Σύμβολα και συμβολισμοί των διερευνητικών επαφών

Τίποτε δεν είναι τυχαίο και όλα ερμηνεύονται κατά το πνεύμα τους. Οι συμβολισμοί και η σημειολογία στη προκειμένη περίπτωση είναι, αν μη τι άλλο, ενδεικτική του τρόπου που αντιλαμβάνεται η ισλαμοφασιστική Τουρκία την ανάπτυξη των διεθνών της σχέσεων και την άσκηση της εξωτερικής της πολιτικής.

Ο τόπος συνάντησης των δύο αντιπροσωπειών σε χώρο - ορισμό του κιτς, όπως έχει χαρακτηρισθεί το ανάκτορο του Ντολμά Μπαχτσέ, από ανθρώπους που γνωρίζουν περί αρχιτεκτονικής και διακόσμησης λόγω της ανάμιξης πολλών και διαφορετικών τεχνοτροπιών που δεν επιτρέπει την οποιαδήποτε αυθεντικότητα κι ούτε αγγίζει κατ’ ελάχιστο στην ευρωπαϊκή αντίληψη περί πλούτου και πολυτέλειας (εγώ πάντως το βρίσκω όμορφο κι επιβλητικό), έχει να κάνει περισσότερο με την εμμονή περί πολιτισμικής εξίσωσης παρά με την διπλωματική ευγένεια και τον σεβασμό που οφείλουμε όλοι να επιδεικνύουμε στους φιλοξενούμενούς μας, ακόμη και σε εκείνους με τους οποίους έχουμε διαφορές.

Στο εσωτερικό τώρα, ας δούμε με περισσότερη προσοχή την εικόνα. Δεν βλέπουμε μόνο τις αντιπροσωπείες δύο χωρών που βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι. Στον ειδικά, για την περίσταση, διαμορφωμένο χώρο δεσπόζει στο φόντο η Κωνσταντινούπολη - ασφαλώς - αλλά και η μορφή του μυθικού πτηνού σίμουργκ, το οποίο συναντάται - με παραλλαγές - στους μύθους όλων σχεδόν των λαών της Ανατολής με τον συμβολισμό του να εξυπηρετεί την ισλαμική εσωτερική παράδοση περί εξαγνισμού... αστοχίας κι αναζήτησης... μέχρι την επανάκτηση/κατάκτηση του κόσμου που έχει διασπαρεί μακρυά και πέρα της γενεσιουργού του μήτρας.

Στη πραγματικότητα, δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή εικαστική παρέμβαση αλλά για ένα μήνυμα το οποίο είναι ξεκάθαρο και σαφές σε όσους μπορούν και αναγνωρίζουν την έννοια των συμβόλων.

Επίσης, έχουμε και τη «ξαφνική» συμμετοχή του Ιμπραήμ Καλίν, εκπροσώπου της Προεδρίας μεν, ακολούθου συγκεκριμένου ισλαμιστικού τάγματος δε, που ευθύνεται για εγκληματικές ενέργειες εις βάρος ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, του πνεύματος και του πολιτισμού, με χώρο δράσης - κυρίως - την Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Έστω κι αν ο ίδιος είναι διανοούμενος και ακαδημαϊκός με δημόσια γραφή.

Έχουμε λοιπόν δύο «σύμβολα» του ταγματικού ισλαμισμού σε μια πολιτική κουβέντα. Μάλλον κάποιος δουλεύει κάποιον και στ’ αλήθεια αναρωτιέμαι περί ποιάς «αναβάθμισης» ομιλούν τα ΜΜΕ και σε ποιά ικανοποίηση αναφέρονται; Γιατί ακόμη και τώρα δεν αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με την σοβαρότητα που τους πρέπει αλλά και με το ύφος και το είδος της προσέγγισης που δοκιμάζουν οι συνομιλητές μας;

Καλά κάνουμε και διερευνούμε προθέσεις αλλά χωριό που φαίνεται...

 

Αναζητώντας την Αιώνια Ανατολή

 

Όλα είναι θέμα συνείδησης…

δανεισμένο από το blog: Dana Semitecolo

"Κάποτε ο Παγκανίνι άκουσε έναν βιολιστή να παίζει σε έναν πολυσύχναστο δρόμο του Παλέρμο, στη διάρκεια κάποιας περιοδείας του στη Νότια Ιταλία. Ήταν αρκετά καλός αλλά κανείς δεν έριχνε ούτε κέρμα στο δοχείο που είχε τοποθετήσει μπροστά του για το σκοπό αυτό. Ο Παγκανίνι -γνωστός για τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του- άρπαξε το βιολί του άγνωστου μουσικού του δρόμου και του είπε: "Δεν μπορείς να βγάλεις χρήματα έτσι!" κι αμέσως άρχισε να παίζει με το γνωστό ανεπανάληπτο τρόπο του.

Φυσικά, το δοχείο μπροστά του όχι μόνο γέμισε αλλά ξεχείλισε, άδειασε και ξαναγέμισε αρκετές φορές και ο άγνωστος μουσικός δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του ενώ ο Παγκανίνι που δεν αναγνωρίσθηκε από τους περαστικούς απλά τους μάγεψε με το το ιδιαίτερο παίξιμό του, σταμάτησε να παίζει μόνο όταν ήταν σίγουρος πια πως είχαν μαζευτεί αρκετά χρήματα για τον μουσικό του δρόμου.

Και αμέσως μετά, πήγε στην Όπερα για πρόβα..."

Οι άγγελοι του Swedenborg

Γνωρίζω, οι περισσότεροι που θ’ αναζητήσουν πληροφορίες για τους “Αγγέλους του Swedenborg” ή για τον ίδιο τον Swedenborg στο google ή σε οποιαδήποτε άλλη μηχανή αναζήτησης θ’ απογοητευτούν, οδηγούμενοι εδώ, αφού ο σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι ούτε λογοτεχνικός ούτε φιλοσοφικός. Ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι πολιτικός και κοινωνικός.

Το μεταναστευτικό αποτελεί “φλέγων θέμα” για την κοινωνία μας? Μπορεί και ν’ αποτελέσει... μάλλον θ΄αποτελέσει δεδομένης και της ηθικής-οικονομικής-θεσμικής ένδειας στην οποία έχουμε περιπέσει.  Και παρόλο που καμιά ουσιαστική συζήτηση δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, στο πλαίσιο των αλλαγών που σκοπεύει να προωθήσει η Κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τους μετανάστες και την νομική-κοινωνική τους υπόσταση, στα όρια της ελληνικής επικράτειας, παρατηρούνται ήδη έντονες διαφωνίες, ενστάσεις, προβληματισμοί… τόσο με θετικό, όσο και με αρνητικό πρόσημο!

Στο πρώϊμο αυτό στάδιο, δεν θα ήθελα να δημοσιοποιήσω την άποψή μου, κυρίως δε, πάνω σε υποθετικά σενάρια και σχέδια ή προτάσεις που δεν έχουν λάβει ακόμη οριστική μορφή… Νομίζω, με τον μισό ελληνισμό διασκορπισμένο στα 4 σημεία του ορίζοντα και με την γνώση και την εμπειρία που διαθέτουμε από τις πολιτικές “ζυμώσεις” που παρατηρήθηκαν - λόγω ακριβώς της μεταβολής της πληθυσμιακής σύστασης και της κοινωνικής “ανασύνθεσης” - σε άλλα εθνικά κράτη κατά το παρελθόν, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι θέλουμε να κάνουμε και γιατί.

Ας δούμε πόσο αληθινά και παραστατικά περιγράφει τον “Παράδεισο” και τους “κατοίκους” του, ο - άθεος και αναρχικός, κατά τον αυτοχαρακτηρισμό του - Χ. Λ. Μπόρχες στο “βιβλίο των φανταστικών όντων”. Νομίζω θα το βρείτε αρκετά διαφωτιστικό! Ούτως ή άλλως, “εκεί” όλοι “μετανάστες” θα είμαστε.

 

 

Αμβρόσιε! Αμβρόσιε! Θέλω να πιστεύω πως, εκτός απ’ το να γράφεις, διαβάζεις που και που…

 

 

 

Το απόσπασμα που δημοσιεύεται είναι από τις εκδόσεις LIBRO, Αθήνα 1983. Μετάφραση: Γιώργος Βέης. Τίτλος πρωτοτύπου: El libro de los seres imaginarios 

Τεκτονισμός και Χριστούγεννα

Κάθε φορά που έρχονται γιορτές, και μάλιστα τόσο σημαντικές όσο τα Χριστούγεννα, αναρωτιέμαι ποιες θα μπορούσαν να είναι οι καλλίτερες ευχές που θα μπορούσα να ευχηθώ  τόσο στους αγαπημένους μου, όσο και σε ανθρώπους άγνωστους,  ξένους… ανθρώπους που δεν με συνδέει απολύτως τίποτε.

Ποιό είναι το “πνεύμα” των εορτών τελικά? Και… αλήθεια… οι ευχές, οι όποιες ευχές μπορούν να ζεστάνουν για λίγο την καρδιά μας?

Φαντάζομαι, όσο θα μεγαλώνω, τόσο περισσότερο τα ερωτήματα αυτά θα απασχολούν την σκέψη μου κι ίσως με βοηθήσουν να γίνω λίγο καλλίτερος κάποια στιγμή. Μέχρι τότε όμως, θα είμαι αναγκασμένος να ελπίζω μονάχα πως έστω και στο ελάχιστο λίγες λέξεις – αν και κοινότυπες - είναι ικανές να φέρουν χαμόγελο στα χείλη αγαπημένων ή μη προσώπων…

 

Καλά Χριστούγεννα, με αγάπη, υγεία και ευημερία για όλους!