Ο πονοκέφαλος των Σκοπίων

Είναι πλέον ιστορικά αδιαμφισβήτητο πως κάθε φορά που κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας καταπιάστηκε (και) με το ζήτημα των Σκοπίων, δοκιμάσαμε την απογοήτευση και την ήττα. Απότοκος της πολιτικής "ικανότητας" ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών - με την οποία μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί, συνιστά ωστόσο την καλύτερη δυνατή συμβιβαστική λύση και για τα δύο μέρη.

Την συμφωνία αυτή δεν την υπέγραψαν ρεμπεσκέδες - όπως ατυχώς κι ανόητα συνηθίζει να εκφράζεται η Ντόρα Μητσοτάκη - αλλά οι ηγεσίες δύο κρατών. Και οι δύο με γνώμονα την διασφάλιση των προσδοκιών των χωρών τους (σ.σ. από το περιεχόμενο και το πνεύμα αυτής της συμφωνίας)

 

Το πως ερμηνεύει αυτό το πνεύμα και το περιεχόμενο η κάθε πλευρά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και δεν θα σας κουράσω με εικασίες κι απόψεις δικές μου ή άλλων. Από εκεί και ύστερα, κάθε συμφωνία δεν είναι απλά ένα κείμενο ή παράθεση ιδεών αλλά εργαλείο κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει την δύναμη και τη δυνατότητα να υποχρεώσει την νεοεκλεγείσα ηγεσία των Σκοπίων να συνετιστεί και επιδείξει συνέπεια στις υποχρεώσεις της. Το θέμα είναι αν το θέλει... Για να δούμε...

Ο εκκλησιαστικός χάρτης και η γεωπολιτική σύγκρουση στην Ευρώπη

γράφει ο Νάσος Πετράκης

Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με επικεφαλής τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αναγνώρισε εν μέρει την Εκκλησία της Βόρειας Μακεδονίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνωρίζει την εκκλησιαστική ιεραρχία με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Στέφανο ως κανονική και έγκυρη στον πανορθόδοξο κόσμο. Ιδρύει μαζί της μια κανονική και λειτουργική κοινότητα, αλλά χωρίς να έχει λάβει αυτή η Εκκλησία το καθεστώς του αυτοκέφαλου, που ρυθμίζει επίσημα το διεθνές όνομα και το καθεστώς της. Η Κωνσταντινούπολη αναγνώρισε το όνομα αυτής της εκκλησίας ως «Οχρίδα», πράγμα που σημαίνει ότι η περιοχή της δικαιοδοσίας της είναι μόνο εντός των ορίων της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά αποκλείει τη χρήση του όρου «Μακεδονική». Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2022/06/07/o-ekklisiastikos-xartis-kai-i-geopoli/

Το σκοπιανό και πάλι στο προσκήνιο

«Κάποια μέρα θα βρεθεί λύση γιατην ονομασία της ΠΓΔΜ»… Αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων ο Matthew Nimitz σε συνέντευξη που παραχώρησε και μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση των Σκοπίων.

Ουσιαστικά ο ειδικός διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών δεν μας είπε τίποτε το καινούριο ή κάτι το διαφορετικό. Ευχήεξέφρασε… ευχή πως δεν θα πιστωθεί την πλήρη αποτυχία των διαπραγματεύσεων του όλου ζητήματος, προσπαθώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να θέσει εαυτόν στο απυρόβλητο και ως «ακρογωνιαίο λίθο» μιας μελλοντικής συμβιβαστικής λύσης, κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της γνωστής αμερικανικής συνταγής!

Χαρακτηριστικά, ανέφερε ότι προέχει να κλείσει το ζήτημα της ονομασίας ούτως, ώστε υποστηριχθεί η ενταξιακήπροοπτική της γείτονα χώρας στους ευρώ-ατλαντικούς θεσμούς (λες κι αυτό από μόνο του θα προσφέρει ικανοποίηση στην άλλη πλευρά) και κάλεσε τις δύο χώρες να έχουν το ζήτημα της ονομασίας ως προτεραιότητα στην ατζέντα τους…(?)

Η παραίνεση αυτή από μόνη της όμως, κρύβει κινδύνους… η συμπεριφορά των Σκοπίων εγκυμονεί κινδύνους σε κάθε βήμα αυτής της διαπραγμάτευσης, υπό το προστατευτικό πλέγμα των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Άλλωστε, είναι γνωστός ο ρόλος που έχουν διαδραματίσει οι ΗΠΑ και ο ίδιος ο Matthew Nimitz, στην περαιτέρω ανάπτυξη των διαφορών των δύο χωρών, παρά στην εξεύρεση μιας κάποιας λύσης! Θα άλλαζε το σκεπτικό τους τώρα? Για ποιο λόγο να μεταβληθούν πολιτικές που «συμφέρουν» έστω κι αν στερούνται σεβασμού της ιστορικής αλήθειας και της πραγματικότητας?

