Περί θεάτρου: Οι κομπάρσοι κι οι θεατές κάνουν τη ζημιά!

Οι παλιοί ερμητικοί φιλόσοφοι έλεγαν «όπως πάνω έτσι και κάτω»… αν παραφράσουμε λίγο αυτή την πρόταση και οδηγήσουμε την σκέψη μας εις τα πεδία του πολιτικού μας γίγνεσθαι, θα λέγαμε πως «όπως δίπλα έτσι κι εδώ»…

Ο εκφυλισμός των δύο πρώην(?) «μεγάλων» κομμάτων είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανής! Ουσιαστικά μόνο τα χρώματα αλλάζουν. Ίδιο σκηνικό παντού! Επιλεγμένοι χειροκροτητές, εντός κλειστών χώρων, να κουνούν ρυθμικά σύμβολα και σημαίες, να φωνάζουν, να κραυγάζουν συνθήματα, να διαλαλούν την πραμάτεια των εμποράκων της ελπίδας, σ’ έναν λαό που οι ίδιοι εξανάγκασαν στην εξαθλίωση και τον εξευτελισμό.

Πόσο παρωχημένη μπορεί να δείχνει και να είναι αυτή η εικόνα? Παρ’ όλα αυτά, εμπόρευμα υπάρχει… Οι αγοραστές όλο και λιγοστεύουν!

Τα στελέχη τους κι οι οπαδοί τους ρωτούν και ξαναρωτούν με ύφος αθώο, σχεδόν αφελές: «γιατί αυτή η εμμονή με τα δύο – ίσως πρώην - «μεγάλα» κόμματα»? Μα, δεν πρόκειται περί εμμονής. Πρόκειται περί διαπίστωσης! Γλυκιάς, λυτρωτικής διαπίστωσης που επιβεβαιώνεται από την – μέχρι τώρα - στάση των πολιτών καθώς, γυρνούν την πλάτη μαζικά σε όλους εκείνους που χρόνια τώρα τους εξαπατούν με βαρύγδουπα λόγια κι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Κάτι θα έπρεπε να συμβεί για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Ευκαιρίες είχαμε πολλές κατά το παρελθόν. Κι όμως, τίποτε ακόμη δεν είναι σίγουρο! Τίποτε ακόμη δεν έχει κριθεί κι η κάλπη θα είναι αμείλικτη σε όσους δεν επιλέξουν ορθά. Άραγε, τι προσδιορίζει την «ορθή» επιλογή που οφείλει ο πολίτης-ψηφοφόρος? Έχουμε συνειδητοποιήσει – ως εκλογικό σώμα – ότι οι επιλογές μας δεν καθορίζουν μονάχα το παρόν και το μέλλον το δικό μας, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας… όλων εκείνων που βρίσκονται γύρω μας? Δεν αποφασίζουμε μόνο για εμάς!

Ο «μικρός Μήτσος» είναι δυνατός, τεράστιος και σίγουρος μέσα στο μυαλό του αλλά, και τόσο αδύναμος, μικρός, ανασφαλής… σιωπηλός μοιρολάτρης μέσα στην καθημερινότητά του. Τού είναι αδύνατον να νιώσει την φλόγα που σιγοκαίει μέσα του και πλάθει τα σωθικά του! Μόνον ασκήσεις θάρρους μπορεί να δοκιμάζει, ο άμοιρος, κι έτσι, παραμένει δέσμιος της μόνης πραγματικότητας που γνωρίζει, έστω κι αν τον πληγώνει, έστω κι αν τον προσβάλει, έστω κι αν το κρατά σιδηροδέσμιο στην αφάνεια και στο τίποτα δίχως να κατορθώνει ποτέ να ξεπεράσει τους φόβους του… τους φόβους εκείνους που μας οδήγησαν εδώ.

… Φόβοι που εμφύσησε, ανέπτυξε, ισχυροποίησε και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το πολιτικό μας σύστημα, για να κατευνάσει την φυσική δυναμική των πολιτών και για να ελέγξει πλήρως την λειτουργία της κοινωνίας η οποία, εντός ενός αληθινού κι αυθεντικού δημοκρατικού πλαισίου, θα έπρεπε να είναι και καθαρή κι απρόσκοπτη. Δημιουργήθηκε έτσι μια εικονική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, μια… θεατρική δημοκρατία βασισμένη στην υποκρισία και την αυταπάτη. Όλα είναι δυνατά εφόσον υπάρχουν σωτήρες! Κι αν εκείνοι αποτύχουν? Όλο και κάποιος θα βρεθεί…

Οι σκηνοθέτες αυτού του θεάτρου ξέρουν πολύ καλά πώς να βαδίσουν και που! Δεν χρειάζονται αυτοσχεδιασμοί. Το σενάριο δεν τους επιτρέπει! Αποφεύγουν όσο μπορούν τις κακοτοπιές για να διαμορφώσουν το καλλίτερο σκηνικό κι επιλέγουν ηθοποιούς – καλούς ή κακούς δεν έχει σημασία – ικανούς όμως να ερμηνεύσουν ρόλους… ρόλους που αντιγράφουν αληθινούς καθημερινούς χαρακτήρες και μπορούν έτσι να διατηρούν μία κάποια ισορροπία μεταξύ αλήθειας κι απάτης. Αυτή τους η γνώση δεν πάει χαμένη!

Για ποιά ενδεχόμενη νοθεία μιλούν ορισμένοι? Αυτή η γνώση είναι από μόνη της αρκετή για ν’ αλλοιώσει την λαϊκή βούληση, να κατευθύνει συνειδήσεις και να διακορεύσει την ίδια την ζωή! Πάνω στη σκηνή, όλα είναι πιθανά! Οι ηθοποιοί θέτουν διλήμματα κι υποσχέσεις που μπορούν και φαντάζουν πιο εφικτά από την αλλαγή που όλοι μας ελπίζουμε κι ονειρευόμαστε μέσα στον ταπεινό μικρόκοσμο μας! Η μαγεία της ερμηνείας, της προσποίησης και της ποίησης εύπλαστων εικόνων και συναισθημάτων δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο!

«Οι μάζες δεν συλλογίζονται . Δέχονται ή απορρίπτουν τις ιδέες χονδρικά. Δεν δέχονται ούτε συζήτηση ούτε αντιλογία και οι υπερβολές που δρουν πάνωτους κατακλύζουν εντελώς το πεδίο της νόησης τους και τείνουν επίσης ναμεταμορφωθούν σε πράξεις .»

Κομπάρσοι της παράστασης οι θεατές, συνυπεύθυνοι στην απάτη! Μια καλοστημένη παράσταση…

Πληρωμένη ψευδαίσθηση η πραγματικότητα που μας υπόσχονται!

Πώς λοιπόν θα επιτευχθεί η αλλαγή… η ανατροπή που όλοι προσδοκούμε? Αν δεν υπάρχει μέσα μας διαμορφωμένη μία συγκεκριμένη πολιτική πρόταση που θα είναι δυνατόν να ικανοποιήσει τουλάχιστον το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας? … Πού θα δίνει απαντήσεις? Για ποιά αλλαγή μπορούμε να ομιλούμε?

Κατά την προσωπική μου άποψη, είναι θετικό το γεγονός της διάσπασης των πολιτικών δυνάμεων. Είναι καλό. Θα ήταν κάλλιστο αν η διάσπαση αυτή είχε ένα κάποιο περιεχόμενο. Ούτε κι εδώ όμως δεν είμαστε τυχεροί! Πόσες πολιτικές δυνάμεις εκφράζονται με συνέπεια κι έχουν συγκεκριμένη στόχευση? Μία? Δύο?

Ό,τι κι αν προκύψει ως αποτέλεσμα – κι αυτό είναι το πιο πιθανό, δεν θα μας φέρει τα προσδοκώμενα. Έχουμε αποδείξει πως δεν έχουμε την ωριμότητα ούτε και την σοβαρότητα που απαιτείται σε καιρούς πονηρούς, δύσκολους και δύστροπους! Πασχίζουμε διαρκώς για τα συμφέροντά μας και δεν γνωρίζουμε ποια είναι αυτά τα συμφέροντα!!!

Τί θα επιλέξει ο… κυρίαρχος λαός? Μια εβδομάδα έμεινε μέχρι την ώρα της κάλπης… Θέλω να ελπίζω στους έλληνες, όμως, τους φοβάμαι! Με αυτόν το φόβο θα βρεθώ ενώπιον της και με αυτόν τον φόβο θα ψηφίσω…

ΝΔ: "Εμπιστευθείτε με" .... ?

ΠΑΣΟΚ: Πόσο ενωμένο? Πόσο δυνατό?

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ομιλεί στην Πάτρα, σε περιορισμένο και απόλυτα ελεγχόμενο ακροατήριο, εντός κλειστού χώρου (Κλειστό Γυμναστήριο της ΕΑΠ)! Ούτε στην Πάτρα δεν κατάφερε να οργανώσει μία ανοικτή συγκέντρωση της προκοπής!

 

Πώς θα μπορούσε άλλωστε? Αφού παρέδωσε την Ελλάδα σε τραπεζίτες και τοκογλύφους, αφού έσβησε κάθε όνειρο κι ελπίδα των ελλήνων, αφού ακύρωσε κάθε αγώνα των προηγούμενων γενεών κι αφού διαστρέβλωσε κάθε έννοια δημοκρατίας, συνεχίζει… συνεχίζει ακάθεκτο και μας καλεί να το στηρίξουμε! Να γίνουμε κι εμείς πληρωμένοι χειροκροτητές!

 

Να γίνουμε συνένοχοι του εγκλήματος που διαπράττει, τρία χρόνια τώρα, εις το όνομα του ελληνικού λαού!

 

Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο… κι ο μεγαλύτερος πολιτικός τσαρλατάνος επικεφαλής! «Αρχίζουμε»… βροντοφωνάζει! … Να δούμε πως θα τελειώσουμε αγαπητέ… Εσείς πάντως σίγουρα θα «συνωστίζεστε» σε λιμάνια κι αεροδρόμια αν οι έλληνες αποφασίσουν να σώσουν την πατρίδα τους… 

Chernobyl: 26 χρόνια μετά....

... ακόμη να βάλουμε μυαλό!

 σκόρπιες εικόνες από το διαδίκτυο

Ελλάδα χώρα του φωτός, ακόμη και στο βαθύ σκοτάδι...

Κι όμως, αν ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία κι ερμηνεύσει τα σημάδια, δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί σε ένα και μόνο συμπέρασμα: πως η κρίση η οποία βιώνουμε σήμερα ήταν προσχεδιασμένη κι αποτέλεσε συνειδητή πολιτική επιλογή ήδη από την εποχή Μητσοτάκη. Μεθοδικά κι ευλαβικά οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, και για δικούς της λόγους η κάθε μία, προσπάθησε να ελέγξει και να περιορίσει την δυναμική της ελληνικής κοινωνίας και των ελλήνων…

Η δημοκρατία (ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοσύνη… κοκ) αποτελεί τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο όλων εκείνων που βγάζουν τα προς το ζην με την εκμετάλλευση του εθνικού κεφαλαίου δια μέσου ενός πολιτικού συστήματος κομμένου και ραμμένου στα μέτρα τους… Δεν είναι τυχαία η φρασεολογία που έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς και είναι ενδεικτική αν όχι αποδεικτική του παραπάνω ισχυρισμού! «Κάθαρση», «εκσυγχρονισμός», «επανίδρυση», «αρχίζουμε», «αλλάζουμε»… λέξεις που ουσιαστικά σκιαγραφούν το πλαίσιο εκείνο που επιτρέπει στους διαχειριστές της εξουσίας, να ποδηγετούν κάθε δύναμη ανάπτυξης και προοπτικής στο διηνεκές, για την διατήρηση της φάμπρικας που έστησαν με λίγο κόπο και καθόλου κεφάλαιο!

Δεν κάνει σε κανέναν μας εντύπωση γιατί οι ευρωπαίοι εταίροι και λοιποί «επενδυτές» προσπαθούν με νύχια και με δόντια να «σώσουν» μία «πτωχευμένη επιχείρηση»? Δεν κάνει σε κανέναν μας εντύπωση η τιτάνια προσπάθεια θεσμικών κι εξωθεσμικών δυνάμεων να διασφαλίσουν τον περιορισμό της βούλησης των πολιτών α) με τη βία, β) με αβάστακτα οικονομικά βάρη, γ) με την διαστρέβλωση της κοινής λογικής και την παρερμηνεία κανόνων κι αξιών για τις οποίες αγωνίστηκαν γενιές και γενιές?

«Φταίμε όλοι», «μαζί τα φάγαμε»… εκφράσεις που ακριβώς αυτό το γεγονός θέλουν να υπογραμμίσουν, όσο κι αν προκαλούν αντιδράσεις! Περνούν στο υποσυνείδητο του δημοκράτη πολίτη ως «υποχρέωση» του, έναντι του πολιτικού συστήματος που ρυθμίζει και θα ρυθμίζει την ζωή του! Η κοινή ευθύνη και η συνενοχή λειτουργεί κατασταλτικά και στρογγυλεύει τα πράγματα… Έτσι, η απόδοση ευθυνών γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη αν όχι αδύνατη.

Τι λένε οι πολιτικοί μας άνδρες? «Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών…» Ποτέ δεν  είναι η ώρα…

Όχι, η Ελλάδα δεν ήταν τυχαία επιλογή γι’ αυτό το «πείραμα». Είναι μία μικρή χώρα, με λίγους κατοίκους, μικρή αγορά και περιφερειακή. Αν κάτι πάει στραβά, το «οικοδόμημα» δεν θα πέσει… δοκιμές γίνονται… δοκιμές στις αντοχές!

Ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού αποδεικνύει περίτρανα την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της βούλησης του εκλογικού σώματος. Παράλληλα, επιβεβαιώνει την απουσία σχεδίου και προτάσεων των πολιτικών και κοινωνικών συνισταμένων της χώρας μας, ως προς την διασφάλιση της χώρας τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Το επιθυμητό είναι η «ανακύκλωση». Το ζητούμενο όμως είναι η δημιουργία!

Η χώρα μας έχει πλούτο! Πλούτο και υλικό και πνευματικό! Μπορούμε να διαχειριστούμε τα του οίκου μας μόνοι μας, φτάνει να επιλέξουμε έναν διαφορετικό δρόμο! Τί να μας πει το ΠΑΣΟΚ? Τί μπορεί να μας πει η ΝΔ? Ποιά είναι η πρόταση Καμμένου? Ποιά δύναμη της Αριστεράς μπορεί να συνυπολογίσει όλα εκείνα που μπορούν να μας κάνουν δυνατούς όχι αεριτζίδικα αλλά πραγματικά?

Ποιό είναι το πραγματικό διακύβευμα? Και από ποιόν εκφράζεται? Αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να τις διατυπώνουμε καθημερινά και προς τον εαυτό μας και προς όλους εκείνους που «υπόσχονται να μας σώσουν».

Την 6^η Μαΐου θα κληθούμε να επιλέξουμε διαχειριστή και όχι ηγέτη. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα της κάλπης. Όμως, ένα είναι σίγουρο: η στήριξη των πολιτικών σχηματισμών, των προσώπων και των νοοτροπιών που ευθύνονται ακέραια για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα μέσα στην κοινωνία μας, θα επιφέρει περισσότερα δεινά και θα περιορίσει και άλλο κάθε έννοια δημοκρατίας.

Ας πάρουμε επιτέλους την κατάσταση στα χέρια μας! Ας διεκδικήσουμε την ευημερία μας και ας εργαστούμε σκληρά για όλα εκείνα που μέρα με τη μέρα μας αφαιρούν διότι, μας τα αφαιρούν με τρόπο άδικο και φασιστικό. Κι εμείς οι έλληνες, ούτε φασίστες μπορούμε να είμαστε ούτε άδικοι!

Σημείωση: Η εικόνα είναι από το ιστολόγιο myglitterfairytale

Από την χούντα της απάτης, στην δημοκρατία της αυταπάτης...

Κάθε μέρα σαν σήμερα, συνηθίζουμε να μιλάμε με στόμφο περί δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας, δικαιοσύνης… περί κυρίαρχου λαού, αγώνων και ονείρων… αναλύουμε, γράφουμε και αντιγράφουμε δεδομένα, ιστορικά δεδομένα μιας εποχής που, αν μη τι άλλο, προσδιόρισε καταλυτικά το μέλλον των προσώπων και των πραγμάτων στην χώρα μας, για να… «θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι».

Στην πραγματικότητα, συντηρούμε μια αυταπάτη διότι, ποτέ δεν είχαμε πραγματική δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο! Η δημοκρατία είναι κάτι το απόλυτο! Κι εμείς προσπαθούμε πάντα να της δώσουμε συγκεκριμένη μορφή και χαρακτηριστικά σύμφωνα με την δική μας αντίληψη. Ουσιαστικά, την περιορίζουμε και δημιουργούμε ένα μόρφωμα που κάποτε συγγενεύει, κάποτε προσομοιάζει… όμως ποτέ δεν είναι πραγματική δημοκρατία!

Νομοτελειακά θα φτάναμε σε μια διακυβέρνηση τύπου Παπαδήμου, η οποία ούτε ηθικά, ούτε πολιτισμικά νομιμοποιείται' ούτε και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο! Πιστεύει κανείς πως η δια-κυβέρνηση Παπαδήμου έχει καμία διαφορά από την δια-κυβέρνηση Παπαδόπουλου? Πού βρίσκεται ο κυρίαρχος λαός? Ποία η έννοια και η ισχύς του Συντάγματος?

Οπωσδήποτε, σήμερα τα πράγματα είναι πιο επίπεδα… πιο εξευγενισμένα… σήμερα δεν χρειάζονται όπλα και βασανιστήρια σε υπόγεια… ούτε εκτελεστικά αποσπάσματα και βραχονήσια. Η εποχή μας δεν δέχεται τέτοιες πρακτικές! Έχουμε αναπτύξει όμως άλλες… οικονομικές... θεσμικές… Σήμερα δεν χρειαζόμαστε βασανιστές με κουκούλες. Οι γραβάτες και τα καλογυαλισμένα χαμόγελα γνωρίζουν και αποφασίζουν το ποιος και το πώς… με συνοπτικές διαδικασίες!

Την  6^η του Μάη θα κληθούμε να αποφασίσουμε αν το βάσανο που θα μας επιβληθεί, θα μπορούμε και να το αντέξουμε…

Έχουμε γεμίσει από πληγές… οι πληγές υπάρχουν για να μας θυμίζουν που ήμασταν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούν να προσδιορίζουν το που θα πάμε.

Δικαιοσύνη, τι δύσκολο πράγμα...

… Μια πραγματικά εξαιρετική εικόνα του γκρινιαρόγατου που αποτυπώνει με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο την ελληνική πραγματικότητα τόσο στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, όσο και στον χώρο της Δικαιοσύνης!

Δεν χωρά καμία αμφιβολία πως, η ποιότητα στην άσκηση και απονομή της δικαιοσύνης προσδιορίζει τα πολιτικά και κοινωνικά ήθη μιας χώρας και στ’ αλήθεια, αναρωτιέμαι… μιλάμε για απαξίωση των θεσμών… ποιος τελικά ευτελίζει τους θεσμούς?

Είναι ψέμμα πως το ήθος αποτελεί άγνωστη λέξη για ορισμένους?

Είναι ψέμμα πως το Σύνταγμα δεν έχει καμία απολύτως ισχύ και δεν δύναται να προσφέρει καμία απολύτως προστασία στους πολίτες?

Είναι ψέμμα πως το γράμμα του νόμου εφαρμόζεται επακριβώς και ίσως με μία κάποια υπερβολή ΜΟΝΟΝ στους απλούς κι ανώνυμους πολίτες?

Ποιά είναι η Δικαιοσύνη? Πού υπάρχει δικαιοσύνη? Ποιός την απονέμει? Υπό ποιές προϋποθέσεις? Με ποιό σκοπό?

Σε κάποιο προηγούμενο άρθρο μου έγραφα:

«Αποτελεί κοινή διαπίστωση πως, στην χώρα μας αυτοί που τιμωρούνται είναι μόνον οι φτωχοί, οι αδύναμοι και οι άτυχοι. Γιατί άραγε? Γιατί οι υπηρετούντες την Δικαιοσύνη από έδρας, αγωνίζονται με σθένος για τα δικαιώματά τους και δεν επιδεικνύουν το ίδιο σθένος στην ελάχιστη υποχρέωσή τους για ανθρωπιά και κοινωνικό πολιτισμό?

Ποιά είναι η ζυγαριά και ποιό το ζύγι?

Είναι εύκολο να ρίχνεις το βάρος στην πολιτική εξουσία (νομοθετική και εκτελεστική) και να νίπτεις τας χείρας σου ως άλλος Πιλάτος… Την ίδια ώρα, φαίνεται πως είναι υπερβολικά δύσκολο για ανθρώπους «σπουδαγμένους» και διαβασμένους – ίσως περισσότερο από τον καθέναν – να ερμηνεύσουν λογικά το πνεύμα των νόμων.»

… Να εφαρμόσουν δηλαδή την κοινή λογική!

Επιπλέον και με προκλητικό ύφος και τρόπο, οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης – πολλοί εξ αυτών – αξιώνουν από τους πολίτες να αναφέρονται προς αυτούς (και «κατ’ επέκταση προς τη δικαιοσύνη») με σεβασμό και… φόβο!

Δεν γνωρίζουν οι κ.κ. δικαστές πως ο σεβασμός κερδίζεται με έργα?

Δεν γνωρίζουν οι κ.κ. δικαστές πως ο φόβος αναιρεί αυτόματα την έννοια της ίδιας της δικαιοσύνης που θέλουν να υπηρετούν?

Ποιο είναι ακριβώς το έργο που έχουν να επιδείξουν, για να το σεβαστώ κι εγώ ως ο τελευταίος των τελευταίων?

Αγαπητοί κύριοι δικαστές, εσείς θα έπρεπε να γνωρίζετε καλλίτερα από εμένα - που ξέρω ελάχιστα ότι, οι μεγαλύτερες επαναστάσεις στην Ιστορία έγιναν διότι η Δικαιοσύνη ήταν μεροληπτική! Έγιναν διότι η Δικαιοσύνη είχε κάλπικα σταθμά στη ζυγαριά της! Έγιναν διότι η Δικαιοσύνη εκτός από τυφλή, ήταν και κουφή και ξεδοντιάρα! Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι… έτσι δεν είναι?

Τι διαφορετικό έχουν οι Άκηδες, οι Μαντέληδες, οι Τσουκάτοι, οι Εφραίμηδες και όλο το κακό συναπάντημα της tv από τον Γιώργο, τον Γιάννη, τον Θανάση… τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον άστεγο, τον κατεστραμμένο επιχειρηματία και όλους εκείνους τους άλλους κακόμοιρους, πάνω στους οποίους εξαντλείτε όλη σας την αυστηρότητα για… «παραδειγματισμό»?

Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι?

Έχετε αποτύχει κύριοι δικαστές, κύριοι εισαγγελείς και κύριοι ανακριτές. Έχετε αποτύχει και αποτελείτε παράδειγμα προς αποφυγή!

Έχετε πετύχει όμως και κάτι… κάτι σημαντικό και οφείλουμε να σας το αναγνωρίσουμε: καθημερινά, χρόνια τώρα, δημιουργείτε όλοι σας κι από έναν Γιάννη Αγιάννη, κι αυτός ο Γιάννης Αγιάννης αποτελεί ελπίδα και πυξίδα για όλους μας! Κι όπως γνωρίζετε, ο Γιάννης Αγιάννης δεν είναι εκδικητικός. Δεν είναι αναίσθητος και πιστεύει στην Δικαιοσύνη. Και η πίστη του αυτή μπορεί και διαμορφώνει συνειδήσεις σε αντίθεση με εσάς…

Ασφαλώς υπάρχουν και καλοί δικαστές. Όπως υπάρχουν και καλοί ιερείς και καλοί έμποροι και καλοί τεχνίτες… Αυτοί λοιπόν οι καλοί, φέρουν μεγάλο βάρος και μεγάλη ευθύνη! Κανένας δεν θέλει να είναι εναντίον κανενός! Όλοι μας επιθυμούμε μία καλλίτερη κοινωνία, με νόμους, θεσμούς, αξίες κι αρχές σεβαστές απ’ όλους! Όλοι μας επιθυμούμε να απολαμβάνουμε τα ίδια δικαιώματα και να επωμιζόμαστε τις ίδιες υποχρεώσεις! Μία υγιής κοινωνία βασίζεται προπάντων στους ανθρώπους της και όχι σε αραχνιασμένες βιβλιοθήκες, σκονισμένα βιβλία και διαστρεβλωμένες/παροχυμένες/ξεπερασμένες θεωρίες που δεν προσφέρουν τίποτε το σημαντικό και το αξιόλογο!

Πρέπει να αναπροσαρμόσουμε τον τρόπο σκέψης μας και τις συμπεριφορές μας. Πρέπει να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι! Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας και η Δικαιοσύνη, μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα αν κι εφόσον οι λειτουργοί της αποφασίσουν να αποδώσουν την δικαιοσύνη που αξίζει ο καθένας μας.

Μέχρι τότε…

Ευ. Βενιζέλος: Ο καθημερινός μας εφιάλτης

Μοιάζει κακόγουστο αστείο πως μιας ιστορικής παράταξης – όπως το ΠΑΣΟΚ, ηγείται ο αρχιτέκτονας του σύγχρονου ελληνικού δράματος, ο Ευάγγελος Βενιζέλος!

Όμως, στην Ελλάδα του σήμερα όλα είναι εφικτά!

Σ’ αυτή τη χώρα ζούμε. Καθημερινά και υπό διωγμόν! Το ΠΑΣΟΚ έχασε μια ιστορική ευκαιρία. Αντί να συνταχθεί με τον λαό, αντί ν’ ακούσει τους πολίτες, αντί να προστατέψει την πατρίδα μας, την παρέδωσε αμαχητί σε δανειστές και τοκογλύφους. Διαστρέβλωσε κάθε έννοια δημοκρατίας και δικαιοσύνης κι έσβησε μια για πάντα το όποιο μέλλον θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά μας. Βρήκε πολλούς συμμάχους σε αυτήν την επιλογή! Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε? Από την αρχή της ιστορίας μας, από τις απαρχές του χρόνου πάντα είχαμε πρόθυμους… «πωλητές – διεκπεραιωτές». Εμείς γεννήσαμε τους εφιάλτες, δικό μας υλικό είναι, από την ίδια ουσία είμαστε φτιαγμένοι… Αυτή είναι η κατάρα μας ως έθνος.

Σήμερα, σήμερα όμως, δεν αρκεί να διαπιστώνουμε! Πρέπει και να αναδεικνύουμε, να καταγγέλλουμε και – επιτέλους – πρέπει να αποφασίσουμε να τιμωρήσουμε όλους εκείνους που βιάζουν το κορμί της άμοιρης πατρίδας μας για ιδίαν απόλαυση! Κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένας εκ των βιαστών! Και το γνωρίζει! Ενδεχομένως, δεν τον αναγνωρίζουν ως τέτοιον όλοι εκείνοι που θα τον στηρίξουν με την ψήφο τους. Πρέπει λοιπόν να τους βοηθήσουμε να δουν καθαρά πως, η ψήφος τους δεν θα στηρίξει έναν πολιτικό άνδρα, με σθένος, με πυγμή, με αγάπη για την πατρίδα, αλλά μια θλιβερή πολιτική καρικατούρα που προκαλεί και μόνον με την ύπαρξή του, την αισθητική μας! 

Στ’ αλήθεια αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στα πεπραγμένα Βενιζέλου. Έχω την αίσθηση πως θα είναι χαμένος κόπος. Μπορούμε όμως να σχολιάσουμε τα λεγόμενά του. Τις πολιτικές πάνω στις οποίες θα βασιστεί κατά την προεκλογική περίοδο ούτως, ώστε υφαρπάξει όσο περισσότερους ψήφους μπορεί! Μην σας κάνει εντύπωση και μην έχετε καμία αμφιβολία… Θα το προσπαθήσει! Θα το προσπαθήσει μέχρις εσχάτων διότι, την εξουσία κανείς δεν μπόρεσε να την αρνηθεί!

Για θυμηθείτε εκείνους τους κακόμοιρους τους Σκώτους… τους τραβολογούσαν οι ευγενείς και οι ηγήτορές τους στα πεδία των μαχών, «ξορκίζοντας το κακό», ορθώνοντας «ανάστημα» στον «εχθρό», κι αφού συνδιαλλάσσονταν με το αγγλικό Στέμμα, τους πετούσαν στα αζήτητα, απροστάτευτους, περισσότερο φτωχούς, με σμπαραλιασμένη την όποια ταπεινή τους αξιοπρέπεια. Ξανά και ξανά!

Σταχυολογώ κάποιες από τις - κατά καιρούς -  λέξεις που έχει χρησιμοποιήσει για να δώσει έμφαση στον πολιτικό του λόγο: δημοκρατία, ψυχή, κύρος, αξιοπιστία, ηθική, πολιτικός ριζοσπαστισμός, κοινωνικός ριζοσπαστισμός, αξίες, αρχές, ανανέωση… όμορφες λέξεις… πέραν όμως από διάφορες όμορφες λέξεις, χρησιμοποιεί σαφώς και στοιχεία αυτοκριτικής. Μιας αυτοκριτικής που επιβάλλεται από την έπαρση του μετρίου και δήθεν τον εξυψώνει στα μάτια των πολιτών έναντι των πολιτικών του αντιπάλων. Προβάλλει εαυτόν σαν την μετανιωμένη αμαρτωλή που ψάχνει για συγχώρεση....

Διαπιστώνει κι αυτός – ορθώς – πως κυριαρχεί μία γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού κόσμου κι αυτό το καταγγέλλει ως απαξίωση των θεσμών! Και η καταγγελία του αφορά στους έλληνες πολίτες! Εμάς δηλαδή! Εμάς που αμφισβητούμε την ηθική και θεσμική νομιμοποίηση εκείνων που δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση στον τόπο μας! Άραγε ποιών θεσμών? Των θεσμών που ο ίδιος με τις πολιτικές του αποφάσεις πρώτος απαξίωσε? Ο κ. Βενιζέλος κατέστησε εαυτόν ελάχιστον και δεν μπορεί να μιλά για δημοκρατία, αξίες κι αρχές όταν – ως μεσάζων – ξεπουλά το μέλλον της πατρίδας μας! Κι όχι μόνον ο Βενιζέλος αλλά και όλη η παρέα του… ο «που βρίσκομαι» Σαχινίδης, η «διαβασμένη» Διαμαντοπούλου, ο «αδιάβαστος» Χρυσοχοΐδης, ο «διαρκώς έξαλλος» Λοβέρδος, η «πικραμένη» Γεννηματά και τα λοιπά και τα λοιπά…

Κι αφού το ξεπούλημα συνεχίζεται, κι αφού οι τραπεζοϋπάλληλοι κάνουν party με τις ευλογίες του πολιτικού μας καταστημένου, ήρθε η ώρα της αναπόφευκτης νομιμοποίησης. Ήρθε η ώρα των εκλογών. Κι ο λόγος Βενιζέλου, ξαφνικά, αποκτά διαφορετική χροιά!

Θυμήθηκε τους άνεργους!

Θυμήθηκε τους αδύναμους πολίτες!

Θυμήθηκε τους συνανθρώπους μας που - αν δεν έχουν ήδη ξεπεράσει – έχουν φτάσει στα όριά τους!

Θυμήθηκε εκείνους τους επαγγελματίες που καταστρέφονται!

Άρχισε να μιλά για την αναγκαιότητα ενίσχυσης δικτύων κοινωνικής προστασίας! Μίλησε  - μόλις σήμερα – και για την ρύθμιση χρεών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και για ένα «εφικτό» κι «εγγυημένο» επίπεδο «αξιοπρεπούς» διαβίωσης!

Ξαφνικά, αναλαμβάνει «πρωτοβουλία» διευθέτησης με το τραπεζικό σύστημα αναφορικά με τις υποχρεώσεις των ελλήνων πολιτών…

Ο αρχιτέκτονας του ελληνικού δράματος,

εκείνος που το όραμά του ήταν και είναι η βαλκανιοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, εκείνος που έφερε στην απόγνωση εκατομμύρια ελλήνων,

εκείνος που εκβιαστικά κατήργησε δικαιώματα και ποδοπάτησε την αξιοπρέπεια μας, εκείνος που καταστρατήγησε κάθε έννοια δικαίου με τις πολιτικές του αποφάσεις, εκείνος που αμφισβήτησε ευθέως κάθε δημοκρατική διαδικασία,

εκείνος που διαστρέβλωσε κάθε αξία, κάθε έννοια κοινωνικής και πολιτικής λειτουργίας,

εκείνος που παρέδωσε την χώρα στους τραπεζοϋπαλλήλους,

εκείνος που με τη υπογραφή του έφερε την χώρα και τους πολίτες στα πρόθυρα της καταστροφής,

εκείνος που με την παρουσία του εκφράζει τον χειρότερο εφιάλτη μας, μάς ζητεί την ψήφο μας!

Θέλει να τον στηρίξουμε στο καταστροφικό του έργο!

Θέλει να επιβεβαιώσουμε την «ορθότητα» των πολιτικών του επιλογών και αποφάσεων.

Θέλει να του δώσουμε την δύναμη να στραφεί εναντίον μας!

Θέλει να πονέσουμε γιατί έτσι βολεύει τις «σκοπιμότητες που υπηρετεί» (δικά του λόγια χρησιμοποιώ)

Αυτόν θα στηρίξετε αγαπητοί συν-έλληνες και φίλοι του ΠΑΣΟΚ? «Ο λύκος αλλάζει τρίχωμα, δεν αλλάζει χούγια» λέει ο σοφός λαός μας.  Ο λύκος αμνός δεν γίνεται. Πώς να το κάνουμε? Μόλις χθες ως Υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος δύο κυβερνήσεων τι έκανε ο κ. Βενιζέλος? Τι αποφάσιζε? Ποιο ήταν το ύφος και το ήθος του?   

Μπορούμε καλλίτερα! Στ’ αλήθεια μπορούμε να ξεφορτωθούμε τέτοιου είδους νοοτροπίες και συμπεριφορές! Γιατί εμείς ως πολίτες, σε αντίθεση με τον κ. Βενιζέλο και τους όμοιούς του, έχουμε ήθος, αγαπάμε τον εαυτό μας, αγαπάμε την χώρα μας και ενδιαφερόμαστε για το μέλλον μας! Μπορούμε να οραματιζόμαστε ένα καλλίτερο αύριο. Άνθρωποι σαν τον Βενιζέλο δεν έχουν, δεν μπορούν και δεν θέλουν να προσφέρουν τίποτε! Στα χέρια μας βρίσκεται η δύναμη της επιλογής. Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη…

Περί εμπιστοσύνης κι αξιοπιστίας

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ‘90 όταν ο Αντώνης Σαμαράς και λίγοι, ελάχιστοι εξ ημών ξεκινούσαμε την μοναχική πορεία μας μέσα στην πολιτική ιστορία της πατρίδας μας. Μια πορεία που, παρά τις όποιες δυσκολίες αν μη τι άλλο, στιγμάτισε την ζωή και την πολιτική σκέψη των περισσοτέρων από εμάς! Η Πολιτική Άνοιξη, υπήρξε ίσως το καλλίτερο σχολείο στο οποίο έχω φοιτήσει κι αυτό διότι, ο αγώνας του Αντώνη Σαμαρά κι όλων όσων τον πλαισιώσαμε τότε, βασίστηκε στην ανάγκη για πολιτική αξιοπιστία, αλήθεια, δικαιοσύνη, ισότητα… κατέρριψε τις υπάρχουσες διαχωριστικές γραμμές δεξιάς / αριστεράς κι έφερε τους έλληνες πιο κοντά. Πάνω απ’ όλα τους έλληνες!

Ασφαλώς κι έγιναν λάθη! Ασφαλώς και δεν καταφέραμε να πείσουμε στο βαθμό που θα μπορούσαμε. Ασφαλώς και συγκεκριμένα άτομα έφεραν μεγάλο μέρος της ευθύνης… άτομα που σήμερα βρίσκονται εντός της ΝΔ, άτομα που συνεχίζουν το ίδιο καταστρεπτικό έργο είτε ως στελέχη είτε ως «φίλοι» του Αντώνη Σαμαρά! Καταστρεπτικό διότι δεν αντιλαμβάνονται τον ρόλος τους εντός της κοινωνίας παρά υπεράνω αυτής!

Μέσα σε έξι μήνες, τους τελευταίους έξι μήνες, η ΝΔ και οι επιλογές του Προέδρου της είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει ο ευρύτερος φιλελεύθερος χώρος το ηθικό του πλεονέκτημα… αυτό το πλεονέκτημα που με πολύ αγώνα σιγά-σιγά ανακτούσε έπειτα από τα μαύρα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή και της ισοπεδωτικής διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Έχουμε μπροστά μας ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, βλέπουμε όλοι μας με έκπληξη την σταθερή καταγραφή ανάπτυξης φασιστικών δυνάμεων, ο πολίτης είναι απροστάτευτος από τις αποφάσεις των τραπεζοϋπαλλήλων που έξι μήνες τώρα κυβερνούν αυτόν τον τόπο δίχως δημοκρατική νομιμοποίηση και λαϊκή εντολή, προς όφελος των αφεντικών τους και παρά το σωτήριο γεγονός της προκήρυξης εκλογών, είναι πολύ δύσκολο να δούμε την δημοκρατία ή έστω λίγη περισσότερη δημοκρατία να επιστρέφει στον τόπο μας… γρήγορα ή δίχως κόστος!

Θυμάμαι τον Οδυσσέα Ελύτη  να σημειώνει με νόημα: «Από μια τέτοιαν Άνοιξη έχει ανάγκη ο τόπος, εύχομαι για το καλό της να την γνωρίσει η Ελλάδα»

Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί από το ιστολόγιο αυτό στην πολιτική αξία του Αντώνη Σαμαρά. Δεν χρειάζεται να το ξανακάνουμε. Όμως, είναι ακατανόητη η συμπεριφορά του και οι συμπεριφορές που αφήνει να αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα εντός της ΝΔ. Και είναι σημαντικό να διερευνήσουμε αυτή την προβληματική διότι, έστω και κουτσουρεμένη, η ΝΔ την επομένη των εκλογών θα αποτελεί έναν εκ των σημαντικών πυλώνων της πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας! Πώς? Υπό ποιες προϋποθέσεις? Με ψευτοδιλήμματα και παλαιοκομματικές νοοτροπίες? Με αλαζονικές συμπεριφορές και δικαιολογίες?

Η ΝΔ ακόμη δεν έχει καταφέρει να απαντήσει πειστικά στο ερώτημα γιατί συμμετέχει και στηρίζει την κυβέρνηση Παπαδήμου! Ακόμη η ΝΔ δεν μπορεί να απαντήσει πειστικά γιατί συναινεί σε πολιτικές που συνθλίβουν όχι μόνον την αξιοπρέπεια αλλά ολόκληρη την ζωή των ελλήνων!

Το μόνο που ακούμε είναι ένα «εμπιστευθείτε με»… Ναι, αλλά πώς? Όταν τα δείγματα άλλα πράγματα δείχνουν?

Θα υπενθυμίσω στον Πρόεδρο της ΝΔ και στους πρώην συναδέλφους και φίλους μου, που αυτή την στιγμή βρίσκονται μαζί του, πως κάποτε μιλούσαμε για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αξιοπρέπεια σε προσωπικό επίπεδο, Δικαιοσύνη σε κοινωνικό επίπεδο και Ελευθερία σε εθνικό επίπεδο. Τι απέγιναν αυτές οι απόψεις?

«Εμπιστευθείτε με»…. Τί σημαίνει «εμπιστευθείτε με»? Λευκή επιταγή? Δεν το γνωρίζετε πως οι επιταγές πλέον δεν έχουν αντίκρισμα?  

Πάντα υπάρχει χρόνος… συνηθίζουν οι πολιτικοί μας να λένε πως στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα… Οι έλληνες όμως βρίσκονται σε αδιέξοδο! Κι επειδή μνημονεύσαμε τον Οδυσσέα Ελύτη, αυτόν τον μεγάλο έλληνα… ας θυμηθούμε μία ακόμη γραφή του:

«Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε. Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις»

Η αιώνια θυσία έχει νόημα κι αξία...

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και όλα μας οδηγούν με την ανάμνηση του Θείου δράματος - ενός δράματος που σβήνει με την τελευταία πνοή του Ανθρώπου επάνω στο σταυρό -  στην ελπίδα της ζωής διαμέσου της Αναστάσεως! Η ζωή του Ιησού, από την αρχή μέχρι και το τέλος, είναι από μόνη της ένας συμβολισμός. Το ίδιο κι ο Ιησούς! Αποτελεί σύμβολο… σύμβολο αγάπης, αλήθειας, ελπίδας, χαράς αλληλεγγύης, ανοχής, συγχώρεσης, προσμονής, αγώνα, δικαιοσύνης, αυταπάρνησης, ελευθερίας, ισότητας... Πολλά μπορούν να ειπωθούν… Επειδή όμως, αρκετοί είναι εκείνοι που αμφισβητούν την θεία φύση των πραγμάτων, ας σταθούμε για λίγο στην θυσία Του και τον συμβολισμό αυτής.

Η θυσία του Κυρίου μας συμβολίζει τον θρίαμβο του πνεύματος επί της ύλης! Δεν ήταν καθόλου τυχαία επιλογή ο τρόπος κορύφωσης του μαρτυρίου Του! Ας αναλογιστούμε για λίγο την ζωή Του. Ας περπατήσουμε νοερά στα βήματά Του. Ας νιώσουμε – αν μπορούμε, όσο μπορούμε – την χαρά Του, την θλίψη Του, τον πόνο Του και την προσμονή Του… ας αναγνωρίσουμε τον Άνθρωπο.

Μετά βεβαιότητας μπορούμε σήμερα να λέμε πως, τόσο η ζωή όσο κι ο θάνατος δεν είναι παρά μία  - κατά χάρη - συγκεκριμένη κι αναγκαία μυητική διαδικασία από την οποία περνάμε όλοι μας και σκοπό έχει την αθανασία της ψυχής! Ο άνθρωπος, αποτελεί, αποτελούμε, έκφραση του Θείου. Κατά συνέπεια, δεν είναι δυνατόν ο «κακός» Θεός – όπως πολλοί ένθεν κακείθεν θέλουν να Τον παρουσιάζουν, να μας έχει εδώ μικρούς και ανήμπορους να ταλαιπωρούμαστε δίχως λόγο κι αιτία! Κι αυτή η μυητική διαδικασία είναι το δώρο Του προς όλους εμάς! Μας θέλει ζωντανούς!

… Η απόλυτη Αλήθεια που διδάξε ο Χριστός… μέχρι την τελευταία στιγμή! Ο σταυρός δείχνει προς τα 4 σημεία του ορίζοντα. Είναι το σταυροδρόμι μεταξύ ζωής και θανάτου. Είναι το σημείο όπου το πνεύμα απελευθερώνεται από την ύλη και η ύλη αποκτά αξία δια μέσου του πνεύματος! Ο Άνθρωπος έσβησε με τα χέρια του εκτεταμένα προς το άπειρο΄ αγκάλιασε τον ορατό κι αόρατο κόσμο με την υπόσχεση πως τίποτε δεν χάνεται αν κι εφόσον η πίστη της ένωσης με το Θείο παραμένει ισχυρή κι ακλόνητη ως το τέλος…

Μας έδωσε κατ’ αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα της επιλογής! Μέχρι τότε, οι άνθρωποι πέθαιναν δίχως νόημα… η ζωή δεν είχε καμία αξία… και σήμερα συμβαίνει αυτό, όμως, αντίθετα με το παρελθόν και μέχρι λίγο πριν από την θυσία Του, τώρα γνωρίζουμε! Και μπορούμε να κάνουμε χρήση της επιλογής που μας εδόθη: είτε θα ανέλθουμε προς τα πάνω… προς το Φως… είτε θα κατέλθουμε στο σκότος και την απουσία Του.

Κανείς δεν είπε πως η επιλογή είναι εύκολη. Κι στ’ αλήθεια, η καθημερινότητα είναι αμείλικτη! Διαβρώνει τα πάντα! Αφήνει σημάδια! Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναω για τις επιλογές του…

Αν δεν μπορούμε... αν δεν έχουμε την δύναμη να υπηρετήσουμε το Θείο, ας υπηρετήσουμε τον Άνθρωπο! Ας παλέψουμε με νύχια και με δόντια, η όποια θυσία, να έχει αξία και νόημα! Ας στρέψουμε το βλέμμα μέσα μας αν είναι δύσκολο να κοιτάξουμε γύρω μας κι ας δώσουμε το παράδειγμα...

Ας είναι ο δρόμος μας δύσκολος κι εύκολος! Ας νιώσουμε χαρές και λύπες… ας είμαστε άνθρωποι… Καλή Ανάσταση σε όλους!

Φερέφωνα και... "δημοκράτες"

Εκεί, στα σκαλιά της Συγγρού... για να μην πω στον προθάλαμο ή στα ενδότερα της ΝΔ, έχουν αρχίσει να τρελαίνονται! Η ομάδα δεν τραβάει και βλέπουν παντού εχθρούς! Φοβούνται ακόμη και την σκιά τους! Πέραν των επιθέσων λάσπης ένθεν κακείθεν που αρχίζει να γίνεται από ενοχλητική έως αποκρουστική, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε και το ποιόν ορισμένων φανατικών... ταλιμπάν: βλέπε το γνωστό φερέφωνό τους antinews!

Εκεί λοιπόν συμβαίνουν τα εξής συναρπαστικά. Μόλις σχολιάσεις τις "απόψεις" τους, αν ο σχολιασμός δεν είναι αρεστός, τότε το όποιο σχόλιο σβήνεται ως διά μαγείας!

Αυτός είναι ο διάλογος με την κοινωνία όπως τον ονειρεύεται η ΝΔ? Ή για να το εκφράσω καλλίτερα οι "δημοκράτες" εντός της ΝΔ? Αυτός είναι ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός ενός κόμματος αρχών - όπως διακηρύσσει - που θέλει την αυτοδυναμία για να αλλάξει - και πάλι - την Ελλάδα? 

Θέλω να πιστεύω πως στην ΝΔ δεν έχουν αντιληφθεί τα... βλαστάρια τους και τι ρόλο βαράνε..., όμως, με αυτά τα λίγα που γνωρίζω, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω πως, σ' έναν διάλογο δέχεσαι όλες τις απόψεις - σ' αρέσουν δεν σ' αρέσουν, εκθέτεις τα επιχειρήματά σου και προσπαθείς να βγει κάτι το σημαντικό και για σένα και για όλους!

Τί ακριβώς συνέβη? Στην ανάρτησή τους με τίτλο: Τα ΜΑΤ είναι για τους διαδηλωτές και όχι για τους εγκληματίες σχόλιασα αρχικά στην αντίστοιχη σελίδα τους στο facebook πως το ερώτημα το οποίο διατυπώνουν προς τον κ. Χρυσοχοΐδη θα πρέπει να το απευθύνουν και προς την ΝΔ η οποία και συγκυβερνά, άρα και στηρίζει και υποστηρίζει ΟΛΕΣ τις πολιτικές αυτής της μη δημοκρατικά εκλεγμένης και μη νόμιμης κυβέρνησης της χώρας. Το σχόλιο σβήστηκε. Σε δεύτερο χρόνο με σχόλιό μου στην σελίδα τους αυτή τη φορά και πάντα κάτω από την ίδια ανάρτηση, διατύπωσα και πάλι το ίδιο ερώτημα προσθέτωντας συγχρόνως και την απορία μου για ποιόν λόγο σβήστηκε το σχόλιό μου και δεν απαντήθηκε ούτως, ώστε υπάρξει ελεύθερος και αντικειμενικός διάλογος - αφού όπως διατείνονται, σκοπός τους είναι ο... διάλογος!?

Και πάλι... εξαφανισμένο το σχολιάκι... διά του λόγου το αληθές παραθέτω και την σχετική εικόνα.

Κι αυτή, φαίνεται πως είναι η πάγια τακτική! Ο διάλογος είναι άγνωστη λέξη για ορισμένους... "δημοκράτες".  Άλλη περίπτωση εδώ, κι άλλη περίπτωση εδώ. Μια βόλτα στο google και ανακαλύπτει κανείς διαμάντια!  

Συμβουλή προς την ΝΔ... μαζέψτε τους! Σας κάνουν κακό! 

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Από μονόλογους χορτάσαμε. Ούτε θα σας λείψω, ούτε θα μου λείψετε. Φερέφωνα υπάρχουν πολλά. Antinews όμως ένα!    

Η υποκρισία έχει και τα όριά της

Στους ανθρώπους της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού απευθύνθηκε χθες ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε συγκέντρωση στο νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη.

Ο κ. Βενιζέλος κάλεσε τους Έλληνες επιστήμονες και δημιουργούς να μετάσχουν με δική τους πρωτοβουλία, ως εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, στις προγραμματικές επεξεργασίες που είναι αναγκαίες, προκειμένου η χώρα να περάσει από το νέο Πρόγραμμα και τη δανειακή σύμβαση στο ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης.

«Μπορούμε», τόνισε ο κ. Βενιζέλος, «να διαμορφώσουμε την αυτοδύναμη Ελλάδα. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να οικοδομήσουμε μια σχέση αλήθειας. Η αλήθεια χρειάζεται κάποιον που είναι έτοιμος να την πει και αυτός είναι το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται όμως και κάποιον που είναι έτοιμος να την ακούσει . Αυτή είναι σήμερα η μεγάλη πρόκληση  για την ελληνική κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ είναι, συνεπώς, αποφασισμένο να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και της υπευθυνότητας, να βάλει μπροστά το "εμείς" και όχι το "εγώ"». Διαβάστε την σχετική ανακοίνωσηεδώ:

Ο κ. Βενιζέλος φαίνεται πως, δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα στην οποία – αυτός και οι όμοιοί του, μάς καταδίκασαν να ζούμε! Επίσης, δεν αντιλαμβάνεται πως είναι ένας εκ των ηθικών αυτουργών της παρακμής, της καταστροφής, της μιζέριας, του πόνου, του μίσους, της έχθρας και της οργής που στάζουν πάνω στο αδύναμο κορμί αυτού του τόπου…

Μιλάει με τόση ευκολία – περισσή υποκρισία θα έλεγα – για τον ελληνικό λαό… μιλάει, δίχως ντροπή, για ελπίδες, για όνειρα κι αγώνες όταν ο ίδιος σβήνει ελπίδες, μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτες και απαξιώνει αγώνες γενεών… γενεών ανθρώπων σημαντικότερων από αυτής της ταπεινής του παρουσίας.

Ο κ. Βενιζέλος και οι συν αυτόν ψάχνουν απεγνωσμένα συνενόχους σ’ ένα έγκλημα που διαπράττεται «εις το όνομα του ελληνικού λαού» και στο όνομα της «δημοκρατίας». Και δεν είναι λίγοι. Πλήθος των πρόθυμων χειροκροτητών. Σύντροφοι κι αντίπαλοι, εξουθενωμένοι και δέσμιοι της παράλογης λογικής του, ενωμένοι και ορκισμένοι εχθροί της ίδιας μας της αξιοπρέπειας… Τα κατάφερε! Τα κατάφερε καλά.

Είμαι σίγουρος, πολλοί από εσάς σκέπτεστε σαν κι εμένα. Πολλοί επίσης, έχετε διαφορετική άποψη. Όπως κι αν βλέπουμε τα πράγματα, κανείς μας δεν κάνει λάθος. Και δεν κάνουμε λάθος διότι ο στόχος είναι κοινός! Ο καθένας μας ψάχνει να βρει τον τρόπο που του ταιριάζει… τον τρόπο που θα τον βοηθήσει να φτάσει στον στόχο του… όμως, δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η αοριστία στις πράξεις και στις εκφράσεις μας. Πρέπει να δώσουμε μια συγκεκριμένη μορφή σε αυτό που οφείλουμε να απαιτήσουμε και πρέπει και να αναζητηθούν ευθύνες και να καταλογιστούν ευθύνες και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Κοινωνική δικαιοσύνη!

Το να σταλεί ο Βενιζέλος ή ο Σαχινίδης ή ο οποιοσδήποτε στο σπίτι του, δεν είναι απόδοση δικαιοσύνης. Πρέπει να κυνηγηθούν, να απολογηθούν και να τιμωρηθούν αν φταίνε!

Πρέπει επίσης να κυνηγηθούμε, να απολογηθούμε και να τιμωρηθούμε με τον ίδιο τρόπο κι όλοι όσοι φταίμε. Και οι περισσότεροι από εμάς φταίμε!

«Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έχει ευθύνη», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιζέλος. «Έχει αξία σήμερα να τα ρίχνουμε ο ένας στον άλλον; Εμείς αναλαμβάνουμε τις δικές μας ευθύνες. Είμαστε όλοι μέρος του προβλήματος και η ευθύνη βαραίνει όλους, ανάλογα με τους ρόλους τους σε αυτήν την πορεία. Ας μην παριστάνει κανείς τον νέο ή τον άφθαρτο. Δεν είναι κανείς φορέας της απόλυτης αλήθειας και του δικαίου, ούτε στη Δεξιά, ούτε στην Κεντροαριστερά, ούτε στην Αριστερά. Οφείλουμε στο όνομα της πατρίδας μας, στο όνομα των παιδιών μας, να κάνουμε τα πάντα για να γίνουμε μέρος της λύσης».

Αυτή είναι η αντίληψη του Βενιζέλου και του κάθε Βενιζέλου για την δικαιοσύνη!

Και αλήθεια, ποιά είναι η λύση κ. Βενιζέλο? Εσείς και οι όμοιοί σας? Εσείς κι εμείς που με την ανοχή μας πράξατε ό,τι πράξατε?

Μιλάτε κύριε Βενιζέλο για αυτοκάθαρση και αξιοπιστία εσείς? Μιλάτε για υπευθυνότητα κι αλληλεγγύη εσείς? Ελάτε καλέ τώρα… λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.

Αντί λοιπόν να ψάχνουμε για συνένοχους, αντί να μιλούμε με θράσος κι ευκολία για όλα εκείνα και όλους εκείνους που μας ξεπερνούν τόσο ηθικά όσο και πραγματικά, αντί να χρησιμοποιούμε όμορφες λέξεις και δύσκολες, μήπως θα έπρεπε να σωπαίνουμε?

Αγαπητέ κ. Βενιζέλο αν θέλεις να προσφέρεις κάτι στην πατρίδα… κάτι το ελάχιστο… σώπασε αξιοπρεπώς!

Η αυτοχειρία δεν είναι λύση!

Σήμερα, ένας συνάθρωπός μας έφυγε από την ζωή γιατί... τί να πεί κανείς? Δυστυχώς, αύριο θα έχει ήδη ξεχαστεί… ξεχνάμε εύκολα και γρήγορα ό,τι μας πληγώνει! Δυστυχώς και αύριο τα γνωστά πολιτικά-συνδικαλιστικά ανδρείκελα θα συνεχίσουν αμέριμνα το έργο τους... ένα έργο στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε φραγμός κι εμπόδιο αν θέλουμε θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας.

Μπορούμε να καταφέρουμε κάτι? Μπορούμε να καταφέρουμε πολλά αν το θέλουμε! 

Θέλουμε?

Το σκοπιανό και πάλι στο προσκήνιο

«Κάποια μέρα θα βρεθεί λύση γιατην ονομασία της ΠΓΔΜ»… Αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων ο Matthew Nimitz σε συνέντευξη που παραχώρησε και μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση των Σκοπίων.

Ουσιαστικά ο ειδικός διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών δεν μας είπε τίποτε το καινούριο ή κάτι το διαφορετικό. Ευχήεξέφρασε… ευχή πως δεν θα πιστωθεί την πλήρη αποτυχία των διαπραγματεύσεων του όλου ζητήματος, προσπαθώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να θέσει εαυτόν στο απυρόβλητο και ως «ακρογωνιαίο λίθο» μιας μελλοντικής συμβιβαστικής λύσης, κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της γνωστής αμερικανικής συνταγής!

Χαρακτηριστικά, ανέφερε ότι προέχει να κλείσει το ζήτημα της ονομασίας ούτως, ώστε υποστηριχθεί η ενταξιακήπροοπτική της γείτονα χώρας στους ευρώ-ατλαντικούς θεσμούς (λες κι αυτό από μόνο του θα προσφέρει ικανοποίηση στην άλλη πλευρά) και κάλεσε τις δύο χώρες να έχουν το ζήτημα της ονομασίας ως προτεραιότητα στην ατζέντα τους…(?)

Η παραίνεση αυτή από μόνη της όμως, κρύβει κινδύνους… η συμπεριφορά των Σκοπίων εγκυμονεί κινδύνους σε κάθε βήμα αυτής της διαπραγμάτευσης, υπό το προστατευτικό πλέγμα των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Άλλωστε, είναι γνωστός ο ρόλος που έχουν διαδραματίσει οι ΗΠΑ και ο ίδιος ο Matthew Nimitz, στην περαιτέρω ανάπτυξη των διαφορών των δύο χωρών, παρά στην εξεύρεση μιας κάποιας λύσης! Θα άλλαζε το σκεπτικό τους τώρα? Για ποιο λόγο να μεταβληθούν πολιτικές που «συμφέρουν» έστω κι αν στερούνται σεβασμού της ιστορικής αλήθειας και της πραγματικότητας?

Για μία ακόμη φορά και από διάφορες μεριές – δυστυχώς και από την δική μας, αναδεικνύεται σε μείζον θέμα η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας, ενώ αποσιωπώνται άλλα – κατά την άποψή μου – πιο σημαντικά, όπως η διαστρέβλωση της ιστορίας, η παραχάραξη των πολιτισμικών και παραδοσιακών δεδομένων των πληθυσμών της ευρύτερης περιοχής καθώς και η αναπτυσσόμενη ρητορική περί «χαμένων πατρίδων» και «εγκλημάτων» των ελλήνων εις βάρος των κακόμοιρων «μακεδόνων» που ζουν στο σκότος, με τον φόβο του… δυνάστης τους!

Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί πως το ζήτημα της ονομασίας έθεσε την χώρα μας σε δύσκολη θέση εξαρχής? Έχουμε αναλογιστεί πως ο περισσότερος κόσμος (για διάφορους λόγους) γνωρίζει και αναγνωρίζει τα Σκόπια ως Μακεδονία? Έχουμε συνειδητοποιήσει πως η αναγνώριση αυτή έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, που αφορά στην σχεδόν αποδοχή των σκοπιανών ισχυρισμών περί των ιστορικών τους καταβολών, έστω και αναπόδεικτων?

Η σχεδόν καθημερινή και κατακλυσμιαία παρουσία της σκοπιανής προπαγάνδας σε όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως, διαμορφώνει άποψη και «γνώση», έστω και παραχαραγμένη, η οποία δεν περνά από το κόσκινο της επαλήθευσης! Εμείς τι κάνουμε? Παραμένουμε ανύπαρκτοι κι «ελιτιστές» όπως πάντα!

Ναι, έχουμε την ιστορική αλήθεια με το μέρος μας, αρκετοί σημαντικοί άνθρωποι, ιστορικοί, πολιτικοί, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι… άνθρωποι που μπορούν να επηρεάζουν, τάσσονται στο πλευρό της αλήθειας και των ελλήνων, όμως αυτό δεν είναι αρκετό! Ακόμη και σήμερα δεν είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε μία πολιτική που μπορεί να έχει διάρκεια και αποτέλεσμα. Πάντα αποσπασματικά, πάντα πρόχειρα και χωρίς σοβαρότητα!

Ακόμη κι αν κερδίζαμε στο ζήτημα της ονομασίας… πώς θα μπορούσαμε να κερδίσουμε τη συνείδηση της κοινής γνώμης σε παγκόσμιο επίπεδο, όταν η σκοπιανή προπαγάνδα αποδεικνύεται πιο διεισδυτική και πιο αποτελεσματική από την αλήθεια την οποία εμείς στηρίζουμε και παρουσιάζουμε ή θέλουμε να παρουσιάσουμε?

Μήπως θα έπρεπε να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης? Μήπως η αντιπαράθεσή μας με την γείτονα χώρα θα πρέπει να γίνει σε ένα άλλο πεδίο? Μήπως ήρθε η ώρα να αναλάβουμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων και να επικεντρώσουμε την όποια μας προσπάθεια σε εκείνα που αξίζουν πραγματικά να σωθούν? Μήπως πέρα των συμβολισμών – το ζήτημα του ονόματος είναι συμβολικό – θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού την ενδεδειγμένη λύση που και θα ικανοποιεί τις δύο πλευρές και θα κλείσει μια για πάντα μια πληγή που δεν λέει κλείσει?  

1η Απρίλη: Χρόνια πολλά Φώφη!

Είναι γνωστό πως, σε αυτό το blog προσπαθούμε να κρατούμε τις ισορροπίες ούτως, ώστε να είμαστε δίκαιοι και να σχολιάζουμε και να κρίνουμε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται ό,τι θεωρούμε σκόπιμο να σχολιάσουμε. Αν κάτι δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, είναι το ύφος της επίθεσης που εξαπέλυσε η νέα εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ προς το πρόσωπο του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

«Αρχίσανε τα όργανα, τα γλέντια κι οι χοροί!!!»

Καλά, δεν βρίσκεται κανείς να πει στην - ξαφνικά και πάλι παρούσα - κ. Γεννηματά πως θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική στις εκφράσεις της? Η κ. Γεννηματά και οι «σύντροφοί» της θα έπρεπε να είναι πολύ μετρημένοι όταν μιλούν για την πατρίδα και για τους πολίτες και να επιδεικνύουν τον απαιτούμενο σεβασμό! Σεβασμό σε αυτούς που σήμερα υποφέρουν από τις δικές τους επιλογές!

Αυτοί δεν είναι που εξευτέλισαν την πατρίδα?

Αυτοί δεν είναι που χωρίς πρόσχημα έχουν βγάλει σε πλειστηριασμό την ζωή, τα όνειρα και τις ελπίδες των ελλήνων πολιτών!

Αντί λοιπόν να κατηγορούν ή να εξαπολύουν μύδρους έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων, καλό θα είναι να σωπαίνουν… ίσως έτσι μάθουν πώς να κάνουν την δουλειά τους καλλίτερα.

Προσωπικά, μπορεί να έχω τις διαφορές μου – πολιτικές διαφορές – με την ΝΔ, άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη-Κωστάκη που συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ηθική, πολιτική και πολιτισμική μας κατάρρευση, με αλαζονικές συμπεριφορές και άκρατη έπαρση? Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε να διορθώσουμε ό,τι μπορεί να διορθωθεί! Κι ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, όπως για παράδειγμα για την διατήρηση αυτού που ονομάζω «σύστημα ΝΔ» όμως, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τις προθέσεις του ή για τα πατριωτικά του αισθήματα!

Αν θα πρέπει να του καταλογιστεί κάτι, αυτό είναι η συνέπεια! Προσωπικά, τον γνωρίζω από το 1993 και συμπορεύθηκα μαζί του στα δύσκολα χρόνια… Κι ο Αντώνης Σαμαράς που εγώ γνωρίζω, είναι συνεπής και σε ό,τι λέει και σε ό,τι κάνει. Αν η ΝΔ δεν μπορεί να πείσει… αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα – σημαντικό κατά την άποψή μου - και γι’ αυτό πιστεύω πως η ρητορική της κ. Γεννηματά ήταν ατυχής και θα έπρεπε να έχει άλλο περιεχόμενο.

Και το ερώτημα είναι ουσιαστικό: Ποιός είναι εκτός τόπου και χρόνου? Αυτός που ξέρει πως θα κυβερνήσει και έχει αναλάβει ήδη τις ευθύνες του ή εκείνος που ονειρεύεται πως θα κυβερνήσει κάποτε κ. Γεννηματά, όντας αποτυχημένος αρχιτέκτονας της συνειδητής και εγκληματικής πολιτικής που άλλαξε για πάντα την εικόνα της χώρας και έφερε στο χείλος του γκρεμού τους πολίτες… όλους εμάς?

Ας είμαστε δίκαιοι… αν θέλετε να επιβιώσετε πολιτικά, βρείτε άλλον τρόπο για να επιτύχετε σε αυτή σας την επιδίωξη. Λιγότερα σχόλια και περισσότερη δουλειά!