Ορεξάτος επέστρεψε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από την περιοδεία του σε χώρες της Αφρικής και δεν έχασε την ευκαιρία να καταφερθεί ακόμη μία φορά εναντίον της Δύσης, της Ευρώπης και της Γαλλίας πιο συγκεκριμένα, για το αποικιακότης παρελθόν, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ο τούρκος Πρόεδρος, ναι μεν προσπάθησε να προωθήσει τα τουρκικά συμφέροντα μέσα στα πλαίσια της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που αναπτύσσει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια πλην όμως, στο μυαλό του, ο αφρικανικός χώρος συνιστά πρόσφορο έδαφος περαιτέρω πολιτιστικής και θρησκευτικής εκμετάλλευσης, με συγκεκριμένες περιοχές να λειτουργούν ως θύλακες ισλαμικού εξτρεμισμού που με στοχευμένες δράσεις θα ασκούν εκβιαστικά πίεση στις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου.
Μιλώντας για εξτρεμισμό, οι τούρκοι νόμιζουν πως το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον δεν είναι ιδιαίτερα δυναμικό, δημιουργώντας ένα «κενό ασφαλείας» που μπορεί να τους επιτρέπει να αλωνίζουν έστω κι αν στη Λιβυή, την Αιθιοπία, το Μάλι ή την πιο μακρυνή Μοζαμβίκη τα βρίσκουν σκούρα. Ψάχνουν να βρουν τους πιο αδύναμου κρίκους και με παρωχυμένες πολιτικές προσέγγισης πιστεύουν ότι μπορούν να ενισχύσουν την παρουσία τους στην Μαύρη Ήπειρο κυρίως μέσα από το Ισλάμ. Όμως, οι αφρικανοί δεν είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν ότι μπορούν να επιδιώξουν και να έχουν μία σχέση αλληλοσεβασμού κι εμπιστοσύνης με τη Δύση διότι οι αφρικανοί σήμερα δεν είναι οι αγράμματοι και αφελείς του χθες.
Παρά την φτώχεια και την εξαθλίωση που παρατηρούνται παντού, γίνονται θαύματα σε όλη την ήπειρο. Αλλού πιο έντονα και γρήγορα, αλλού πιο αργά. Όμως, οι άνθρωποι σπουδάζουν, ταξιδεύουν, έχουν όνειρα, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μέσα στον κόσμο και μπορούν να συνδιαλέγονται στα ίσια ακόμη και με τους πρώην δυνάστες τους. Αυτή είναι μία παράμετρος που δεν γίνεται κατανοητή από τους τούρκους και επιμένουν να επαναλαμβάνουν το ίδιο βαρετό τροπάριο περί «ανθρωπιάς», «αδικημένων» κι «αδυνάτων». Και μπορεί σε χώρες όπως το Σουδάν, η Μπουρκίνα Φάσο ή η Γουϊνέα για παράδειγμα, να βρίσκουν ανταπόκριση και να επιβάλλουν με το έτσι θέλω την παρουσία τους, στις πιο ανεπτυγμένες χώρες όμως ακούνε για τούρκους και γελάνε.
Ως ευρωπαίοι δεν επιτρέπεται να εφησυχάζουμε. Ο κίνδυνος του ισλαμοφασισμού και η τουρκική παραβατικότητα θα προκαλέσουν ζημιά στο λεγόμενοσύστημα σταθερότητας το οποίο διασφαλίζουν όλοι πλην της γειτονικής μας χώρας. Μια χώρα δέσμια της μεγαλομανίας της παρανοϊκής της ηγεσίας που οραματίζεται την ... παγκόσμια κυριαρχία (sic).
Πέραν όλων των παραπάνω, οι τούρκοι εξακολουθούν να απειλούν Ελλάδα και Κύπρο, στέλνουν κόσμο στις φυλακές, εκδιώκουν διπλωμάτες και πολίτες άλλων χωρών, επειδή εκφράζουν ελεύθερα την γνώμη τους· διαστρεβλώνουν την Ιστορία, απαξιώνουν πολιτισμούς και πανανθρώπινες αξίες, διεκδικούν ό,τι δεν τους ανήκει και καταστρέφουν ό,τι είναι δικό τους! Η Τουρκία δεν είναι ένας δύσκολος γείτονας/εταίρος/σύμμαχος που έχει καπρίτσια να ικανοποιήσει. Η Τουρκία στρέφεται κατά της ανθρωπότητας στο σύνολό της και οφείλουμε να την σταματήσουμε με κάθε τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου