Η βαριά κληρονομιά του Κυριάκου

 

Να διαφημίσουν το έργο της κυβέρνησης, ζήτησε από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τις εργασίες του Συνεδρίου της κυβερνητικής παράταξης που ολοκληρώθηκε χθες Κυριακή, σηματοδοτώντας ουσιαστικά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου η όποια, ελπίζω να είναι σύντομη.

Υπό αυτό το πρίσμα, ακολουθεί  σύντομη καταγραφή των πεπραγμένων του ιδίου και της κυβέρνησής του.

• Λίστα Πέτσα (Μητσοτάκης, κυβέρνηση)
• Πρόστιμα, έλεγχοι και περιορισμός μετακινήσεων δίχως νόημα, ουσία και αποτέλεσμα, εξαιρουμένων ισλαμοταλιμπάν και λοιπών… "τουριστών" - π.χ. "party πρωτοχρονιάς" στην Ομόνοια  (Μητσοτάκης, κυβέρνηση)
• Εκβιασμός, ληστεία κι εξευτελισμός υπερήλικων συμπολιτών μας (Μητσοτάκης – Γεραπετρίτης – Πλεύρης)
• Τρομοκράτηση του γενικού πληθυσμού με πρόσχημα τον κορωνοϊό (Μητσοτάκης)
• "Πολυτέλεια" οι ΜΕΘ (Σκέρτσος)
• Διάλυση του ΕΣΥ, εκβιασμός κι εκδίωξη υγειονομικών καθώς και θάνατοι υγιών κι ασθενών που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί (Μητσοτάκης, Κικίλιας, Πλεύρης συν όλο το κακό συναπάντημα των επιχορηγούμενων "επιστημόνων")
• Αποστολή όπλων σε τρίτη χώρα και συμμετοχή σε πολεμική σύρραξη εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων (Μητσοτάκης)
• Αποχαρακτηρισμός νεοναζιστών (Μπακογιάννη)
• Παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας (Γεραπετρίτης)
• Διαχείριση εθνικών θεμάτων εκτός νομικού/πολιτικού πλαισίου (Μητσοτάκης)
• Νεποτισμός, "αριστεία", ρεβανσισμός, αλαζονεία και αυθαιρεσία (Μητσοτάκης)
• Καταστροφή Αττικής, Εύβοιας και λοιπών περιοχών (Μητσοτάκης, Χρυσοχοΐδης)
• Ενεργειακή κρίση (αισχροκέρδεια), ξεπούλημα εθνικών πόρων, καταστροφή υποδομών (Μητσοτάκης, Χατζηδάκης, Γεωργιάδης)
• Επισιτιστική κρίση, ακρίβεια, οικονομικός στραγγαλισμός ιδιωτών κι επιχειρήσεων πλην κουμπάρων, φίλων και γνωστών (Μητσοτάκης, οικονομικό επιτελείο)
• Σεξισμός και λοιπές ανεπίτρεπτες συμπεριφορές (υπουργοί και βουλευτές π.χ. Οικονόμου...)

Και τα ωραία και τα όμορφα δεν εξαντλούνται εδώ. Έχουμε κι άλλα πολλά να πούμε. Δεν τελειώσαμε ακόμη.

Ωστόσο, καλό θα είναι να έχουμε στο μυαλό μας πως, οτιδήποτε συμβαίνει δεν αφορά μόνο στα πρόσωπα. Είναι και θέμα συστήματος... νοοτροπίας. Και το σύστημα εξουσίας/διαχείρισης είναι πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο. Δεν έχει μόνον ευθύνη ο Μητσοτάκης και ο κάθε Μητσοτάκης για  την ποιότητα της «δημοκρατίας» μας. Όλοι μας έχουμε ευθύνη. Κι ως υπεύθυνοι, απολαμβάνουμε ό,τι πραγματικά θέλουμε κι αξίζουμε!

 

Τσαμπατζήδες και ...δεξιοτέχνες

Όσοι γνωρίζουμε την Νέα Δημοκρατία και την ιστορία της, δεν αισθανόμαστε και δεν δοκιμάζουμε καμία απολύτως έκπληξη ούτε από την ρητορική, ούτε και από τις συμπεριφορές που επιδεικνύουν τα στελέχη της με κάθε ευκαιρία, πολύ δε περισσότερο, από τις κυβερνητικές επιλογές της, όποτε τύχει και έχει - δυστυχώς για εμάς τους πολίτες - της διαχείριση της εξουσίας. Θα μου πείτε, δημοκρατία έχουμε και την επιλογή στην τελική την κάνουν οι πολίτες. Αυτή όμως η προσέγγιση - αθώα επιφανειακά, κάθε άλλο παρά νομιμοποιεί την αλαζονεία των διαχειριστών και δικαιολογεί την αφέλεια όλων εκείνων που δεν αντιλαμβάνονται την ουσία των πραγμάτων. 

Σκεφτείτε ότι οι άνθρωποι που στέλνουμε στο Κοινοβούλιο, δήθεν για να κάνουν την ζωή μας καλύτερη, φροντίζουν να κάνουν την δική τους ζωή καλύτερη (δεν απαιτούνται ούτε δεξιότητες ούτε εξυπνάδα), τακτοποιούν φίλους και γνωστούς - κάποτε τους λέγαμε κουμπάρους - κι εμείς, βολευόμαστε με εξαγγελίες, δηλώσεις, διαγγέλματα, έκτακτα ή μόνιμα επιδόματα, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις που προηγούνται πάντα - όλως τυχαίως - αυξήσεων σε αγαθά, προϊόντα και υπηρεσίες και μένουμε διαρκώς δέσμιοι ενός εχθρικού κι εκδικητικού κράτους, που εξαντλεί την αυστηρότητά του στους αδύναμους και τους μη έχοντες ενώ χαϊδεύει όλους εκείνους που το υπηρετούν με συνέπεια.

Τσαμπατζήδες μας αποκαλούν, βολεμένους και ανίκανους… ποιοί; Οι επαγγελματίες πολιτικοί; Εδώ γελάμε. 

Καλώς ή κακώς, τους περισσότερους τους γνωρίζουμε από τα νιάτα τους. Ξέρουμε πως λειτουργούσαν, τι έλεγαν, τι επεδίωκαν και τι έκαναν για να το επιτύχουν. Κι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Επομένως, καταλαβαίνουμε απόλυτα πως λειτουργούν σήμερα, τι λένε, γιατί το λένε και τι επιδιώκουν. Τουλάχιστον κάποιοι από εμάς. Διότι, οι περισσότεροι ούτε γνωρίζουν ούτε και ασχολούνται, κοιτάζοντας μόνο την πάρτη τους. Κι αυτό είναι μείζον θέμα για την ποιότητα της δημοκρατίας και του πολιτικού μας συστήματος. Κι έτσι, ενώ πασχίζουμε για τα συμφέροντά μας δεν ξέρουμε καν ποια είναι αυτά!

Θα μου πείτε, ωραία τα λες και τα έχουμε κι εμείς υπόψη μας. Μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να αλλάξουν τα πράγματα; Κι απαντώ. Ούτε ωραία τα λέω ούτε και η δική μου δουλειά είναι να σας πω τι να κάνετε. Αν όμως, περιμένετε τις εκλογές για να βγει ο ένας ή ο άλλος τότε λυπάμαι αλλά είσαστε βαθιά νυχτωμένοι. Τί συνηθίζουν να μας λένε οι πολιτικοί μας με στόμφο; «Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα»… που σημαίνει, πάντα υπάρχει χώρος για όλους να κάνουν ό,τι νομίζουν πως θα είναι ωφέλιμο. Προσπαθείτε, προσπαθούμε για ό,τι μπορεί να μας είναι ωφέλιμο; 

Αν δεν το καταλαβαίνετε, εκείνο που στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουμε είναι σύγκρουση συμφερόντων. Άλλα τα συμφέροντα τα δικά μας και άλλα τα συμφέροντα των πολιτικών. Πώς λοιπόν περιμένετε από τον πολιτικό κόσμο να φροντίσει για τα δικά μας συμφέροντα; Δεν τους καίγεται καρφί! Όπως ακριβώς δεν τους καίγεται καρφί και για την χώρα μας. Σχεδιάζουν, αποφασίζουν κι εκτελούν χωρίς καμία απολύτως αίσθηση του αποτελέσματος αφού δεν τους αγγίζει ούτως ή άλλως. Πάνε κι έρχονται χωρίς καμία ευθύνη. Αδιάφοροι. Ανάλγητοι. Ενώ εσείς, οι μεγαλύτεροι, τσοντάρετε την σύνταξή σας για να ζούνε λίγο καλύτερα τα παιδιά σας - ακόμη και εις βάρος της υγείας σας! Οι νεώτεροι - αν έχετε την ευκαιρία - κάνετε δύο και τρεις δουλειές και πάλι δεν τα βγάζετε πέρα γιατί δεν έχετε τις… απαιτούμενες δεξιότητες σύμφωνα με τον πρωθυπουργό. Δεξιότητες που προφανώς έχει ο γιός του και κακώς σας ενοχλεί, όσους από εσάς σας ενοχλεί. Αν τώρα, είσαστε άνεργοι… ε, φταίτε!

Δυστυχώς για εμάς, αυτή είναι η ΝΔ, οι αξίες και οι αρχές της. Και επειδή οι περισσότεροι από εσάς, φίλοι μου, είσαστε δεξιόστροφοι και θα πέσετε να με φάτε, σας προλαβαίνω και σας λέω ότι στην δική μου αντίληψη, δεξιά κι αριστερά είναι το ίδιο και το αυτό. Και της ίδιας κριτικής θα τύχει το οποιοδήποτε κόμμα αξιωθεί να κυβερνήσει, γι΄ αυτό, ξαναδιαβάστε την προηγούμενη παράγραφο. Καλή Πρωτομαγιά να έχουμε, με υγεία!

Η Ευρώπη στην κλίνη του Προκρούστη

Κατά την άφιξή του χθες (24/3/22) στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, τάχθηκε υπέρ της …στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ ενώ, τόνισε ότι: «Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να διασφαλίσουμε πως όποια μέτρα εφαρμόσουμε δεν θα καταλήξουν να είναι πιο επώδυνα για τους Ευρωπαίους πολίτες από ό,τι για τη Ρωσία.»

Αργότερα το βράδυ, παρακολούθησα και τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μαργαρίτη Σχοινά, να μιλά[1] με ενθουσιασμό για «μεγάλες αποφάσεις» και «ηγέτες», για «σχέδια» και «πολιτικές» που δίχως αμφιβολία, δεν θα έχουν κάποιο άμεσο αποτέλεσμα αλλά το… ελπίζουμε για το μέλλον.

Σας παρακαλώ πολύ να δείτε την μεγάλη εικόνα! Τί δεν κατάφεραν να κάνουν για την Ευρώπη και τους ευρωπαϊκούς λαούς σαράντα και χρόνια τώρα πραγματικοί ηγέτες και μεγάλες πολιτικές φυσιογνωμίες – άραγε, ποιόν να πρωτοθυμηθώ, που θα το καταφέρουν μέσα σε λίγους μήνες ή εν πάση περιπτώσει σε εύλογο χρονικό διάστημα[2], μετριότητες που σχεδιάζουν και ορίζουν την ζωή μας, δίχως προηγουμένως να έχουν εκτιμήσει όλο το εύρος των επιπτώσεων που θα έχουν οι πολιτικές τους αποφάσεις στην καθημερινότητά μας, στο παρόν και το μέλλον;

Τουλάχιστον εμείς οι πολίτες θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς αναμεταξύ μας. Δεν βρισκόμαστε στο μέσο μιας σύγκρουσης συμφερόντων ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση και μόνον, αλλά μπροστά σε μια πολύ πιθανή πλέον ανθρωπιστική κρίση με συνέπειες που κανείς μας δεν είναι σε θέση να προβλέψει αυτή τη δεδομένη στιγμή.

Ωστόσο, θα πρέπει να αναμένουμε περαιτέρω φτωχοποίηση όλων των ευρωπαϊκών πληθυσμών[3], πλήρη έλεγχο και περιορισμό των οικονομικών μας, σταδιακή περιστολή ή ακόμη και κατάργηση δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων μας, μεταβολή του λεγόμενου ευρωπαϊκού αξιακού συστήματος με αντίκτυπο στους θεσμούς σε υπερεθνικό και εθνικό επίπεδο – πήραμε μία πρώτη γεύση με τη διαχείριση του covid, ανάπτυξη του μιλιταρισμού και ίσως το πιο σημαντικό, πλήρη εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό…[4]

Σε προηγούμενο άρθρο μου[5], είχα αναφερθεί στις ευθύνες των Ευρωπαίων ενώ σε μία άλλη γραπτή μου παρέμβαση[6] εξηγούσα τους λόγους για τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες και η διακυβέρνηση Biden δεν έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να αποφευχθεί η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Σε κάθε περίπτωση, οι Η.Π.Α. μετρούν ήδη κέρδη ενώ ο μεγάλος χαμένος είμαστε εμείς. Το μεγαλύτερο θύμα; Η αλήθεια και η όποια προοπτική για ένα μέλλον ασφαλές, ειρηνικό και δημιουργικό.

---

[1] https://www.newsbeast.gr/world/arthro/8450684/margaritis-schoinas-koini-agora-kai-apothikefsi-fysikou-aeriou-stin-evropi

[2] https://www.geoeurope.org/2022/03/15/o-ithikos-aytoyrgos-ton-eyropaikon-dei/

[3] https://www.kathimerini.gr/world/561778003/makron-anapofeyktos-o-limos-se-12-eos-18-mines-an-i-moscha-den-epideixei-ypeythynotita/

[4] https://www.huffingtonpost.gr/entry/eisvole-sten-oekrania-senaria-sten-omichle-toe-polemoe_gr_622ee07ae4b0e01d97ad1920

[5] https://cmoiss.blogspot.com/2022/03/blog-post_6.html

[6] https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-eisvole-sten-oekrania-kai-e-poliorkia-tes-eeropes_gr_621e0165e4b0d1388f1a4fe4

"Ό, τι είναι νόμιμο είναι ηθικό...", από το ημερολόγιο ενός ηλίθιου

 

Χαρακτικό που παρουσιάζει το λεγόμενο άχρηστο κοινοβούλιο. Το "άχρηστο κοινοβούλιο" ήταν το πρώτο κοινοβούλιο της Αγγλίας επί βασιλείας του Καρόλου Α ', και λειτούργησε από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 1625. Χαρακτηρίσθηκε ως άχρηστο καθώς δεν είχε καμία πρακτική κι ουσιαστική χρησιμότητα.

Το καθόλου ατυχές περιστατικό στα Lidl που δικαίως προκάλεσε την οργή και την αγανάκτησή μας, με τη συμπεριφορά του υπεύθυνου του καταστήματος στο Ίλιον και τους λόγους που προέβαλε για να δικαιολογηθεί, μου έφερε στο μυαλό την πασίγνωστη πλέον φράση του άλλοτε μεγαλοστελέχους της Νέας Δημοκρατίας, σπλάχνου του μητσοτακέϊκου και υπουργού της κυβέρνησης Καραμανλή, Γιώργου Βουλγαράκη, περί νομιμότητας και ηθικής, να επιβεβαιώνει κατ’ επανάληψη εκείνο που όλοι γνωρίζουμε: Ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό.

Τι σήμαινε όμως εκείνη η ομολογία του πρώην Υπουργού και πρώην Βουλευτή (νομοθέτη) που εν πολλοίς εξακολουθεί ως φιλοσοφία να ορίζει τον λεγόμενο πολιτικό μας πολιτισμό; Σήμαινε και σημαίνει ότι είναι δεδομένη εν τοις πράγμασι η ανικανότητα του Έλληνα νομοθέτη να ρυθμίζει του κανόνες της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής μας ζωής… τους κανόνες του παιχνιδιού. Και δεν είναι προνόμιο των Ελλήνων αυτή η ανικανότητα. Την συναντάμε παντού. Αλλού με περισσότερη κι άλλου με λιγότερη ένταση.

Πολλές φορές με έχει προβληματίσει η λογική με την οποία σχεδιάζονται, προτείνονται και ψηφίζονται - για να εφαρμοστούν - τελικά πολλοί Νόμοι. Κι άλλες τόσες φορές, με έχει απασχολήσει το ηθικό και το ποιοτικό τους πρόσημο… ξέρετε, κάποια πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Βγάζουν μάτι κατά το κοινώς λεγόμενο.

Από την άλλη, δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτή η ανικανότητα είναι οργανική. Είναι σίγουρα επίκτητη και προκαλείται από σκοπιμότητες - το δίχως άλλο, κυρίως όμως, από την ίδια τη νοοτροπία μας. Τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και το πώς βλέπουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας μέσα στο περιβάλλον μας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο παρατηρούνται και διαφορές από χώρα σε χώρα. Κι είναι αλήθεια, πολλές χώρες γύρω μας και κοντά μας προκρίνουν την ευημερία και την εξυπηρέτηση των πολιτών τους, από την εξυπηρέτηση τους κράτους και του (όποιου) συστήματος εξουσίας και διαχείρισης. Έχουν άλλη στόχευση δηλαδή.

Ας επιστρέψουμε όμως στην ηθική και στο δίκαιο. Αν κι όλοι μας ακούμε και μιλάμε διαρκώς γι’ αυτές τις δύο έννοιες και μολονότι τις μεταχειριζόμαστε κάπως αόριστα κι αυθαίρετα πατώντας πότε στην ατομική-προσωπική και πότε στην συλλογική τους διάσταση, γνωρίζουμε ή έστω καταλαβαίνουμε ότι παράγουν πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα.    

Έτσι, μπορεί ο υπεύθυνος του καταστήματος να είχε την κανονιστική υποχρέωση να ακολουθήσει μία συγκεκριμένη διαδικασία, για να μην χάσει ενδεχομένως την δουλειά του από την άλλη, η αντίδραση του κόσμου υποδεικνυόμενη από την ηθική του συνόλου που θέλει τα πιο αδύναμα μέλη του να προστατεύονται για λόγους τάξης κι αρμονίας, μας έδωσε ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα: την ακύρωση της σχετικής νομοθετικής ρύθμισης στην πράξη!

Ακόμη κι ο πιο ενδεής συμπολίτης μας έχει την ίδια αξία με εμάς. Έχει δικαίωμα στην ζωή και στην αξιοπρέπεια, έστω και αν δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των ίδιων υποχρεώσεων.

Ακόμη κι ο πιο ενδεής συνάνθρωπός μας έχει ανάγκη της συμπαράστασης, της συνδρομής και της αλληλεγγύης μας, έστω κι αν ευθύνεται ο ίδιος για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.

Το ερώτημα ωστόσο δεν είναι γιατί ένας υπάλληλος ακολούθησε τις προβλεπόμενες διαδικασίες, ούτε γιατί ένας από εμάς αναγκάστηκε να κλέψει για να φάει. Το μείζον ερώτημα είναι γιατί πεινάει! Και σε αυτό το ερώτημα οφείλει να απαντήσει ο Έλληνας νομοθέτης. Κι όχι μόνον οφείλει να απαντήσει αλλά έχει και την υποχρέωση να βρει λύση στο πρόβλημα.

Δεν μπορεί να την βρει. Δεν μπορεί να την βρει διότι η πολιτική είναι αποδεσμευμένη από την ηθική. Κι αυτή η αποδέσμευση, είναι αυταπόδεικτη! Καθώς, «ενός κακού μύρια έπονται» όπως λέει κι ο σοφός λαός μας, απόρροια αυτής της αποδέσμευσης είναι και η υπέρβαση κάθε ηθικού φραγμού από την επιχειρηματική και οικονομική ελίτ (και) στη χώρα μας. Μετενέργεια αυτής της υπέρβασης συνιστούν οι λογικές και οι πρακτικές στελεχών επιχειρήσεων, τεχνοκρατών και γραφειοκρατών καριέρας οι οποίοι, αν και διαθέτουν αξιόλογο βιογραφικό ή ικανότητες, υπολείπονται ήθους συμβατού του αξιακού μας φορτίου. Ακόμη κι αν είχαν ή έχουν αγαθές προθέσεις, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κατάσταση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί.  

Το βλέπουμε και το αναγνωρίζουμε παντού. Από τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, τους μισθούς-χαρτζιλίκι, τα παράλογα πρόστιμα, τους φόρους επί των φόρων, τις business των ασφαλιστικών ταμείων (ανάθεμα κι αν προσφέρουν κάτι), την υγεία, την ασφάλεια, την παιδεία, μέχρι τους κάθε λογής περιορισμούς και τις παρεμβάσεις στην καθημερινότητά μας ενώ ζούμε δήθεν σε μια «σύγχρονη κι ελεύθερη δημοκρατία με θεσμούς που λειτουργούν». (Κ. Μητσοτάκης, MSC).  Σε αντιδιαστολή και παραφράζοντας ελάχιστα τον Ουελμπέκ (με συγχωρείτε που απαξιώ Τατσόπουλους και Χωμενίδες)… «δημιουργήσαμε ένα σύστημα με το οποίο είναι απλά αδύνατο ένας φυσιολογικός άνθρωπος να ζει και το χειρότερο είναι πως επιμένουμε ότι είναι η μόνη οδός.»

Τίποτε δεν γίνεται αυτόματα και μαγικά και τίποτε δεν είναι αυτορυθμιζόμενο όπως υποστηρίζουν οι βολεμένοι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, ενώ πασχίζουν να μας πείσουν για την πολιτική τους ορθότητα που μας θέλει όλους όχι ίσους αλλά αόριστους, απρόσωπους, απαθείς κι αναλώσιμους.

Περί ηγεσίας και ηγετών. Μια απάντηση στον Αλέξη Παπαχελά

 

Αγαπητέ κ. Παπαχελά, διάβασα με ενδιαφέρον το κείμενό σας υπό τον τίτλο: «Οι ηγέτες δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος» και πριν από οτιδήποτε άλλο, να σημειώσω - για να μην παρεξηγηθώ - όλοι έχουμε το δικαίωμα να λέμε και να γράφουμε ό,τι θέλουμε έστω και αν η σημερινή κυβέρνηση ενοχοποιεί και στιγματίζει κάθε άποψη που εκφράζεται και δεν έχει προηγουμένως ζυγιστεί με τα δικά της μέτρα και σταθμά.

Ας δοκιμάσουμε μία προσέγγιση εν είδει ρητορικής ανάλυσης για να δούμε τι ακριβώς γράψατε και γιατί το γράψατε. Πάντα μέσα από το δικό μου πρίσμα. Επισημαίνετε ήδη από το ξεκίνημα ότι, «αυτός ο τόπος χρειάζεται επειγόντως μερικές μεγάλες μεταρρυθμίσεις.» Μεγάλη αλήθεια! Τι ακριβώς νοείται μεταρρύθμιση;  Μιλάτε και μιλάμε όλοι για αλλαγές στην παιδεία, την Δικαιοσύνη, την υγεία, την δημόσια διοίκηση κ.ο.κ., τί ακριβώς εννοούμε;

Κατά την άποψή σας, «μεταρρύθμιση σημαίνει ξεβόλεμα, αξιολόγηση, στοχοθεσία, αξιοκρατία.». Εγώ θα έλεγα: μεταρρύθμιση σημαίνει πραγματισμός, έρευνα, μελέτη, όραμα, συνείδηση, σχέδιο κι εν συνεχεία, ξεβόλεμα κι αξιολόγηση. Δεν είναι μόνον τεχνικό το ζήτημα αλλά και ζήτημα περιεχομένου. Για αξιοκρατία ας μην μιλήσουμε καν, διότι είναι μία λέξη και μία έννοια που έχει απαξιωθεί προ πολλού από όσους διαχειρίζονται κάθε είδους εξουσία, αρχής γενομένης από το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας το οποίο, κατ’ επανάληψη έχει φανεί, έχει κριθεί κι έχει αποδειχτεί κατώτερο των περιστάσεων.

Καμία μεταρρύθμιση δεν πετυχαίνει αν δεν λαμβάνει υπόψη της την πραγματική εικόνα της κοινωνίας και όχι την πλασματική - όπως αυτή διαμορφώνεται και παρουσιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης ή από τα blueprints τεχνοκρατών και γραφειοκρατών που εν πάση περιπτώσει εργάζονται, ερμηνεύουν και προτείνουν εκτός κάδρου. Οι δε «άμεσα εμπλεκόμενοι» στους οποίους αναφέρεστε, έχουν το χρέος της ευθύνης και όχι το προνόμιο της ιδιοκτησίας.

Συμφωνούμε, κάθε χώρος οφείλει να αναδείξει τις ηγετικές του μορφές για να τραβήξει όλους τους υπόλοιπους αλλά, η χώρα μας γινόταν και γίνεται διαρκώς άνω κάτω διότι κανένας δεν λαμβάνει υπόψη του τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και της ίδιας. Κανείς δεν έχει συναίσθηση του ρόλου του και της ευθύνης του. Όλοι έχουν την δική τους εικόνα, αλλά κανένας δεν σκέπτεται έστω και στιγμιαία αν η εικόνα που έχει και ό,τι φαντάζεται, ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες του συνόλου.  

Να πάμε τώρα στις ηγεσίες και στο πολιτικό κόστος. Προφανώς διαφωνούμε αλλά εδώ και δεκαετίες δεν έχουμε στην χώρα μας ικανή ηγεσία με όραμα. Κι εφόσον δεν υπάρχει όραμα, πώς μπορεί να υπάρξει σχέδιο; Κι εφόσον δεν υπάρχει σχέδιο, πώς μπορεί να υπάρξει εξασφάλιση του κοινού συμφέροντος; Και ποιος τελικά είναι εκείνος που νομιμοποιείται να ορίζει το «κοινό συμφέρον»; (Η σύγκριση με άλλες χώρες και άλλες κοινωνίες, μπορεί να μας βοηθήσει στην απάντηση αυτών των ερωτημάτων.) Εντούτοις, έχουμε ανακύκλωση προσώπων, ιδεών κι αντιλήψεων καθώς και πλήθος κακών αντιγραφών και κάκιστων συμπεριφορών και πρακτικών που αν μη τι άλλο προσβάλλουν την νοημοσύνη μας. … Μετά έρχεται και η ανάληψη του «πολιτικού κόστους». Από τότε που άρχισαν οι πολιτικοί - με το δημοσιογραφικό σιγοντάρισμα - να μιλούν για πολιτικό κόστος, χάθηκε το φιλότιμο…

Όλοι ζητάνε δουλειές και παραπάνω λεφτά. Όχι μόνον οι συνδικαλιστές. Τα λεφτά του ελληνικού λαού που βγαίνουν με κόπο και πετιούνται αποδεδειγμένα σε τρύπιο κουβά δεν είναι οι όποιες αυξήσεις ή αναπροσαρμογές τελικά επιτυγχάνονται, αλλά οι βουλευτικές / κυβερνητικές αποζημιώσεις, οι μισθοί και συντάξεις των δικαστών, των διορισμένων συμβούλων και διεκπεραιωτών, των παρατρεχάμενων κι όλων των –ων που τρέφονται από το… «τέρας».

Ok. Απολαμβάνουν προνομίων και πρέπει να απολαμβάνουν προνομίων. Ποια είναι η ανταποδοτικότητα που προσφέρουν; Ποια είναι η ανταπόκριση των επιλογών και των αποφάσεών τους μέσα στην κοινωνία των πολιτών για την κοινωνία των πολιτών; Εκεί πρέπει να γίνουν οι μεγάλες τομές!!!

Επιπλέον, έχουμε ασφάλεια; Απολαμβάνουμε όλοι ισότητα και ισονομία; Πώς; Πότε; Με το ακαταδίωκτο και τις παραγραφές; Εδώ απαξιώνονται θεσμοί καθημερινά· τα παιδιά φεύγουν στο εξωτερικό - και δεν επιστρέφουν - διότι δεν έχει νόημα. Να μην μιλήσουμε καν για την παιδεία και το ελληνικό σχολείο!

Ηλικιωμένοι εκβιάζονται με ακόμη μεγαλύτερη ένδεια (οι περισσότεροι δεν ζουν στα πλούτη και τις ανέσεις) με πρόφαση μια επιδημία που ακόμη και ο πιο ανόητος καταλαβαίνει πως είναι ακριβώς αυτό: πρόφαση… Αλήθεια, ποιά η διαφορά του έλληνα πρωθυπουργού από έναν κοινό εκβιαστή; Είναι μήπως οι ξένες γλώσσες και το Harvard ή η δύναμη της… «πειθούς»;

Ατυχείς συμπολίτες μας, τώρα, αυτή τη στιγμή, αναγκάζονται να μετρούν τις ώρες τους και τις μέρες τους στο ψύχος και το υπομένουν με υπομονή κι αξιοπρέπεια. Ωστόσο, καλπάζει η ανάπτυξη μαθαίνω. Όπου να ‘ναι έρχεται και η ευημερία που υπόσχεται κι ο τούρκος πρόεδρος.

Πληρώνεται αδρά η προπαγάνδα αντί να ενισχυθεί το σύστημα υγείας… πώς το είχε πει τόσο χαριτωμένα ο κ. Σκέρτσος; Α, ναι!  «Πολυτέλεια»! Πολυτέλεια η ενίσχυση του συστήματος υγείας…

Η χώρα μας βρίσκεται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως σε άστεγους και μιλάμε για πολιτισμό; Μιλάμε για μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη και πρόοδο; Και αυτά είναι μόνον ψήγματα. Αν θέλετε, να το αναπτύξουμε ακόμη περισσότερο δημόσια. Ένα προς ένα όλα τα θέματα.

Βέβαια, κάθε τι έχει δύο όψεις και μπορούμε να δούμε τα πράγματα και από άλλη σκοπιά. Όμως, ένας και μόνον από εμάς να υποφέρει εξαιτίας των όποιων κυβερνητικών επιλογών και αποφάσεων, συνιστά συνολική μας αποτυχία!

Δεν μας λείπουν προσωπικότητες αγαπητέ κ. Παπαχελά. Άλλωστε οι προσωπικότητες - αν όχι από φυσικού τους -  μπορούν και χτίζονται και τα εργαλεία του marketing κάνουν καλή δουλειά. Άνθρωποι με συνείδηση μας λείπουν. Άνθρωποι με όραμα και άνθρωποι που να μπορούν να εμπνεύσουν το όραμά τους. Να το κάνουν κοινό κτήμα. Να μιλούν με ειλικρίνεια για να μπορούν και να πείθουν…

Το αποτέλεσμα που βλέπουμε γύρω μας, πράγματι μόνον αισιοδοξία δεν μπορεί να μας γεμίζει. Αναλογιστείτε για λίγο την ευθύνη που φέρετε εσείς ο ίδιος κι εγώ και όλοι μας, όσο στηρίζουμε ή ανεχόμαστε αυτή τη κατάσταση και αρκούμαστε σε διαπιστώσεις…

Οι «ηγέτες» δεν υπολογίζουν το «πολιτικό κόστος»; … «Ηγέτη» εννοείτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην προκειμένη περίπτωση; Μάλλον θα ήταν φρόνιμο να ξανασκεφτείτε τι γράψατε και να επαναδιατυπώσετε.

 

Ο πρωθυπουργικός εκβιασμός κι η υποχρεωτικότητα του παραλογισμού

 

Σε μια αποστροφή της ομιλίας του χθες στην Βουλή, ο Πρωθυπουργός είπε ότι προτιμά «να φαίνεται πρόσκαιρα αυστηρός κι αργότερα υγειονομικά σωστός» (sic). Θα επανέλθουμε αργότερα σε αυτό. Ένα είναι σίγουρο: το τέλος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, θα βρει την ελληνική κοινωνία περισσότερο διχασμένη από ποτέ, σε σύγχυση, και το πολιτικό μας σύστημα τραυματισμένο ανεπανόρθωτα από τον αυταρχισμό, απόρροια της ανεπάρκειας τόσο του ίδιου όσο και των κυβερνητικών στελεχών να διαχειριστούν αποτελεσματικά μία σειρά προβλημάτων, αρχής γενομένης από το ζήτημα του κορωνοϊού.

Αποκαλύφθηκε στην πορεία των πραγμάτων πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει το μέγεθος του κινδύνου. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Η επικοινωνιακή πολιτική έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο λογικής και χρήμα διενεμήθη από εδώ κι από εκεί έτσι, ώστε να φτιαχτεί ένα αφήγημα που θα ήταν δυνατό να καλύψει την κυβερνητική ανικανότητα παρά στη θωράκιση του συστήματος υγείας της χώρας καθώς - από ιδεολογικής απόψεως της συντηρητικής  παράταξης, θεωρήθηκε και θεωρείται περιττή πολυτέλεια…

Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ και καμία διάθεση σοβαρής διαχείρισης, και δεν εκπονήθηκε ποτέ κανένα απολύτως δομημένο σχέδιο αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Δεν το λέω εγώ. Τα λένε οι ίδιοι στην Βουλή και στα τηλεπαράθυρα. Δεν χρειάζονται παραδείγματα κι αναφορές. Ας ανατρέξει κανείς στις κατά καιρούς δηλώσεις του κ. Σκέρτσου, του κ. Γεωργιάδη, του κ. Κικίλια… αλλά και να θυμηθεί και τα ποσά τα οποία έλαβαν οι τηλεμαϊντανοί επιστήμονες όπως οι κ.κ. Τσιόδρας, Γώγος, Μαγιορκίνης, Βασιλακόπουλος και λοιποί όχι για έρευνα αλλά για προπαγάνδα.

Με εκείνα και με τ’ άλλα φτάσαμε στο ακαταδίωκτο για όλους τους εμπλεκόμενους, στην τιμωρητική αναστολή εργασίας κρίσιμων επαγγελματικών ομάδων για την υγεία των πολιτών - εφόσον δεν υπέκυπταν στους κυβερνητικούς εκβιασμούς, την καθημερινή τηλε-τρομοκρατία του πληθυσμού από τα επιδοτούμενα συστημικά μέσα ενημέρωσης, τον διχασμό και τον στιγματισμό των ανεμβολίαστων και στην επιβολή δυσβάσταχτων εισπρακτικών κι όχι υγειονομικών μέτρων δήθεν για την… προστασία μας.

Παράλληλα, θεσμοί όπως η Δικαιοσύνη αποδείχθηκαν ανίκανοι να διασφαλίσουν το Σύνταγμα, την ζωή, την τιμή και την αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών καθώς, φαίνεται και σε αυτή την περίπτωση περίτρανα πως, δεν λειτουργούν ανεξάρτητα από την εκτελεστική εξουσία αλλά άγονται και φέρονται από αυτήν. 

Όλα τα παραπάνω ενίσχυσαν το κυβερνητικό αφήγημα και την καχυποψία μεγάλης μερίδας των πολιτών κι έδωσαν συγχρόνως λαβή σε κάθε είδους φαντασιόπληκτο να μιλά για τσιπάκια, αλλαγές DNA, αντίχριστους και λοιπές σαχλαμάρες. Όλοι τους, με ηθικό αυτουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πήραν στον λαιμό τους κόσμο και κανείς δεν πρόκειται να λογοδοτήσει γι’ αυτό.

Δυστυχώς, ο Πρωθυπουργός, με «ήσυχη συνείδηση» - όπως χαρακτηριστικά ανέφερε χθες από το βήμα της Βουλής - φέρει ακέραια την ευθύνη αυτής της κατάντιας κι ο παραλληλισμός με την Γερμανία της δεκαετίας του ’30 δεν είναι ούτε άστοχος, ούτε άτοπος. Όπως ο Χίτλερ και το NSDAP τότε, έτσι κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία σήμερα, κατάφεραν την ενοχοποίηση της κοινής λογικής και την αναγωγή της αυθαιρεσίας και του παραλογισμού σε μείζονα πολιτική επιλογή για όλους του τομείς της κοινωνίας! Ο Πρωθυπουργός, μάς πότισε με την ανηθικότητά του και τα συμπλέγματά του! Δεν έχει σημασία αν το διακύβευμα είναι διαφορετικό. Η ουσία παραμένει η ίδια. Και με την «ουσία» αυτή θα φτάσουμε μέχρι την «Τελική Λύση» εάν οι υγιείς και δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας δεν ενεργοποιηθούν τάχιστα.

Φανταστείτε, κλίμα «ικανοποίησης» αποπνέει το κυβερνητικό επιτελείο μετά τη χθεσινή παρουσία του Πρωθυπουργού στην Ολομέλεια (!). Όμως, στα μάτια του κάθε δημοκράτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι παρά ένας κοινός εκβιαστής που έχει βάλει στο στόχαστρό του το πιο αδύναμο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Τους γονείς μας, τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας. Αύριο, ο στόχος θα είναι τα παιδιά μας και αργότερα εμείς. Θα τον αφήσουμε να φτάσει μέχρι εκεί;

Θα μου πείτε, κι άλλες χώρες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Και; Σας νοιάζει τόσο πολύ τι γίνεται ή τι θα γίνει στο Λιχτενστάιν, την Βενεζουέλα ή το Μπουτάν; Ακόμη περισσότερο· ποιός λαός χρήζει αυταρχικής εξουσίας; Ποιος λαός αξίζει μία ηγεσία κοινωνικά ανάλγητη, ασυνείδητη, αδίστακτη και ανίκανη;

Επιβάλλεται από αυτήν την πραγματικότητα η αντίδρασή μας να είναι δυναμική. Ίσως να ήρθε η ώρα να δείξουμε έμπρακτα τι σημαίνει να είσαι δημοκράτης μέσα ένα σύνολο που φασίζει ή εν πάση περιπτώσει, οδεύει προς τον φασισμό. Ο καθένας να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη του! Τώρα, τι μορφή θα έχει αυτή η αντίδραση και με ποιους όρους θα εκφραστεί, δεν είναι δική μου δουλειά για το πω.

Στο ζήτημα του ιού αυτό καθ’ αυτό. Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον κι έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε τους αγαπημένους μας. Ο εμβολιασμός με αμφίβολης αποτελεσματικότητας εμβόλια, με επιβεβαιωμένους θανάτους και αποδεδειγμένες μη αναστρέψιμες βλάβες σε πολλές περιπτώσεις, είναι μία λύση. Δεν είναι πανάκεια. Άλλωστε, οι παραλλαγές και οι μεταλλάξεις που διαρκώς βγαίνουν και θα βγαίνουν, τα καθιστά ολοένα και πιο αναξιόπιστα κι αναποτελεσματικά.

Κατά συνέπεια, ο κ. Μητσοτάκης και πάλι κάνει λάθος να πιστεύει ότι θα αποδειχθεί υγειονομικά σωστός στο μέλλον και σύντομα θα έρθει η ώρα που οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας θα αναρωτιούνται τι δεν πήγε καλά… και δεν αναφέρομαι μόνον στις εκλογές.

Δοκιμάσατε ό,τι μπορούσατε αγαπητοί φίλοι και κύριοι της Νέας Δημοκρατίας κι αποτύχατε. Κι εφόσον εξακολουθείτε να ενοχοποιείτε τους συμπολίτες σας και τους συμπατριώτες σας και μάλιστα τους πιο ευάλωτους, για την δική σας αποτυχία, μόνον οργή και μίσος σας αξίζει. Ίσως έτσι να έλθει μία κάποια ισορροπία…

Τοποθετήσεις νομικών, συνταγματολόγων και πολιτειακών παραγόντων που οδηγούν σε εκτροπή

γράφει ο Κ. Φαρσαλινός

Με ενδιαφέρον παρατηρώ επιφανείς νομικούς και συνταγματολόγους (μέχρι και τον ανώτατο πολιτειακό παράγοντα της χώρας, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας - δυστυχώς) να καταφεύγουν σε επίκληση συγκεκριμένων Συνταγματικών άρθρων και σε ερμηνείες του Συντάγματος, σε μια προσπάθεια να «δικαιολογήσουν» την άμεση υποχρεωτικότητα ή τους εκβιασμούς σχετικά με τον εμβολιασμό. 

Δυστυχώς όλοι αυτοί οι αξιόλογοι επιστήμονες και νομικοί πέφτουν σε μια «θανάσιμη» (για την αξιοπιστία τους) παγίδα αυθαίρετων παραδοχών σε θέμα που δεν αποτελεί εξειδίκευσή τους, που αυτόματα τους οδηγεί σε αυθαίρετες νομικές και Συνταγματικές ερμηνείες.

 

Αυθαιρετούν λοιπόν. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι η επίκληση του «επιχειρήματος» της προστασίας της δημόσιας υγείας και του δημοσίου συμφέροντος για την άμεση ή εκβιαζόμενη υποχρεωτικότητα είναι ΑΚΥΡΗ για 3 λόγους:

 

1. Ο υποχρεωτικός και εκβιαζόμενος εμβολιασμός δεν αποτελεί τη μία και μοναδική προϋπόθεση για τη διαχείριση του προβλήματος. 

 

2. Αποδεικνύεται πλέον περίτρανα (από δεδομένα που συνεχώς δημοσιεύονται από το Ισραήλ και την Αγγλία) ότι τα υπάρχοντα εμβόλια είναι ανίκανα να εξαφανίσουν τη νόσο και τον ιό (που τελικά θα παραμείνει ενδημικός), άρα αδυνατούν έτσι κι αλλιώς από μόνα τους να διαχειριστούν το πρόβλημα. 

 

3. Το «επιχείρημα» ότι οι εμβολιασμένοι κινδυνεύουν από τους ανεμβολίαστους αποτελεί παραδοχή ότι το εμβόλιο είναι πλήρως αναποτελεσματικό (που φυσικά δεν ισχύει). Στην πραγματικότητα, οι ανεμβολίαστοι είναι αυτοί που κινδυνεύουν. Αυτοί μάλιστα κινδυνεύουν να μολυνθούν από τους εμβολιασμένους, και αυτό αποτελεί ένα ακόμη κριτήριο στην απόφασή τους να εμβολιαστούν.

 

Είναι λοιπόν ΞΕΚΑΘΑΡΟ, ότι δεν υπάρχει κανένα νομικό και συνταγματικό ζήτημα, διότι δεν υπάρχει η προϋπόθεση της προστασίας της δημόσιας υγείας που θα δικαιολογούσε την οποιαδήποτε συζήτηση για ερμηνείες του Συντάγματος και νομικές τοποθετήσεις σε σχέση με υποχρεωτικό εμβολιασμό.

Η συζήτηση περί υποχρεωτικότητας και οι δημόσιες τοποθετήσεις νομικών οδηγούν σε ΕΚΤΡΟΠΗ, ηθική, κοινωνική, πολιτισμική και πολιτική. Η κατάσταση μοιάζει περισσότερο με ένα πολιτικό παιχνίδι που βασίζεται σε αυθαίρετες και επικίνδυνες παραδοχές σε θέμα Δημόσιας Υγείας. Παραδοχές που έχουν ήδη καταρριφθεί από την πραγματικότητα και που έτσι κι αλλιώς υπερβαίνουν της εξειδίκευσης των νομικών. 

 

Εκτίθενται όμως, διότι οι τοποθετήσεις τους καταργούν στην πράξη την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ιατρική δεοντολογία, χωρίς μάλιστα η κατάργηση τους να προσφέρει όφελος. Είναι πρωτοφανές ότι εμβόλιο που αδυνατεί να προσφέρει μακροχρόνια προστασία (ήδη συζητούν για 3η δόση, λίγους μήνες μετά τον πλήρη εμβολιασμό) χρησιμοποιείται ως εργαλείο κατάργησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δια της επιβολής, που μάλιστα οδηγεί σε επ’ άπειρον ομηρία. Τέτοιες αιτιάσεις και αποφάσεις δεν διαφέρουν σε τίποτα από αντίστοιχες αποφάσεις στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1920 και 1930, που οδήγησαν σε υποχρεωτική στείρωση 60.000 γυναικών, με τις «ευλογίες» της επιστημονικής κοινότητας και της πολιτικής και ανώτατης δικαστικής αρχής, σε περίοδο δημοκρατίας. 

 

Με τον ίδιο τρόπο, μετατρέπεται πλέον το εμβόλιο σε εργαλείο εκτροπής, με τη συμμετοχή πολλών «προθύμων» (https://tinyurl.com/skavme9v).

 

Επιπλέον, προκαλεί αλγεινή εντύπωση να χαρακτηρίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως «κοινωνικό δικαίωμα» από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διότι η παρέμβαση στο ανθρώπινο σώμα με μια ιατρική πράξη ανήκει στον πυρήνα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την οποία η Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραβιάζει και καταργεί. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είναι κοινωνικό δικαίωμα, δεν είναι καν δικαίωμα. Είναι η βάση πάνω στην οποία βασίζονται όλα τα θεμελιώδη δικαιώματα, κανένα από τα οποία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εις βάρος της. Οποιαδήποτε νομική και Συνταγματική ερμηνεία που καταργεί την αξιοπρέπεια πάσχει σε ηθική και αποτελεί ακραία αυθαιρεσία που στην πραγματικότητα καταργεί το δημόσιο συμφέρον και τη δημόσια υγεία. 

 

Ο σεβασμός στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα οφείλει να ξεκινάει από εκείνον που κατέχει τη θέση. Δεν θυμάμαι ποτέ στη σύντομη ιστορία της ζωής μου κατάσταση κατά την οποία οι τοποθετήσεις και δηλώσεις του ανώτατου πολιτειακού παράγοντα της χώρας μας να προάγουν τον διχασμό και να δικαιολογούν φαινόμενα κοινωνικών αποκλεισμών, έστω και με πρόσχημα τη δημόσια υγεία. Με σεβασμό λοιπόν απέναντι στο αξίωμα, οφείλουμε να κρίνουμε και να επισημάνουμε την ανευθυνότητα, την παρεκτροπή και την απώλεια προσανατολισμού του αξιώματος.

 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να ανοίξετε τα μάτια σας και να δείτε την κατάσταση στο Ισραήλ και στην Αγγλία κυρίες και κύριοι. Φτάνει πλέον η χειραγώγηση των δεδομένων, η εργαλειοποίηση της επιστήμης και των επιστημονικά «προθύμων», η μόχλευση της παραπληροφόρησης και η κατάργηση της λογικής. Δεν θα μας μετατρέψετε σε καθεστώς ανάλογο της Βόρειας Κορέας, ούτε θα μας έχετε σε ομηρία επ’ άπειρον.

 

Όσοι έχουν ξεπεράσει αυτή την αδιανόητη κόκκινη γραμμή κατάργησης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έχουν ήδη γραφτεί ανεξίτηλα στις μαύρες σελίδες της ιστορίας.

 

Πηγή: facebook

Αντίδραση στον φασισμό της κυβέρνησης

Όπως έχω επισημάνει κατ’ επανάληψη και σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη πάντα, το διακύβευμα της «εποχής» covid – αρνούμαι να αναφερθώ σε «πανδημία» μια και ο όρος δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια με βάση τα δεδομένα και τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας – είναι πολιτικό κι όχι υγειονομικό.

Σε ό,τι με αφορά, δεν έχω σκοπό να μεταβάλλω την κοινωνική μου συμπεριφορά απέναντι σε υποστηρικτές ή αρνητές του εμβολίου ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ λόγο! Στην πραγματικότητα, αυτός ο διαχωρισμός δεν με αγγίζει καν! Με αγγίζει όμως και με προβληματίζει η απουσία κάθε έννοιας λογικής και κατανόησης κι από τους μεν κι από τους δε. Ηθικός αυτουργός αυτής της κατάστασης είναι, δυστυχώς, ο συνήθης ύποπτος: η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που βρήκε ευκαιρία να επιδοθεί στο αγαπημένο της σπορ. Την σκοπούμενη σύγχιση και τον διχασμό.

Άλλωστε, η Νέα Δημοκρατία ήταν και είναι πάντοτε η φασίζουσα πλευρά μας, αδιάφορα από τα κοστούμια που άλλαξε κατά καιρούς… όμως, δεν θα κάνουμε εδώ μάθημα πολιτικής ιστορίας.

Οι βολεμένοι της κι αναφέρομαι σε υπουργούς, βουλευτές, παρατρεχάμενους και τρολ, μάλλον αδυνατούν να καταλάβουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν πως η κυβέρνηση ενός τόπου και μάλιστα, μία κυβέρνηση που θέλει να θεωρείται και να είναι δημοκρατική, οφείλει πριν από οτιδήποτε άλλο να προσβλέπει και να εργάζεται για το καλό όλων ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ!

Οι διαρκείς δηλώσεις-απειλές των γνωστών τηλεοπτικών μαϊντανών και οι καθημερινές δημόσιες τοποθετήσεις των «λοιμωξιολόγων» με το ακαταδίωκτο που, σημειωτέον πληρώνονται αδρά όχι για να κάνουν έρευνα αλλά για να προπαγανδίζουν τον προοδευτικό φασισμό του κυβερνώντος κόμματος, του αφεντικού τους δηλαδή, στοχεύουν στη δημιουργία ενός κοινωνικά εχθρικού περιβάλλοντος είτε για τους μεν είτε για τους δε και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την επίλυση ενός σοβαρού προβλήματος, ούτε και με τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας.

Καθίστε να σκεφτείτε για λίγο και ερμηνεύστε στάσεις και συμπεριφορές, αφήνοντας στην άκρη τις πολιτικές σας πεποιθήσεις! Είμαστε εχθροί μεταξύ μας; Θέλει ο ένας το κακό του άλλου; Ποιος ή ποιοι είναι εκείνοι που με κάθε τρόπο και μέσο προσπαθούν να μας φέρουν σε ρήξη;

Το πρόβλημα covid είναι υπαρκτό. Και μας αφορά όλους. Όποιος πιστεύει… όποιος νιώθει πως πρέπει να εμβολιαστεί με ένα πειραματικό εμβόλιο διότι έτσι θα είναι πιο ασφαλής, να εμβολιαστεί! Όποιος πιστεύει ότι το πειραματικό αυτό εμβόλιο δεν τον προστατεύει και δεν θα τον προστατεύει, έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί τον εμβολιασμό του.

Η κυβέρνηση όμως και η κάθε κυβέρνηση δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ συνταγματικό αλλά κυρίως ηθικό δικαίωμα να διαχωρίζει τους πολίτες και να προκαλεί κοινωνική αναταραχή με απειλές και τρομοκρατία. Αν δεν το καταλαβαίνει ο Μητσοτάκης αυτό, τότε εγώ πρώτος απαιτώ να φορέσω κίτρινο αστέρι στο πέτο ή όποιο άλλο διακριτικό και χρώμα. Δεν θα τα χαλάσουμε εκεί. Τουλάχιστον έτσι θα παραμείνω δημοκράτης ως πολίτης κι αξιοπρεπής ως άνθρωπος.

 

Κατακαημένη Αράχωβα...

Αν και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να συμμετάσχω στο promotion του πονήματος του κ. Κουφοντίνα, δυστυχώς για μένα, δεν μπορώ ν’ αποφύγω τον σχολιασμό της στάσης της συντηρητικής παράταξης, της μούχλας δηλαδή… των νοικοκυραίων ντε! Και δεν μπορώ να το αποφύγω, διότι με θίγει και ως άνθρωπο κι ως πολίτη και μάλιστα δημοκράτη – όπως νομίζω ή θέλω να πιστεύω πως είμαι!

Ο υιός Μομφεράτος, από την πρώτη στιγμή πώλησης του βιβλίου, ενεμφανίσθη ως δια μαγείας από το πουθενά, έξω από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη, να εκφράζει – με αξιοπρέπεια ομολογουμένως – την αγανάκτησή του καθώς, ο πατέρας του υπήρξε θύμα της 17Ν. Πράττει άγια! Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό. Άραγε, για τον πατέρα της διπλανής πόρτας, που κυνηγήθηκε και τελικά δολοφονήθηκε από τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου έπραξε τα ίδια?

Η οικογένεια Μπακογιάννη (κι ο Ψαριανός μαζί !? ---- Μεγάλη έκπληξη ένιωσα από την απουσία Φαήλου…) μάς συγκίνησε με τη θλίψη της και δικαίως θλίβεται και πονά! Όμως, αναρωτιέμαι… πότε άλλοτε προσπάθησε να μάς συγκινήσει για τα παιδιά της διπλανής πόρτας, που έχασαν τον πατέρα τους… το ίδιο δολοφονημένο από τις πολιτικές μίσους, εκδίκησης, τιμωρίας κι εξαναγκασμού που με τόση ευκολία έχει εξαπολύσει το πρωθυπουργικό γραφείο, πλήρως εναρμονισμένο με λογικές τύπου Θεοχάρη?

Μπορούμε να παραβλέψουμε την κυβερνητική τρομοκρατία ελέω δανειστών? Τρομοκρατία μάλιστα η οποία εξαπολύεται με ιδιαίτερη ευχαρίστηση (πού’ σαι Αρτέμη???) Τόσα και τόσα γράφονται γι’ αυτήν… βιβλία, άρθρα, σχόλια, μελέτες κι όμως εκεί, δεν μιλά κανείς… μούγκα!

Είναι ψέμμα πως αυτή η κυβέρνηση έχει σπρώξει εκατοντάδες χιλιάδες στην μετανάστευση? Είναι ψέμμα πως αυτή η κυβέρνηση αντί να φτιάχνει σχολειά, νοσοκομεία έστω κάτι το ελάχιστο, στουμπώνει τις φυλακές με εμπόρους, μεροκαματιάρηδες και άνεργους που δεν μπορούν να πληρώσουν τις εξωφρενικές και παράλογες απαιτήσεις της εφορίας ή των ταμίων τους (που ούτως ή άλλως άχρηστα είναι?) Είναι ψέμμα πως αυτή η κυβέρνηση έχει ωθήσει εκατομμύρια (πλέον) συμπολιτών μας στην εξαθλίωση? Είναι ψέμμα πως αυτή η κυβέρνηση δολοφονεί καθημερινά τουλάχιστον έναν άτυχο συμπολίτη μας? Είναι ψέμμα πως κάθε ένας από εμάς εκφράζει τον προβληματισμό του θεωρείται αυτόματα εχθρός κι επικίνδυνος δια την διασφάλιση της… νομιμότητας ("ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό"… να μην ξεχνάμε τέτοιες λεπτομέρειες! Δεν κάνει…)  

… λέω εγώ τώρα…

Κι απ’ την άλλη, μας μιλάνε για την Ελλάδα της δημιουργίας. Μας μιλάνε για την Ελλάδα της αισιοδοξίας και την ίδια στιγμή, τσαφ, μας πειράζει και το βιβλίο κάποιου Κουφοντίνα… Ασφαλώς και πρέπει να μας πειράζει! Σοφία χρειάζεται? Όμως πρέπει να μας πειράζουν όλα και να δείχνουμε την ίδια ευαισθησία σε όλα! Όχι όπου μας βολεύει! Όχι μόνον όπου μας συμφέρει.

Πάρτε το χαμπάρι φίλοι μου της μούχλας. Όσο θα υπάρχετε εσείς τόσο θα εξακολουθεί κι ο αντικατοπτρισμός σας. Και δεν θέλω να σας θίξω. Ούτε σας το λέω με μίσος ή εκδικητική διάθεση. Συνεχίζω να σας δικαιολογώ διότι έτσι πρέπει… διότι αυτό είναι δημοκρατικά ορθό. Όμως, όσο δεν αλλάζετε μυαλά, τόσο θα συνεχίζει μία κατάσταση που μας αδικεί όλους! Και πολιτικά και κοινωνικά!

Σε ό,τι αφορά στην μελέτη και το διάβασμα, και σε ό,τι με αφορά, θα αγοράζω όποιο βιβλίο θέλω και θα διαβάζω ό,τι θέλω, όχι γιατί είναι δικαίωμά μου αλλά, επειδή είναι ο μόνος τρόπος να έχω γνώση και άποψη… δεν πάω πια στο σχολείο. Ευτυχώς, την γλύτωσα από κει με μερικές αμυχές…

Ελλάς, ελλήνων νοικυραίων ΙΙ

Σήμερα, κι έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα απουσίας, είπα να μοιραστώ μια εικόνα που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα… μία εικόνα που με θλίβει πρώτα απ’ όλα ως άνθρωπο και ύστερα ως πολίτη… μια εικόνα που αποτυπώνει με τρόπο ιδιαίτερα εύστοχο πόσο έχουμε αποτύχει και συλλογικά και ατομικά, ο κάθε ένας από εμάς!

Προς το παρόν, είμαστε βολεμένοι κι ασφαλείς. Ναι, φοβόμαστε κι ανησυχούμε για το αύριο αλλά, μέχρι εκεί! Διαρκής αναμονή και διαρκής ανοχή την ίδια ώρα που συνάνθρωποι μας, άνθρωποι δίπλα μας, γύρω μας, αυτοκτονούν, λιμοκτονούν, υποφέρουν… ζουν κυνηγημένοι μέσα στην ίδια τους την ζωή για να μπορούν κάποιοι «κύριοι» «αγωνιστές» με «ήθος» και «όραμα» να σώσουν την «πατρίδα»… Ποιά πατρίδα βρε ηλίθιοι??? Πατρίδα δεν είναι ούτε το χώμα, ούτε τα χρώματα στον ιστό! Πατρίδα είναι οι άνθρωποι. Πατρίδα είμαστε όλοι εμείς! Κι όσο αυτοί οι «κύριοι» πληγώνουν τους συν-ανθρώπους μας, όσο μας πληγώνουν, τόσο πληγώνουν την πατρίδα μας!

Κι όμως! Υπάρχουν ακόμα εκείνοι που τους στηρίζουν, που τους υποστηρίζουν, που σκύβουν το κεφάλι ευλαβικά  και την ίδια στιγμή, εχθρεύονται κάθε προσπάθεια, κάθε σκέψη, κάθε επιθυμία για αλλαγή και πρόοδο. Σβήνουν κάθε ελπίδα κι απαξιώνουν κάθε όνειρο – ουτοπικό ή εφικτό! Με μένος στρέφονται ενάντια στους πιο αδύναμους κι άτυχους συμπολίτες μας, και με το δάκτυλο υποδεικνύουν τα θύματα της επόμενης σφαγής… Αδυνατούν να δουν την αλήθεια κατάματα διότι η αλήθεια αυτή δεν περιλαμβάνει, δεν αιτιολογεί και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τροφοδοτεί την… νοικοκυροσύνη και τον καθωσπρεπισμό τους.

Θα μου πει κάποιος… υπερβάλλεις. Πιθανόν! Όμως, η πατρίδα, οι άνθρωποι, οι άνθρωποί μας και οι ζωές τους δεν είναι εμπόρευμα για να κερδοσκοπούν κάποιοι από την εκμετάλλευσή τους.

Όσο μένουμε παθητικοί παρατηρητές αυτής της κατάστασης, όσο ανεχόμαστε κι όσο σιωπούμε, τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν. Ούτως ή άλλως η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει είναι μη αναστρέψιμη. Μόνο πιο κάτω έχει και τίποτε άλλο. Τι περιμένουμε? Θαύματα? Θαύματα δεν γίνονται. Όχι με τρόπο που νομίζουμε! Θαύμα είναι η δική μας η ζωή… του καθενός μας ξεχωριστά και όλων μας μαζί. Τι άλλο χρειάζεται να συμβεί για να πούμε επιτέλους: φτάνει! Ως εδώ?

Τι φοβόμαστε? Τι περιμένουμε?

Ελλάς ελλήνων νοικοκυραίων (46 χρόνια μετά)

... Κι αφού ματώσαμε, και πονέσαμε, και θρηνήσαμε, ήρθε η ώρα να λογαριαστούμε! Να θυμηθούμε τις παλιές μας έχθρες... να συνεχιστεί το πλιάτσικο ("ανάπτυξη" με τα δεδομένα εκείνης αλλά, και της τωρινής εποχής). Βαλθήκαμε ν' αποδείξουμε σε ολόκληρο τον κόσμο πως αφού οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες, τότε, όλα δικαιολογούνται! Όπως για τους ήρωες, έτσι και για τους έλληνες... Κι ο εγωισμός και ο καιροσκοπισμός, και το μίσος και η απέχθεια και ο φθόνος... Ο φόνος! Κι ο κόσμος όλος, μάς παρακολουθούσε άναυδος. Οι άσπονδοι φίλοι μας αμήχανοι... έκπληκτοι. Αυτοί δεν χρειάστηκε να κάνουν τίποτα! Εμείς τα κάναμε όλα! Μόνοι μας! Και συνεχίσαμε να ματώνουμε... και συνεχίσαμε να πονάμε... και συνεχίσαμε να θρηνούμε λες και το αίμα, οι πόνοι και οι θρήνοι, θα υποχρέωναν τους Ολύμπιους να πάρουν θέση - με το αζημίωτο φυσικά. 

Κι αφού σαν καθαρόαιμοι έλληνες ολημερίς χτυπιόμασταν μήπως και γλυτώσουμε απ' το "κακό", δεν άργησε να πέσει η νύχτα. Και ούτε που το καταλάβαμε! Κι οι πιο νοικοκυραίοι απ'όλους κλείστηκαν στα σπίτια τους. Τσιμουδιά! Οι θυγατέρες μαγείρευαν κι έπλεναν κι αφού τελειώναν με τις δουλειές τους, χασκογελούσαν ξεφυλλίζοντας το Ντομινό. Οι κανακάρηδες φωνασκούσαν διαρκώς, προκαλώντας ο ένας τον άλλον, δοκιμάζοντας πρώτα την δική τους επανάσταση... Πώς αλλιώς? Είναι αβάσταχτο να βλέπεις τους γονείς σου να τρώνε μόνο ψωμί κι ελιά και δικαίως(!), αφού ο καλός Θεός μάς είχε προικήσει με κρασί, με θάλασσα με..., με τόσα και τόσα αγαθά! Τσιμουδιά! Το σκοτάδι φέρνει ύπνο και όνειρα πολλά... Κι εκεί, στο ονειρικό πεδίο η κάθε επανάσταση δεν μπορεί παρά να είναι επιτυχημένη! 

Η αλήθεια είναι πως πάντα ζούσαμε μέσα στα όνειρα. Και τώρα μέσα στα όνειρα ζούμε. Μου φαίνεται, δεν σταματήσαμε ποτέ να ονειρευόμαστε. Ποιός να θέλει να ξυπνήσει? Ποιός θέλει να παλέψει και πάλι... να ματώσει... να πονέσει κι ίσως να θρηνήσει αν δεν του βγεί? 

Έτσι, κάθε που ξημερώνει, τα όνειρα εξακολουθούν όμως τώρα αλλάζουν μορφή. Μεταλλάσονται σε παραισθήσεις κι αυτές με τη σειρά τους σε ψευδαισθήσεις! Κι από εικόνες θαμπές κι απόκοσμες, γίνονται εικόνες πραγματικές. Έχουμε πεισθεί από τη ζωντάνια τους και πιστεύουμε στην αλήθεια τους... Πώς να συνειδητοποιήσει κανείς στον λήθαργό του πως  ο νους του ανθρώπου είναι άτιμο πράγμα κι εξουσιάζει και το σώμα και την ψυχή του? Ποιός να το φανταστεί πόση δύναμη κρύβει μέσα του αυτός ο νους, που δίνει μορφή και σχήματα ακόμη και σε πράγματα ανύπαρκτα... 

Όχι! Καλά είμαστε κι έτσι. Τα καταφέραμε μια χαρά μέχρι εδώ! Ας παλέψουν οι άλλοι! Ας ματώσουν οι άλλοι! Ας πονέσουν οι άλλοι! Κι ας θρηνήσουν αφού το θέλουν! Φτάνει εμείς να είμαστε καλά. Διότι εμείς ήμασταν οι γιοι κι οι κόρες ανθρώπων νοικοκυρέων! Ανθρώπων που ένιωθαν ικανοποιημένοι τρώγοντας μόνον ψωμί κι ελιά, για να είμαστε εμείς κάποτε ασφαλείς... για να καταφέρουμε κάποια στιγμή να ζήσουμε καλλίτερα!  

Πόσο, αλήθεια, μάς πηγαίνει αυτός ο καθωσπρεπισμός...

Και τώρα τί? Αυτά τα παιδιά έγιναν άντρες και γυναίκες. Γίναμε άντρες και γυναίκες! ... Και το μόνο που καταφέραμε είναι να στοιχειώνουν το παρόν μας τα φαντάσματα του παρελθόντος. Εμείς δεν μπορούμε να επιβιώσουμε με ψωμί κι ελιά. Μάς είναι αδιανόητη μια τέτοια προοπτική. Μόνον τρόμο προκαλεί! Από την άλλη, δεν ξέρουμε και να πολεμάμε! Δεν μάθαμε ποτέ! Κι έτσι, παραμένουμε βουβοί κι ασήμαντοι, όπως βουβοί κι ασήμαντοι υπήρξαν οι γονείς μας! Ακίνδυνοι. Ασφαλείς. Ονειρευόμαστε όμως... συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε πως κάποιος... κάπως... θα τολμήσει και θα κάνει κάτι! Κι εμείς θα ακολουθήσουμε τότε! Αιώνιοι κομπάρσοι της ίδιας μας της ζωής! Οι γονείς μας όμως γνώριζαν. Αργά ή γρήγορα θα το καταλάβουμε κι εμείς: Κανείς δεν πρόκειται να κάνει τίποτε για εμάς. Κανείς δεν προκείται να ασχοληθεί με εμάς. Μόνοι μας είμαστε και μόνοι μας θα είμαστε πάντα. Η αξιοπρέπειά μας, ο πολιτισμός μας, το ζην μας, οι πόθοι κι ελπίδες μας βρίσκονται στα δικά μας χέρια! Ας βγούμε έξω από τον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Ας αφήσουμε τα όνειρα στην νύχτα τους... επιτέλους! Ξημέρωσε!

Ακόμη κι η ηθική είναι υπόθεση χρόνου...

Μόλις λίγες ημέρες από την διεξαγωγή των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών στην χώρα μας, η ολυμπιακή φλόγα ξεκίνησε για το μαγικό της ταξίδι στην οικουμένη. Γι’ ακόμη μια φορά, η μικρή πατρίδα μας, στέλνει το δικό της μήνυμα δίχως χαϊμαλιά, φανφάρες και τυμπανοκρουσίες! Ένα μήνυμα ελπίδας, προοπτικής και συνέχισης του αέναου αγώνα του ανθρώπου για την επικράτηση κάθε αρχής, κάθε αξίας, κάθε έννοιας που τον εξυψώνει και δεν τον αφήνει έρμαιο της μοίρας του… προσχεδιασμένης ή μη.

Το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών – κυρίως αυτών, έσπειρε τον τρόμο και τον πανικό στους απανταχού καιροσκόπους και τοκογλύφους… ιδιαίτερα δε, σε όλους εκείνους εντός της Ε.Ε. που οραματίζονται έναν ευρωπαϊκό χώρο περιορισμένο, πάντοτε υπό αναίρεση, και τους λαούς σιδηροδέσμιους, άβουλους, αμέτοχους, ασήμαντους, εξαθλιωμένους κι αναξιοπρεπείς, να επιβιώνουν μονάχα γιατί εκείνοι το επιτρέπουν!

Ο ίδιος πανικός έχει κυριεύσει και τους εδώ υπαλλήλους τους οι οποίοι, αντί να πράττουν το καθήκον τους – όπως θα έπρεπε, απειλούν θεούς και δαίμονες! Προσπαθούν με διλήμματα κι εκβιασμούς να χειραγωγήσουν την βούλησής μας, αμφισβητώντας ανοικτά ακόμη-ακόμη και την αξία της ίδιας της ψήφου μας! Δυστυχώς γι’ αυτούς, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν ζούμε πια στο παρελθόν. Η υποταγή μας σε εκείνους και τα αφεντικά τους, προϋποθέτει την δική μας συναίνεση. Γι’ αυτό κι ο αγώνας τους να μας πείσουν είναι λυσσαλέος. Χρειάζονται την ψήφο μας. Έχουν ανάγκη την στήριξη μας, για να αποκτήσουν το απαραίτητο άλλοθι νομιμοποίησης των λόγων και των έργων τους. Επιδιώκουν την ανοχή – αν όχι την επιδοκιμασία – του εκλογικού σώματος ούτως, ώστε εξασφαλιστούν τα προνόμιά τους και διασφαλιστεί η διατήρησή τους στην εξουσία! - Πάση θυσία…

 

Είναι τόσο σφοδρή η επίθεση που επιχειρούν εναντίον κάθε ελεύθερης σκέψης, που καταντούν γελοίοι! Και το κακό είναι πως οι εκβιασμοί, οι απειλές και τα διλήμματα που θέτουν, δεν περιορίζονται μόνον στο στρατόπεδο των αντιπάλων τους (ωϊμέ!). Με τον ίδιο επιθετικό τρόπο αντιμετωπίζουν και όλους όσους τους στηρίζουν… τους δικούς τους οπαδούς και ψηφοφόρους!!!

Όμως, αλήθεια, ποιός πραγματικός δημοκράτης μπορεί να πειστεί απ’ όσα λένε όλοι εκείνοι που αρνούνται στην χώρα τους το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής? Ποιός μπορεί να πιστεύει εκείνους που δεν επιτρέπουν στην χώρα τους την ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη της και να επιδιώξει ένα καλλίτερο μέλλον? Ποιός μπορεί να ακολουθήσει στον ίδιο δρόμο, όλους αυτούς που παρέδωσαν με την υπογραφή τους την χώρα μας, άνευ όρων, στις ορέξεις των κερδοσκόπων και των «αγορών» - προφανώς με την νόμιμη προμήθεια (κανείς δεν προσφέρει εκδούλευση δωρεάν), συντηρώντας μια κάποια σχετική ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που ακόμη και στους ίδιους φαντάζει «φορτίο ασήκωτο» κατά πως λένε?

Οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έχουν καταλάβει ακόμη τίποτε! Ή μάλλον… κατάλαβαν πολύ καλά. Εμείς οι πολίτες είμαστε οι εχθροί τους. Εχθρούς μας θεωρούν και ως εχθρούς θα μας αντιμετωπίζουν από εδώ και στο εξής. Το χειρότερο? Σε περίπτωση επικράτησής τους στην επόμενη εκλογική διαδικασία, αν δεν επιτευχθεί σχηματισμός  κυβέρνησης, ο ελληνικός λαός θα πρέπει να αναμένει και να υπομείνει σκληρή τιμωρία για το «σφάλμα» της ελεύθερης επιλογής!

Ποιο πνεύμα άραγε μας οδηγεί και σε ποιό μονοπάτι…? Η μικρή κι ασήμαντη Ελλάδα μας, αυτή η γωνίτσα της Ευρώπης που τώρα βιώνει στο σκοτάδι, έχει την ιστορική ευκαιρία να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στα διαμόρφωση μιας νέας Ευρώπης απαλλαγμένης από συμπλέγματα, απελευθερωμένης από κάθε λογής παραλογισμό… μιας Ευρώπης των λαών και όχι των τοκογλύφων… μιας Ευρώπης με δικαιοσύνη, ελευθερία, ισότητα, σεβασμό του άλλου και του διαφορετικού… δίχως μεροληψίες, παρερμηνείες και διλήμματα… μιας Ευρώπης που θα τολμά, θα φιλοδοξεί, θα διεκδικεί και όχι μιας Ευρώπης της μιζέριας, του απολυταρχισμού και του συντηρητισμού των «ισχυρών».

Δεν το λέω εγώ. Πολλές είναι εκείνες οι φωνές που αναγνωρίζουν, μέσα στα διάσπαρτα εδώ κι εκεί γεγονότα, την ιστορικότητα αυτής της πάλης… μιας σκληρής πάλης που μένει να δούμε και να ζήσουμε στο αποτέλεσμά της. Η πάλη αυτή δεν είναι οικονομική! Το ζητούμενο ΔΕΝ είναι η οικονομική σταθερότητα για την ευρωζώνη κι ούτε η επίλυση των προβλημάτων που παρουσιάζουν διάφορες χώρες – μεταξύ αυτών και η δική μας. Η πάλη είναι ηθική! Είναι πάλη νοοτροπίας και συμπεριφορών.        

Γι’ αυτό και μπορούμε να νικήσουμε! Μπορούμε να τους δείξουμε ότι η Ελλάδα και οι έλληνες θα τα καταφέρουμε ακόμη και αν θα πρέπει να υποφέρουμε. Κι έχουμε την ηθική υποχρέωση να μεταδώσουμε αυτό το μήνυμα τάχιστα και σε όλους εκείνους που αναμένουν από εμάς στήριξη στον δικό τους αγώνα! Στην Πορτογαλία… την Ισπανία… την Ιταλία… την Ιρλανδία… το Βέλγιο… την Ολλανδία… κι όπου αλλού χρειάζεται! Μια γερμανική Ευρώπη της «πειθαρχίας» και της τιμωρίας που ξυπνάει μνήμες άλλων εποχών, δεν μπορεί να έχει καμία θέση στην καρδιά και την ψυχή κανενός αληθινού δημοκράτη. Ας κρατήσουν λοιπόν τους εκβιασμούς, τις απειλές και τα διλήμματα για τον εαυτό τους… Δεν είμαστε τσιφλίκι τους. Δεν τους ανήκουμε! Δεν μπορούν να εμπορεύονται πλέον το μέλλον μας!

Μία Ευρώπη δίχως την Ελλάδα – το ξέρουν καλά, δεν θα είναι Ευρώπη διότι, αυτή η μικρή πατρίδα (μας), είναι πατρίδα κάθε ευρωπαϊκού λαού, κάθε σκέψης, κάθε ιδέας και κάθε ιδανικού. Αυτή η μικρή πατρίδα όλων γέννησε όνειρα, έθρεψε ελπίδες και διέλυσε αυταπάτες κι αλλόκοσμες παγανιστικές δοξασίες. Αυτή η μικρή πατρίδα ποτέ δεν συμβιβάστηκε με τα αντίγραφα και επιζητούσε πάντα το αυθεντικό και το αληθινό. Η Ελλάδα είναι σύμβολο! Και τα σύμβολα όσο κι αν προσπαθήσεις να τα σβήσεις, να τα παρερμηνεύσεις, να τα τροποποιήσεις ή να τα αλλάξεις ποτέ δεν χάνουν την σημασία τους.

Αν πρέπει να χτίσουμε εξ αρχής έναν νέο ευρωπαϊκό πολιτισμό, δεν μπορούμε να λείπουμε. Ασφαλώς και κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη πολλά. Χωρίς αμφιβολία δεν αξιοποιήσαμε τις δυνατότητές μας και δεν διαχειριζόμαστε όπως πρέπει, όπως οφείλουμε, το δικό μας μέρισμα εις τα κοινά της Ευρώπης. Ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ του και το κοντό του… κάπου, κάπως… παραγνωρίσαμε την ίδια την έννοια του ευρωπαϊσμού κι δώσαμε την ευκαιρία στον κάθε έναν τυχαίο να μιλά, να αποφασίζει και να πράττει εξ ονόματός της… αυθαίρετα, καπηλευόμενος θεσμούς… εκμεταλλευόμενος την καλή πίστη μας πίστη…

Δεν είναι τυχαίο πως οι «κραταιοί» ευρωηγέτες είναι σήμερα λαλίστατοι κι εμφανίζονται δίχως ίχνος διακριτικότητας πια, απέναντι σε όλους εκείνους που ονειρευόμαστε μια Ευρώπη δίχως παλινδρομήσεις και φοβίες… απέναντι σε όλους εκείνους που επιθυμούμε μια Ευρώπη της αξιοπρέπειας, της ανάπτυξης και του πολιτισμού όχι με όρους και δεσμεύσεις, ούτε με απειλές και τιμωρίες αλλά, με όραμα, με ευκαιρίες, με διαφάνεια… με σεβασμό στο κοινό μέλλον που μπορούμε και θέλουμε να έχουμε.     

Αυτή η Ευρώπη (θα) ανήκει σε όλους. Κανένα ΠΑΣΟΚ και καμία ΝΔ… κανένας Αντώνης και κανένας Ευάγγελος δεν νομιμοποιείται οικειοποίησης της συλλογικής μας προσπάθειας… Εμείς, οι απλοί πολίτες του καθημερινού αγώνα για την επιβίωση και σε αντίθεση με αυτούς, δεν βλέπουμε παντού γύρω μας εχθρούς, φαντάσματα και ξωτικά. Δεν αρνούμαστε σε κανέναν την συμμετοχή και την συν-ευθύνη αν κι εφόσον την επιζητά. Αυτή δεν είναι η ουσία της δημοκρατίας?

Οι κύριοι και οι κυρίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ας σταματήσουν επιτέλους να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Αν θέλουν να έχουν ρόλο, τους παρακαλώ πολύ να μας γλιτώσουν από το θράσος και την υπεροψία τους! Δεν δικαιούνται να μας μιλούν για λύσεις, όταν οι ίδιοι και η νοοτροπία τους είναι η γενεσιουργός αιτία του προβλήματος στη χώρας μας. Δεν δικαιούνται να μας απευθύνουν εκκλήσεις και παραινέσεις για συμβιβασμούς κι εναρμονισμούς, οι συναυτουργοί μιας ανήθικης Ευρώπης που εγκληματεί εις βάρος των λαών της! Ας έχουν λίγη εμπιστοσύνη στους έλληνες… ίσως έτσι βρουν τις απαραίτητες δικαιολογίες όταν κι αν χρειαστούν…

Ποιό είναι το μέγεθος της κατάντιας μας?

Τα πήγαμε καλά! Αρκετά καλά! Θα μπορούσαν τα πράγματα να έχουν εξελιχθεί χειρότερα! Βλέπετε, η οργή, η αγανάκτηση, η αλαζονεία και ο τυχοδιωκτισμός μόνον αλαζόνες και τυχοδιώκτες αναδεικνύει… όλοι οι άλλοι? Απέδειξαν την ανεπάρκειά τους… την ιστορική πολιτική τους ανεπάρκεια!

 Εξαίρεση βέβαια αποτελούν ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο νεαρός αρχηγός του που, πολύ γρήγορα ξεπέρασαν αριστερίστικες αγκυλώσεις και αναχρονισμούς, απέρριψαν κάθε άλλοθι «ασφαλούς» μόνιμης αντιπολίτευσης και κατέγραψαν μία δύναμη που, ενδεχομένως, θα επιτρέψει στην κοινωνία ν’ αναπνεύσει λίγο.

Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη… μένει να αποδειχθεί το αληθές ή μη διότι, η διαχείριση της δύναμης, της όποιας δύναμης, όπως ακριβώς και της εξουσίας, είναι μια δύσκολη διαδικασία που δεν δικαιολογεί λάθη! Ιδιαίτερα σε μια περίοδο μακράς ταλαιπωρίας κι αβεβαιότητος σαν κι αυτή στην οποία καταδίκασαν την Ελλάδα και τους έλληνες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητούνται προθέσεις! Πολιτικές ιδέες και πρακτικές κρίνονται και οι ιδέες που εκφράστηκαν και οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, δεν ήταν εναρμονισμένες με τις επιθυμίες, τα όνειρα και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Εκφράστηκαν και εφαρμόστηκαν πολιτικές δίχως κανένα μέλλον και καμία νομιμοποίηση!

Οπωσδήποτε, το πολιτικό κατεστημένο, έτσι όπως το γνωρίσαμε από το 1974 μέχρι και προχθές, δεν θα κατέθετε εύκολα τα όπλα! Έστω και λιγοψυχώντας, κρατιέται στη ζωή με νύχια και δόντια! Τα ποσοστά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ παραμένουν υψηλά! Η ΝΔ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη εδώ! Και το ΚΚΕ επίσης! Δεν εκπλήσσει, πάντως, κανέναν το αποτέλεσμα των εκλογών. Η καταδίκη τους στη συνείδηση της πλειοψηφίας ήταν και είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το τερατούργημα που το ίδιο δημιούργησε! Η άρνηση - και σε πολλές περιπτώσεις, η ανικανότητα της ηγετικής του ομάδας να παράγει πολιτική, η επιδεικτική αδιαφορία της ως προς την προάσπιση του κύρους της χώρας, των συμφερόντων της χώρας και της αξιοπρέπειας των ελλήνων,  η απροθυμία της να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, η συνειδητή παρεμπόδιση επενδύσεων, είτε του ιδιωτικού είτε του ευρύτερου δημόσιου τομέα… η απομάκρυνση από παραδοσιακές σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές αρχές και ο ενστερνισμός νεοφιλελεύθερων απόψεων και ιδεών, χάριν σοβαροφάνειας και συνέπειας ως προς τις γερμανικές αξιώσεις… οδήγησε έναν ολόκληρο κομματικό μηχανισμό στην αυτοτύφλωση, συνέβαλε στην αποδόμηση του κρατικού μηχανισμού, γελοιοποίησε τους θεσμούς και οδήγησε την ελληνική κοινωνία σε αδιέξοδο.

…Έτσι εξηγούνται, βέβαια, τα γνωστά σε όλους φαινόμενα ασυδοσίας, βίας και «τιμωρίας» από την πλευρά του πασοκικού καθεστώτος και των κυβερνήσεών του έναντι των πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ, με μαθηματική ακρίβεια οδηγήθηκε στο περιθώριο της επιλογής του εκλογικού σώματος.

Η ΝΔ από την άλλη είχε δύο επιλογές. Μια εύκολη και μια δύσκολη. Η δύσκολη ήταν να μάθει από τα λάθη της, να κάνει την αυτοκριτική της, να ανανεωθεί ιδεολογικά και σε στελεχιακό δυναμικό, να επιδείξει συνέπεια, να αντιπαρατεθεί με το παρελθόν της, να ξεπεράσει τις φοβίες της και να ανοιχθεί στην κοινωνία και τους πολίτες με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αυτό βέβαια, προϋπέθετε ειλικρίνεια αλλά, η ειλικρίνεια είναι σπάνια στις μέρες μας…

Η εύκολη λύση - λόγω ατολμίας - ήταν α) η χείρα βοηθείας στο ΠΑΣΟΚ για περιορισμένο χρονικό διάστημα, επενδύοντας έτσι στο διαφαινόμενο ρεύμα υπέρ της και στην φυσιολογική φθορά του «αντιπάλου» και β) Η παραγραφή λαθών και παραλείψεων που θα επέτρεπε με ένα απλό… σοβάτισμα, να παρουσιαστεί ένα brand new κόμμα στους ψηφοφόρους που θα διέβλεπαν στον νέο του αρχηγό, όλη εκείνη τη δυναμική και το σθένος που έλειπαν από τον προηγούμενο ηγέτη… όμως, δεν τα υπολόγισαν καλά. Οι εκλογές αργούσαν να έρθουν. Ο ενθουσιασμός μετετράπη σε προβληματισμό και ο προβληματισμός σε γκρίνια! Ο χρόνος άρχισε να μετρά βασανιστικά για τους επιτελείς της Συγγρού.

Κατά συνέπεια, κάθε μέρα που περνούσε, καθιστούσε την ΝΔ όλο και πιο συνυπεύθυνη στο κυβερνητικό «έργο» μιας κυβέρνησης δίχως ηθική νομιμοποίηση… μίας κυβέρνησης που, αντί να εργαστεί προς όφελος της χώρας, ουσιαστικά την παρέδωσε σε αρπακτικά και τοκογλύφους, εξυπηρετώντας το γερμανικό σχέδιο περί ευρωπαϊσμού!

Η ΝΔ γι’ ακόμη μία φορά έχασε το ραντεβού της με την ιστορία! Με την κλασσική πλέον αυτοαναίρεσή της, τη σύγχυσή της ως προς τον προσανατολισμό της (εγκατάλειψη μεσαίου χώρου / πατριωτικές κορώνες κι ευκολοχώνευτα συνθήματα), τον τυχοδιωκτισμό της, την έπαρση της, την ανεξήγητη (για εμένα) εμμονή της εξουσίας για την εξουσία (ρητορική ηγεσίας – το πρωί κυβέρνηση, το βράδυ αντιπολίτευση)…, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή του πολιτικού της… marketing από «σοβαρούς κύκλους» όπως αυτός του antinews για παράδειγμα,  οι επιλογές της και η στήριξη προσώπων, κατά τόπους, που δεν αντιπροσώπευαν και δεν αντιπροσωπεύουν την επιθυμία των πολιτών, η επιστράτευση «φίλων», κουμπάρων και λοιπών συγγενών, τής πήραν μέσα από τα χέρια την χρυσή ευκαιρία να γίνει δύναμη προοπτικής κι ελπίδας ΟΛΩΝ των ελλήνων!

Ο ευρύτερος φιλελεύθερος χώρος αναγκάστηκε να κατακερματιστεί και όντας αδύναμος, προσπάθησε να περάσει τις προτάσεις του προς τους έλληνες πολίτες… προσπάθεια εκ των πραγμάτων καταδικασμένη.

Ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ δεν κατάφεραν να πείσουν για την επόμενη μέρα. Αν ανατρέξει κανείς στα στοιχεία και στις αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος βλέπει με απόλυτη καθαρότητα ότι, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο το ΚΚΕ και η ΝΔ διεσώθησαν εκλογικά λόγω των ηλικιωμένων ψηφοφόρων και μόνον!

Το ΚΚΕ, ως ένας εκ των τριών παραδοσιακών πυλώνων της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με την εξ αρχής στείρα και πεισματική άρνησή του να αποτελέσει μέρος της λύσης έθεσε ουσιαστικά εαυτόν ως μέρος του προβλήματος! Δεν είναι τυχαία η μετακίνηση μεγάλου όγκου των ψηφοφόρων του προς τα κόμματα της κεντροαριστεράς και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που και κυβερνητική πρόταση διετύπωσε – μένει να του δοθεί η ευκαιρία να το εφαρμόσει και στην πράξη έστω και συμβιβαστικά – και δεν αρνήθηκε τον ρόλο που οι πολίτες επέλεξαν να του δώσουν στα πολιτικά πράγματα της χώρας!

@

Όσοι νομίζουν πως οι ελληνικές εκλογές ήταν και είναι ελληνική υπόθεση είναι βαθιά νυχτωμένοι. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τίποτα μονοδιάστατα. Λένε, η Ιστορία αποτελεί τον καλλίτερο δάσκαλο και η Ιστορία μάς δείχνει αυτό που οι περισσότεροι αρνούνται να δουν: Η Γερμανία, με τα συμπλέγματά της και με το βεβαρημένο παρελθόν της δεν θα μπορούσε να μην οραματίζεται ξανά και ξανά την γερμανική υπεροχή με την άνευ όρων κατάκτηση του ευρωπαϊκού χώρου! 

Ό,τι δεν κατάφερε με δύο παγκόσμιους πολέμους, το επιδιώκει σήμερα με άλλους όρους κι άλλα όπλα! Το επιδιώκει μεθοδικά κι αθόρυβα, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’50… τέτοιοι πόθοι όμως θέλουν τον χρόνο τους για να ικανοποιηθούν. Επέδειξαν επιμονή κι υπομονή και δυστυχώς, έτυχε στην δική μας γενιά και στην επόμενη, να πρέπει να αντιπαρατεθούμε με το «θηρίο»! Ένα θηρίο που βρίσκεται… μέσα μας!

Φτάσαμε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα και είμαστε αναγκασμένοι να αναζητούμε, να παλεύουμε για αξιοπρέπεια, ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, αξιοκρατία, ευκαιρίες… μιλάμε για έννοιες που κάποια στιγμή, κάπου στην διαδρομή… ηθελημένα ξεχάσαμε ή ξεπεράσαμε!

Οι γερμανοί επιδιώκουν ένα «γερμανικό μέλλον» για τους λαούς της Ευρώπης, βασισμένο στην αναξιοπρέπεια – το ονομάζουν πολιτισμό -  των άλλων λαών, πλην των γερμανών… φυσικά! Μάς τιμωρούν έτσι για την καταδίκη του δικού τους παρελθόντος! Σήμερα δεν χρειάζονται τα SS, η Wehrmacht ή η Luftwaffe. Την δουλειά την κάνουν πολύ καλά οι τραπεζίτες και οι υπάλληλοί τους. Οι μεσάζοντες και οι καιροσκόποι. Ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών (καθ’ ότι οι γερμανοί ποτέ δεν γνώρισαν πραγματική δημοκρατία κι ούτε είναι σε θέση να κατανοήσουν την έννοια της και την αξία της) προς χάριν δήθεν της δημοσιονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ και η διαστροφική ερμηνεία του ευρωπαϊκού ιδεώδους, που επιτυγχάνεται από την κερδοσκοπία που επιχειρείται εις βάρος συγκεκριμένων χωρών-στόχων ποιόν ωφελούν αν όχι την… Γερμανία?

Κι όμως, αυτός ο λυσσαλέος αγώνας στο οικονομικό πεδίο φαίνεται τώρα να αποκτά μία κάποια ισορροπία! Το αποτέλεσμα των ελληνικών και των γαλλικών εκλογών, καταδεικνύουν πως υπάρχει βούληση για έναν διαφορετικό τρόπο διακυβέρνησης, με διαφορετικό περιεχόμενο και με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις παραδοσιακές δημοκρατικές αξίες για τις οποίες αγωνιζόμαστε αιώνες τώρα! Αυτό που δεν κατάφεραν οι φιλελεύθεροι δημοκράτες, φαίνεται να το επιτυγχάνουν οι εξ αριστερών ορμώμενοι και αυτό δεν είναι καθόλου κακό! Άλλωστε, δεν μιλάμε για μία σταλινική αριστερά του φασισμού και του εξαναγκασμού, αλλά για μία διαφορετική οπτική γωνία που προϋποθέτει τον σεβασμό προς τον πολίτη και σε κοινές αξίες κι αρχές.

Η προχθεσινή εκλογική διαδικασία όμως, με την ευθύνη των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, πρόσθεσε επιπλέον προβλήματα κι έγινε το πρόσφορο έδαφος καλλιέργειας σημαντικών κινδύνων με μη ορατές προεκτάσεις για την ώρα. Θα τα βρούμε μπροστά μας…: α) την ανάδειξη του φασισμού ως υπολογίσιμης δύναμης, β) τον κατακερματισμό και την αποδυνάμωση της βούλησης των πολιτών, αν αναλογιστεί κανείς πως το ποσοστό που επέτυχαν τα κόμματα τα οποία δεν καταλαμβάνουν θέσεις στο Κοινοβούλιο αγγίζει το 20%  και γ) την αποχή που διαμορφώθηκε στο 35%!!!

Ενδεχομένως, κι αν καμία εκ των πολιτικών δυνάμεων που θα λάβουν διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δεν τα καταφέρει, να έχουμε πάλι εκλογές σύντομα. Ίσως τα μεγέθη να διαμορφωθούν με διαφορετικό τρόπο, σε μια τέτοια περίπτωση. Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος διαστρέβλωσης της βούλησης των πολιτών παραμένει! Κι εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερό μας πρόβλημα και θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή ούτως, ώστε η όποια λύση αποφασιστεί να ωφελήσει τους πολίτες και να γίνει αποδεκτή ως ένα ικανό βήμα για την ενδυνάμωση και γιατί όχι, την αναμόρφωση των δημοκρατικών μας θεσμών.

Με την πρώτη ευκαιρία πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Δεν επιτρέπεται χώρα που θέλει να λέγεται δημοκρατική να δίνει bonus και δωράκια! Οι βουλευτές δεν είναι εμπόρευμα για να μετακινούνται από εδώ κι από κει, και οι αποφάσεις του εκλογικού σώματος δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κανενός!

20% τον συμπολιτών μας, δεν έχει εκπροσώπηση κι ως εκ τούτου δεν έχει έκφραση στο κοινοβούλιο! Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να ακουστεί και η δική τους φωνή! Στη δημοκρατία όλοι είναι σημαντικοί. Μεγάλοι ή μικροί. Λίγοι ή πολλοί. Είναι προς όφελος όλων μας το γεγονός πως υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές φωνές…

Επίσης, ένα μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος επέλεξε τη μη συμμετοχή. Οι λόγοι κι οι αιτίες ποικίλουν… Η συνειδητή όμως αποχή δεν αποτελεί πολιτική πράξη! Η πολιτεία - όχι τα κόμματα, έχει υποχρέωση να εξηγήσει σε όλους και ιδίως σε εκείνους που συνειδητά ζημιώνουν όλους εμάς με την ανυπαρξία τους, ότι η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν είναι υποχρέωση, αλλά δικαίωμα και προνόμιο από το οποίο εξαρτάται η ποιότητα της καθημερινότητας που θέλουμε να έχουμε ως πολίτες και ως δημοκράτες.

Όλοι αγαπούμε την χώρα μας. Είτε αριστεροί, είτε κεντρώοι, είτε δεξιοί. Οφείλουμε και κυρίως τα κόμματα, να επιδείξουμε την σοβαρότητα που απαιτείται. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις κινδύνους για το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου… δεν μπορείς να παίζεις! Δεν μπορείς να απέχεις! Ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να επιλέγει την αντίδραση δίχως να την στοιχειοθετεί επαρκώς! Ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να επιβάλλει την δική του αλήθεια… ιδίως όταν αυτή δεν «περνάει»!Τα πολιτικά παιχνίδια, τα χρώματα, οι ντουντούκες, οι σημαίες, τα συνθήματα, τα εμβατήρια, οι ύβρεις, οι ειρωνείες και οι αφισοκολλήσεις πρέπει επιτέλους να καταχωνιαστούν εκεί που ανήκουν!

Τουλάχιστον οκτώ χρόνια (μετρώντας από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καραμανλή) πήγαν χαμένα! Θέλουμε μία πατρίδα αξιοπρεπή! Ονειρευόμαστε μια Ευρώπη δίκαιη και ισχυρή. Μια Ευρώπη που δεν θα εκβιάζεται και δεν θα εκβιάζει! Είμαστε ένας μικρός λαός… ας μην βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας!