Οι ομαδοποιήσεις της παγκόσμιας οικονομίας

γράφει ο Σπύρος Αξαρλής

 

Τον τελευταίο καιρό, το Πεκίνο διεξάγει διάλογο με τη συλλογική Δύση με σκληρό, ακόμη και αγενή τόνο. Το παλιό τακτ, η συνηθισμένη ανατολική διπλωματία, δομημένη σε αόριστους υπαινιγμούς, έχει εξαφανιστεί. Και από τον περασμένο Φεβρουάριο, το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών έχει αρχίσει να μεσολαβεί πιο αποφασιστικά για τη Ρωσία.

Την Πέμπτη 14 Ιουνίου, το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών εξέπληξε για άλλη μια φορά τη διεθνή κοινότητα με ένα σύντομο, αλλά περιεκτικό σχόλιο. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Zhao Lijiang σημείωσε τη διαφορά στην κατανόηση της φράσης «διεθνής κοινότητα» ανάμεσα σε όλο τον κόσμο και στο δυτικό Τύπο. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2022/07/15/oi-omadopoiiseis-tis-pagkosmias-oiko/

Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;

 

Σε 70 περίπου ημέρες η Νέα Δημοκρατία ολοκληρώνει 48 έτη παρουσίας στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας. Με την ίδρυσή της, βρέθηκε εξ αρχής στο επίκεντρο των πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να παρουσιάζει και να προτείνει προς όλον τον ελληνικό λαό - χωρίς αποκλεισμούς κι εξαιρέσεις, ένα πλαίσιο αρχών κι αξιών ανάλογο του οράματος που είχε αυτός και οι συνοδοιπόροι του για μία Ελλάδα ανανεωμένη, ελεύθερη και κυρίαρχη· και για ένα πολιτικό σύστημα υγιές, διάφανο, ισχυρό· ικανό να απαντά στις όποιες προκλήσεις και προπάντων, δημιουργικό, αντιπροσωπευτικό και συναινετικό.

Διαβάζουμε στην ιδρυτική της διακήρυξη, όπως είναι δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του κυβερνώντος κόμματος: "Το μέγα θέμα της εποχής μας είναι η δημοκρατία. Όλοι μιλούν περί δημοκρατίας, ολίγοι όμως την καταλαβαίνουν και ολιγότεροι έχουν τη θέληση και την ικανότητα να την εφαρμόζουν. (...) αυτό το θαυμάσιο και ευαίσθητο πολίτευμα είναι δύσκολο στην εφαρμογή του. Και προϋποθέτει ειδικές συνθήκες, χωρίς τις οποίες δεν ημπορεί να ανθίσει και να καρποφορήσει."

Μετρούμε ήδη μισό αιώνα από τότε και το μέγα θέμα εξακολουθεί να είναι η ποιότητα της δημοκρατίας που έχουμε! Ακόμη προσπαθούμε να συνεννοηθούμε, ακόμη προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα αυτονόητα! Και τούτο συμβαίνει είτε επειδή οι όποιες αξίες και οι αρχές είναι κενές περιεχομένου, είτε γιατί ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας είναι ανίκανος ή - ακόμη χειρότερα - μη διατεθειμένος να εφαρμόσει την δημοκρατία στην πράξη.

Το όραμα της Νέας Δημοκρατίας - όπως το περιέγραψε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής - ήταν σαφές και ξεκάθαρο: "Ένα καλύτερο κι ασφαλέστερο μέλλον". Δηλαδή, ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, με σεβασμό, με αλληλεγγύη, με δικαιοσύνη, με ευκαιρίες για όλους και προς όλους. Η ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ είναι ένα πολύ σημαντικό πολιτικό κείμενο και σας προτρέπω να το διαβάσετε, όσοι δεν το έχετε διαβάσει.

Η δική μου η απορία είναι, πώς να φανταζόταν άραγε ο ιδρυτής της ότι, από κόμμα αρχών κι αξιών θα γινόταν κάποτε στέγη φίλων φαρμακέμπορων, παιδόφιλων, βιαστών, εκβιαστών, καιροσκόπων, ανόητων, χουντικών, φασιστών και λοιπών... κόπων και βασάνων.

Θα μου πείτε, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι καλύτερες; Μα, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης εδώ! Η πολιτική ζωή δεν είναι καλλιστεία. Ομιλούμε για την "ελίτ" (όπως αυτοδιαφημίζονται κι αυτοθαυμάζονται) του πολιτικού μας συστήματος ή μήπως όχι; Αν όμως θέλουμε να συγκρίνουμε, φοβάμαι, το αποτέλεσμα θα στενοχωρήσει πολύ τους φίλους νεοδημοκράτες. Ή έχεις ήθος, αξίες, αρχές για να πορεύεσαι και όραμα για να εμπνέεις ή βολεύεσαι και βολεύεις κι άσ’ τους άλλους να κουρεύονται - κατά το κοινώς λεγόμενο.

Υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, η μεγάλη συντηρητική παράταξη, δυστυχώς για το πολιτικό μας σύστημα, έχει απολέσει την ιδεολογική της θεμελίωση κι έχει χάσει την πολιτική της ταυτότητα.

Έχει μετατραπεί σε έναν μηχανισμό εξυπηρέτησης των συμφερόντων και των επιδιώξεων της οικογένειάς του, η οποία μάλιστα, έχει προκαλέσει πολλά δεινά σε αυτόν τον τόπο ήδη από την εμφάνισή της στα πολιτικά μας δρώμενα.

Έχει εκφυλίσει κάθε έννοια διακυβέρνησης κι έχει καταστεί κέντρο διεκπεραίωσης και διανομής προνομίων και διευκολύνσεων προς ...«ομόκεντρους κύκλους».

Είναι ένας οργανισμός… τί οργανισμός; "Διαλυτικό μύκητα" τον χαρακτηρίζει ο Νίκος Καραχάλιος (σύμβουλος δύο πρώην πρωθυπουργών της ΝΔ) δίχως συνοχή, ομοιογένεια, δικλείδες και κανόνες λειτουργίας, αποσυνδεδεμένος από την κοινωνία και τους πολίτες.

Για την τοξικότητα που αποπνέει και το αποτύπωμα που ήδη αφήνει, δεν χωρά καμία αμφιβολία. Θα έρθει η ώρα που θα βγουν στην επιφάνεια (σχεδόν) όλα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και τότε θα γνωρίζουμε όλοι μας το πραγματικό μέγεθος της ζημιάς.

Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι μόνον ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε "ο εκτσογλανισμός της πολιτικής ζωής ως το τελευταίο στάδιο του μητσοτακισμού", όπως πολύ σωστά σημειώνει ο γνωστός ποινικολόγος και συνταγματολόγος, Γιάννης Ματζουράνης.  

Η αμηχανία, η απάθεια και η σιωπή που επιδεικνύουν τα υγιή στοιχεία της κυβερνώσας παράταξης – όσα εν πάση περιπτώσει έχουν απομείνει -  συνιστά μείζον πολιτικό ζήτημα κι έχουν ίσως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για όσα συμβαίνουν, όπως συμβαίνουν καθώς, αν και αναγνωρίζουν το πρόβλημα, δεν οδήγησαν τα πράγματα σε ρήξη φοβούμενες πως θα χρεωθούν με "προδοσία". Αν και στην προκειμένη περίπτωση, θα ήταν μάλλον "λύτρωση". Η στάση τους είναι στάση συνενοχής.

 

Η αγορά ουρανίου και η ΕΕ

 γράφει ο Γρηγόρης Κοτσίρης

Σε προηγούμενο κείμενο αναφερθήκαμε στις δυνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ο πόλεμος στην Ουκρανία, στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, σε ό,τι αφορά την αγορά ουρανίου (https://www.geoeurope.org/2022/05/07/i-agora-oyranioy-kai-o-polemos-stin-oyk/). Στο κείμενο που ακολουθεί, αναφερόμαστε κυρίως, στις ευρωπαϊκές αγορές.

Στην Ευρώπη, μιλούν πολύ για το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά από σκοπιμότητα σιωπούν για το εμπλουτισμένο ουράνιο. Ωστόσο, η ΕΕ εξαρτάται περισσότερο από αυτό παρά από το φυσικό αέριο. Ταυτόχρονα, υπάρχει και τεχνολογική εξάρτηση, την οποία οι ευρωπαϊκοί πυρηνικοί σταθμοί δεν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν χωρίς σοβαρές ζημιές στην παραγωγή. Το κλείσιμο από τη Μόσχα της «κάνουλας του ουρανίου» απειλεί να υπονομεύσει την παροχή ρεύματος σε ολόκληρες χώρες. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2022/07/07/i-agora-oyranioy-kai-i-ee/

 

 

 

Ο διάδρομος Βορρά-Νότου

γράφει ο Παύλος Χριστόπουλος 

Στο πλαίσιο του 25ου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (SPIEF), υπεγράφη συμφωνία για την ανάπτυξη του διαδρόμου Βορρά-Νότου, ο οποίος θα παρέχει στη Ρωσία σταθερούς διαύλους επικοινωνίας με τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία.

Ο μεταφορικός διάδρομος Βορρά-Νότου θα συνδέει το ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας με την Ινδία. Αυτός ο διάδρομος θα έχει πολλούς κλάδους, επομένως το έργο είναι γεωπολιτικής σημασίας όσον αφορά τη συμπερίληψη του Ιράν, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν στις οικονομικές δραστηριότητες.

 

Πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία

γράφει ο Θάνος Σεραλίδης

Σχεδόν τέσσερις μήνες μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, από στρατιωτική άποψη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωσία θα κερδίσει. Μετά την κατάληψη των εδαφών της Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, εκτιμάται ότι είναι θέμα χρόνου η κατάληψη των εδαφών της Δημοκρατίας του Ντονέτσκ. Φαίνεται επίσης ότι έχει ξεπεράσει με επιτυχία το κύμα των δυτικών κυρώσεων κατά της οικονομίας της. Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, έθεσαν ξανά σε λειτουργία το στρατιωτικό βιομηχανικό τους πλέγμα και επιβλήθηκαν στην Ευρώπη, αναγκάζοντάς την, εκτός από την προμήθεια αμερικανικών οπλικών συστημάτων, να πληρώσει ακριβά τα τρόφιμα και την ενέργεια. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2022/07/05/prosfates-exelixeis-stin-oykrania/

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι η Τουρκία

Υπάρχει πλέον ικανός αριθμός εμπεριστατωμένων άρθρων κι αναλύσεων, και σε έντυπη και ηλεκτρονική έκδοση, αναφορικά με τα αποτελέσματα της Συνόδου του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν συμμερίζονται τις εκτιμήσεις της ελληνικής κυβέρνησης κι απορρίπτουν την θετική αποτίμηση της Αθήνας για ό,τι αφορά στο πεδίο των ελληνοτουρκικών κι ευρωτουρκικών σχέσεων. Στην συνέχεια θα εξηγηθεί το γιατί. Προηγουμένως όμως, ας θυμηθούμε με ποιο σκεπτικό μετέβησαν στην Μαδρίτη Κυριάκος Μητσοτάκης και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, για να επαναβεβαιώσει την προσήλωσή της Ελλάδας στους ευρωατλαντικούς δεσμούς, την υποστήριξή της στην διεύρυνση της Συμμαχίας αλλά και για να απαντήσει σε τυχόν προκλήσεις της τουρκικής πλευράς – όπως στελέχη της ΝΔ και συστημικά μέσα ενημέρωσης είχαν επιμελώς φροντίσει να προκαταλάβουν την ελληνική κοινή γνώμη, το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε της Συνόδου.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, για να αναδείξει την Τουρκία ρυθμιστή των ευρωπαϊκών θεμάτων.

Και οι δύο επέτυχαν τον αντικειμενικό τους σκοπό. Από εκεί και ύστερα, ο δρόμος της διεύρυνσης δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η ασφάλεια της Ευρώπης παραμένει ζητούμενο και το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ; Με δεδομένη την αδυναμία των ευρωπαϊκών ηγεσιών να διακρίνουν εγκαίρως απειλές, πραγματικές απειλές! και να αξιολογούν το είδος και το μέγεθος των προκλήσεων που παρουσιάζονται μπροστά τους κάθε φορά, μας επιτρέπεται να ομιλούμε από τώρα για μία μεγάλη αποτυχία. 

Σουηδία – Φινλανδία – Τουρκία 

Αν μη τι άλλο, η Τουρκία θα ήθελε κάτι καλύτερο από ένα γενικόλογο κείμενο σαν κι αυτό που τελικά υπεγράφη από τους Υπουργούς Εξωτερικών των τριών χωρών. Δηλαδή, της Τουρκίας, της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Εντούτοις, η υπογραφή ενός μνημονίου κατανόησης και συνεργασίας δεν ήταν το ζητούμενο στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Γι’ αυτό και η στάση των Τούρκων ήταν μάλλον χλιαρή.

Από την άλλη, τα χαμόγελα των ευρωατλαντιστών περίσσευαν κι οι διαβεβαιώσεις περί ενός «έντιμου» συμβιβασμού τύπου win-win ή ...kazan-kazan, κατά την προσφιλή έκφραση του Τούρκου Προέδρου στη γλώσσα του, έδιναν κι έπαιρναν. «Ξεπεράστηκε ο σκόπελος». «Πρυτάνευσε η λογική» και οι «συμμαχικοί δεσμοί είναι πιο ισχυροί από ποτέ».

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί ένα μέλλον χωρίς την Τουρκία. Μια  σειρά χωρών από τις Η.Π.Α. και τη Μεγάλη Βρετανία, μέχρι την Ισπανία και την Ιταλία μα, ακόμη και  η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, δεν αντιλαμβάνονται την Τουρκία ως «συστημική πρόκληση», παρά την έως τώρα συνολική συμπεριφορά της και τις έντονα ευδιάκριτες διαφορές σε πολιτικό, πολιτισμικό, αξιακό και ιδεολογικό επίπεδο. Έτσι, είναι πάντοτε διατεθειμένες να κάνουν υποχωρήσεις και να επιδιώκουν συμβιβασμούς, χωρίς ωστόσο να διασφαλίζουν ένα μίνιμουμ σταθερότητας κι ασφάλειας. Πάνω και πέρα απ’ όλα σημασία έχει η επικαιροποίηση του αφηγήματος της «συνοχής» και της «συνεννόησης»…

Δεν πρόλαβε ο Πρόεδρος Ερντογάν να επιστρέψει στην Τουρκία κι ευθύς αμέσως επανέλαβε - με την γνωστή αυθάδη ρητορική του - εκβιασμούς και απειλές, απαιτώντας εφαρμογή των συμφωνηθέντων, όπως τα εννοεί και τα ερμηνεύει η τουρκική ηγεσία, προκαλώντας εκ νέου πονοκέφαλο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αφού, ο δρόμος μέχρι τη επικύρωση της ένταξης Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ από το τουρκικό κοινοβούλιο θα είναι μακρύς.

Οι απαντήσεις της φινλανδικής Προεδρίας και του Υπουργού Δικαιοσύνης της Σουηδίας σε αυτές τις απαιτήσεις, καταδεικνύουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο αυτή την διαφορά ερμηνείας την οποία κι επισημαίνουμε και παράλληλα, επαληθεύονται για πολλοστή φορά όλοι όσοι έχουν κατ’ επανάληψη εκφράσει την άποψη ότι, η Άγκυρα όχι μόνον δεν σέβεται την υπογραφή της αλλά, κι ερμηνεύει συμφωνίες, συνθήκες και μνημόνια συνεργασίας μέσα από το πρίσμα των δικών της "ευαισθησιών", φιλοδοξιών κι επιδιώξεων.

Όμως, αυτό το γνωρίζουν όλοι! Συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής κυβέρνησης. Το γνωρίζει και ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ ο οποίος, μόνο που δεν δακρύζει κάθε φορά που προφέρει το όνομα της γειτονικής μας χώρας. Γι’ αυτό και παρουσιάστηκε και προτάθηκε προς τα ενδιαφερόμενα μέρη ένα κείμενο επιτηδευμένα γενικόλογο ώστε, Σουηδία και Φιλανδία να νιώθουν ικανοποιημένες μέσα από ασάφειες και κενά, η δε Τουρκία, να εξακολουθεί να έχει την ευχέρεια των αξιώσεών της.

Οι αξιώσεις του τουρκικού παράγοντα κι οι αυταπάτες μας

Η στάση της Τουρκίας στην Μαδρίτη δεν ήταν παρά μία κίνηση τακτικισμού καθώς, και σύμφωνα πάντα με την τουρκική θεώρηση, κάθε συμφωνία μπορεί και ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Άρα, ποιά ερμηνεία θα υπερισχύει κατά περίπτωση; Εκείνη των Σουηδών και των Φιλανδών ή των Τούρκων;

Στην ουσία τώρα. Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά ότι στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. το εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο λειτουργούν ως δικλείδες ασφαλείας, ώστε όλοι να απολαμβάνουν της προστασίας του Νόμου, πολίτες ή μη. Άρα, το διακύβευμα δεν αφορά σε απελάσεις ή στις όποιες νομικές υποχωρήσεις στα όρια του «ανεκτού». Άλλο είναι το θέμα. Η Τουρκία αποκτά λόγο στα νομικά πράγματα των δύο αυτών χωρών - κατά συνέπεια, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δικαίως θα αναρωτηθείτε: μα, δεν συμβαίνει ήδη; Συμβαίνει. Έχουμε πλήθος τούρκων και ισλαμιστών «ακτιβιστών» και τουρκοϊσλαμιστικών κομμάτων και οργανώσεων που για λόγους «πολιτικής ορθότητας» μπορούν και δραστηριοποιούνται εντός - και πολλές εκτός -  θεσμικού πλαισίου στο εσωτερικό των χωρών της Ε.Ε. όμως, είναι η πρώτη φορά που ευρωπαϊκές χώρες υποχρεώνονται να αποδεχτούν την συμμετοχή και τον έλεγχο της Τουρκίας στο νομοθετικό τους έργο.

Επιπλέον, με την συναίνεσή τους, ανοίγει ο δρόμος για συμμετοχή της Τουρκίας στις πολιτικές ασφάλειας κι άμυνας της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης της όποιας διευκόλυνσης συμμετοχής της στο έργο της PESCO.

Κάποια στιγμή, πρέπει να τελειώνουμε με τις όποιες αυταπάτες μας και να θέσουμε ευθέως πολύ συγκεκριμένα και σοβαρά ερωτήματα στους εταίρους μας. Ευρωπαίους και νατοϊκούς:

Από πού κι ως που μία ασιατική χώρα, μία ισλαμιστική χώρα, μια κατοχική δύναμη, μια χώρα με παρουσία σε εμπόλεμες ζώνες και ενεργή εμπλοκή σε συγκρούσεις που δεν εξυπηρετούν τα ευρωατλαντικά συμφέροντα και πολλές φορές στρέφονται κατά αυτών· με παθητική στάση στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες, με παρεμβάσεις στο εσωτερικό άλλων χωρών· μια χώρα που αποδεδειγμένα υποστήριξε κι εξακολουθεί να υποστηρίζει το ισλαμικό κράτος - ό,τι κι αν έχει απομείνει αυτό· μια χώρα που αμφισβητεί συνθήκες και συμφωνίες που η ίδια έχει υπογράψει, που καταπατά κάθε έννοια δικαίου, που δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, που αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα κυρίαρχων χωρών, απειλεί την ασφάλειά τους κι επιβουλεύεται τον πλούτο τους… αυτή η χώρα μπορεί να συμμετέχει στις πολιτικές άμυνας κι ασφάλειας στον ευρωπαϊκό χώρο; Μπορεί να είναι κομμάτι του ελεύθερου, δημοκρατικού και πολιτισμένου κόσμου και να απολαμβάνει οικονομικών κι άλλων προνομίων; Μπορεί να εξοπλίζεται με ευρωπαϊκά όπλα; Μπορεί να έχει λόγο και ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα;

