Ποιό το κόστος του λαϊκισμού;

 

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε στον τραπεζικό μας λογαριασμό κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες σε ευρώ, καμιά δεκαριά ακίνητα, μετοχές, ομόλογα, πολύτιμα μέταλλα.... πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τις έννοιες της ακρίβειας, του πληθωρισμού ή της κερδοσκοπίας;

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που έχει ο πρωθυπουργός μας, οι υπουργοί και οι βουλευτές του. Είναι αποκομμένοι – κι έχουν φροντίσει να είναι προστατευμένοι οι ίδιοι – από την πραγματική οικονομία που είναι αμείλικτη και λειτουργεί χωρίς έλεγχο και χωρίς κανόνες.

Το ίδιο ισχύει για όλους τους βουλευτές, για τους δικαστές κι όλους εκείνους που ηγούνται του κράτους. Κι είναι εξοργιστικό αν σκεφτεί κανείς ότι το φλέγον θέμα είναι ο βασικός μισθός του εργαζόμενου…

Είδα και είδαμε όλοι μας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επισκέπτεται «αιφνιδιαστικά» ένα σούπερ μάρκετ εχθές για να «ελέγξει» τις τιμές στο ράφι. Να συνομιλήσει με τους πολίτες-καταναλωτές και να τους πει ότι… «ξέρω ότι η ακρίβεια, ειδικά στα τρόφιμα είναι επίμονη. Όμως η κυβέρνηση θα είναι πάντα εδώ και θα χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της έτσι ώστε να περιορίσει το πρόβλημα όσο το δυνατόν περισσότερο» ή «εμείς θα κατεβάζουμε το κεφάλι και με σεμνότητα θα εργαζόμαστε για να κάνουμε τη δική σας ζωή καλύτερη».

Πόσο ωραία ακούγονται όλα αυτά και πόσο ανέξοδα λέγονται, ε;

Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας καταφεύγει στον λαϊκισμό για να μετριάσει τις αντιδράσεις – που ούτως ή άλλως είναι ανύπαρκτες, αφού όλοι είμαστε λίγο ή πολύ βολεμένοι – εκείνοι που δεν είναι βολεμένοι, εκείνοι που βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εμένα κι εσάς, τι θα πρέπει να κάνουν; Τι θα πρέπει να περιμένουν; Από ποιόν;

Σε αυτή τη χώρα, μάθαμε να μιλάμε με αοριστίες και σοφιστείες. Πολιτική pummaro όπως πολύ εύστοχα την περιέγραψε ο Στέφανος Κασσελάκης και δεν τον γουστάρω κιόλας.

Να λοιπόν ένα πραγματικό, χειροπιαστό παράδειγμα για τον κ. πρωθυπουργό:

Εργαζόμενος, πτυχιούχος ΑΕΙ – όχι απόφοιτος δημοτικού, 40 ετών με 10 χρόνια ανεργίας στην πλάτη του, δίχως ακίνητη περιουσία, μετοχές ή καταθέσεις, εργάζεται με τον βασικό μισθό.

Έσοδα:

Μισθός: 714 ευρώ (στο χέρι) εισόδημα.

Γονική «επιχορήγηση»: 50-100 ευρώ μηνιαίως

Έξοδα:

Ενοίκιο στέγης 28 τμ (χωρίς κοινόχρηστα) προς 600 ευρώ το μήνα σε β ή γ διαλογής περιοχή.

Έξοδα μετακίνησης από και προς την εργασία του 60 ευρώ μηνιαίως.

Ρεύμα ? μηνιαίως.

Νερό ? μηνιαίως.

Τηλέφωνο ? μηνιαίως.

Φαγητό ? μηνιαίως.

Για να δούμε λοιπόν πόσο «μάγκας» είναι ο πρωθυπουργός μας και τί λύση δίνει όταν ο ίδιος έχει δηλώσει δημόσια ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να πρέπει να ζήσει με 800 ευρώ (…). Όχι μόνον αυτός αλλά και οι λοιπές διάνοιες που είναι μαζεμένες γύρω του. Πώς θα κάνει την ζωή αυτού του ανθρώπου πιο εύκολη; Πώς θα κάνει τη ζωή αυτού του ανθρώπου καλύτερη; Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Και όλοι γνωρίζουμε γιατί.

Η κοροϊδία έχει ένα όριο. Πρέπει να έχει ένα όριο! Στο τέλος τέλος είναι ζήτημα της ίδια μας της ύπαρξης ως κοινωνία. Ως έθνος. Ο άνθρωπος του παραδείγματος δεν μπορεί να κάνει οικογένεια! Κι αυτή η οικογένεια που δεν θα γίνει ποτέ, θα λείπει από όλους εμάς! Α, ξέχασα. Το δημογραφικό λύθηκε με την νταντά της γειτονιάς.

Αν σώζεται κάτι, οφείλουμε να το σώσουμε τώρα. Αύριο θα είναι αργά.

 

Weekend στην Πόλη για τον πρωθυπουργό

 

Επιτέλους! Μας ανακοινώθηκε χθες επίσημα από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ό,τι ήδη γνωρίζαμε από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναντηθεί με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη με την περιβόητη... «θετική διάθεση» που τον διακατέχει κάθε τριήμερο βρέξει-χιονίσει.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης θα συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν, αλλά υπό ποιες προϋποθέσεις και συνθήκες θα πραγματοποιηθεί αυτή η συνάντηση, όταν γνωρίζουμε εκ των προτέρων τα ζητήματα που θα θέσει ο Τούρκους πρόεδρος στον Έλληνα πρωθυπουργό, και όταν για δύο και πλέον χρόνια οι Τούρκοι μάς έχουν καταστήσει αντικείμενο οργανωμένης διεθνούς δυσφημιστικής καμπάνιας, κι αποδέκτες μιας επιθετικής και προσβλητικής ρητορικής που καταδεικνύει όχι μόνον τη διαφορά αντίληψης αλλά και την διαφορά πολιτισμού ανάμεσα στις δύο χώρες και τους δύο λαούς.

Επομένως, με δεδομένες τις θέσεις και τις αξιώσεις της Τουρκίας έναντι των εθνικών μας συμφερόντων και με διαρκώς αμφισβητούμενη της εθνική μας κυριαρχία, τί ακριβώς περιμένει να αποκομίσει από αυτή τη συνάντηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Με ποιά «θετική διάθεση προσέρχεται σε αυτή τη συνάντηση» και τί σημαίνει ότι θα «επικεντρωθεί στην ουσία κι όχι στην ρητορική» και πως «δεν θα διαφοροποιηθεί από τις καθαρά διατυπωμένες θέσεις της Ελλάδας»; - Αυτό μας έλειπε!

Προφανώς, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν έχει καταλάβει ακόμη την ζημιά που προκάλεσε στην πατρίδα μας με τις πρωτοβουλίες του, όπως για παράδειγμα με την αποστολή παράνομου και κατασχεμένου στρατιωτικού υλικού σε εμπόλεμη χώρα· και πάλι τώρα, με δική του πρωτοβουλία θα συναντηθεί με τον Τούρκο πρόεδρο…

Από την άλλη, πολύ φοβάμαι, ο κ. Ερντογάν έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένος. Η Τουρκία δείχνει πως έχει λόγο και ρόλο στα περιφερειακά ζητήματα που απασχολούν την περιοχή μας κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με κάθε του δήλωση και με κάθε του κίνηση τον αναδεικνύει σε ισχυρό παίκτη και του προσφέρει και τον «αέρα» που χρειάζεται στο εσωτερικό της χώρας του.

Ενώ εδώ καλλιεργείται η αντίληψη περί «απομονωμένης» διπλωματικά Τουρκίας και αναβάθμισης της Ελλάδας για να εξυπηρετηθεί το κυβερνητικό αφήγημα, η γειτονική μας χώρα υπηρετεί με συνέπεια την εθνική της στόχευση, ξεκινώντας από την δημιουργία μίας ευρύτερης σφαίρας επιρροής και καταλήγοντας στην υφαρπαγή - με κάθε τρόπο - εθνικών πόρων των γειτονικών της χωρών, μέχρι και την επικυριαρχία αν κι εφόσον οι συνθήκες της το επιτρέπουν.

Να μην έχουμε αυταπάτες. Οι Τούρκοι δεν παρεκκλίνουν ποτέ των στόχων τους – παρά τις όποιες κατά καιρούς διορθώσεις – κι οδηγούν το εθνικό όχημα στον προορισμό του. Εμείς αντίθετα, τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις και πέφτουμε συνεχώς πάνω στο δέντρο γιατί είμαστε κοντόφθαλμοι και δεν βλέπουμε το δάσος.

Από εκεί και πέρα, δίχως αμφιβολία, κάθε προσπάθεια συνεννόησης, σε όποιο επίπεδο, είναι και επιθυμητή και καλοδεχούμενη όταν υπάρχει καλή θέληση και από τα δύο μέρη. Ο τρόπος πραγματοποίησης αυτής της συνάντησης μάς προκαταβάλλει για το αποτέλεσμα. Μάλλον έχουν δίκιο όσοι αμφιβάλλουν για την χρησιμότητά της την δεδομένη χρονική στιγμή.

 

Επιστήμονες και τσαρλατάνοι

 

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο προσβλητικό για γιατρό και νοσηλευτή από το να τον κατηγορούν για επιλογή περιστατικών στις ΜΕΘ» τόνισε ο διευθυντής ΜΕΘ Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, Β. Μπέκος, στο πλαίσιο της πρόσφατης, έκτακτης συνέντευξης τύπου της Ελληνικής Εταιρίας Εντατικής Θεραπείας ενώ, η διευθύντρια ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού», Αναστασία Κοτανίδου, εξέφρασε θλίψη και απογοήτευση για όσα ακούστηκαν για τις ΜΕΘ το τελευταίο διάστημα.

Κάποιοι γιατροί νιώθουν προσβεβλημένοι και απογοητευμένοι από όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες - και όχι μόνο. Και πώς να μην νιώθουν; Αξίζει όμως να διερευνηθεί ποιοι είναι αυτοί που θίγονται (…) καθώς, εκείνους που τιμούν τους όρκους τους και κάνουν την δουλειά τους όχι γιατί είναι υποχρεωμένοι αλλά, επειδή την αντιλαμβάνονται ως αποστολής ζωής δεν τους αγγίζει καμία μομφή και καμία προσβολή. Δεν απογοητεύονται κι εξακολουθούν να κάνουν την δουλειά τους γιατρεύοντας πληγές και σώζοντας ζωές!

Άραγε, ένιωσε το ίδιο προσβεβλημένος ο κάθε κ. Μπέκος, και εξέφρασε την ίδια θλίψη κι απογοήτευση η κάθε κ. Κοτανίδου, όταν συνάδελφοί τους ζητούσαν ευγενικά ή εκβίαζαν ασθενείς και συγγενείς ασθενών για… «επιχορήγηση»;

Άραγε, ένιωσε το ίδιο προσβεβλημένος ο κάθε κ. Μπέκος και εξέφρασε την ίδια θλίψη κι απογοήτευση η κάθε κ. Κοτανίδου, όταν συνάδελφοί τους αγνοούσαν τους ασθενείς που είχαν χειρουργήσει, και τους άφηναν παρατημένους στους αναρρωτικούς θαλάμους, επειδή είχαν τολμήσει να μην ικανοποιήσουν την απαίτησή τους;

Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο λύνει κάθε απορία. Βρήκα όμως παλαιότερη συνέντευξη της κ. Κοτανίδου στην οποία διαβάζω το παρακάτω απόσπασμα: «Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης τα προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία γιγαντώθηκαν. Υπήρξε μια μακρά περίοδος κατά την οποία μόνο τα αρνητικά ακούγονταν για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Μια κακόβουλη κριτική και μια διάθεση να τα μηδενίσουμε όλα. Εξαιρετικά σπάνια επιβραβεύουμε τα καλά και τα ορθά που έχουν γίνει. Παράλληλα, υποβαθμίστηκε ο ρόλος του γιατρού και του νοσηλευτή, ενώ δόθηκε έμφαση μόνο στα φακελάκια και στους χρηματισμούς. Η οργή των πολιτών αύξησε τα περιστατικά βίας και χάθηκε το κύρος της «λευκής ποδιάς».

Έχει δίκιο. Σπάνια επιβραβεύουμε τα καλά και τα ορθά. Άλλο πράγμα όμως αυτό κι άλλο να επιχειρούμε να ρίξουμε παραβατικές/εγκληματικές/ανήθικες συμπεριφορές και πρακτικές μέσα στην κολυμβήθρα του εξαγνισμού. 

Εγώ γιατρός δεν είμαι. Δεν κρίνω την επιστημοσύνη τους. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Κρίνω και επικρίνω όμως την συνδικαλιστική τους νοοτροπία που δεν συνάδει με την φύση του λειτουργήματός τους. Ας αναλογιστούν οι ίδιοι τι φταίει. Καθένας επιτέλους θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του χώρου του. Όλοι μας γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε τι γίνεται γύρω μας. Είτε είμαστε έμποροι, καλλιτέχνες, γιατροί ή παπάδες. 

Τέλος, σε ό,τι αφορά στην σχετικήαναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη, περί χυδαιότητας (δεν ασχολούμαι καν με την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αυτή έχει ήδη κριθεί), μόνον η δική του διακυβέρνηση μπορεί χωρίς καμία δυσκολία να χαρακτηριστεί ως χυδαία. Η δική του διακυβέρνηση είναι ντροπή για την πατρίδα μας και προσβάλλει κάθε άνθρωπο που θεωρεί εαυτόν δημοκράτη. Και την ευθύνη αυτής της ντροπής δεν την έχει μόνον ο ίδιος αλλά και όλοι όσοι συμμετέχουν στην κυβέρνησή του και όλοι όσοι την στηρίζουν ή την ανέχονται ακόμη.

Αλήθεια, έχει αναλογιστεί κανείς που θα καταλήξουμε;

Ποιός ο νέος πολιτικός ορίζοντας για τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας;

(Ή αλλιώς, ποιός ανησυχεί περισσότερο;)

 

Αναμφισβήτητα, το αριθμητικό μέγεθος των πολιτών που έσπευσε να ψηφίσει στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του Κινήματος Αλλαγής είναι εντυπωσιακό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ομιλούμε για το τρίτο σε δύναμη κόμμα μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εντυπωσιακό μεν, αναμενόμενο δε, εξαιτίας της δυναμικής που παρουσιάζει το Κίνημα τους τελευταίους μήνες.

Η ανοδική πορεία που έδειχναν όλες οι μετρήσεις έως τώρα, αποτυπώθηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο κατά την χθεσινή εκλογική διαδικασία. Και το πιο αξιοσημείωτο; Ομιλούμε για ένα κόμμα χωρίς αρχηγό! Μένει επομένως να δούμε αν αυτή η δυναμική θα έχει συνέχεια, υπό ποιες προϋποθέσεις και υπό ποια ηγεσία…

Ένα είναι σίγουρο: Το πλήθος των μελών και των φίλων του ΚΙΝ.ΑΛ./ΠΑ.ΣΟ.Κ. που συμμετείχαν καθώς και το ποσοστό των ψήφων που πήρε ο Νίκος Ανδρουλάκης φάνηκε ικανό για να χάσουν κάποιοι τον ύπνο τους· και κατά την άποψή μου, αυτός δεν ήταν ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως διαβάζω στις διάφορες αναλύσεις των εφημερίδων και των ενημερωτικών ιστοσελίδων διότι, έχουν βολευτεί μια χαρά με τον αντιπολιτευτικό τους ρόλο.

Αυτή η πρώτη εκλογική νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη και με το ποσοστό των ψήφων που απέσπασε, χαλάει την σούπα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Το κυβερνών κόμμα κι ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, θα ήθελαν να δουν νικητή του πρώτου γύρου είτε τον Ανδρέα Λοβέρδο, είτε τον Γιώργο Παπανδρέου. Η ηγεσία της ΝΔ επένδυσε πολιτικά στις δύο αυτές υποψηφιότητες. Φαίνεται όμως, η επένδυση της δεν απέδωσε το επιθυμητό.

Το κόμμα που ίδρυσε ο Κ. Καραμανλής και κατέληξε στο μητσοτακέικο ελλείψει αξιακού περιεχομένου και διεισδυτικού-πειστικού πολιτικού λόγου - εδώ και μία δεκαετία τουλάχιστον, έχει επεξεργαστεί κι έχει αναπτύξει μία αλαζονική καθεστωτική αντίληψη, η οποία βρήκε ανταπόκριση στη Χαριλάου Τρικούπη - ήδη πριν την εκλογική κατάρρευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. - γεγονός που μετέβαλε τον χαρακτήρα του Κινήματος και το οδήγησε προς μια πιο συντηρητική κατεύθυνση, να δικαιολογεί και να συναινεί στην αναγκαιότητα μιας ανεξέλεγκτης κι αυταρχικής διακυβέρνησης για το «καλό του τόπου». Αντίπαλον δέος; ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και οι «δυνάμεις» του «παλιού» «κακού» ΠΑ.ΣΟ.Κ που έψαξαν να βρουν ανάσα ζωής στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Επιπλέον, η σταδιακή ενοχοποίηση των ίδιων των πολιτών και κάθε διαφορετικής κι αντίθετης αντίληψης κι άποψης που δεν έχει υποδειχθεί και δεν υποδεικνύεται από τα δεξιά, αλλά και που δεν εναρμονίζεται με την «κυβερνώσα αριστερά» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εγκλώβισε ένα μεγάλο κομμάτι των κεντρώων και δημοκρατικών πολιτών σε παλινδρομήσεις χωρίς σκοπό ανάμεσα στη… Σκύλλα και τη Χάρυβδη.

Η συμπύκνωση στα αριστερά και τα δεξιά, άφησε ουσιαστικά ένα μεγάλο κενό στο κέντρο. Ωστόσο, ο κίνδυνος δεν βρίσκεται στα αριστερά. Κρύβεται στα δεξιά. Διότι για να παραμείνει ισχυρή η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, απαξιώνει κάθε θεσμό και κάθε έννοια δημοκρατικής συμμετοχής (ζωής) κι έκφρασης των πολιτών.

Η εκλογική επίδοση του Νίκου Ανδρουλάκη, δεν αποτελεί εκδήλωση μόνον της βούλησης των ψηφοφόρων του Κινήματος Αλλαγής για ανανέωση κι ανακαθορισμό. Σηματοδοτεί συγχρόνως την προσδοκώμενη αλλαγή στο τοξικό και νοσηρό πολιτικό σκηνικό της χώρας μας.

 

Το σοκ στη ΝΔ χθες βράδυ πρέπει να ήταν πραγματικά πολύ δυνατό. Διαφορετικά, δεν θα σφύριζαν αδιάφορα σήμερα το πρωί τα στελέχη της, σχολιάζοντας πως η ανάδειξη ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής δεν τους αφορά ή ότι το διακύβευμα είναι η κυριαρχία στον χώρο της κεντροαριστεράς.    