Για μία ακόμη φορά και από διάφορες μεριές – δυστυχώς και από την δική μας, αναδεικνύεται σε μείζον θέμα η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας, ενώ αποσιωπώνται άλλα – κατά την άποψή μου – πιο σημαντικά, όπως η διαστρέβλωση της ιστορίας, η παραχάραξη των πολιτισμικών και παραδοσιακών δεδομένων των πληθυσμών της ευρύτερης περιοχής καθώς και η αναπτυσσόμενη ρητορική περί «χαμένων πατρίδων» και «εγκλημάτων» των ελλήνων εις βάρος των κακόμοιρων «μακεδόνων» που ζουν στο σκότος, με τον φόβο του… δυνάστης τους!

Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί πως το ζήτημα της ονομασίας έθεσε την χώρα μας σε δύσκολη θέση εξαρχής? Έχουμε αναλογιστεί πως ο περισσότερος κόσμος (για διάφορους λόγους) γνωρίζει και αναγνωρίζει τα Σκόπια ως Μακεδονία? Έχουμε συνειδητοποιήσει πως η αναγνώριση αυτή έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, που αφορά στην σχεδόν αποδοχή των σκοπιανών ισχυρισμών περί των ιστορικών τους καταβολών, έστω και αναπόδεικτων?

Η σχεδόν καθημερινή και κατακλυσμιαία παρουσία της σκοπιανής προπαγάνδας σε όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως, διαμορφώνει άποψη και «γνώση», έστω και παραχαραγμένη, η οποία δεν περνά από το κόσκινο της επαλήθευσης! Εμείς τι κάνουμε? Παραμένουμε ανύπαρκτοι κι «ελιτιστές» όπως πάντα!

Ναι, έχουμε την ιστορική αλήθεια με το μέρος μας, αρκετοί σημαντικοί άνθρωποι, ιστορικοί, πολιτικοί, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι… άνθρωποι που μπορούν να επηρεάζουν, τάσσονται στο πλευρό της αλήθειας και των ελλήνων, όμως αυτό δεν είναι αρκετό! Ακόμη και σήμερα δεν είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε μία πολιτική που μπορεί να έχει διάρκεια και αποτέλεσμα. Πάντα αποσπασματικά, πάντα πρόχειρα και χωρίς σοβαρότητα!

Ακόμη κι αν κερδίζαμε στο ζήτημα της ονομασίας… πώς θα μπορούσαμε να κερδίσουμε τη συνείδηση της κοινής γνώμης σε παγκόσμιο επίπεδο, όταν η σκοπιανή προπαγάνδα αποδεικνύεται πιο διεισδυτική και πιο αποτελεσματική από την αλήθεια την οποία εμείς στηρίζουμε και παρουσιάζουμε ή θέλουμε να παρουσιάσουμε?

Μήπως θα έπρεπε να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης? Μήπως η αντιπαράθεσή μας με την γείτονα χώρα θα πρέπει να γίνει σε ένα άλλο πεδίο? Μήπως ήρθε η ώρα να αναλάβουμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων και να επικεντρώσουμε την όποια μας προσπάθεια σε εκείνα που αξίζουν πραγματικά να σωθούν? Μήπως πέρα των συμβολισμών – το ζήτημα του ονόματος είναι συμβολικό – θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού την ενδεδειγμένη λύση που και θα ικανοποιεί τις δύο πλευρές και θα κλείσει μια για πάντα μια πληγή που δεν λέει κλείσει?  

Η wikipedia για το σκοπιανό

Το γνωρίζω, έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση και πιθανόν ν΄αναφερθώ αργότερα στην διαδικτυακή μου αυτή απουσία... Για τώρα, θα ήθελα ν' αναφερθώ στο μήνυμα που έλαβα από την wikipedia σχετικά με τις πρόσφατες αλλαγές που δοκίμασα στην ονομασία της ΠΓΔΜ, σε κάποιο από τα άρθρα της, αφού το "Δημοκρατία της Μακεδονίας" δεν είναι όρος... κοινά αποδεκτός.

Βέβαια, αγγίζει τα όρια του γελοίου, ιδιαίτερα όταν γίνονται γνωστές - μεταξύ άλλων - οι κινήσεις και οι πολιτικές του γνώριμού μας ελληνικού ΥΠ.ΕΞ. αλλά, όπως και να έχει το πράγμα, καλό είναι να γνωρίζουμε που πατάμε και τι μπορούμε να περιμένουμε.

Το μήνυμα της wikipedia ήταν το ακόλουθο:

Please do not edit-war over the terminology used to refer to Macedonia, as you did at Macedonia naming dispute. Wikipedia editors have developed a binding consensus guideline on how to refer to the country, outlined at WP:NCMAC. This is based on the policy of using the most common name generally used in English to refer a country, and/or the name that a country chooses to use for itself, no matter if these names are politically acceptable to third parties (see the naming-conflict guideline). The Arbitration Committee has decided that all edits affecting the Macedonia naming issue are subject to a one-revert restriction: no editor is allowed to undo another editor's action more than once within 24 hours. In cases covered by the binding guideline, editors restoring the consensus version are not subject to this restriction. There is a firm consensus that the abbreviation "FYROM" should not be used to refer to the country.

Fut.Perf. ☼ 16:24, 13 August 2009 (UTC)

Περίεργα πράγματα...

FYROM Consulate’s request raises flags in Naples subcommittee : Naples : Naples Daily News

The Honorary Consulate on Tuesday asked the city’s Fifth Avenue South Action Committee to fly a FYR Macedonian flag and an American flag outside its building.

The committee decided to send the request to City Council. The advisory board also asked that council decide whether the consulate can place a plaque on the building.

Naples City Councilman Bill Willkomm, who also serves as the board’s chair, said he didn’t feel like it was the advisory board’s place to decide whether to allow these types of flags.

... και το πιο περίεργο απ' όλα, είναι ο χρωματισμός της σημαίας.... κατά λάθος έγινε?

update #1, 21:16 pm:
... Τελικά, έπειτα από λίγες ώρες, "κατάλαβαν" το "λάθος" τους και αφαίρεσαν την προηγούμενη σημαία η οποία, αντί του κόκκινου χρώματος, είχε το μπλε... Ακόμη κι έτσι όμως, συνεχίζουν να προκαλούν σύγχυση στους αναγνώστες τους - προφανώς σκόπιμα - προσθέτοντας και χρησιμοποιώντας την σκοπιανή εκδοχή της σημαίας με τον "ήλιο της Βεργίνας"... τη σημαία εκείνη που το κρατίδιο των Σκοπίων υποχρεώθηκε να αντικαταστήσει το 1995.

Γίνεται σε όλους μας - πιστεύω - κατανοητό, που αποσκοπεί η όλη προσπάθεια και της εφημερίδας και της αρθρογράφου... Δεν είναι μόνο η παρουσίαση του θέματος...

Όμως, παρατηρείται και μία ακόμη παράμετρος στο ζήτημα: Για πολλοστή φορά, αμερικανοί (με όποια ιδιότητα) δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν ποια ακριβώς θα πρέπει να είναι η εφαρμόζομενη πολιτική από την Ομοσπονδιακή τους Κυβέρνηση και ποια τα επιδιωκώμενα αποτελέσματα!

Ακόμη περισσότερο; Δεν είναι σίγουροι αν η πολιτική αυτή θα ευνοεί ή όχι τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα των χωρών στην ευρύτερη περιοχή και μάλιστα, με δεδομένη την συνεχιζόμενη (όπως-όπως) διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας της χώρας!

Ενδεχομένως, ένα Προξενείο επί τιμή να μην αποτελεί "μέγα είδηση" ή θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολήσει ιδιαίτερα. Παρ' όλα αυτά, οι εναλλαγές στα χρώματα της σημαίας και ο τρόπος που παρουσιάζεται το όλο ζήτημα από την εφημερίδα, προσθέτει κάτι το επιπλέον στα επιχειρήματα της εξωτερικής μας πολιτικής και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η διπλωματία δεν εφαρμόζεται μόνο στις Βρυξέλλες ή την Ουάσινγκτον... "μπροστά ή πίσω από κουρτίνες" αλλά σε κάθε τόπο και με κάθε ευκαιρία!

Βαλκάνια: Η "Legoland" των Αμερικανών

Η μηνιαία πολιτική επιθεώρηση Monthly Review φιλοξενεί στην ιστοσελίδα της άρθρο του Edward Joseph, υπό τον τίτλο: "υποβόσκουσα σύγκρουση", αναφορικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι στην εξεύρεση λύσης, αλλά στην ανάπτυξη των δεδομένων της διαφοράς ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια από την γέννησή τους έως και σήμερα.

Και μιλάω για "ανάπτυξη των δεδομένων" διότι πρωταρχικός στόχος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής - και σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν σχεδόν στο σύνολό τους όλες οι αναλύσεις, ιδιαίτερα μετά το Βουκουρέστι - δεν ήταν ποτέ η τελική διευθέτηση του προβλήματος στα πλαίσια μιας κοινά αποδεκτής λύσης που θα ικανοποιούσε και τα δύο μέρη, αλλά η εγκαθίδρυση μιας ακόμη "αμερικανικής ηγεμονίας" (προκάτ) στην καρδιά των Βαλκανίων... στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης...

Όπωσδήποτε, να σημειώσω κι εγώ με την σειρά μου όπως το έπραξε και η συντακτική ομάδα του περιοδικού ότι, ούτε συμφωνώ με το πνεύμα γραφής, ούτε και αποδέχομαι τον όρο "Μακεδονία" και "μακεδονικό(ς)", με το τρόπο που χρησιμοποιούνται μέσα στο κείμενο.

Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο και να το διαβάσετε και να το μελετήσετε καθώς, γίνεται απόλυτα κατανοητός ο λόγος για τον οποίο αποτυγχάνει η αμερικανική εξωτερική πολιτική στις επιδιώξεις της τουλάχιστον... διαδικαστικά!

Πέραν αυτού, το ίδιο το κείμενο αντανακλά την "εσφαλμένη αντίληψη" της ηγεσίας της αμερικανικής διπλωματίας σχετικά με την σταθερότητα, την ασφάλεια και την συνεργασία στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων.

We Vlachs are Greeks, got it?

While a considerable effort has been made to ghetto allophone Greeks into distinct ethnic minority groups, they themselves proclaim NOT a “non-Hellenic national identity”, but a Hellenic National identity.

This renewed interest in propaganda by US Administrations serves to counter the rising economic power of Russia by attempting to remold the region into small and controllable entities. Perfected by the ex-communist bloc countries, the machine is available to be put into good use if the price is right. Here the venue is Oppressed Ethnic Minorities and ”Human Rights”! (as opposed to what other rights?)

The Vlachs are descendants from the Romanized, local Greek population. The opposing, self-serving claim contends that Aromanians came to northern Greece from the Danube region. Other theories on the possible origins of the Aromanians describe them as:

a. The descendants of Roman colonisers and soldiers, who would receive agricultural lands as payments for their services;

b. or a branch of Daco-Romanian; or descendants of ancient Thracians or Illyrians;

c. or romanised mercenary Greek soldiers of the Roman legions.

Aromanians, that is Vlachs, played an important role in the Greek War of Independence against the Ottoman Empire and generally in Greek society. Prominent Vlachs in Greece includ Ioannis Kolettis, one of the first prime ministers, Evangelos Averof, minister of Defence during the Balkan Wars and Konstantinos Krystallis, the famous poet.

FYROM governments, serving US as well as their own self-interests continue to confuse their citizens by rushing to recognize Vlachs as a distinct ethnic minority: anything “but Greek” is good enough for FYROM’s ultra-nationalistic puppet administrators. One can raise the question whether this could represent a paper form of ethnic “greek” cleansing from the books of the Former Socialist Republic.

read the original post here:

Source: Greeks Online

The Greece - FYROM dispute at a dead end

by Dr. George Voskopoulos
originally posted at American Chronicle, 14/7/08

The recent letter of FYROM´s Prime Minister Nikola Gruevski to Greek Premier K. Karamanlis constitutes another major hurdle to the effort of finding a mutually acceptable solution to the name dispute. It is worth looking at the semantics of the initiative at a crucial for the negotiations time.

..........................................................................................................................................................................

..........................................................................................................................................................................

Greece has made a rather generous offer by accepting the use of the name Macedonia by FYROM with a geographical prefix that will distinguish it from Greek Macedonia. Practically it has offered Slav Macedonians the raw material to go on with their hos-tile and aggressive irredentist activities despite the mass objection of the Greek public opinion. This has not been fully appreciated by nationalists in Skopje and mediators. Rhetoric and argumentation based on the logic of the Balkan Wars of the early 20th century are outdated material in the construction of a zone of peace and security in South-eastern Europe. Some choices are hard to make but the risks of megalomania have proven disastrous to all Balkan peoples.

read the whole article here:

useful links:

The Greece - FYROM dispute at a dead end

Former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM) & Greece. The Name Issue

Greece-FYROM name dispute enters a new, crucial phase

Documents related to the Greece - FYROM Dispute

The U.S. and the FYROM Name Dispute

«Μακεδονικό»: Η ώρα της αλήθειας για τους γείτονές μας, φτάνει!

Greece’s stand on the name dispute by Dora Bakoyannis

American faulty policy in the Greek-FYROM name dispute

FYROM: Name not the only thing keeping it out of the club

France Urges Fyrom To Solve Name Dispute With Greece

Ανατομία μιας επιστολής

Επιστολή Ολυμπίας Σνόου στην Κοντολίζα Ράις για το Σκοπιανό

«Κήρυξη πολέμου» από τα Σκόπια

Foreign Policy Magazine: name is not the only thing that keeps FYROM out of the club

Πριν από δέκα ημέρες περίπου στο blog των εκδοτών του περιοδικού Foreign Policy, το οποίο πραγματεύεται ζητήματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής, ετέθη ως θέμα προς συζήτηση, το ζήτημα των Σκοπίων, η πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην γειτονική χώρα, έπειτα από την αποτυχία ένταξης στο ΝΑΤΟ (αποτυχία που την οδήγησε στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών) και το κατά πόσο αυτή – κυρίως αρνητικά – μπορεί να επηρεάσει την μελλοντική της πορεία προς τους Ευρωπαϊκούς και Ατλαντικούς θεσμούς.

Αν και επιχειρείται να παρουσιαστεί ως η πιο σημαντική παράμετρος, ως το πιο σημαντικό πρόβλημα για την εξέλιξη αυτής της πορείας, η Αλβανική μειονότητα και οι πιθανές προθέσεις της (κι αυτό εξηγείται εύκολα, αν λάβουμε υπόψη μας το πάραδειγμα του Κοσσυφοπεδίου), εντούτοις, δεν λείπουν – αν και σε περιορισμένη έκταση και «πάθος» - τα επικριτικά σχόλια έναντι της ακολουθούμενης πολιτικής της χώρας μας.

Καθώς, μέχρι σήμερα, συμμετέχω σε αυτόν τον διάλογο με σχόλια και παρατηρήσεις που απαντούν στις αιτιάσεις και στους ισχυρισμούς της σκοπιανής πλευράς, θεωρώ σκόπιμο να σας τον γνωστοποιήσω ούτως, ώστε να έχετε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Περισσότερα εδώ…

Ένα θετικό στοιχείο που θα ήθελα να σημειώσω για την διαχειριστική ομάδα του blog (γιατί μου έκανε εντύπωση), είναι η ελεύθερη δημοσίευση κάθε σχολίου δίχως λογοκρισία (μετριασμό), κάτι που συμβαίνει συνήθως σε παρόμοιους χώρους διαδικτυακού διαλόγου, όπως για παράδειγμα το Global Voices Online, το οποίο με κάθε ευκαιρία στηρίζει την σκοπιανή προπαγάνδα και ακολουθεί απροκάλυπτα μεροληπτική πολιτική έναντι σκέψεων, σχολίων και προτάσεων που προέρχονται από την δική μας πλευρά.

update #1, 5/07/08:

K. Παπούλιας: «Εχθρική η στάση των Σκοπίων»

What's in a name?

Ο Daniel Olsen υπογράφει στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας “The Japan Times” της Ιαπωνίας με τον τίτλο “what’s in a name?”, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, αναφορικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και επισημαίνει κάποια ιστορικά στοιχεία, χρήσιμα στην παρουσίαση του θέματος.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά:

Το άρθρο της 9ης Απριλίου με τίτλο “NATO meeting sends dangerous signals”, παρουσιάζει την Ελλάδα ως επιτιθέμενο και την πΓΔΜ ως θύμα. Σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου, το προσωρινό όνομα της πΓΔΜ δεν επιλέχτηκε από την Ελλάδα αλλά, ήταν μέρος μιας ενδιάμεσης συμφωνίας έπειτα από πρόταση άλλων μερών έτσι, ώστε τα Σκόπια να ενταχθούν στα Ηνωμένα Έθνη ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οπότε και δημιουργήθηκε το πρόβλημα, η Ελλάδα δεν θέλει τον όρο «Μακεδονία» στην επίσημη ονομασία του κράτους των Σκοπίων. Όμως, έχει συμβιβαστεί και έχει συμφωνήσει με τον όρο “πΓΔΜ”, και επιθυμεί έναν γεωγραφικό προσδιορισμό όπως “Άνω Μακεδονία”, για παράδειγμα, στην τελική διευθέτηση του θέματος. Από την άλλη μεριά, ποια ήταν η θέση της ΠΓΔΜ μέχρι σήμερα; Απέρριψε όλες τις προτάσεις που παρουσιάστηκαν από τον διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών Matthew Nimitz, επιμένοντας αδιάλλακτα στο όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας”… διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο εδώ…

Σημείωση: Η συντακτική ομάδα της Ιαπωνικής εφημερίδας, προσθέτει στο τέλος του άρθρου μια υποσημείωση, ότι οι απόψεις του αρθρογράφου δεν απηχούν τις απόψεις και τις πολιτικές της εφημερίδας. Μία τέτοια υποσημείωση όμως, δεν υπάρχει και στο άρθρο του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Δανίας Uffe Ellemann-Jensen, “NATO meeting sends dangerous signals”. Να υποθέσουμε ότι η συντακτική ομάδα της εφημερίδας, έχει ήδη αποφασίσει ποια θα είναι η ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων;

Χωρίς ομοφωνία για τα Σκόπια

Εν αναμονή του κοινού ανακοινωθέντος των τελικών συμπερασμάτων της Συνόδου των χωρών-μελών της Συμμαχίας και της διατύπωσης αυτού, μόλις πήραμε μία πρώτη γεύση. Σε ότι αφορά στην πρόσκληση ή μη των Σκοπίων στους κόλπους της Συμμαχίας – και σύμφωνα πάντα με τις πρώτες πληροφορίες που μπορούμε να έχουμε στην διάθεσή μας – ο Κώστας Καραμανλής κατέστησε σαφές κατά την διάρκεια του επίσημου δείπνου των ηγετών που ολοκληρώθηκε πριν από λίγο ότι, η Ελλάδα δεν μπορεί να συναινέσει, εφόσον δεν έχει επιλυθεί το ζήτημα της ονομασίας και των παρελκομένων αυτής! Με την θέση αυτή, συντάχθηκαν και αρκετές ακόμη χώρες, μεταξύ αυτών η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, η Ισπανία, η Γερμανία, το Βέλγιο, ενώ από την «αντίπερα» όχθη, τάχθηκαν στο πλευρό των ΗΠΑ, η Σλοβενία, η Τουρκία και οι Βαλτικές χώρες...

Περισσότερη έγκυρη ενημέρωση, μπορείτε να έχετε εδώ…

«Μακεδονικό»: Η ώρα της αλήθειας για τους γείτονές μας, φτάνει!

Ας έχουμε υπόψη μας ότι η «αλήθεια» του ενός, είναι διαφορετική από την «αλήθεια» του άλλου. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο βλέπει κανείς τα πράγματα καθώς και στο πως επιδιώκει τη σύνθεση των απόψεων άρα, και την παρουσίαση των γεγονότων. Η αντικειμενική παρουσίαση αποτελεί διαρκές ζητούμενο για την κάθε δημοκρατική κοινωνία.

Ένα από τα θέματα που θα μας απασχολήσουν έντονα τους επόμενους μήνες είναι το ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων, παράλληλα με την ενδεχόμενη ένταξή τους στους κόλπους του ΝΑΤΟ & της Ε.Ε.

Η προσέγγιση που θα επιχειρήσω, προσπαθεί να δείξει στους γείτονές μας ότι δεν θα πρέπει να διατηρούν καμία αυταπάτη σε ό,τι αφορά στην διατήρηση του «Συνταγματικού τους ονόματος», τόσο σε διμερές, όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Έως τώρα, στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, οι ευθύνες και οι ανεπιτυχείς χειρισμοί στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, βαραίνουν όλες τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, από το 1991 έως και σήμερα. Ευθύνες έχει και ο κ. Μητσοτάκης (και ας καταπιεί επιτέλους αυτή την καραμέλα για Αντώνη Σαμαρά και Πολιτική Άνοιξη), ευθύνες έχει και η Κυβέρνηση του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου και οι Κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή και ας φωνάζει και ας απειλεί ο τελευταίος. Τις γνωρίζουμε τις απειλές του: «όλα στο φως»… και μετά … στο αρχείο…

Οπουδήποτε στον κόσμο, κάθε κράτος που επιθυμεί να το διακρίνει σοβαρότητα και ωριμότητα σε κάθε πολιτική του επιλογή και επιδίωξη, λειτουργεί με τους όρους που το παγκόσμιο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι επιβάλλει. Λειτουργεί συντεταγμένα και ευέλικτα ως (ας μου επιτραπεί ο όρος) «εμπορική επιχείρηση», με σκοπό, την συνεχή αύξηση των «κερδών».

Αυτό, πρακτικά σημαίνει δύο πράγματα:
α) Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή των πολιτικών κατευθύνσεων δεν μεταβάλλεται παρά την όποια ανασύνθεση του Δ.Σ., αλλά, μόνον όταν αυτό βολεύει τις επιδιώξεις της επιχείρησης, πότε βραχυπρόθεσμες, πότε μακροπρόθεσμες.
β) Η γραμμή παραγωγής, παράγει το ίδιο ποιοτικά και ποσοτικά ούτως, ώστε να διατηρεί η επιχείρηση – τουλάχιστον – την ίδια θέση μέσα στο «εμπορικό παιχνίδι».

Να σημειώσω στο σημείο αυτό – και οι αποδέκτες είναι συγκεκριμένοι και όχι διάφοροι και απροσδιόριστοι, ότι εθνικό μας προϊόν δεν είναι, δεν θα έπρεπε να είναι, μόνον το greek mpouzouki, το frappe, «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου».

Στην προκειμένη περίπτωση, καθώς μιλούμε για εξωτερική πολιτική, στην Ελλάδα είχαμε – σχεδόν πάντα – την ατυχία, οι «συνέταιροι» να μην συμφωνούν μεταξύ τους, ούτε καν στα πιο απλά και ασήμαντα, και ο καθένας να κάνει του κεφαλιού του.

Στο θέμα των Σκοπίων; Τι πράξαμε έως τώρα; - εκτός από φωνές και απειλές, για εσωτερική κατανάλωση; Τι ωφεληθήκαμε πραγματικά έως τώρα; Μπήκαμε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης; Για ποιο λόγο; Να διαπραγματευτούμε τί; Τί περιμέναμε από αυτή μας την πρακτική;

Θέλω να διατυπώσω ένα ερώτημα, στο οποίο σήμερα ή αύριο, θα κληθούμε ν’ απαντήσουμε: Ποιος μπορεί να πείσει ένα δεκάχρονο ή δεκαπεντάχρονο παιδί στα Σκόπια, ότι δεν είναι «Μακεδόνας»;

Η Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, έχει αποφασίσει να ακολουθεί μια συγκεκριμένη γραμμή πλεύσης. Για κάποιους, αυτή είναι η πιο ενδεδειγμένη τακτική, για κάποιους άλλους όχι.

Υπό αυτές τις συνθήκες, φτάσαμε σήμερα, να υπερασπιζόμαστε τα εθνικά μας συμφέροντα «άκομψα» μεν, σχεδόν αποτελεσματικά δε, εφόσον δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο πλέον συμβιβασμού ή διαπραγμάτευσης.

Και τι δεν έχουν ακούσει τα αυτιά μας έως σήμερα! Διπλή ονομασία, σύνθετη ονομασία, ονομασία δύο ταχυτήτων, ονομασία για όλες τις χρήσεις… (κανένα σχόλιο). Το σίγουρο είναι, ότι κανείς δεν θα βγει ηττημένος ή κερδισμένος από αυτή την ιστορία. Αντίθετα, αυτό που θα μείνει ως αίσθηση και σε εμάς και στη διεθνή κοινότητα είναι ότι, καθώς μεγαλώνουμε, αντί να ωριμάζουμε, συνεχίζουμε να παίζουμε με «μολυβένια στρατιωτάκια».

Από την πλευρά τους, οι Σκοπιανοί, έχουν δίκιο που τηρούν αδιάλλακτη στάση – αυτό τους βολεύει και όχι μόνο! Γι’ αυτούς, ο σφετερισμός ονομάτων (αν εξαιρέσουμε ασφαλώς τον γεωγραφικό προσδιορισμό, που και αυτός από μόνος του δεν δικαιολογεί την βάπτιση ενός κράτους), η καπηλεία συμβόλων, ιστορίας, προσώπων και ό,τι άλλο, είναι θέμα κρατικής συνοχής. Είναι θέμα επιβίωσης! Είναι θέμα ύπαρξης! Είναι θέμα απόκτησης «εθνικής» ταυτότητας που ούτως ή άλλως δεν έχουν! Αν είχαν, δεν θα ήταν αναγκασμένοι να κλέβουν λίγο από εδώ και λίγο από εκεί από τους γείτονές τους.

Από την άλλη πλευρά, οι αιτιάσεις της Αθήνας, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν παράλογες, λαμβάνοντας υπόψη μας και όλο το ιστορικό των τελευταίων είκοσι περίπου ετών, … εκτός βέβαια της Ιστορίας, της παράδοσης και όλων των άλλων παραμέτρων-δεδομένων, που καθόλου ευκαταφρόνητα δεν μπορούν να θεωρούνται!

Αγκάθι στη διαδικασία διευθέτησης του όλου θέματος – κατά την ταπεινή μου γνώμη, αποτελεί η έως τώρα στάση των Ηνωμένων Πολιτειών και όχι οι «διεκδικήσεις» των Σκοπιανών αυτές κάθε αυτές!

Οι Η.Π.Α., προσπαθώντας να «πατήσουν πόδι» με κάθε τρόπο στον Ευρωπαϊκό χώρο, δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν καμία ευκαιρία να πάει χαμένη. Αδιάφορο, φαίνεται, το γεγονός ότι δεν κατανοούν ούτε την Ιστορικότητα, ούτε την «θρησκευτικότητα» του χώρου μας. Φτάνει κανείς να ανατρέξει στις πρόσφατες δηλώσεις περί Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Matthew Nimitz ή στις δηλώσεις περί «Μακεδονίας» της H. Clinton, για να καταλάβει, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο την διατήρηση του κλίματος έντασης στην περιοχή προς, όφελός τους.

Εξάλλου, το Σκοπιανό αποτελεί ένα επιπρόσθετο βοηθητικό στοιχείο στην απρόσκοπτη ανάπτυξη της πολιτική τους «ηγεμονίας», ιδιαίτερα για την περίπτωση του Κοσόβου. Παράλληλα, ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι όλοι οι νέοι ενεργειακοί δρόμοι από την Κεντρική Ασία, με κατάληξη τη Δυτική Ευρώπη, θα περάσουν είτε από εμάς (έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλαδή) ή πέρα από τα βόρεια σύνορά μας. Και από αυτή την άποψη, το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι το θέμα επίλυσης της ονομασίας και όλων των παρελκόμενων αυτού, είναι διεθνές και όχι διμερές ζήτημα. Ευτυχώς, υπάρχουν και άλλες φωνές, και άλλες απόψεις, οι οποίες ενισχύουν την ελληνική προσπάθεια!

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, γνωρίζουν πολύ καλά ότι και η Ε.Ε. και μεγάλο κομμάτι της διεθνούς κοινότητας θα ταχθεί υπέρ των Ελληνικών θέσεων. Γνωρίζουν ότι η Εθνική μας Αντιπροσωπεία, δεν θα προχωρήσει σε κανενός είδους υποχώρηση ή συμβιβασμό, γι’ αυτό θα πρέπει να αναμένουμε μεταβολή στην αρχική τους τοποθέτηση επί του θέματος, προς μία κατεύθυνση που δεν θα θίγει κανένα από τα δύο μέρη.

Φαινομενικά, το ζήτημα μοιάζει να είναι διμερές, αν δεχθούμε ότι ο σφετερισμός ονομάτων και η παραχάραξη της Ιστορίας, προσβάλει το κοινό αίσθημα του λαού που πλήττεται άμεσα από αυτή την πρακτική, και τη στιγμή μάλιστα που σε κάθε ευκαιρία, η Σκοπιανή ηγεσία το πράττει απροκάλυπτα!

Όταν όμως, προσβάλλεται η αντικειμενικότητα της παγκόσμιας ή έστω της Ευρωπαϊκής Ιστορίας, όταν κινδυνεύει η σταθερότητα σε μια ευρύτερη και πολύπαθη γεωγραφική γωνιά του κόσμου, όταν εμπλέκονται άλλοι κι άλλοι, όταν το κράτος που προβάλλει αξιώσεις, οικονομικά και γεωστρατηγικά δεν είναι κυρίαρχο, τότε αυτό το πρόβλημα, που προσπαθεί να βρει λύση, μπορεί να χαρακτηρίζεται διμερές;

Άρα και σε αυτό το επίπεδο, οι αξιώσεις των Σκοπιανών στερούνται σοβαρότητας και επιχειρημάτων.

Από ‘κεί και έπειτα, πολιτικά, εμείς (και κανένας άλλος) είμαστε σε θέση να αναβάλλουμε για λίγο ή πολύ την ένταξη τους σε διεθνείς οργανισμούς, όσο κι αν οι Σκοπιανοί το τρέμουν αυτό το ενδεχόμενο και μας παρακαλούν ή μας προκαλούν για το αντίθετο…

Ας μην τρέφουν κανέναν ευσεβή πόθο. Κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης δεν μπορεί να υπάρξει από την πλευρά μας! Στο κάτω-κάτω, εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε. Οι Σκοπιανοί από την άλλη… πολλά! Στο χέρι τους είναι να επιλέξουν την προοπτική τους και την θέση τους μέσα στη διεθνή κοινότητα και την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Χρήσιμο υλικό: Καθημερινή, Απόδημος