Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Ο Τουρκικός αμοραλισμός...

... επιμένει να καταπονεί την συμπαθή μας κατά τ΄άλλα Τουρκία. Για μία ακόμη φορά ο Σύλλογος Βακουφίων Ιστορικών Μνημείων και Περιβαλλοντολογικών Υπηρεσιών, προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας της Τουρκίας, έπειτα από την άρνηση του Πρωθυπουργού στην ικανοποίηση του αιτήματός τους και ούτε λίγο ούτε πολύ, απαίτησε την ακύρωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου το 1934, με την οποία η Αγία Σοφία από τέμενος μετατρεπόταν σε μουσείο.


Ο εν λόγω Σύλλογος πολλές φορές στο παρελθόν έχει προσπαθήσει να ανακαινίσει το ζήτημα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αυτή τη φορά όμως, οι εκπρόσωποί του ήταν ιδιαίτερα ευρηματικοί στα επιχειρήματα που διατύπωσαν καθώς, “δεσμεύθηκαν” ότι μια ενδεχόμενη θετική απόφαση στο αίτημά τους, δεν θα είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της μουσειακής αξίας του χώρου, αν κάτι τέτοιο επιβαλλόταν από το “εθνικό συμφέρον”...

Το 10ο Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε ομόφωνα την προσφυγή, σημειώνοντας ότι η χρήση της Αγίας Σοφίας ως μουσείο «δεν αντιτίθεται στο δίκαιο». Η απόφαση του ΣτΕ αναφέρεται στην ιστορική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου του 1934, με την οποία αποφασίστηκε ότι η έκταση που καταλαμβάνει η Αγία Σοφία, το μαυσωλείο, καθώς και ο μεντρεσές και τα υπόλοιπα ακίνητα που βρίσκονται στο χώρο της Αγίας Σοφίας, μετατράπηκαν σε μουσείο, ενώ υπενθυμίζεται ότι η ιστορική περιοχή της Κωνσταντινούπολης εντάχθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1985 στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Επίσης, στην απόφαση του ΣτΕ σημειώνονται τα εξής: «Η χρήση ως μουσείου της Αγίας Σοφίας, η οποία αποτελεί κοινή κληρονομιά και είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Κωνσταντινούπολης, με σκοπό να ανταποκριθεί λειτουργικά στο ρόλο της ως ένα σημαντικό παράδειγμα πολυπολιτισμικότητας, ένα πρότυπο αρχιτεκτονικών, τεχνολογικών και τοπογραφικών αξιών της κοινωνίας, καθώς και ως ένα μνημείο σημαντικής ιστορικής σημασίας, δεν αντιτίθεται στους νόμους».

Τί σχόλιο να κάνει κανείς; Από τη μια συμπλέγματα κατωτερότητας και ζήλεια έναντι των ελλήνων και της κληρονομιάς τους (τί άλλο;) και από την άλλη ανάγκη ενίσχυσης του κοινωνικού ιστού της χώρας με όχημα την θρησκεία και τον φανατισμό.

Θυμίζει λίγο την “ισλαμοφοβία” κάποιων λίγων βορειοευρωπαίων που προσπαθούν να διασκεδάσουν τον φόβο τους γελοιοποιώντας ένα ολόκληρο θρησκευτικό πληθυσμό και το ίδιο το πιστεύω του!

Σε αυτά τα “παιχνίδια” εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι και θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση όσο θα λείπει ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια θα τίθεται ως θέμα προς “διαπραγμάτευση”...

Να γιατί είναι επιτακτική η ανάγκη ανάπτυξης της εξωτερικής πολιτικής, της εξωτερικής μας πολιτικής σε πολλά επίπεδα... Να γιατί θα πρέπει η εξωτερική μας πολιτική να γίνει επιτέλους πολυθεματική και ευέλικτη σε ό,τι αφορά στους ανθρώπους που θα ν΄αναλάβουν αυτό το δύσκολο έργο.

Δεν μπορούμε πλέον να κρυβόμαστε πίσω από την δική μας σκιά. Δεν μπορούμε να σιωπούμε κάθε φορά που κάποιος επιμένει από μόνος του να γελοιοποιηθεί... και μάλιστα εις βάρος μας. Τα ίδια κάναμε και στο Σκοπιανό. Γνωστά τα αποτελέσματα...



update #1, 4/07/08: αναφορικά με την διαχείριση πολιτιστικών μνημείων στην Σικελία

Η αναφορά στην ανάπτυξη πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής δεν ήταν καθόλου τυχαία και η πρόθεση της τοπικής κυβέρνησης της Σικελίας να προσφέρει σε ιδιώτες την οικονομική εκμετάλλευση της λεγόμενης Κοιλάδας των Ναών και άλλων σπουδαίων αρχαιολογικών χώρων της Κάτω Ιταλίας, δικαιολογεί απόλυτα την ανησυχία που εκφράζεται από πολλές πλευρές σχετικά με τον τρόπο που όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ο ελληνισμός ολόκληρος αντιμετωπίζεται και σε πολλές περιπτώσεις βάλλεται από πρόσωπα ή κάθε είδους συμφέροντα με στόχο την συρρίκνωσή του. (Μου θύμισε την έντονη και πολύμηνη επικοινωνία που είχα με τον George Στεφανόπουλο πριν από δέκα χρόνια περίπου, όταν ο ίδιος εξέφραζε τους φόβους του και την αγωνία του, παράλληλα με τους φόβους και τις αγωνίες του συνόλου της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ, για την προσπάθεια ορισμένων κέντρων και παράκεντρων εξουσίας στην παραχάραξη της ελληνικής ιστορίας, της γλώσσας και του πολιτισμού). Το θέμα λοιπόν, δεν είναι κάτι άγνωστο ή κάτι το καινούριο που θα πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη... έστω κι αν οι περισσότεροι έλληνες "κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου".

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν άμεση και έχει ήδη προγραμματιστεί συνάντηση του έλληνα Υπουργού Πολιτισμού με τον αρμόδιο Ιταλό συνάδελφό του για την ερχόμενη εβδομάδα, με αντικείμενο συζήτησης το συγκεκριμένο ζήτημα.


διαβάστε επίσης:

Δεν υπάρχουν σχόλια: