Αν ανατρέξει κανείς στην ρητορική των
τούρκων πολιτικών και στην γραφή των τούρκων
δημοσιογράφων που ελέγχονται από το καθεστώς
Ερντογάν, δεν θα δυσκολευτεί να διαπιστώσει
την χαμηλή ποιοτική στάθμη των χαρακτηρισμών
και των ορισμών που χρησιμοποιούν για να περιγράψουν
όλους όσους βρίσκονται απέναντί τους αλλά
και για να προβάλλουν τις θέσεις τους.
Οι διατυπώσεις τους δε διακρίνονται
για την τιμωρητική τους διάθεση, σε μια προσπάθεια
δημιουργίας εντυπώσεων ενώ, η φρασεολογία
τους στοχεύει στην γενικότερη διαστρέβλωση
της ιστορικής αλήθειας αλλά και της πραγματικότητας
η οποία, ακόμη και σήμερα, τους καθιστά έκθετους
στην συνείδηση κάθε ελεύθερου ανθρώπου.
Το κακό με τους τούρκους - και το κάκιστο
για εμάς - είναι πως η βαρβαρότητά τους εφάπτεται
με τον πολιτισμό μας, γεγονός που τους ενοχλεί
σε μέγιστο βαθμό καθώς, κάθε σύγκριση δείχνει
την φτηνότητα του χαρακτήρα τους και την πνευματική
τους ένδεια. Οι δηλώσεις κι οι ανακοινώσεις
του Υπουργείου των Εξωτερικών της γειτονικής
μας χώρας δεν αποφεύγουν τον κανόνα.
Αν και γλωσσολογικά έχουν ενδιαφέρον
οι λέξεις, τα επίθετα, οι προσδιορισμοί και γενικότερα,
οι φράσεις που μεταχειρίζονται, επιφυλάσσομαι
για την ανάλυσή τους στο μέλλον. Προς το παρόν,
θα αρκεστώ στον πολιτικό σχολιασμό και μόνον.
Μας κατηγορούν ως "κακομαθημένους" κι ισλαμοφοβικούς, επαναλαμβάνοντας
ξανά και ξανά το αφήγημα του αδικημένου μουσουλμάνου
που ασφυκτιά από την ανοχή και την πολλή ευρωπαϊκή
ελευθερία και μας κουνούν το δάκτυλο απειλώντας
μας με αντίμετρα..., σιωπούν όμως όταν οι αδελφοί
τους μουσουλμάνοι σκορπούν τον τρόμο, σκοτώνοντας
κόσμο και καταστρέφοντας ναούς όπως πρόσφατα
στην Γαλλία και την Αγγλία. Σιωπούν όταν ιεροί
τόποι δοκιμάζονται από την μανία των φανατικών
και βεβηλώνονται τάφοι χριστιανών στα νεκροταφεία
της Κωνσταντινούπολης και αλλού. Σιωπούν όταν
οι τζιχαντιστικές ομάδες στην Μοζαμβίκη και
στις χώρες της δυτικής Αφρικής - οι οποίες στηρίζονται
οικονομικά από τα ίδια ισλαμικά τάγματα που
μετέχουν στην διακυβέρνηση της Τουρκίας και
διαχειρίζονται πόρους του τουρκικού κράτους
- σφάζουν χριστιανούς που αρνούνται τον εξισλαμισμό
τους. Θεωρούν δικαίωμά τους την αλλαγή χρήσης
εκκλησιών και μονών με το πρόσχημα της "ιδιοκτησίας". Δεν έχουν δώσει ποτέ λογαριασμό σε
κανέναν για τις εκκλησίες που μετέτρεψαν σε
στάβλους, τουαλέτες ή εστιατόρια.
Ομιλούν περί ισλαμικού και τουρκικού
πολιτισμού όμως, ποιά είναι τα επιτεύγματά
τους; Ό,τι μας δείχνουν κι ό,τι έχουν να επιδείξουν
είναι Ελληνικό, Αρμένικο, Ρωμαϊκό... οτιδήποτε
άλλο όχι όμως τουρκικό. Στηλιτεύουν την παραβίαση
των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Δύση όμως,
όπου κι αν βρίσκονται, επιχειρούν με το ζόρι
να επιβάλλουν τον ισλαμικό νόμο. Δεν σέβονται
καμία αρχή, καμία αξία και κανένα ιδανικό που
δεν εκπορεύεται από τα γραφόμενα του Ιερού
τους Βιβλίου το οποίο, παρεμπιπτόντως, ούτε
γνωρίζουν να το διαβάζουν, ούτε μπορούν να το
ερμηνεύσουν στην γλώσσα τους.