 

Στον χρόνο που απομένει μέχρι την διεξαγωγή του β’ γύρου, χωρίς να είμαι προφήτης, τα συστημικά μέσα ενημέρωσης θα επιδοθούν σε έναν αδυσώπητο αγώνα υποστήριξης της υποψηφιότητας Παπανδρέου μην και καταφέρουν να διατηρήσουν την έως τώρα «συνεννόηση» που θα επιτρέψει στον Κυριάκο Μητσοτάκη να κερδίσει και τις επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν.

Όμως, ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι ο επόμενος πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. ο Νίκος Ανδρουλάκης, η απουσία αξιών και αρχών από το κόμμα της ΝΔ, συνιστά μείζονα απειλή για το πολιτικό μας σύστημα και η δυσαρέσκεια των πολιτών για κάθε αντιδημοκρατική απόφαση και πρακτική της κυβέρνησης οφείλει να βρει τρόπο έκφρασης και μάλιστα γρήγορα. 

 

Ο πρωθυπουργικός εκβιασμός κι η υποχρεωτικότητα του παραλογισμού

 

Σε μια αποστροφή της ομιλίας του χθες στην Βουλή, ο Πρωθυπουργός είπε ότι προτιμά «να φαίνεται πρόσκαιρα αυστηρός κι αργότερα υγειονομικά σωστός» (sic). Θα επανέλθουμε αργότερα σε αυτό. Ένα είναι σίγουρο: το τέλος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, θα βρει την ελληνική κοινωνία περισσότερο διχασμένη από ποτέ, σε σύγχυση, και το πολιτικό μας σύστημα τραυματισμένο ανεπανόρθωτα από τον αυταρχισμό, απόρροια της ανεπάρκειας τόσο του ίδιου όσο και των κυβερνητικών στελεχών να διαχειριστούν αποτελεσματικά μία σειρά προβλημάτων, αρχής γενομένης από το ζήτημα του κορωνοϊού.

Αποκαλύφθηκε στην πορεία των πραγμάτων πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει το μέγεθος του κινδύνου. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Η επικοινωνιακή πολιτική έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο λογικής και χρήμα διενεμήθη από εδώ κι από εκεί έτσι, ώστε να φτιαχτεί ένα αφήγημα που θα ήταν δυνατό να καλύψει την κυβερνητική ανικανότητα παρά στη θωράκιση του συστήματος υγείας της χώρας καθώς - από ιδεολογικής απόψεως της συντηρητικής  παράταξης, θεωρήθηκε και θεωρείται περιττή πολυτέλεια…

Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ και καμία διάθεση σοβαρής διαχείρισης, και δεν εκπονήθηκε ποτέ κανένα απολύτως δομημένο σχέδιο αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Δεν το λέω εγώ. Τα λένε οι ίδιοι στην Βουλή και στα τηλεπαράθυρα. Δεν χρειάζονται παραδείγματα κι αναφορές. Ας ανατρέξει κανείς στις κατά καιρούς δηλώσεις του κ. Σκέρτσου, του κ. Γεωργιάδη, του κ. Κικίλια… αλλά και να θυμηθεί και τα ποσά τα οποία έλαβαν οι τηλεμαϊντανοί επιστήμονες όπως οι κ.κ. Τσιόδρας, Γώγος, Μαγιορκίνης, Βασιλακόπουλος και λοιποί όχι για έρευνα αλλά για προπαγάνδα.

Με εκείνα και με τ’ άλλα φτάσαμε στο ακαταδίωκτο για όλους τους εμπλεκόμενους, στην τιμωρητική αναστολή εργασίας κρίσιμων επαγγελματικών ομάδων για την υγεία των πολιτών - εφόσον δεν υπέκυπταν στους κυβερνητικούς εκβιασμούς, την καθημερινή τηλε-τρομοκρατία του πληθυσμού από τα επιδοτούμενα συστημικά μέσα ενημέρωσης, τον διχασμό και τον στιγματισμό των ανεμβολίαστων και στην επιβολή δυσβάσταχτων εισπρακτικών κι όχι υγειονομικών μέτρων δήθεν για την… προστασία μας.

Παράλληλα, θεσμοί όπως η Δικαιοσύνη αποδείχθηκαν ανίκανοι να διασφαλίσουν το Σύνταγμα, την ζωή, την τιμή και την αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών καθώς, φαίνεται και σε αυτή την περίπτωση περίτρανα πως, δεν λειτουργούν ανεξάρτητα από την εκτελεστική εξουσία αλλά άγονται και φέρονται από αυτήν. 

Όλα τα παραπάνω ενίσχυσαν το κυβερνητικό αφήγημα και την καχυποψία μεγάλης μερίδας των πολιτών κι έδωσαν συγχρόνως λαβή σε κάθε είδους φαντασιόπληκτο να μιλά για τσιπάκια, αλλαγές DNA, αντίχριστους και λοιπές σαχλαμάρες. Όλοι τους, με ηθικό αυτουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πήραν στον λαιμό τους κόσμο και κανείς δεν πρόκειται να λογοδοτήσει γι’ αυτό.

Δυστυχώς, ο Πρωθυπουργός, με «ήσυχη συνείδηση» - όπως χαρακτηριστικά ανέφερε χθες από το βήμα της Βουλής - φέρει ακέραια την ευθύνη αυτής της κατάντιας κι ο παραλληλισμός με την Γερμανία της δεκαετίας του ’30 δεν είναι ούτε άστοχος, ούτε άτοπος. Όπως ο Χίτλερ και το NSDAP τότε, έτσι κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία σήμερα, κατάφεραν την ενοχοποίηση της κοινής λογικής και την αναγωγή της αυθαιρεσίας και του παραλογισμού σε μείζονα πολιτική επιλογή για όλους του τομείς της κοινωνίας! Ο Πρωθυπουργός, μάς πότισε με την ανηθικότητά του και τα συμπλέγματά του! Δεν έχει σημασία αν το διακύβευμα είναι διαφορετικό. Η ουσία παραμένει η ίδια. Και με την «ουσία» αυτή θα φτάσουμε μέχρι την «Τελική Λύση» εάν οι υγιείς και δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας δεν ενεργοποιηθούν τάχιστα.

Φανταστείτε, κλίμα «ικανοποίησης» αποπνέει το κυβερνητικό επιτελείο μετά τη χθεσινή παρουσία του Πρωθυπουργού στην Ολομέλεια (!). Όμως, στα μάτια του κάθε δημοκράτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι παρά ένας κοινός εκβιαστής που έχει βάλει στο στόχαστρό του το πιο αδύναμο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Τους γονείς μας, τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας. Αύριο, ο στόχος θα είναι τα παιδιά μας και αργότερα εμείς. Θα τον αφήσουμε να φτάσει μέχρι εκεί;

Θα μου πείτε, κι άλλες χώρες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Και; Σας νοιάζει τόσο πολύ τι γίνεται ή τι θα γίνει στο Λιχτενστάιν, την Βενεζουέλα ή το Μπουτάν; Ακόμη περισσότερο· ποιός λαός χρήζει αυταρχικής εξουσίας; Ποιος λαός αξίζει μία ηγεσία κοινωνικά ανάλγητη, ασυνείδητη, αδίστακτη και ανίκανη;

Επιβάλλεται από αυτήν την πραγματικότητα η αντίδρασή μας να είναι δυναμική. Ίσως να ήρθε η ώρα να δείξουμε έμπρακτα τι σημαίνει να είσαι δημοκράτης μέσα ένα σύνολο που φασίζει ή εν πάση περιπτώσει, οδεύει προς τον φασισμό. Ο καθένας να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη του! Τώρα, τι μορφή θα έχει αυτή η αντίδραση και με ποιους όρους θα εκφραστεί, δεν είναι δική μου δουλειά για το πω.

Στο ζήτημα του ιού αυτό καθ’ αυτό. Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον κι έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε τους αγαπημένους μας. Ο εμβολιασμός με αμφίβολης αποτελεσματικότητας εμβόλια, με επιβεβαιωμένους θανάτους και αποδεδειγμένες μη αναστρέψιμες βλάβες σε πολλές περιπτώσεις, είναι μία λύση. Δεν είναι πανάκεια. Άλλωστε, οι παραλλαγές και οι μεταλλάξεις που διαρκώς βγαίνουν και θα βγαίνουν, τα καθιστά ολοένα και πιο αναξιόπιστα κι αναποτελεσματικά.

Κατά συνέπεια, ο κ. Μητσοτάκης και πάλι κάνει λάθος να πιστεύει ότι θα αποδειχθεί υγειονομικά σωστός στο μέλλον και σύντομα θα έρθει η ώρα που οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας θα αναρωτιούνται τι δεν πήγε καλά… και δεν αναφέρομαι μόνον στις εκλογές.

Δοκιμάσατε ό,τι μπορούσατε αγαπητοί φίλοι και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας κι αποτύχατε. Κι εφόσον εξακολουθείτε να ενοχοποιείτε τους συμπολίτες σας και τους συμπατριώτες σας και μάλιστα τους πιο ευάλωτους, για την δική σας αποτυχία, μόνον οργή και μίσος σας αξίζει. Ίσως έτσι να έλθει μία κάποια ισορροπία…

Εμβολιασμοί, μητσοτακισμός, φασισμός

Επανέρχομαι στο ζήτημα των εμβολίων. Απ’ όσα διαβάζω, ακούω και βλέπω γύρω μου τους τελευταίους μήνες, οι περιπτώσεις των παρενεργειών και των μη αναστρέψιμων βλαβών στην υγεία πολλών εκ των εμβολιασμένων αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, γεγονός που μου υποδεικνύει ότι ο εμβολιασμός, τώρα, με κάποιο από τα διαθέσιμα πειραματικά και μη κανονικώς εγκεκριμένα εμβόλια της Pfizer, AZ, Moderna ή JJ είναι μάλλον επικίνδυνος.

Από την άλλη, το πρόβλημα του κορωνοϊού είναι υπαρκτό κι εξίσου σοβαρό και με εξοργίζει που πολλοί είναι εκείνοι που δεν το αντιλαμβάνονται. Κι εξοργίζομαι διότι αυτοί είναι που νομιμοποιούν τελικά τις εκβιαστικές πολιτικές και τις φασιστικές πρακτικές της ελληνικής και άλλων κυβερνήσεων!

 

Αν υπάρξει ένα νέο εμβόλιο ή μια βελτιωμένη εκδοχή όσων ήδη κυκλοφορούν χωρίς αστερίσκους και ερωτηματικά· χωρίς βλάβες ή με ανεπαίσθητες έως ελάχιστες παρενέργειες και αν καταργηθεί το ακαταδίωκτο όλων όσων εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να το συζητήσουμε. 

 

Μέχρι τότε, οτιδήποτε "αποφασίζει και διατάσσει" η ελληνική κυβέρνηση είναι εκ του πονηρού και δεν μπορεί να με πείσει κανείς ότι κόπτεται για την δημόσια υγεία. Για τις "αγαθές" της προθέσεις δηλαδή.

 

Η μόνη ενδεδειγμένη κοινωνικά και πολιτικά στάση είναι εκείνη της αντίδρασης. Όχι απέναντι στους συμπολίτες μας - εμβολιασμένους ή μη - αλλά απέναντι σε όλους εκείνους που το παίζουν θεοί και πειραματίζονται με τις ζωές μας.

 

Και για να τελειώνουμε με τα αστεία, επιστήμη χωρίς αμφισβήτηση είναι καθαρός τσαρλατανισμός. Επίσης, ο φασισμός από την δημοκρατία απέχει κομμάτι. Πώς να το κάνουμε; Κάποιοι από εμάς μπορούν και την διακρίνουν την διαφορά.