Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Ερυθρά Θάλασσα: Αντικρουόμενες γεωστρατηγικές επιδιώξεις

γράφει ο Νάσος Πετράκης

 


Η Ερυθρά Θάλασσα και το στενό Μπαμπ αλ-Μαντέμπ έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία στην παγκόσμια γεωπολιτική, λειτουργώντας ως κρίσιμος κρίκος μεταξύ της Μεσογείου, μέσω της Διώρυγας του Σουέζ και του Ινδικού Ωκεανού. Αυτή η περιοχή δεν είναι μόνο κομβική για το παγκόσμιο θαλάσσιο εμπόριο, αλλά και για τη διακίνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως και για τη ναυτική στρατηγική.

Οι χώρες που συνορεύουν με την Ερυθρά Θάλασσα ‒Αίγυπτος, Σουδάν, Ερυθραία, Τζιμπουτί, Σαουδική Αραβία, Υεμένη και Ιορδανία‒ μαζί με περιφερειακές δυνάμεις με πάγια συμφέροντα, έχουν διαφορετικές και συχνά ανταγωνιστικές γεωστρατηγικές προτεραιότητες. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2024/03/17/erythra-thalassa-antikrouomenes-geostratigiki/

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

Η Ινδία και οι γεωπολιτικές ισορροπίες σε μία εποχή αλλαγών

γράφει ο Παύλος Χριστόπουλος 

 

Η Ινδία αντιπροσωπεύει ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του πώς ένα ανεξάρτητο κράτος, ικανό να κλίνει την παγκόσμια ισορροπία προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, συμπεριφέρεται σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον. Αλλά και το πώς το διεθνές περιβάλλον μπορεί να το περιορίσει.

Η Ινδία έχει ήδη εξασφαλίσει μια εξέχουσα θέση στην παγκόσμια σκηνή στο εγγύς μέλλον, χάρη στις πολιτικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στη χώρα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2024/02/22/i-india-kai-oi-geopolitikes-isorropies/

Σάββατο 23 Μαρτίου 2024

Κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια;

Το ζήτημα της δημιουργίας ενός πλαισίου για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια κυριάρχησε στις εργασίες της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες καθώς, φαίνεται, η Ε.Ε. αρχίζει(;) να συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα ενίσχυσης των δυνατοτήτων της, αυτόνομα. Για κάποιες χώρες-μέλη - μεταξύ αυτών και η Ελλάδα - αυτονομία σημαίνει περαιτέρω ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας με αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών. Δεν συμφωνούν όλοι σε μια τέτοια προοπτική.

Που θα καταλήξουμε και τι θα συμβεί στην πράξη μένει να το δούμε ωστόσο, η αντίληψη περί κοινής εξωτερικής κι αμυντικής πολιτικής αν και βασικός πυλώνας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη τη διαχείριση κρίσεων με τρόπο ταχύ, άμεσο κι αποτελεσματικό.
 
Σύμφωνα με το κείμενο συμπερασμάτων που εξεδόθη προχθές, η αμυντική θωράκιση της Ε.Ε. θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις «ανάγκες» και τις «φιλοδοξίες» της, μειώνοντας παράλληλα τις στρατηγικές της εξαρτήσεις (σ.σ. απο τις Η.Π.Α.). Δύο χρόνια, πριν, σε σχετικό μου άρθρο στον ιστότοπο geoeurope, https://www.geoeurope.org/.../i-oytopia-tis-koinis.../ είχα αναφερθεί στην ιστορική διάσταση του όλου ζητήματος. 
 
Απ’ όποια πλευρά κι αν το δούμε, η Ε.Ε. όπως είναι κι όπως λειτουργεί αυτή τη στιγμή, με αυτούς τους ηγέτες, είναι ανίκανη να αποκτήσει γεωπολιτική υπόσταση (αυτή είναι η ουσία) και οι λόγοι δεν είναι μόνον πολιτικοί, ιστορικοί ή πολιτισμικοί...