Χαρακτηρίζουν τους χριστιανούς - κυρίως,
άπιστους, σκύλους, υπανθρώπους κ.λπ. και απαιτούν
θρησκευτικές "ελευθερίες" κι ευνοϊκή μεταχείριση εις βάρος οποιασδήποτε
άλλης θρησκείας, αφού δεν σέβονται και δεν αναγνωρίζουν
καμία άλλη θρησκεία. Αν ζήσει κανείς στην Τουρκία
για ικανό χρονικό διάστημα θα δει για ποιές
θρησκευτικές ελευθερίες και σεβασμό ομιλούν
οι τούρκοι.
Είναι αλήθεια πως παντού και στην Ευρώπη,
οι άνθρωποι πολλές φορές βιώνουν την διάκριση
και την περιθωριοποίηση λόγω των θρησκευτικών
τους πεποιθήσεων. Οι τουρκοϊσλαμιστές όμως,
θα έπρεπε να αναρωτηθούν τους λόγους για τους
οποίους οι μουσουλμάνοι - όχι όλοι! - βρίσκονται
αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις. Μήπως
φταίει ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να ζουν οι
ίδιοι, αδιάφορα από το κοινωνικό περιβάλλον
μέσα στο οποίο υπάρχουν; Μήπως φταίει η προκλητική
τους συμπεριφορά; Μήπως φταίνε οι απαιτήσεις
τους; Μήπως, στο τέλος τέλος φταίνε τα έργα τους;
Πρώτοι οι τούρκοι και οι ισλαμιστές
θεωρούν τα χριστιανικά έθνη και τον Χριστιανισμό
κατώτερα του Ισλάμ και συμπεριφέρονται ανάλογα.
Ακόμη κι εκεί που οι μουσουλμάνοι αποτελούν
ισχνή μειοψηφία.
Δεν είμαστε ούτε ακροδεξιοί, ούτε ρατσιστές,
ούτε ισλαμοφοβικοί. Πολλοί από εμάς έχουμε
σχέσεις προσωπικές, επαγγελματικές και άλλες
με μουσουλμάνους. Δεν φοβόμαστε το Ισλάμ, ούτε
και θέλουμε να βιώνουν οι πιστοί του οποιαδήποτε
μορφή διάκρισης. Στην πραγματικότητα, οι θρησκευτικές
πεποιθήσεις του καθενός είναι δική του προσωπική
του υπόθεση και δεν έχουν να κάνουν και την πολιτική
και την κοινωνική μας καθημερινότητα.
Η Ευρώπη και οι λαοί της έχουν πονέσει
πολύ από τον θρησκευτικό φανατισμό, την θρησκομανία,
την μισαλλοδοξία, τις διαμάχες και τους πολέμους
και δεν σκοπεύουμε να παραχωρήσουμε σε κανέναν
το δικαίωμα αμφισβήτησης του θρησκευτικού
μας πολιτισμού! Όμως, ο ισλαμισμός για ό,τι πρεσβεύει
και για ό,τι επιδιώκει συνιστά απειλή για όλους
μας και θα πρέπει όχι να περιοριστεί αλλά να
καταπολεμηθεί με οποιονδήποτε τρόπο και με
οποιοδήποτε μέσο έτσι, ώστε διασφαλιστεί το
ευ ζην των κοινωνιών μας.
Ο ισλαμισμός αποτελεί δύναμη καταστροφής
κι αποσύνθεσης κι επιφυλάσσει ένα μέλλον δυσοίωνο
για την ανθρωπότητα.
Ο ισλαμισμός αποτελεί παρέκκλιση του
μουσουλμανικού θρησκευτικού βιώματος. Καθιστά
τον Θεό ηθικό αυτουργό κάθε εγκληματικής πράξης
που δήθεν διασφαλίζει μια θέση στον παράδεισο!
Στ’ αλήθεια, θα ήθελα να μάθω ποια άλλη θρησκεία
φέρεται στον Θεό με τόσο ποταπό τρόπο.
Τα μυαλά των τούρκων έχουν πάρει αέρα.
Φαντασιώνονται ένα νεο-οθωμανικό κόσμο στον
οποίο όλοι και όλα θα έχουν υποκύψει στην ισλαμική
υπεροχή και την τουρκική κυριαρχία. Κάποιος
θα πρέπει να τους κόψει αυτόν τον αέρα. Οι προθέσεις
της Γαλλικής κι Αυστριακής κυβέρνησης νομίζω,
κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Είναι
όμως αρκετές;
Σχετικό: https://www.trt.net.tr/greek/tourkia/2020/11/11/apantese-aksoi-sten-anakoinose-tou-steit-ntipartment-1526101?fbclid=IwAR1JCOf8xfErKGzU62xtZI7CA27z7bjEwdanNYQSx-s5JSEcAHxnJdkRJiU
Επισήμανση προς Χαμίντ Ακσόϊ: Δεν είναι
Ορθόδοξο Ρωμαίικο Πατριαρχείο αλλά Οικουμενικό Πατριαρχείο αστοιχείωτε!
(για να μην χρησιμοποιήσω άλλον χαρακτηρισμό)