Η Κυβέρνηση αυτή, χρωστάει πολλά…

O υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης του Πολιτικού Συντονιστικού Οργάνου του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, σχετικά με τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Ο ανταγωνισμός πρέπει να λειτουργεί κάθε φορά προς όφελος - και όχι σε βάρος - του καταναλωτή και της οικονομίας. Δυστυχώς, όμως, το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας μόνο δεινά φέρνει μέχρι στιγμής στην τσέπη των καταναλωτών και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, καταγράφοντας ήδη 3 διαδοχικές αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ μέσα σε 6 μόλις μήνες, συν άλλη μία μέχρι τον Ιούλιο του 2008. Αθροιστικά, η πολιτική της ΝΔ στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας οδηγεί σε αυξήσεις κοντά στο 25% επί των τιμολογίων της ΔΕΗ.

Η κυβέρνηση επιλέγει, για άλλη μία φορά, την εύκολη λύση: μετακυλύει στους πολίτες και τις επιχειρήσεις «τα σπασμένα» της δικής της πολιτικής ανεπάρκειας και ανικανότητας, να χαράξει και να ακολουθήσει πιστά ένα αυστηρό επιχειρησιακό σχέδιο για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα μας.

Οι σκόπιμες και ύποπτες καθυστερήσεις στο αναγκαίο πρόγραμμα επενδύσεων σε δίκτυα και παραγωγή, οι τραγικοί ερασιτεχνισμοί στη στελέχωση των διοικήσεων, σε συνδυασμό με την εισβολή του «γαλάζιου κομματισμού» στη ΔΕΗ, από το 2004 και μετά, οδήγησαν μια κραταιά επιχείρηση, που μέχρι πριν λίγα χρόνια έσπαζε ρεκόρ κερδοφορίας στην παρακμή και την απαξίωση.

Η ηλεκτρική ενέργεια παραδίδεται άνευ όρων, από την κυβέρνηση της ΝΔ, στον αυτόματο πιλότο της αγοράς, με ανυπολόγιστο κόστος για τους καταναλωτές.
Οι ευθύνες για τις νέες αυξήσεις καταλογίζονται απολύτως στην κυβέρνηση της ΝΔ και την αδυναμία της να προστατεύσει το εισόδημα των πολιτών, να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και να περιφρουρήσει τη δημόσια αξία μιας μεγάλης εταιρείας.

Δεν είχα σκοπό να εμπλακώ με θέματα της επικαιρότητας άμεσα, ούτε και να προχωρήσω σε ανάρτηση δεύτερου κειμένου μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο, όμως, η ληστρική επιδρομή της ΔΕΗ και η ανίκανη αυτή Κυβέρνηση, που ουσιαστικά την διοικεί, δεν μπορούν να με αφήσουν αδιάφορο.

Φαίνεται λοιπόν πως, αυτή η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως ακριβώς και η Κυβέρνηση Μητσοτάκη το ’90-’93 (για όσους θυμούνται), βρίσκει τρομερά εύκολο να διαλύει, παρά να δημιουργεί. Αυτή είναι η αντίληψη της Νέας Δημοκρατίας για την επανίδρυση του κράτους!

Το βρίσκω τρομερά καινοτόμο και ριζοσπαστικό! Νομίζω, η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να συνδράμει αυτήν την προσπάθεια επανίδρυσης-διάλυσης με όποιον τρόπο μπορεί.

Προσωπικά, το θεωρώ μέγα σφάλμα του ΣΕΒ, των κομμάτων της Αντιπολίτευσης (γι’ αυτό ακριβώς δημοσιεύω στο blog το σχόλιο του ΠΑΣΟΚ για το εν λόγω θέμα) και όλων των άλλων κοινωνικών δυνάμεων που αντιτίθενται στις αποφάσεις της Κυβέρνησης.

Κλείνοντας, θα ήθελα να προτείνω την αναβάθμιση του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της ΔΕΗ, σε Υπουργό Ανάπτυξης… ή το πολύ-πολύ Απασχόλησης γιατί α) οι καλές υπηρεσίες πρέπει να ανταμείβονται και β) είναι ο μοναδικός τρόπος να δούμε παρόμοιες αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς.

4. Η καθημερινότητα στην πράξη

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά, σχεδόν κάθε μήνα αναδεικνύεται κι ένα θέμα με το οποίο η κοινή γνώμη «υποχρεώνεται» να ασχολείται αποκλειστικά. Τον Αύγουστο ήταν οι πυρκαγιές, τον Σεπτέμβριο οι εκλογές, τον Οκτώβριο το ΠΑΣΟΚ, τον Νοέμβριο – που αισίως έφτασε στο τέλος του – τα Ζωνιανά και οι ενδεχόμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό, που μπορεί και να μην γίνουν… Πέραν αυτών, όλα τα άλλα θέματα ήταν δευτερευούσης σημασίας. Αυτό συμβαίνει πάντα. Είναι τυχαίο;

Ασφαλώς όχι! Η ροή των πραγμάτων κατ’ αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει ότι, οι πολιτικοί μας δεν δημιουργούν εξελίξεις αλλά σύρονται από αυτές και τελικά, παράλληλα κέντρα σχεδιασμού και εφαρμογής της πολιτικής συντάσσουν το περιεχόμενο της ατζέντας.

Τώρα, θα μου πει κάποιος: αυτό είναι απαραίτητα κακό; Όχι, θα του απαντήσω! Στην δημοκρατία όλοι έχουν ρόλο όμως, καλό είναι να μην ξεχνούμε ότι τον προσδιορισμό του ρόλου που ο καθένας μπορεί να διαδραματίσει, τον δίνει η κοινωνία των πολιτών. Γι’ αυτό επιλέγει Κυβέρνηση. Γι’ αυτό επιλέγει Αντιπολίτευση. Από ‘κει και έπειτα, το πώς θα κυβερνήσει η Κυβέρνηση και το πώς θα αντιπολιτευτεί η Αντιπολίτευση, είναι δικό τους θέμα. Το δικό μας, ως πολίτες, είναι πως θα μπορέσουμε να ζήσουμε την καθημερινότητά μας μέσα σ’ ένα καλλίτερο και πιο ποιοτικό περιβάλλον.

Να σημειώσω εδώ ότι την διαφορά αυτή, δηλαδή το «εκείνοι» και το «εμείς», δεν ήταν κάτι που το επιλέξαμε εμείς ως κοινωνία. Η ηγεσία – υποβοηθούμενη από την ανοχή μας – θέτει διαχωριστικές γραμμές και κατατάσσει σε ομάδες ή τάξεις, ενώ δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει αυτή η διαφορά. Αντίθετα, η ηγεσία θα έπρεπε να προσφέρει ένα καλλίτερο περιβάλλον και μια πιο ελκυστική, παραγωγική, αποδοτική και ευχάριστη καθημερινότητα!

Συνεχίζω όμως στο θέμα της καθημερινότητας και του περιβάλλοντος που εξαρτώνται και αλληλοεπιδρούν με ένα πλήθος θεμάτων. Από τα πιο ασήμαντα, έως τα πιο σημαντικά. Έτσι, ενώ κάποιες φορές η ελληνική κοινωνία δείχνει ώριμη, πρωτοποριακή, προοδευτική, ριζοσπαστική… σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, φέρεται ανώριμα και δείχνει ανέτοιμη να κατανοήσει, να διεκδικήσει, να επιτύχει οφέλη που θα αποτελέσουν την προίκα των επόμενων γενεών.

Δυστυχώς, το μέλλον το σχεδιάζουν 50ρηδες ή 60ρηδες, οι απόλυτα ξεπερασμένοι από το παρόν, οι οποίοι – πλην πραγματικά ελάχιστων εξαιρέσεων – με το «έτσι θέλω», προσπαθούν να μας πείσουν ότι, λόγω «εμπειρίας» είναι σε θέση αυτοί και μόνο να κατανοήσουν τις ανάγκες των 20ρηδων και των 30ρηδων (!), οι οποίοι θα έπρεπε ήδη να έχουν διαδεχθεί τις παλαιότερες γενιές. Μπορεί αυτή η τιμημένη γενιά του Πολυτεχνείου κάποτε να εξέφραζε ιδανικά και πραγματικές ανάγκες. Μπορεί κάποτε να ήταν η αυθεντική έκφραση των οραμάτων και των ελπίδων αυτού του λαού σήμερα όμως, δεν αποτελεί παρά ένα βολεμένο καθεστώς μετριότητας, που υποθηκεύει ξανά και ξανά το μέλλον μας!

Να φέρω ένα παράδειγμα. Το ασφαλιστικό ή η αλλαγή του εκλογικού νόμου – ας πούμε. (Αν και θα αναφερθώ σε αυτά, σε μελλοντική μου ανάρτηση). Κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες, προβάλλουν για ακόμη μία φορά τον ερασιτεχνισμό τους και αποδεικνύουν έμπρακτα πως αυτή η Κυβέρνηση κυβερνά «κατά που φυσάει ο άνεμος»… Ακούγονται γνώμες για «γερμανικό μοντέλο», «ιταλικό μοντέλο» κλπ, δηλαδή, για μια ακόμη φορά αντιγραφές. Εμείς, δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε δικούς μας κανόνες διακυβέρνησης, διαχείρισης και απολαβής, και επιζητούμε να προσαρμόσουμε στα δικά μας δεδομένα και στις δικές μας ανάγκες, πολιτικές άλλων. Επομένως, κακές αντιγραφές!

Κι επειδή το ένα θέμα αναμιγνύεται με το άλλο, καταφέρνουμε να έχουμε επιτροπές σοφών – που δεν είναι και τόσο σοφοί τελικά, ανεξάρτητες αρχές – που δεν είναι και τόσο ανεξάρτητες τελικά. Έχουμε παιδεία η οποία ευτυχώς σπρώχνει τους νέους στο εξωτερικό και διαπρέπουν – ευτυχώς για τους ίδιους, για τις οικογένειές τους και για την πατρίδα μας. Έχουμε μια αγορά ασύδοτη, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, όπως το θέλει, δίχως κανέναν έλεγχο και καμία παρέμβαση. Η Τουρκία δίπλα μας, αποτελεί τον πλέον ελκυστικό τουριστικό προορισμό, λόγω ποιοτικών υπηρεσιών κι εμείς, καλά-καλά δεν μπορούμε να πάμε στα νησιά μας!

Καταντήσαμε ένα κράτος το οποίο βολεύτηκε στα «ετοιματζίδικα» και θέματα όπως η ανεργία, η απασχόληση, το ύψος των αποδοχών, η κοινωνική ασφάλιση, αποτελούν αντικείμενο μιας άλλης πολιτικής πραγματικότητας που δεν αφορά εμάς προσωπικά, αλλά τους άλλους και δεν πειράζει που οι συνταξιούχοι ταλαιπωρούνται στην ουρά του ΙΚΑ για να εξυπηρετηθούν…

Σε ό,τι αφορά στην Αξιωματική Αντιπολίτευση; Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα ξεπερασμένο σε πρακτικές κόμμα, με ξεπερασμένη ηγεσία και ξεπερασμένη αντίληψη επί των θεμάτων που απασχολούν τους πολίτες. Οπωσδήποτε με στενοχωρεί αυτό! Το ίδιο θα αισθανόμουν για την όποια Αξιωματική Αντιπολίτευση. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ, δεν εκφράζει σύγχρονες ανάγκες (δεν μιλάω για πρόσωπα ή πολιτικές ειδικά. Εντοπίζω την κριτική μου στην εικόνα που βγαίνει προς τα έξω και το αποτέλεσμα που τελικά παρουσιάζεται), αν και του δίνονται συνεχώς ευκαιρίες επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς του…

Όμως, δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ η Αντιπολίτευση. Πολλοί αντιπολιτεύονται και μπορώ να πω ικανοποιητικά, αν και δειλά γίνονται τα πρώτα βήματα. Και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν την δουλειά τους και πολλοί κυβερνητικοί βουλευτές βρίσκουν την θέση τους μέσα στην κοινωνία και όχι απέναντι από αυτή, και κάποιοι συνδικαλιστές βρίσκονται προς την σωστή κατεύθυνση και κάποιοι πολίτες οι οποίοι μπορούν να θεωρηθούν σημείο αναφοράς κάνουν αυτό που πρέπει: αιτιολογημένες προτάσεις και λύσεις!

Οι φωνές σιγά-σιγά πληθαίνουν για ακόμη πιο ποιοτική και αποτελεσματική αντιμετώπιση των πραγμάτων.

Επιτέλους! Δεν είναι όλα μαύρα. Όλα όμως θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως γκρίζα, έστω κι αν δεν είναι, για να μπορέσουμε να γίνουμε λίγο καλλίτεροι και να παραδώσουμε στους επόμενους κάτι που να αξίζει! … Αυτό όμως, θα είναι το αντικείμενό μας στην συνέχεια.

3. Διαχείριση της εξουσίας ή διαχείριση της καθημερινότητας;

Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό και επίκαιρο ερώτημα, η απάντηση στο οποίο μπορεί να μας εξηγήσει γιατί σήμερα η εφαρμοζόμενη πολιτική στην χώρα μας, κάθε άλλο παρά χρήσιμη είναι, τόσο για τους πολίτες όσο και για την ίδια την ηγεσία… την κάθε ηγεσία.

Αν μη τι άλλο, σκοπός μιας υπεύθυνης και ανοιχτής κοινωνίας είναι η στήριξη και ενδυνάμωση των παραγωγικών της δυνάμεων με όσο το δυνατόν περισσότερα κίνητρα που θα οδηγήσουν σε μια πραγματική και όχι εικονική ανάπτυξη σε όλα τα επίπεδα και για κάθε θέμα χωριστά.

Λόγω των ραγδαίων μεταβολών σε όλους τους τομείς της καθημερινής μας ζωής – πράγμα που παρατηρείται σε παγκόσμια κλίμακα – δεν υπάρχει σαφήνεια ως προς τα κοινωνικοπολιτικά πλαίσια που θα μπορούσαν να προσδιορίζουν το εύρος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής και πολιτικής λειτουργίας. Μέσα στον λαβύρινθο των κοινωνικοπολιτικών ανακατατάξεων, αξίες, θεσμοί, κεκτημένα, βρίσκονται σε διαρκή απειλή, παρά τις όποιες προσπάθειες από διάφορες πλευρές.

Εμείς οι πολίτες, νιώθουμε να βρισκόμαστε στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων, ιδιαίτερα όταν προβλήματα όπως η παιδεία, η απασχόληση, το ασφαλιστικό, η υγεία, ενώ θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα και σύμφωνα με το πνεύμα ενός διευρυμένου και εν εξελίξει πολιτικού διαλόγου αντίθετα, έκπληκτοι, παρακολουθήσαμε λίγες μόνον ημέρες πριν το ελληνικό Κοινοβούλιο να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση προσπαθώντας εναγωνίως, για ακόμη μια φορά, στην προάσπιση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων-προνομίων των μελών του.

Η συμμετοχή των πολιτών στην διαμόρφωση των πολιτικών που θα πρέπει να ακολουθηθούν ούτως, ώστε η κοινωνία μας να πάει προς τα μπρος, είναι τουλάχιστον ανύπαρκτη, αν εξαιρέσουμε την δικαιολογία των εκλογών… Να γιατί οι πολίτες αντιμετωπίζουν το κράτος με καχυποψία. Και την ίδια στιγμή, το κράτος αντιμετωπίζει τους πολίτες με καχυποψία επειδή ζητούν τα αυτονόητα!

Σκοπός μας θα πρέπει να είναι η αλλαγή αυτής της κατάστασης. Σκοπός μας θα πρέπει να είναι ο μετασχηματισμός της κοινωνικής λειτουργίας στην χώρα μας και ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου που ο καθένας μας θα είναι σε θέση να διαδραματίσει μέσα σ’ ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο, και όχι πάντα ευχάριστο, περιβάλλον.

Σκοπός είναι η κινητοποίηση όλων εκείνων των δυνάμεων που προς το παρόν ανέχονται ξανά και ξανά την καθεστωτική νοοτροπία του βολέματος "ως έχει", και να ασκήσουν πίεση προς την ηγεσία της χώρας για πραγματικές αλλαγές! Η άσκηση της πολιτικής πρέπει να γίνεται μόνον από τους πολιτικούς. Η διαμόρφωση όμως των πολιτικών αποφάσεων, πρέπει να ανήκει σε όλους και πρέπει να ζητείται η συμμετοχή όλων!

Οι πρόσφατες διαδικασίες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ αποκάλυψαν την πραγματική ανάγκη των πολιτών για συμμετοχή και συνυπευθυνότητα, αν μόνο δεχθούμε ότι η αιτία (των διαδικασιών αυτών) δεν ήταν μόνο η ήττα στις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη, κι εφόσον η συζήτηση πήρε τέτοιες διαστάσεις που κατά κάποιο τρόπο μας δείχνει τον δρόμο της αναζήτησης για περισσότερες και πιο ποιοτικές αλλαγές, για πιο διάφανη, καλλίτερη και αποτελεσματική άσκηση της εξουσίας.

Οπωσδήποτε και δεν θα ασχοληθώ με χρώματα, με κόμματα και ιδεολογίες όχι γιατί πέθαναν, όπως υποστηρίζουν πολλοί αλλά, διότι πάρα πολύ απλά το θέμα δεν είναι ούτε τα χρώματα, ούτε οι ιδεολογίες, ούτε οι εκφραστές τους.

Αναζητώντας τις ισορροπίες εκείνες που θα επιτρέψουν την κοινωνική και πολιτική πρόοδο, η ηγεσία της χώρας θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της. Όπως και να ’χει είτε ο ένας είτε ο άλλος θα κληθεί να κυβερνήσει. Αν όμως η εξουσία είναι αυτοσκοπός τότε, ο αυταρχισμός, η αλαζονεία των κυβερνώντων, ο εκφυλισμός της δημόσιας διοίκησης και η παροχή κακών υπηρεσιών, η συρρίκνωση της αγοράς και της αγοραστικής δύναμης των πολιτών και τέλος-τέλος, η αδράνεια και η συντήρηση, θα διατηρηθούν μέσα στην καθημερινότητά μας και ουσιαστικά θα θέσουν την δημοκρατία μας και τον κάθε έναν από εμάς υπό συνεχή επιτήρηση…

Αν όμως, επιτέλους, οι πολιτικοί μπουν μέσα στην καθημερινότητα των πολιτών και βγουν έξω από την καθημερινότητα των εφημερίδων και των καναλιών… αν αποδεσμευτούν από τον έρωτα της καρέκλας και ζητήσουν την συμμετοχή και την συνυπευθυνότητα όλων των κοινωνικών δυνάμεων του τόπου, τότε, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και πάλι για πρόοδο και ανάπτυξη!

2. Ξεκινώντας τον διάλογο

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, αναφέρθηκα συνοπτικά στην σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας και στο πόσο αυτή μας ενοχλεί, λόγω των πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων, όπως ακριβώς διαμορφώνονται από την άσκηση της ίδιας της πολιτικής σε όλους τους επιμέρους τομείς που διέπουν την καθημερινότητά μας.

Η αλήθεια είναι πως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες λίγων για το αντίθετο, όλοι μας έχουμε βοηθήσει η κατάσταση αυτή να είναι προβληματική. Επιτρέψαμε να αναρριχηθούν στην εξουσία, την όποια εξουσία (πολιτική, εκκλησιαστική, δικαστική, οικονομική, πνευματική), στοιχεία μη συμβατά με τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίσουν, δηλαδή να κάνουν την ζωή των πολιτών, την ζωή μας, λίγο καλλίτερη.

Προσέξτε! Η κάθε ηγεσία είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη της κοινωνίας που ηγείται. Δεν αντιπροσωπεύει απλά την βούληση των πολιτών. Ούτε βέβαια και εκφράζει κατά περίπτωση πλειοψηφικά ή μειοψηφικά «ρεύματα».

Δυστυχώς, η τουρκική κατοχή μας έχει αφήσει πολλά κατάλοιπα, τα οποία δεν ταιριάζουν στους Έλληνες. Δεν έχουμε ανάγκη τσιφλικάδες και κοτζαμπάσηδες. Μιλάνε για κοινωνικό διάλογο ανοιχτό και δημοκρατικό. Τι ακριβώς εννοούν;

Βλέπουμε καθημερινά να καταπατώνται θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών και να καταστρατηγείται δραματικά η συμμετοχική δημοκρατία… η οποία αποτελεί ανάγκη και όχι προνόμιο… Φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Τα κεκτημένα να μην θεωρούνται δεδομένα.

Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί αυτό βολεύει;

Το κράτος κατάντησε εχθρός. Ένας εχθρός επικίνδυνος, ο οποίος δεν μπορεί να ηττηθεί με πορείες, απεργίες και παρόμοιους τρόπους αντίδρασης από τη μια, ούτε με κατασταλτικές δυνάμεις ή χρύσωμα του χαπιού από την άλλη.

Ο Χριστός μας – για όσους είναι Χριστιανοί – και ο Χριστός, για όσους δεν είναι, ιστορικά έπραξε αυτό που αποδείχθηκε η καλλίτερη πρακτική για δημιουργία: καταστροφή!
Κατάστρεψε ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε μέσα στον Ναό του Σολομώντα και αποκάλυψε στον απλό λαό τα λαμόγια και τους απατεώνες.

Κανείς δεν μπορεί να αποποιηθεί των ευθυνών του στο σήμερα. Όλα όμως διορθώνονται, φτάνει να αποφασιστεί επιτέλους η δραστική αντιμετώπιση των προβλημάτων από την ρίζα τους. Αυτό θέλει χρόνο…

Ναι. Πρέπει να ασχοληθούμε και να κρίνουμε όλα όσα συνθέτουν την καθημερινότητα. Μην καταντήσουμε όμως μία από τα ίδια. Ελπίζω στην ανάπτυξη του διαλόγου και την αντιπαράθεση μέσα από αυτό το blog, αν έτσι κατορθώσουμε όχι μόνον να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας΄ να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε αλλά, επιτέλους να προτείνουμε τις απόψεις μας και ενδεχομένως λύσεις… σε όλους εκείνους, που πεισματικά αρνούνται να μας ακούσουν…

όροι χρήσης

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ, ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΧΡΗΣΗΣ

Η χρήση του ιστολογίου cmoiss.blogspot.com, συνεπάγεται την αποδοχή των Όρων και Προϋποθέσεων χρήσης του. Στην περίπτωση που δεν τους αποδέχεστε πλήρως, μην προχωρήσετε στην οποιαδήποτε χρήση του ιστολογίου.

Το περιεχόμενο αυτού του ιστολογίου είναι ιδιοκτησία του cmoiss.blogspot.com και προστατεύεται από το νόμο για κατοχύρωση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Παρέχεται η άδεια για τη χρησιμοποίηση εγγράφων ή κειμένων, από το συγκεκριμένο ιστολόγιο, υπό τους εξής όρους: (1) η ειδοποίηση θα εμφανίζεται σε όλα τα αντίγραφα και ειδικότερα η ειδοποίηση αντιγραφής καθώς και παροχής άδειας, (2) η χρήση των κειμένων αυτού του ιστολογίου είναι μόνο για πληροφόρηση, ενημέρωση και όχι για εμπορική, ή προσωπική χρήση και απαγορεύεται η αντιγραφή ή η καταχώρηση σε άλλο δίκτυο ή η μετάδοση του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και (3) δεν θα πραγματοποιηθεί καμιά τροποποίηση των κειμένων. Απαγορεύεται ρητά η χρήση για οποιονδήποτε άλλο λόγο και μπορεί να επιφέρει αστικές και ποινικές κυρώσεις. Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών διώκεται ποινικά.

Η άδεια που προαναφέρεται δεν συμπεριλαμβάνει τη χρησιμοποίηση του σχεδίου, ή της διάταξης του ιστολογίου cmoiss.blogspot.com.

Δήλωση αποποίησης

Έχουν πραγματοποιηθεί όλες οι δυνατές προσπάθειες για έγκυρη και πλήρως ενημερωμένη πληροφόρηση αυτου του ιστολογίου. Παρ' όλα αυτά το cmoiss.blogspot.com δεν αντιπροσωπεύει την καταλληλότητα των πληροφοριών που εμπεριέχονται στα κείμενα, ούτε και τα σχετικά με αυτές γραφήματα που δημοσιεύονται στo ιστολόγιο. Όλα τα κείμενα και τα γραφήματα παραθέτονται "ως έχουν", χωρίς καμιά γραπτή εγγύηση, οποιασδήποτε φύσης. Το cmoiss.blogspot.com, με την παρούσα, αποποιείται των εγγυήσεων και των προϋποθέσεων, σχετικά με τις πληροφορίες αυτές, συμπεριλαμβανομένων όλων των σιωπηρών εγγυήσεων και των προϋποθέσεων που διέπουν την εμπορικότητα, την καταλληλότητα για συγκεκριμένο σκοπό, τίτλο και παραβίαση. Η πρόσβαση, η χρησιμοποίηση και η αναβάθμιση είναι αποκλειστικά ευθύνη του χρήστη. Σε καμιά περίπτωση το cmoiss.blogpost.com δεν ευθύνενται για ειδική, έμμεση ή πιθανή βλάβη ή οποιαδήποτε άλλη βλάβη, προερχόμενη από απώλεια των αρχείων χρήσης, δεδομένων ή κερδών, ή συμβολαίου, αμέλεια ή άλλη υπαίτια πράξη, που πιθανώς να εμφανιστεί από ή σε σχέση με τη χρήση ή εκτέλεση της πληροφορίας, η οποία διατίθεται από αυτό το ιστολόγιο.

