Οι Η.Π.Α. αναγνωρίζουν την γενοκτονία των Αρμενίων

Η πρόθεση το Joe Biden να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων, στην πραγματικότητα είναι μία ευκαιρία που δίνουν οι Η.Π.Α. στην Τουρκία να έρθει αντιμέτωπη με την Ιστορία της. Αν οι Τούρκοι ήταν έξυπνοι θα την άρπαζαν από τα μαλλιά όμως, μιλάμε για έναν λαό με ενοχικά συμπλέγματα, γεμάτο από μνησικακία, μισαλλοδοξία και φανατισμό που δεν μπορεί να αντιληφθεί πως ακόμη και η παραχάραξη της Ιστορίας χρειάζεται μία κάποια ικανότητα την οποία δεν διαθέτει.

Έναν αιώνα τώρα, προσπαθούν να μας πείσουν για το “μεγαλείο” τους και για το “ένδοξο” παρελθόν τους. Τα ίχνη των έργων τους, εμφανή ακόμη και σήμερα, τους διαψεύδουν οικτρά. Οι εθνικιστικοί κύκλοι διατείνονται πως δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο ο τουρκικός λαός θα πρέπει να ντρέπεται κι όμως, αυτός ο λαός υπέγραψε την ιδρυτική πράξη της χώρας του με την γενοκτονία των γηγενών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Δεν ήταν μόνον οι Αρμένιοι. Την ίδια μοίρα επεφύλασσαν και για τους Έλληνες και για τους Ασσύριους και για τους Εβραίους και για κάθε έναν που δεν ήταν τουρκογενής και μουσουλμάνος. Κι αν το παρελθόν αποτελεί αποδεικτικό ποιότητας τότε εύκολα κανείς μπορεί να αντιληφθεί γιατί η Τουρκία συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ελλάδα και την Κύπρο, στον Καύκασο, στην Αφρική κι όπου αλλού νομίζει ότι φτάνουν τα χέρια και τα πόδια της.

Ας μην επεκταθούμε περισσότερο. Άλλωστε η σημερινή ημέρα, είναι ημέρα μνήμης. Εκείνο όμως που θα πρέπει να αναδειχθεί είναι το μήνυμα που έρχεται μέσα από την Τουρκία, έστω κι αδύναμο προς το παρόν. Ολοένα και περισσότεροι Τούρκοι, μαθαίνουν την Ιστορία τους και φρίττουν με όλα όσα διέπραξαν οι πρόγονοί τους εις βάρος αθώων· και αυτή η γνώση - και παραδοχή - λειτουργεί αναβαπτιστικά στην συνείδησή τους. Οφείλουμε να τους δώσουμε μία ευκαιρία και να τους βοηθήσουμε να επικρατήσουν των ισλαμοφασιστών, των εθνικιστών και των εθνολαϊκιστών που αποτελούν κίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα. Ελπίζω σε ανάλογες κινήσεις διεθνούς αναγνώρισης και της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Του χρόνου, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή δυστυχώς όμως για τον μικρασιατικό ελληνισμό, η ανεκδιήγητη ηγεσία του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, αποφάσισε να μην τιμήσει αυτό το τόσο σημαντικό κεφάλαιο της Ιστορίας μας, ανακηρύσσοντας το 2022 ως... “έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη”... ντροπής πράγματα... Ε, Νέα Δημοκρατία είναι αυτή.

54 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

 

 

Κάθε επέτειος είναι ευκαιρία αναστοχασμού κι επαναπροσδιορισμού. Αποτελεί, αν μη τι άλλο, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία επαναξιολόγησης της ιστορικής πορείας των πραγμάτων. Η σημερινή ημέρα - με την ταχύτητα που τρέχει η εποχή μας - ελάχιστα σημαίνει για τους νεώτερους από εμάς. Σχεδόν 60 χρόνια δεν είναι και λίγα... Όμως, η ανατροπή της συνταγματικής τάξης το 1967, για τους λόγους που συνέβη, για τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε και για τις συνέπειες που επέφερε όχι μόνον στο πολιτικό και το ιστορικό πεδίο αλλά και στην ίδια την ψυχοσύνθεσή μας και την νοοτροπία που έκτοτε θα διαμορφώναμε εμείς οι έλληνες, εξακολουθεί να ορίζει το ηθικό πλαίσιο της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.

Όταν καταφέραμε και σπάσαμε τον γύψο, πιστέψαμε πως είχαμε επιτύχει το ακατόρθωτο διότι, αναμετρηθήκαμε με την σκοτεινή μας πλευρά κι αναδειχθήκαμε νικητές! Κι ήταν τόσο μεγάλη η χαρά της νίκης μας που - χωρίς δεύτερη σκέψη, παραμερίσαμε κάθε έχθρα και ξεχάσαμε κάθε πίκρα και πόνο για να γευτούμε το μέγιστο αγαθό της εθνικής συμφιλίωσης. Όχι όλοι όμως. Για κάποιους από εμάς αυτή η εθνική συμφιλίωση δεν έπρεπε με κανέναν τρόπο να επιτευχθεί.

Οι ίδιοι κύκλοι που θεωρούσαν ως παρένθεση την πολιτική ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ κατά τη δεκαετία του 80 - ξεχάστε το ΠΑΣΟΚ, την ίδια την έννοια της αλλαγής στην ουσία της - είναι εκείνοι που σήμερα έχουν απαξιώσει κάθε έννοια δημοκρατικής κανονικότητας και μας στιγματίζουν πότε ως ψεκασμένους, κάποτε ως αγανακτισμένους κ.ο.κ. Είναι όλοι εκείνοι που ήθελαν και θέλουν τον ελληνισμό διχασμένο, περιορισμένο κι εγκλωβισμένο μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο ελέγχου έτσι, ώστε ανενόχλητοι να υπηρετούν τα σχέδιά τους και να διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους. Είναι όλοι εκείνοι που έζωσαν με γκρίζες ζώνες τον εθνικό μας χώρο κι υποθήκευσαν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας με... αέρα!

Τουλάχιστον από το 1991 προετοιμαζόταν το έδαφος για ό,τι βιώνουμε σήμερα. Για όσους ξεχνάνε εύκολα, μόλις πριν από δέκα περίπου χρόνια επιχειρήθηκε ένα ακόμη πραξικόπημα. Επιβλήθηκε μία άλλου τύπου διακυβέρνηση, κατ' επίφαση δημοκρατική και φιλελεύθερη και “αναγκαία”, με τους ηθικούς αυτουργούς να αυτοπαρουσιάζονται από τότε ως σωτήρες του λαού και της πατρίδας...

Κι αν νομίζετε πως η διαστροφή αφορά μόνον σε εμάς κοιτάξτε καλύτερα τριγύρω. Ξέρετε, στη δική μου αντίληψη, η Δημοκρατία είναι κάτι το απόλυτο! Δεν επιδέχεται πειραματισμούς. Ό,τι έχουμε συγγενεύει ή προσομοιάζει… όμως δεν είναι πραγματική δημοκρατία κι αυτό, αν θέλετε μπορούμε να το συζητήσουμε. Νομοτελειακά θα φτάναμε σε μια διακυβέρνηση τύπου Παπαδήμου, για να οδηγηθούμε σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και να καταλήξουμε σε μία (εκ νέου) διακυβέρνηση της ΝΔ.

Κάποτε χρειάζονταν μερικά τάγματα και λίγοι πρόθυμοι αξιωματικοί για να γίνει η ζημιά ενώ, τώρα οι εκτροπές κι ανατροπές γίνονται με τροπολογίες και διατάγματα. Ποιά η διαφορά;

ΗΠΑ: Οριστικά έξω από τη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί»

γράφει ο Φίλιππος Αδαμίδης

Τον Νοέμβριο 2020, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, είχε σχολιάσει την απόφαση του απερχόμενου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για αποχώρηση από τη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί», επισημαίνοντας ότι αυτή θα διογκώσει τις εντάσεις μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας και θα αυξήσει τους κινδύνους λανθασμένων υπολογισμών και συγκρούσεων.

Η επιστροφή στη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί» θα έστελνε ένα λάθος μήνυμα στη Ρωσία. Για αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση Μπάιντεν επιβεβαιώνει την απόφαση που είχε πάρει το 2020 η κυβέρνηση Τραμπ, για απόσυρση από τη συγκεκριμένη συνθήκη. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.geoeurope.org/2021/04/10/ipa-oristika-exo-apo-ti-synthiki-anoik/

 

Η Τουρκία, η Ινδία και οι S-400

γράφει ο Ανδρέας Καρατζής

Το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 πέρα από τη στρατιωτική του σημασία, έχει αποκτήσει και μία αντίστοιχη διπλωματική. Οι S-400 έχουν πωληθεί από τη Ρωσία στη Λευκορωσία, στην Τουρκία, στην Ινδία και στην Αλγερία, ενώ έχουν αναπτυχθεί από τη Μόσχα και τη Συρία.

Από το 2009 η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα είχαν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για την πώληση στην Τουρκία του συστήματος Patriot, χωρίς αποτέλεσμα. Το 2017, η Τουρκία αγόρασε το ρωσικό σύστημα, ως αποτέλεσμα και της βοήθειας που προσέφερε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στον Ταγίπ Ερντογκάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.

Από εκεί και πέρα τα γεγονότα είναι γνωστά. Η Τουρκία αποβλήθηκε από το πρόγραμμα του F-35 και τον Δεκέμβριο 2020 της επιβλήθηκαν κυρώσεις από τις ΗΠΑ που αφορούσαν την πολεμική της βιομηχανία.

Η Ινδία έχει επίσης αγοράσει τους S-400, των οποίων η παραλαβή θα γίνει στο τέλος του 2021 και η Ουάσιγκτον την απειλεί με κυρώσεις. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.geoeurope.org/2021/04/05/i-toyrkia-i-india-kai-oi-s-400/

Επιστολικά πραξικοπήματα κι άλλα ισλαμιστικά τερτίπια

Μόνον οι έλληνες δημοσιογράφοι εξεπλάγησαν από τις πολιτικές εξελίξεις που δρομολογήθηκαν στην γειτονική μας χώρα, από την ανοικτή επιστολή των απόστρατων ναυάρχων προς κάθε… «ενδιαφερόμενο». Η παρουσίαση του όλου θέματος, οι ερωτήσεις που απευθύνουν προς τους ειδικούς των διεθνών σχέσεων και των ελληνοτουρκικών καθώς, και ο σχολιασμός τους, δείχνει ξεκάθαρα πως οι «παντογνώστες» μας δεν έχουν ιδέα για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Ουδέποτε έχει επιχειρηθεί πραξικόπημα με επιστολή! Ούτε καν σαν ιδέα δεν στέκει! Η τουρκική κοινωνία ακόμη ταλανίζεται από την τροπή που πήραν τα πράγματα από το δήθεν πραξικόπημα του 2016 κι έπειτα· επομένως, δεν υπήρχε καμία περίπτωση ο οποιοσδήποτε στρατιωτικός, πολύ δε περισσότερο του ναυτικού, να μην είναι προσεκτικός στη συμπεριφορά και την έκφρασή του.

Ο στρατός στην Τουρκία, εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον δεν συνιστά πολιτική παράμετρο στη διακυβέρνηση της χώρας. Τουλάχιστον όχι με την έννοια που γνωρίζαμε κατά το παρελθόν. Τί ακριβώς συνέβη και «ξαφνικά» κάποιοι απόστρατοι – ή και εν ενεργεία, δεν έχει σημασία – θυμήθηκαν τον ρόλο τους;

Η απάντηση είναι απλή. Το καθεστώς Ερντογάν σε συνεννόηση με ισλαμιστές στρατιωτικούς, έβγαλε έναν ακόμη άσσο από το μανίκι με σκοπό την αλλαγή της ατζέντας και την υποστήριξη του με την αποκάλυψη αντιφρονούντων και τον εκφοβισμό των διαφωνούντων που ως άμεση συνέπεια θα έχει την ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης. Δυστυχώς για την Τουρκία, κάποιοι από τα πιο φιλελεύθερα και προοδευτικά στοιχεία της παρασύρθηκαν και την πάτησαν σαν αγράμματοι.  

Αλλαγή της ατζέντας. Το καθεστώς Ερντογάν έχει αποτύχει σχεδόν παντού. Από την εξωτερική πολιτική και τα εξοπλιστικά, μέχρι την παιδεία και τον πολιτισμό. Κάθε μέρα που περνάει αυτή η αποτυχία γίνεται ολοένα και πιο έντονα επώδυνη για τους πολίτες αλλά και για το σαράι στην Άγκυρα. Οι μόνοι που δεν το αντιλαμβάνονται είναι τα πλήθη των τούρκων εθνικιστών κι ισλαμιστών, οι γερμανοί, οι ισπανοί, οι ιταλοί, οι ούγγροι, οι μαλτέζοι… Ακόμη και στον ισλαμικό κόσμο, οι φιλοδοξίες των τούρκων προκαλούν την αντίδραση των παραδοσιακών δυνάμεων όπως η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία. Παράλληλα, ο εθνικισμός που θέλει να προβάλλει ένα πρόσωπο πιο «καθαρό» απαξιώνοντας την κεμαλική του διάσταση, έχει προκαλέσει σύγχυση κι εκνευρισμό μέσα στους εθνικιστικούς κύκλους οι οποίοι αποτελούν - ακόμη - προνομιακό πεδίο των εθνολαϊκιστών του κεμαλισμού.

Εκφοβισμός και ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Για το Ισλάμ και μάλιστα για την τουρκική εκδοχή του, κάθε άποψη που δεν ταυτίζεται με την επίσημη άποψη της ηγεσίας δεν θεωρείται μειοψηφική και δεν είναι σεβαστή – όπως συμβαίνει σε όλες τις ελεύθερες και δημοκρατικές κοινωνίες αλλά, εχθρική απέναντι στο ίδιο το κράτος και τον λαό. Κάθε ένας που εκφράζει ελεύθερα την άποψή του είναι ένας εν δυνάμει κίνδυνος και αντιμετωπίζεται αναλόγως.

Ο τουρκικός στρατός, μετά από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια διακυβέρνησης Ερντογάν έχει απολέσει τον χαρακτήρα του. Ο ρόλος του έχει απαξιωθεί συνταγματικά και έχουν ανέλθει στα ανώτερα κλιμάκια ισλαμιστές που έχουν διαβρώσει το έδαφος κάτω από τον άλλοτε κραταιό πυλώνα του έθνους και της χώρας.

Το δήθεν πραξικόπημα του 2016, το οποίο κατά τύχη έζησα εκ του σύνεγγυς, έδωσε την δικαιολογία που είχαν ανάγκη οι ισλαμιστές για την μεταβολή του πολιτεύματος. Η εκκαθάριση κάθε δημοκρατικού παράγοντα εντός κι εκτός του στρατεύματος δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Τώρα ήρθε η ώρα κάποιων που είχαν μπει στο στόχαστρο και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση. Όχι μόνον από νομικής και πολιτικής απόψεως αλλά και κοινωνικής. Να δούμε ποια θα είναι και η αντίδραση απέναντι στους διπλωμάτες και την δική τους ανοικτή επιστολή.

Εν πάση περιπτώσει, όλη αυτή η ιστορία, μας δείχνει και κάτι ακόμη και καλό θα είναι να το έχουμε υπόψη μας. Μας δείχνει ότι το καθεστώς Ερντογάν, οι ιμάμηδες και οι σεΐχηδες πίσω από τα πρόσωπα της τουρκικής κυβέρνησης, αισθάνονται πως δεν έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Δεν έχουν τον απόλυτο έλεγχο! Οι αμήχανες αντιδράσεις και των λοιπών κομμάτων αυτό καταδεικνύει.

Εμάς μας αφορά; Όχι, παρά μόνον στο βαθμό που η ισορροπία των δυνάμεων μεταβληθεί για το καθεστώς που έχουμε απέναντί μας. Όμως, μετά από 18-20 ολόκληρα χρόνια των ισλαμιστών στην εξουσία, έχει διαμορφώθεί στην γειτονική μας χώρα μια νοοτροπία και κουλτούρα που θα απειλεί από εδώ και στο εξής όχι μόνον την εθνική μας ακεραιότητα αλλά και την ίδια την Ιστορία και τον πολιτισμό της Δύσης.

Από την άλλη, όσο η Ευρώπη θα επιτρέπει σε ισλαμιστές, σε τούρκους και τουρκογενείς ισλαμιστές, να παραμένουν στα εδάφη της, να ωφελούνται προνομίων και διευκολύνσεων και να συνεργάζεται μαζί τους τόσο περισσότερο θα διακινδυνεύει το μέλλον μας.