Μεγάλος αρθμός ιστολογίων σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο, δημοσίευσε σκέψεις, απόψεις, προτάσεις, προβληματισμούς, προσπαθώντας κατ' αυτόν τον τρόπο να συνδράμει στο ελάχιστο στην εξάλειψη της φτώχειας, αυτής της κοινωνικής μάστιγας που μπορεί να χτυπήσει την πόρτα του καθενός από εμάς δίχως διακρίσεις και ίσως, δίχως προηγούμενη ειδοποίηση.
Η πρόσφατη - τεχνητή - χρηματοπιστωτική κρίση που έπληξε και συνεχίζει να πλήττει κυρίως τον "ανεπτυγμένο" δυτικό κόσμο, καταδεικνύει κάτι πάρα πολύ απλό: ότι εμείς οι άνθρωποι κατά βάση και πολίτες κατά συνέπεια, είμαστε απροστάτευτοι από κάθε είδους οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική επίθεση που σκοπό έχει τον περιορισμό των δικαιωμάτων μας και των ελευθεριών μας. Ελευθεριών και δικαιωμάτων που χιλιάδες άνθρωποι στο παρελθόν αγωνίστηκαν για να κατακτήσουν. Ελευθεριών και δικαιωμάτων που καθημερινά θέτονται υπό αμφισβήτηση και... επαναδιαπραγμάτευση μεταξύ "κοινωνικών εταίρων" και μη!
Δεν θα είχα να προσφέρω τίποτε το επιπλέον αν έγραφα για τους άστεγους, για τους άνεργους... για όλες εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνικής μας ζωής, η οποία αναλώνει ευχάριστα τον χρόνο της σε μικρά και ασήμαντα!
Δεν θα είχα να προσφέρω τίποτε το επιπλέον, αν κατηγορούσα τον "κακό δαίμονα" της ελεύθερης αγοράς (ναι, υπάρχει και αυτός) ή όλους εκείνους τους τυχάρπαστους καιροσκόπους (σοφούς... golden boys τους λένε κάποιοι), που πειραματίζονται ανάμεσα στην εξαθλίωση και τον πλούτο με "αντικείμενο" πάντα τον άνθρωπο... εκείνον που επιζητεί πάντα ένα καλλίτερο αύριο!
Έχω όμως πολλά να πω για την καταναγκαστική φτώχεια και τον εξευτελισμό στον οποίο καταδικάζεται όποιος τολμήσει να κάνει πράξη τα όνειρά του! Αναφέρομαι στην καταναγκαστική ισόβια φτώχεια που επιβάλλει το "σύστημα", το "κράτος", η "πολιτεία", σε δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίους επαγγελματίες όταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αποτυγχάνουν (πολλές φορές όχι αναίτια) στα επαγγελματικά-επιχειρηματικά τους σχέδια.
Αυτούς, κανείς δεν τους σκέφτεται κυρίως σε κοινωνίες β' διαλογής που, αντί να δημιουργούν και να επιτυγχάνουν οι ίδιες συνολικά, σοδογομορίζουν και αυτοϊκανοποιούνται μέσα στην μετριότητά τους.
Αυτούς, κανείς δεν τους λαμβάνει υπόψη του, και αν έχουν την ατυχία να βρεθούν σε αυτήν την δυσσάρεστη και ατυχή θέση, πάντα κάποιος βρίσκεται να τους σπρώξει ακόμη πιο κάτω!
Συντάσσουν νόμους, μιλούν για ανάπτυξη και διαφημίζουν το "κοινωνικό κράτος"... ποιοί; Αυτοί που καθημερινά το καταστρέφουν; Μιλούμε και φωνάζουμε για κοινωνική δικαιοσύνη... ποιοί; Εμείς που αν όπως-όπως βολευτούμε με κάποιο "μέσο", τότε όλα διά μαγείας μάς φαίνονται πιο όμορφα και εφικτά;
Η φτώχεια, όπως και κάθε άλλη πληγή, είναι δική μας ντροπή!
Είναι δική μας αποτυχία!
... Όταν την επόμενη φορά θ' ανοίξουμε μπουκάλι στα μπουζούκια, ή όταν θα κάνουμε σχέδια για τις χειμερινές ή καλοκαιρινές μας διακοπές, καλό θα είναι να ρίξουμε μια ματιά στην άκρη του δρόμου μην και κάποιος σαν κι εμάς - λιγότερο τυχερός - υποφέρει... Ακόμη καλλίτερα; Ας κοιτάξουμε λίγο πιο κοντά, στους ένοικους της διπλανής πόρτας...
Αν σήμερα είχαμε την ευκαιρία χιλιάδες ή εκατομμύρια ιστολόγοι να γράψουμε για ένα ζήτημα που ενοχλεί, φανταστείτε όλους εκείνους που βιώνουν και θα βιώνουν καθημερινά την αποτυχία μιας ολόκληρης ζωής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου