Στο ξεκίνημα αυτής της ιστορίας αλλά, ακόμη και πολύ πιο πριν από το ξεκίνημά της, λίγοι από εμάς, απελπιστικά λίγοι, απελπιστικά λίγοι bloggers, απελπιστικά λίγοι πολιτικοί, απελπιστικά λίγοι δημοσιογράφοι, απελπιστικά λίγοι διανοούμενοι κι ακόμη λιγότεροι εργαζόμενοι εντός ή παραπλεύρως των δήθεν σωφρονιστικών μας καταστημάτων, προσπαθούσαμε με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να φέρουμε στην επιφάνεια κάτι ... "σκοτεινό", και να προκαλέσουμε συζήτηση κι ενδιαφέρον πάνω σ' ένα ζήτημα που άπτεται του κοινωνικού μας πολιτισμού (όσου μας έχει απομείνει)...
Δεν είναι ότι κανείς δεν γνώριζε, ή δεν γνωρίζει ή τουλάχιστον... δεν μπορούσε να φανταστεί την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές μας. Κατάσταση για την οποία είναι υπεύθυνοι πολλοί και δυστυχώς, πολλοί λιγότεροι θα λογοδοτήσουν - αν λογοδοτήσουν, διότι στην προκειμένη περίπτωση αυτό που είναι πιο σημαντικό, είναι αυτό που προσπαθούμε, δηλαδή η βελτίωση των συνθηκών κράτησης και εργασίας, για τρόφιμους και εργαζόμενους αντίστοιχα, στις ελληνικές φυλακές. Φαίνεται κάθε 100 χρόνια, εμείς οι άνθρωποι θυμόμαστε τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα και τα καλά μας στοιχεία και είμαστε διατεθειμένοι ν' αγωνιστούμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα σε όποιο πεδίο σύγκρουσης και για όποιο διακύβευμα, φτάνει να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα!
Δεν μας επικρίνω. Ας είναι έτσι, αν επιτυγχάνουμε τουλάχιστον το ελάχιστο.
Το γεγονός της διαφαινόμενης βούλησης - επιτέλους - του Υπουργού Δικαιοσύνης να παρέμβει με γενναιότητα εντός των φυλακών και να εγκρίνει-προωθήσει μέτρα αναπροσαρμογής, βελτίωσης και αποσυμφόρησης, είναι ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, έστω και αν άργησε πολλά χρόνια, έστω κι αν επιβλήθηκε όχι από πραγματική και αυθεντική πολτική βούληση αλλά υπό την πίεση και το άγρυπνο βλέμμα όλων μας, εκτός και εντός των φυλακών.
Οι δηλώσεις του ίδιου του Υπουργού σήμερα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας! Όμως, με θλίβει που η ελληνική πολιτική πραγματικότητα βασίζεται στις εντυπώσεις και λειτουργεί υστερόβουλα, όχι μόνο σε αυτό το ζήτημα άλλα σε κάθε θέμα και σε κάθε προβληματισμό που τίθεται καθημερινά!
Σιγά-σιγά όλο και περίσσοτερες φωνές αρχίζουν να πλαισιώνουν αυτή τη προσπάθεια. Χρειάζεται όμως να γίνουν πολλά. Πολλά περισσότερα, και θέλω να παροτρύνω κάθε έναν από εσάς να καταθέσει δημόσια προτάσεις, σκέψεις, προβληματισμούς... Κι εγώ με την σειρά μου έχω διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις και μέσω του wikipolitics και μέσα από τις σελίδες της Πολιτικής Προσέγγισης, όπως αρκετοί ιστολόγοι, απλοί πολίτες κι όποιοι άλλοι ενδιαφερόμενοι. Το ζητούμενο δεν είναι αν μας αγγίζει ή όχι. Δεν έχει σημασία αν είμαστε άμεσα ενδιαφερόμενοι ή μη. Το ζητούμενο είναι να βοηθήσουμε στην επίλυση ενός θέματος, μιας κατάστασης, μιας πραγματικότητας που μας ντροπιάζει συνολικά!
1 σχόλιο:
Μακάρι να αρκούσε η οποιαδήποτε πολιτική βούληση του οποιουδήποτε Υπουργού Δικαιοσύνης για το συγκεκριμένο θέμα. Μακάρι να αρκούσε και η συμμετοχή των λιγοστών ανθρώπων που ανέφερες.
Δυστυχώς και αυτό το ζήτημα, έχει να κάνει με τις σαθρές δομές της γενικότερης ελληνικής νοοτροπίας. Ακόμα και αν για παράδειγμα βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης σήμερα, σε λίγο καιρό πάλι θα υποβαθμιστούν. Γιατί πολύ απλά σε κάθε περίοδο, με οποιαδήποτε κυβέρνηση και οποιαδήποτε πολιτική βούληση, η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει αμέριμνη τον ατομικισμό και την έλλειψη αναγνώρισης στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τη διακατέχει.
Δεν είμαι από τους απαισιόδοξους, απλά πιστεύω πως μία προσπάθεια έχει περισσότερη δυνατότητα επιτυχίας όταν στηρίζεται από το σύνολο μιας κοινωνίας. Και προς το παρόν η κοινωνία μας δεν ενδιαφέρεται για θέματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως αυτών που έχει ταμπελοποιήσει ως "εγκληματίες".
Από εκεί και πέρα, ο καθένας κάνει ότι μπορεί για να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει μέχρι το σημείο που μπορεί.
Δημοσίευση σχολίου