Πότε θα μιλήσουμε για τον σκοταδισμό της λεγόμενης διανόησης;

 

Πριν λίγες ημέρες, κι ενώ διανύουμε ήδη το έτος των εορτασμών από τα διακόσια χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, συμμετείχα σε έναν διάλογο με αντικείμενο ένα μικρό απόσπασμα από το πρόσφατο άρθρο του Νίκου Δήμου με το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσπαθεί να μας δείξει ότι η Εκκλησία αντιπροσώπευε κι αντιπροσωπεύει τον σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση, βλάπτοντας εν πολλοίς το εθνικό συμφέρον(!).

Ποιό το διακύβευμα; Οι εμβολιασμοί και η υποστήριξη των πολιτικών επιλογών της Κυβέρνησης καθώς, η τελευταία δεν καταφέρνει να πείσει - όχι αναίτια - μία μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού. Έτσι λοιπόν, ως σημαντικός και σπουδαίος διανοητής είναι, στο ψευτοδίλημμα «με εμάς ή με τους άλλους» προσπαθεί να απαξιώσει τους μεν σε σχέση με τους δε.

Ο ίδιος, μιλά για έρευνα κι αναζητά την κριτική σκέψη και τον ορθό λόγο όμως - την ίδια ώρα, κάπως ανορθόδοξα μας τα λέει και τα παρουσιάζει, σερβίροντάς μας τελικά μία σούπα άνοστη και κρύα.

Η γνώμη που εξέφρασα - κι ενόχλησε - κάποιους από τους συνομιλητές μου, στηριζόταν στην έκδηλη υποκειμενικότητά του, την ελλιπή γνώση του επί συγκεκριμένων παραμέτρων (π.χ. γλωσσολογικών σε ό,τι αφορά στο εν λόγω απόσπασμα) καθώς, και στην αίσθησή μου περί εξυπηρετούμενης σκοπιμότητας.

Προφανώς και πρόθεσή του δεν ήταν και δεν είναι η συνδρομή στον δημόσιο διάλογο έτσι, ώστε όσοι δεν γνωρίζουν ή αμφιβάλλουν να έχουν ένα σημείο αναφοράς, ένα μπούσουλα, ένα κίνητρο, εν πάση περιπτώσει κάτι για να ψάξουν τα πράγματα λίγο περισσότερο αλλά, η επίθεση - μέσω της εκκλησίας - στο θρησκευτικό αίσθημα όλων εκείνων που βρίσκουν στην πίστη μία κάποια ηρεμία. Από την άλλη μεριά της παλάντζας, τοποθετεί την επιστήμη με το «ειδικό» της βάρος έτσι, ώστε καταδειχθεί η «συγκριτική διαφορά», αρνούμενος να δει το οφθαλμοφανές: Η «επιστήμη» κατάντησε reality show κι οι θεράποντές της μεταμορφώθηκαν σε τηλεοπτικούς μαϊντανούς. Για ποιόν διαφωτισμό ομιλεί;

Με μία κατ’ επίφαση αγωνία περί ποιότητας της παρεχόμενης παιδείας - άραγε ποιοί οι αγώνες του; - επιχειρεί να ενισχύσει τα γραφόμενά του με την περιγραφή της πραγματικότητας που όλοι γνωρίζουμε κι αναγνωρίζουμε, κανείς όμως δεν τολμά να αλλάξει! Κάπου πήρε το μάτι μου και τον ... ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Σιγά μην τον άφηνε απ' έξω... είναι η πλέον trendy αντίληψη περί τεκμηρίωσης.

Χαρακτήρισα το άρθρο του προβληματικό στη δομή και στο περιεχόμενο, εντοπίζοντας όλες εκείνες τις εκτιμήσεις και τα στερεότυπα του γραπτού του λόγου που η ίδια η Ιστορία και η επιστημονική έρευνα έχουν διαψεύσει.

Αντίθετα, κάποιοι εκ των συνομιλητών μου, το βρήκαν άριστο, περιεκτικό κι ακριβές. Όταν όμως τους ρώτησα πως μπορεί να αμφισβητηθεί η «αυθεντία» του κι όταν εξ αφορμής του αποσπάσματος, αναφέρθηκα ονομαστικά σε παραδείγματα Φαναριωτών (ας πούμε διανοούμενων και πεφωτισμένων) που με τα έργα τους κατέδειξαν ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει ο Ελληνισμός, κι όταν επεσήμανα - λόγω της προσωπικής μου εμπειρίας - πως η χρήση της γλώσσας κατά την Οθωμανική περίοδο αλλά και κάθε φορά, είναι διαφορετική σε σύγκριση με τη χρήση της γλώσσας στην Ελλάδα και το παρόν, η αντίδρασή τους με εξέπληξε δυσάρεστα... και με εξέπληξε δυσάρεστα διότι άνθρωποι με γνώσεις, δύναμη πνεύματος και με επαγγελματική/κοινωνική ταυτότητα που προϋποθέτει μία κάποια διαλεκτική ικανότητα, δεν επιτρέπεται να εμμένουν δογματικά στην διαχείριση πραγμάτων, προσώπων και γεγονότων κι ούτε είναι πρέπον να απαξιώνουν την οποιαδήποτε διαφορετική, τεκμηριωμένη όμως, θέση μόνο και μόνο επειδή δεν προέρχεται από έναν γνωστό δημοσιογράφο ο οποίος, παρά το έργο και τις περγαμηνές του, έχει προκαλέσει κατ’ επανάληψη αλγεινή εντύπωση με τα γραπτά του...

Όταν εκφράζουμε μία άποψη, δεν την εκφράζουμε για να πείσουμε κανέναν! Ούτε για να έχουμε κάτι να λέμε. Αντίθετα, την προσφέρουμε προς αξιολόγηση και συμμετέχουμε στον γενικότερο προβληματισμό με αγαθή πρόθεση για να βρούμε την αντικειμενική αλήθεια. Και μιλώ για εμένα.

Ο καθένας, ασφαλώς μπορεί να γράφει και να λέει ό,τι θέλει. Μπορεί και να πιστεύει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε. Η ίδια η Ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται και κυκλοφορούν πολλές και διαφορετικές εκδοχές της. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι να πειστεί κανείς, ούτε και να υπερισχύσουμε ενός διαλόγου στον οποίο όλοι συμμετέχουμε ισότιμα. Διαφορετικά, ο διάλογος δεν έχει νόημα.

Η Ελληνική Ιστορία και ιδιαίτερα η Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, είναι η δική μας Ιστορία και οφείλουμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι για τα μεγάλα και τα σπουδαία, όπως ακριβώς δικαιούμαστε να αισθανόμαστε απέχθεια κι αποτροπιασμό για όλες εκείνες τις βρομιές, τις ρουφιανιές, τις προδοσίες, τα μίση και τα πάθη. Κανείς δεν έχει το αποκλειστικό δικαίωμα της μίας ή της άλλης πλευράς. Όπως και να έχει, όλα ορίζουν ό,τι εμείς είμαστε σήμερα κι είναι βέβαιο, αν κοιταχτούμε στον καθρέπτη θα δούμε όλα εκείνα για τα οποία μπορούμε να υπερηφανευόμαστε αλλά, κι όλα εκείνα για τα οποία ντρεπόμαστε.

Κι ο Δήμου, ο κάθε Δήμου, κι εγώ και όλοι εσείς, είμαστε προϊόντα αυτής της Ιστορίας. Όλοι, είτε το θέλουμε είτε όχι, διαδραματίζουμε τον μικρό ή τον μεγάλο μας ρόλο. Με τις ευστοχίες μας και τις αστοχίες μας. Κάθε ρόλος είναι σημαντικός και στο τέλος τέλος η ιστορία δεν γράφεται από τους «διάσημους» και τους «δυνατούς» αλλά από τους «άσημους» και τους «αδύναμους» που ενίοτε αποφασίζουν και πράττουν.

Αν ο κ. Δήμου, είχε την ευγενή καλοσύνη και την διάθεση και την πρόθεση να συμβάλλει με το πνεύμα του στην παιδεία των Ελλήνων, τότε μετά χαράς όλοι θα τρέχαμε να τον συνδράμουμε. Από εκεί και ύστερα, ναι! Να συζητήσουμε για όλα όσα θα πρέπει να αλλάξουν ή να βελτιωθούν... με δίχως πάθη κι ανιδιοτέλεια, για να οδηγηθούμε σε ένα κάποιο αποτέλεσμα για εμάς κι όχι για να "γίνουμε" ή να δείχνουμε "Ευρωπαίοι".

