Τετάρτη 21 Απριλίου 2021

54 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

 
Κάθε επέτειος είναι ευκαιρία αναστοχασμού κι επαναπροσδιορισμού. Αποτελεί, αν μη τι άλλο, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία επαναξιολόγησης της ιστορικής πορείας των πραγμάτων. Η σημερινή ημέρα - με την ταχύτητα που τρέχει η εποχή μας - ελάχιστα σημαίνει για τους νεώτερους από εμάς. Σχεδόν 60 χρόνια δεν είναι και λίγα... Όμως, η ανατροπή της συνταγματικής τάξης το 1967, για τους λόγους που συνέβη, για τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε και για τις συνέπειες που επέφερε όχι μόνον στο πολιτικό και το ιστορικό πεδίο αλλά και στην ίδια την ψυχοσύνθεσή μας και την νοοτροπία που έκτοτε θα διαμορφώναμε εμείς οι έλληνες, εξακολουθεί να ορίζει το ηθικό πλαίσιο της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.

Όταν καταφέραμε και σπάσαμε τον γύψο, πιστέψαμε πως είχαμε επιτύχει το ακατόρθωτο διότι, αναμετρηθήκαμε με την σκοτεινή μας πλευρά κι αναδειχθήκαμε νικητές! Κι ήταν τόσο μεγάλη η χαρά της νίκης μας που - χωρίς δεύτερη σκέψη, παραμερίσαμε κάθε έχθρα και ξεχάσαμε κάθε πίκρα και πόνο για να γευτούμε το μέγιστο αγαθό της εθνικής συμφιλίωσης. Όχι όλοι όμως. Για κάποιους από εμάς αυτή η εθνική συμφιλίωση δεν έπρεπε με κανέναν τρόπο να επιτευχθεί.

Οι ίδιοι κύκλοι που θεωρούσαν ως παρένθεση την πολιτική ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ κατά τη δεκαετία του 80 - ξεχάστε το ΠΑΣΟΚ, την ίδια την έννοια της αλλαγής στην ουσία της - είναι εκείνοι που σήμερα έχουν απαξιώσει κάθε έννοια δημοκρατικής κανονικότητας και μας στιγματίζουν πότε ως ψεκασμένους, κάποτε ως αγανακτισμένους κ.ο.κ. Είναι όλοι εκείνοι που ήθελαν και θέλουν τον ελληνισμό διχασμένο, περιορισμένο κι εγκλωβισμένο μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο ελέγχου έτσι, ώστε ανενόχλητοι να υπηρετούν τα σχέδιά τους και να διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους. Είναι όλοι εκείνοι που έζωσαν με γκρίζες ζώνες τον εθνικό μας χώρο κι υποθήκευσαν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας με... αέρα!

Τουλάχιστον από το 1991 προετοιμαζόταν το έδαφος για ό,τι βιώνουμε σήμερα. Για όσους ξεχνάνε εύκολα, μόλις πριν από δέκα περίπου χρόνια επιχειρήθηκε ένα ακόμη πραξικόπημα. Επιβλήθηκε μία άλλου τύπου διακυβέρνηση, κατ' επίφαση δημοκρατική και φιλελεύθερη και “αναγκαία”, με τους ηθικούς αυτουργούς να αυτοπαρουσιάζονται από τότε ως σωτήρες του λαού και της πατρίδας...

Κι αν νομίζετε πως η διαστροφή αφορά μόνον σε εμάς κοιτάξτε καλύτερα τριγύρω. Ξέρετε, στη δική μου αντίληψη, η Δημοκρατία είναι κάτι το απόλυτο! Δεν επιδέχεται πειραματισμούς. Ό,τι έχουμε συγγενεύει ή προσομοιάζει… όμως δεν είναι πραγματική δημοκρατία κι αυτό, αν θέλετε μπορούμε να το συζητήσουμε. Νομοτελειακά θα φτάναμε σε μια διακυβέρνηση τύπου Παπαδήμου, για να οδηγηθούμε σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και να καταλήξουμε σε μία (εκ νέου) διακυβέρνηση της ΝΔ.

Κάποτε χρειάζονταν μερικά τάγματα και λίγοι πρόθυμοι αξιωματικοί για να γίνει η ζημιά ενώ, τώρα οι εκτροπές κι ανατροπές γίνονται με τροπολογίες και διατάγματα. Ποιά η διαφορά;

Δεν υπάρχουν σχόλια: