Foreign Policy Magazine: name is not the only thing that keeps FYROM out of the club

Πριν από δέκα ημέρες περίπου στο blog των εκδοτών του περιοδικού Foreign Policy, το οποίο πραγματεύεται ζητήματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής, ετέθη ως θέμα προς συζήτηση, το ζήτημα των Σκοπίων, η πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην γειτονική χώρα, έπειτα από την αποτυχία ένταξης στο ΝΑΤΟ (αποτυχία που την οδήγησε στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών) και το κατά πόσο αυτή – κυρίως αρνητικά – μπορεί να επηρεάσει την μελλοντική της πορεία προς τους Ευρωπαϊκούς και Ατλαντικούς θεσμούς.

Αν και επιχειρείται να παρουσιαστεί ως η πιο σημαντική παράμετρος, ως το πιο σημαντικό πρόβλημα για την εξέλιξη αυτής της πορείας, η Αλβανική μειονότητα και οι πιθανές προθέσεις της (κι αυτό εξηγείται εύκολα, αν λάβουμε υπόψη μας το πάραδειγμα του Κοσσυφοπεδίου), εντούτοις, δεν λείπουν – αν και σε περιορισμένη έκταση και «πάθος» - τα επικριτικά σχόλια έναντι της ακολουθούμενης πολιτικής της χώρας μας.

Καθώς, μέχρι σήμερα, συμμετέχω σε αυτόν τον διάλογο με σχόλια και παρατηρήσεις που απαντούν στις αιτιάσεις και στους ισχυρισμούς της σκοπιανής πλευράς, θεωρώ σκόπιμο να σας τον γνωστοποιήσω ούτως, ώστε να έχετε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Περισσότερα εδώ…

Ένα θετικό στοιχείο που θα ήθελα να σημειώσω για την διαχειριστική ομάδα του blog (γιατί μου έκανε εντύπωση), είναι η ελεύθερη δημοσίευση κάθε σχολίου δίχως λογοκρισία (μετριασμό), κάτι που συμβαίνει συνήθως σε παρόμοιους χώρους διαδικτυακού διαλόγου, όπως για παράδειγμα το Global Voices Online, το οποίο με κάθε ευκαιρία στηρίζει την σκοπιανή προπαγάνδα και ακολουθεί απροκάλυπτα μεροληπτική πολιτική έναντι σκέψεων, σχολίων και προτάσεων που προέρχονται από την δική μας πλευρά.

update #1, 5/07/08:

K. Παπούλιας: «Εχθρική η στάση των Σκοπίων»

Μετά την Eurovision η … Grecovision

Την περασμένη Παρασκευή, η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» δημοσίευσε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ του Α. Ραβανού, αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στους κόλπους της ελληνικής Κυβέρνησης, με δεδομένη την αδυναμία των όποιων ελεγκτικών μηχανισμών να περιορίσουν την έκταση του πρόσφατου διατροφικού σκανδάλου, που έπληξε και την χώρα μας.

Κατά την προσωπική μου άποψη, δεν μπορούμε να μιλούμε για «ένα ακόμη» διατροφικό σκάνδαλο αλλά, για έγκλημα της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έναντι των πολιτών και των καταναλωτών! … Και όπως σε κάθε έγκλημα, έτσι και σε αυτό υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί και εκτελεστικά όργανα.

Ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και οι επιλογές του! Ο πάντα απών στα δύσκολα, που συνηθίζει να βρίσκεται οπουδήποτε αλλού, εκτός του γραφείου του, όταν καλείται (σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του αξιώματός του) να προτείνει… να δίνει λύσεις!

Εκτελεστικά όργανα; Φώλιας, Βλάχος, Ρουσόπουλος. Με πιστοποιημένη πολιτική ανεπάρκεια, που τους καθιστά επικίνδυνους για την δημόσια υγεία. Είναι αυτή τους η ανεπάρκεια, η πολιτική τους απειρία ή μήπως η αδιαφορία τους, που μας έχει οδηγήσει σε φαινόμενα σήψης της αγοράς και της άλλοτε κοινωνικής μας δυναμικής;

Μπορεί η Κυβέρνηση να μην προκάλεσε το πρόβλημα, όμως, όταν μιλάμε για την υγεία των πολιτών, τότε το πρόβλημα αυτό προσλαμβάνει και πολιτικές προεκτάσεις. Όταν η Πολιτεία δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλεια των πολιτών-καταναλωτών, τότε, η Πολιτεία αυτή δεν κάνει καλά την δουλειά της!

Όσο κι αν η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τον Ε.Φ.Ε.Τ. ή τον Γ.Γ. Καταναλωτή, δεν μπορεί να κρύψει τις ευθύνες της και τα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά που καθιστούν την διακυβέρνησή της επικίνδυνη για τον τόπο.

Μήπως προχθές τα ΜΑΤ δεν ξυλοκόπησαν τους συνταξιούχους, ακλουθώντας το «παράδειγμα» της Κυβέρνησης Σημίτη, η οποία και προς τιμήν της τότε, αναγνώρισε αυτό της το ολίσθημα;

Με δικαιολογία την «ασύδοτη αγορά», που είναι δικό τους δημιούργημα, και την αδυναμία του οποιουδήποτε να παρέμβει αποτελεσματικά στα όποια φαινόμενα αισχροκέρδειας, σπρώχνουν καθημερινά τους έλληνες πολίτες σε επιλογές β’ και γ’ διαλογής και μάλιστα υπερτιμημένες, με σκοπό – απροκάλυπτα πλέον – την κοινωνική και οικονομική τους εξαθλίωση.

Αυτή ήταν ανέκαθεν η βασική πολιτική επιδίωξη της συντηρητικής παράταξης, που νόμιζε και νομίζει ότι, έτσι θα μπορεί ανενόχλητη και για μεγάλο χρονικό διάστημα, να εκμεταλλεύεται τους πολίτες και την καλή τους πίστη, για να απολαμβάνει αυθαίρετα και καταχρηστικά τα όποια οφέλη από την άσκηση της διακυβέρνησης.

Όμως, το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί περισσότερη κοινωνική αναταραχή, πολλαπλασιασμό των κοινωνικών διαφορών και όξυνση των ανισοτήτων.

Μήπως η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν εκείνη που προκάλεσε και σε πολλές περιπτώσεις δημιούργησε φαινόμενα τύπου Βγενόπουλου, Ζαχόπουλου και «κουμπάρων»; Τι ακριβώς προσπαθεί να επιτύχει ο Κώστας Καραμανλής; Να τιμωρήσει τους έλληνες;

Θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι ένας Πρωθυπουργός του 30%, είναι μειοψηφικός Πρωθυπουργός και μία Κυβέρνηση του 30%, είναι μια Κυβέρνηση δέσμια μίας ή δύο ψήφων και επιρρεπής στην κάθε… «ανοχή».

Αν μη τι άλλο, τα προβλήματα δεν λύνονται έτσι. Και προβλήματα έχουμε πολλά. Προβλήματα διαφάνειας του δημόσιου βίου, προβλήματα στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής, προβλήματα στην εφαρμογή της αναπτυξιακής μας πολιτικής, προβλήματα στα αγροτικά, τον τουρισμό, την απασχόληση, την εκπαίδευση, την υγεία…

Οπωσδήποτε, η Ελλάδα δεν διεκδικεί την αποκλειστικότητα σε τέτοιου είδους καταστάσεις όμως, φτάνει να γυρίσουμε την σκέψη μας στο 2004, για να δούμε σε ποια Ελλάδα ζούσαμε τότε και σε ποια Ελλάδα ζούμε σήμερα!

Η Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή, είναι μία Ελλάδα η οποία δεν επιτυγχάνει και πολύ φοβάμαι πως, εμείς οι πολίτες, θα βρεθούμε «κατηγορούμενοι» και «συνένοχοι» μιας πολιτικής προσέγγισης που στερεί από τους έλληνες, το δικαίωμα στην ποιοτική επιλογή και την ευμάρεια.

Οι «μεταρρυθμίσεις» απέτυχαν πριν καν εφαρμοστούν! Θα έπρεπε ύστερα από 5 χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να έχει ήδη καταλάβει ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά πως αυτή στραβά αρμενίζει.

Οι έλληνες πολίτες εμπιστεύτηκαν τον Κώστα Καραμανλή και στήριξαν τις επιλογές του, δινόντάς του το περιθώριο να δώσει μια νέα ευκαιρία για την πολιτική και κοινωνική μας ανάταση.

Θα έπρεπε – από την πλευρά του – να τιμήσει τουλάχιστον αυτή την εμπιστοσύνη.

Global Peace Index 2008

Η οργάνωση "Vision of Humanity" εξέδωσε την δεύτερη ετήσια εκθεσή της αναφορικά με τα επίπεδα ειρήνης και ασφάλειας σε παγκόσμιο επίπεδο. Η χώρα μας, σύμφωνα με την έκθεση, καταλαμβάνει την 54η θέση από την 44η που κατείχε το 2007. Περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε να βρείτε εδώ:...

ΝΑΤΟ: από το Gladio στις σύγχρονες επεμβάσεις

Η Ελληνική Δημοκρατική Εταιρεία (Ε.Δ.ΕΤ.) και το περιοδικό Monthly Review οργανώνουν διάσκεψη το Σάββατο 31 Μαΐου 2008, ώρα 11.00 π.μ., στην αίθουσα του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (Ι.ΔΙ.Σ.) του Παντείου Πανεπιστημίου (Χιλ 3 & Αδριανού, Πλάκα) με θέμα:

ΝΑΤΟ: από το Gladio στις σύγχρονες επεμβάσεις

Η βασική εισήγηση θα γίνει από τον ερευνητή Daniele Ganser, συγγραφέα του βιβλίου Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ (εκδ. Antilogos). Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις και συζήτηση.

Barack Obama’s "Change"

γράφει η Sincerae Smith

When Christos extended an invitation to me to write on his blog about Barack Obama I was flattered, excited, and a tad reluctant. My reluctance was mainly due to me not being much of a political person. I will discuss politics in a limited manner, but usually my opinions are defined as being too naive for a tough world. I am too much the aesthete, intellectual, and devout Christian to have sophisticated views on how my country should be run. Well to some Barack Obama’s views and his slogan involving the word “Change””may appear naive too, but they are not after 8 years of being governed by one of the most corrupt regimes in American history. I think Barack Obama is a realist, populist (in a positive sense) and a true patriot who knows that it is time for change if this country is to survive.

Before I began writing this, a comment made by an American author who writes on US foreign policy and a quote from the only book in The Bible to not mention God came to mind. First, the author is Chalmers Johnson who wrote the trilogy Blowback, The Sorrows of Empire, and Nemesis: The Last Days of the American Republic.

Johnson said in an interview about 3 years ago, that the government needed to be honest with the American people that the country is facing economic and social collapse in the very near future. Being an avid reader of history with an analytical mind, I had already noticed the signs when Johnson made his comment. In the last year our economy has rapidly eroded with increasing inflation in food and fuel prices. Americans are losing jobs. The dollar, the top currency for decades, cannot compete very well with the Euro. Americans who subscribed to the American dream of owning a home as a privilege of citizenship have lost their homes. Prices have gone up, but wages have stagnated. The country is mired in two wars that I have predicted we will be in for the next two centuries. This year it looks as if the collapse of America may be in full swing. Second, my other reflection that came to mind is in the biblical book of Esther. Queen Esther’s cousin Mordecai told her that because they and their people lived in perilous times it may be that God had chosen her to be a queen married to a pagan king for such a time as this.”

I believe that Barack Obama arrived on the scene like the biblical Esther for “a time as this” in this nation’s and this world’s history. He may fail to be elected at the next president of the United States of America and if he is elected his policies may fail, but I think at this point he has great promise and we all have very little to lose.

I have long said that America probably would not be destroyed from without, but from within because of so many monumental problems that many citizens and many of our governmental officials refuse to face up to as existent. For eight years this country has been governed by a president and his clique who is almost like no other in our history. These are people who glorify war, hegemony, their group’s interests, the rich, and seduced many people into being dupes to get them in office. They created a climate of fear and secrecy. For eight years we have had what amounted to nationalism than patriotism. It has been a troublesome and tragic time in our history under the leadership of George W. Bush. Americans have yet to face up to the fact that many of our leaders may be war criminals if it is ever confirmed that the war in Iraq was deliberately entered into solely by governmental use of misinformation and propaganda.

So what does Barack Obama have to offer with America at a crossroads? What exactly does he mean by “Change”? With Barack Obama, change will mean that American policy both domestic and foreign will be reformed. His focus will not be on pouring billions of dollars into projects like the War on Terror but giving back to the American people by restructuring our economy, educational and governmental system. It will truly be government of the people, by the people, for the people as President Abraham Lincoln said in the Gettysburg Address in 1863. Barack Obama’s policies will be more inward looking with issues here at home placed under the magnifying glass rather than so much intense interference abroad.

Beginning at home, all Americans will be given a fair opportunity to receive health care through a universal plan that will include insurance companies, employers, and the government working together to insure that everyone can afford health insurance. Whereas President Bush opposed a national health care plan for the nation’s children, Obama will make such a plan the law. At this point in time, Americans pay more on hospitalization and medicine than any other nation on earth. This is troubling to me because if we can wage wars that disrupt and destroy lives, why is it so difficult for this nation to invest in health care for all of its’ citizens? A few years ago I saw an Italian physician on television who was involved in Doctors without Borders, and he said that one of humanity’s basic human rights is affordable health care. I agreed with him then and now.

More change will come in the form of Barack Obama offering tax breaks to working and middle class American families. The legacy of the Bush years of offering tax breaks to the wealthy was killing the middle class. The middle class was burdened with the highest taxes which was unfair and to me irrational. Americans whether wealthy, middle class, or poor are drowning in debt. America’s economy functions on the accumulation of debt. With Obama credit card and mortgage companies will be penalized for dishonest and predatory lending practices. The public will also be informed about which companies to stay away from.

For some years now we have been warned that there will not be any funds left for the government to pay social security to America’s elderly after the current generation of senior citizens has passed on. Barack Obama has plans for programs that will allow America’s seniors to receive enough funds to live on through the government increasing social security savings and businesses offering retirement programs authorized by the government.

During the eight year Bush administration many government contracts went to big corporations that were sometimes aligned with people like Vice President Dick Cheney. This was the case with some of the oil and natural gas companies which met with the vice president to influence energy policies. Under Obama, this will not happen because transparency in how the government spends tax dollars will be revealed through a national database similar to Google where citizens can see how their tax dollars were spent. No longer will the government be influenced by pressure put on by special interest groups that come to Washington to push their agendas.

Obama says that even at this point he has ignored the requests of various groups to place their hold on him. The days of what I see as a form of bribery and certainly corruption will be a shoved aside relic of the Bush years.

Other domestic programs will discourage businesses from moving abroad for cheap labor and bigger tax cuts. More jobs need to be created in America, not shipped abroad. Obama wants to see an economy which encourages more trade than total consumerism which we exist under now. If an American looks at the products he or she purchases, it immediately becomes evident that almost nothing is made in America anymore.

Only 77% of young Americans graduate from high school. Though the Bush administration tried to reform the educational system through the “No Child Left Behind” program, the program has become a nightmare of rigorous testing for students and teachers being penalized for student failure. The program has had fair to poor results. America has showered money on its schools in the last eight years with amazing technology and better text books. Still the high school dropout rate is the highest of the developed nations. After high school, the students who excel and are accepted into a college or university are faced with exorbitant tuition fees. Most graduate with debt in the tens of thousands of dollars. If an American goes to medical school, debt can reach over $100,000! Barack Obama has a plan so higher education can be affordable for all who are equipped to attend an institution of higher learning.

To be a farmer has become such an expensive endeavor that the occupation is in danger of going extinction here in the US. Higher costs in fuel, fertilizer, equipment, and seeds have crippled the industry. Erratic weather patterns have also added to the problems of the American farmer and driving up food prices. Obama plans to do all that he can to make farming an affordable occupation especially through tax cuts. He will also set up a program that will encourage American youth to once again consider farming as a livelihood.

Even though gasoline costs here in the US is almost half of what it is in parts of Europe , weekly escalating prices have become a great burden on most Americans. Most of us have other financial obligations and need to own a car just to get to and from work. With the price of a barrel of oil now over $120 and a weak dollar, Americans are hurting in ways financially that many could not have dreamed of eight years ago. Instead of trying to bribe or coerce oil producing nations into supplying America with cheap oil, Barack Obama is adamant that this country look for alternative fuels for cost and environmental purposes. With the environment, he is not in denial like the Bush administration has been about global warming. Obama takes the issue seriously and will work here at home and abroad with governments to reverse the effects of climate change.

America has some of the slowest internet of any country on the planet. High speed internet is very costly. I pay a little over $60 a month just to have wireless broadband for my laptop. Under Obama, the plan is for more Americans to have faster internet that is affordable. People in rural communities who cannot get broadband will get access.

Barack Obama is very concerned about the plight of women. He wants to change the situation here at home where women continue to be paid lesser wages than men and do not get enough paid leave of absence from their jobs after giving birth. He will have the government fund afterschool programs for children nationwide so parents do not have to wonder where their children are. Even though I feel that abortion is wrong, and I ponder whether there are any long term health consequences of girls and women who get them, I am not greatly troubled that Barack Obama is pro-choice. Pro-choice means that he believes the final decision should be a personal decision whether to terminate a pregnancy. Domestic violence against women is an ongoing problem here at home, so Obama will appoint a special advisor to keep him informed about issues nation wide.

Other domestic issues that Barack Obama wants to focus on are guaranteed civil rights for all US citizens so that irregularities of wages, discriminatory job hiring, problems in the criminal justice system, the rise in hate crimes, etc. can be combated.

America now is the home of possibly over 12 million illegal aliens who mainly come here from Central and South America. However, we do have people residing here from Europe and others places who continue to reside here even though their visas have expired. Some illegal aliens have come here with their families. Others have started families while in the states. If you are born in America and your parents are not, you still get automatic citizenship. Therefore, portions of these types of families are legal citizens and others are not. Barack Obama does not want to split up families, but he wants the immigration system to be reformed. People whose visas have expired and who do not have families here will have to go back to their countries. Companies who knowingly hire illegal aliens will be fined. American workers have to come first.

I am sure that the rest of the world is waiting with bated breath to see what Barack Obama has to offer as far as change in America’s foreign policy is concerned. Nearly eight years of the Bush administration has left us with a tarnished reputation on the world stage. We have not exactly become an international pariah, but people have certainly lost what confidence they had in us. Some with include many Iraqis say that the Iraq would become more stable if only American troops were withdrawn. Even though I was against the war from the outset just as Obama was who voted against it, I realize that the occupation cannot end on the day a new president takes office next January. I think the occupation is wrong, but the Iraqis cannot be left to fend for themselves in a country that is debilitated and destroyed. They are America’s responsibility since we wrecked their country. Obama knows this too. He has promised that if he is elected, American forces will leave Iraq in 16 months from the day he takes office. He expects that in the interim before the withdrawal for Iraq’s leader to grow up,”stop the bickering, and become stewards of the country they head.

There are 2 million Iraqi refugees in countries neighboring Iraq. Iraqi refugees are especially concentrated in Syria and Jordan which are two small and poor to provide for their needs. Though given housing, often these refugees cannot get legal status to get jobs. Also jobs are scarce even for these country’s citizens. Some of these proud people who were highly educated have been reduced to prostitution or selling their daughters into the sex industry catering often to rich customers from Saudi Arabia and other Gulf states. It is a very sad story. Because they have a common language and culture, Iraqi refugees become embedded in the areas where they live and are difficult to track down and identify as being in need of aid by aid agencies. Barack Obama will organize a program to locate and help Iraqi refugees in countries neighboring Iraq .

Veterans from wars can sometimes become disposable people in the way the government often neglects their needs. More veterans from the wars in Afghanistan and Iraq have come back home from the frontlines with chronic mental illness than did veterans of the Vietnam War. Ten percent of Vietnam veterans were tormented by mental illness. Twenty-nine percent of veterans of the wars in Afghanistan and Iraq come back broken by mental illness. Many come from poor backgrounds and end up as basically cannon fodder, sent repeatedly for long tours of duty because there have never been enough military personnel to successfully pull off a project as ambitious as the War on Terror. Now we are seeing the fruits of mismanagement and poor planning. One of my brother’s childhood playmates joined the army after he lost his job and was divorced marriage. I think it was the character Yevgraf in the movie Doctor Zhivago who said that happy men do not join the army. Now my brother’s playmate may be ruined for life. While in Iraq, the helicopter he was on was shot down. Everyone on broad except him was killed. Shortly after he recovered from his wounds, he was sent back to combat. On this second tour, he mentally broke down.

Today he is sent from one hospital for veterans to another. Sometime he is allowed home to be with his parents. Many Americans have learned that war is not something to be played with and entered into lightly and swiftly the way our leaders did. Barack Obama has stressed the mistakes made and how he wants to bring American soldiers out of the morass they have been put in. He will make sure that American veterans with mental illnesses will have access to adequate psychiatric services so the continuing problem of veterans committing suicide or wandering off into the desert and anonymity of homelessness will be brought to a minimum.

American policy has been to not have dialogue with our deepest enemies or those we just do not like. This began before George W. Bush. He was not an inventor of this type of policy, but he and his advisors certainly augmented it. The world has reached such a juncture in levels and number of crises that not trying to establish dialogue with people we do not agree with is no longer feasible. Like Obama says the approach of not having dialogue shows arrogance. He wants America to truly be a moral force and a force for good morale in the world. The way to do this is to draw international support.

Americans tend to have an individualist outlook on life, an every man or woman for his or her self attitude. The Bush regime took this behavior to the extreme, and now in his final months as president he is trying to do damage control after telling the world you are either for us or against us and insulting close allies in the early years of the “War on Terror”. Look at the results. George Bush has the poorest rating of any American president since the polling systems were put into place. He and his clique singlehandedly brought America down in the eyes of the world. Now, Barack Obama wants to show what enlighten leadership and cooperation can do. This is not showing weakness or appeasement. It is showing that he is not in denial that this world is in peril. Nations are going to have to work together at the table if we and the planet are to survive.

This is only a brief summary of Barack Obama’s agenda for “change”. There is more. Barack Obama is a highly principled individual. America has been run by mostly older white gentleman since its’founding. Barack Obama is what we call in the states mixed or bi-racial. He is the son of a full blooded African father from Kenya and a white mother from America. I feel that he is a mixture of the best of both worlds. His mother taught him early to have compassion for people and their plight. She educated him about the importance of public service. He obviously listened to her well, because previous to him to becoming a household name nationally and internationally he had been a public servant in Chicago helping the poor and needy and giving attention to women’s issues. He was looking out for the most vulnerable then; he wants to continue to want to do this on a much larger stage.

America has been investing in militarism here and abroad for well over a century. It is time with so much neglected here stateside that the country is invested in. We have in many ways lost abroad and are on the verge of losing so much more here. Barack Obama has a sound, sober, idealism which is also realism about what will happen if America remains on the course it has been on. Now is the time for all Americans to reflect inward about the destiny of this land which has been a leader in the world for a century. We are losing the American Dream; losing America; losing our way. Barack Obama is the right person for president for “such a time as this”. We need change.

επειδή οι αγοραπωλησίες είναι της... μόδας

Πληροφορίες στο γνωστό... Υπουργείο...

Η Κεντρική Ασία στο επίκεντρο του ενεργειακού ανταγωνισμού

Οι δρόμοι της ενέργειας αποκτούν συνεχώς νέους "σταθμούς" και "προορισμούς", πράγμα που καθιστά την Κεντρική Ασία κομβικό σημείο τόσο για την παραγωγή και την διαχείριση των φυσικών πόρων όπως το νερό, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, όσο και για την διαμόρφωση και εφαρμογή νέων πολιτικών και οικονομικών (κυρίως) επιδιώξεων, που θα αλλάξουν τον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη για πάντα.

Αν τις προηγούμενες δεκαετίες μιλούσαμε για την ξέφρενη πορεία των εξοπλιστικών προγραμμάτων, με βασικούς πυλώνες ανάπτυξης αυτής της πολιτικής, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την πρώην Σοβιετική Ένωση - συμπεριλαμβανομένων των "δορυφόρων" τους, σήμερα, το "παιχνίδι παίζεται αλλού".

Νέοι παίκτες αναλαμβάνουν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην διεθνή σκακιέρα και το διακύβευμα είναι πολυδιάστατο, καθώς δεν αποτελεί σκοπό τους μόνον η παραγωγή και η εκμετάλλευση των φυσικών τους πόρων αλλά και η επιβολή εξαρτήσεων και ελέγχου της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης / λειτουργίας των γειτονικών τους λαών, με αναπόφευκτο αντίκτυπο στην διεθνή κοινότητα.

Τώρα, το ποιος θα καταφέρει να γίνει ο "κυρίαρχος του παιχνιδιού" είναι κάτι που θα μας απασχολήσει τα χρόνια που έρχονται σίγουρα όμως, όχι στο μακρινό μέλλον!

Η χώρα μας θ' αποτελέσει "ενεργειακή γέφυρα" μεταξύ ανατολής-δύσης είτε το θέλουμε, είτε όχι. Και το τονίζω αυτό το... "είτε το θέλουμε, είτε όχι"! Υπό αυτό το πρίσμα, θα πρέπει να εκτείνουμε την ματιά μας πέραν της περιοχής των Βαλκανίων και ακόμη πιο πέρα από τον TGI ή τον SOUTH STREAM, εάν επιθυμούμε να έχουμε πρωτεύοντα ρόλο στον ευρύτερο γεωγραφικό μας χώρο.

Αυτή την συγκεκριμένη χρονική περίοδο επέλεξαν ο Τουρκμένος Πρόεδρος Gurbanguly Berdymukhammedov, από το Αφγανιστάν όπου βρέθηκε για επίσημη επίσκεψη στις 28 Απριλίου και ο Ιρανός Πρόεδρος Mahmud Ahmadinejad, από το Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν την ίδια ακριβώς ημέρα, να αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους στην εξαγωγή φυσικού αερίου, ο μεν πρώτος μέσω του αγωγού που θα συνδέει Τουρκμενιστάν - Αφγανιστάν - Πακιστάν - Ινδία (ΤΑΡΙ) και ο δεύτερος, για τον αγωγό που θα συνδέει Ιράν - Πακιστάν - Ινδία (ΙΡΙ), προσπαθώντας ο καθένας από την πλευρά του, να παρουσιάσει την δική του πρόταση όσο πιο ελκυστική γίνεται.

Και οι δύο προτάσεις έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, ενώ το Πακιστάν και η Ινδία έχουν εκφραστεί θετικά τόσο για τον ΤΑΡΙ όσο και για τον ΙΡΙ, καθώς θα συνδράμουν σημαντικά στην ικανοποίηση των ενεργειακών τους αναγκών και όχι μόνο.

Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Καμπούλ, ο τουρκμένος Πρόεδρος αναφέρθηκε εκτενώς στα οφέλη που θα επιφέρει η κατασκευή του ΤΑΡΙ στην ευρύτερη περιοχή και επισημοποίησε την συμφωνία - κατ' αρχάς με την κυβέρνηση του Αφγανιστάν, για την κατασκευή του αγωγού που θα ξεκινήσει το 2010 και θα ολοκληρωθεί έως το 2015.

Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του προγράμματος, το οποίο υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 7,6 δις. $ με τρέχουσες τιμές, το μήκος του αγωγού θα ξεπερνά ίσως τα 1680 χλμ., θα ξεκινά από την τουρκμενική πόλη Dauletabad, θα διασχίζει το Αφγανιστάν και μέσω Kandahar θα περνά από την Quetta του Πακιστάν και θα καταλήγει στην ινδική κωμόπολη Fazilka. Προβλέπεται πως θα διακινούνται περίπου 33 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (bcm) φυσικού αερίου ετησίως!

Παρά την ικανοποίηση που εκφράζουν οι ενδιαφερόμενες πλευρές, αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν - και όχι άδικα - δύο πολύ σημαντικά μειονεκτήματα του ΤΑΡΙ. Το πρώτο, αφορά στην ασφάλεια του αγωγού και της μεταφοράς του φυσικού αερίου από αυτόν, καθώς θα διασχίζει το Αφγανιστάν μέσω της Kandahar, όπου συνεχίζονται οι εχθροπραξίες μεταξύ των Ταλιμπάν και των κυβερνητικών δυνάμεων. Το δεύτερο, και ίσως πιο πρακτικό, αφορά στο κατά πόσο το Τουρκμενιστάν διαθέτει αρκετά αποθέματα φυσικού αερίου τόσα, ώστε να διασφαλιστεί η επί μακρόν απρόσκοπτη λειτουργία του αγωγού!

Σύμφωνα με την Ρωσσική Kommersant, το Τουρκμενιστάν έχει ήδη υπογράψει σύμβαση με την Gazprom, σύμφωνα με την οποία υποχρεούται στην εξαγωγή 50 bcm ετησίως προς την Ρωσσία για περισσότερο από δύο δεκαετίες τουλάχιστον. Επίσης, έχει προχωρήσει σε παρόμοια συμφωνία με την Κίνα για εξαγωγή 30 bcm ετησίως, η οποία θα τεθεί σε εφαρμογή από το 2009. Παράλληλα ο τουρκμένος Πρόεδρος έχει δεσμευτεί για την αποστολή 10 bcm φυσικού αερίου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά οι λεπτομέρειες αυτής της συμφωνίας δεν έχουν ακόμη αποσαφηνιστεί.

Όπως γίνεται κατανοητό, αν όλες αυτές οι συμφωνίες ισχύουν, τότε το Τουρκμενιστάν θα πρέπει να εξάγει περισσότερα από 100 bcm φυσικού αερίου ετησίως! Έχει αυτή τη δυνατότητα; Υπάρχουν τα αποθέματα; Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντήσει και πολύ σύντομα μάλιστα η ηγεσία του.

Από την άλλη, ο ΤΑΡΙ έχει και δύο σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι του ΙΡΙ: α) υποστήριξη από την Ασιατική Αναπτυξιακή Τράπεζα (ADB) και β) καμμία Ιρανική συμμετοχή. Η υποστήριξη από την ADB προσδίδει στο πρόγραμμα ένα ευρύτερο διεθνές πεδίο ανάπτυξης και με δεδομένη την απουσία του Ιράν από κάθε διαπραγμάτευση, είναι πιο εύκολο να προσελκύσει επενδυτές συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η επίσκεψη του Ahmadinejad στο Πακιστάν ήταν παρόμοιας φύσης με την επίσκεψη Berdymukhammedov στο Αφγανιστάν.

Το Ιράν, λόγω των έντονων αντιδράσεων της διεθνούς κοινότητας σχετικά με το αμφισβητούμενο πυρηνικό πρόγραμμά του, επιθυμεί πάση θυσία την κατασκευή του αγωγού ΙΡΙ καθώς έτσι θα ωφελούνταν πολύ, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά από την υπογραφή μιας τέτοιας συμφωνίας. Σύμφωνα με τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η Ινδία και το Πακιστάν βρίσκονται πολύ κοντά στην περάτωση της από μέρους τους πρότασης για την διαπράγματευση με το Ιράν. Από τη μεριά του, το Ιράν έχει αρχίσει ήδη τη σωλήνωση στο έδαφός του και θα μπορούσε να επιτύχει την κατασκευή του τμήματος του αγωγού έως και τα πακιστανικά σύνορα μέχρι το 2012.

Ο αγωγός IPI, εάν τελικά υπάρξει συμφωνία, θα έχει μήκος περίπου 2.600 χιλιόμετρων και θα κοστίσει $7 δις. Ο IPI, σύμφωνα με τον σχεδιασμό του, θα μεταφέρει αρχικά περίπου 30 bcm ετησίως, αλλά μέσα σε τρία έως τέσσερα χρονιά από την έναρξη λειτουργίας του, η ποσότητα θα αυξηθεί στα 70 bcm. Να σημειώσουμε ότι, το Ιράν είχε προτείνει την κατασκευή του αγωγού ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90, αλλά οι εντάσεις μεταξύ του Πακιστάν και της Ινδίας κράτησαν το πρόγραμμα ανενεργό έως σήμερα.

Τα μειονεκτήματα του ΙΡΙ είναι ακριβώς τα πλεονεκτήματα του ΤΑΡΙ. Από την άλλη, ένα ευδιάκριτο πλεονέκτημα του είναι, το ενδιαφέρον που έχουν επιδείξει δύο σημαντικές επιχειρήσεις για συμμετοχή στο πρόγραμμα: α) η Gazprom και β) η εθνική εταιρία πετρελαίου της Κίνας. Η Gazprom έχει υποστηρίξει το έργο IPI για αρκετά χρόνια, αλλά το ενδιαφέρον της Κίνας είναι σχετικά νέο και υπάρχουν σκέψεις, οι οποίες τροφοδοτούνται από ανάλογες προτάσεις του στρατηγού Pervez Musharraf για την κατασκευή μιας επιπλέον διακλάδωσης του αγωγού, από πλευράς Πακιστάν, που θα μεταφέρει αέριο ή και πετρέλαιο ακόμη, στην Κίνα, μέσω των Ιμαλαϊων.

Διαβάστε επίσης:

Persian Games in Afghanistan

Turkmen leader tries to end the personality cult of his predecessor

Turkmenistan opens up

President of Turkmenistan invites Japanese businessmen to take part in oil and energy projects

TAPI gas pipeline finalised

Central Asia's Energy Game Intensifies

IPI pipeline project talks progressing: Deora

Russia can help in pipeline project

Το Ιράν παίζει καλύτερα το Ενεργειακό Σκάκι

Η Τουρκική ηγεμονία: Μήπως βρισκόμαστε λίγο πριν την αναβιώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;

update # 1, 2/7/08:

Uzbekistan begins construction of gas pipeline connecting Turkmenistan and China

update #2, 10/07/08:
The Afghan Pipeline You Don't Know About

update #3, 13/07/08:
Central Asia Pipeline to Secure Gas for China
EU and Turkmenistan talk energy and trade

update #4, 12/08/08:
Μια αρκετά ενδιαφέρουσα ανάλυση, με τίτλο: "Toward A New Paradigm For The Post-Soviet Petrostates", δημοσίευσε ο Daniel Kimmage στο RFE/RL την 7η Αυγούστου, αναφορικά με τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, τις νέες αναδυόμενες δυνάμεις στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη, λόγω των τεράστιων αποθεμάτων τους σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο... Παρόμοιες αναλύσεις βλέπουμε και θα βλέπουμε συχνά, καθώς, η σημασία και ο ρόλος των πρώην αυτών Δημοκρατιών στη παγκόσμια οικονομία ολοένα και θα αυξάνεται λόγω της οικονομικής και ενεργειακής κρίσης που εκ των πραγμάτων σπρώχνει τις χώρες και τους λαούς κάθε γωνιάς του πλανήτη σε αναζήτηση εναλλακτικών ή επιπρόσθετων προμηθευτικών πηγών ενέργειας.

Πιθανόν να γίνεται κατανοητό ότι ο ανταγωνισμός για την διαχείριση (πέραν της παραγωγής) των φυσικών πόρων της περιοχής, δηλαδή πετρέλαιο, νερό και φυσικό αέριο, είναι πολύ έντονος και μπορεί να προκαλεί πολιτικές και κοινωνικές μεταβολές με μη προβλέψιμες επιπτώσεις για ολόκληρο τον κόσμο και ειδικότερα για τους λαούς των χωρών αυτών! Δεσπόζουσα θέση (όπως ήταν αναμενόμενο) κατέχει η Ρωσσία έστω και παρά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές της δεκαετίας του '90. Θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά; Μην ξεχνούμε ότι κατά τη διάρκεια της οκταετούς προεδρίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Μόσχα κατέστησε απολύτως σαφές ότι δεν θα δεχόταν πλέον υποδείξεις από κανέναν... Ποιός θα μπορούσε να αρνηθεί ότι ο πόλεμος στον Καύκασο, που διεξάγεται αυτές τις ημέρες, είναι αποτέλεσμα - όσο κι αν ακούγεται κυνικό αυτό - του ανταγωνισμού των "Μεγάλων Δυνάμεων" στον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων; Ας μην γελιόμαστε άλλο: Δεν είναι ουτέ οι ιστορικοί, ούτε οι συναισθηματικοί δεσμοί που οδήγησαν σε αυτήν την παράλογη αιματοχυσία.

Σύμφωνα με όλες τις σκέψεις και όλες τις αναλύσεις που βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία και γεγονότα, θεωρείται βέβαιο ότι η σταδιακή αύξηση των κερδών από την διαχείριση και την μεταφορά τόσο του πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου (λόγω ζήτησης), αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη της ελεύθερης και δημοκρατικής διακυβέρνησης των χωρών αυτών.

Όπως ο ίδιος ο αρθρογράφος αναφέρει: "...Economies and geopolitical clout growing faster than a speeding bullet! Presidents more powerful than a locomotive! Able to ignore demands for political reform at a single bound! Look! On the shores of the Caspian! Nations in transition? Developing countries? No! It's the post-Soviet petrostates!

With oil and gas prices at stratospheric highs, these are the new supermen of the international arena, nimbly casting off the drab garb of "developing," "transiting," and "emerging" nations to perform astounding feats of outsize influence. Four of them have arisen on the territory that was once the Soviet Union: Azerbaijan, Kazakhstan, Russia, and Turkmenistan. Each reaps a significant portion of GDP from the export of oil and gas, and all pose difficulties for Western nations that wish to woo them for their resources.

The competition for those resources is fierce, even as democratic reform in all four countries requires an exceptionally powerful, and perhaps uniquely curved, magnifying glass to be seen. All of this was on display in July, with Russian President Dmitry Medvedev touring Azerbaijan, Turkmenistan, and Kazakhstan, while the U.S. Helsinki Commission held hearings on Azerbaijan and Kazakhstan, wrestling with the vexed issue of resources and reforms...". Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ:

Η απορρόφηση αυτών των πόρων ενέργειας από την ... "Δύση" (κατά κύριο λόγο), διευκολύνει κάθε αντιδημοκρατική πρακτική και ενδυναμώνει καθεστώτα και πρόσωπα, που δεν υπολογίζουν τίποτε μπροστά στο κέρδος και την διατήρηση της εξουσίας (χαρακτηριστικό πραράδειγμα αποτελεί και ο σημερινός Πρόεδρος της Γεωργίας Mikheil Saakasvillin...).

Εκ των πραγμάτων κάποια στιγμή θα μάς γυρίσει ως μπούμερανγκ, αν δεν ληφθούν μέτρα ανακοπής αυτών των πολιτικών ή παρόμοιων μελλοντικών..."διαθέσεων".

Μέχρι σήμερα, κανείς δεν "αγγίζει" την Ρωσσία και την ηγεσία της αφού, ακόμη δεν έχει κατανοηθεί το εύρος της δύναμής της και της επιρροής που μπορεί να ασκήσει στον χώρο της Κεντρικής Ασίας και τον Καύκασο... με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Σε ό,τι αφορά στις Ηνωμένες Πολιτείες όμως, ως ηγέτιδα δύναμη μεταξύ των χωρών του λεγόμενου δυτικού κόσμου, θα έπρεπε να επιλέγει πιο συνετά το "είδος" των συμμαχιών και των συμφωνιών που επιθυμεί ή επιδιώκει και των πολιτικών που θέλει να εφαρμόζει.

Θα περιμένουμε την επόμενη κρίση ή θα είμαστε έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουμε κάθε πιθανό κίνδυνο;

update #5, 19/09/08:
πηγή: RFE/RL (16/9/08)

EU and Kazakh officials have met in Brussels to discuss energy cooperation, the Russian-Georgian conflict, and other issues of mutual interest.

The annual EU-Kazakh meeting brought no breakthroughs, although Brussels' interest in the Central Asian country's vast oil and natural-gas reserves was apparent.

Kazakh officials expressed general interest in energy cooperation with the EU, but stressed that projects for new gas-transit routes are still in the planning stages. Kazakhstan is trying to strike a delicate balance between Russia and the European Union. Moscow has offered to buy up all of its gas, while the EU is interested in direct access to Kazakhstan's hydrocarbons bypassing Russian mediation.

Kazakh officials refrained from any direct endorsement of the EU's Nabucco project --a planned gas pipeline from Turkey to Austria that would serve as a direct link to Caspian energy reserves. Neither did the Kazakh representatives publicly comment on plans for a possible trans-Caspian gas pipeline, which would be needed for the EU to reach Central Asian gas.

Kazakhstan has in recent years become one of the largest investors in Georgia, a key transit country.

Kazakh Trade and Industry Minister Vladimir Shkolnik said Astana strives to continue cooperating with all its current partner countries. But he admitted there are "risks" affecting his countries multibillion-dollar investments in Georgia's energy sector in the wake of the recent Georgian-Russian war.

update #6, 26/9/08: Gazprom, Iran in Cooperation Talks
Gazprom has informed that a meeting between Alexi Miller, Chairman of Gazprom, and Syed Reza Kasaizade, MD of Iranian National Oil Company and deputy minister for petroleum, took place Thursday in Moscow.

The sides discussed implementation of the memorandum of understanding between Gazprom and the Iranian National Oil Company.

According to Gazprom, Iran has 28.13 trillion cubic meters of proven gas reserves, making it the world’s second largest holders of gas reserves after Russia.

update #7, 4/11/08:

The recent Russian intervention in Georgia has made an American rapprochement with Iran highly desirable both for the United States and for the West as a whole. Israel has long opposed such a rapprochement, but this would also serve its interests too. Here’s why:

Ο “νέος” κακοποιός της Θεσσαλονίκης δεν φορούσε... “πράσινα παπούτσια”

Αντιγράφω την δήλωση του Χάρη Καστανίδη σχετικά με τα γεγονότα της Σίνδου:

Τα δραματικά γεγονότα στη Σίνδο Θεσσαλονίκης αποδεικνύουν, δυστυχώς για πολλοστή φορά, την αποδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ουσιαστική εκπαίδευση δεν υπάρχει, αφού τα επιχειρησιακά στελέχη της ΕΛΑΣ και μάλιστα μόνον ένα μέρος αυτών εκπαιδεύονται μόλις πέντε μέρες κάθε δύο χρόνια! Το ηθικό των ανδρών και γυναικών της ΕΛΑΣ είναι χαμηλό, ενώ οι καθηλωμένες αποδοχές τους οδηγούν μεγάλο αριθμό στελεχών σε δεύτερες μη νόμιμες εργασίες, με συνέπεια την πτώση της αποτελεσματικότητάς τους. Η έλλειψη προσωπικού και η γραφειοκρατικοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας δεν εξασφαλίζουν την αναγκαία προστασία στους πολίτες.

Το 60% του προσωπικού της ΕΛΑΣ δουλεύει πρωινή βάρδια, το 20% εργάζεται σε απογευματινή βάρδια και μόλις το 10% παρέχει υπηρεσίες στην νυκτερινή βάρδια, ενώ το 10% έχει ρεπό. Για όλα αυτά οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι ευδιάκριτες και η ολιγωρία της ασυγχώρητη.

Αντί να θέτουν σε διαθεσιμότητα κατώτερους αστυνομικούς, θα όφειλαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους ανώτερα στελέχη της ΕΛΑΣ. Πάνω απ'όλα, όμως, η κυβέρνηση οφείλει να δώσει εξηγήσεις και να λογοδοτήσει πολιτικά για το κατάντημα της ΕΛΑΣ.

Σε ό,τι αφορά τον αδικοχαμένο οδηγό του ΟΑΣΘ, εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένειά του και την απόφασή μας να σταθούμε δίπλα της στη σκληρή δοκιμασία που περνά.

Το σχόλιό μας:

Για μία ακόμη φορά, γινόμαστε θεατές σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, στο οποίο επιμένουν να πρωταγωνιστούν τόσο η ΕΛ.ΑΣ. όσο και η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου.

Χάνουμε συνανθρώπους μας λόγω αδιαφορίας, ανεπάρκειας, ανικανότητας... κυρίως ηλιθιότητας όλων εκείνων που η καρεκλολαγνεία τους, δεν τους επιτρέπει να εργάζονται στην υπηρεσία του πολίτη, αλλά για την ικανοποίηση της ... “ματαιοδοξίας” τους.

Όσο η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, η συγκεκριμένη ηγεσία, θα παραμένει στην θέση της, εμείς οι πολίτες θα παραμένουμε ανασφαλείς.

Εύγε!

Διαβάστε επίσης:

Δέρνανε τον «όμηρο»….

Επιτέλλους το mega ,το έκανε πρώτο θέμα! Έστω και αργά έκαναν ρεπορτάζ

Για τους κ. Παυλόπουλο και Χηνοφώτη...

Πέτια Ντουμπάροβα: "κείμενα ενός κοριτσιού"

Η Πέτια Σταΐκοβα Ντουμπάροβα γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1962 στην πόλη Μπουργκάς της Βουλγαρίας. Στην πολύ σύντομη ζωή της κατάφερε να αφήσει δημιουργίες που κουβαλούν τα σημάδια ενός τεράστιου ταλέντου. Το φαινόμενο «Πέτια Ντουμπάροβα» είναι μοναδικό στην βουλγαρική λογοτεχνία – και θα ήταν μοναδικό σε οποιαδήποτε λογοτεχνία. Εννέα μόλις ετών είχε συνειδητοποιήσει πως είναι ποιήτρια. Δώδεκα χρόνων προφητεύει την προσωπική της μάχη και το θάνατο της. Στα δεκαεπτά της έφυγε.

Το ταλέντο της ήταν αναγνωρισμένο όσο ζούσε. Στα δεκατρία της χρόνια ήταν μέλος της Λέσχης Καλλιτεχνών του Μπουργκάς. Οι δημιουργίες της χάριζαν μεγάλη χαρά στους εκδότες των λογοτεχνικών περιοδικών της Βουλγαρίας. Και, μεταφρασμένα στα ρωσικά, τα έστελναν με καμάρι στα ρωσικά περιοδικά για νέους και μαθητές.

Με την πρώτη άγρια απόπειρα από την πλευρά του περιβάλλοντος και της κοινωνίας να εισβάλλει στο δικό της πανέμορφο κόσμο, η Πέτια αποφάσισε να φύγει. Ένα κορίτσι τρυφερό, ταλαντούχο, γεμάτο όνειρα, το οποίο όμως κατηγορηματικά αρνείται να γίνει, όπως γράφει και στο ημερολόγιο της, «ένα μικροσκοπικό εξάρτημα» του σάπιου συστήματος. Κι αυτή ήταν η προσωπική της μάχη. Υποβαθμίζουν τη διαγωγή της σε μετρία και, το χειρότερο, σχεδόν την κατηγορούν για σαμποτάζ – πολύ σοβαρή κατηγορία.

Ήταν 4 Δεκεμβρίου του 1979 και πάρα τις προσπάθειες των γιατρών, απεβίωσε. Ήταν μόλις δεκαεπτά χρόνων. Για τις συνθήκες θανάτου ακολουθεί έρευνα της αστυνομίας. Οι γραπτές μαρτυρίες των τριών καθηγητών εξαφανίστηκαν και ποτέ δεν βρέθηκαν. Δεν πρόλαβε να δει το πρώτο της βιβλίο. Αυτό εκδόθηκε ένα χρόνο μετά τον θάνατό της.

Η αγάπη κι ο καημός των ανθρώπων σε όλη τη Βουλγαρία μετέτρεψαν το πατρικό της σπίτι σε μουσείο, το 1988. Καθημερινά το επισκέπτονται δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και επαγγέλματος. Επειδή όλοι, όσοι την αγαπούν, έχουν την ανάγκη ν’ αγγίξουν έστω με τα μάτια την αγαπημένη της κιθάρα, το κασετόφωνό της, τα τετράδια της, το αγαπημένο της κόκκινο φόρεμα, για το οποίο η Πέτια γράφει, πως της φέρνει γούρι.

Ολοκληρωμένα σε βιβλία ή αποσπασματικά σε περιοδικά λογοτεχνίας έχει εκδοθεί σε χώρες όπως η Αγγλία, η Ουγγαρία, η Ρωσία, η Πολωνία, η Μογγολία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ινδία. Το 1992 γίνεται γνωστή στους αναγνώστες και των ΗΠΑ και τώρα στην Ελλάδα μέσα από τις Εκδόσεις Χαραμάδα. Σε αυτό το βιβλίο παρουσιάζονται επιλεγμένα κείμενα και διηγήματά της.

Πηγή: εκδόσεις Χαραμάδα

ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ για ακρίβεια, λιτότητα

γράφει ο Άκης Παλαιολόγος

Τις φωνές τους για μια πιο δίκαιη κοινωνία, με επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας, ένωσαν οι Πατρινοί εργαζόμενοι και οι Αφγανοί πρόσφυγες, τιμώντας τη θυσία των εργατών του Σικάγο, στη συγκέντρωση και την πορεία που διοργάνωσε χθες το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πάτρας (ΕΚΠ), για τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Πολλές δεκάδες πρόσφυγες, με πρωτοβουλία της Κίνησης Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών, βρέθηκαν χθες στην πορεία του ΕΚΠ, φωνάζοντας συνθήματα και δίνοντας διαφορετικό παλμό στην όλη κινητοποίηση.

Η συμπόρευση εργαζομένων και προσφύγων μπορεί να χαρακτηριστεί ως ξεχωριστή, όχι μόνο για τους συμβολισμούς που περιείχε, αλλά και για το ότι παρόμοιες συμπράξεις είχαν να συμβούν από τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν οι ξένοι εργάτες συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του τότε νεαρού εργατικού κινήματος της πόλης.

Στις τάξεις του ΕΚΠ επικρατεί ικανοποίηση για την προσέλευση των εργαζομένων, τηρουμένων των αναλογιών, μιας και, λόγω των πρόσφατων πασχαλινών εορτών, υπήρχε φόβος η συμμετοχή να μην ήταν η απαιτούμενη.

Σε ό,τι αφορά το πολιτικό περιεχόμενο της πρωτομαγιάτικης κινητοποίησης, στο στόχαστρο των διαδηλωτών βρέθηκαν οι κινήσεις της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό, η διαρκώς αυξανόμενη ακρίβεια και λιτότητα, η κυβερνητική εισοδηματική και μισθολογική πολιτική, η ανεργία και η ανασφάλιστη εργασία που πλήττουν την πόλη, η διαρκής υποβάθμιση της Παιδείας και της Υγείας και οι ανά τον κόσμο πόλεμοι. Στα παραπάνω αναφέρθηκαν τόσο οι ομιλητές της συγκέντρωσης, που πραγματοποιήθηκε έξω από το ΕΚΠ, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Όλγας).

Οι συγκεντρωθέντες πραγματοποίησαν πορεία στους κεντρικούς δρόμους, με τη συνοδεία της μπάντας του Δήμου Πατρέων. Στην κεφαλή της πορείας βρισκόταν το ιστορικό λάβαρο του ΕΚΠ, που ιδρύθηκε το 1915. Ακολουθούσαν τα πανό του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, του Νομαρχιακού Τμήματος (Ν.Τ.) Αχαΐας της ΑΔΕΔΥ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΕΑΜ, της Εργατικής Αλληλεγγύης, της Ένωσης Εργαζομένων και της Αριστερής Ανασύνθεσης, ενώ, στη διάρκεια της πορείας, οι διαδηλωτές με συνθήματα καταδίκαζαν την κυβερνητική πολιτική απέναντι στους εργαζόμενους.

Η πορεία κατέληξε στο μνημείο της πλατείας Εθνικής Αντίστασης, όπου ο Ηλίας Κόττικας, εκ μέρους του ΕΚΠ, και ο Δημήτρης Δημακόπουλος, εκ μέρους του Ν.Τ. Αχαΐας της ΑΔΕΔΥ, κατέθεσαν στεφάνια στη μνήμη των νεκρών εργατών της Πρωτομαγιάς του Σικάγο, το 1886.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ...

Πηγή: Σημερινή