Να μιλήσουμε για όλα! Καμία αντίρρηση. Όμως, διερωτώμαι, αναρωτήθηκε ποτέ ο κ. Δήμου αν με την αρθρογραφία του και τις πολιτικές του προτιμήσεις - αν, λέω αν - μάλλον αποτελεί μέρος του προβλήματος κι όχι της λύσης; Ή μήπως τα «μεγάλα πνεύματα» δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους τόσο ευτελείς συλλογισμούς;

Απάντηση της ΔΕΗ

Σε απάντηση των όσων δημοσιεύσαμε και όλων όσων συζητήσαμε με στελέχη της ΔΕΗ, σχετικά με τις χρεώσεις για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, μας κοινοποιήθηκε το δελτίο τύπου της εταιρείας, με ημερομηνία 22 Μαρτίου 2012, το οποίο κι αναδημοσιεύουμε. 

Το κείμενο έχει ως εξής:

Με αφορμή αναφορές ΜΜΕ σχετικά με τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ), η ΔΕΗ ΑΕ υπογραμμίζει τα ακόλουθα:

Η ΔΕΗ, σε κάθε περίπτωση, τηρεί απαρέγκλιτα την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία.

Ειδικότερα, στην περίπτωση των χρεώσεων ΥΚΩ για το 2012 η ΔΕΗ - όπως και όλοι οι άλλοι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας - είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει την απόφαση της ΡΑΕ 1527/2011, σε εφαρμογή των άρθρων 55 και 56 του πρόσφατου Νόμου 4001/2011, τα οποία ρυθμίζουν θέματα ΥΚΩ.

Σχετικά με τις διατάξεις του Ν. 2773/1999, που αφορούν τις ΥΚΩ, αυτές εξακολουθούσαν να ισχύουν για το 2011, με βάση την μεταβατική διάταξη του Ν. 4001/2011 και ειδικότερα το άρθρο 196, παρ. 14.

Στις παρεχόμενες ΥΚΩ εντάσσονται τα ακόλουθα:

1. Παροχή ρεύματος για τους κατοίκους των απομονωμένων νησιών σε ίδιες τιμές με αυτές των κατοίκων της ηπειρωτικής χώρας, παρά το γεγονός ότι το κόστος παραγωγής ρεύματος στα νησιά είναι κατά πολύ υψηλότερο.

2. Παροχή ρεύματος σε πολύ χαμηλές τιμές στις πολύτεκνες οικογένειες.

3. Παροχή ρεύματος σε χαμηλές τιμές για ευάλωτες κατηγορίες καταναλωτών, όπως άτομα με ειδικές ανάγκες, τρίτεκνοι με χαμηλό εισόδημα, μακροχρόνια άνεργοι κλπ, που εντάσσονται στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο (ΚΟΤ).

Παρ' όλα αυτά, να συμπληρώσουμε ότι πολλοί συνάνθρωποί μας συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται και να υποφέρουν, κυρίως οι ευάλωτες κατηγορίες καταναλωτών οι οποίες αναφέρονται στο δελτίο τύπου και σε πολλές περιπτώσεις, με ευθύνη της ίδιας της εταιρείας η οποία οφείλει - όπως η σύζυγος του Καίσαρα - και να είναι και να φαίνεται τίμια!

 

Ποιό είναι το μέγεθος της κατάντιας μας?

Τα πήγαμε καλά! Αρκετά καλά! Θα μπορούσαν τα πράγματα να έχουν εξελιχθεί χειρότερα! Βλέπετε, η οργή, η αγανάκτηση, η αλαζονεία και ο τυχοδιωκτισμός μόνον αλαζόνες και τυχοδιώκτες αναδεικνύει… όλοι οι άλλοι? Απέδειξαν την ανεπάρκειά τους… την ιστορική πολιτική τους ανεπάρκεια!

 Εξαίρεση βέβαια αποτελούν ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο νεαρός αρχηγός του που, πολύ γρήγορα ξεπέρασαν αριστερίστικες αγκυλώσεις και αναχρονισμούς, απέρριψαν κάθε άλλοθι «ασφαλούς» μόνιμης αντιπολίτευσης και κατέγραψαν μία δύναμη που, ενδεχομένως, θα επιτρέψει στην κοινωνία ν’ αναπνεύσει λίγο.

Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη… μένει να αποδειχθεί το αληθές ή μη διότι, η διαχείριση της δύναμης, της όποιας δύναμης, όπως ακριβώς και της εξουσίας, είναι μια δύσκολη διαδικασία που δεν δικαιολογεί λάθη! Ιδιαίτερα σε μια περίοδο μακράς ταλαιπωρίας κι αβεβαιότητος σαν κι αυτή στην οποία καταδίκασαν την Ελλάδα και τους έλληνες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητούνται προθέσεις! Πολιτικές ιδέες και πρακτικές κρίνονται και οι ιδέες που εκφράστηκαν και οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, δεν ήταν εναρμονισμένες με τις επιθυμίες, τα όνειρα και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Εκφράστηκαν και εφαρμόστηκαν πολιτικές δίχως κανένα μέλλον και καμία νομιμοποίηση!

Οπωσδήποτε, το πολιτικό κατεστημένο, έτσι όπως το γνωρίσαμε από το 1974 μέχρι και προχθές, δεν θα κατέθετε εύκολα τα όπλα! Έστω και λιγοψυχώντας, κρατιέται στη ζωή με νύχια και δόντια! Τα ποσοστά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ παραμένουν υψηλά! Η ΝΔ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη εδώ! Και το ΚΚΕ επίσης! Δεν εκπλήσσει, πάντως, κανέναν το αποτέλεσμα των εκλογών. Η καταδίκη τους στη συνείδηση της πλειοψηφίας ήταν και είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το τερατούργημα που το ίδιο δημιούργησε! Η άρνηση - και σε πολλές περιπτώσεις, η ανικανότητα της ηγετικής του ομάδας να παράγει πολιτική, η επιδεικτική αδιαφορία της ως προς την προάσπιση του κύρους της χώρας, των συμφερόντων της χώρας και της αξιοπρέπειας των ελλήνων,  η απροθυμία της να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, η συνειδητή παρεμπόδιση επενδύσεων, είτε του ιδιωτικού είτε του ευρύτερου δημόσιου τομέα… η απομάκρυνση από παραδοσιακές σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές αρχές και ο ενστερνισμός νεοφιλελεύθερων απόψεων και ιδεών, χάριν σοβαροφάνειας και συνέπειας ως προς τις γερμανικές αξιώσεις… οδήγησε έναν ολόκληρο κομματικό μηχανισμό στην αυτοτύφλωση, συνέβαλε στην αποδόμηση του κρατικού μηχανισμού, γελοιοποίησε τους θεσμούς και οδήγησε την ελληνική κοινωνία σε αδιέξοδο.

…Έτσι εξηγούνται, βέβαια, τα γνωστά σε όλους φαινόμενα ασυδοσίας, βίας και «τιμωρίας» από την πλευρά του πασοκικού καθεστώτος και των κυβερνήσεών του έναντι των πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ, με μαθηματική ακρίβεια οδηγήθηκε στο περιθώριο της επιλογής του εκλογικού σώματος.

Η ΝΔ από την άλλη είχε δύο επιλογές. Μια εύκολη και μια δύσκολη. Η δύσκολη ήταν να μάθει από τα λάθη της, να κάνει την αυτοκριτική της, να ανανεωθεί ιδεολογικά και σε στελεχιακό δυναμικό, να επιδείξει συνέπεια, να αντιπαρατεθεί με το παρελθόν της, να ξεπεράσει τις φοβίες της και να ανοιχθεί στην κοινωνία και τους πολίτες με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αυτό βέβαια, προϋπέθετε ειλικρίνεια αλλά, η ειλικρίνεια είναι σπάνια στις μέρες μας…

Η εύκολη λύση - λόγω ατολμίας - ήταν α) η χείρα βοηθείας στο ΠΑΣΟΚ για περιορισμένο χρονικό διάστημα, επενδύοντας έτσι στο διαφαινόμενο ρεύμα υπέρ της και στην φυσιολογική φθορά του «αντιπάλου» και β) Η παραγραφή λαθών και παραλείψεων που θα επέτρεπε με ένα απλό… σοβάτισμα, να παρουσιαστεί ένα brand new κόμμα στους ψηφοφόρους που θα διέβλεπαν στον νέο του αρχηγό, όλη εκείνη τη δυναμική και το σθένος που έλειπαν από τον προηγούμενο ηγέτη… όμως, δεν τα υπολόγισαν καλά. Οι εκλογές αργούσαν να έρθουν. Ο ενθουσιασμός μετετράπη σε προβληματισμό και ο προβληματισμός σε γκρίνια! Ο χρόνος άρχισε να μετρά βασανιστικά για τους επιτελείς της Συγγρού.

Κατά συνέπεια, κάθε μέρα που περνούσε, καθιστούσε την ΝΔ όλο και πιο συνυπεύθυνη στο κυβερνητικό «έργο» μιας κυβέρνησης δίχως ηθική νομιμοποίηση… μίας κυβέρνησης που, αντί να εργαστεί προς όφελος της χώρας, ουσιαστικά την παρέδωσε σε αρπακτικά και τοκογλύφους, εξυπηρετώντας το γερμανικό σχέδιο περί ευρωπαϊσμού!

Η ΝΔ γι’ ακόμη μία φορά έχασε το ραντεβού της με την ιστορία! Με την κλασσική πλέον αυτοαναίρεσή της, τη σύγχυσή της ως προς τον προσανατολισμό της (εγκατάλειψη μεσαίου χώρου / πατριωτικές κορώνες κι ευκολοχώνευτα συνθήματα), τον τυχοδιωκτισμό της, την έπαρση της, την ανεξήγητη (για εμένα) εμμονή της εξουσίας για την εξουσία (ρητορική ηγεσίας – το πρωί κυβέρνηση, το βράδυ αντιπολίτευση)…, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή του πολιτικού της… marketing από «σοβαρούς κύκλους» όπως αυτός του antinews για παράδειγμα,  οι επιλογές της και η στήριξη προσώπων, κατά τόπους, που δεν αντιπροσώπευαν και δεν αντιπροσωπεύουν την επιθυμία των πολιτών, η επιστράτευση «φίλων», κουμπάρων και λοιπών συγγενών, τής πήραν μέσα από τα χέρια την χρυσή ευκαιρία να γίνει δύναμη προοπτικής κι ελπίδας ΟΛΩΝ των ελλήνων!

Ο ευρύτερος φιλελεύθερος χώρος αναγκάστηκε να κατακερματιστεί και όντας αδύναμος, προσπάθησε να περάσει τις προτάσεις του προς τους έλληνες πολίτες… προσπάθεια εκ των πραγμάτων καταδικασμένη.

Ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ δεν κατάφεραν να πείσουν για την επόμενη μέρα. Αν ανατρέξει κανείς στα στοιχεία και στις αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος βλέπει με απόλυτη καθαρότητα ότι, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο το ΚΚΕ και η ΝΔ διεσώθησαν εκλογικά λόγω των ηλικιωμένων ψηφοφόρων και μόνον!

Το ΚΚΕ, ως ένας εκ των τριών παραδοσιακών πυλώνων της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με την εξ αρχής στείρα και πεισματική άρνησή του να αποτελέσει μέρος της λύσης έθεσε ουσιαστικά εαυτόν ως μέρος του προβλήματος! Δεν είναι τυχαία η μετακίνηση μεγάλου όγκου των ψηφοφόρων του προς τα κόμματα της κεντροαριστεράς και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που και κυβερνητική πρόταση διετύπωσε – μένει να του δοθεί η ευκαιρία να το εφαρμόσει και στην πράξη έστω και συμβιβαστικά – και δεν αρνήθηκε τον ρόλο που οι πολίτες επέλεξαν να του δώσουν στα πολιτικά πράγματα της χώρας!

@

Όσοι νομίζουν πως οι ελληνικές εκλογές ήταν και είναι ελληνική υπόθεση είναι βαθιά νυχτωμένοι. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τίποτα μονοδιάστατα. Λένε, η Ιστορία αποτελεί τον καλλίτερο δάσκαλο και η Ιστορία μάς δείχνει αυτό που οι περισσότεροι αρνούνται να δουν: Η Γερμανία, με τα συμπλέγματά της και με το βεβαρημένο παρελθόν της δεν θα μπορούσε να μην οραματίζεται ξανά και ξανά την γερμανική υπεροχή με την άνευ όρων κατάκτηση του ευρωπαϊκού χώρου! 

Ό,τι δεν κατάφερε με δύο παγκόσμιους πολέμους, το επιδιώκει σήμερα με άλλους όρους κι άλλα όπλα! Το επιδιώκει μεθοδικά κι αθόρυβα, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’50… τέτοιοι πόθοι όμως θέλουν τον χρόνο τους για να ικανοποιηθούν. Επέδειξαν επιμονή κι υπομονή και δυστυχώς, έτυχε στην δική μας γενιά και στην επόμενη, να πρέπει να αντιπαρατεθούμε με το «θηρίο»! Ένα θηρίο που βρίσκεται… μέσα μας!

Φτάσαμε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα και είμαστε αναγκασμένοι να αναζητούμε, να παλεύουμε για αξιοπρέπεια, ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, αξιοκρατία, ευκαιρίες… μιλάμε για έννοιες που κάποια στιγμή, κάπου στην διαδρομή… ηθελημένα ξεχάσαμε ή ξεπεράσαμε!

Οι γερμανοί επιδιώκουν ένα «γερμανικό μέλλον» για τους λαούς της Ευρώπης, βασισμένο στην αναξιοπρέπεια – το ονομάζουν πολιτισμό -  των άλλων λαών, πλην των γερμανών… φυσικά! Μάς τιμωρούν έτσι για την καταδίκη του δικού τους παρελθόντος! Σήμερα δεν χρειάζονται τα SS, η Wehrmacht ή η Luftwaffe. Την δουλειά την κάνουν πολύ καλά οι τραπεζίτες και οι υπάλληλοί τους. Οι μεσάζοντες και οι καιροσκόποι. Ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών (καθ’ ότι οι γερμανοί ποτέ δεν γνώρισαν πραγματική δημοκρατία κι ούτε είναι σε θέση να κατανοήσουν την έννοια της και την αξία της) προς χάριν δήθεν της δημοσιονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ και η διαστροφική ερμηνεία του ευρωπαϊκού ιδεώδους, που επιτυγχάνεται από την κερδοσκοπία που επιχειρείται εις βάρος συγκεκριμένων χωρών-στόχων ποιόν ωφελούν αν όχι την… Γερμανία?

Κι όμως, αυτός ο λυσσαλέος αγώνας στο οικονομικό πεδίο φαίνεται τώρα να αποκτά μία κάποια ισορροπία! Το αποτέλεσμα των ελληνικών και των γαλλικών εκλογών, καταδεικνύουν πως υπάρχει βούληση για έναν διαφορετικό τρόπο διακυβέρνησης, με διαφορετικό περιεχόμενο και με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις παραδοσιακές δημοκρατικές αξίες για τις οποίες αγωνιζόμαστε αιώνες τώρα! Αυτό που δεν κατάφεραν οι φιλελεύθεροι δημοκράτες, φαίνεται να το επιτυγχάνουν οι εξ αριστερών ορμώμενοι και αυτό δεν είναι καθόλου κακό! Άλλωστε, δεν μιλάμε για μία σταλινική αριστερά του φασισμού και του εξαναγκασμού, αλλά για μία διαφορετική οπτική γωνία που προϋποθέτει τον σεβασμό προς τον πολίτη και σε κοινές αξίες κι αρχές.

Η προχθεσινή εκλογική διαδικασία όμως, με την ευθύνη των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, πρόσθεσε επιπλέον προβλήματα κι έγινε το πρόσφορο έδαφος καλλιέργειας σημαντικών κινδύνων με μη ορατές προεκτάσεις για την ώρα. Θα τα βρούμε μπροστά μας…: α) την ανάδειξη του φασισμού ως υπολογίσιμης δύναμης, β) τον κατακερματισμό και την αποδυνάμωση της βούλησης των πολιτών, αν αναλογιστεί κανείς πως το ποσοστό που επέτυχαν τα κόμματα τα οποία δεν καταλαμβάνουν θέσεις στο Κοινοβούλιο αγγίζει το 20%  και γ) την αποχή που διαμορφώθηκε στο 35%!!!

Ενδεχομένως, κι αν καμία εκ των πολιτικών δυνάμεων που θα λάβουν διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δεν τα καταφέρει, να έχουμε πάλι εκλογές σύντομα. Ίσως τα μεγέθη να διαμορφωθούν με διαφορετικό τρόπο, σε μια τέτοια περίπτωση. Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος διαστρέβλωσης της βούλησης των πολιτών παραμένει! Κι εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερό μας πρόβλημα και θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή ούτως, ώστε η όποια λύση αποφασιστεί να ωφελήσει τους πολίτες και να γίνει αποδεκτή ως ένα ικανό βήμα για την ενδυνάμωση και γιατί όχι, την αναμόρφωση των δημοκρατικών μας θεσμών.

Με την πρώτη ευκαιρία πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Δεν επιτρέπεται χώρα που θέλει να λέγεται δημοκρατική να δίνει bonus και δωράκια! Οι βουλευτές δεν είναι εμπόρευμα για να μετακινούνται από εδώ κι από κει, και οι αποφάσεις του εκλογικού σώματος δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κανενός!

20% τον συμπολιτών μας, δεν έχει εκπροσώπηση κι ως εκ τούτου δεν έχει έκφραση στο κοινοβούλιο! Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να ακουστεί και η δική τους φωνή! Στη δημοκρατία όλοι είναι σημαντικοί. Μεγάλοι ή μικροί. Λίγοι ή πολλοί. Είναι προς όφελος όλων μας το γεγονός πως υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές φωνές…

Επίσης, ένα μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος επέλεξε τη μη συμμετοχή. Οι λόγοι κι οι αιτίες ποικίλουν… Η συνειδητή όμως αποχή δεν αποτελεί πολιτική πράξη! Η πολιτεία - όχι τα κόμματα, έχει υποχρέωση να εξηγήσει σε όλους και ιδίως σε εκείνους που συνειδητά ζημιώνουν όλους εμάς με την ανυπαρξία τους, ότι η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν είναι υποχρέωση, αλλά δικαίωμα και προνόμιο από το οποίο εξαρτάται η ποιότητα της καθημερινότητας που θέλουμε να έχουμε ως πολίτες και ως δημοκράτες.

Όλοι αγαπούμε την χώρα μας. Είτε αριστεροί, είτε κεντρώοι, είτε δεξιοί. Οφείλουμε και κυρίως τα κόμματα, να επιδείξουμε την σοβαρότητα που απαιτείται. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις κινδύνους για το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου… δεν μπορείς να παίζεις! Δεν μπορείς να απέχεις! Ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να επιλέγει την αντίδραση δίχως να την στοιχειοθετεί επαρκώς! Ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να επιβάλλει την δική του αλήθεια… ιδίως όταν αυτή δεν «περνάει»!Τα πολιτικά παιχνίδια, τα χρώματα, οι ντουντούκες, οι σημαίες, τα συνθήματα, τα εμβατήρια, οι ύβρεις, οι ειρωνείες και οι αφισοκολλήσεις πρέπει επιτέλους να καταχωνιαστούν εκεί που ανήκουν!

Τουλάχιστον οκτώ χρόνια (μετρώντας από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καραμανλή) πήγαν χαμένα! Θέλουμε μία πατρίδα αξιοπρεπή! Ονειρευόμαστε μια Ευρώπη δίκαιη και ισχυρή. Μια Ευρώπη που δεν θα εκβιάζεται και δεν θα εκβιάζει! Είμαστε ένας μικρός λαός… ας μην βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας!

Φερέφωνα και... "δημοκράτες"

Εκεί, στα σκαλιά της Συγγρού... για να μην πω στον προθάλαμο ή στα ενδότερα της ΝΔ, έχουν αρχίσει να τρελαίνονται! Η ομάδα δεν τραβάει και βλέπουν παντού εχθρούς! Φοβούνται ακόμη και την σκιά τους! Πέραν των επιθέσων λάσπης ένθεν κακείθεν που αρχίζει να γίνεται από ενοχλητική έως αποκρουστική, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε και το ποιόν ορισμένων φανατικών... ταλιμπάν: βλέπε το γνωστό φερέφωνό τους antinews!

Εκεί λοιπόν συμβαίνουν τα εξής συναρπαστικά. Μόλις σχολιάσεις τις "απόψεις" τους, αν ο σχολιασμός δεν είναι αρεστός, τότε το όποιο σχόλιο σβήνεται ως διά μαγείας!

Αυτός είναι ο διάλογος με την κοινωνία όπως τον ονειρεύεται η ΝΔ? Ή για να το εκφράσω καλλίτερα οι "δημοκράτες" εντός της ΝΔ? Αυτός είναι ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός ενός κόμματος αρχών - όπως διακηρύσσει - που θέλει την αυτοδυναμία για να αλλάξει - και πάλι - την Ελλάδα? 

Θέλω να πιστεύω πως στην ΝΔ δεν έχουν αντιληφθεί τα... βλαστάρια τους και τι ρόλο βαράνε..., όμως, με αυτά τα λίγα που γνωρίζω, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω πως, σ' έναν διάλογο δέχεσαι όλες τις απόψεις - σ' αρέσουν δεν σ' αρέσουν, εκθέτεις τα επιχειρήματά σου και προσπαθείς να βγει κάτι το σημαντικό και για σένα και για όλους!

Τί ακριβώς συνέβη? Στην ανάρτησή τους με τίτλο: Τα ΜΑΤ είναι για τους διαδηλωτές και όχι για τους εγκληματίες σχόλιασα αρχικά στην αντίστοιχη σελίδα τους στο facebook πως το ερώτημα το οποίο διατυπώνουν προς τον κ. Χρυσοχοΐδη θα πρέπει να το απευθύνουν και προς την ΝΔ η οποία και συγκυβερνά, άρα και στηρίζει και υποστηρίζει ΟΛΕΣ τις πολιτικές αυτής της μη δημοκρατικά εκλεγμένης και μη νόμιμης κυβέρνησης της χώρας. Το σχόλιο σβήστηκε. Σε δεύτερο χρόνο με σχόλιό μου στην σελίδα τους αυτή τη φορά και πάντα κάτω από την ίδια ανάρτηση, διατύπωσα και πάλι το ίδιο ερώτημα προσθέτωντας συγχρόνως και την απορία μου για ποιόν λόγο σβήστηκε το σχόλιό μου και δεν απαντήθηκε ούτως, ώστε υπάρξει ελεύθερος και αντικειμενικός διάλογος - αφού όπως διατείνονται, σκοπός τους είναι ο... διάλογος!?

Και πάλι... εξαφανισμένο το σχολιάκι... διά του λόγου το αληθές παραθέτω και την σχετική εικόνα.

Κι αυτή, φαίνεται πως είναι η πάγια τακτική! Ο διάλογος είναι άγνωστη λέξη για ορισμένους... "δημοκράτες".  Άλλη περίπτωση εδώ, κι άλλη περίπτωση εδώ. Μια βόλτα στο google και ανακαλύπτει κανείς διαμάντια!  

Συμβουλή προς την ΝΔ... μαζέψτε τους! Σας κάνουν κακό! 

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Από μονόλογους χορτάσαμε. Ούτε θα σας λείψω, ούτε θα μου λείψετε. Φερέφωνα υπάρχουν πολλά. Antinews όμως ένα!    

Η υποκρισία έχει και τα όριά της

Στους ανθρώπους της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού απευθύνθηκε χθες ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σε συγκέντρωση στο νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη.

Ο κ. Βενιζέλος κάλεσε τους Έλληνες επιστήμονες και δημιουργούς να μετάσχουν με δική τους πρωτοβουλία, ως εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, στις προγραμματικές επεξεργασίες που είναι αναγκαίες, προκειμένου η χώρα να περάσει από το νέο Πρόγραμμα και τη δανειακή σύμβαση στο ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης.

«Μπορούμε», τόνισε ο κ. Βενιζέλος, «να διαμορφώσουμε την αυτοδύναμη Ελλάδα. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να οικοδομήσουμε μια σχέση αλήθειας. Η αλήθεια χρειάζεται κάποιον που είναι έτοιμος να την πει και αυτός είναι το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται όμως και κάποιον που είναι έτοιμος να την ακούσει . Αυτή είναι σήμερα η μεγάλη πρόκληση  για την ελληνική κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ είναι, συνεπώς, αποφασισμένο να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας και της υπευθυνότητας, να βάλει μπροστά το "εμείς" και όχι το "εγώ"». Διαβάστε την σχετική ανακοίνωσηεδώ:

Ο κ. Βενιζέλος φαίνεται πως, δεν αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα στην οποία – αυτός και οι όμοιοί του, μάς καταδίκασαν να ζούμε! Επίσης, δεν αντιλαμβάνεται πως είναι ένας εκ των ηθικών αυτουργών της παρακμής, της καταστροφής, της μιζέριας, του πόνου, του μίσους, της έχθρας και της οργής που στάζουν πάνω στο αδύναμο κορμί αυτού του τόπου…

Μιλάει με τόση ευκολία – περισσή υποκρισία θα έλεγα – για τον ελληνικό λαό… μιλάει, δίχως ντροπή, για ελπίδες, για όνειρα κι αγώνες όταν ο ίδιος σβήνει ελπίδες, μετατρέπει τα όνειρα σε εφιάλτες και απαξιώνει αγώνες γενεών… γενεών ανθρώπων σημαντικότερων από αυτής της ταπεινής του παρουσίας.

Ο κ. Βενιζέλος και οι συν αυτόν ψάχνουν απεγνωσμένα συνενόχους σ’ ένα έγκλημα που διαπράττεται «εις το όνομα του ελληνικού λαού» και στο όνομα της «δημοκρατίας». Και δεν είναι λίγοι. Πλήθος των πρόθυμων χειροκροτητών. Σύντροφοι κι αντίπαλοι, εξουθενωμένοι και δέσμιοι της παράλογης λογικής του, ενωμένοι και ορκισμένοι εχθροί της ίδιας μας της αξιοπρέπειας… Τα κατάφερε! Τα κατάφερε καλά.

Είμαι σίγουρος, πολλοί από εσάς σκέπτεστε σαν κι εμένα. Πολλοί επίσης, έχετε διαφορετική άποψη. Όπως κι αν βλέπουμε τα πράγματα, κανείς μας δεν κάνει λάθος. Και δεν κάνουμε λάθος διότι ο στόχος είναι κοινός! Ο καθένας μας ψάχνει να βρει τον τρόπο που του ταιριάζει… τον τρόπο που θα τον βοηθήσει να φτάσει στον στόχο του… όμως, δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η αοριστία στις πράξεις και στις εκφράσεις μας. Πρέπει να δώσουμε μια συγκεκριμένη μορφή σε αυτό που οφείλουμε να απαιτήσουμε και πρέπει και να αναζητηθούν ευθύνες και να καταλογιστούν ευθύνες και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Κοινωνική δικαιοσύνη!

Το να σταλεί ο Βενιζέλος ή ο Σαχινίδης ή ο οποιοσδήποτε στο σπίτι του, δεν είναι απόδοση δικαιοσύνης. Πρέπει να κυνηγηθούν, να απολογηθούν και να τιμωρηθούν αν φταίνε!

Πρέπει επίσης να κυνηγηθούμε, να απολογηθούμε και να τιμωρηθούμε με τον ίδιο τρόπο κι όλοι όσοι φταίμε. Και οι περισσότεροι από εμάς φταίμε!

«Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έχει ευθύνη», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βενιζέλος. «Έχει αξία σήμερα να τα ρίχνουμε ο ένας στον άλλον; Εμείς αναλαμβάνουμε τις δικές μας ευθύνες. Είμαστε όλοι μέρος του προβλήματος και η ευθύνη βαραίνει όλους, ανάλογα με τους ρόλους τους σε αυτήν την πορεία. Ας μην παριστάνει κανείς τον νέο ή τον άφθαρτο. Δεν είναι κανείς φορέας της απόλυτης αλήθειας και του δικαίου, ούτε στη Δεξιά, ούτε στην Κεντροαριστερά, ούτε στην Αριστερά. Οφείλουμε στο όνομα της πατρίδας μας, στο όνομα των παιδιών μας, να κάνουμε τα πάντα για να γίνουμε μέρος της λύσης».

Αυτή είναι η αντίληψη του Βενιζέλου και του κάθε Βενιζέλου για την δικαιοσύνη!

Και αλήθεια, ποιά είναι η λύση κ. Βενιζέλο? Εσείς και οι όμοιοί σας? Εσείς κι εμείς που με την ανοχή μας πράξατε ό,τι πράξατε?

Μιλάτε κύριε Βενιζέλο για αυτοκάθαρση και αξιοπιστία εσείς? Μιλάτε για υπευθυνότητα κι αλληλεγγύη εσείς? Ελάτε καλέ τώρα… λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.

Αντί λοιπόν να ψάχνουμε για συνένοχους, αντί να μιλούμε με θράσος κι ευκολία για όλα εκείνα και όλους εκείνους που μας ξεπερνούν τόσο ηθικά όσο και πραγματικά, αντί να χρησιμοποιούμε όμορφες λέξεις και δύσκολες, μήπως θα έπρεπε να σωπαίνουμε?

Αγαπητέ κ. Βενιζέλο αν θέλεις να προσφέρεις κάτι στην πατρίδα… κάτι το ελάχιστο… σώπασε αξιοπρεπώς!

Οι άγγελοι του Swedenborg

Γνωρίζω, οι περισσότεροι που θ’ αναζητήσουν πληροφορίες για τους “Αγγέλους του Swedenborg” ή για τον ίδιο τον Swedenborg στο google ή σε οποιαδήποτε άλλη μηχανή αναζήτησης θ’ απογοητευτούν, οδηγούμενοι εδώ, αφού ο σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι ούτε λογοτεχνικός ούτε φιλοσοφικός. Ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι πολιτικός και κοινωνικός.

Το μεταναστευτικό αποτελεί “φλέγων θέμα” για την κοινωνία μας? Μπορεί και ν’ αποτελέσει... μάλλον θ΄αποτελέσει δεδομένης και της ηθικής-οικονομικής-θεσμικής ένδειας στην οποία έχουμε περιπέσει.  Και παρόλο που καμιά ουσιαστική συζήτηση δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, στο πλαίσιο των αλλαγών που σκοπεύει να προωθήσει η Κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τους μετανάστες και την νομική-κοινωνική τους υπόσταση, στα όρια της ελληνικής επικράτειας, παρατηρούνται ήδη έντονες διαφωνίες, ενστάσεις, προβληματισμοί… τόσο με θετικό, όσο και με αρνητικό πρόσημο!

Στο πρώϊμο αυτό στάδιο, δεν θα ήθελα να δημοσιοποιήσω την άποψή μου, κυρίως δε, πάνω σε υποθετικά σενάρια και σχέδια ή προτάσεις που δεν έχουν λάβει ακόμη οριστική μορφή… Νομίζω, με τον μισό ελληνισμό διασκορπισμένο στα 4 σημεία του ορίζοντα και με την γνώση και την εμπειρία που διαθέτουμε από τις πολιτικές “ζυμώσεις” που παρατηρήθηκαν - λόγω ακριβώς της μεταβολής της πληθυσμιακής σύστασης και της κοινωνικής “ανασύνθεσης” - σε άλλα εθνικά κράτη κατά το παρελθόν, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι θέλουμε να κάνουμε και γιατί.

Ας δούμε πόσο αληθινά και παραστατικά περιγράφει τον “Παράδεισο” και τους “κατοίκους” του, ο - άθεος και αναρχικός, κατά τον αυτοχαρακτηρισμό του - Χ. Λ. Μπόρχες στο “βιβλίο των φανταστικών όντων”. Νομίζω θα το βρείτε αρκετά διαφωτιστικό! Ούτως ή άλλως, “εκεί” όλοι “μετανάστες” θα είμαστε.

 

 

Αμβρόσιε! Αμβρόσιε! Θέλω να πιστεύω πως, εκτός απ’ το να γράφεις, διαβάζεις που και που…

 

 

 

Το απόσπασμα που δημοσιεύεται είναι από τις εκδόσεις LIBRO, Αθήνα 1983. Μετάφραση: Γιώργος Βέης. Τίτλος πρωτοτύπου: El libro de los seres imaginarios 

J’ accuse…!

… την ηθική της πολιτικής μας ζωής!

 

Αν μη τι άλλο, δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το 2009 ως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα δημόσιας γραφής μου αφού, λίγα πράγματα μου κέντρισαν πραγματικά το ενδιαφέρον κι ακόμη λιγότερα – θεώρησα – άξια σχολιασμού. Εδώ κι αρκετές ημέρες πραγματικά ταλαιπωρούσα το μυαλό μου να βρω κάτι να γράψω… έτσι για το καλό του νέου χρόνου! Την αφορμή την βρήκα στα λόγια του Υπουργού των Οικονομικών, ο οποίος μιλώντας στο ΜEGA μόλις προχθές, περιέγραψε με τον καλλίτερο τρόπο την ηθική του, την πολιτική του ηθική, η οποία προφανώς υπαγορεύεται από το πολιτικό σύστημα το οποίο υπηρετεί με ευβλάβεια και τακτικότητα. --- Γιατί όχι άλλωστε?

Η ελληνική πολιτική πραγματικότητα, όπως πάντα, μάς υπόσχεται στιγμιότυπα – διότι τα πάντα αποτελούν στιγμιότυπα - απείρου κάλλους… δράματος ή κωμωδίας… αυτό είναι ζήτημα προς διερεύνηση…

Αν και τα μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς έχουν καταντήσει γραφικά και βαρετά για τους περισσότερους από εμάς, αξίζει να επισημανθεί μια μεγάλη αλήθεια: ανατροπές, προοδευτική σκέψη, δημιουργία, ή ίδια η δημοκρατία παραμένουν ευσεβείς πόθοι, αν όχι σχεδιάσματα επί χάρτου που μπορούν και αποπροσανατολίζουν κάθε θετική σκέψη και κάθε καλή πίστη! Θα περίμενε κανείς περισσότερα από έναν νέο πολιτικό και από μία νέα κυβέρνηση η οποία καλείται να λύσει προβλήματα και όχι να “διαχειριστεί” κρίσεις ή ν’ απαντήσει σε ψευτοδιλήμματα.

Σα να μην καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας! Η κυβέρνηση αυτή και ο κάθε υπουργός της, όπως άλλωστε και η κάθε κυβέρνηση, επικαλούνται τα σφάλματα των προηγούμενων, το νεαρόν του χρόνου από την ανάληψη της εξουσίας, των μέσων δηλαδή διακυβέρνησης και άγνοια… μήπως άραγε, διότι οι ίδιοι και οι ίδιοι πάντοτε αποτελούν μέρος του ίδιου του προβλήματος? Ως άλλοι Χριστόδουλοι, νίπτουν τας χείρας τους και μας ζητούν τί? Ανοχή? Θυσίες? Υπομονή? Για ποιό λόγο? 

Παρ’ όλα αυτά, εμείς συνεχίζουμε να ανεχόμαστε, να κάνουμε υπομονή… να κάνουμε τα ίδια λάθη… με πάθος, με ένταση και με ικανοποίηση! Βαλτώσαμε και βολεύτηκαμε στη λάσπη και τις βρωμιές!

Σαν σήμερα, την 13η Ιανουαρίου του 1898, δημοσιεύθηκε το “Κατηγορώ” που υπερασπίστηκε με σθένος την τιμή ενός ανθρώπου απέναντι στην μεγαλομανία, την υπεροψία, την ανεντιμότητα, τον καιροσκοπισμό, την ηλιθιότητα, την βία και την εκμετάλλευση ενός σαθρού πολιτικοστρατιωτικού συστήματος εξουσίας που δεν εννοούσε να παραδεχτεί την φυσική του κατάληξη.

Μόλις πριν 112 χρόνια η προοδευτική, φιλελεύθερη, δημοκρατική Γαλλία ήταν εκείνη που είχε βαλτώσει ηθικά. Ή μήπως δεν ήταν προοδευτική? Ή μήπως δεν ήταν φιλελεύθερη? Ή μήπως δεν ήταν δημοκρατική?

… Κι όμως! Μία ανοικτή επιστολή αποδείχθηκε ικανή στην αφύπνιση συνειδήσεων. Όχι όμως χωρίς κόστος! Διότι αν κανείς αντιμετωπίζει τη δημοκρατία ως ένα πεδίο καλλιέργειας ηθικών ιδεών τότε εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένος να συγκρουστεί με την πραγματικότητα που τον περιβάλλει!

Αναφέρει πολύ εύστοχα ο Αλ. Βέλιος στα εισαγωγικά του “Μισώ…”: “… Όσοι, χωρίς υποκρισία, εκτρέφουν ιδεώδη, τρέφουν αυταπάτες. Από διάψευση σε διάψευση, οι πιο άκαμπτοι καταντούν μονομανείς, οι πιο αδύναμοι περιχαρακώνονται σε μια ανίσχυρη αηδία, οι πιο δυναμικοί (όταν δεν γίνονται οι χειρότεροι κυνικοί) βρίσκουν διέξοδο στην καταγγελτική οργή. Στους τελευταίους αυτούς ανήκει και ο συγγραφέας του ‘Κατηγορώ’…”

Και η κάθε σύγκρουση αφήνει πληγές…

Άραγε, ποιό και πόσα “κατηγορώ” χρειάζονται σήμερα για να αμυνθεί ένα ολόκληρο έθνος – και μάλιστα μικρό σαν το δικό μας – από τα νύχια ενός πολιτικοκοινωνικού συστήματος που έχει αποτύχει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, για τους ίδιους ακριβώς λόγους και μάλιστα σε μεγαλύτερη κλίμακα?

@

Να φέρω ένα παράδειγμα: Εγώ, ως επαγγελματίας, αναλαμβάνω την ευθύνη της επιτυχίας ή της αποτυχίας μου. Στην περίπτωση της αποτυχίας μου, το πιο πιθανό είναι να πάω φυλακή (δεν έχω το προνόμιο της ασυλίας), αν δεν ζήσω μια ζωή προβληματική και δυσάρεστη (στην καλλίτερη περίπτωση)! Έχω λοιπόν την απαίτηση, αυτός ο οποίος έχει κληθεί να κάνει την ζωή μου καλλίτερη α) να μην με κοροϊδεύει, β) να μην εκμεταλλεύεται την καλή μου πίστη, γ) να κάνει καλή χρήση των προνομίων του, δ) να εργάζεται σκληρά, πιο σκληρά από εμένα, ε) να μην μου ανατρέπει την ηθική μου και στ) να είναι υπόλογος των πράξεων του! Αν δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το φορτίο, τότε ας μείνει στο σπίτι του, διότι δεν μου είναι χρήσιμος!          

@

Ξέρετε, η ηθική είναι δύσκολο πράγμα. Εύκολα μπορεί κανείς να παρασυρθεί, ακόμη κι αν έχει καλές προθέσεις… ακόμη κι όταν διαθέτει τις προϋποθέσεις να ηγηθεί αποτελεσματικά και ποιοτικά. Βέβαια, τα έχουμε πει και ξαναπεί αρκετές φορές και στη συγκεκριμένη περίπτωση, φαίνεται, η επανάληψη είναι αναγκαία διότι υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε τον στόχο μας. Κι ο στόχος δεν είναι άλλος από μία καλλίτερη κοινωνία. Έτσι δεν είναι?

Και οι “300” μας εξαπατούν. Ανέκαθεν μας εξαπατούσαν αλληλοκαλυπτόμενοι και το κακό είναι ότι πάντα το γνωρίζαμε! Το χειρότερο? Το γνωρίζουν ότι εμείς το γνωρίζουμε! Η λέξη ευθύνη τους φοβίζει. Μια μικρή απλή λέξη τους φοβίζει! Γι’ αυτό παραμένουν ανεύθυνοι. Γι’ αυτό μιλούν με στόμφο και σοβαροφάνεια – όπως το δικαιούνται αν μη τι άλλο - για “δημοκρατία” και άλλα γνωστά δακρύβρεχτα “ιδεώδη”… πασχίζοντας να δικαιολογήσουν την ανεπάρκειά τους… πασχίζοντας απεγνωσμένα να βρουν νομιμοποίηση στις συνειδήσεις των πολλών σιγά-σιγά αδέσμευτων πολιτών (τα “πρόβατα” δεν τους ενδιαφέρουν. Βρίσκονται ήδη στο μαντρί). Αν ήταν επαρκείς, τότε τα προβλήματά μας θα ήταν όλα λυμένα!

Έστω κι έτσι, πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Οι ηγήτορές μας είναι αυτοί που μας αξίζουν. Εμείς τους επιλέγουμε. Εμείς τους εκλέγουμε. Εμείς τους ζητωκραυγάζουμε κάτω από τα μπαλκόνια κάθε τρία-τέσσερα χρόνια. Εμείς οι ίδιοι τους κατηγορούμε ξανά και ξανά αμέσως μετά – πολλές φορές χυδαία, αποποιούμενοι των ευθυνών μας. Άλλωστε, εμείς οι έλληνες δεν είμαστε μαθημένοι σε ανατροπές. Και η γνώση αυτή μας ενοχλεί. Γι’ αυτό είναι καλλίτερα να κατηγορούμε τους άλλους.

Ένα καλά δομημένο σαρκοφάγο σύστημα που τρώει τις σάρκες του και ανανεώνει τα κύτταρά του για να μπορεί να επιβιώνει σε κάθε εποχή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτό είμαστε!

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, λίγες είναι οι λύσεις που μπορούμε να δοκιμάσουμε και ίσως η πιο αξιοσημείωτη… η πιο πιθανή να επιφέρει θετικά αποτελέσματα, είναι η – επιτέλους - ποινικοποίηση της πολιτικής μας ζωής. Όλοι, θα πρέπει να είμαστε πραγματικά ίσοι και υπολόγοι των ευθυνών μας. Ιδίως εκείνοι που επιλέγουν να ηγούνται ενός λαού. Δεν είναι δυνατόν 100, 200, 300… ο α’ ο β’ ή ο γ’ να αυθαιρετούν κι έπειτα κα κρύβονται πίσω από προνόμια και ασυλίες. Όταν επιλέγω κάποιον να κάνει την ζωή μου καλλίτερη, πρέπει όχι μόνο να το πράξει, αλλά να εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια τις πράξεις του και στο τέλος, να λογοδοτήσει αν κι εφόσον… Τόσο απλά! Κι ας μην ξεχνούμε ότι το τι είναι καλλίτερο για την ζωή μας, το γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος. Γι’ αυτό ο πολίτης είναι σημαντικός! Γι’ αυτό θα πρέπει ο πολιτικός, ο κάθε πολιτικός, πρώτα να έχει επιτύχει ως πολίτης κι έπειτα να δοκιμάζει να σταδιοδρομήσει στο δημόσιο βίο από θέση ισχύος.

Έτσι δικαιολογούνται, έτσι νομιμοποιούνται, έτσι κυβερνούν οι ισχυρές κυβερνήσεις! Όχι με αλχημείες, εκλογικούς νόμους, γερμανικά, σουηδικά και άλλα πολλά top-models.

Με αυτή την ασήμαντη συμβουλή προς τον νεαρό Υπουργό των Οικονομικών και την κυβέρνησή του (μένει να αποδείξουν ότι είναι κυβέρνηση όλων των ελλήνων, παρά την αδιαμφισβήτητη εκλογική τους νίκη, η όποια εύκολα εξηγείται), θέλω να ελπίζω πως η μπλογκόσφαιρα – όπως και κάθε χώρος δημόσιας διαβούλευσης - θα μπορούσε στο περιθώριο των θεμάτων που την απασχολούν καθημερινά, να δώσει λίγο χώρο σε ζητήματα που θα άξιζαν να συζητηθούν, να μελετηθούν και ενδεχομένως να εφαρμοστούν, κάποτε, προς όφελος όλων!

Δείκτης ιδεολογικών και πολιτικών τοποθετήσεων των ελλήνων μπλόγκερ. Η συνέχεια της έρευνας του περιοδικού Montly Review και της VPRC

Πριν λίγο έλαβα ένα μήνυμα από την συντακτική ομάδα του περιοδικού Montly Review, που με ενημέρωνε σχετικά με την δημοσίευση και του δεύτερου μέρους της έρευνας που διενεργήθηκε από το περιοδικό σε συνεργασία με την VPRC. Σύμφωνα με αυτό:

... Με κύριο γνώμονα το έντονο ενδιαφέρον των μπλόγκερ προχωρούμε  στην παρουσίαση των "Ιδεολογικών αξιών και πολιτικών στάσεων", καθώς επίσης και των "Δεικτών ιδεολογικών και πολιτικών τοποθετήσεων" των Ελλήνων μπλόγκερ, τους οποίους μπορείτε να δείτε εδώ

Με τη δημοσίευση των "Ιδεολογικών αξιών και των πολιτικών στάσεων" και των "Δεικτών ιδεολογικών και πολιτικών τοποθετήσεων", ολοκληρώνεται η παρουσίαση των αποτελεσμάτων της έρευνας για το πολιτικό προφίλ των μπλόγκερ στην ιστοσελίδα του MR.

Τη "Δημογραφική κατανομή των μπλόγκερ", τις "Πολιτικές τοποθετήσεις", τη "Χρήση των μπλογκ" και τη "Χρήση και ενημέρωση από τα ΜΜΕ", μπορεί κανείς να δει εδώ .

Όπως κάθε έρευνα έτσι κι αυτή αποτελεί ένα πάρα πολύ χρήσιμο εργαλείο στα χέρια μας ούτως, ώστε να "μετρηθούν" ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας συγκεκριμένης διαδικτυακής... "κοινότητας" (των ιστολόγων στην προκειμένη περίπτωση), η οποία όμως - και έτσι θα συμφωνήσω με τον Παναγιώτη Παπαχατζή - δεν μπορεί ούτε να εννοηθεί, ούτε και να χαρακτηριστεί ως ξεχωριστή κοινωνική ομάδα με συγκεκριμένα και μάλιστα κοινά χαρακτηριστικά!!!

Το διαδίκτυο αποτελεί χώρος ανοιχτού και δημόσιου διαλόγου... ενός διαλόγου στο οποίο ο καθένας μπορεί να μετέχει χωρίς να χρειάζεται ο οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός του, η "ένταξή" του ή ο "εναγκαλισμός" του από άλλους "συνομιλητές"... Εξάλλου, ο κάθε ένας από εμάς ανήκει σε διαφορετική κοινωνική, επαγγελματική ή όποια άλλη ομάδα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία δεν αποβάλονται ούτε αλλοιώνονται κατά την διαδικτυακή μας ενασχόληση έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ένας κάποιος επιτηδευμένος  "εναρμονισμός", αντίθετα, αποκτούν ίσως ένα πιο έντονο χρώμα με την παρουσίαση / σύγκριση / διαβούλευση συγκεριμένων θέσεων, απόψεων και προτάσεων που ενισχύονται, αν δεν γεννιούνται από την οπτική γωνία που μας επιβάλλει η προσωπική μας καθημερινότητα.

Έτσι, το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι δεσμευτικό για κανένα, ούτε μπορεί να μάς θέτει υποχρεωτικά εντός συγκεκριμένων πολιτικών και κοινωνικών ορίων με αυτή μας την πρόσθετη ενασχόληση...

Από αυτήν την σκοπιά, η έρευνα μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχής, αφού κατόρθωσε να εντοπίσει αυτές τις διαφορές παρά το γεγονός ότι κινδύνευσε να οδηγηθεί σε λανθασμένο συμπέρασμα (ενδεχομένως, λόγω διατύπωσης των ερωτήσεων) αφού πολύ εύκολα θα μπορούσε κάποιος να "συμπεράνει" μελετώντας την ότι εμείς οι ιστολόγοι αποτελούμε ξεχωριστή και ομοιογενή κοινωνική ομάδα!   

Κάτι φαίνεται ν' αλλάζει(;)... στο σωφρονιστικό μας σύστημα

Στο ξεκίνημα αυτής της ιστορίας αλλά, ακόμη και πολύ πιο πριν από το ξεκίνημά της, λίγοι από εμάς, απελπιστικά λίγοι, απελπιστικά λίγοι bloggers, απελπιστικά λίγοι πολιτικοί, απελπιστικά λίγοι δημοσιογράφοι, απελπιστικά λίγοι διανοούμενοι κι ακόμη λιγότεροι εργαζόμενοι εντός ή παραπλεύρως των δήθεν σωφρονιστικών μας καταστημάτων, προσπαθούσαμε με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να φέρουμε στην επιφάνεια κάτι ... "σκοτεινό", και να προκαλέσουμε συζήτηση κι ενδιαφέρον πάνω σ' ένα ζήτημα που άπτεται του κοινωνικού μας πολιτισμού (όσου μας έχει απομείνει)...

Δεν είναι ότι κανείς δεν γνώριζε, ή δεν γνωρίζει ή τουλάχιστον... δεν μπορούσε να φανταστεί την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές μας. Κατάσταση για την οποία είναι υπεύθυνοι πολλοί και δυστυχώς, πολλοί λιγότεροι θα λογοδοτήσουν - αν λογοδοτήσουν, διότι στην προκειμένη περίπτωση αυτό που είναι πιο σημαντικό, είναι αυτό που προσπαθούμε, δηλαδή η βελτίωση των συνθηκών κράτησης και εργασίας, για τρόφιμους και εργαζόμενους αντίστοιχα, στις ελληνικές φυλακές. Φαίνεται κάθε 100 χρόνια, εμείς οι άνθρωποι θυμόμαστε τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα και τα καλά μας στοιχεία και είμαστε διατεθειμένοι ν' αγωνιστούμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα σε όποιο πεδίο σύγκρουσης και για όποιο διακύβευμα, φτάνει να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Δεν μας επικρίνω. Ας είναι έτσι, αν επιτυγχάνουμε τουλάχιστον το ελάχιστο.

Το γεγονός της διαφαινόμενης βούλησης - επιτέλους - του Υπουργού Δικαιοσύνης να παρέμβει με γενναιότητα εντός των φυλακών και να εγκρίνει-προωθήσει μέτρα αναπροσαρμογής, βελτίωσης και αποσυμφόρησης, είναι ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, έστω και αν άργησε πολλά χρόνια, έστω κι αν επιβλήθηκε όχι από πραγματική και αυθεντική πολτική βούληση αλλά υπό την πίεση και το άγρυπνο βλέμμα όλων μας, εκτός και εντός των φυλακών.

Οι δηλώσεις του ίδιου του Υπουργού σήμερα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας! Όμως, με θλίβει που η ελληνική πολιτική πραγματικότητα βασίζεται στις εντυπώσεις και λειτουργεί υστερόβουλα, όχι μόνο σε αυτό το ζήτημα άλλα σε κάθε θέμα και σε κάθε προβληματισμό που τίθεται καθημερινά!

Σιγά-σιγά όλο και περίσσοτερες φωνές αρχίζουν να πλαισιώνουν αυτή τη προσπάθεια. Χρειάζεται όμως να γίνουν πολλά. Πολλά περισσότερα, και θέλω να παροτρύνω κάθε έναν από εσάς να καταθέσει δημόσια προτάσεις, σκέψεις, προβληματισμούς... Κι εγώ με την σειρά μου έχω διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις και μέσω του wikipolitics και μέσα από τις σελίδες της Πολιτικής Προσέγγισης, όπως αρκετοί ιστολόγοι, απλοί πολίτες κι όποιοι άλλοι ενδιαφερόμενοι. Το ζητούμενο δεν είναι αν μας αγγίζει ή όχι. Δεν έχει σημασία αν είμαστε άμεσα ενδιαφερόμενοι ή μη. Το ζητούμενο είναι να βοηθήσουμε στην επίλυση ενός θέματος, μιας κατάστασης, μιας πραγματικότητας που μας ντροπιάζει συνολικά!  

Σχετικά με την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή με θέμα τη Διεθνή Οικονομική Κρίση

Στην συνέχεια αυτής της ανάρτησης, ακολουθούν οι σημερινές ομιλίες του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Αλογοσκούφη (links) στην προ ημηρεσίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, με θέμα την διεθνή οικονομική κρίση.

Ειλικρινά, δυσκολεύομαι - ακόμη και αυτή τη στιγμή - να βρω τον κατάλληλο τρόπο να σχολιάσω  τις τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού και του Υπουργού του... Όμως, ποιός μπορεί να λάβει σοβαρά υπόψη του τα λεγόμενα του Υπουργού των Οικονομικών; Ποιός μπορεί να στηριχτεί στα λεγόμενα του Πρωθυπουργού, όταν οι δικές του πολιτικές κατευθύνσεις είναι κι εκείνες που ακολουθούνται κατά γράμμα;

Μήπως τα τελευταία χρόνια αυτής της "Νέας Διακυβέρνησης", δεν ευτυχήσαμε να ξαναδούμε εικόνες του μεσοπολέμου... ξεχασμένες εικόνες πεινασμένων συνανθρώπων μας... ξεχασμένες συνειδητά, μην και μετριαστεί κάπως έτσι η ντροπή μας;

Μήπως στα χρόνια αυτής της "Νέας Διακυβέρνησης" δεν ζούμε μέρες, ώρες, στιγμές καιροσκοπισμού και διαφθοράς;

Ποιός μπορεί να ισχυριστεί ότι ο ένας φταίει λιγότερο από τον άλλον; Μήπως η παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος δεν μάς έφερε έως εδώ; Και εφόσον αυτό αποτελεί αναμφισβήτητη πραγματικότητα, έχουν το θράσος κάποιοι να εμφανίζονται στην Βουλή και να ομιλούν εν ονόματι του ελληνικού λαού;

Ο κύριος Πρωθυπουργός και ο Υπουργός του, εμφανίστηκαν σήμερα στην Βουλή δείχνοντας πως δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας. Φαίνεται, όντως ζουν σε μια εικονική πραγματικότητα και προσπαθούν με κάθε τρόπο, να μας πείσουν ότι εμείς κάνουμε λάθος και αυτοί έχουν δίκιο(!)

Αντί να ομολογήσουν - επιτέλους - την αποτυχία τους, αντί να ζητήσουν συγγνώμη για την διαρκή και καθημερινή καταστροφή όλο και περισσότερων ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, καταστροφή που προέρχεται από την δική τους αδυναμία και πολιτική ανικανότητα, κρύβονται πίσω από την διεθνή κρίση και μας ζητούν να κάνουμε το ίδιο, να κάνουμε τα στραβά μάτια δηλαδή, σε όλα τα κακώς κείμενα που προκαλούνται από την δική τους εσφαλμένη και αναχρονιστική νοοτροπία περί διακυβέρνησης.

... Και αφού δεν τους "βγαίνει", όλους εμάς, μάς κατηγορούν ως λαϊκιστές, μας κατηγορούν ότι δεν είμαστε σοβαροί και πως δεν έχουμε να προσφέρουμε τίποτε στο δημόσιο διάλογο (μονόλογο).

Με συγχωρείτε, αλλά δεν επιθυμώ άλλο να ασχολούμαι με ιδεολογίες, ιδεολογήματα, τράπεζες, μοναστήρια, διεθνείς κρίσεις, σκάνδαλα, κουμπάρους κ.λπ. αν και πολύ φοβάμαι ότι ακόμη δεν έχουμε περάσει τα πιο επικίνδυνα σταυροδρόμια... Θα σας παρακαλέσω, λοιπόν, όχι απλά να διαβάσετε, αλλά να δώσετε ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτέ τις δύο ομιλίες, διότι σκιαγραφούν με τον πιο απόλυτο τρόπο ποιοί κυβερνούν αυτήν την χώρα!

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους έλληνες για τις επιλογές τους, όταν το μόνο που ζητούν είναι περισσότερη ποιότητα, ασφάλεια, ελευθερία, ευκαιρίες και ευμάρεια. Όμως, όποιος ή όποιοι προσπαθούν να θέσουν περιορισμούς και τελικά, όλοι όσοι κάνουν την ζωή μας χειρότερη είναι υπόλογοι, πρέπει να είναι υπόλογοι όχι μόνον σε εμάς, στους πολίτες δηλαδή, αλλά πρωτίστως στην συνείδησή τούς - αν έχει απομείνει καθόλου - ούτως, ώστε την επόμενη φορά να έχουν να μας πουν κάτι σημαντικό από το βήμα της Βουλής.       

http://alogoskoufis.gr/omilies.php?version=gr&id=1182&view=more

http://www.nd.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=50852&Itemid=92

Foreign Policy Magazine: name is not the only thing that keeps FYROM out of the club

Πριν από δέκα ημέρες περίπου στο blog των εκδοτών του περιοδικού Foreign Policy, το οποίο πραγματεύεται ζητήματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής, ετέθη ως θέμα προς συζήτηση, το ζήτημα των Σκοπίων, η πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην γειτονική χώρα, έπειτα από την αποτυχία ένταξης στο ΝΑΤΟ (αποτυχία που την οδήγησε στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών) και το κατά πόσο αυτή – κυρίως αρνητικά – μπορεί να επηρεάσει την μελλοντική της πορεία προς τους Ευρωπαϊκούς και Ατλαντικούς θεσμούς.

Αν και επιχειρείται να παρουσιαστεί ως η πιο σημαντική παράμετρος, ως το πιο σημαντικό πρόβλημα για την εξέλιξη αυτής της πορείας, η Αλβανική μειονότητα και οι πιθανές προθέσεις της (κι αυτό εξηγείται εύκολα, αν λάβουμε υπόψη μας το πάραδειγμα του Κοσσυφοπεδίου), εντούτοις, δεν λείπουν – αν και σε περιορισμένη έκταση και «πάθος» - τα επικριτικά σχόλια έναντι της ακολουθούμενης πολιτικής της χώρας μας.

Καθώς, μέχρι σήμερα, συμμετέχω σε αυτόν τον διάλογο με σχόλια και παρατηρήσεις που απαντούν στις αιτιάσεις και στους ισχυρισμούς της σκοπιανής πλευράς, θεωρώ σκόπιμο να σας τον γνωστοποιήσω ούτως, ώστε να έχετε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Περισσότερα εδώ…

Ένα θετικό στοιχείο που θα ήθελα να σημειώσω για την διαχειριστική ομάδα του blog (γιατί μου έκανε εντύπωση), είναι η ελεύθερη δημοσίευση κάθε σχολίου δίχως λογοκρισία (μετριασμό), κάτι που συμβαίνει συνήθως σε παρόμοιους χώρους διαδικτυακού διαλόγου, όπως για παράδειγμα το Global Voices Online, το οποίο με κάθε ευκαιρία στηρίζει την σκοπιανή προπαγάνδα και ακολουθεί απροκάλυπτα μεροληπτική πολιτική έναντι σκέψεων, σχολίων και προτάσεων που προέρχονται από την δική μας πλευρά.

update #1, 5/07/08:

K. Παπούλιας: «Εχθρική η στάση των Σκοπίων»