Τα κείμενα και τα σχετικά γραφήματα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο, μπορεί να περιέχουν τεχνικές ανακρίβειες ή τυπογραφικά λάθη. Περιοδικά προστίθενται αλλαγές στις πληροφορίες που βρίσκονται στο παρόν. Το cmoiss.blogspot.com μπορεί να προβεί σε βελτίωση ή/και σε τροποποιήσεις οποιαδήποτε στιγμή.


Συνδεδεμένες ιστοσελίδες

Οι σύνδεσμοι σε αυτή την περιοχή θα σας αφήσουν να βγείτε από το ιστολόγιο. Οι συνδεδεμένες ιστοσελίδες ή ιστολόγια δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχο του moiss.blogspot.gr και για τον λόγο αυτό κανένα νομικό ή φυσικό πρόσωπο από την ομάδα του cmoiss.blogspot.com δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο των συνδεδεμένων ιστοσελίδων / ιστολογίων, ούτε και για τους συνδέσμους σε συνδεδεμένη ιστοσελίδα, ούτε για τυχόν τροποποιήσεις ή ενημερώσεις στις ιστοσελίδες αυτές. Δεν ευθύνεται επίσης για τη μετάδοση μέσω δικτύου ή μέσω οποιουδήποτε άλλου τρόπου μετάδοσης, που λαμβάνεται απο οποιαδήποτε συνδεδεμένη σελίδα. Οι συνδεδεμένες ιστοσελίδες και ιστολόγια, εμφανίζονται σε εσάς μόνο για λόγους διευκόλυνσης και το περιεχόμενό τους δεν ελέγχεται από το cmoiss.blogspot.com

1. πρώτη σελίδα

Όταν έχεις μια μηχανή που χάνει υγρά από παντού, το ξέρεις πολύ καλά πως όσο κι αν τα συμπληρώνεις, στο τέλος θα ξεμείνεις. Επομένως, έχεις δύο επιλογές. ‘Η την επισκευάζεις, ή την αντικαθιστάς με μια καινούρια. Όποια επιλογή κι αν διαλέξεις, προς το παρόν, δεν έχει και τόση σημασία, αφού ο σκοπός είναι να φτάσεις στον προορισμό σου. Και αυτός ο προορισμός είναι διαφορετικός για τον καθένα…

Στο blog αυτό, δεν είναι απαραίτητες μηχανολογικές γνώσεις. Χρειάζεται όμως λίγη κοινή λογική και πολύ συναίσθημα για μία χώρα, την χώρα μας, που φαίνεται πως έχει χάσει τον προορισμό της ή αν δεν τον έχει χάσει, τότε ξέμεινε από λάδια!

Ακροβατώντας στα όρια μεταξύ σοβαρότητας και σοβαροφάνειας, μού φαίνεται πολύ ελκυστικός ο λαϊκισμός, και αναρωτιέμαι κατά πόσο η δική μου φωνή μπορεί να συνδράμει έναν ευρύτερο προβληματισμό ο οποίος αναπτύσσεται και διαμορφώνεται καθημερινά από πάρα πολλές πλευρές και με την χρήση διάφορων μέσων.

Αν κάτι πρέπει να προστατεύσουμε, αυτή είναι η καθημερινότητά μας! Αν για κάτι θα πρέπει να αγωνιστούμε είναι όλα όσα κουβαλάμε μέσα μας… τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, τις γνώσεις μας, τις ελπίδες μας, τις αγωνίες μας, τα οράματά μας και τις επιδιώξεις μας για ένα καλλίτερο αύριο. Εκ των πραγμάτων χωριζόμαστε σε στρατόπεδα. Αντιμέτωποι βρισκόμαστε εμείς και οι άλλοι.

Στην μια πλευρά βρισκόμαστε εμείς. Εμείς, που δεν ζούμε μέσα στα φύλλα των εφημερίδων, ούτε στα παράθυρα των τηλεοπτικών κοινοβουλίων – δικαστηρίων. Εμείς, που εργαζόμαστε καθημερινά και επιτυγχάνουμε παρά τις όποιες δυσκολίες! Από την άλλη, βρίσκονται εκείνοι που αντί να δημιουργούν εξελίξεις σύρονται από αυτές. Βρίσκονται εκείνοι που δεν γνωρίζουν καν πιο είναι το κόστος του εισιτηρίου των αστικών λεωφορείων. Βρίσκονται εκείνοι που χρειάζονται γυμναστήρια για να είναι σε φόρμα, παπούτσια για τους περιπάτους τους και δωρεάν διάβαση από τα διόδια… συν των όλων άλλων προνομίων, την στιγμή μάλιστα που πολλοί από εμάς, διακριτοί ανάμεσά μας, ελπίζουν πως η αυριανή ημέρα ίσως θα είναι λίγο καλλίτερη και ψάχνουν να βρουν λίγα ευρώ για να κρατήσουν ζωντανή έστω και προσωρινά αυτή τους την ελπίδα…

Σε αυτούς που είναι βολεμένοι, έχουμε να πούμε ένα πράγμα: και σας παρακολουθούμε και σας κρίνουμε και θεωρούμε πως πλέον δεν είστε χρήσιμοι! Είστε προσωρινοί!

Μέσα σε όλη την ασχήμια, δεν μπορεί παρά να γυρίσει κανείς το βλέμμα του τριγύρω και να δει όλα αυτά τα σπουδαία και θαυμαστά πράγματα που επιτελούνται στον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την κοινωνική πρόνοια και ασφάλεια, την δικαιοσύνη, το εμπόριο… οπουδήποτε αλλού, εκτός της χώρας μας! Όχι γιατί δεν υπάρχει η διάθεση ή τα αναγκαία κεφάλαια (υλικά και πνευματικά) αντίθετα, διότι οι διαχειριστές της καθημερινότητας μας είναι ανίδεοι και άτολμοι, όταν τυχαίνει να αναγνωρίζουν τις ανάγκες των πολιτών.

Πλήθος τα παραδείγματα. Από πού να ξεκινήσουμε? Από την παιδεία? Το ασφαλιστικό? Την εξωτερική μας πολιτική? Την υγεία? Την οικονομία? Αυτά που συμβαίνουν σήμερα μάς αξίζουν? Ασφαλώς και όχι! Και για μια ακόμη φορά, μιλάμε εμείς, οι νέοι άνθρωποι που πραγματικά σπουδάζουν, που πραγματικά εργάζονται, που πραγματικά αγωνιούν. Δεν είμαστε εμείς κάποιοι μέσα στο πλήθος. Δεν είμαστε το πλήθος! Και ξέρουμε καλά πως υπάρχουν λύσεις! Και χρήματα υπάρχουν! Και τεχνογνωσία υπάρχει! Και θέληση υπάρχει! Και αν οι όποιοι εθνοπατέρες μας δεν μάς λαμβάνουν υπόψη, πρέπει να γνωρίζουν καλά την γεωγραφία της πλάτης μας. Γιατί ήδη τους αφήσαμε πίσω.

Σιωπούσαμε και ανεχόμασταν για αρκετό καιρό πρόσωπα και καταστάσεις.

Δεν πάει άλλο!

Χρειαζόμαστε συμμάχους σε αυτήν την προσπάθεια. Χρειαζόμαστε και εχθρούς, γιατί:
α) πιστεύουμε στην συμμετοχή,
β) πιστεύουμε στην διαφορετικότητα και
γ) διότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να γίνουμε καλλίτεροι.

Το πώς αντιλαμβάνεται κανείς την καθημερινότητα αξιωματικά είναι κάτι το υποκειμενικό. Όμως, ο σκοπός είναι κοινός. Έστω κι έτσι, κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτήν την ιστορία…