Κίνα: Η παγίδα του Τάκιτου και ο COVID-19

γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς

Όταν ο Xi Jinping έγινε πρόεδρος της Κίνας το 2013, έδειξε ότι ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει την εντολή του Κομμουνιστικού Κόμματος να κυβερνά κερδίζοντας τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων. 

 

Στην αρχή της πρώτης του θητείας διέταξε τους γραφειοκράτες σε όλη τη χώρα να αναφέρουν οποιαδήποτε απώλεια επαφής με τη βάση της κοινωνίας. Ξεκίνησε επίσης μια εκτεταμένη εκστρατεία κατά της διαφθοράς, σε κρατικό και κομματικό επίπεδο.Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.facebook.com/vangelis.chorafas/posts/471558671789802

Χαρούμενο κι ευτυχισμένο το 1968

 

«Όποιος επιχειρήσει να παραβιάσει τα μέτρα θα το μετανιώσει πικρά», είπε σήμερα ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης κάνοντας λόγο για σαρωτικούς ελέγχους σε ότι αφορά στην περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων. Από την πλευρά του, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, ανέφερε ότι 10.000 αστυνομικοί θα βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους, για την εφαρμογή των μέτρων με στόχο την δήθεν ανάσχεση του κορωνοϊού.

Δυστυχώς για εμάς, η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να μας υπενθυμίζει πως έχουμε επιστρέψει για τα καλά στο ασπρόμαυρο της επταετίας και με πολιτικό διακύβευμα το … «ξεσκαρτάρισμα»… Όποιος έχει αμφιβολίες, ας δει τους υπουργούς της ΝΔ που ξεπήδησαν από τα τσικό της ΕΠΕΝ και μας κουνούν σήμερα το δάκτυλο.  

Προφανώς, οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνον αδυνατούν να κατανοήσουν τα αυτονόητα αλλά αποφασίζουν και εφαρμόζουν μέτρα με πολιτική σκοπιμότητα. Ωστόσο, ένα υγειονομικό πρόβλημα λύνεται μόνον με υγειονομικούς όρους. Και γι’ αυτούς δεν γίνεται καμία απολύτως συζήτηση.

Με ανύπαρκτη (συμβιβασμένη και συνυπεύθυνη) αντιπολίτευση, με …επιδοτούμενους «επιστήμονες», με τα συστημικά μέσα ενημέρωσης (παραπληροφόρησης και προπαγάνδας) να υποδεικνύουν συμπεριφορές και πρακτικές, με την Δικαιοσύνη πλήρως υποταγμένη στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία και με τους πολίτες αδύναμους κι ανίκανους να δοκιμάσουν την όποια αντίδραση, η φασιστική λαίλαπα θα κάψει τα πάντα στο πέρασμά της!

Μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό και να πούμε φτάνει, ως εδώ, συνάνθρωποί μας θα πεθαίνουν καθημερινά και όλοι οι υπόλοιποι θα χάνουμε λίγο-λίγο ό,τι με κόπο είχαν κατακτήσει οι προηγούμενοι από εμάς για εμάς, με πρόφαση την υγεία μας.

Επιστήμονες και τσαρλατάνοι

 

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο προσβλητικό για γιατρό και νοσηλευτή από το να τον κατηγορούν για επιλογή περιστατικών στις ΜΕΘ» τόνισε ο διευθυντής ΜΕΘ Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, Β. Μπέκος, στο πλαίσιο της πρόσφατης, έκτακτης συνέντευξης τύπου της Ελληνικής Εταιρίας Εντατικής Θεραπείας ενώ, η διευθύντρια ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού», Αναστασία Κοτανίδου, εξέφρασε θλίψη και απογοήτευση για όσα ακούστηκαν για τις ΜΕΘ το τελευταίο διάστημα.

Κάποιοι γιατροί νιώθουν προσβεβλημένοι και απογοητευμένοι από όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες - και όχι μόνο. Και πώς να μην νιώθουν; Αξίζει όμως να διερευνηθεί ποιοι είναι αυτοί που θίγονται (…) καθώς, εκείνους που τιμούν τους όρκους τους και κάνουν την δουλειά τους όχι γιατί είναι υποχρεωμένοι αλλά, επειδή την αντιλαμβάνονται ως αποστολής ζωής δεν τους αγγίζει καμία μομφή και καμία προσβολή. Δεν απογοητεύονται κι εξακολουθούν να κάνουν την δουλειά τους γιατρεύοντας πληγές και σώζοντας ζωές!

Άραγε, ένιωσε το ίδιο προσβεβλημένος ο κάθε κ. Μπέκος, και εξέφρασε την ίδια θλίψη κι απογοήτευση η κάθε κ. Κοτανίδου, όταν συνάδελφοί τους ζητούσαν ευγενικά ή εκβίαζαν ασθενείς και συγγενείς ασθενών για… «επιχορήγηση»;

Άραγε, ένιωσε το ίδιο προσβεβλημένος ο κάθε κ. Μπέκος και εξέφρασε την ίδια θλίψη κι απογοήτευση η κάθε κ. Κοτανίδου, όταν συνάδελφοί τους αγνοούσαν τους ασθενείς που είχαν χειρουργήσει, και τους άφηναν παρατημένους στους αναρρωτικούς θαλάμους, επειδή είχαν τολμήσει να μην ικανοποιήσουν την απαίτησή τους;

Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο λύνει κάθε απορία. Βρήκα όμως παλαιότερη συνέντευξη της κ. Κοτανίδου στην οποία διαβάζω το παρακάτω απόσπασμα: «Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης τα προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία γιγαντώθηκαν. Υπήρξε μια μακρά περίοδος κατά την οποία μόνο τα αρνητικά ακούγονταν για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Μια κακόβουλη κριτική και μια διάθεση να τα μηδενίσουμε όλα. Εξαιρετικά σπάνια επιβραβεύουμε τα καλά και τα ορθά που έχουν γίνει. Παράλληλα, υποβαθμίστηκε ο ρόλος του γιατρού και του νοσηλευτή, ενώ δόθηκε έμφαση μόνο στα φακελάκια και στους χρηματισμούς. Η οργή των πολιτών αύξησε τα περιστατικά βίας και χάθηκε το κύρος της «λευκής ποδιάς».

Έχει δίκιο. Σπάνια επιβραβεύουμε τα καλά και τα ορθά. Άλλο πράγμα όμως αυτό κι άλλο να επιχειρούμε να ρίξουμε παραβατικές/εγκληματικές/ανήθικες συμπεριφορές και πρακτικές μέσα στην κολυμβήθρα του εξαγνισμού. 

Εγώ γιατρός δεν είμαι. Δεν κρίνω την επιστημοσύνη τους. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Κρίνω και επικρίνω όμως την συνδικαλιστική τους νοοτροπία που δεν συνάδει με την φύση του λειτουργήματός τους. Ας αναλογιστούν οι ίδιοι τι φταίει. Καθένας επιτέλους θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του χώρου του. Όλοι μας γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε τι γίνεται γύρω μας. Είτε είμαστε έμποροι, καλλιτέχνες, γιατροί ή παπάδες. 

Τέλος, σε ό,τι αφορά στην σχετικήαναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη, περί χυδαιότητας (δεν ασχολούμαι καν με την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Αυτή έχει ήδη κριθεί), μόνον η δική του διακυβέρνηση μπορεί χωρίς καμία δυσκολία να χαρακτηριστεί ως χυδαία. Η δική του διακυβέρνηση είναι ντροπή για την πατρίδα μας και προσβάλλει κάθε άνθρωπο που θεωρεί εαυτόν δημοκράτη. Και την ευθύνη αυτής της ντροπής δεν την έχει μόνον ο ίδιος αλλά και όλοι όσοι συμμετέχουν στην κυβέρνησή του και όλοι όσοι την στηρίζουν ή την ανέχονται ακόμη.

Αλήθεια, έχει αναλογιστεί κανείς που θα καταλήξουμε;

Ο πρωθυπουργικός εκβιασμός κι η υποχρεωτικότητα του παραλογισμού

 

Σε μια αποστροφή της ομιλίας του χθες στην Βουλή, ο Πρωθυπουργός είπε ότι προτιμά «να φαίνεται πρόσκαιρα αυστηρός κι αργότερα υγειονομικά σωστός» (sic). Θα επανέλθουμε αργότερα σε αυτό. Ένα είναι σίγουρο: το τέλος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, θα βρει την ελληνική κοινωνία περισσότερο διχασμένη από ποτέ, σε σύγχυση, και το πολιτικό μας σύστημα τραυματισμένο ανεπανόρθωτα από τον αυταρχισμό, απόρροια της ανεπάρκειας τόσο του ίδιου όσο και των κυβερνητικών στελεχών να διαχειριστούν αποτελεσματικά μία σειρά προβλημάτων, αρχής γενομένης από το ζήτημα του κορωνοϊού.

Αποκαλύφθηκε στην πορεία των πραγμάτων πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει το μέγεθος του κινδύνου. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Η επικοινωνιακή πολιτική έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο λογικής και χρήμα διενεμήθη από εδώ κι από εκεί έτσι, ώστε να φτιαχτεί ένα αφήγημα που θα ήταν δυνατό να καλύψει την κυβερνητική ανικανότητα παρά στη θωράκιση του συστήματος υγείας της χώρας καθώς - από ιδεολογικής απόψεως της συντηρητικής  παράταξης, θεωρήθηκε και θεωρείται περιττή πολυτέλεια…

Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ και καμία διάθεση σοβαρής διαχείρισης, και δεν εκπονήθηκε ποτέ κανένα απολύτως δομημένο σχέδιο αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Δεν το λέω εγώ. Τα λένε οι ίδιοι στην Βουλή και στα τηλεπαράθυρα. Δεν χρειάζονται παραδείγματα κι αναφορές. Ας ανατρέξει κανείς στις κατά καιρούς δηλώσεις του κ. Σκέρτσου, του κ. Γεωργιάδη, του κ. Κικίλια… αλλά και να θυμηθεί και τα ποσά τα οποία έλαβαν οι τηλεμαϊντανοί επιστήμονες όπως οι κ.κ. Τσιόδρας, Γώγος, Μαγιορκίνης, Βασιλακόπουλος και λοιποί όχι για έρευνα αλλά για προπαγάνδα.

Με εκείνα και με τ’ άλλα φτάσαμε στο ακαταδίωκτο για όλους τους εμπλεκόμενους, στην τιμωρητική αναστολή εργασίας κρίσιμων επαγγελματικών ομάδων για την υγεία των πολιτών - εφόσον δεν υπέκυπταν στους κυβερνητικούς εκβιασμούς, την καθημερινή τηλε-τρομοκρατία του πληθυσμού από τα επιδοτούμενα συστημικά μέσα ενημέρωσης, τον διχασμό και τον στιγματισμό των ανεμβολίαστων και στην επιβολή δυσβάσταχτων εισπρακτικών κι όχι υγειονομικών μέτρων δήθεν για την… προστασία μας.

Παράλληλα, θεσμοί όπως η Δικαιοσύνη αποδείχθηκαν ανίκανοι να διασφαλίσουν το Σύνταγμα, την ζωή, την τιμή και την αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών καθώς, φαίνεται και σε αυτή την περίπτωση περίτρανα πως, δεν λειτουργούν ανεξάρτητα από την εκτελεστική εξουσία αλλά άγονται και φέρονται από αυτήν. 

Όλα τα παραπάνω ενίσχυσαν το κυβερνητικό αφήγημα και την καχυποψία μεγάλης μερίδας των πολιτών κι έδωσαν συγχρόνως λαβή σε κάθε είδους φαντασιόπληκτο να μιλά για τσιπάκια, αλλαγές DNA, αντίχριστους και λοιπές σαχλαμάρες. Όλοι τους, με ηθικό αυτουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πήραν στον λαιμό τους κόσμο και κανείς δεν πρόκειται να λογοδοτήσει γι’ αυτό.

Δυστυχώς, ο Πρωθυπουργός, με «ήσυχη συνείδηση» - όπως χαρακτηριστικά ανέφερε χθες από το βήμα της Βουλής - φέρει ακέραια την ευθύνη αυτής της κατάντιας κι ο παραλληλισμός με την Γερμανία της δεκαετίας του ’30 δεν είναι ούτε άστοχος, ούτε άτοπος. Όπως ο Χίτλερ και το NSDAP τότε, έτσι κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία σήμερα, κατάφεραν την ενοχοποίηση της κοινής λογικής και την αναγωγή της αυθαιρεσίας και του παραλογισμού σε μείζονα πολιτική επιλογή για όλους του τομείς της κοινωνίας! Ο Πρωθυπουργός, μάς πότισε με την ανηθικότητά του και τα συμπλέγματά του! Δεν έχει σημασία αν το διακύβευμα είναι διαφορετικό. Η ουσία παραμένει η ίδια. Και με την «ουσία» αυτή θα φτάσουμε μέχρι την «Τελική Λύση» εάν οι υγιείς και δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας δεν ενεργοποιηθούν τάχιστα.

Φανταστείτε, κλίμα «ικανοποίησης» αποπνέει το κυβερνητικό επιτελείο μετά τη χθεσινή παρουσία του Πρωθυπουργού στην Ολομέλεια (!). Όμως, στα μάτια του κάθε δημοκράτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι παρά ένας κοινός εκβιαστής που έχει βάλει στο στόχαστρό του το πιο αδύναμο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Τους γονείς μας, τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας. Αύριο, ο στόχος θα είναι τα παιδιά μας και αργότερα εμείς. Θα τον αφήσουμε να φτάσει μέχρι εκεί;

Θα μου πείτε, κι άλλες χώρες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Και; Σας νοιάζει τόσο πολύ τι γίνεται ή τι θα γίνει στο Λιχτενστάιν, την Βενεζουέλα ή το Μπουτάν; Ακόμη περισσότερο· ποιός λαός χρήζει αυταρχικής εξουσίας; Ποιος λαός αξίζει μία ηγεσία κοινωνικά ανάλγητη, ασυνείδητη, αδίστακτη και ανίκανη;

Επιβάλλεται από αυτήν την πραγματικότητα η αντίδρασή μας να είναι δυναμική. Ίσως να ήρθε η ώρα να δείξουμε έμπρακτα τι σημαίνει να είσαι δημοκράτης μέσα ένα σύνολο που φασίζει ή εν πάση περιπτώσει, οδεύει προς τον φασισμό. Ο καθένας να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη του! Τώρα, τι μορφή θα έχει αυτή η αντίδραση και με ποιους όρους θα εκφραστεί, δεν είναι δική μου δουλειά για το πω.

Στο ζήτημα του ιού αυτό καθ’ αυτό. Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον κι έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε τους αγαπημένους μας. Ο εμβολιασμός με αμφίβολης αποτελεσματικότητας εμβόλια, με επιβεβαιωμένους θανάτους και αποδεδειγμένες μη αναστρέψιμες βλάβες σε πολλές περιπτώσεις, είναι μία λύση. Δεν είναι πανάκεια. Άλλωστε, οι παραλλαγές και οι μεταλλάξεις που διαρκώς βγαίνουν και θα βγαίνουν, τα καθιστά ολοένα και πιο αναξιόπιστα κι αναποτελεσματικά.

Κατά συνέπεια, ο κ. Μητσοτάκης και πάλι κάνει λάθος να πιστεύει ότι θα αποδειχθεί υγειονομικά σωστός στο μέλλον και σύντομα θα έρθει η ώρα που οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας θα αναρωτιούνται τι δεν πήγε καλά… και δεν αναφέρομαι μόνον στις εκλογές.

Δοκιμάσατε ό,τι μπορούσατε αγαπητοί φίλοι και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας κι αποτύχατε. Κι εφόσον εξακολουθείτε να ενοχοποιείτε τους συμπολίτες σας και τους συμπατριώτες σας και μάλιστα τους πιο ευάλωτους, για την δική σας αποτυχία, μόνον οργή και μίσος σας αξίζει. Ίσως έτσι να έλθει μία κάποια ισορροπία…

Εμβολιασμοί, μητσοτακισμός, φασισμός

Επανέρχομαι στο ζήτημα των εμβολίων. Απ’ όσα διαβάζω, ακούω και βλέπω γύρω μου τους τελευταίους μήνες, οι περιπτώσεις των παρενεργειών και των μη αναστρέψιμων βλαβών στην υγεία πολλών εκ των εμβολιασμένων αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, γεγονός που μου υποδεικνύει ότι ο εμβολιασμός, τώρα, με κάποιο από τα διαθέσιμα πειραματικά και μη κανονικώς εγκεκριμένα εμβόλια της Pfizer, AZ, Moderna ή JJ είναι μάλλον επικίνδυνος.

Από την άλλη, το πρόβλημα του κορωνοϊού είναι υπαρκτό κι εξίσου σοβαρό και με εξοργίζει που πολλοί είναι εκείνοι που δεν το αντιλαμβάνονται. Κι εξοργίζομαι διότι αυτοί είναι που νομιμοποιούν τελικά τις εκβιαστικές πολιτικές και τις φασιστικές πρακτικές της ελληνικής και άλλων κυβερνήσεων!

 

Αν υπάρξει ένα νέο εμβόλιο ή μια βελτιωμένη εκδοχή όσων ήδη κυκλοφορούν χωρίς αστερίσκους και ερωτηματικά· χωρίς βλάβες ή με ανεπαίσθητες έως ελάχιστες παρενέργειες και αν καταργηθεί το ακαταδίωκτο όλων όσων εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να το συζητήσουμε. 

 

Μέχρι τότε, οτιδήποτε "αποφασίζει και διατάσσει" η ελληνική κυβέρνηση είναι εκ του πονηρού και δεν μπορεί να με πείσει κανείς ότι κόπτεται για την δημόσια υγεία. Για τις "αγαθές" της προθέσεις δηλαδή.

 

Η μόνη ενδεδειγμένη κοινωνικά και πολιτικά στάση είναι εκείνη της αντίδρασης. Όχι απέναντι στους συμπολίτες μας - εμβολιασμένους ή μη - αλλά απέναντι σε όλους εκείνους που το παίζουν θεοί και πειραματίζονται με τις ζωές μας.

 

Και για να τελειώνουμε με τα αστεία, επιστήμη χωρίς αμφισβήτηση είναι καθαρός τσαρλατανισμός. Επίσης, ο φασισμός από την δημοκρατία απέχει κομμάτι. Πώς να το κάνουμε; Κάποιοι από εμάς μπορούν και την διακρίνουν την διαφορά.

Τοποθετήσεις νομικών, συνταγματολόγων και πολιτειακών παραγόντων που οδηγούν σε εκτροπή

γράφει ο Κ. Φαρσαλινός

Με ενδιαφέρον παρατηρώ επιφανείς νομικούς και συνταγματολόγους (μέχρι και τον ανώτατο πολιτειακό παράγοντα της χώρας, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας - δυστυχώς) να καταφεύγουν σε επίκληση συγκεκριμένων Συνταγματικών άρθρων και σε ερμηνείες του Συντάγματος, σε μια προσπάθεια να «δικαιολογήσουν» την άμεση υποχρεωτικότητα ή τους εκβιασμούς σχετικά με τον εμβολιασμό. 

Δυστυχώς όλοι αυτοί οι αξιόλογοι επιστήμονες και νομικοί πέφτουν σε μια «θανάσιμη» (για την αξιοπιστία τους) παγίδα αυθαίρετων παραδοχών σε θέμα που δεν αποτελεί εξειδίκευσή τους, που αυτόματα τους οδηγεί σε αυθαίρετες νομικές και Συνταγματικές ερμηνείες.

 

Αυθαιρετούν λοιπόν. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι η επίκληση του «επιχειρήματος» της προστασίας της δημόσιας υγείας και του δημοσίου συμφέροντος για την άμεση ή εκβιαζόμενη υποχρεωτικότητα είναι ΑΚΥΡΗ για 3 λόγους:

 

1. Ο υποχρεωτικός και εκβιαζόμενος εμβολιασμός δεν αποτελεί τη μία και μοναδική προϋπόθεση για τη διαχείριση του προβλήματος. 

 

2. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα (από δεδομένα που συνεχώς δημοσιεύονται από το Ισραήλ και την Αγγλία) ότι τα υπάρχοντα εμβόλια είναι ανίκανα να εξαφανίσουν τη νόσο και τον ιό (που τελικά θα παραμείνει ενδημικός), άρα αδυνατούν έτσι κι αλλιώς από μόνα τους να διαχειριστούν το πρόβλημα. 

 

3. Το «επιχείρημα» ότι οι εμβολιασμένοι κινδυνεύουν από τους ανεμβολίαστους αποτελεί παραδοχή ότι το εμβόλιο είναι πλήρως αναποτελεσματικό (που φυσικά δεν ισχύει). Στην πραγματικότητα, οι ανεμβολίαστοι είναι αυτοί που κινδυνεύουν. Αυτοί μάλιστα κινδυνεύουν να μολυνθούν από τους εμβολιασμένους, και αυτό αποτελεί ένα ακόμη κριτήριο στην απόφασή τους να εμβολιαστούν.

 

Είναι λοιπόν ΞΕΚΑΘΑΡΟ, ότι δεν υπάρχει κανένα νομικό και συνταγματικό ζήτημα, διότι δεν υπάρχει η προϋπόθεση της προστασίας της δημόσιας υγείας που θα δικαιολογούσε την οποιαδήποτε συζήτηση για ερμηνείες του Συντάγματος και νομικές τοποθετήσεις σε σχέση με υποχρεωτικό εμβολιασμό.

Η συζήτηση περί υποχρεωτικότητας και οι δημόσιες τοποθετήσεις νομικών οδηγούν σε ΕΚΤΡΟΠΗ, ηθική, κοινωνική, πολιτισμική και πολιτική. Η κατάσταση μοιάζει περισσότερο με ένα πολιτικό παιχνίδι που βασίζεται σε αυθαίρετες και επικίνδυνες παραδοχές σε θέμα Δημόσιας Υγείας. Παραδοχές που έχουν ήδη καταρριφθεί από την πραγματικότητα και που έτσι κι αλλιώς υπερβαίνουν της εξειδίκευσης των νομικών. 

 

Εκτίθενται όμως, διότι οι τοποθετήσεις τους καταργούν στην πράξη την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ιατρική δεοντολογία, χωρίς μάλιστα η κατάργηση τους να προσφέρει όφελος. Είναι πρωτοφανές ότι εμβόλιο που αδυνατεί να προσφέρει μακροχρόνια προστασία (ήδη συζητούν για 3η δόση, λίγους μήνες μετά τον πλήρη εμβολιασμό) χρησιμοποιείται ως εργαλείο κατάργησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δια της επιβολής, που μάλιστα οδηγεί σε επ’ άπειρον ομηρία. Τέτοιες αιτιάσεις και αποφάσεις δεν διαφέρουν σε τίποτα από αντίστοιχες αποφάσεις στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1920 και 1930, που οδήγησαν σε υποχρεωτική στείρωση 60.000 γυναικών, με τις «ευλογίες» της επιστημονικής κοινότητας και της πολιτικής και ανώτατης δικαστικής αρχής, σε περίοδο δημοκρατίας. 

 

Με τον ίδιο τρόπο, μετατρέπεται πλέον το εμβόλιο σε εργαλείο εκτροπής, με τη συμμετοχή πολλών «προθύμων» (https://tinyurl.com/skavme9v).

 

Επιπλέον, προκαλεί αλγεινή εντύπωση να χαρακτηρίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως «κοινωνικό δικαίωμα» από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διότι η παρέμβαση στο ανθρώπινο σώμα με μια ιατρική πράξη ανήκει στον πυρήνα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την οποία η Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραβιάζει και καταργεί. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι κοινωνικό δικαίωμα, δεν είναι καν δικαίωμα. Είναι η βάση πάνω στην οποία βασίζονται όλα τα θεμελιώδη δικαιώματα, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εις βάρος της. Οποιαδήποτε νομική και Συνταγματική ερμηνεία που καταργεί την αξιοπρέπεια πάσχει σε ηθική και αποτελεί ακραία αυθαιρεσία που στην πραγματικότητα καταργεί το δημόσιο συμφέρον και τη δημόσια υγεία. 

 

Ο σεβασμός στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα οφείλει να ξεκινάει από εκείνον που κατέχει τη θέση. Δεν θυμάμαι ποτέ στη σύντομη ιστορία της ζωής μου κατάσταση κατά την οποία οι τοποθετήσεις και δηλώσεις του ανώτατου πολιτειακού παράγοντα της χώρας μας να προάγουν τον διχασμό και να δικαιολογούν φαινόμενα κοινωνικών αποκλεισμών, έστω και με πρόσχημα τη δημόσια υγεία. Με σεβασμό λοιπόν απέναντι στο αξίωμα, οφείλουμε να κρίνουμε και να επισημάνουμε την ανευθυνότητα, την παρεκτροπή και την απώλεια προσανατολισμού του αξιώματος.

 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να ανοίξετε τα μάτια σας και να δείτε την κατάσταση στο Ισραήλ και στην Αγγλία κυρίες και κύριοι. Φτάνει πλέον η χειραγώγηση των δεδομένων, η εργαλειοποίηση της επιστήμης και των επιστημονικά «προθύμων», η μόχλευση της παραπληροφόρησης και η κατάργηση της λογικής. Δεν θα μας μετατρέψετε σε καθεστώς ανάλογο της Βόρειας Κορέας, ούτε θα μας έχετε σε ομηρία επ’ άπειρον.

 

Όσοι έχουν ξεπεράσει αυτή την αδιανόητη κόκκινη γραμμή κατάργησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έχουν ήδη γραφτεί ανεξίτηλα στις μαύρες σελίδες της ιστορίας.

 

Πηγή: facebook

Αντίδραση στον φασισμό της κυβέρνησης

Όπως έχω επισημάνει κατ’ επανάληψη και σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη πάντα, το διακύβευμα της «εποχής» covid – αρνούμαι να αναφερθώ σε «πανδημία» μια και ο όρος δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια με βάση τα δεδομένα και τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας – είναι πολιτικό κι όχι υγειονομικό.

Σε ό,τι με αφορά, δεν έχω σκοπό να μεταβάλλω την κοινωνική μου συμπεριφορά απέναντι σε υποστηρικτές ή αρνητές του εμβολίου ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ λόγο! Στην πραγματικότητα, αυτός ο διαχωρισμός δεν με αγγίζει καν! Με αγγίζει όμως και με προβληματίζει η απουσία κάθε έννοιας λογικής και κατανόησης κι από τους μεν κι από τους δε. Ηθικός αυτουργός αυτής της κατάστασης είναι, δυστυχώς, ο συνήθης ύποπτος: η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που βρήκε ευκαιρία να επιδοθεί στο αγαπημένο της σπορ. Την σκοπούμενη σύγχιση και τον διχασμό.

Άλλωστε, η Νέα Δημοκρατία ήταν και είναι πάντοτε η φασίζουσα πλευρά μας, αδιάφορα από τα κοστούμια που άλλαξε κατά καιρούς… όμως, δεν θα κάνουμε εδώ μάθημα πολιτικής ιστορίας.

Οι βολεμένοι της κι αναφέρομαι σε υπουργούς, βουλευτές, παρατρεχάμενους και τρολ, μάλλον αδυνατούν να καταλάβουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν πως η κυβέρνηση ενός τόπου και μάλιστα, μία κυβέρνηση που θέλει να θεωρείται και να είναι δημοκρατική, οφείλει πριν από οτιδήποτε άλλο να προσβλέπει και να εργάζεται για το καλό όλων ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!

Οι διαρκείς δηλώσεις-απειλές των γνωστών τηλεοπτικών μαϊντανών και οι καθημερινές δημόσιες τοποθετήσεις των «λοιμωξιολόγων» με το ακαταδίωκτο που, σημειωτέον πληρώνονται αδρά όχι για να κάνουν έρευνα αλλά για να προπαγανδίζουν τον προοδευτικό φασισμό του κυβερνώντος κόμματος, του αφεντικού τους δηλαδή, στοχεύουν στη δημιουργία ενός κοινωνικά εχθρικού περιβάλλοντος είτε για τους μεν είτε για τους δε και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την επίλυση ενός σοβαρού προβλήματος, ούτε και με τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας.

Καθίστε να σκεφτείτε για λίγο και ερμηνεύστε στάσεις και συμπεριφορές, αφήνοντας στην άκρη τις πολιτικές σας πεποιθήσεις! Είμαστε εχθροί μεταξύ μας; Θέλει ο ένας το κακό του άλλου; Ποιος ή ποιοι είναι εκείνοι που με κάθε τρόπο και μέσο προσπαθούν να μας φέρουν σε ρήξη;

Το πρόβλημα covid είναι υπαρκτό. Και μας αφορά όλους. Όποιος πιστεύει… όποιος νιώθει πως πρέπει να εμβολιαστεί με ένα πειραματικό εμβόλιο διότι έτσι θα είναι πιο ασφαλής, να εμβολιαστεί! Όποιος πιστεύει ότι το πειραματικό αυτό εμβόλιο δεν τον προστατεύει και δεν θα τον προστατεύει, έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί τον εμβολιασμό του.

Η κυβέρνηση όμως και η κάθε κυβέρνηση δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ συνταγματικό αλλά κυρίως ηθικό δικαίωμα να διαχωρίζει τους πολίτες και να προκαλεί κοινωνική αναταραχή με απειλές και τρομοκρατία. Αν δεν το καταλαβαίνει ο Μητσοτάκης αυτό, τότε εγώ πρώτος απαιτώ να φορέσω κίτρινο αστέρι στο πέτο ή όποιο άλλο διακριτικό και χρώμα. Δεν θα τα χαλάσουμε εκεί. Τουλάχιστον έτσι θα παραμείνω δημοκράτης ως πολίτης κι αξιοπρεπής ως άνθρωπος.

 

Το Sputnik και η εμβολιαστική διπλωματία

 γράφει ο Μανώλης Μουράτογλου

 

Τον Μάρτιο, η Ευρώπη αντιμετωπίζοντας τα γνωστά προβλήματα στην παραγωγή και διανομή των εμβολίων, φάνηκε να στράφηκε προς το ρωσικό εμβόλιο Sputnik. Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Εμανουέλ Μακρόν προχώρησαν σε συζητήσεις με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για τη δυνατότητα παραγωγής του εμβολίου στις χώρες τους. Με τη σειρά του, ο Αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς, πίεζε την Κομισιόν για να πιέσει με τη σειρά της την ΕΜΑ, ώστε να γίνει γρήγορα η έγκριση του εμβολίου. Διερευνητικές επαφές για το ενδεχόμενο παραγωγής του είχαν γίνει και στην Ιταλία.

Από την πλευρά της Μόσχας, η καμπάνια για το Sputnik βασίστηκε πάνω σε μία σειρά χαρακτηριστικών που διέθετε: ήταν άμεσα διαθέσιμο, εύκολο στη μεταφορά και την αποθήκευση, αποτελεσματικό και φθηνό. Με αυτά τα δεδομένα, η Ρωσία μπήκε στη γεωπολιτική κούρσα για το εμβόλιο από τα μέσα του 2020. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.geoeurope.org/2021/05/04/to-sputnik-kai-i-emboliastiki-diplomatia/

 

 

Η γεωπολιτική του διαβατηρίου

 γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς

 

Τα «χρυσά διαβατήρια» και οι «χρυσές βίζες» αποτελούν συστήματα χορήγησης ιθαγένειας και άδειας διαμονής σε επενδυτές, στα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Είκοσι κράτη-μέλη συνολικά εφαρμόζουν αυτά τα συστήματα: η Βουλγαρία, η Μάλτα, η Κύπρος, η Τσεχία, η Εσθονία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Γαλλία, η Κροατία, η Ιταλία, η Λετονία, η Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και το Ηνωμένο Βασίλειο (μέχρι το Brexit). Έχουν χορηγηθεί περισσότερα από έξι χιλιάδες από αυτά, έναντι σημαντικού χρηματικού ποσού, σε μη Ευρωπαίους και κάποιες φορές, σε πρόσωπα με δραστηριότητες που χρήζουν διερεύνησης.

Διαβάστε περισσότερα εδώ:  https://www.geoeurope.org/2021/03/03/i-geopolitiki-toy-diabatirioy/

 

Ο εμβολιασμός και οι δομικές αδυναμίες της ΕΕ

γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς

 

Λόγω της συγκρότησής της η ΕΕ, ένα σύνολο 27 χωρών, τείνει να κινείται με αργούς ρυθμούς. Σε σχέση με την ανάληψη οικονομικού ρίσκου, κινείται πιο αργά από τις επιμέρους πλούσιες και ισχυρές χώρες που συμμετέχουν σε αυτήν.

Μέσα στην ΕΕ, υπάρχει η ανάγκη διαβούλευσης με πολλές εθνικές κυβερνήσεις ─που έχουν διαφορετικές προτεραιότητες και στόχους─ πριν ο εκτελεστικός βραχίονας της Ένωσης, δηλαδή η Κομισιόν, μπορέσει να εφαρμόσει την κοινή θέση που έχει αποφασιστεί.

Η δομική αδυναμία

Στην παρούσα συγκυρία, το γεγονός ότι οι χώρες της ΕΕ υιοθέτησαν μία κοινή προσέγγιση στο θέμα του εμβολιασμού για να αποφύγουν τον εθνικισμό του εμβολίου, μπορεί να μην ικανοποίησε κάποιους.

Είναι εύκολο να φανταστεί κάποιος το τι θα συνέβαινε αν κάποιες ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία ─έδρα της BioNTech─ χρησιμοποιούσαν την οικονομική ισχύ τους για να εξασφαλίσουν περισσότερες δόσεις του εμβολίου. Τα ευρωπαϊκά σχίσματα θα ενεργοποιούνταν και θα υπήρχε σύγκρουση Βορρά και Νότου ή Ανατολής και Δύσης, με αποτέλεσμα να υπάρξουν πολιτικές εντάσεις, ισχυρότερες από αυτές της κρίσης του ευρώ.

Όμως, οι 27 έμειναν στην κοινή προσέγγιση για τον εμβολιασμό και ανέθεσαν στην Κομισιόν να προμηθευτεί το εμβόλιο. Αυτό αποτέλεσε τον πρώτο παράγοντα καθυστέρησης του εμβολιασμού. Η πρόθεση των 27 ήταν καλή, αφορούσε μεγάλα συμβόλαια για αγορά των εμβολίων κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Αλλά, όπως είναι γνωστό, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

Αυτό που δεν μπόρεσαν να υπολογίσουν οι 27, είναι οι αδυναμίες της Κομισιόν, την οποία άλλωστε οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Η Κομισιόν δεν έχει φτιαχτεί για να πραγματοποιεί μεγάλες διεθνείς προμήθειες, ιδιαίτερα για προϊόντα που βρίσκονται στα στάδια της έρευνας και της προετοιμασίας της παραγωγής, όπως είναι τα εμβόλια. Πολύ περισσότερο, όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα καθεστώς ολιγοπωλιακής αγοράς, όπως είναι η φαρμακευτική αγορά που κυριαρχείται από έναν μικρό αριθμό εταιρειών.

Η Κομισιόν είναι συνηθισμένη σε διαγωνισμούς για προμήθειες που αφορούν τη λειτουργία της ίδιας και για να επιτηρεί τα συμβόλαια και τις διαδικασίες των κρατών μελών της ΕΕ, για σχέδια που χρηματοδοτούνται από κοινοτικούς πόρους.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να εισέλθει η Κομισιόν σε μία διαδικασία «μη ανακοινώσιμων συμβολαίων» με τις φαρμακευτικές, γιατί απλά, θα θίγονταν το κύρος της αν έρχονταν στην επιφάνεια.

Βέβαια, δεν υπάρχουν ψευδαισθήσεις ότι η ΕΕ και η Κομισιόν θα είχαν τις ικανότητες του αμερικανικού Δημοσίου να λειτουργούν σε αυτές τις περιπτώσεις με τη λογική της Operation Warp Speed, δηλαδή με μία γρήγορη, αποφασιστική και πιθανόν ακριβή ώθηση, για να επιτευχθεί ένας νέος στόχος. Φάνηκε όμως ότι δεν είχε και τις δυνατότητες της βρετανικής δημόσιας διοίκησης, η οποία είναι εξοικειωμένη με μεγάλα συμβόλαια, όπως αυτό του Τούνελ της Μάγχης.

Το αποτέλεσμα ήταν, ότι οι Βρετανοί κινήθηκαν μόνοι τους και ξεκίνησαν την εμβολιαστική τους καμπάνια με κανονικούς ρυθμούς. Η Γερμανία κινήθηκε εν μέρει και μόνη της, η Ουγγαρία και η Τσεχία προσεγγίζουν και το ρωσικό εμβόλιο με δική τους πρωτοβουλία, ενώ η Κύπρος έχει προσεγγίσει το Ισραήλ.

Από εκεί και πέρα, η κατάσταση στην ΕΕ εξακολουθεί να είναι «τρικυμιώδης», στην καλύτερη περίπτωση. Στις Βρυξέλλες όλοι ελπίζουν ότι θα υπάρξουν στο αμέσως προσεχές διάστημα, περισσότερες εγκρίσεις εμβολίων και ότι η παραγωγή θα αυξηθεί.

Οι προσδοκίες για την Ευρωζώνη ─όπως και για τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο─ είναι ότι οι εμβολιασμοί θα έχουν προχωρήσει αρκετά μέχρι τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, ώστε να χρειάζονται πλέον, μόνο ήπιοι περιορισμοί στην οικονομική δραστηριότητα, όταν θα αυξηθούν οι εποχιακοί κίνδυνοι διασποράς του ιού στα τέλη του 2021.

Αυτή η ελπίδα βασίζεται στην υπόθεση ότι, πολλά από τα εμβόλια είναι, ή παραμένουν, επαρκώς αποτελεσματικά ─ή μπορούν να ενισχυθούν για να είναι αποτελεσματικά─ για την αντιμετώπιση των μεταλλάξεων του ιού.

Οι πολιτικές διαστάσεις

Σε πολιτικό επίπεδο, στην ΕΕ υπάρχει νευρικότητα, λόγω επικείμενων εκλογών μέσα στο 2021. Υπάρχουν κίνδυνοι αύξησης της επιρροής των ακροδεξιών εθνικιστικών κομμάτων σε διάφορες χώρες, λόγω της αποτυχίας των εμβολιαστικών προγραμμάτων.

Βουλευτικές εκλογές θα γίνουν στην Ολλανδία στις 17 Μαρτίου, στη Βουλγαρία στις 4 Απριλίου, στην Κύπρο στις 23 Μαΐου, στη Γερμανία στις 26 Σεπτεμβρίου και στην Τσεχία στις 8-9 Οκτωβρίου. Αν οι προσπάθειες στη Ρώμη για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης υπό τον Μάριο Ντράγκι αποτύχουν, τότε και η Ιταλία θα οδηγηθεί σε εκλογές μέσα στον Ιούνιο.

Στη Γερμανία, το ακροδεξιό AfD δύσκολα θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι η ΕΕ και η γερμανική κυβέρνηση απέτυχαν στα σχέδια εμβολιασμού, στο βαθμό που ενώ ασκεί κριτική και στην Άνγκελα Μέρκελ και στην ΕΕ, συστηματικά απαξιώνει τους κινδύνους που προκύπτουν από τον COVID-19.

Η Γαλλία θα έχει προεδρικές εκλογές τον Απρίλιο και Μάϊο του 2022. Ενώ μέχρι τώρα η κυβέρνηση Μακρόν διατηρούσε τον πλήρη έλεγχο των εξελίξεων, οι αστοχίες στο lockdown και στην εμβολιαστική πολιτική, δημιουργούν νέα δεδομένα.

Η Μαρί Λεπέν ενισχύεται μέσα από το αφήγημα ότι η ΕΕ είναι αργή και αναποτελεσματική στο θέμα του εμβολιασμού και έτσι, μειώνει τη διαφορά της από τον Εμανουέλ Μακρόν. Υπάρχουν δημοσκοπήσεις που δείχνουν τους δύο υποψηφίους να παλεύουν στήθος με στήθος για την πρώτη θέση στον πρώτο γύρο, ενώ στον δεύτερο γύρο, η υπεροχή του Μακρόν έχει μειωθεί.

Ωστόσο, οι πολιτικοί κίνδυνοι που προαναφέρθηκαν είναι υπαρκτοί, αλλά και αναστρέψιμοι. Η επιτάχυνση των διαδικασιών εμβολιασμού τους επόμενους μήνες, αναμένεται να λειτουργήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο χώρος της νεκροπολιτικής

Οι αισιόδοξοι ευρωπαϊστές θεωρούν ότι μπορεί η ΕΕ να είναι αργή στις αντιδράσεις της, έχει μάθει όμως να λειτουργεί συλλογικά.

Να υπενθυμίσουμε ότι στις αρχές της πανδημίας τον Μάρτιο του 2020, η ΕΕ λειτούργησε με τη λογική «ο καθένας μόνος του», χωρίς να επιδείξει αλληλεγγύη στην Ιταλία και την Ισπανία που επλήγησαν περισσότερο. Έπρεπε να υπάρξουν έντονες διαμαρτυρίες από διάφορες χώρες, ακόμη και νύξεις για αποχώρηση από την ΕΕ, για να υπάρξουν δείγματα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Η απόφαση για κοινή αντιμετώπιση της πανδημίας και της οικονομικής ύφεσης που προέκυψε, οδήγησε στη δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ που θα διαχειριστεί 750 δις ευρώ. Αλλά και εδώ, η ανεπάρκεια και οι καθυστερήσεις περισσεύουν.

Οι αποφάσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης έχουν ληφθεί το καλοκαίρι του 2020, όταν οι χώρες της ΕΕ έβγαιναν από το πρώτο κύμα της πανδημίας. Τώρα οι χώρες βρίσκονται στο δεύτερο κύμα της πανδημίας και μέχρι τον Ιούνιο, θα έχουν μπει και στο τρίτο κύμα της πανδημίας, αν υπάρξει. Η ΕΕ όμως, θα περιμένει να αποφασίσει τον Ιούνιο τους όρους ενεργοποίησης ενός πακέτου, το οποίο μπορεί να ήταν επαρκές για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της πανδημίας εκείνη την εποχή, αλλά είναι αμφίβολο αν μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες που θα έχουν συσσωρευτεί μέχρι το καλοκαίρι.

Οι αισιόδοξοι ευρωπαϊστές θεωρούν επίσης ότι, η απάντηση της ΕΕ στην πανδημία είναι πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με άλλες χώρες. Υποστηρίζουν ότι το ποσοστό των θανάτων από τον ιό στην Ευρωζώνη είναι 20% χαμηλότερο από αυτό των ΗΠΑ και 30% χαμηλότερο από αυτό του Ηνωμένου Βασιλείου. Η εικόνα για την Ευρωζώνη είναι ανισομερής, αφού κάποιες χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία έχουν πληγεί πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες.

Οι σύγχρονες κοινωνίες της Δύσης εξετάζουν τα θέματα των θανάτων από την πανδημία, με μία σχετική ευκολία. Γιατί το νομικό πλαίσιο που καθορίζει τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, αποδίδει ευθύνες μόνο κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Επομένως, τα όρια της νεκροπολιτικής είναι τέτοια που να μην υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Κατά τη διατύπωση του φιλόσοφου Achille Mbembe, η νεκροπολιτική αποτελεί την ύστατη έκφραση της κυριαρχίας, η οποία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό, στην εξουσία και στη δυνατότητα να επιβάλλει το ποιος μπορεί να ζήσει και το ποιος μπορεί να πεθάνει.

Το κυρίαρχο αφήγημα των ελίτ είναι ότι ο κορωνοϊός πλήττει τους πάντες, χωρίς διακρίσεις. Ωστόσο, η νεκροπολιτική αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι ο κορωνοϊός δεν επηρεάζει τον καθέναν με τον ίδιο τρόπο. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο στην Ιταλία και αλλού, υπήρχαν διαμάχες για το ποιοι πρέπει να προηγηθούν στην περίθαλψη και στις ΜΕΘ, με την προτεραιότητα να δίνεται στους νέους για να ζήσουν και στους γηραιότερους για να πεθάνουν.

Υπήρξαν ηγέτες όπως ο Τραμπ και ο Μπολσονάρο που επέμεναν ότι η οικονομία δεν έπρεπε να σταματήσει και ο ιός ήταν εύκολα αντιμετωπίσιμος, ενώ οι καραντίνες ήταν αχρείαστες, άποψη άλλωστε που συμμερίζονταν και ο Μπόρις Τζόνσον, στα πρώτα στάδια. Από τις αποφάσεις αυτές πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι, όμως δεν υπάρχουν ευθύνες.

Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που βασίζεται στην άνιση κατανομή των ευκαιριών για να ζήσει κάποιος ή να πεθάνει. Η λογική της θυσίας βρίσκονταν πάντα στην καρδιά του νεοφιλελευθερισμού που λειτουργούσε πάντα με την ιδέα ότι κάποιοι αξίζουν περισσότερο από κάποιους άλλους. Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός, ότι η ΕΕ αποτελεί ένα από τα κυριότερα hubs του νεοφιλελευθερισμού σε παγκόσμια κλίμακα.

Και ακριβώς αυτές οι νεοφιλελεύθερες εμμονές της ΕΕ οδήγησαν παλαιότερα, σε πολιτικές αποφάσεις ιδιωτικοποίησης των συστημάτων υγείας και αποδυνάμωσής τους. Οδήγησαν αργότερα σε απουσία αλληλεγγύης όταν κατέρρεαν τα κορεσμένα συστήματα υγείας της Ιταλίας και της Ισπανίας και οδηγούν και σήμερα σε καθυστερήσεις στους εμβολιασμούς και στη διανομή των οικονομικών πόρων, με αποτέλεσμα, ο αριθμός των ατόμων που θα πεθάνουν ή θα φτωχύνουν, με αποτέλεσμα να γίνουν πιο ευάλωτοι σε μετέπειτα εξελίξεις της πανδημίας-να συνεχίσει να αυξάνεται.

link άρθρου: https://www.geoeurope.org/2021/02/05/o-emboliasmos-kai-oi-domikes-adynamie/

Περί επιδημίας κι αποδημίας

Λένε, σε περιόδους κρίσεως και στις δύσκολες στιγμές, βγαίνει ο καλύτερος εαυτός μας και αυτό είναι αληθές. Αληθές όμως είναι πως για κάποιους από εμάς βγαίνει στην επιφάνεια και ο χειρότερος εαυτός μας κι έτσι διατηρείται η όποια ισορροπία.

Όλοι οι προηγούμενοι μήνες έδειξαν πως δεν είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι ούτε για τη καλή ούτε και για την ανάποδη! Και φτάνουμε στο σήμερα. Σήμερα, η αντίδραση μας στο εμβόλιο, το οποίο ετοιμάστηκε και προορίζεται να προστατεύσει τον γενικό πληθυσμό, έχει προκαλέσει διχογνωμία που φτάνει στα όρια του παραλογισμού.

Εκείνοι που έχουν πεισθεί για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού με εμβόλιο το οποίο - εκ των πραγμάτων - είναι αμφιβόλου δράσεως κι αποτελεσματικότητος, κατηγορούν εκείνους που διστάζουν κι εκφράζουν επιφυλάξεις ως αμόρφωτους, αφελείς ακόμη κι επικίνδυνους!

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Έχουμε πρόβλημα; Ναι, έχουμε πρόβλημα. Υπάρχει ο κορωνοϊός; Ναι, υπάρχει και συνιστά απειλή για κάποιους από εμάς, όχι όμως για όλους! Υπήρξαν και κατά το πρόσφατο παρελθόν απειλές κατά της υγείας του γενικού πληθυσμού; Βεβαίως και υπήρξαν κι εξακολουθούν να υπάρχουν. Τί συνέβη σε εκείνες τις περιπτώσεις; Ποιά ήταν η αντιμετώπιση από τους ανευθυνο-υπεύθυνους (τις πολιτικές ηγεσίες δηλαδή), τις φαρμακευτικές εταιρείες και την επιστημονική κοινότητα;

Τα ερωτήματα τα θέτουμε για να έχουμε ένα μπούσουλα. Ε;

Στην χώρα μας τώρα. Αν κανείς ανατρέξει στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ θα διαπιστώσει πως τα προηγούμενα χρόνια οι θάνατοι κυμαίνονταν στα ίδια επίπεδα (300-350 / ημέρα) με σήμερα. Η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι τώρα - ευτυχώς που γίνονται θαύματα - δεν πεθαίνει κανείς από γηρατειά, καρκίνους ή ό,τι άλλο παρά μόνον από κορονωιό. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Γερμανία αλλά, εν πάση περιπτώσει, μένει στον καθένα να το επαληθεύσει.

Τι έπραξε και τί πράττει η ελληνική κυβέρνηση;

Έβγαλε από τον πάγο πρόσωπα όπως ο Μόσιαλος, με αντικειμενικό σκοπό να επηρεάσει και ακολούθως να διαμορφώσει την κοινή γνώμη. Οι νεότεροι δεν τον γνωρίζουν αλλά οι παλαιότεροι ασφαλώς και τον θυμούνται.

Αντί να κόπτεται για την ασφάλεια και την υγεία των πολιτών, προτίμησε την επιβολή αλόγιστων περιορισμών κι επιδόθηκε στη βεβαίωση προστίμων και μάλιστα με υπερβολικό ζήλο που θα ζήλευε κι ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Αλήθεια ή ψέμματα;

Ξόδεψε και ξοδεύει, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας σημαντικά ποσά στην επικοινωνιακή διαχείριση του όλου θέματος αντί να ενισχύσει το σύστημα υγείας. Αλήθεια ή ψέμματα;

Συνέπεια αυτής της λογικής ήταν και η διοχέτευση κεφαλαίων προς κάθε «επιστήμονα» όχι για έρευνα αλλά για τηλεοπτική εμφάνιση! Αλήθεια ή ψέμματα;

Οι πολιτικές μιας κάποιας ελάφρυνσης των βαρών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων όχι μόνον δεν έχουν και δεν θα έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αντίθετα θα μας ξαναφέρουν πίσω στο 2010 και αυτή τη φορά με μεγαλύτερη ένταση. Αποδεικνύεται έτσι πως ήταν (είναι) μία κυβέρνηση χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο.

Την ίδια ώρα που όλοι μας περιμένουμε επιδόματα κι ελαφρύνσεις για συντήρηση, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, πληρώνεται κανονικά έστω κι αν αμφισβητείται η χρησιμότητά του... (αυτή όμως, είναι μία άλλη ιστορία) και δεν δίνει - έστω αυτή τη φορά - το παράδειγμα που θα έπρεπε πρώτος να δώσει στους κατοίκους αυτής της χώρας. Σε όλους εμάς. Αντίθετα τι βγαίνουν και μας λένε; Οι αποταμιεύσεις των ελλήνων αυξήθηκαν(!).

Το γνωρίζουμε. Δεν είμαστε ούτε Νορβηγία, ούτε Ελβετία και ούτε θα γίνουμε ποτέ γιατί δεν βολεύει εκείνους που είναι βολεμένοι. Όταν όμως έχεις να διαχειριστείς ένα πρόβλημα, οφείλεις να λειτουργήσεις με προσοχή και σοβαρότητα. Με συνείδηση και σχέδιο.

Το ζήτημα δεν είναι υγειονομικό - μόνο. Είναι πρώτα και κύρια πολιτικό και ηθικό, και η ελληνική κυβέρνηση απέτυχε σε κάθε περίπτωση. Αντί λοιπόν να βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση μεταξύ μας, μήπως να δούμε και να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα στην πραγματική τους βάση;

Σε ό,τι αφορά στο εμβόλιο... Τί να πώ; Δεν είμαι γιατρός. Ο Μπουρλά όμως ως ευγενής έντιμος κι αξιοπρεπής καθώς είναι, δεν έχει εμβολιαστεί με το εμβόλιο της εταιρείας του και δεν προτίθεται να εμβολιαστεί, όπως και κανείς από τις κεφαλές της Pfizer... Πολύ φοβάμαι πως ο υπαρκτός κίνδυνος μιας υγειονομικής κατάστασης, έδωσε την δικαιολογία που ήθελε ο «δυτικός» και «πολιτισμένος» κόσμος για να επιβληθούν πολιτικές ελέγχου και περιορισμού με το πρόσχημα της υγείας και της ασφάλειας κι είναι πράγματι αστείο αν αναλογιστεί κανείς πως εκείνοι που κόπτονται για την υγεία και την ασφάλειά μας, έχουν καταστρέψει οικονομικά και κοινωνικά οικογένειες κι οικογένειες... επαγγελματίες κ επαγγελματίες... ανθρώπους και ανθρώπους... ζωές και ζωές...

Ναι, πιθανόν είμαστε αφελείς κι επικίνδυνοι. Σήμερα όμως δεν είναι σχεδόν κανείς αμόρφωτος και αν πρέπει να επιλέξω, προτιμώ τους αμόρφωτους από τους «σπουδαγμένους» γιατί αυτοί τουλάχιστον διαθέτουν κάποια ελάχιστα αποθέματα τσίπας.

Ο λόγος είναι πολιτικός. Τίποτε περισσότερο. Τίποτε λιγότερο.