Λίγες σκέψεις για την κοινωνική διάσταση του Λαϊονισμού

Η είσηγησή μου στην 47^η Ολομέλεια της Λέσχης LIONS Πατρών - ''ΑΡΕΘΑΣ ΠΑΤΡΕΥΣ'' 

Με πολύ χαρά δέχτηκα την πρόταση του Προέδρου μας, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας απόψε κι εύχομαι πραγματικά, αυτή να είναι η αρχή ενός κύκλου ανταλλαγής απόψεων μεταξύ μας… απόψεων που θα μας προσθέσουν γνώσεις, θα μας προβληματίσουν ενδεχομένως… παράλληλα δε, θα ενδυναμώσουν τους δεσμούς φιλίας και συνεργασίας ανάμεσά μας!

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς! Σε συνθήκες άδικες! Σε στιγμές ανάγκης! Η Ελλάδα σήμερα, η χώρα μας, αποτελεί ίσως το καλλίτερο – δυστυχώς – σχετικό παράδειγμα…

Πολλοί από εμάς αναζητούν απεγνώσμενα νόημα και στήριγμα σε ό,τι συμβαίνει και για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, όμως, η καθημερινότητα είναι αμείλικτη κι οι καλλίτερες των προθέσεων μπορούν να δοκιμάζουν την απογοήτευση από την ειρωνεία και την χλεύη των «βολεμένων», των αδιάφορων κι όλων εκείνων που ποτέ δεν προσπάθησαν το ελάχιστο για την αναβάθμιση, την προσωπική τους και την συλλογική κατ’ επέκταση… Όλων εκείνων που ποτέ δεν πίστεψαν πως όλοι μαζί, μπορούμε να καταφέρουμε μικρά θαύματα ακόμη κι όταν αυτά φαντάζουν αδύνατα!

Δυστυχώς και μετά από αιώνες αγώνων, αποτυχιών, μα, κυρίως επιτευγμάτων σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης ενασχόλησης, αξίες κι αρχές τίθενται ξανά και ξανά υπό αμφισβήτηση.

Δικαιώματα καταπατώνται… όλα έχουν την τιμή τους κι όλα αγοράζονται…

Ο καιροσκοπισμός και το εφήμερο αναδεικνύονται σε μέγιστες αξίες κι αποτελούν δείγμα επιτυχίας(!)… προτείνονται ως η ενδεδειγμένη οδός για την επίτευξη μιας καλής… «ζωής» η οποία – δεν πειράζει – ας είναι κενή περιεχομένου… φτάνει μόνον να είναι λαμπερή! 

Όνειρα κι ελπίδες χάνονται και σβήνουν τόσο γρήγορα, όσο αυξάνει κι η ταχύτητα με την οποία εκτυλίσσεται η πραγματικότητά μας.

Η καλή πίστη έχει φτάσει να θεωρείται ελάττωμα και γελοιοποιείται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια!

Εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες του κόσμου, φροντίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια τον δίχως επιστροφή ξεπεσμό μας, καταστρέφοντας αντί να δημιουργούμε!

Απαιτούμε με θράσος δίχως να προσφέρουμε… ζητούμε προνόμια χωρίς υποχρεώσεις.

Νιώθουμε ασφαλείς στον μικρόκοσμό μας και δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να δει λίγο πιο πέρα, έξω από τους 4 τοίχους της ιδανικής φυλακής μας-«ασφάλειας».

Καταστήσαμε εαυτούς μόνους, απομονωμένους συνειδητά κι έτσι, αφαιρέσαμε ίσως την πιο σημαντική έννοια του εαυτού που δεν είναι άλλη από τον διπλανό μας!

Εσφαλμένα κι ενδεχομένως συνειδητά, αυτό θεωρήθηκε και θεωρείται από πολλούς ακόμη, πρόοδος και πολιτισμός.

Ευτυχώς όμως, όχι από όλους!  

Στο αντίποδα μίας ζοφερής και παγκόσμιας (εντός εισαγωγικών) «αλήθειας» – έτσι όπως πολύ συνοπτικά προσπάθησα μόλις να παρουσιάσω – βρισκόμαστε εμείς!

@

WE SERVE!

ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ!

Σκεφτείτε για λίγο, πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μια λέξη! Μια λέξη που εξυψώνει τον άνθρωπο, του προσδίδει μεγαλείο ---- και όχι! Δεν είναι ένα ακόμη απλό «πιασάρικο» λογότυπο, ούτε σύνθημα ή προσδιορισμός.

Δεν μπορεί παρά να είναι – κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται - ως μία κατάσταση βιωματική που σηματοδοτεί την αέναη και φυσική ανάγκη μας για προσφορά, εξέλιξη, δημιουργία, προοπτική, ευημερία…

Στον πληθυντικό! Διότι στοχεύει και προτρέπει την συμμετοχή και την συν-ευθύνη, πιστεύοντας στην ισότητα και την ισονομία, απορρίπτοντας κάθε διάκριση… αμβλύνοντας κάθε διαφορά!  

Απευθύνεται σε ολόκληρη την κοινωνία  -  σε κάθε κοινωνία - διότι, επιθυμεί να επιφέρει την προαγωγή της στο σύνολό της, με την ενίσχυση εννοιών όπως η προσφορά, η αλληλεγγύη, η ασφάλεια, η ανοχή, η κατανόηση, ο σεβασμός, η δικαιοσύνη…

Δίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στην στήριξη του ανθρώπου… του αδύναμου… του ανυπεράσπιστου…  

Ενθαρρύνει κάθε προσπάθεια ατομική ή συλλογική, κι αγκαλιάζει κάθε αναζήτηση και κάθε επιδίωξη που σκοπό έχει την ανάπτυξη της κοινωνικότητας, την συναδελφοσύνη, την πολιτισμική πρόοδο…

Στηρίζει τις ευαισθησίες του ανθρώπου και του παρέχει το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο εφαρμογής κάθε πρωτοβουλίας, κάθε δράσης που μπορεί να συνδράμει αποφασιστικά στην προσωπική και κοινωνική του ανάπτυξη.

Προτείνει έναν κώδικα ηθικής που θαυμάσια καλύπτει το κενό που εμείς ως άνθρωποι κι ως πολίτες φροντίσαμε να δημιουργήσουμε κι ενισχύει την ελπίδα πως αύριο μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς και ποτέ μόνοι!         

@

Αγαπητοί μου φίλοι και συνάδελφοι,

Η πατρίδα μας, ο λαός μας, ευτύχησαν να έχουν πλούσια και σημαντική ιστορία μεταξύ των άλλων πατρίδων και των άλλων εθνών.

Ο πνευματικός μας πολιτισμός κι οι παραδόσεις μας, η πίστη σε αξίες κι οι ευαισθησίες μας, που μας προσδιορίζουν ήδη από την αρχαιότητα, με βεβαιώνουν για την συμβατότητα του Λαϊονικού πνεύματος με το ίδιο μας το είναι!

Ο Λαϊονισμός  βρήκε στην μικρή αυτή γωνιά του κόσμου, έναν λαό, έναν μικρό λαό που μπορεί να ονειρεύεται, να ελπίζει, να πιστεύει… σε πείσμα όλων εκείνων που αμφισβητούν αυτή του την ευχέρεια.

Αλήθεια, ένας από εμάς δεν ήταν κι αυτός ο ίδιος ο ιδρυτής του θεσμού μας? Δεν ήταν οραματιστής? Δεν υπήρξε άνθρωπος της πίστης… της ελπίδας? … Του σεβασμού και της αξιοπρέπειας?

Μπορούμε να νιώθουμε περήφανοι ως συνεχιστές του έργου του… Ως σύντροφοι του ονείρου του… για μία καλλίτερη κοινωνία, για μία καλλίτερη παγκόσμια κοινωνία όπου ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ μόνος, ανυπεράσπιστος, πονεμένος ή αδικημένος!!!

Κανείς δεν μας υποσχέθηκε πως η ζωή θα είναι εύκολη.

Κανείς δεν μας έδειξε τον δρόμο…

… Γι’ αυτό κι ο Λαϊονισμός, μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως πυξίδα στα χέρια μας!

Ο Λαϊονισμός είναι προσφορά! Ανιδιοτελής προσφορά! Κι όπως μας ζητά να προσφέρουμε έτσι, κι αυτός με την σειρά του μάς προσφέρει! Μας προσφέρει αξίες κι αρχές που, όσο περισσότερο θα τις νιώθουμε μέσα μας και θα τις μοιραζόμαστε, τόσο καλλίτεροι άνθρωποι θα γινόμαστε!

Υπάρχει πιο εύκολος δρόμος?

Υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή?  

Πηγές:

Ποιοι είναι οι LIONS (Σύνθημα –Σκοποί – Στόχοι) / http://lionsclubarethaspatreus.blogspot.gr/2009/07/lions.html

Ο κώδικας ηθικής των LIONS / http://lionsclubarethaspatreus.blogspot.gr/2009/07/blog-post_18.html

Οι αντικειμενικοί σκοποί των LIONS / http://lionsclubarethaspatreus.blogspot.gr/2009/07/blog-post.html

Οι στοιχειώδεις υποχρεώσεις ενός LION / http://lionsclubarethaspatreus.blogspot.gr/2009/08/lion_01.html

 

Europeans today

 

1922 - 90 χρόνια μετά...

Μία εξαιρετική ταινία του Νίκου Κούνδουρου, βασισμένη σε αυθεντικές μαρτυρίες από το μυθιστόρημα του Ηλία Βενέζη "Το νούμερο 31328".

90 χρόνια πέρασαν από τον μεγάλο ξεριζωμό και φαίνεται πως οι μνήμες ξεθωριάζουν... αναπόφευκτα(?)... Για να μην ξεχάσουμε λοιπόν ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε και που πιθανόν θα πάμε... Ας έχουμε υπόψη μας εικόνες και λόγια και σκέψεις κι αισθήματα... αισθήματα... εικόνες... σκέψεις που γεννιούνται όχι από μίσος, ούτε κι από θλίψη για όσα χάθηκαν αλλά από υπερηφάνεια και τιμή για όσα κουβαλάμε μέσα μας ως έλληνες.

Τί κι αν τα χάσαμε όλα? Κερδίσαμε κάτι άλλο πιο σημαντικό! Μάθαμε να είμαστε άνθρωποι. Ο πόνος μάς το έμαθε αυτό κι η αμυαλιά μας. Η ματαιοδοξία μας κι η αλαζονεία μας! Αυτήν την νίκη κουβαλάμε μέσα μας! ... Αυτήν την ήττα! 

 

Montigliani: Ο καλλιτέχνης που ήθελε τα πάντα, ο άνθρωπος που δεν ζήτησε ποτέ τίποτα!

Κι ενώ ο χρόνος εξακολουθεί να δίνει σχήμα, μορφή και νόημα σε προσωρινές εικόνες… σε «οράματα και λείψανα»… να μας κλέβει στιγμές, αφήνοντάς μας ικανοποιημένους με την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας… ένα παιδί ορφανό, το παιδί του, το τυφλό εκείνο κορίτσι με το θολό, αναθεματισμένο και μίζερο βλέμμα στραμμένο άφοβα προς το σκοτάδι, ψάχνει απεγνωσμένα να τον βρει! Του φωνάζει! Τον φωνάζει με τ’ όνομά του!

Modigliani!

… Καμία απάντηση…

Άραγε, ποιά θα ήταν η αξία του αν δεν είχε επιλέξει την αυτοκαταστροφή? Αν η ζωή του δεν είχε υπάρξει δραματική ήδη από την στιγμή της γέννησής του? Αν δεν είχε πεθάνει τόσο νέος? Ακόμη και σήμερα, σχεδόν κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν πρόκειται περί μεγάλου καλλιτέχνη ή ενός μεγάλου… τίποτα! Κανείς άλλος δεν έχει προβληματίσει με την τόσο καθαρή κι αψεγάδιαστη απεικόνιση του κενού όσο αυτός…  

Καθόλου χυδαίος.

Ευαίσθητος και ρομαντικός…

Απλόχερος και συμπονετικός… κάποτε…

Γεμάτος σεβασμό για τα οράματά του.

Συνεπής στις ψευδαισθήσεις του….

Βίαιος και μοιραίος.

Μεγαλόσχημες αυθεντίες εκθειάζουν τις κομψές, ερωτικές γραμμές του… τις απαλές λεπτομέρειες… τις εκλεπτυσμένες και σαγηνευτικές καμπύλες… την χρωματική του παλέτα, τόσο, που φτάνουν στα όρια της υπερβολής, αναπτύσσοντας μία πληθωριστική, ανούσια, σχεδόν μυθική διάσταση του ίδιου και του έργου του ενώ - την ίδια στιγμή, αδυνατούν να δουν πως ο Modi υπήρξε - πάνω απ’ όλα - λάτρης της φυσικής ατέλειας και της αταξίας… ορκισμένος επί τούτω προβοκάτορας, γεμάτος απέχθεια για τον κομφορμισμό, τον συντηρητισμό και την προσποιητή ομορφιά που προσδίδει στην πραγματικότητα (ως προβολή του εαυτού μας) μία εξωραϊσμένη εικόνα του εσωτερικού μας γίγνεσθαι… ενός γίγνεσθαι που όλοι μας φοβόμαστε να παραδεχθούμε…

Πάντα ήθελα να γράψω για τον Modi και κάθε φορά που το αποφάσιζα, έβρισκα εύλογες δικαιολογίες για ν’ αναβάλω κάθε εγχείρημα. Με αφορμή τα εκατόν εικοσιοκτώ χρόνια από την γέννησή του, νιώθω την ανάγκη να το τολμήσω… να δοκιμάσω να κατανοήσω την σκέψη του… θέλω να προσπαθήσω να δω τον κόσμο μας μέσα από τη δική του ματιά, τη ματιά του παρατηρητή που αφήνει τα πάντα να συμβαίνουν γύρω του, αποφασισμένος συνειδητά να μην συμβάλλει στην διαμόρφωσή τους. Ελπίζω, να προσθέτω κάτι το ελάχιστο σε όλα όσα γράφονται κατά καιρούς για εκείνον…

Παρ’ ότι σημαντική κι αποδεκτή μορφή του avant-garde ρεύματος, παρέμενε διακριτικά στο περιθώριο και κρατούσε ασφαλείς αποστάσεις από κάθε θεωρητική κίνηση ή επιστημολογική προσέγγιση της τέχνης, χωρίς όμως να τον αφήνουν αδιάφορο ιδέες, έννοιες, συμπεράσματα, στοχεύσεις, ερμηνείες και κατευθύνσεις. Έτσι, η οπτική του παρέμενε καθαρή, αφήνοντάς τον απερίσπαστο περιπατητή του δικού του δρόμου. 

Κατά έναν παράδοξο τρόπο, τα έργα του, ως αντικατοπτρισμός του παρόντος, μπορούν και αποδίδουν με απόλυτη ακρίβεια την εποχή μας… τους ανθρώπους της εποχής μας! Το απύθμενο βάθος της ψυχής μας… το κενό που λίγο-λίγο αφήσαμε να διαμορφωθεί εντός μας…   

Κι είναι αυτό το κενό, το εσωτερικό κενό που στοιχειώνει… Μάταια έψαχνε να βρει τον εαυτό του μέσα από τη δημιουργία! Μάταια αναζητούσε την αποκάλυψη της «αλήθειας»! Σαν άλλος Δον Κιχώτης κυνηγούσε ανεμόμυλους, παλινδρομώντας μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Ανίκανος να κατανοήσει την «τάξη» του «φυσικού» κόσμου γύρω του, κατέρρεε λίγο - λίγο καθώς τα οράματά του τον απογοήτευαν, γίνονταν λείψανα το ένα μετά το άλλο και τον άφηναν μόνο του να στροβιλίζεται μεταξύ του επιθυμητού και του εφικτού!

Η Δουλτσινέα του δεν ήταν άλλη από την ίδια του τη ζωή! Εκείνη που ύπουλα του αφαιρούσε σιγά-σιγά, βασανιστικά, το μέλλον που τόσο απεγνωσμένα επιθυμούσε να έχει! Τί κι αν προσπαθούσε να την συγκινήσει με την τέχνη του? Τί κι αν απειλούσε θεούς και δαίμονες? Παρέμεινε όμηρός της μέχρι τέλους, αδύναμος ν’ αποτινάξει τα δεσμά της κι επέλεξε αναγκαστικά την αναπόφευκτη κι επώδυνη θυσία που, ίσως να τον εξιλέωνε στο διάβα της αιωνιότητας. Άλλωστε, το θύμα προκαλεί πάντοτε συμπάθεια παρά απέχθεια κι η φυματίωση τη εποχή εκείνη προκαλούσε απέχθεια… ίσως και λίγο οίκτο…

Η συνειδητοποίηση της εσωτερικής μας αδυναμίας να αντιπαρατεθεί στα ίσια με την πραγματικότητα, αποτελεί την πιο ατιμωτική ήττα που μπορεί κάποιος να υποστεί, και η ευαίσθητη ψυχή του καλλιτέχνη δεν ήταν δυνατό να αποδεχθεί τους όρους της παράδοσης. Έτσι, πεισματικά, σχεδόν ανόητα, συνέχισε τον αγώνα του κυνηγώντας φαντάσματα με κυρίαρχο εξ’ αυτών αερικό, την σμαραγδένια νεράιδα… μητέρα, κόρη, αδελφή, ερωμένη… καταστροφή… Όχι όμως δίχως όφελος! Ο Modi, με τον θάνατό του, ζωντάνεψε τις καρικατούρες του, έδωσε πνοή στ’ άψυχα έργα του και πήρε μαζί του, ως αντάλλαγμα, δυο ζωές… συντροφιά στην μοναξιά της σιωπής του…

 

Ο κόσμος μας, δεν του ήταν αρκετός! Η ματαιοδοξία μας, οι προκαταλήψεις μας, η αδικία, η  φτώχεια, η εξαθλίωση, ο πόνος, το μίσος, η προσωρινή μας… η στιγμιαία μας αθανασία, αυτή που θαρρείς πως κρατά αιώνια… η πολιτική, οικονομική, κοινωνική και κάθε άλλη θεσμική «ορθοδοξία» που δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας και παρ’ όλα αυτά μας τις επιβάλλουμε, υπήρξαν οι αήθεις εκείνες συνθήκες παράδοσης που δεν μπορούσαν να επιβληθούν σε ένα πνεύμα τόσο ανήσυχο, τόσο γήινο κι ανθρώπινο όσο του Modi.

Επίκαιρος σε κάθε εποχή, αναδεικνύει την ψυχική στασιμότητα που όλοι βιώνουμε αργά ή γρήγορα, προσδιορίζει με τρόπο κατηγορηματικό κι απόλυτο τα όριά μας και αναγάγει την μοναξιά σε κύριο χαρακτηριστικό του σύγχρονου ανθρώπου ο οποίος, αποστεωμένος από κάθε εσωτερικό ερέθισμα, ανακαλύπτει τελικά το εγώ του μέσα από την ίδια του την πτώση…

Γίνεται έτσι κοινωνός μιας εσωτερικής αλήθειας - ίσως της μόνης αλήθειας - η οποία θέλει τον άνθρωπο ελεύθερο κι αποδεσμευμένο από κάθε είδους καταναγκασμό… συνειδητό ή μη. Επιστρέφει στην επιφάνεια κι επιμένει σε αυτήν! Η ζωή αποκτά νόημα και προσφέρει την απαραίτητη δικαιολογία για ένα ακόμη βήμα πιο πέρα…

   

Πολλοί από τους σύγχρονούς του κι απ’ τους επόμενους, ακολούθησαν άλλον δρόμο. Παρασύρθηκαν, συμβιβάστηκαν και υπέκυψαν στον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Παρήγαγαν τέχνη αλά καρτ… - εκείνη την τέχνη που θαυμάζουμε σήμερα για την δήθεν μεγαλοφυΐα της! Την θέση του πήραν άλλοι, γνωστοί ή άγνωστοι. Επάξια κυρίως οι δεύτεροι, οι οποίοι αντιλαμβάνονται την δημιουργία με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο…  

Ακόμη πιο πολλοί, έσπευσαν να επωφεληθούν απ’ όλα όσα άφησε πίσω του. Και το παζάρι συνεχίζεται! Τα έργα του παράγουν χρήμα… τα χιλιάδες αντίγραφα της υπογραφής του παράγουν χρήμα. Η εικόνα του «καταραμένου» κι ασυμβίβαστου αυτοκαταστροφικού καλλιτέχνη - η πλέον αναγνωρίσιμη - παράγει χρήμα.

Η βιομηχανοποίηση της τέχνης και η εμπορευματοποίησή της αντί, να δημιουργεί πολιτισμό και γνώση, οδηγεί νομοτελειακά στο κενό καθώς, επιβάλλει τον μιμητισμό, επιβραβεύει την αντιγραφή, χειραγωγεί το πνεύμα, αλλοιώνει την φύση των πραγμάτων όπως ακριβώς και το περιεχόμενο της ίδιας της πραγματικότητας, την οποία γεμίζει με μουτζούρες, χρώματα κι ακατανόητες γραμμές… σκιάχτρα και πλαστικοποιημένα είδωλα που παρουσιάζονται ως «υψηλή τέχνη» στους απανταχού αδαείς κι αναλώσιμους κομπάρσους της ζωής… στις ορδές των βαρβάρων που νομίζουν πως ο πόλεμος είναι πολιτισμός!

Η μήτρα του αυθεντικού όμως, γεννά ομορφιά κι η ομορφιά αυτή αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς και μπούσουλας μέσα στον όλεθρο και την αναταραχή…

Αν κάποτε βρεθείτε μπροστά από έναν πίνακα του Modigliani, μην προσπαθήσετε να το αποσυμβολίσετε. Δεν χρειάζεται καν να ψάξετε βαθύτερα μέσα του. Ξεχάστε κριτικές, λόγια και ψίθυρους. Μην φαντάζεστε ιστορίες και μην πλάθετε εικόνες μέσα σας. Απλά, απολαύστε τον, κι αφήστε την απόλαυση αυτή - έστω κι αν είναι στιγμιαία -  να σας αποκαλύψει την αλήθεια του δημιουργού της. Θα εκπλαγείτε με αυτό που θα «δείτε»… 

 

Ῥομαντικὸς ἐπίλογος:

Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε

παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων

ἢ ἔστω μνημόσυνα.

Ὅταν δὲν ἔχετε

μαντέψει τὴ δύναμη

ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη

ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.

Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα

χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε

τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.

Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια

ὁ Νοστράδαμος.

Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ

στὴν Ἀποκαθήλωση.

Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.

Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα

καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.

Ἂν δὲν ἀκοῦτε τοὺς κεραυνοὺς εὐχάριστα

ὁπουδήποτε.

Ὅταν δὲν ξέρετε πῶς ὁ ὡραῖος Modigliani

τρεῖς ἡ ὥρα τὴ νύχτα μεθυσμένος

χτυποῦσε βίαια τὴν πόρτα ἑνὸς φίλου του

γυρεύοντας τὰ ποιήματα τοῦ Βιγιὸν

κι ἄρχισε νὰ διαβάζει ὦρες δυνατὰ

ἐνοχλώντας τὸ σύμπαν.

Ὅταν λέτε τὴ φύση μητέρα μας καὶ ὄχι θεία μας

Ὅταν δὲν πίνετε χαρούμενα τὸ ἀθῶο νεράκι.

Ἂν δὲν καταλάβατε πῶς ἡ Ἀνθοῦσα

εἶναι μᾶλλον ἡ ἐποχή μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ

ΧΡΩΜΑΤΑ

Μὴ μὲ διαβάζετε

ὅταν

ἔχετε

δίκιο.

Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν

δὲν ἤρθατε σὲ ρήξη μὲ τὸ σῶμα...

Ὥρα νὰ πηγαίνω

δὲν ἔχω ἄλλο στῆθος.

(Νίκος Καρούζος)

 

 

Απάντηση της ΔΕΗ

Σε απάντηση των όσων δημοσιεύσαμε και όλων όσων συζητήσαμε με στελέχη της ΔΕΗ, σχετικά με τις χρεώσεις για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, μας κοινοποιήθηκε το δελτίο τύπου της εταιρείας, με ημερομηνία 22 Μαρτίου 2012, το οποίο κι αναδημοσιεύουμε. 

Το κείμενο έχει ως εξής:

Με αφορμή αναφορές ΜΜΕ σχετικά με τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ), η ΔΕΗ ΑΕ υπογραμμίζει τα ακόλουθα:

Η ΔΕΗ, σε κάθε περίπτωση, τηρεί απαρέγκλιτα την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία.

Ειδικότερα, στην περίπτωση των χρεώσεων ΥΚΩ για το 2012 η ΔΕΗ - όπως και όλοι οι άλλοι προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας - είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει την απόφαση της ΡΑΕ 1527/2011, σε εφαρμογή των άρθρων 55 και 56 του πρόσφατου Νόμου 4001/2011, τα οποία ρυθμίζουν θέματα ΥΚΩ.

Σχετικά με τις διατάξεις του Ν. 2773/1999, που αφορούν τις ΥΚΩ, αυτές εξακολουθούσαν να ισχύουν για το 2011, με βάση την μεταβατική διάταξη του Ν. 4001/2011 και ειδικότερα το άρθρο 196, παρ. 14.

Στις παρεχόμενες ΥΚΩ εντάσσονται τα ακόλουθα:

1. Παροχή ρεύματος για τους κατοίκους των απομονωμένων νησιών σε ίδιες τιμές με αυτές των κατοίκων της ηπειρωτικής χώρας, παρά το γεγονός ότι το κόστος παραγωγής ρεύματος στα νησιά είναι κατά πολύ υψηλότερο.

2. Παροχή ρεύματος σε πολύ χαμηλές τιμές στις πολύτεκνες οικογένειες.

3. Παροχή ρεύματος σε χαμηλές τιμές για ευάλωτες κατηγορίες καταναλωτών, όπως άτομα με ειδικές ανάγκες, τρίτεκνοι με χαμηλό εισόδημα, μακροχρόνια άνεργοι κλπ, που εντάσσονται στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο (ΚΟΤ).

Παρ' όλα αυτά, να συμπληρώσουμε ότι πολλοί συνάνθρωποί μας συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται και να υποφέρουν, κυρίως οι ευάλωτες κατηγορίες καταναλωτών οι οποίες αναφέρονται στο δελτίο τύπου και σε πολλές περιπτώσεις, με ευθύνη της ίδιας της εταιρείας η οποία οφείλει - όπως η σύζυγος του Καίσαρα - και να είναι και να φαίνεται τίμια!

 

Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού το… ανάγνωσμα!

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μας – καθ’ ότι περίεργοι, παρουσιάζουμε ως παράδειγμα τον λογαριασμό ρεύματος ενός καταναλωτή, στον οποίο και φαίνονται οι παράλογες και παράνομες χρεώσεις της επιχείρησης… καταχρώμενη με αήθη τρόπο το εισόδημα του συγκεκριμένου καταναλωτή και κατά συνέπεια, όλων μας!!!!

Το άρθρο 29 του νόμου 2773/99 έχει καταργηθεί από τον Αύγουστο του 2011, με νεότερο νόμο που έχει δημοσιευθεί κανονικά και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως! (Νόμος 4001 179 Α 22/8/2011). Παρόλο που το θέμα δεν είναι καινούριο και βρίσκεται διαρκώς στην δημοσιότητα, η ΔΕΗ κάνει το κορόιδο… βλέπετε, μια επιχείρηση διορισμένων… «κολλητών» και «κουμπάρων» (ξέρουν στη Συγγρού τι εννοώ) απαξιεί να δώσει τουλάχιστον μία εξήγηση… μία πειστική απάντηση και συνεχίζει ακάθεκτη να ταλαιπωρεί τους πολίτες, να απομυζεί το εισόδημά μας πολλαπλασιάζοντας έτσι κέρδη που κανείς μας δεν γνωρίζει που πηγαίνουν… σίγουρα πάντως σε καμία έρευνα και σε καμία ανάπτυξη! Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να εισάγουμε ρεύμα από γειτονικές χώρες. Κι ο νοών νοείτω…

Εμείς, θα περιμένουμε τον κ. Στεριώτη να εμφανιστεί και να μας απαντήσει επιτέλους στα ερωτήματα που δημόσια του θέσαμε για την ΔΕΗ, τις πρακτικές της και το ρόλο της ως προς την κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση των πολιτών. Κι ελπίζουμε να το πράξει σύντομα!

Ως πολίτες, έχουμε υποχρέωση να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας… την αξιοπρέπειά μας… τον αγώνα μας για μία καλλίτερη ζωή… αυτή την καλλίτερη ζωή που κάποιοι θέλουν να μας την στερήσουν με το έτσι θέλω!!! 

 

 

Διαβάστε επίσης: 

Η ΔΕΗ εισπράττει παράνομα χαράτσι, που έχει καταργηθεί με νόμο!!! 

Ο νόμος 2773/99 αρθ. 29 έχει καταργηθεί και αυτό μπορούμε να ΜΗΝ το πληρώνουμε!!! 

Ο σκοτεινός κόσμος της ΔΕΗ 

ΚΙΜΩΝΑΣ ΣΤΕΡΙΩΤΗΣ... Ο ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΔ .. ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΤΟΥ 

Ο διαφωτιστικός κ. Στεριώτης 

Τα απίθανα επιδόματα συνεχίζονται

ΔΕΗ: Διάψευση δημοσιεύματος περί επιδόματος φαξ 580 ευρώ

ΔΕΗ: Εταιρεία ασυδοσίας ή εταιρεία κοινής ωφέλειας?

Χρόνια τώρα η ΔΕΗ αποτελεί τον υπ' αριθμόν ένα Δούρειο Ίππο του ελληνικού κρατικού παραλογισμού μέσα στα σπίτια μας και τις επιχειρήσεις μας! Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μία τοκογλυφική... κερδοσκοπική... - πείτε τη όπως θέλετε - επιχείρηση, η οποία λειτουργεί με τρόπο αήθη προς τους πολίτες (τους ονομάζει πελάτες) αποφασίζοντας ακόμη ακόμη και για το ποιός από εμάς έχει δικαίωμα να ζει ή να πεθάνει!?

Από τη μια βλέπουμε τους εργαζόμενούς της και τα στελέχη της να κάνουν party με τα δικά μας λεφτά... με τον δικό μας αγώνα... με τον δικό μας ιδρώτα, προσφέροντάς μας χείριστες υπηρεσίες κι από την άλλη, πρέπει να ανεχόμαστε τον "συνδιαχειριστή" των οικονομικών μας (υπό άλλες συνθήκες ονομάζεται νταβατζής) που, δίχως καμία κοινωνική ευαισθησία, μάς οδηγεί στην εξαθλίωση μην αποδίδοντας λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτα!

Προσοχή στους λογαριασμούς που λαμβάνετε! Κάντε εξονυχιστικό έλεγχο των χρεώσεων κι απαιτήστε την πλήρη και λεπτομερή ανάλυσή τους!!!  Η σαπίλα έχει προ πολλού περάσει τα σύνορα του βασιλείου της Δανιμαρκίας!

Περιμένουμε μέρες - και μάλλον μάταια - να επικοινωνήσει μαζί μας ο Κίμων Στεριώτης, Αν. Διευθυντής της επιχείρησης, παρ'ότι τον αναζητήσαμε, παρόλο που το ζήτημα είναι φλέγον για κάθε ελληνικό νοικοκυριό! 

Σκοπός δεν είναι να σταυρώσουμε κανέναν! Σκοπός είναι να βρούμε μία λύση! Να ξαναθυμηθούμε έννοιες όπως η ανθρωπιά... η ευαισθησία... η αλληλεγγύη... ο σεβασμός... η δικαιοσύνη... 

Πώς είναι δυνατόν η ΔΕΗ να κατεβάζει διακόπτες σε ανθρώπους που κινδυνεύει η ζωή τους για λίγα ευρώ? 

Ποιός κοστολογεί την ποιότητα της καθημερινότητάς μας? 

Ποιός κοστολογεί την ζωή μας?

Πώς εξηγούνται οι περίεγες κι αλλοπρόσαλλες χρεώσεις στους λογαριασμούς που λαμβάνουμε?

Γιατί επιλύονται ζητήματα που προκύπτουν κατά περίπτωση και μόνον αφού η εταιρεία πιεστεί μέσω της δημοσιοποίησής τους?

Θα μάς κάνετε την τιμή να μας απαντήσετε κ. Στεριώτη? 

Διαβάστε επίσης... κι εσείς κ Στεριώτη, θα τα βρείτε ενδιαφέροντα!

Δεν είχαν πληρώσει το… χαράτσι της ΔΕΗ. Τους έκοψαν το ρεύμα και κάηκε το σπίτι από κερί! 

Έκοψαν το ρεύμα σε ηλικιωμένο με προβλήματα υγείας! 

Έκοψαν το ρεύμα σε 76χρονο με αναπνευστικά προβλήματα!… 

Έκοψαν το ρεύμα σε οικογένεια με 9 παιδιά! 

Έκοψαν το ρεύμα στην μάνα που έχασε την 23χρονη κόρη της από νευρική ανορεξία

Έκοψαν το ρεύμα σε σπίτι ηλικιωμένης στον Άγιο Νικόλαο

Έκοψαν το ρεύμα σε ανήμπορη γυναίκα την επομένη των εκλογών! 

Εκοψαν το ρεύμα σε ανέργους 

Έκοψαν το ρεύμα σε 76χρονο με αναπνευστικά προβλήματα!

... Ορισμένες από τις εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες περιπτώσεις κοινωνικής αναλγησίας με εκτελεστικό όργανο, μία επιχείρηση που μόνον το κοινό όφελος δεν εξυπηρετεί! 

Κάνουμε λάθος αγαπητέ κύριε Στεριώτη? Η αξιοπρέπεια είναι δικαίωμα κι όχι εμπόρευμα.. η ζωή δεν είναι εμπόρευμα κύριε Στεριώτη, και δεν έχετε κανένα απολύτως δικαίωμα να την στερήσετε από κανέναν μας!  

   

Με το μέλλον των παιδιών μας δεν παίζουμε

Μία απάντηση από απλό πολίτη

@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΟΙ ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΦΑΡΜΑΚΑ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ ΠΕΙΝΑΝΕ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΙΒΛΙΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΠΗΡΑΜΕ ΚΑΤΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΦΩΤΟΤΥΠΙΩΝ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΟΥΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΜΑΚΡΙΑ?
@ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΑΖΕΣ-ΒΑΜΒΑΚΙ-ΟΞΥΖΕΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑ ΜΟΥ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΓΗ?
@ΓΙΑΤΙ…………ΓΙΑΤΙ…………ΓΙΑΤΙ………………….;;;

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ-ΥΠΗΡΕΤΕΣ, ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ ΞΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ!

Ένας βρώμικος πόλεμος διεξάγεται αυτό το διάστημα στις πλάτες των ελλήνων… τους «μαχητές» τους βλέπεις παντού τριγύρω σου… στο διαδίκτυο, την τηλεόραση, τις εφημερίδες… Αναρωτιέμαι, ποιές ήταν εκείνες οι... μεγάλες πολιτικάντζες που σκέφτηκαν τέτοιας ποιότητας προπαγάνδα για να εκφράσουν τις… «αγωνίες» τους!

Καθημερινά, λυσσασμένα, οι πάλαι ποτέ εκφραστές της «υπέρβασης» και της «επανίδρυσης» μας βομβαρδίζουν καθημερινά με μηνύματα, απειλές και διλήμματα! 

Ω, ναι! Κάποιοι ξέρουν καλά από βρώμικες δουλειές…

Επιτίθενται στους έλληνες, σε όλους εμάς, δίχως κανέναν ηθικό ενδοιασμό, μάς εκθέτουν στα τοξικά τους απόνερα, θεωρώντας μας ηλίθιους κι αναλώσιμους, ανίκανους να επιλέξουμε ορθά για το μέλλον μας… διότι, ως γνωστόν, μέλλον δίχως ΝΔ είναι αδιανόητο!

Για να σοβαρευόμαστε λιγάκι επιτέλους… ένα «κόμμα εξουσίας» θα έπρεπε αντί να ασχολείται με κατινιές, να έχει προτάσεις και λύσεις κι αυτές να προβάλλει!

Άντε μαλάκες, που βρήκατε πρόσφορο έδαφος για να εφαρμόσετε τις μαλακίες σας… Τόσα απωθημένα πια? Δεν θα ησυχάσει λιγάκι το… χεράκι σας?

(ζητώ συγγνώμη για την φρασεολογία μου, όμως, έρχεται κάποια στιγμή που οφείλουμε να χάνουμε την διακριτικότητά μας όχι χάριν εκτόνωσης αλλά μήπως και καταφέρουμε λίγη… αφύπνιση)

πηγές:

Youtube

 http://harryklynn.blogspot.gr/2012/06/blog-post_6634.html

 http://nd.gr/static/home.html

Κι αν έπεσε η Βασιλεύουσα…

Ελάχιστοι,

περιτριγυρισμένοι από «φίλους» και βαρβάρους,

Αποδέχτηκαν με παλικαριά το αναπόφευκτο:

Έχασαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, για να κερδίσουν την αιωνιότητα…

Πώς να έσβηνε μεμιάς το πνεύμα των τρωϊκών ηρώων?

Οι ψυχές των Λακεδαιμονίων…

… κι όλων εκείνων των ξεχασμένων της ιστορίας?

Πένθιμα μοιρολόγια στα χείλη των ζωντανών δεν ταιριάζουν…

Δεν μάς ταιριάζουν!

Κι ας έπεσε η Βασιλεύουσα!

Κι ας γίνηκε χαλασμός!

Κι ας γέμισε ο τόπος ματωμένες σκιές…

Εκείνη,

Άχρονη μέσα μας και περήφανη στέκει

Με τα λάβαρά της σηκωμένα

Σαν κάθε μέρα να είναι άγια Κυριακή!

Κι αν έπεσε η Βασιλεύουσα…

Κι αν έχασε η Δύση το άστρο της – ντροπή που πάντα θα κουβαλά!

Τα τείχη ερείπια κι αν γίνανε,

Ζωντανές στις πολεμίστρες στέκουν… αντέχουν!

Φωνές και προσευχές δια μέσου των αιώνων…

@

Αντιγράφω από το χρονικό της Αλώσεως της Πόλης…

1437 μ.Χ. 27 Νοεμβρίου. Ο βασιλιάς Ιωάννης Παλαιολόγος - αδερφός του Κωνσταντίνου - πηγαίνει στην Ιταλία για να ζητήσει βοήθεια για τον Τουρκικό Κίνδυνο. Στη θέση του στην Πόλη, μένει ο Κωνσταντίνος.

1439 μ.Χ. 6 Ιουλίου. "ʼAλωση της Ορθοδοξίας" επιχειρείται στην Ιταλία, αφού "υπογράφεται" στη Φλωρεντία η "Ψευδοένωση των εκκλησιών", από τον αδελφό του Κωνσταντίνου, βασιλέα Ιωάννη Παλαιολόγο… Αρνήθηκε τότε να υπογράψει ο μέγας Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός Επίσκοπος Εφέσσου , έχων το αξίωμα του Εξάρχου της Συνόδου και Τοποτηρητού των Ανατολικών Πατριαρχών και ο αδερφός του Ιωάννης, Διάκονος και Αρχιφύλαξ της Μεγάλης Εκκλησίας, ο Επίσκοπος Σταυρουπόλεως Ησαΐας και ο Ιβηρίας που απείχε επίτηδες. Ο πιστός ορθόδοξος λαός εξοργίζεται δίκαια και χάνει κάθε εμπιστοσύνη στους βασιλείς του… Ο δε Πάπας μαθαίνοντας ότι ο ʼΑγιος Μάρκος δεν υπέγραψε, είπε "λοιπόν τίποτα δεν εκάναμε"! Ο Πάπας θέλησε την καθαίρεση μάλιστα του Μάρκου, τον προστάτεψε όμως ο βασιλέας Ιωάννης, ο οποίος φαίνεται πως στο βάθος αναγνώριζε το πνευματικό και ηθικό ανάστημα του αγίου πατρός.

1448 μ.Χ. 30 Οκτωβρίου. Πεθαίνει ο αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος, σε βαθιά θλίψη, εξ αιτίας της συνεχούς ήττας των χριστιανικών όπλων, εξ αιτίας επίσης της κοροϊδίας του Πάπα - που δεν του έστειλε καμία απολύτως βοήθεια, παρότι είχε υποσχεθεί στρατιωτική βοήθεια των ηγεμόνων της Δύσεως και είκοσι πολεμικά πλοία για έξι μήνες ή δέκα για ένα χρόνο - και εξ αιτίας ακόμη για τα όσα ο ίδιος ο Ιωάννης είχε κάνει σε βάρος της Αγίας του Θεού Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας, για τα οποία και βαθιά μετανόησε.

1452 μ.Χ. 12 Δεκεμβρίου. Γίνεται στην Αγία Σοφία το απαράδεκτο "ενωτικό συλλείτουργο" με τον Καρδινάλιο Ισίδωρο ως απεσταλμένο του Πάπα, όπου και ακούγεται το αιρετικό "Φιλιόκβε", εξοργίζοντας και αναστατώνοντας ολόκληρη τη Βασιλεύουσα! Στη "λειτουργία" παρίσταται με σφιγμένα δόντια ο Κωνσταντίνος, που θεωρεί πως ήταν η εσχάτη, έστω απελπισμένη, ενέργεια να περισώσει την Πόλη, από τους Τούρκους που την κύκλωναν απειλητικά. Τις Πόλεις βέβαια και τους λαούς τους προστατεύει και τους σώζει όπως χιλιάδες φορές είδαμε ο Θεός. Η ευσέβεια και όχι η ασέβεια! Και η ασέβεια είχε γίνει! Στις 12 Δεκεμβρίου, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνα, στην Κωνσταντινούπολη.

...  Δυστυχώς, όπως και τότε έτσι και τώρα…

Κάποιοι έσπευσαν να υπογράψουν με μεγάλη προθυμία κι άνευ όρων, για την "βοήθεια" προς την πατρίδα που δεν θα έρθει ποτέ…

Τους ξέρουμε αυτούς τους "ευρωπαίους"! Μας έχουν δείξει τα δείγματα γραφής τους πολλάκις! Εκβιαστές και παραχαράκτες της Ιστορίας. Κλέφτες κι αλαζόνες. Συμβιβασμένοι με την παρακμή τους και προσωρινή τους υπεροχή! Αχάριστοι ευεργετηθέντες που αντί να δημιουργούν, σπέρνουν παντού την πανούκλα τους και την σύφιλή τους μολύνοντας και καταδικάζοντας έτσι σε θάνατο κάθε τι ζωντανό γύρω τους.

Αν η ιστορία επαναλαμβάνεται είναι, γιατί οι άνθρωποι κάνουν διαρκώς τα ίδια λάθη. Ό,τι κι αν γράφουμε, ό,τι κι αν κάνουμε, ό,τι κι αν πιστεύουμε, ό,τι κι αν νιώθουμε… τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν τολμήσουμε! Και πρέπει να τολμήσουμε! Το οφείλουμε στον εαυτό μας!

Διαβάστε επίσης: 

Άλωση της Κωνσταντινούπολης 

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης

Η άλωση της Πόλης κατά τον Γεννάδιο Σχολάριο

Η πολιορκία και η άλωσης της Κωνσταντινούπολης

29 Μαΐου 1453

Άλωση της Πόλης, θρύλοι και παραδόσεις

Οι τελευταίες ημέρες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Χρονικό της Άλωσης

Ακόμη κι η ηθική είναι υπόθεση χρόνου...

Μόλις λίγες ημέρες από την διεξαγωγή των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών στην χώρα μας, η ολυμπιακή φλόγα ξεκίνησε για το μαγικό της ταξίδι στην οικουμένη. Γι’ ακόμη μια φορά, η μικρή πατρίδα μας, στέλνει το δικό της μήνυμα δίχως χαϊμαλιά, φανφάρες και τυμπανοκρουσίες! Ένα μήνυμα ελπίδας, προοπτικής και συνέχισης του αέναου αγώνα του ανθρώπου για την επικράτηση κάθε αρχής, κάθε αξίας, κάθε έννοιας που τον εξυψώνει και δεν τον αφήνει έρμαιο της μοίρας του… προσχεδιασμένης ή μη.

Το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών – κυρίως αυτών, έσπειρε τον τρόμο και τον πανικό στους απανταχού καιροσκόπους και τοκογλύφους… ιδιαίτερα δε, σε όλους εκείνους εντός της Ε.Ε. που οραματίζονται έναν ευρωπαϊκό χώρο περιορισμένο, πάντοτε υπό αναίρεση, και τους λαούς σιδηροδέσμιους, άβουλους, αμέτοχους, ασήμαντους, εξαθλιωμένους κι αναξιοπρεπείς, να επιβιώνουν μονάχα γιατί εκείνοι το επιτρέπουν!

Ο ίδιος πανικός έχει κυριεύσει και τους εδώ υπαλλήλους τους οι οποίοι, αντί να πράττουν το καθήκον τους – όπως θα έπρεπε, απειλούν θεούς και δαίμονες! Προσπαθούν με διλήμματα κι εκβιασμούς να χειραγωγήσουν την βούλησής μας, αμφισβητώντας ανοικτά ακόμη-ακόμη και την αξία της ίδιας της ψήφου μας! Δυστυχώς γι’ αυτούς, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν ζούμε πια στο παρελθόν. Η υποταγή μας σε εκείνους και τα αφεντικά τους, προϋποθέτει την δική μας συναίνεση. Γι’ αυτό κι ο αγώνας τους να μας πείσουν είναι λυσσαλέος. Χρειάζονται την ψήφο μας. Έχουν ανάγκη την στήριξη μας, για να αποκτήσουν το απαραίτητο άλλοθι νομιμοποίησης των λόγων και των έργων τους. Επιδιώκουν την ανοχή – αν όχι την επιδοκιμασία – του εκλογικού σώματος ούτως, ώστε εξασφαλιστούν τα προνόμιά τους και διασφαλιστεί η διατήρησή τους στην εξουσία! - Πάση θυσία…

 

Είναι τόσο σφοδρή η επίθεση που επιχειρούν εναντίον κάθε ελεύθερης σκέψης, που καταντούν γελοίοι! Και το κακό είναι πως οι εκβιασμοί, οι απειλές και τα διλήμματα που θέτουν, δεν περιορίζονται μόνον στο στρατόπεδο των αντιπάλων τους (ωϊμέ!). Με τον ίδιο επιθετικό τρόπο αντιμετωπίζουν και όλους όσους τους στηρίζουν… τους δικούς τους οπαδούς και ψηφοφόρους!!!

Όμως, αλήθεια, ποιός πραγματικός δημοκράτης μπορεί να πειστεί απ’ όσα λένε όλοι εκείνοι που αρνούνται στην χώρα τους το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής? Ποιός μπορεί να πιστεύει εκείνους που δεν επιτρέπουν στην χώρα τους την ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη της και να επιδιώξει ένα καλλίτερο μέλλον? Ποιός μπορεί να ακολουθήσει στον ίδιο δρόμο, όλους αυτούς που παρέδωσαν με την υπογραφή τους την χώρα μας, άνευ όρων, στις ορέξεις των κερδοσκόπων και των «αγορών» - προφανώς με την νόμιμη προμήθεια (κανείς δεν προσφέρει εκδούλευση δωρεάν), συντηρώντας μια κάποια σχετική ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που ακόμη και στους ίδιους φαντάζει «φορτίο ασήκωτο» κατά πως λένε?

Οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έχουν καταλάβει ακόμη τίποτε! Ή μάλλον… κατάλαβαν πολύ καλά. Εμείς οι πολίτες είμαστε οι εχθροί τους. Εχθρούς μας θεωρούν και ως εχθρούς θα μας αντιμετωπίζουν από εδώ και στο εξής. Το χειρότερο? Σε περίπτωση επικράτησής τους στην επόμενη εκλογική διαδικασία, αν δεν επιτευχθεί σχηματισμός  κυβέρνησης, ο ελληνικός λαός θα πρέπει να αναμένει και να υπομείνει σκληρή τιμωρία για το «σφάλμα» της ελεύθερης επιλογής!

Ποιο πνεύμα άραγε μας οδηγεί και σε ποιό μονοπάτι…? Η μικρή κι ασήμαντη Ελλάδα μας, αυτή η γωνίτσα της Ευρώπης που τώρα βιώνει στο σκοτάδι, έχει την ιστορική ευκαιρία να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στα διαμόρφωση μιας νέας Ευρώπης απαλλαγμένης από συμπλέγματα, απελευθερωμένης από κάθε λογής παραλογισμό… μιας Ευρώπης των λαών και όχι των τοκογλύφων… μιας Ευρώπης με δικαιοσύνη, ελευθερία, ισότητα, σεβασμό του άλλου και του διαφορετικού… δίχως μεροληψίες, παρερμηνείες και διλήμματα… μιας Ευρώπης που θα τολμά, θα φιλοδοξεί, θα διεκδικεί και όχι μιας Ευρώπης της μιζέριας, του απολυταρχισμού και του συντηρητισμού των «ισχυρών».

Δεν το λέω εγώ. Πολλές είναι εκείνες οι φωνές που αναγνωρίζουν, μέσα στα διάσπαρτα εδώ κι εκεί γεγονότα, την ιστορικότητα αυτής της πάλης… μιας σκληρής πάλης που μένει να δούμε και να ζήσουμε στο αποτέλεσμά της. Η πάλη αυτή δεν είναι οικονομική! Το ζητούμενο ΔΕΝ είναι η οικονομική σταθερότητα για την ευρωζώνη κι ούτε η επίλυση των προβλημάτων που παρουσιάζουν διάφορες χώρες – μεταξύ αυτών και η δική μας. Η πάλη είναι ηθική! Είναι πάλη νοοτροπίας και συμπεριφορών.        

Γι’ αυτό και μπορούμε να νικήσουμε! Μπορούμε να τους δείξουμε ότι η Ελλάδα και οι έλληνες θα τα καταφέρουμε ακόμη και αν θα πρέπει να υποφέρουμε. Κι έχουμε την ηθική υποχρέωση να μεταδώσουμε αυτό το μήνυμα τάχιστα και σε όλους εκείνους που αναμένουν από εμάς στήριξη στον δικό τους αγώνα! Στην Πορτογαλία… την Ισπανία… την Ιταλία… την Ιρλανδία… το Βέλγιο… την Ολλανδία… κι όπου αλλού χρειάζεται! Μια γερμανική Ευρώπη της «πειθαρχίας» και της τιμωρίας που ξυπνάει μνήμες άλλων εποχών, δεν μπορεί να έχει καμία θέση στην καρδιά και την ψυχή κανενός αληθινού δημοκράτη. Ας κρατήσουν λοιπόν τους εκβιασμούς, τις απειλές και τα διλήμματα για τον εαυτό τους… Δεν είμαστε τσιφλίκι τους. Δεν τους ανήκουμε! Δεν μπορούν να εμπορεύονται πλέον το μέλλον μας!

Μία Ευρώπη δίχως την Ελλάδα – το ξέρουν καλά, δεν θα είναι Ευρώπη διότι, αυτή η μικρή πατρίδα (μας), είναι πατρίδα κάθε ευρωπαϊκού λαού, κάθε σκέψης, κάθε ιδέας και κάθε ιδανικού. Αυτή η μικρή πατρίδα όλων γέννησε όνειρα, έθρεψε ελπίδες και διέλυσε αυταπάτες κι αλλόκοσμες παγανιστικές δοξασίες. Αυτή η μικρή πατρίδα ποτέ δεν συμβιβάστηκε με τα αντίγραφα και επιζητούσε πάντα το αυθεντικό και το αληθινό. Η Ελλάδα είναι σύμβολο! Και τα σύμβολα όσο κι αν προσπαθήσεις να τα σβήσεις, να τα παρερμηνεύσεις, να τα τροποποιήσεις ή να τα αλλάξεις ποτέ δεν χάνουν την σημασία τους.

Αν πρέπει να χτίσουμε εξ αρχής έναν νέο ευρωπαϊκό πολιτισμό, δεν μπορούμε να λείπουμε. Ασφαλώς και κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη πολλά. Χωρίς αμφιβολία δεν αξιοποιήσαμε τις δυνατότητές μας και δεν διαχειριζόμαστε όπως πρέπει, όπως οφείλουμε, το δικό μας μέρισμα εις τα κοινά της Ευρώπης. Ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ του και το κοντό του… κάπου, κάπως… παραγνωρίσαμε την ίδια την έννοια του ευρωπαϊσμού κι δώσαμε την ευκαιρία στον κάθε έναν τυχαίο να μιλά, να αποφασίζει και να πράττει εξ ονόματός της… αυθαίρετα, καπηλευόμενος θεσμούς… εκμεταλλευόμενος την καλή πίστη μας πίστη…

Δεν είναι τυχαίο πως οι «κραταιοί» ευρωηγέτες είναι σήμερα λαλίστατοι κι εμφανίζονται δίχως ίχνος διακριτικότητας πια, απέναντι σε όλους εκείνους που ονειρευόμαστε μια Ευρώπη δίχως παλινδρομήσεις και φοβίες… απέναντι σε όλους εκείνους που επιθυμούμε μια Ευρώπη της αξιοπρέπειας, της ανάπτυξης και του πολιτισμού όχι με όρους και δεσμεύσεις, ούτε με απειλές και τιμωρίες αλλά, με όραμα, με ευκαιρίες, με διαφάνεια… με σεβασμό στο κοινό μέλλον που μπορούμε και θέλουμε να έχουμε.     

Αυτή η Ευρώπη (θα) ανήκει σε όλους. Κανένα ΠΑΣΟΚ και καμία ΝΔ… κανένας Αντώνης και κανένας Ευάγγελος δεν νομιμοποιείται οικειοποίησης της συλλογικής μας προσπάθειας… Εμείς, οι απλοί πολίτες του καθημερινού αγώνα για την επιβίωση και σε αντίθεση με αυτούς, δεν βλέπουμε παντού γύρω μας εχθρούς, φαντάσματα και ξωτικά. Δεν αρνούμαστε σε κανέναν την συμμετοχή και την συν-ευθύνη αν κι εφόσον την επιζητά. Αυτή δεν είναι η ουσία της δημοκρατίας?

Οι κύριοι και οι κυρίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ας σταματήσουν επιτέλους να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Αν θέλουν να έχουν ρόλο, τους παρακαλώ πολύ να μας γλιτώσουν από το θράσος και την υπεροψία τους! Δεν δικαιούνται να μας μιλούν για λύσεις, όταν οι ίδιοι και η νοοτροπία τους είναι η γενεσιουργός αιτία του προβλήματος στη χώρας μας. Δεν δικαιούνται να μας απευθύνουν εκκλήσεις και παραινέσεις για συμβιβασμούς κι εναρμονισμούς, οι συναυτουργοί μιας ανήθικης Ευρώπης που εγκληματεί εις βάρος των λαών της! Ας έχουν λίγη εμπιστοσύνη στους έλληνες… ίσως έτσι βρουν τις απαραίτητες δικαιολογίες όταν κι αν χρειαστούν…

Ποιό είναι το μέγεθος της κατάντιας μας?

Τα πήγαμε καλά! Αρκετά καλά! Θα μπορούσαν τα πράγματα να έχουν εξελιχθεί χειρότερα! Βλέπετε, η οργή, η αγανάκτηση, η αλαζονεία και ο τυχοδιωκτισμός μόνον αλαζόνες και τυχοδιώκτες αναδεικνύει… όλοι οι άλλοι? Απέδειξαν την ανεπάρκειά τους… την ιστορική πολιτική τους ανεπάρκεια!

 Εξαίρεση βέβαια αποτελούν ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο νεαρός αρχηγός του που, πολύ γρήγορα ξεπέρασαν αριστερίστικες αγκυλώσεις και αναχρονισμούς, απέρριψαν κάθε άλλοθι «ασφαλούς» μόνιμης αντιπολίτευσης και κατέγραψαν μία δύναμη που, ενδεχομένως, θα επιτρέψει στην κοινωνία ν’ αναπνεύσει λίγο.

Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη… μένει να αποδειχθεί το αληθές ή μη διότι, η διαχείριση της δύναμης, της όποιας δύναμης, όπως ακριβώς και της εξουσίας, είναι μια δύσκολη διαδικασία που δεν δικαιολογεί λάθη! Ιδιαίτερα σε μια περίοδο μακράς ταλαιπωρίας κι αβεβαιότητος σαν κι αυτή στην οποία καταδίκασαν την Ελλάδα και τους έλληνες, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητούνται προθέσεις! Πολιτικές ιδέες και πρακτικές κρίνονται και οι ιδέες που εκφράστηκαν και οι πρακτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, δεν ήταν εναρμονισμένες με τις επιθυμίες, τα όνειρα και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Εκφράστηκαν και εφαρμόστηκαν πολιτικές δίχως κανένα μέλλον και καμία νομιμοποίηση!

Οπωσδήποτε, το πολιτικό κατεστημένο, έτσι όπως το γνωρίσαμε από το 1974 μέχρι και προχθές, δεν θα κατέθετε εύκολα τα όπλα! Έστω και λιγοψυχώντας, κρατιέται στη ζωή με νύχια και δόντια! Τα ποσοστά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ παραμένουν υψηλά! Η ΝΔ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη εδώ! Και το ΚΚΕ επίσης! Δεν εκπλήσσει, πάντως, κανέναν το αποτέλεσμα των εκλογών. Η καταδίκη τους στη συνείδηση της πλειοψηφίας ήταν και είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το τερατούργημα που το ίδιο δημιούργησε! Η άρνηση - και σε πολλές περιπτώσεις, η ανικανότητα της ηγετικής του ομάδας να παράγει πολιτική, η επιδεικτική αδιαφορία της ως προς την προάσπιση του κύρους της χώρας, των συμφερόντων της χώρας και της αξιοπρέπειας των ελλήνων,  η απροθυμία της να απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, η συνειδητή παρεμπόδιση επενδύσεων, είτε του ιδιωτικού είτε του ευρύτερου δημόσιου τομέα… η απομάκρυνση από παραδοσιακές σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές αρχές και ο ενστερνισμός νεοφιλελεύθερων απόψεων και ιδεών, χάριν σοβαροφάνειας και συνέπειας ως προς τις γερμανικές αξιώσεις… οδήγησε έναν ολόκληρο κομματικό μηχανισμό στην αυτοτύφλωση, συνέβαλε στην αποδόμηση του κρατικού μηχανισμού, γελοιοποίησε τους θεσμούς και οδήγησε την ελληνική κοινωνία σε αδιέξοδο.

…Έτσι εξηγούνται, βέβαια, τα γνωστά σε όλους φαινόμενα ασυδοσίας, βίας και «τιμωρίας» από την πλευρά του πασοκικού καθεστώτος και των κυβερνήσεών του έναντι των πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ, με μαθηματική ακρίβεια οδηγήθηκε στο περιθώριο της επιλογής του εκλογικού σώματος.

Η ΝΔ από την άλλη είχε δύο επιλογές. Μια εύκολη και μια δύσκολη. Η δύσκολη ήταν να μάθει από τα λάθη της, να κάνει την αυτοκριτική της, να ανανεωθεί ιδεολογικά και σε στελεχιακό δυναμικό, να επιδείξει συνέπεια, να αντιπαρατεθεί με το παρελθόν της, να ξεπεράσει τις φοβίες της και να ανοιχθεί στην κοινωνία και τους πολίτες με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Αυτό βέβαια, προϋπέθετε ειλικρίνεια αλλά, η ειλικρίνεια είναι σπάνια στις μέρες μας…

Η εύκολη λύση - λόγω ατολμίας - ήταν α) η χείρα βοηθείας στο ΠΑΣΟΚ για περιορισμένο χρονικό διάστημα, επενδύοντας έτσι στο διαφαινόμενο ρεύμα υπέρ της και στην φυσιολογική φθορά του «αντιπάλου» και β) Η παραγραφή λαθών και παραλείψεων που θα επέτρεπε με ένα απλό… σοβάτισμα, να παρουσιαστεί ένα brand new κόμμα στους ψηφοφόρους που θα διέβλεπαν στον νέο του αρχηγό, όλη εκείνη τη δυναμική και το σθένος που έλειπαν από τον προηγούμενο ηγέτη… όμως, δεν τα υπολόγισαν καλά. Οι εκλογές αργούσαν να έρθουν. Ο ενθουσιασμός μετετράπη σε προβληματισμό και ο προβληματισμός σε γκρίνια! Ο χρόνος άρχισε να μετρά βασανιστικά για τους επιτελείς της Συγγρού.

Κατά συνέπεια, κάθε μέρα που περνούσε, καθιστούσε την ΝΔ όλο και πιο συνυπεύθυνη στο κυβερνητικό «έργο» μιας κυβέρνησης δίχως ηθική νομιμοποίηση… μίας κυβέρνησης που, αντί να εργαστεί προς όφελος της χώρας, ουσιαστικά την παρέδωσε σε αρπακτικά και τοκογλύφους, εξυπηρετώντας το γερμανικό σχέδιο περί ευρωπαϊσμού!

Η ΝΔ γι’ ακόμη μία φορά έχασε το ραντεβού της με την ιστορία! Με την κλασσική πλέον αυτοαναίρεσή της, τη σύγχυσή της ως προς τον προσανατολισμό της (εγκατάλειψη μεσαίου χώρου / πατριωτικές κορώνες κι ευκολοχώνευτα συνθήματα), τον τυχοδιωκτισμό της, την έπαρση της, την ανεξήγητη (για εμένα) εμμονή της εξουσίας για την εξουσία (ρητορική ηγεσίας – το πρωί κυβέρνηση, το βράδυ αντιπολίτευση)…, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή του πολιτικού της… marketing από «σοβαρούς κύκλους» όπως αυτός του antinews για παράδειγμα,  οι επιλογές της και η στήριξη προσώπων, κατά τόπους, που δεν αντιπροσώπευαν και δεν αντιπροσωπεύουν την επιθυμία των πολιτών, η επιστράτευση «φίλων», κουμπάρων και λοιπών συγγενών, τής πήραν μέσα από τα χέρια την χρυσή ευκαιρία να γίνει δύναμη προοπτικής κι ελπίδας ΟΛΩΝ των ελλήνων!

Ο ευρύτερος φιλελεύθερος χώρος αναγκάστηκε να κατακερματιστεί και όντας αδύναμος, προσπάθησε να περάσει τις προτάσεις του προς τους έλληνες πολίτες… προσπάθεια εκ των πραγμάτων καταδικασμένη.

Ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ δεν κατάφεραν να πείσουν για την επόμενη μέρα. Αν ανατρέξει κανείς στα στοιχεία και στις αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος βλέπει με απόλυτη καθαρότητα ότι, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο το ΚΚΕ και η ΝΔ διεσώθησαν εκλογικά λόγω των ηλικιωμένων ψηφοφόρων και μόνον!

Το ΚΚΕ, ως ένας εκ των τριών παραδοσιακών πυλώνων της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με την εξ αρχής στείρα και πεισματική άρνησή του να αποτελέσει μέρος της λύσης έθεσε ουσιαστικά εαυτόν ως μέρος του προβλήματος! Δεν είναι τυχαία η μετακίνηση μεγάλου όγκου των ψηφοφόρων του προς τα κόμματα της κεντροαριστεράς και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που και κυβερνητική πρόταση διετύπωσε – μένει να του δοθεί η ευκαιρία να το εφαρμόσει και στην πράξη έστω και συμβιβαστικά – και δεν αρνήθηκε τον ρόλο που οι πολίτες επέλεξαν να του δώσουν στα πολιτικά πράγματα της χώρας!

@

Όσοι νομίζουν πως οι ελληνικές εκλογές ήταν και είναι ελληνική υπόθεση είναι βαθιά νυχτωμένοι. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τίποτα μονοδιάστατα. Λένε, η Ιστορία αποτελεί τον καλλίτερο δάσκαλο και η Ιστορία μάς δείχνει αυτό που οι περισσότεροι αρνούνται να δουν: Η Γερμανία, με τα συμπλέγματά της και με το βεβαρημένο παρελθόν της δεν θα μπορούσε να μην οραματίζεται ξανά και ξανά την γερμανική υπεροχή με την άνευ όρων κατάκτηση του ευρωπαϊκού χώρου! 

Ό,τι δεν κατάφερε με δύο παγκόσμιους πολέμους, το επιδιώκει σήμερα με άλλους όρους κι άλλα όπλα! Το επιδιώκει μεθοδικά κι αθόρυβα, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’50… τέτοιοι πόθοι όμως θέλουν τον χρόνο τους για να ικανοποιηθούν. Επέδειξαν επιμονή κι υπομονή και δυστυχώς, έτυχε στην δική μας γενιά και στην επόμενη, να πρέπει να αντιπαρατεθούμε με το «θηρίο»! Ένα θηρίο που βρίσκεται… μέσα μας!

Φτάσαμε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα και είμαστε αναγκασμένοι να αναζητούμε, να παλεύουμε για αξιοπρέπεια, ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, αξιοκρατία, ευκαιρίες… μιλάμε για έννοιες που κάποια στιγμή, κάπου στην διαδρομή… ηθελημένα ξεχάσαμε ή ξεπεράσαμε!

Οι γερμανοί επιδιώκουν ένα «γερμανικό μέλλον» για τους λαούς της Ευρώπης, βασισμένο στην αναξιοπρέπεια – το ονομάζουν πολιτισμό -  των άλλων λαών, πλην των γερμανών… φυσικά! Μάς τιμωρούν έτσι για την καταδίκη του δικού τους παρελθόντος! Σήμερα δεν χρειάζονται τα SS, η Wehrmacht ή η Luftwaffe. Την δουλειά την κάνουν πολύ καλά οι τραπεζίτες και οι υπάλληλοί τους. Οι μεσάζοντες και οι καιροσκόποι. Ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών (καθ’ ότι οι γερμανοί ποτέ δεν γνώρισαν πραγματική δημοκρατία κι ούτε είναι σε θέση να κατανοήσουν την έννοια της και την αξία της) προς χάριν δήθεν της δημοσιονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ και η διαστροφική ερμηνεία του ευρωπαϊκού ιδεώδους, που επιτυγχάνεται από την κερδοσκοπία που επιχειρείται εις βάρος συγκεκριμένων χωρών-στόχων ποιόν ωφελούν αν όχι την… Γερμανία?

Κι όμως, αυτός ο λυσσαλέος αγώνας στο οικονομικό πεδίο φαίνεται τώρα να αποκτά μία κάποια ισορροπία! Το αποτέλεσμα των ελληνικών και των γαλλικών εκλογών, καταδεικνύουν πως υπάρχει βούληση για έναν διαφορετικό τρόπο διακυβέρνησης, με διαφορετικό περιεχόμενο και με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις παραδοσιακές δημοκρατικές αξίες για τις οποίες αγωνιζόμαστε αιώνες τώρα! Αυτό που δεν κατάφεραν οι φιλελεύθεροι δημοκράτες, φαίνεται να το επιτυγχάνουν οι εξ αριστερών ορμώμενοι και αυτό δεν είναι καθόλου κακό! Άλλωστε, δεν μιλάμε για μία σταλινική αριστερά του φασισμού και του εξαναγκασμού, αλλά για μία διαφορετική οπτική γωνία που προϋποθέτει τον σεβασμό προς τον πολίτη και σε κοινές αξίες κι αρχές.

Η προχθεσινή εκλογική διαδικασία όμως, με την ευθύνη των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, πρόσθεσε επιπλέον προβλήματα κι έγινε το πρόσφορο έδαφος καλλιέργειας σημαντικών κινδύνων με μη ορατές προεκτάσεις για την ώρα. Θα τα βρούμε μπροστά μας…: α) την ανάδειξη του φασισμού ως υπολογίσιμης δύναμης, β) τον κατακερματισμό και την αποδυνάμωση της βούλησης των πολιτών, αν αναλογιστεί κανείς πως το ποσοστό που επέτυχαν τα κόμματα τα οποία δεν καταλαμβάνουν θέσεις στο Κοινοβούλιο αγγίζει το 20%  και γ) την αποχή που διαμορφώθηκε στο 35%!!!

Ενδεχομένως, κι αν καμία εκ των πολιτικών δυνάμεων που θα λάβουν διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δεν τα καταφέρει, να έχουμε πάλι εκλογές σύντομα. Ίσως τα μεγέθη να διαμορφωθούν με διαφορετικό τρόπο, σε μια τέτοια περίπτωση. Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος διαστρέβλωσης της βούλησης των πολιτών παραμένει! Κι εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερό μας πρόβλημα και θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή ούτως, ώστε η όποια λύση αποφασιστεί να ωφελήσει τους πολίτες και να γίνει αποδεκτή ως ένα ικανό βήμα για την ενδυνάμωση και γιατί όχι, την αναμόρφωση των δημοκρατικών μας θεσμών.

Με την πρώτη ευκαιρία πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Δεν επιτρέπεται χώρα που θέλει να λέγεται δημοκρατική να δίνει bonus και δωράκια! Οι βουλευτές δεν είναι εμπόρευμα για να μετακινούνται από εδώ κι από κει, και οι αποφάσεις του εκλογικού σώματος δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κανενός!

20% τον συμπολιτών μας, δεν έχει εκπροσώπηση κι ως εκ τούτου δεν έχει έκφραση στο κοινοβούλιο! Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να ακουστεί και η δική τους φωνή! Στη δημοκρατία όλοι είναι σημαντικοί. Μεγάλοι ή μικροί. Λίγοι ή πολλοί. Είναι προς όφελος όλων μας το γεγονός πως υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές φωνές…

Επίσης, ένα μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος επέλεξε τη μη συμμετοχή. Οι λόγοι κι οι αιτίες ποικίλουν… Η συνειδητή όμως αποχή δεν αποτελεί πολιτική πράξη! Η πολιτεία - όχι τα κόμματα, έχει υποχρέωση να εξηγήσει σε όλους και ιδίως σε εκείνους που συνειδητά ζημιώνουν όλους εμάς με την ανυπαρξία τους, ότι η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν είναι υποχρέωση, αλλά δικαίωμα και προνόμιο από το οποίο εξαρτάται η ποιότητα της καθημερινότητας που θέλουμε να έχουμε ως πολίτες και ως δημοκράτες.

Όλοι αγαπούμε την χώρα μας. Είτε αριστεροί, είτε κεντρώοι, είτε δεξιοί. Οφείλουμε και κυρίως τα κόμματα, να επιδείξουμε την σοβαρότητα που απαιτείται. Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις κινδύνους για το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου… δεν μπορείς να παίζεις! Δεν μπορείς να απέχεις! Ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να επιλέγει την αντίδραση δίχως να την στοιχειοθετεί επαρκώς! Ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να επιβάλλει την δική του αλήθεια… ιδίως όταν αυτή δεν «περνάει»!Τα πολιτικά παιχνίδια, τα χρώματα, οι ντουντούκες, οι σημαίες, τα συνθήματα, τα εμβατήρια, οι ύβρεις, οι ειρωνείες και οι αφισοκολλήσεις πρέπει επιτέλους να καταχωνιαστούν εκεί που ανήκουν!

Τουλάχιστον οκτώ χρόνια (μετρώντας από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Καραμανλή) πήγαν χαμένα! Θέλουμε μία πατρίδα αξιοπρεπή! Ονειρευόμαστε μια Ευρώπη δίκαιη και ισχυρή. Μια Ευρώπη που δεν θα εκβιάζεται και δεν θα εκβιάζει! Είμαστε ένας μικρός λαός… ας μην βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας!