Τα τουρκογύφτικα στουρνάρια ξανά στην πολιτική επικαιρότητα

Παρά τις ενθουσιώδεις κραυγές, τους πανηγυρισμούς και τους χορούς, το "κόμμα" "ισότητας, ειρήνης και φιλίας" δεν κατάφερε να "πείσει" την πλειοψηφία των ελλήνων μουσουλμάνων για τις "αγαθές" πολιτικές του προθέσεις. Ωστόσο, αρκετές χιλιάδες ψήφοι στάθηκαν ικανές για να του δώσουν την πρωτιά σε Ροδόπη και Ξάνθη.

 

Ευθύνη γι' αυτό έχει αποκλειστικά η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Κανείς άλλος.

 

Έχει κάποια αξία το αποτέλεσμα που πέτυχε; Όχι. Θα έχει όμως αν στο μέλλον καταφέρει να εκφράσει μεγαλύτερο κομμάτι της (μειονοτικής) εκλογικής βάσης των ακριτικών μας νομών.

 

Το γεγονός ότι του επιτρέπεται η συμμετοχή στις εκλογές, παρά την απροκάλυπτη αντεθνική του δράση, οπωσδήποτε λειτουργεί σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης ωστόσο, δεν είναι αυτό που θέλουμε για την Θράκη.

 

Θέλουμε, και η πλειοψηφία των μειονοτικών το θέλει, να αισθάνεται πως δεν τελεί υπό διαρκή αμφισβήτηση για την ταυτότητα και τη συνείδησή της. Αυτό είναι ήδη λυμένο. Ή μήπως όχι;

 

Τα κόμματα που κυριαρχούν στο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό γίγνεσθαι αυτής της χώρας θα πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούν κάποια στιγμή.

 

Όπως σημειώνει πολύ εύστοχα μια πολύ καλή φίλη: "Ίσως ακουστεί σκληρό, αλλά η Θράκη είναι το συμβολικό θύμα της πανίσχυρης, ισοπεδωτικής ισχύος του μυαλού που κουβαλάει ο μέσος Έλληνας." Ας το έχουμε υπόψη μας, μαζί με όλα τ' άλλα...

Ο πονοκέφαλος των Σκοπίων

Είναι πλέον ιστορικά αδιαμφισβήτητο πως κάθε φορά που κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας καταπιάστηκε (και) με το ζήτημα των Σκοπίων, δοκιμάσαμε την απογοήτευση και την ήττα. Απότοκος της πολιτικής "ικανότητας" ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών - με την οποία μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί, συνιστά ωστόσο την καλύτερη δυνατή συμβιβαστική λύση και για τα δύο μέρη.

Την συμφωνία αυτή δεν την υπέγραψαν ρεμπεσκέδες - όπως ατυχώς κι ανόητα συνηθίζει να εκφράζεται η Ντόρα Μητσοτάκη - αλλά οι ηγεσίες δύο κρατών. Και οι δύο με γνώμονα την διασφάλιση των προσδοκιών των χωρών τους (σ.σ. από το περιεχόμενο και το πνεύμα αυτής της συμφωνίας)

 

Το πως ερμηνεύει αυτό το πνεύμα και το περιεχόμενο η κάθε πλευρά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και δεν θα σας κουράσω με εικασίες κι απόψεις δικές μου ή άλλων. Από εκεί και ύστερα, κάθε συμφωνία δεν είναι απλά ένα κείμενο ή παράθεση ιδεών αλλά εργαλείο κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει την δύναμη και τη δυνατότητα να υποχρεώσει την νεοεκλεγείσα ηγεσία των Σκοπίων να συνετιστεί και επιδείξει συνέπεια στις υποχρεώσεις της. Το θέμα είναι αν το θέλει... Για να δούμε...

Κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια;

Το ζήτημα της δημιουργίας ενός πλαισίου για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια κυριάρχησε στις εργασίες της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες καθώς, φαίνεται, η Ε.Ε. αρχίζει(;) να συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα ενίσχυσης των δυνατοτήτων της, αυτόνομα. Για κάποιες χώρες-μέλη - μεταξύ αυτών και η Ελλάδα - αυτονομία σημαίνει περαιτέρω ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας με αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών. Δεν συμφωνούν όλοι σε μια τέτοια προοπτική.

Που θα καταλήξουμε και τι θα συμβεί στην πράξη μένει να το δούμε ωστόσο, η αντίληψη περί κοινής εξωτερικής κι αμυντικής πολιτικής αν και βασικός πυλώνας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη διαχείριση κρίσεων με τρόπο ταχύ, άμεσο κι αποτελεσματικό.

 

Σύμφωνα με το κείμενο συμπερασμάτων που εξεδόθη προχθές, η αμυντική θωράκιση της Ε.Ε. θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις «ανάγκες» και τις «φιλοδοξίες» της, μειώνοντας παράλληλα τις στρατηγικές της εξαρτήσεις (σ.σ. απο τις Η.Π.Α.). Δύο χρόνια, πριν, σε σχετικό μου άρθρο στον ιστότοπο geoeurope, https://www.geoeurope.org/.../i-oytopia-tis-koinis.../ είχα αναφερθεί στην ιστορική διάσταση του όλου ζητήματος. 

 

Απ’ όποια πλευρά κι αν το δούμε, η Ε.Ε. όπως είναι κι όπως λειτουργεί αυτή τη στιγμή, με αυτούς τους ηγέτες, είναι ανίκανη να αποκτήσει γεωπολιτική υπόσταση (αυτή είναι η ουσία) και οι λόγοι δεν είναι μόνον πολιτικοί, ιστορικοί ή πολιτισμικοί...

Δεν ήταν δυστύχημα. Ήταν έγκλημα

 

Ελλάδα 2.0

Η σύγχρονη Ελλάδα

Η Ελλάδα που προχωράει τολμηρά μπροστά

Η χώρα της κάλυψης και της συγκάλυψης

Η χώρα των δίκαιων και των άδικων,

των καιροσκόπων και των κερδοσκόπων,

των νταβατζήδων και των εγγυητών,

της μίζας και της προμήθειας,

των pass και των bypass

της πουστιάς και της πουτανιάς,

της αλαζονείας, της αδιαφορίας, της αναλγησίας.

Η χώρα που δεν γεννάει παιδιά

Η χώρα που διώχνει τα παιδιά της

Η χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της!

Η χώρα του όποιου ποσοστού

Η χώρα του #σαρανταενατακατό

 

4ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Μια εξ αποστάσεως κριτική ανάλυση των γεγονότων

Διαβάζω και παρακολουθώ τις αναλύσεις διαφόρων «ειδικών» (δημοσιογράφων και πολιτικών) αναφορικά με τα όσα διαδραματίστηκαν στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορώ παρά να σημειώσω την ευκολία με την οποία ορισμένοι ξεχνούν πράγματα και γεγονότα που δεν θα έπρεπε να ξεχνούν ή πως κάποιοι άλλοι πλασάρουν τους ευσεβείς τους πόθους ως «ερμηνεία» ή βεβαιότητα για το τι μέλλει να συμβεί στο εγγύς μέλλον. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλή και διαφορετική.

Ποιό ήταν το διακύβευμα πριν την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου; α) Το κατά πόσο νομιμοποιείται ή μη ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να προεδρεύει του ΣΥΡΙΖΑ β) η «προστασία» της «αυθεντίας» των ηγετικών στελεχών του κόμματος έναντι οποιασδήποτε ενέργειας την έθετε άμεσα ή έμμεσα σε αμφισβήτηση και γ) η ταυτότητα και η εικόνα του κόμματος προς τα έξω.

Θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι η αποχώρηση εκείνων που δημιούργησαν την ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αμέσως μετά τις εκλογές για την ανάδειξη νέου Προέδρου δεν ήταν ολοκληρωμένη και καταλυτική, με αποτέλεσμα να εξακολουθούν να υπάρχουν πρόσωπα μέσα στο κόμμα τα οποία λειτουργούν διαβρωτικά.

Κατά συνέπεια, τί θα έπρεπε να συμβεί; α) η αναγνώριση αυτών των προσώπων και β) η ενίσχυση και νομιμοποίηση του νεοεκλεγέντα Προέδρου από το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο, το Συνέδριο δηλαδή έτσι, ώστε να μπορεί χωρίς «εγγυητές» να προωθήσει τις απαιτούμενες αλλαγές.

Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Το είδαμε όλοι. Με την εξ αποστάσεως παρέμβαση του πρώην Προέδρου Αλέξη Τσίπρα η οποία, κατάφερε να καθορίσει τις εξελίξεις με τρόπο που ελάχιστοι κατάλαβαν. Ήταν μία ιδιοφυής και πολύ καλά μελετημένη, οργανωμένη κι εκτελεσμένη κίνηση όχι όμως καθαρή.

Ξέρετε, οι ηγεσίες των κομμάτων προωθούν τις επιθυμίες τους και τις πολιτικές τους με «παράλληλες γραμμές» και από κάποιο σημείο κι έπειτα προκρίνεται η πιο εφικτή. Κατά τη δική μου άποψη, η Όλγα Γεροβασίλη έπεσε στην «παγίδα» αυτών των γραμμών εξαιτίας των φιλοδοξιών της και όχι του «αισθήματος ευθύνης» της. Μαζί της και όλοι όσοι πιστεύουν ότι η αυθεντία τους είναι αδιαμφισβήτητη. 

Εκείνο που δεν έλαβαν υπόψη τους ήταν η άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνέδρων κι ως εκ τούτου, δεν μπόρεσαν να προβλέψουν και την αντίδρασή τους! Κι αυτή η αντίδραση προκάλεσε τρόμο σε πολλούς εξ αυτών…

Η επόμενη μέρα από την λήξη των εργασιών του Συνεδρίου, βρίσκει τον Στέφανο Κασσελάκη ενισχυμένο και τις όποιες αυθεντίες και δογματισμούς υπό έλεγχο και υπό αναθεώρηση.

Δεν ξέρω αν όλο αυτό θα βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι ενοχλείται το καθεστώς και οι οσφυοκάμπτες του αυτό προμηνύει… Κρίμα μόνο που δεν έγινε ουσιαστική και εις βάθος συζήτηση για τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και στο εξής. 

Ποιό το κόστος του λαϊκισμού;

 

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε στον τραπεζικό μας λογαριασμό κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες σε ευρώ, καμιά δεκαριά ακίνητα, μετοχές, ομόλογα, πολύτιμα μέταλλα.... πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τις έννοιες της ακρίβειας, του πληθωρισμού ή της κερδοσκοπίας;

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που έχει ο πρωθυπουργός μας, οι υπουργοί και οι βουλευτές του. Είναι αποκομμένοι – κι έχουν φροντίσει να είναι προστατευμένοι οι ίδιοι – από την πραγματική οικονομία που είναι αμείλικτη και λειτουργεί χωρίς έλεγχο και χωρίς κανόνες.

Το ίδιο ισχύει για όλους τους βουλευτές, για τους δικαστές κι όλους εκείνους που ηγούνται του κράτους. Κι είναι εξοργιστικό αν σκεφτεί κανείς ότι το φλέγον θέμα είναι ο βασικός μισθός του εργαζόμενου…

Είδα και είδαμε όλοι μας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επισκέπτεται «αιφνιδιαστικά» ένα σούπερ μάρκετ εχθές για να «ελέγξει» τις τιμές στο ράφι. Να συνομιλήσει με τους πολίτες-καταναλωτές και να τους πει ότι… «ξέρω ότι η ακρίβεια, ειδικά στα τρόφιμα είναι επίμονη. Όμως η κυβέρνηση θα είναι πάντα εδώ και θα χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της έτσι ώστε να περιορίσει το πρόβλημα όσο το δυνατόν περισσότερο» ή «εμείς θα κατεβάζουμε το κεφάλι και με σεμνότητα θα εργαζόμαστε για να κάνουμε τη δική σας ζωή καλύτερη».

Πόσο ωραία ακούγονται όλα αυτά και πόσο ανέξοδα λέγονται, ε;

Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας καταφεύγει στον λαϊκισμό για να μετριάσει τις αντιδράσεις – που ούτως ή άλλως είναι ανύπαρκτες, αφού όλοι είμαστε λίγο ή πολύ βολεμένοι – εκείνοι που δεν είναι βολεμένοι, εκείνοι που βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εμένα κι εσάς, τι θα πρέπει να κάνουν; Τι θα πρέπει να περιμένουν; Από ποιόν;

Σε αυτή τη χώρα, μάθαμε να μιλάμε με αοριστίες και σοφιστείες. Πολιτική pummaro όπως πολύ εύστοχα την περιέγραψε ο Στέφανος Κασσελάκης και δεν τον γουστάρω κιόλας.

Να λοιπόν ένα πραγματικό, χειροπιαστό παράδειγμα για τον κ. πρωθυπουργό:

Εργαζόμενος, πτυχιούχος ΑΕΙ – όχι απόφοιτος δημοτικού, 40 ετών με 10 χρόνια ανεργίας στην πλάτη του, δίχως ακίνητη περιουσία, μετοχές ή καταθέσεις, εργάζεται με τον βασικό μισθό.

Έσοδα:

Μισθός: 714 ευρώ (στο χέρι) εισόδημα.

Γονική «επιχορήγηση»: 50-100 ευρώ μηνιαίως

Έξοδα:

Ενοίκιο στέγης 28 τμ (χωρίς κοινόχρηστα) προς 600 ευρώ το μήνα σε β ή γ διαλογής περιοχή.

Έξοδα μετακίνησης από και προς την εργασία του 60 ευρώ μηνιαίως.

Ρεύμα ? μηνιαίως.

Νερό ? μηνιαίως.

Τηλέφωνο ? μηνιαίως.

Φαγητό ? μηνιαίως.

Για να δούμε λοιπόν πόσο «μάγκας» είναι ο πρωθυπουργός μας και τί λύση δίνει όταν ο ίδιος έχει δηλώσει δημόσια ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να πρέπει να ζήσει με 800 ευρώ (…). Όχι μόνον αυτός αλλά και οι λοιπές διάνοιες που είναι μαζεμένες γύρω του. Πώς θα κάνει την ζωή αυτού του ανθρώπου πιο εύκολη; Πώς θα κάνει τη ζωή αυτού του ανθρώπου καλύτερη; Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Και όλοι γνωρίζουμε γιατί.

Η κοροϊδία έχει ένα όριο. Πρέπει να έχει ένα όριο! Στο τέλος τέλος είναι ζήτημα της ίδια μας της ύπαρξης ως κοινωνία. Ως έθνος. Ο άνθρωπος του παραδείγματος δεν μπορεί να κάνει οικογένεια! Κι αυτή η οικογένεια που δεν θα γίνει ποτέ, θα λείπει από όλους εμάς! Α, ξέχασα. Το δημογραφικό λύθηκε με την νταντά της γειτονιάς.

Αν σώζεται κάτι, οφείλουμε να το σώσουμε τώρα. Αύριο θα είναι αργά.

 

Οι όμορφες Κυριακές θα'ρθουν μετά τις εκλογές

Είναι γνωστό στο πανελλήνιο ότι η καθαριότητα αποτελεί προτεραιότητα για τον Δήμο Πατρέων, όπως φαίνεται κι από τη φωτογραφία. Η κατάσταση αυτή εξακολουθεί εδώ και σχεδόν 2 μήνες… φαντάζομαι, κάπως έτσι είναι κι έξω από την οικία Πελετίδη.

Α! Μια και μιλάμε για σκουπίδια. Μαθαίνω, το Πανεπιστήμιο Πατρών προβάρει τα καλά του γιατί εντός των ημερών θα τιμήσει τον γνωστό κτηνίατρο για την τεράστια επιτυχία της εταιρείας του στην παρασκευή και διάθεση πειραματικού και αμφίβολης δράσης ενέσιμου σκευάσματος, που εκβιαστικά χορηγήθηκε δήθεν «για να πάρουμε πίσω την ζωή μας» και ευθύνεται - κατά πως φαίνεται - για δεκάδες χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες μη αναστρέψιμες βλάβες και άλλους τόσους θανάτους… Εμείς να τους ευχηθούμε: πάντα τέτοια!

Ερώτημα, το ρητορικό: Αν η ακαδημαϊκή κοινότητα μπορεί και αυτογελοιοποιείται με τόση ευκολία, ποιά η χρησιμότητα η δική μας;

Σε άλλα νέα… πολιτικά. Τα μάθατε, ε; Κοιτάζουμε στο μέλλον! Ποιες γερμανικές αποζημιώσεις; Είσαστε τρελοί; Θέλετε να μας κόψει το Βερολίνο τις μερτσεντές και τα μπεεεε μβε; Και τότε, πώς θα μοστράρει η μεσαία τάξη τον πλούτο και την ευημερία που θα (ξανά)απολαμβάνει σύντομα; Κάποια στιγμή τα κουπόνια – με συγχωρείτε, τα pass ήθελα να πω – θα τελειώσουν! Αφήστε λοιπόν τις αποζημιώσεις και τ’ άλλα κουλά γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ένας είναι ο πρωθυπουργός κι ένα το κόμμα!

Παρεμπιπτόντως, τώρα που είπα κόμμα, θυμάστε που ο Σκέρτσος έλεγε ότι οι ΜΕΘ είναι πολυτέλεια που δεν χρειαζόμαστε; Ε; θυμάστε; Ξεχάστε το. Τώρα χτίζουμε νοσοκομεία καινούρια και θα έχουμε και γιατρούς. Όχι εκείνους που βάλαμε σε αναστολή. Άλλους. Καλύτερους. Και μην είστε αχάριστοι. Τι πάει να πει έλλειψη στα φάρμακα; Πάρτε κανά ντεπόν. Κι αν τυχόν κι αναρωτιέστε γιατί το παιδί σας θέλει να φύγει ή έφυγε και δεν θέλει να επιστρέψει, γυρίστε πλευρό. Μη πιαστείτε κι έχουμε κι άλλα τρεχάματα…    

 

Το γελοίον του πράγματος…

 

Συζήτηση χθες στη Βουλή, έπειτα από αίτημα του πρωθυπουργού, με αντικείμενο την ενημέρωση του Σώματος σχετικά με τις … "κοινωνικές πολιτικές" της κυβέρνησης. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συζήτηση δεν περιορίστηκε σε αυτές κι ήταν πολλά εκείνα στα οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός. Τα περισσότερα άνευ ουσίας.

 

Θα σταθώ όμως σε ένα σημείο των λεγομένων του που, νομίζω, είναι άξιο σχολιασμού: Σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη, όταν φτάσει η ώρα των εκλογών οι πολίτες θα θυμούνται την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ… Προφανώς. 

 

Η αλήθεια ωστόσο είναι, αγαπητέ κύριε πρωθυπουργέ, όταν έρθει η ώρα, θα θυμηθούμε πρώτα και κύρια τα δικά σας πεπραγμένα. 

 

Θα θυμηθούμε την τρομοκρατία και τον εκβιασμό των γονέων και των παππούδων μας, με σκοπό την υποχρεωτική κατανάλωση επικίνδυνων - όπως αποδεικνύεται μέρα με την ημέρα - φαρμακευτικών σκευασμάτων.

 

Θα θυμηθούμε την διάλυση του συστήματος υγείας… "πολυτέλεια" το χαρακτήριζε το alter ego σας.

 

Θα θυμηθούμε τα πρόστιμα και τους περιορισμούς μετακινήσεων των ελλήνων πολιτών την ώρα που τουρίστες και λαθρομετανάστες σουλατσάριζαν ελεύθερα από εδώ κι από εκεί.

 

Θα θυμηθούμε την καταστροφή της πραγματικής ελληνικής οικονομίας με τα βλακώδη "εξοδόχαρτα", τα αχρείαστα lockdown και την κοροϊδία του take away… 

 

Θα θυμηθούμε τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τα bonus στους "άριστους" και τους "εκλεκτούς" καθώς, και τις ρήτρες αναπροσαρμογής. (Λεφτά υπάρχουν και θα υπάρχουν!)

 

Θα θυμηθούμε επίσης την περιβαλλοντική/τουριστική/οικονομική καταστροφή στην Εύβοια, την Πελοπόννησο και την Στερεά. 

 

Θα θυμηθούμε επιδόματα και χαρτζιλίκια...

 

Θα θυμηθούμε κι άλλα πολλά που δεν τιμούν ούτε εσάς τον ίδιο, ούτε την παράταξή σας. Αυτά τα λίγα για αρχή. Μέχρι τις εκλογές, θα έχουμε να λέμε…

Η σαπίλα της κοινωνίας μας δολοφονεί.

 

Όλοι μας ή μάλλον, σχεδόν όλοι μας πιο ορθά, νιώθουμε συγκλονισμένοι από την δολοφονία του νεαρού Άλκη. Κι όχι μόνο! Νιώθουμε οργή και αηδία για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας· ωστόσο, θα έπρεπε να νιώθουμε αυτή την οργή και αυτή την αηδία για την δική μας απάθεια! Για την ανοχή που επιδεικνύουμε. Για την παθητική μας στάση που επιτρέπει και πολλές φορές επιβραβεύει εγκληματικές συμπεριφορές σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας.

Γεμίσαμε εκβιαστές, βιαστές σωμάτων και ψυχών, δολοφόνους, νταήδες, νταβατζήδες, άγιους ανάξιους, πληρωμένους δημοσιοκάφρους, πολιτικούς που ξεπουλούν κι εξαγοράζουν συνειδήσεις, «επιστήμονες» κι «αυθεντίες που ενοχοποιούν την έρευνα και την αντίθετη άποψη… γεμίσαμε από όλους εμάς τους νοικοκυραίους που, μόλις βρίσκουμε την ευκαιρία όλο και κάποιον διπλανό μας θα εκμεταλλευτούμε ή θα κοροϊδέψουμε. «Και τι έγινε μωρέ; Μήπως έκλεψα ή σκότωσα;» Τι έγινε; Να τι γίνεται!

Όταν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έχουν καταντήσει παραμάγαζα και παράγκες… όταν η μέση οικογένεια δεν τα βγάζει πέρα αλλά οι δείκτες ευδοκιμούν, κι όταν όλοι όσοι γνωρίζουν και μπορούν είναι χαμένοι στον κόσμο τους… όταν κανείς μας δεν αντιδρά κι όταν το δίκαιο το μεταχειριζόμαστε ως ζήτημα διαπραγμάτευσης, να τι γίνεται!

Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δολοφόνοι κάθε παιδιού σαν τον Άλκη. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι βιαστές της κάθε Γεωργίας, εμείς οι ίδιοι είμαστε οι μιζαδόροι της κάθε Novartis. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι τραμπούκοι που διδάσκουμε στα παιδιά μας πως να γίνουν... καλύτεροι άνθρωποι.

Αν νομίζετε ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν με κάποιον τρόπο, μαγικά, σας παρακαλώ πολύ να μείνετε και να επιμείνετε στην πλάνη σας. Όσοι όμως αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει, μιλήστε επιτέλους. Κάντε κάτι. Έστω, κάτι το λίγο και το ελάχιστο. Αντιδράστε! Αν σας έχει απομείνει λίγη αξιοπρέπεια… Μη βγάλετε το φίδι από την τρύπα εσείς. Τσιμεντάρετε την τρύπα.

Χαρούμενο κι ευτυχισμένο το 1968

 

«Όποιος επιχειρήσει να παραβιάσει τα μέτρα θα το μετανιώσει πικρά», είπε σήμερα ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης κάνοντας λόγο για σαρωτικούς ελέγχους σε ότι αφορά στην περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων. Από την πλευρά του, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, ανέφερε ότι 10.000 αστυνομικοί θα βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους, για την εφαρμογή των μέτρων με στόχο την δήθεν ανάσχεση του κορωνοϊού.

Δυστυχώς για εμάς, η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να μας υπενθυμίζει πως έχουμε επιστρέψει για τα καλά στο ασπρόμαυρο της επταετίας και με πολιτικό διακύβευμα το … «ξεσκαρτάρισμα»… Όποιος έχει αμφιβολίες, ας δει τους υπουργούς της ΝΔ που ξεπήδησαν από τα τσικό της ΕΠΕΝ και μας κουνούν σήμερα το δάκτυλο.  

Προφανώς, οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνον αδυνατούν να κατανοήσουν τα αυτονόητα αλλά αποφασίζουν και εφαρμόζουν μέτρα με πολιτική σκοπιμότητα. Ωστόσο, ένα υγειονομικό πρόβλημα λύνεται μόνον με υγειονομικούς όρους. Και γι’ αυτούς δεν γίνεται καμία απολύτως συζήτηση.

Με ανύπαρκτη (συμβιβασμένη και συνυπεύθυνη) αντιπολίτευση, με …επιδοτούμενους «επιστήμονες», με τα συστημικά μέσα ενημέρωσης (παραπληροφόρησης και προπαγάνδας) να υποδεικνύουν συμπεριφορές και πρακτικές, με την Δικαιοσύνη πλήρως υποταγμένη στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία και με τους πολίτες αδύναμους κι ανίκανους να δοκιμάσουν την όποια αντίδραση, η φασιστική λαίλαπα θα κάψει τα πάντα στο πέρασμά της!

Μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό και να πούμε φτάνει, ως εδώ, συνάνθρωποί μας θα πεθαίνουν καθημερινά και όλοι οι υπόλοιποι θα χάνουμε λίγο-λίγο ό,τι με κόπο είχαν κατακτήσει οι προηγούμενοι από εμάς για εμάς, με πρόφαση την υγεία μας.

Επιστήμονες και τσαρλατάνοι

 

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο προσβλητικό για γιατρό και νοσηλευτή από το να τον κατηγορούν για επιλογή περιστατικών στις ΜΕΘ» τόνισε ο διευθυντής ΜΕΘ Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, Β. Μπέκος, στο πλαίσιο της πρόσφατης, έκτακτης συνέντευξης τύπου της Ελληνικής Εταιρίας Εντατικής Θεραπείας ενώ, η διευθύντρια ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού», Αναστασία Κοτανίδου, εξέφρασε θλίψη και απογοήτευση για όσα ακούστηκαν για τις ΜΕΘ το τελευταίο διάστημα.

Κάποιοι γιατροί νιώθουν προσβεβλημένοι και απογοητευμένοι από όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες - και όχι μόνο. Και πώς να μην νιώθουν; Αξίζει όμως να διερευνηθεί ποιοι είναι αυτοί που θίγονται (…) καθώς, εκείνους που τιμούν τους όρκους τους και κάνουν την δουλειά τους όχι γιατί είναι υποχρεωμένοι αλλά, επειδή την αντιλαμβάνονται ως αποστολής ζωής δεν τους αγγίζει καμία μομφή και καμία προσβολή. Δεν απογοητεύονται κι εξακολουθούν να κάνουν την δουλειά τους γιατρεύοντας πληγές και σώζοντας ζωές!

Άραγε, ένιωσε το ίδιο προσβεβλημένος ο κάθε κ. Μπέκος, και εξέφρασε την ίδια θλίψη κι απογοήτευση η κάθε κ. Κοτανίδου, όταν συνάδελφοί τους ζητούσαν ευγενικά ή εκβίαζαν ασθενείς και συγγενείς ασθενών για… «επιχορήγηση»;

Άραγε, ένιωσε το ίδιο προσβεβλημένος ο κάθε κ. Μπέκος και εξέφρασε την ίδια θλίψη κι απογοήτευση η κάθε κ. Κοτανίδου, όταν συνάδελφοί τους αγνοούσαν τους ασθενείς που είχαν χειρουργήσει, και τους άφηναν παρατημένους στους αναρρωτικούς θαλάμους, επειδή είχαν τολμήσει να μην ικανοποιήσουν την απαίτησή τους;

Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο λύνει κάθε απορία. Βρήκα όμως παλαιότερη συνέντευξη της κ. Κοτανίδου στην οποία διαβάζω το παρακάτω απόσπασμα: «Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης τα προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία γιγαντώθηκαν. Υπήρξε μια μακρά περίοδος κατά την οποία μόνο τα αρνητικά ακούγονταν για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Μια κακόβουλη κριτική και μια διάθεση να τα μηδενίσουμε όλα. Εξαιρετικά σπάνια επιβραβεύουμε τα καλά και τα ορθά που έχουν γίνει. Παράλληλα, υποβαθμίστηκε ο ρόλος του γιατρού και του νοσηλευτή, ενώ δόθηκε έμφαση μόνο στα φακελάκια και στους χρηματισμούς. Η οργή των πολιτών αύξησε τα περιστατικά βίας και χάθηκε το κύρος της «λευκής ποδιάς».

Έχει δίκιο. Σπάνια επιβραβεύουμε τα καλά και τα ορθά. Άλλο πράγμα όμως αυτό κι άλλο να επιχειρούμε να ρίξουμε παραβατικές/εγκληματικές/ανήθικες συμπεριφορές και πρακτικές μέσα στην κολυμβήθρα του εξαγνισμού. 

Εγώ γιατρός δεν είμαι. Δεν κρίνω την επιστημοσύνη τους. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Κρίνω και επικρίνω όμως την συνδικαλιστική τους νοοτροπία που δεν συνάδει με την φύση του λειτουργήματός τους. Ας αναλογιστούν οι ίδιοι τι φταίει. Καθένας επιτέλους θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του χώρου του. Όλοι μας γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε τι γίνεται γύρω μας. Είτε είμαστε έμποροι, καλλιτέχνες, γιατροί ή παπάδες. 

Τέλος, σε ό,τι αφορά στην σχετικήαναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη, περί χυδαιότητας (δεν ασχολούμαι καν με την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αυτή έχει ήδη κριθεί), μόνον η δική του διακυβέρνηση μπορεί χωρίς καμία δυσκολία να χαρακτηριστεί ως χυδαία. Η δική του διακυβέρνηση είναι ντροπή για την πατρίδα μας και προσβάλλει κάθε άνθρωπο που θεωρεί εαυτόν δημοκράτη. Και την ευθύνη αυτής της ντροπής δεν την έχει μόνον ο ίδιος αλλά και όλοι όσοι συμμετέχουν στην κυβέρνησή του και όλοι όσοι την στηρίζουν ή την ανέχονται ακόμη.

Αλήθεια, έχει αναλογιστεί κανείς που θα καταλήξουμε;

10η Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

 

Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελεί δείγμα πολιτισμού και η προάσπισή τους υποχρέωση κάθε κοινωνίας, κάθε λαού και κάθε έθνους.

 

Το κακό είναι ότι, εμείς οι άνθρωποι, τα συνηθίζουμε τα μεγάλα λόγια... Συγκινούμαστε από μεγάλες ιδέες και μιλάμε εύκολα για αξίες και αρχές την ίδια ακριβώς ώρα και στιγμή που με την ίδια ευκολία και "συγκίνηση" απαξιώνουμε και διαψεύδουμε με τις πράξεις μας ό,τι διακηρύσσουμε!

 

Ολόκληρο το κείμενο της Οικουμενικής Διακήρυξης αξίζει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί, κυρίως δε το καταληκτικό της άρθρο (Άρθρο 30), σύμφωνα με το οποίο: "Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν."

 

Η έννοια "ανθρώπινα δικαιώματα", απόρροια πολυδιάστατης φιλοσοφικής, πολιτικής και κοινωνικής εξέλιξης, διαμορφώθηκε στην Δυτική Ευρώπη κατά τον 17ο αιώνα και καθιερώθηκε μέσα από εθνικές και διεθνείς διακηρύξεις. 

 

Αφετηρία ήταν η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Bill of Rights) του 1689, όταν το αγγλικό κοινοβούλιο τερμάτισε την ελέω θεού βασιλεία και καθιέρωσε την ελεύθερη εκλογή των μελών του. Με το συνταγματικό αυτό κείμενο διακηρύχθηκε η ανωτερότητα του νόμου έναντι του βασιλιά και περιορίσθηκαν τα προνόμιά του.

 

Ακολούθησαν η Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας της 4ης Ιουλίου 1776 και οι Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της Γαλλικής Επανάστασης (1789 και 1793). 

 

Κι οι επαναστατημένοι Έλληνες κινήθηκαν πάντοτε με γνώμονα τις αρχές του ανθρωπισμού και με ένα αίσθημα δικαίου που αποτυπώνεται στις αρχικές πράξεις πολιτειακής ρύθμισης (Συντάγματα) του πρώτου ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους (1822 / 1823 / 1827). 

 

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν συνέταξε την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Εργαζομένων και του Εκμεταλλευομένου Λαού, που δημοσιεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου 1918. Σε αυτήν δεν γινόταν αναφορά στα ατομικά και θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου που υποχωρούν υπέρ του κοινωνικού συνόλου και των συλλογικών δικαιωμάτων. ...Σας θυμίζει κάτι αυτό; 

 

Ό,τι κι αν σας θυμίζει, η ποιότητα και η δύναμη της δημοκρατίας - ως πολιτικό σύστημα, τρόπος ζωής και σκέψης - εξαρτάται απόλυτα από αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία δεν είναι γενικά κι αόριστα και συνιστούν έναν πολύ προσεκτικά δομημένο χάρτη ηθικών αρχών και προτύπων και για τα αστικά και για τα πολιτικά δικαιώματα. 

 

Στην θεωρία όλοι είμαστε μανούλες. Στην πράξη τα χαλάμε. Μέρες σαν κι αυτή, ευκαιρίες σαν κι αυτή, μας υπενθυμίζουν ότι τίποτε δεν έχει λυθεί ακόμη, και πως ο αγώνας ενάντια στην αυθαιρεσία, τον εκβιασμό, τον καταναγκασμό και τον βιασμό της ανθρώπινης ζωής είναι διαρκής κι επίπονος.

Οι ερντογανικές μπαρούφες στη περιφερειακή διάσκεψη του AKP στο Εσκισεχίρ

 

Ορεξάτος επέστρεψε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από την περιοδεία του σε χώρες της Αφρικής και δεν έχασε την ευκαιρία να καταφερθεί ακόμη μία φορά εναντίον της Δύσης, της Ευρώπης και της Γαλλίας πιο συγκεκριμένα, για το αποικιακότης παρελθόν, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ο τούρκος Πρόεδρος, ναι μεν προσπάθησε να προωθήσει τα τουρκικά συμφέροντα μέσα στα πλαίσια της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που αναπτύσσει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια πλην όμως, στο μυαλό του, ο αφρικανικός χώρος συνιστά πρόσφορο έδαφος περαιτέρω πολιτιστικής και θρησκευτικής εκμετάλλευσης, με συγκεκριμένες περιοχές να λειτουργούν ως θύλακες ισλαμικού εξτρεμισμού που με στοχευμένες δράσεις θα ασκούν εκβιαστικά πίεση στις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.

Μιλώντας για εξτρεμισμό, οι τούρκοι νόμιζουν πως το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικό, δημιουργώντας ένα «κενό ασφαλείας» που μπορεί να τους επιτρέπει να αλωνίζουν έστω κι αν στη Λιβυή, την Αιθιοπία, το Μάλι ή την πιο μακρυνή Μοζαμβίκη τα βρίσκουν σκούρα. Ψάχνουν να βρουν τους πιο αδύναμου κρίκους και με παρωχυμένες πολιτικές προσέγγισης πιστεύουν ότι μπορούν να ενισχύσουν την παρουσία τους στην Μαύρη Ήπειρο κυρίως μέσα από το Ισλάμ. Όμως, οι αφρικανοί δεν είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν ότι μπορούν να επιδιώξουν και να έχουν μία σχέση αλληλοσεβασμού κι εμπιστοσύνης με τη Δύση διότι οι αφρικανοί σήμερα δεν είναι οι αγράμματοι και αφελείς του χθες.

Παρά την φτώχεια και την εξαθλίωση που παρατηρούνται παντού, γίνονται θαύματα σε όλη την ήπειρο. Αλλού πιο έντονα και γρήγορα, αλλού πιο αργά. Όμως, οι άνθρωποι σπουδάζουν, ταξιδεύουν, έχουν όνειρα, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μέσα στον κόσμο και μπορούν να συνδιαλέγονται στα ίσια ακόμη και με τους πρώην δυνάστες τους. Αυτή είναι μία παράμετρος που δεν γίνεται κατανοητή από τους τούρκους και επιμένουν να επαναλαμβάνουν το ίδιο βαρετό τροπάριο περί «ανθρωπιάς», «αδικημένων» κι «αδυνάτων». Και μπορεί σε χώρες όπως το Σουδάν, η Μπουρκίνα Φάσο ή η Γουϊνέα για παράδειγμα, να βρίσκουν ανταπόκριση και να επιβάλλουν με το έτσι θέλω την παρουσία τους, στις πιο ανεπτυγμένες χώρες όμως ακούνε για τούρκους και γελάνε.

Ως ευρωπαίοι δεν επιτρέπεται να εφησυχάζουμε. Ο κίνδυνος του ισλαμοφασισμού και η τουρκική παραβατικότητα θα προκαλέσουν ζημιά στο λεγόμενοσύστημα σταθερότητας το οποίο διασφαλίζουν όλοι πλην της γειτονικής μας χώρας. Μια χώρα δέσμια της μεγαλομανίας της παρανοϊκής της ηγεσίας που οραματίζεται την ... παγκόσμια κυριαρχία (sic).

Πέραν όλων των παραπάνω, οι τούρκοι εξακολουθούν να απειλούν Ελλάδα και Κύπρο, στέλνουν κόσμο στις φυλακές, εκδιώκουν διπλωμάτες και πολίτες άλλων χωρών, επειδή εκφράζουν ελεύθερα την γνώμη τους· διαστρεβλώνουν την Ιστορία, απαξιώνουν πολιτισμούς και πανανθρώπινες αξίες, διεκδικούν ό,τι δεν τους ανήκει και καταστρέφουν ό,τι είναι δικό τους! Η Τουρκία δεν είναι ένας δύσκολος γείτονας/εταίρος/σύμμαχος που έχει καπρίτσια να ικανοποιήσει. Η Τουρκία στρέφεται κατά της ανθρωπότητας στο σύνολό της και οφείλουμε να την σταματήσουμε με κάθε τρόπο.

 

Μετά την καταστροφική φωτιά, ήρθε η καταστροφική πλημμύρα

 

Πέρα από κάθε αμφιβολία ή δεύτερη σκέψη, όσα υποφέρει η Εύβοια και οι κάτοικοί της είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών, της διαχείρισης και των έως τώρα πεπραγμένων του επιτελικού τσίρκου.

Μετά την καταστροφική φωτιά, ήρθε η καταστροφική πλημμύρα.

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτό το κείμενο, σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν το μέγεθος της καταστροφής. Είναι ενδεικτικές όμως, για το τι μπορεί να συμβεί αν αφήνεται η τύχη μας στα χέρια ανίκανων, άχρηστων και ανόητων που νομίζουν πως μπορούν να λύνονται όλα επικοινωνιακά.

 

Θα μου πείτε, αυτά συμβαίνουν κι αλλού ή μπορούν να συμβούν! Καμία αντίρρηση. Όμως, είμαστε όλοι μας μάρτυρες της ανικανότητας των δικών μας ανευθυνοϋπεύθυνων να περιορίσουν την ζημιά της πυρκαγιάς αλλά και των όσων θα επακολουθούσαν στη συνέχεια.

Αδιαφορία για περιουσίες, φυσικό περιβάλλον, υποδομές και ζωικό κεφάλαιο. Ανικανότητα στη διάθεση και τον συντονισμό των μέσων πυρόσβεσης. Εγκληματικές πολιτικές καταναγκασμού και αποδιοργάνωσης των δυνάμεων της πυροσβεστικής. Μην λησμονούμε ότι είναι οι ίδιοι που έχουν σχεδόν διαλύσει την ΕΜΑΚ με το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία...

Θα ήταν ευχής έργον να επισκεφθείτε τη Βόρεια Εύβοια και να ακούσετε από τους κατοίκους της τι έχουν να πουν και να αφήσετε τα γνωστά τουρκοκάναλα και την κυβέρνηση στον... χαβά τους. Άλλωστε, ελάχιστους πλέον πείθουν.

Αυτό που χάθηκε στην Εύβοια, δεν είναι καθόλου αμελητέο. Σκεφτείτε - και χωρίς να έχει γίνει ακόμη πλήρης εκτίμηση, μόνο στη περιοχή της Λίμνης και στις Ροβιές απανθρακώθηκαν 3 με 4 χιλιάδες γουρουνάκια! Μόνο στην Εύβοια χάθηκε το 33% των δασών της και περίπου 40000 στρέμματα ελαιόδεντρων. Σε όλη την Ελλάδα κάηκαν μόνο φέτος 1.278.070 στρέμματα δασικών και αγροτικών εκτάσεων. Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος;

 

Κι έχουμε τους αρμόδιους Υπουργούς να βγαίνουν στην τηλεόραση με την χαρακτηριστική αλαζονεία τους, να ποζάρουν στο φακό και να μας πετούν κατάμουτρα όλα εκείνα τα «ανθρωπίνως δυνατά»… Δεν συγκινείται πλέον κανείς; Γίναμε όλοι τόσο χοντρόπετσοι; Γιατί; Θα πρέπει να πέσει το δικό μας σπίτι για να τους πάρουμε στο κυνήγι;

Νταβατζήδες στις δουλειές μας, νταβατζήδες στις τσέπες μας, νταβατζήδες στην καθημερινότητά μας, νταβατζήδες στην ζωή μας, νταβατζήδες στα όνειρά μας. Αυτό είναι. Ούτε αντιπρόσωποι του έθνους, ούτε βουλευτές, ούτε υπουργοί, ούτε πρωθυπουργοί. Νταβατζήδες!

Να μην σας ενοχλούν οι λέξεις. Να θυμώνετε που η ζωή σας και η ζωή μου γίνονται χειρότερες. Να εξοργίζεστε που σας υποχρεώνουν και με υποχρεώνουν να ζούμε μια ζωή δίχως ποιότητα, δίχως ηρεμία, δίχως ασφάλεια, δίχως προοπτική. Και για να προλάβω τον οποιονδήποτε καλοθελητή, δεν υπάρχει καμία διαφορά δεξιάς κι αριστεράς. Άλλωστε, στα αποκαΐδια μόνο μαύρο βλέπει κανείς.

Η Νέα Δημοκρατία και τα βαρίδια της

Όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε ανοιχτά κι ελεύθερα, η μεγάλη δημοκρατική παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν έχει πλέον καμία σχέση με την δημοκρατία και τον φιλελευθερισμό καθώς, βρίθει φασιστών, οπορτουνιστών και λοιπών – ιστών που με τα λόγια και τα έργα τους κυρίως όμως με τι ιδέες τους, αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της κι απαξιώνουν τις αξίες που πρεσβεύει.

 

Η Νέα Δημοκρατία που γνώριζα και γνωρίζω, δεν είχε ποτέ ανάγκη από βαρίδια να αμαυρώνουν την ιστορία της και τον πολιτικό πολιτισμό της. Να ξεκινήσουμε από τις «ομάδες κρούσης» των «θερμόαιμων» και τους δολοφόνους του Τεμπονέρα - τις δεκαετίες του 80 και του 90, για να καταλήξουμε στο σήμερα με τους Βορίδηδες, τους Γεωργιάδηδες, τους Πλεύρηδες και τους λοιπούς… μαύρους. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών: ο μητσοτακισμός. Ο μητσοτακισμός που έτρεφε και τρέφει μίσος για όλους τους έλληνες αλλά, πολύ περισσότερο, για τα ίδια τα μέλη και τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας!

 

Αυτά για την Ιστορία. Όμως, μέσα από αυτή την ιστορία ξεπετάχτηκαν τα άνθη του κακού. Μπόγδανοι, Κυρανάκηδες και λοιποί – μακρά είναι η λίστα… 

 

Διαβάζοντας τα δεκάδες μηνύματα «συμπαράστασης» προς τον Μπογδάνο μου έκανε εντύπωση ένα συγκεκριμένο! Σημείωνε ο συντάκτης του - μεταξύ άλλων, απευθυνόμενος στον Νίκο Δένδια - ότι ο Μπογδάνος αντιπροσωπεύει τον μέσο ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας και πραγματικά προβληματίστηκα… ο μέσος ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας ταυτίζεται με αυτή τη καρικατούρα… «πολιτικού ανδρός»; Αυτές τις απόψεις έχει; Αν ναι, τότε το πρόβλημα δημοκρατίας στην χώρα μας είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ όσο μπορούμε να υποθέτουμε!

 

Τούτο δεν σημαίνει πως τα άλλα κόμματα, ως συντεταγμένοι σχηματισμοί, είναι άμοιρα ευθυνών για τα στελέχη, τα μέλη και τους ψηφοφόρους τους. Το διακύβευμα είναι εξαιρετικά σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς πόσο προσωρινοί είμαστε και πως ό,τι κάνουμε σήμερα θα πέσει στις πλάτες των επόμενων.

 

Αγαπητοί φίλοι της Νέας Δημοκρατίας, αυτή είναι η «δημοκρατική» παρακαταθήκη που θα αφήσετε στα παιδιά σας; Αγαπητοί φίλοι που ασχολείστε με την πολιτική, οποιαδήποτε κομματική συμμετοχή ή τοποθέτηση κι αν έχετε, έτσι αντιλαμβάνεστε την δημοκρατία; 

 

Εν πάση περιπτώσει, το ξέσπασμα του Νίκου Δένδια στην Βουλή μετά τα όσα εκστόμισε ο Μπογδάνος, έχει την αξία του. Η διαγραφή του Μπογδάνου όμως από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει κανένα απολύτως πρακτικό κι ωφέλιμο αντίκρισμα αφού θα εξακολουθήσει να κρατά την έδρα – έδρα που ανήκει στη Νέα Δημοκρατία και όχι στον ίδιο - και να απολαμβάνει καταχρηστικά των βουλευτικών του προνομίων, δεδομένης της πολιτικής του τοποθέτησης η οποία απέχει έτη φωτός από τα δημοκρατικά ήθη της χώρας και του λαού μας, όσο κι αν έχει πρόθυμους τριγύρω του να τον στηρίζουν και να τον χειροκροτούν.

 

Η διαγραφή του από τον Πρωθυπουργό και Αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν παρά μία κίνηση, ώστε να κρατηθούν τα όποια προσχήματα. Κοντός ψαλμός αλληλούια. Πλησιάζουν οι εσωκομματικές εκλογές. Εκεί θα φανούν οι πραγματικοί δημοκράτες.

Το ερώτημα παραμένει πάντα επίκαιρο και μένει να απαντηθεί

-Αν η οικονομική μας πολιτική υπαγορεύεται από τραπεζίτες και κοράκια

-Αν η υγεία μας εξαρτάται από τις επενδύσεις και τις πωλήσεις των φαρμακευτικών εταιρειών

 

-Αν η νησιωτική μας πολιτική, η ναυτιλία και ο τουρισμός καθορίζονται από τους πλοιοκτήτες και τους εφοπλιστές

 

-Αν οι όροι εργασίας και το ασφαλιστικό επιβάλλονται από βιομήχανους και τεχνοκράτες, άσχετους με την αγορά και τη πραγματική οικονομία

 

-Αν η εθνική μας άμυνα προσδιορίζεται από τα συμφέροντα και τις προθέσεις «φίλων» κι εχθρών

 

-Αν η εξωτερική μας πολιτική και οι διεθνείς μας σχέσεις σχεδιάζονται από το ΕΛΙΑΜΕΠ

 

-Αν ο εθνικός μας πλούτος είναι αναγκαστικά υποθηκευμένος σε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κι άρα μη αξιοποιήσιμος από εμάς τους ίδιους

 

-Αν η ενέργεια συνιστά προνομιακό χώρο, εν τοις πράγμασι, κάθε κερδοσκόπου διορισμένου manager, εργατοπατέρα και συνδικαλιστή κι όχι δημόσιο αγαθό

 

-Αν η πραγματική γνώση βρίσκεται έξω από τα σχολεία και τα φροντιστήρια

 

-Αν το δίκαιο είναι δέσμιο της λεγόμενης πολιτικής ορθότητας, τότε,

 

τους πολιτικούς σε τί τους χρειαζόμαστε;

Οι άχρηστοι κι οι άριστοι

Αυτά λέγονται και ακούγονται όταν κυβερνούν οι άχρηστοι, ε, οι άριστοι ήθελα να πω. Αναμένω εναγωνίως τις τοποθετήσεις Κυρανάκηδων και Μπογδάνων διότι δεν έχουν εκφραστεί ακόμη κι ανησυχώ...

 

Πάντως, το πιο εξοργιστικό δεν είναι το τι είπε από το βήμα της Βουλής ο συγκεκριμένος βουλευτής αλλά η συνέχεια. Αντί να πει "ρε παιδιά συγγνώμη, είπα μαλακία, από εκείνες που συνηθίζω να εκστομίζω σχεδόν καθημερινά χρόνια τώρα. Δεν με ξέρετε;", πέρασε στην αντεπίθεση κι άρχισε να μιλάει περί κανιβαλισμού, ανθρωποφαγίας και συριζοτρολ, θεωρώντας τους έλληνες πολίτες ηλίθιους.

 

Κι είναι αλήθεια, οι περισσότεροι - για να μην πω όλοι - βουλευτές ηλίθιους μας θεωρούν. Είτε είναι δεξιοί είτε αριστεροί. Και με το δίκιο τους! Δεν αντιδρά κανείς, δεν μιλά κανείς, κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς όριο κι έλεγχο και στις εκλογές τους φορτώνουμε με χιλιάδες ψήφους, έτσι για να επισφραγίσουμε την ανοησία μας. 

 

Το πρόβλημα της πολιτικής μας ζωής δεν είναι ο Λοβέρδος αλλά ο κάθε Λοβέρδος, το κάθε κόμμα που επιλέγει Λοβέρδους κι όλοι εμείς που στέλνουμε στην Βουλή Λοβέρδους για να κάνουν την ζωή μας... καλύτερη (μέχρι και το πληκτρολόγιο έσκασε από τα γέλια!). 

 

Με αυτά και μ' αυτά, ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: κάποιος Πάγκαλος... δεν ξέρω ποιος είναι, τι είναι και ποια η χρησιμότητά του, αιτήθηκε από την Βουλή και πήρε νέο αυτοκίνητο γιατί το παλιό του χαλάσε. Ό,τι κάνουμε όλοι μας δηλαδή. Γνωρίζει κανείς τίποτε περισσότερο;

Οι Η.Π.Α. αναγνωρίζουν την γενοκτονία των Αρμενίων

Η πρόθεση το Joe Biden να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων, στην πραγματικότητα είναι μία ευκαιρία που δίνουν οι Η.Π.Α. στην Τουρκία να έρθει αντιμέτωπη με την Ιστορία της. Αν οι Τούρκοι ήταν έξυπνοι θα την άρπαζαν από τα μαλλιά όμως, μιλάμε για έναν λαό με ενοχικά συμπλέγματα, γεμάτο από μνησικακία, μισαλλοδοξία και φανατισμό που δεν μπορεί να αντιληφθεί πως ακόμη και η παραχάραξη της Ιστορίας χρειάζεται μία κάποια ικανότητα την οποία δεν διαθέτει.

Έναν αιώνα τώρα, προσπαθούν να μας πείσουν για το “μεγαλείο” τους και για το “ένδοξο” παρελθόν τους. Τα ίχνη των έργων τους, εμφανή ακόμη και σήμερα, τους διαψεύδουν οικτρά. Οι εθνικιστικοί κύκλοι διατείνονται πως δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο ο τουρκικός λαός θα πρέπει να ντρέπεται κι όμως, αυτός ο λαός υπέγραψε την ιδρυτική πράξη της χώρας του με την γενοκτονία των γηγενών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Δεν ήταν μόνον οι Αρμένιοι. Την ίδια μοίρα επεφύλασσαν και για τους Έλληνες και για τους Ασσύριους και για τους Εβραίους και για κάθε έναν που δεν ήταν τουρκογενής και μουσουλμάνος. Κι αν το παρελθόν αποτελεί αποδεικτικό ποιότητας τότε εύκολα κανείς μπορεί να αντιληφθεί γιατί η Τουρκία συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ελλάδα και την Κύπρο, στον Καύκασο, στην Αφρική κι όπου αλλού νομίζει ότι φτάνουν τα χέρια και τα πόδια της.

Ας μην επεκταθούμε περισσότερο. Άλλωστε η σημερινή ημέρα, είναι ημέρα μνήμης. Εκείνο όμως που θα πρέπει να αναδειχθεί είναι το μήνυμα που έρχεται μέσα από την Τουρκία, έστω κι αδύναμο προς το παρόν. Ολοένα και περισσότεροι Τούρκοι, μαθαίνουν την Ιστορία τους και φρίττουν με όλα όσα διέπραξαν οι πρόγονοί τους εις βάρος αθώων· και αυτή η γνώση - και παραδοχή - λειτουργεί αναβαπτιστικά στην συνείδησή τους. Οφείλουμε να τους δώσουμε μία ευκαιρία και να τους βοηθήσουμε να επικρατήσουν των ισλαμοφασιστών, των εθνικιστών και των εθνολαϊκιστών που αποτελούν κίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα. Ελπίζω σε ανάλογες κινήσεις διεθνούς αναγνώρισης και της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Του χρόνου, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή δυστυχώς όμως για τον μικρασιατικό ελληνισμό, η ανεκδιήγητη ηγεσία του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, αποφάσισε να μην τιμήσει αυτό το τόσο σημαντικό κεφάλαιο της Ιστορίας μας, ανακηρύσσοντας το 2022 ως... “έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη”... ντροπής πράγματα... Ε, Νέα Δημοκρατία είναι αυτή.

ΗΠΑ: Οριστικά έξω από τη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί»

γράφει ο Φίλιππος Αδαμίδης

Τον Νοέμβριο 2020, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, είχε σχολιάσει την απόφαση του απερχόμενου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για αποχώρηση από τη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί», επισημαίνοντας ότι αυτή θα διογκώσει τις εντάσεις μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας και θα αυξήσει τους κινδύνους λανθασμένων υπολογισμών και συγκρούσεων.

Η επιστροφή στη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί» θα έστελνε ένα λάθος μήνυμα στη Ρωσία. Για αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση Μπάιντεν επιβεβαιώνει την απόφαση που είχε πάρει το 2020 η κυβέρνηση Τραμπ, για απόσυρση από τη συγκεκριμένη συνθήκη. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.geoeurope.org/2021/04/10/ipa-oristika-exo-apo-ti-synthiki-anoik/

 

Η οθωμανική κληρονομιά των τούρκων

Παρακολουθώντας την άσκηση της "Γαλάζιας Πατρίδας" σε ζωντανή σύνδεση, ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν απείλησε για πολλοστή φορά την Ελλάδα λέγοντας πως η Τουρκία δεν θα επιτρέψει την καταπάτηση των δικαιωμάτων του τουρκικού έθνους και των τουρκοκυπρίων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής: «Είμαστε μια χώρα που περιβάλλεται από θάλασσες από τρεις πλευρές, οπότε βλέπουμε ότι η ναυτική δύναμη κατέχει τεράστια σημασία σε όλη την ιστορία μας. Στις εποχές που το ναυτικό μας ήταν ισχυρό, βιώναμε χρυσή εποχή στα Βαλκάνια και τη Βόρεια Αφρική. Καθώς η σκιά της οθωμανικής σημαίας αποδυναμώθηκε, επικράτησε η αποικιοκρατία.

Με τη νίκη μας στην ναυμαχία της Πρέβεζας, πέρα από το ότι κατέστη Μεσόγειος μια τουρκική λίμνη, στήσαμε επί αιώνες ένα κλίμα γαλήνης, ειρήνης και σταθερότητας.

Στις εποχές που ο στόλος μας ήταν ισχυρός, μαζί με την λεκάνη της Μεσογείου, τα Βαλκάνια η Μέση Ανατολή και η βόρεια Αφρική έζησαν την χρυσή τους εποχή.»

Ας δούμε μερικές εικόνες αυτής της χρυσής εποχής των οθωμανών για να έχουμε στο μυαλό μας τι εννοούν οι τούρκοι και ποιο το μέλλον σε περίπτωση που ο ισλαμοφασισμός κι η βαρβαρότητα νικήσουν την δημοκρατία και τον πολιτισμό.

Το ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης 1821
 

Οι σφαγές στη Χίο 1822

 

Η σφαγή του χωριού Μπατάκ της Βουλγαρίας 1876

Γενοκτονία των Αρμενίων 1915-1917

 

Γενοκτονία των Αρμενίων 1915-1917

Σφαγές στον Λίβανο και τη Συρία 1916

 Γενοκτονία των Ελλήνων, Θράκη, Πόντος, Μικρά Ασία 1914-1923

 Οθωμανικό "Δίκαιο"

Αυτή είναι η οθωμανική κληρονομιά για την οποία οι τούρκοι αισθάνονται υπερήφανοι. Ούτε οι τέχνες, ούτε τα γράμματα, ούτε οι επιστήμες. Μόνον η φρίκη κι ο όλεθρος. Αυτά είναι τα μοναδικά τους επιτεύγματα και σήμερα, μας κουνούν το δάκτυλο και μας μιλούν για δημοκρατία (sic) και ιστορικά δικαιώματα (sick) για τα οποία νομιμοποιούνται δήθεν από το "ένδοξο" παρελθόν τους.

Μας απειλούν και μας εκβιάζουν, καθιστώντας τον πολιτικό πολιτισμό της Ευρώπης υπόχρεο σε ένα ατέρμονο ανατολίτικο παζάρι μέχρι να επιβληθεί με το έτσι θέλω ο δικός τους τρόπος σκέψης και η δική τους αντίληψη διότι, το διακύβευμα δεν είναι τα πλούτη της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου αλλά η τουρκοποίηση και η κυριαρχία του (τουρκικού) Ισλάμ.

Αν δεν πετύχουν τώρα απέναντι στην "μικρή" Ελλάδα και την αδύναμη Κύπρο, θα εντείνουν τις προσπάθειές τους σε άλλο πεδίο. Εκεί που γνωρίζουν πως η "πολιτική ορθότητα" είναι διάτρητη κι ως εκ τούτου ανίκανη να ανακόψει την επίθεσή τους.