Αυτήν την (ανανεωμένη) εικόνα θέλει να βγάλει προς τα έξω η Ευρωαντλαντική Συμμαχία; Αυτές είναι οι αξίες κι οι αρχές της; Με αυτόν τον χαρακτήρα θα εγγυηθεί την «ελευθερία», την «δημοκρατία», την «ειρήνη», την «δικαιοσύνη» και την «ευημερία»… στο όνομα των οποίων δρα ή καλείται να δράσει οπουδήποτε στον κόσμο;

Δεν βλέπουν οι νατοϊκοί και οι Ευρωπαίοι - κυρίως οι δεύτεροι, τί κρύβεται στις «ανησυχίες» και στις «ευαισθησίες» των Τούρκων;

Η απάντηση είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες των ευρωπαϊκών και νατοϊκών χωρών, αδυνατούν να αντικατοπτρίσουν στους σχεδιασμούς και τις αποφάσεις τους ό,τι σκέπτονται και ό,τι επιθυμούν στην πλειοψηφία τους οι πολίτες τους. Σχεδόν σε όλα τα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών άμυνας κι ασφάλειας.  

Η «πολιτική μπίζνα» αγνοεί αυτή τη πραγματικότητα κι ως εκ τούτου, η Τουρκία εξακολουθεί να θεωρείται αναγκαίος και σημαντικός εταίρος. Η Τουρκία όμως έχει επιλέξει στρατόπεδο. Και το στρατόπεδο αυτό δεν είναι το συμμαχικό!

Αν το ΝΑΤΟ επιθυμεί να διακρίνει απειλές και προκλήσεις, μάλλον θα πρέπει να κοιτάξει στο εσωτερικό του. Αν οι ευρωπαϊκοί λαοί επιθυμούν να είναι ελεύθεροι και ασφαλείς θα πρέπει να λάβουν τα μέτρα τους απέναντι στην Τουρκία, όσο είναι ακόμη νωρίς.

 

Το γελοίον του πράγματος…

 

Συζήτηση χθες στη Βουλή, έπειτα από αίτημα του πρωθυπουργού, με αντικείμενο την ενημέρωση του Σώματος σχετικά με τις … "κοινωνικές πολιτικές" της κυβέρνησης. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συζήτηση δεν περιορίστηκε σε αυτές κι ήταν πολλά εκείνα στα οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός. Τα περισσότερα άνευ ουσίας.

 

Θα σταθώ όμως σε ένα σημείο των λεγομένων του που, νομίζω, είναι άξιο σχολιασμού: Σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη, όταν φτάσει η ώρα των εκλογών οι πολίτες θα θυμούνται την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ… Προφανώς. 

 

Η αλήθεια ωστόσο είναι, αγαπητέ κύριε πρωθυπουργέ, όταν έρθει η ώρα, θα θυμηθούμε πρώτα και κύρια τα δικά σας πεπραγμένα. 

 

Θα θυμηθούμε την τρομοκρατία και τον εκβιασμό των γονέων και των παππούδων μας, με σκοπό την υποχρεωτική κατανάλωση επικίνδυνων - όπως αποδεικνύεται μέρα με την ημέρα - φαρμακευτικών σκευασμάτων.

 

Θα θυμηθούμε την διάλυση του συστήματος υγείας… "πολυτέλεια" το χαρακτήριζε το alter ego σας.

 

Θα θυμηθούμε τα πρόστιμα και τους περιορισμούς μετακινήσεων των ελλήνων πολιτών την ώρα που τουρίστες και λαθρομετανάστες σουλατσάριζαν ελεύθερα από εδώ κι από εκεί.

 

Θα θυμηθούμε την καταστροφή της πραγματικής ελληνικής οικονομίας με τα βλακώδη "εξοδόχαρτα", τα αχρείαστα lockdown και την κοροϊδία του take away… 

 

Θα θυμηθούμε τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τα bonus στους "άριστους" και τους "εκλεκτούς" καθώς, και τις ρήτρες αναπροσαρμογής. (Λεφτά υπάρχουν και θα υπάρχουν!)

 

Θα θυμηθούμε επίσης την περιβαλλοντική/τουριστική/οικονομική καταστροφή στην Εύβοια, την Πελοπόννησο και την Στερεά. 

 

Θα θυμηθούμε επιδόματα και χαρτζιλίκια...

 

Θα θυμηθούμε κι άλλα πολλά που δεν τιμούν ούτε εσάς τον ίδιο, ούτε την παράταξή σας. Αυτά τα λίγα για αρχή. Μέχρι τις εκλογές, θα έχουμε να λέμε…

Νόμιμη πρακτική ο εκβιασμός για το Συμβούλιο της Επικρατείας

 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε «συνταγματικά ανεκτό» και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για τους άνω των 60 ετών συμπολίτες μας και την επιβολή του μηνιαίου προστίμου των 100 ευρώ.

Την απόφαση ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Δημήτρης Σκαλτσούνης, χθες, τελευταία ημέρα παραμονής του στο δικαστικό σώμα καθώς από σήμερα είναι συνταξιούχος και μάλιστα… προνομιούχος.

Διάβασα πολλές αναρτήσεις και πολλά οργισμένα σχόλια. Εγώ δεν θα εκφραστώ με την ίδια απρέπεια. Δεν έχει κανένα νόημα. Ωστόσο, όπως συνήθως συμβαίνει και όπως πραγματικά είναι, το ζήτημα δεν είναι μόνο νομικό ή πολιτικό. Είναι πρωτίστως ηθικό. Και το "υποχρεωτικά ανεκτό" της συγκεκριμένης απόφασης, της συγκεκριμένης σύνθεσης της ολομέλειας του ΣτΕ, στερείται ηθικής βάσης, ακόμη κι αν τα εμβόλια ήταν απολύτως ασφαλή.

Αποφάσεις σαν κι αυτή, εκδιδόμενες μάλιστα από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο που «… αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ελληνικού συστήματος δικαστικού ελέγχου της διοικητικής δράσης και της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων»  προσβάλουν την δημοκρατία μας, πλήττουν (κατ’ επανάληψη) αποφασιστικά το κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, κι επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η απόδοση δικαιοσύνης μπορεί να χαρακτηριστεί και είναι πράξη επαίσχυντη αν κι εφόσον ο δικαστής γράφει το Σύνταγμα στα παλαιά του υποδήματα, αγνοεί το πνεύμα του Νόμου - που έχει ορκιστεί να υπηρετεί - για να εξυπηρετεί τις σκοπιμότητες της οποίας προσωρινής εκτελεστικής εξουσίας ή - ακόμη χειρότερα - για να διασφαλίζει τα κέρδη εμπορικών εταιρειών…

Το καλό είναι πως η απόφαση αυτή βοηθά πολλούς αναποφάσιστους ή αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους να πάρουν κι αυτοί με τη σειρά τους τις δικές τους αποφάσεις .

Πιθανόν και το εύχομαι, η απάτη των εμβολίων και το υποχρεωτικό σπονσοράρισμα των τριήμερων του πρωθυπουργού από τους υπερήλικες συμπολίτες μας, θα είναι το τέλος του επιτελικού τσίρκου που ήρθε με πολλές προσδοκίες μεν, θα φύγει αφήνοντας πίσω του μεγάλη καταστροφή δε.