Η αυτοχειρία δεν είναι λύση!

Σήμερα, ένας συνάθρωπός μας έφυγε από την ζωή γιατί... τί να πεί κανείς? Δυστυχώς, αύριο θα έχει ήδη ξεχαστεί… ξεχνάμε εύκολα και γρήγορα ό,τι μας πληγώνει! Δυστυχώς και αύριο τα γνωστά πολιτικά-συνδικαλιστικά ανδρείκελα θα συνεχίσουν αμέριμνα το έργο τους... ένα έργο στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε φραγμός κι εμπόδιο αν θέλουμε θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας.

Μπορούμε να καταφέρουμε κάτι? Μπορούμε να καταφέρουμε πολλά αν το θέλουμε! 

Θέλουμε?

1η Απρίλη: Χρόνια πολλά Φώφη!

Είναι γνωστό πως, σε αυτό το blog προσπαθούμε να κρατούμε τις ισορροπίες ούτως, ώστε να είμαστε δίκαιοι και να σχολιάζουμε και να κρίνουμε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται ό,τι θεωρούμε σκόπιμο να σχολιάσουμε. Αν κάτι δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, είναι το ύφος της επίθεσης που εξαπέλυσε η νέα εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ προς το πρόσωπο του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

«Αρχίσανε τα όργανα, τα γλέντια κι οι χοροί!!!»

Καλά, δεν βρίσκεται κανείς να πει στην - ξαφνικά και πάλι παρούσα - κ. Γεννηματά πως θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική στις εκφράσεις της? Η κ. Γεννηματά και οι «σύντροφοί» της θα έπρεπε να είναι πολύ μετρημένοι όταν μιλούν για την πατρίδα και για τους πολίτες και να επιδεικνύουν τον απαιτούμενο σεβασμό! Σεβασμό σε αυτούς που σήμερα υποφέρουν από τις δικές τους επιλογές!

Αυτοί δεν είναι που εξευτέλισαν την πατρίδα?

Αυτοί δεν είναι που χωρίς πρόσχημα έχουν βγάλει σε πλειστηριασμό την ζωή, τα όνειρα και τις ελπίδες των ελλήνων πολιτών!

Αντί λοιπόν να κατηγορούν ή να εξαπολύουν μύδρους έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων, καλό θα είναι να σωπαίνουν… ίσως έτσι μάθουν πώς να κάνουν την δουλειά τους καλλίτερα.

Προσωπικά, μπορεί να έχω τις διαφορές μου – πολιτικές διαφορές – με την ΝΔ, άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη-Κωστάκη που συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ηθική, πολιτική και πολιτισμική μας κατάρρευση, με αλαζονικές συμπεριφορές και άκρατη έπαρση? Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε να διορθώσουμε ό,τι μπορεί να διορθωθεί! Κι ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, όπως για παράδειγμα για την διατήρηση αυτού που ονομάζω «σύστημα ΝΔ» όμως, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τις προθέσεις του ή για τα πατριωτικά του αισθήματα!

Αν θα πρέπει να του καταλογιστεί κάτι, αυτό είναι η συνέπεια! Προσωπικά, τον γνωρίζω από το 1993 και συμπορεύθηκα μαζί του στα δύσκολα χρόνια… Κι ο Αντώνης Σαμαράς που εγώ γνωρίζω, είναι συνεπής και σε ό,τι λέει και σε ό,τι κάνει. Αν η ΝΔ δεν μπορεί να πείσει… αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα – σημαντικό κατά την άποψή μου - και γι’ αυτό πιστεύω πως η ρητορική της κ. Γεννηματά ήταν ατυχής και θα έπρεπε να έχει άλλο περιεχόμενο.

Και το ερώτημα είναι ουσιαστικό: Ποιός είναι εκτός τόπου και χρόνου? Αυτός που ξέρει πως θα κυβερνήσει και έχει αναλάβει ήδη τις ευθύνες του ή εκείνος που ονειρεύεται πως θα κυβερνήσει κάποτε κ. Γεννηματά, όντας αποτυχημένος αρχιτέκτονας της συνειδητής και εγκληματικής πολιτικής που άλλαξε για πάντα την εικόνα της χώρας και έφερε στο χείλος του γκρεμού τους πολίτες… όλους εμάς?

Ας είμαστε δίκαιοι… αν θέλετε να επιβιώσετε πολιτικά, βρείτε άλλον τρόπο για να επιτύχετε σε αυτή σας την επιδίωξη. Λιγότερα σχόλια και περισσότερη δουλειά!

Η συντεχνία

«Συντεχνία: (η) χαρακτηρισμός κάθε ενώσεως επαγγελματιών που στοχεύει αποκλειστικά στην προάσπιση των συμφερόντων του κλάδου, αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο ή ακόμα και εις βάρος του.» Λεξικό Μπαμπινιώτη, Β έκδοση 2005

Βαδίζοντας σε επικίνδυνα μονοπάτια...

Κατά πως φαίνεται, πάμε ολοταχώς προς τις εκλογές… κι το αναφέρω αυτό για να το έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας αφού, πολλά θα ακούσουμε, πολλά θα μας υποσχεθούν… και ως συνήθως τίποτε το σημαντικό ή το αξιόλογο δεν θα συμβεί! 

Συμβαίνουν όμως τόσα άλλα… Και θα συμβούν ακόμη περισσότερα! Άλλα τραγελαφικά κι άλλα επικίνδυνα' και δράττομαι της ευκαιρίας, για να σχολιάσω την εξαγγελία του Υπ. Προστασίας(!) του… Πολίτη, κ. Χρυσοχοΐδη περί δημιουργίας κέντρων κράτησης λαθρομεταναστών.

Ευθέως και χωρίς περιστροφές: Η δημιουργία κέντρων προσωρινής κράτησης λαθρομεταναστών είναι λάθος! Χρειάζεται τόση πολλή σοφία για να το καταλάβουμε??? Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης και αποθήκες ψυχών αλλά μία ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική βασισμένη στην πραγματικότητα και παράλληλα, πολιτικές αφομοίωσης ή επαναπατρισμού λαθρομεταναστών και μεταναστών ούτως, ώστε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο ασφαλείας τόσο για εμάς, όσο και γι’ αυτούς τους ανθρώπους που καλώς ή κακώς έρχονται στην χώρα μας για να μείνουν, διαφορετικά οι κοινωνικές παρενέργειες θα είναι ανυπολόγιστες!

Τέτοιες πολιτικές δεν σχεδιάζονται στο πόδι, ούτε μπορούν να είναι της ευθύνης και της αρμοδιότητος ενός, δυο ή λίγων προσώπων. Πρέπει να συνεκτιμηθούν πολλά. Όπως για παράδειγμα η γνώμη των πολιτών, οι πολιτικές που εφαρμόζονται στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πεδίο κι από άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Παράλληλα, η φύλαξη των συνόρων είναι έναν ακόμη ζήτημα το οποίο αντιμετωπίζεται – μετά λύπης μου – αποσπασματικά και με προχειρότητα… είναι κι αυτό ένα ζήτημα πολύ σημαντικό που θα πρέπει και να συνεκτιμηθεί και να αξιολογηθεί κατάλληλα! Εδώ, καλά-καλά δεν γνωρίζουν πόσοι μετανάστες - λαθραίοι ή μη - ζουν στην χώρα μας!!! 

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν προβληματίζει την ελληνική «κυβέρνηση»? …Ή μήπως διά του κ. Χρυσοχοΐδη στοχεύει ακριβώς σε αυτό? Αλήθεια… τι προσπαθούν να επιτύχουν? Μήπως στοχεύουν στην νεκρανάσταση του φασισμού και στην ενδυνάμωση ακραίων στοιχείων (βλέπε Χρυσή Αυγή)? Ή μήπως η μπαχαλοποίηση των τοπικών κοινωνιών όπως της Αχαΐας ή της Κοζάνης για παράδειγμα, έχει ως σκοπό τον πειραματισμό μέσων περιορισμού των πολιτών και της χειραγώγησης της κοινής γνώμης - κατά τόπους αρχικά ούτως, ώστε ανενόχλητοι να συνεχίσουν την αποδόμηση του κοινωνικού μας ιστού? Να υπενθυμίσουμε στον κ. Υπουργό και την δική του συνεισφορά στην… «αναμόρφωση» του κέντρου της Αθήνας!?

Μακριά από μένα κάθε συνωμοσιολογική κουβέντα. Όμως η «κυβέρνηση», ο κ. Χρυσοχοΐδης και το επιτελείο του, θα πρέπει πιο ώριμα, με σοβαρότητα, με υπευθυνότητα και επαγγελματισμό να ασχοληθούν με ζητήματα σαν κι αυτό, αν θέλουν πραγματικά να δώσουν λύσεις! Στρατόπεδα συγκέντρωσης, συρματοπλέγματα κιπολύχρωμα άστρα στο στήθος κ.λπ., δεν βοηθούν, είναι άδικα για όλους και επικίνδυνα για την ίδια την χώρα ιδίως μάλιστα σε εποχές σαν κι αυτή που ζούμε σήμερα!

Κατανοώ την αγωνία τους... οι εκλογές πλησιάζουν, πολλοί από αυτούς είναι ήδη πεθαμένοι πολιτικά και κοινωνικά... νομίζω, δεν χρειάζεται η ελληνική κοινωνία να μπαίνει σε διαδικασίες περίεργες και ύποπτες...

Η δημοκρατία της μούντζας

Ζούμε ιστορικές στιγμές, αν μη τι άλλο! 38 χρόνια μετά την αποκατάσταση της νομιμότητας στον τόπο μας – ποιός να το περίμενε – ο λαός μας καλείται και πάλι να αντιδράσει και να παλέψει ενάντια σ’ ένα καθεστώς ολίγων εκλεκτών που δεν νομιμοποιείται από πουθενά κι από κανέναν. Καλείται ν’ αγωνιστεί ενάντια σ’ ένα πολιτικό σύστημα που άνδρωσε γενιές και γενιές βολεμένων καιροσκόπων και διαφόρων επιτήδειων, με την πρόφαση των δήθεν δημοκρατικών διαδικασιών που εγγυώνται την ισονομία, την ισοπολιτεία, την κοινωνική αλληλεγγύη, την κοινωνική συνοχή και την δικαιοσύνη…

Όλα καλά μέχρι εδώ. Σε κάθε αγώνα γνωρίζουμε τον αντίπαλό μας. Και τα πράγματα είναι… εξελίσσονται εύκολα ή δύσκολα, υπέρ ή εναντίον μας αναλόγως. Τι γίνεται όμως όταν ο αντίπαλος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός? Διότι ποιός μπορεί ν’ αρνηθεί τις ευθύνες που του αναλογούν? Αυτό άλλωστε είναι και το βασικό επιχείρημα των υπηρετούντων το πολιτικό αυτό σύστημα, ενάντια σε κάθε αντίδραση ή υποψία αντίδρασης! Επιχείρημα, το οποίο φαίνεται πως πείθει μεγάλη μερίδα των πολιτών, αν σκεφτεί κανείς τα αποτελέσματα των – σχεδόν καθημερινών – δημοσκοπήσεων. Και σε αυτό ακριβώς το επιχείρημα θα πρέπει να δώσουμε μια πειστική απάντηση!

Ας μην έχουμε καμία ψευδαίσθηση. Το καθεστώς αυτό ιδιότυπης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με τους μισούς διορισμένους, τους άλλους μισούς εκλεγμένους και όλους μαζί συμμάχους είναι ισχυρό, και το μέτωπο ενάντια στην βούληση του λαού για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοκρατία, αρραγές! Από την άλλη, οι πολίτες δεν μπορούν και δεν είναι σε θέση να αντιπαρατάξουν ισόποση δύναμη καθώς, όλα εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να μας ενώνουν δεν είναι δυνατόν ακόμη να οριστικοποιηθούν σε μια συγκεκριμένη μορφή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ώστε να  μπορούν να επιφέρουν συντριπτικά χτυπήματα στις τάξεις του αντιπάλου.     

Ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Ναι! Μας μιλάνε για θυσίες και λύσεις μαγικές. Μας προτείνουν άξιους και σημαντικούς… μας ζητούν να συναινέσουμε στην δική τους αντίληψη περί δημοκρατίας. Μιας τεχνητής δημοκρατίας, ελεγχόμενης, καθοδηγούμενης, συμβιβαστικής και εν ολίγοις περιοριστικής αφού, είναι ενδεδειγμένη η συναίνεση πλέον και όχι η επιβολή!

Με την απειλή της «καταστροφής» εγκαινιάζουν μία νέα εποχή διακυβέρνησης όπου ο λαός δεν θα έχει λόγο, εγκλωβισμένος και καγκελόφραχτος χάριν «σεβασμού» των θεσμών! Ποιών θεσμών αλήθεια? Και ας μην ξεχνούμε πως δημοκρατία πρωτίστως σημαίνει λόγος! Λόγος ο οποίος δημιουργεί, διαμορφώνει το πλαίσιο όπου το σύνολο μπορεί και απολαμβάνει υποχρεώσεις και δικαιώματα με σκοπό την ευημερία και κατά συνέπεια, την προστασία της ίδιας του της ύπαρξης!

Ποιος φέρει την ευθύνη λοιπόν γι’ αυτούς, αν όχι ο ίδιος ο ελληνικός λαός? Είναι καιρός ν’ αφήσουμε τις αυταπάτες στην άκρη. Ποτέ δεν είχαμε πραγματική δημοκρατία… εμείς… εμείς που εφεύραμε την δημοκρατία! Ποτέ δεν επιθυμήσαμε πραγματικά δικαιοσύνη, ισονομία, αξιοκρατία αφού ο… «μπάρμπας από την Κορώνη» ήταν πανταχού παρών και τα πάντα πληρών! Ένας «μπάρμπας» δική μας έμπνευσης που, αφού δεν υπήρχε, έπρεπε με κάθε τρόπο να δημιουργηθεί! Και η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη…

Σήμερα καλούμαστε ν’ αγωνιστούμε όχι ενάντια σε έναν, σε λίγους ή σε πολλούς αλλά ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό και αυτός ο αγώνας είναι άνισος, δύσκολος και ανήθικος!

Έχουμε μία μοναδική ευκαιρία στα χέρια μας και θα είναι κρίμα να την σπαταλήσουμε σε σημαιάκια, χειροκροτήματα, συνθήματα και πρόσωπα που ευθύνονται τόσο για τα όσα μας έφεραν εδώ, όσο και για την διατήρηση της αυταπάτης περί δημοκρατίας!

Το διακύβευμα δεν είναι να επιλέξουμε το ποιος θα εργαστεί ούτως, ώστε γίνουν τα πράγματα καλλίτερα και θα δώσει μαγικές λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Άλλωστε, είναι δυνατόν να δώσει λύσεις εκείνος που δημιούργησε το πρόβλημα? Μάλλον όχι.

Το ζήτημα είναι να αλλάξουμε εμείς! Και μπορεί στην συνείδηση του απλού κόσμου οι μούντζες, τα γιαούρτια και τα γιουχαΐσματα να προσφέρουν την πολυπόθητη εξιλέωση της ευθύνης και μια κάποια συνειδησιακή ικανοποίηση όμως, δεν λύνουν το πρόβλημα!

Ο εχθρός είμαστε εμείς και πρέπει να πολεμήσουμε εναντίον μας με θάρρος.

Έχουμε υποχρέωση στο παρόν μας και στο μέλλον των παιδιών μας να παραδώσουμε μια χώρα που αν δεν θα έχει καταφέρει πολλά, τουλάχιστον, θα είναι ικανή να προσφέρει εκείνες τις συνθήκες που θα δημιουργούν δυνατότητες και ευκαιρίες και θα διασφαλίζουν την αξιοπρεπή καθημερινότητα όλων μας.

Έχουμε υποχρέωση να σχεδιάσουμε ξανά και ξανά όλες εκείνες τις διαδικασίες που θα μας οδηγήσουν όλους μαζί στην ευημερία! Έχουμε υποχρέωση να είμαστε αμείλικτοι απέναντι σε εκείνους που εκμεταλλεύονται ή που θα σκεφθούν να εκμεταλλευθούν τον πλούτο μας και αυτός ο πλούτος δεν είναι μονάχα φυσικός!

Έχουμε υποχρέωση να αναλογιστούμε τα λάθη μας, να τα διορθώσουμε και να σβήσουμε όλα εκείνα και όλους εκείνους που κατάντησαν το μικρό μας έθνος περίγελο σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης.

Έχουμε ηθική υποχρέωση να αγωνιστούμε για πραγματική δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη… να υπερασπισθούμε τους πιο αδύνατους από εμάς και να τους προσφέρουμε μέρος των κόπων μας!

Έχουμε υποχρέωση να συμφωνήσουμε στις ανάγκες μας!  

Έχουμε υποχρέωση να συμφωνήσουμε για το τι ακριβώς θέλουμε. Και η συμφωνία αυτή δεν χρειάζεται να είναι ιδεολογική.

Σκοπός μας πρέπει να είναι η ανατροπή. Ας μην φοβόμαστε τις λέξεις…      

Οπωσδήποτε, τίποτε δεν είναι εύκολο. Αν ήταν, δεν θα το συζητούσαμε καν! Όμως την επόμενη φορά που αυθόρμητα θα είμαστε έτοιμοι να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας καλό θα είναι να σκεφτούμε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από μια κίνηση-δήλωση «απόγνωσης».

Στην Πάτρα των ανεύθυνων αξιωματούχων και λοιπών «αρχόντων»…

… στην Πάτρα της ψευτογκλαμουριάς, της αλαζονείας, της παρακμής και της υποκουλτούρας των «επιφανών» και «ένδοξων» ανδρών της, είναι να αναρωτιέται κανείς σε ποιόν να πιστώσει την ανοησία και την αναισθησία που έχουν φέρει αυτή την πόλη στον πάτο… πραγματικά στον πάτο! Στον Δήμο Πατρέων? Στην Τροχαία Πατρών? Στον Οργανισμό Λιμένος Πάτρας? Στη Μητρόπολη? Στην Αρχαιολογική Υπηρεσία? Στο Καρναβαλικό Κομιτάτο? Σε ποιόν?

Όμως, να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή? Ας μελετήσουμε για λίγο την εικόνα. Περιοχή: Ένας εκ των πιο επικίνδυνων δρόμων της Πάτρας, η Ακτή Δυμαίων. Πού? Στο θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, που καταλήγει στο… τσίγκινο περίβολο του κατά τ’ άλλα νεώτερου και σύγχρονου λιμένος της Ελλάδος, της Μεσογείου και ενδεχομένως ολόκληρης της Ευρώπης. Σημαντικός σταθμός και προορισμός πλήθους ταξιδιωτών – κυρίως – εκ Κεντρικής Ασίας και Αφρικής ορμώμενων!

Εκτός από το γεγονός πως η εικόνα από μόνη της δεν τιμά την πόλη μας, είναι βεβαρημένη και φορτισμένη αφού, μόλις την πρωτοχρονιά ένας άτυχος συμπολίτης μας έχασε την ζωή του στο συγκεκριμένο σημείο! Κατά το δυστύχημα εκείνο, η πινακίδα σήμανσης του κ.ο.κ. (ναι, αυτή που φαίνεται στην εικόνα) είχε καταστραφεί. Ο τσίγκος, ο οποίος προεξέχει ως ξυράφι στο πεζοδρόμιο βρίσκεται στην κατάσταση που βλέπουμε τουλάχιστον για ένα εξάμηνο! Κι όμως, κανείς δεν αξιώθηκε να ασχοληθεί με αυτόν! Η πινακίδα αντικαταστάθηκε και ορθώς, ο τσίγκος-ξυράφι όμως, παραμένει εκεί! Ως… αξιοθέατο! Μήπως κάποιος από αυτούς που θίγονται εύκολα όταν τους κατηγορούμε πως δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, μπορούν ν’ ασχοληθούν? Ή είναι πολύ δύσκολη και πανάκριβη η όλη εργασία που την καθιστά απαγορευτική?

Καλώς να μας ορίσεις… διορισμένε διεκπεραιωτή

Το γελοίο του πράγματος είναι, πως έπρεπε να ρεζιλευτούμε διεθνώς, να χάσουμε πολλά – κυρίως την πίστη μας και την αυτοπεποίθησή μας, για να καταλήξουμε στο αυτονόητο: πως θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στο εαυτό μας και ενωμένοι στα δύσκολα, αν θέλουμε να επιτύχουμε κάτι. 

Τώρα, στ’ αλήθεια με τον τρόπο που αυτή η ενότητα εκβιάστηκε και επιβλήθηκε, ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στα πρόσωπα που θα την εκφράζουν και στις πολιτικές που θα εφαρμοστούν «εις το όνομα του ελληνικού λαού»?

Πληρώνουμε και θα πληρώνουμε τα «βίτσια» εξουσίας ανεπάγγελτων, ανίκανων, αναίσθητων και ανήθικων πολιτικών ανδρείκελων που βολεύουν και βολεύονται… «εις το όνομα του ελληνικού λαού»!

Έως πότε? Τι άλλο θα πρέπει να συμβεί? Έως πότε η βιασμένη ελληνική ψυχή θα καλύπτει τους βιαστές της? Έως πότε η πατρίδα μας θα αγοράζεται και θα εξαγοράζεται για ψίχουλα προς χάριν της διατήρησης της παντοδυναμίας των «ελέω Θεού» αρχόντων της? Ως πότε θα κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο και θα ευχαριστούμε την καλή μας τύχη που δεν μας πήρε και μας σήκωσε?

Ίσως πρέπει να πούμε: ως εδώ! Ίσως, ήρθε η ώρα αυτός ο πολύπαθος και κατ’ επανάληψη εξαπατημένος ελληνικός λαός να μιλήσει μόνος του – δίχως μεσάζοντες! Να πορευτεί μόνος του με την δύναμή του και την – ξεχασμένη – λεβεντιά του! Ίσως ήρθε η ώρα αυτός ο ελληνικός λαός να διεκδικήσει και να επιτύχει γυρνώντας την πλάτη στους διακορευτές του!

Μέχρι τότε όμως… να τους χαιρόμαστε!

Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι της κρίσης στη χώρα μας!

Με λιγότερα από 540 ευρώ τον μήνα ζουν 2,2 εκατ. Έλληνες

Προτείνω να συν-εργαστούμε όλοι εμείς, οι υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου αποφασιστικά για την εξολόθρευσή τους! Κάθε ευρώ από εδώ και στο εξής θα μας είναι αναγκαίο! Φτάνει πια με τους φτωχούς! Δεν αντέχουμε να ξοδεύουμε σε επιδόματα και βοηθήματα. Άλλωστε ποιούς να βοηθήσουμε?

Αυτούς για τους οποίους ο προηγούμενος “καταλληλότερος” έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης(?)… και μας λείπει… Αυτοί φταίνε!!! 

Αυτοί φταίνε που ο νυν καταλληλότερος περιφέρεται από εδώ και από εκεί ζητώντας… “πολιτική” στήριξη…  

Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και δεν σκοπεύω να συμπεριληφθώ στα στατιστικά στοιχεία της εν λόγω έρευνας, σταματώ εδώ.

Μανώλης Γλέζος: Ένα ακόμη ατυχές, μεμονωμένο περιστατικό

Την ώρα που δικαίως πολλοί συμπολίτες μας βγαίνουν στους δρόμους να διαδηλώσουν όχι μόνον την αντίθεσή τους στα σκληρά οικονομικά μέτρα μιας κυβέρνησης που ακόμη δεν έχει βρει τον προσανατολισμό της αλλά, και για να εκφράσουν κυρίως αγωνίες υπαρκτές και καθημερινές που δημιουργούνται από την πολιτική / κοινωνική / πολιτισμική μας ένδεια - που και συντηρείται αλλά και εμπλουτίζεται συνεχώς με ολοένα και πιο ευφάνταστα δεδομένα - κάποιοι επιμένουν να μην βάζουν μυαλό!

Θύμα “παιδείας” και συμπεριφοράς αυτή τη φορά, ο Μανώλης Γλέζος. Υπαίτιος του ατυχούς και μεμονωμένου αυτού περιστατικού, προφανώς, κάποιο βλαχαδερό που δεν ξέρει ούτε τ’ όνομά του να γράψει σωστά είναι όμως… “εξουσία”! Έστω κι έτσι, οι ευθύνες σταματούν εκεί? Και ανφέρομαι κύριως στις ηθικές ευθύνες. Στις ευθύνες εκείνες που θα πρέπει επιτέλους ν’ αναζητηθούν όχι μόνον σε πρόσωπα αλλά σ' ολόκληρο το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας που και ξεπεσμένο είναι και ανυπόληπτο.

Διότι ποιός σώφρων πολίτης μπορεί να διανοηθεί – έστω και υπό “ειδικές” συνθήκες - την προσβολή συμβόλων? Κι ο Μανώλης Γλέζος αποτελεί ζωντανό σύμβολο για κάθε δημοκράτη και ελεύθερο άνθρωπο απ’ όποια σκοπιά κι αν βλέπει τα πράγματα.

Είναι προς τιμή των αστυνομικών ότι ζήτησαν αμέσως συγγνώμη από τον ίδιο… κρίμα που δεν ζήτησαν συγγνώμη κι από τους έλληνες πολίτες! Κρίμα που δεν ζήτησαν συγγνώμη κι από εμάς!

… Κρίμα, διότι ο πολίτης, ο κάθε πολίτης – ακόμη κι ο πιο τελευταίος – αποτελεί σύμβολο της (όποιας…) δημοκρατίας! Άραγε πόσες φορές οι δυνάμεις καταστολής έχουν επιδείξει την ίδια σπουδή? Άραγε πόσες φορές εμείς οι ίδιοι έχουμε επιδείξει την ευαισθησία μας σε φαινόμενα που ντροπιάζουν την… δημοκρατική μας φύση?

Πόσοι υπερήλικες πρέπει να προπηλακιστούν ακόμη? Πόσοι από εμάς θα πρέπει να προπηλακιστούν ακόμη? Έως πότε θα βιάζεται βάναυσα η αξιοπρέπειά μας?

Πόσοι πρέπει να υποφέρουν για να ικανοποιηθεί ένα σύστημα κανόνων και αξιών που απέτυχε παντού και στα πάντα?

Οι άγγελοι του Swedenborg

Γνωρίζω, οι περισσότεροι που θ’ αναζητήσουν πληροφορίες για τους “Αγγέλους του Swedenborg” ή για τον ίδιο τον Swedenborg στο google ή σε οποιαδήποτε άλλη μηχανή αναζήτησης θ’ απογοητευτούν, οδηγούμενοι εδώ, αφού ο σκοπός αυτής της ανάρτησης δεν είναι ούτε λογοτεχνικός ούτε φιλοσοφικός. Ο σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι πολιτικός και κοινωνικός.

Το μεταναστευτικό αποτελεί “φλέγων θέμα” για την κοινωνία μας? Μπορεί και ν’ αποτελέσει... μάλλον θ΄αποτελέσει δεδομένης και της ηθικής-οικονομικής-θεσμικής ένδειας στην οποία έχουμε περιπέσει.  Και παρόλο που καμιά ουσιαστική συζήτηση δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, στο πλαίσιο των αλλαγών που σκοπεύει να προωθήσει η Κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τους μετανάστες και την νομική-κοινωνική τους υπόσταση, στα όρια της ελληνικής επικράτειας, παρατηρούνται ήδη έντονες διαφωνίες, ενστάσεις, προβληματισμοί… τόσο με θετικό, όσο και με αρνητικό πρόσημο!

Στο πρώϊμο αυτό στάδιο, δεν θα ήθελα να δημοσιοποιήσω την άποψή μου, κυρίως δε, πάνω σε υποθετικά σενάρια και σχέδια ή προτάσεις που δεν έχουν λάβει ακόμη οριστική μορφή… Νομίζω, με τον μισό ελληνισμό διασκορπισμένο στα 4 σημεία του ορίζοντα και με την γνώση και την εμπειρία που διαθέτουμε από τις πολιτικές “ζυμώσεις” που παρατηρήθηκαν - λόγω ακριβώς της μεταβολής της πληθυσμιακής σύστασης και της κοινωνικής “ανασύνθεσης” - σε άλλα εθνικά κράτη κατά το παρελθόν, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι θέλουμε να κάνουμε και γιατί.

Ας δούμε πόσο αληθινά και παραστατικά περιγράφει τον “Παράδεισο” και τους “κατοίκους” του, ο - άθεος και αναρχικός, κατά τον αυτοχαρακτηρισμό του - Χ. Λ. Μπόρχες στο “βιβλίο των φανταστικών όντων”. Νομίζω θα το βρείτε αρκετά διαφωτιστικό! Ούτως ή άλλως, “εκεί” όλοι “μετανάστες” θα είμαστε.

 

 

Αμβρόσιε! Αμβρόσιε! Θέλω να πιστεύω πως, εκτός απ’ το να γράφεις, διαβάζεις που και που…

 

 

 

Το απόσπασμα που δημοσιεύεται είναι από τις εκδόσεις LIBRO, Αθήνα 1983. Μετάφραση: Γιώργος Βέης. Τίτλος πρωτοτύπου: El libro de los seres imaginarios 

Ένα ακόμη μεμονωμένο(;) περιστατικό που ως πολίτη με ντροπιάζει και ως άνθρωπο με εξοργίζει!

Προκαταρκτική εξέταση διενεργεί η περιφερειακή διεύθυνση της Κρήτης για την ενέργεια αστυνομικών να μπουν σε σχολείο στο Λασίθι προκειμένου να προσαγάγουν έναν 10χρονο μαθητή, για κλοπή.

Όπως είπε, μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο Εμμανουήλ Παναγιωτάκης, αστυνομικός διευθυντής Λασιθίου, τον 10χρονο μαθητή κατηγόρησε για εμπλοκή σε κλοπή ένας 13χρονος και η αστυνομία με διακριτικό τρόπο πήγε στο σχολείο δεν έγινε αντιληπτή από τους υπόλοιπους μαθητές και προσήγαγε τον μαθητή στο αστυνομικό τμήμα. Μετά την προσαγωγή του 10χρονου, διαπιστώθηκε τελικά πως το παιδί δεν είχε εμπλοκή.

Ενδεχομένως να υπήρχε κάποια δόση υπερβολής από πλευράς μας, είπε ο κ. Παναγιωτάκης, αλλά σε κάθε περίπτωση ενεργήσαμε σύμφωνα με τους κανονισμούς, προσέθεσε.

Την ώρα που καλούμαστε να επιλέξουμε τους αντιπροσώπους μας για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, την ώρα που όλοι μας αναγνωρίζουμε το διαρκές μας πρόβλημα και συζητούμε και ξανασυζητούμε τρόπους και δράσεις που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε λίγο καλλίτεροι και παράλληλα, θα μπορούσαν να στηρίξουν τον λεγόμενο επαναπροσδιορισμό όλων εκείνων των ηθικών, πολιτικών και κοινωνικών μας δεδομένων που θα δώσουν - φαντάζομαι - ένα οριστικό τέλος στην ανεπάρκειά μας... εμείς επιλέγουμε τον αυνανισμό... τη λεγόμενη μαλακία για να επιδείξουμε το ήθος μας και τον πολιτισμό μας.

Ο απόλυτος εθνικός εξευτελισμός. Αναρωτιέμαι, οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί, που εξετέλεσαν τον καθήκον τους και ο προϊστάμενός τους που διέταξε την προσαγωγή είναι γονείς; Έχουν το δικαίωμα να είναι γονείς; Έχουν το δικαίωμα να μεγαλώνουν παιδιά; Είναι ή δεν είναι ηθικό ζήτημα η συμπεριφορά τους... ο υπερβάλλον – ως είθισται – ζήλος τους;

Ακόμη κι αν ένα παιδί 10 ετών είναι ικανό να τελέσει εγκληματική πράξη, ποια αντιμετώπιση θα είναι εκείνη που θα έχει τα καλλίτερα δυνατά αποτελέσματα ως προς την συμμόρφωσή του;

Αυτή είναι η έννοια της παιδείας και της ηθικής.

Αυτός είναι ο πολιτισμικός μας πλούτος και αυτοί ακριβώς είμαστε: Άθλιοι και μάλιστα ικανοποιημένοι μέσα στην αθλιότητά μας... για να μην πω βολεμένοι.

Για την ΕΛ.ΑΣ. ό,τι και να πούμε, άδικος κόπος. Λειτουργεί πάντοτε με την γνωστή της "ευγένεια" και "αποφασιστικότητα" στην πάταξη του εγκλήματος. Όμως, εμείς... εμείς τί κάνουμε; Προφανώς για ακόμη μια φορά σιωπούμε και παραμένουμε απαθείς μέσα στην μετριότητά μας, που δεν μπορεί να μετρηθεί με τίποτε περισσότερο από το κενό που αφήνουν τοίχοι που εμείς μόνοι μας κτίσαμε ολόγυρά μας!

Να πάμε να ψηφίσουμε την Κυριακή. Τους καταλληλότερους. Αυτούς που έτσι τους "...μεγάλωσε η μάνα και ο πατέρας τους"*. Να εξασκήσουμε το δικαίωμά μας ως γνήσιοι δημοκράτες και μετά, ας πάμε να κάνουμε καμιά βουτιά μήπως και... δροσιστούμε. Όταν όμως, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και ν' αποφασίσουμε - στο λίγο του ο καθένας μας- τι θα πρέπει αλλάξουμε και πως, ας μην έχουμε κανένα παράπονο όταν κουμπάροι, θοδωρήδες και λοιποί ευτυχείς συγγενείς θα ρυπαίνουν με την βρώμα τους την μέτρια ζωή μας, διότι αγαπητοί φίλοι, η καθημερινότητα δεν επιβάλλεται αλλά δημιουργείται και δημιουργείται από εμάς τους ίδιους.

* από την συνέντευξη που παραχώρησε ο Κ. Καραμανλής στον Γ. Πρετεντέρη

Δυνατή Ελλαδα - Υπερήφανοι έλληνες!!!

... Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε

Καλή χρονιά σε όλους!

Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει... φαίνεται η συνήθεια είναι μεγάλο πράγμα... τόσο μεγάλο που τα τυπικά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας καθημερινότητας που βιάζεται να γεμίσει με εικόνες, με πρόσωπα και λόγια, λες και οτιδήποτε ειπωθεί θα έχει αξία με αντοχή στον χρόνο... Ε, εντάξει. Δεν χάθηκε κι ο κόσμος!

Με αυτό ως δεδομένο, πλήθος επώνυμων και ανώνυμων, πλήθος σημαντικών και ασήμαντων, μας έστειλαν τις ευχές τους τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, ιντερνετικά κ.λπ. Μεταξύ όλων και ο Κωστάκης. Με το καθιερωμένο Πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του... αναρωτιέμαι τι είχε να πει... μάλλον για λαϊκισμό και δημαγωγία θα μίλησε και πάλι... κι όταν κάτι τέτοιοι τύποι έχουν το θράσος, επειδή ακριβώς είχαν την τύχη να κυβερνούν, να βγαίνουν και να προσβάλλουν την νοημοσύνη μας τότε κάποιοι άλλοι, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποδεικνύουν πόσο μάγκες είναι στην κυριολεξία!

Συγκρατώ από όλο το μήνυμα του Προέδρου μία φράση και μόνο: "...Όλα όσα συμβαίνουν, καταδεικνύουν πως οι θεσμοί της ελληνικής πολιτείας τελούν υπό αμφισβήτηση στην λειτουργικότητά τους ..." ... άρα, μάλλον και ο γυαλός είναι στραβός και εμείς στραβά αρμενίζουμε.

Αλήθεια, αφού αυτό ακριβώς το μήνυμα αποτελεί κοινό τόπο σκέψης ή τόπο συνάντησης όλων εκείνων των κοινωνικών δυνάμεων - μεγάλων ή μικρών, δεν έχει σημασία - τότε πως είναι δυνατόν ν' αντιστρέψουμε αυτή την δεδομένη πραγματικότητα; Έχω την αίσθηση πως κάνουμε λάθος... κάνουμε λάθος όταν προσπαθούμε να διορθώσουμε τα πράγματα και δεν δοκιμάζουμε να ξεκινήσουμε και πάλι από την αρχή!

Φοβόμαστε;

Πώς θα πείσουμε τον δημόσιο υπάλληλο και κάθε δημόσιο λειτουργό πως θα πρέπει να είναι κάθε ώρα και στιγμή στην υπηρεσία του πολίτη και να μην συμπεριφέρεται σαν ζώο που ευχαριστιέται να ταλαιπωρεί τους γύρω του;

Πώς θα πείσουμε τον κάθε δάσκαλο ν' ασχοληθεί επιτέλους με την παιδεία των παιδιών;

Πώς θα πείσουμε τους γονείς ν' ασχοληθούν επιτέλους με τα παιδιά τους;

Πώς θα πείσουμε τον γιατρό να μην ζητάει και ν' αρνείται το φακελλάκι όταν και όποτε του προσφέρεται;

Πώς θα πείσουμε την εκκλησία να σταματήσει να λειτουργεί ως επιχείρηση;

Πώς θα πείσουμε τους πολιτικούς μας να δουλεύουν για εμάς και όχι για κουμπάρους, μπατζανάκηδες, κουνιάδους, ξαδέρφια και ανήψια;

Πώς θα πείσουμε τις τράπεζες να μην βγάζουν στον δρόμο τον κόσμο και να μην καταστρέφουν εκείνον που δεν έχει καμία ελπίδα και κανένα στήριγμα;

Πώς θα πείσουμε τον κόσμο των γραμμάτων, των τεχνών... κάθε έναν έναν που έχει να δώσει το ελάχιστο, να βγει από το καβούκι του και ν' αρχίσει να διδάσκει όλους εμάς τους υπόλοιπους;

Πότε επιτέλους θα έχουμε Δικαιοσύνη;

Πότε  επιτέλους η χώρα μας θ' ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της απέναντί μας;

Έως πότε θα αντέχουμε να στέλνουμε (μια και καλή) στο εξωτερικό επιστήμονες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και πολλούς-πολλούς άλλους, αφού εμείς οι ίδιοι προτιμούμε να επιβραβεύουμε τους άχρηστους;

Πότε επιτέλους θα επιτρέψουμε σε όνειρα, οράματα κι ελπίδες να βρουν τον δρόμο τους;

Μέχρι πότε θα επιλέγουμε την αλήθεια από το ψέμμα... γιατί βολεύει;

Πότε επιτέλους θα ακούσουμε και θα δούμε όλα εκείνα που μέχρι τώρα αποφεύγουμε;

Πότε επιτέλους περιμένουμε να γίνουμε λίγο καλλίτεροι άνθρωποι;

Περί Δικαιοσύνης ο λόγος ΙΙ

"Υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο" αλλά... είναι 2470χλμ. μακρυά...

Η πληγή που αιμορραγεί, κάποτε θα κλείσει...

Τα όσα ακολούθησαν την στυγνή δολοφονία του άτυχου παιδιού, τα όσα συμβαίνουν έως αυτή τη στιγμή μας καθιστούν όλους θύματα και με θύτη, ένα όλοκληρο σύστημα κανόνων και αξιών που επτώχευσε και επτώχευσε οικτρά!

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε για τραύμα στην καρδιά του κράτους δικαίου. Άραγε, ποιό "κράτος δικαίου" κυοφορεί στα σπλάχνα του εγκληματίες ή εν δυνάμει εγκληματίες δίχως συνείδηση και δίχως ίχνος ανθρωπιάς;

Να εξοργιστώ για ό,τι συμβαίνει... όπως συμβαίνει, ή να το επικροτήσω; Στ' αλήθεια δεν κατανοώ το όφελος που προκύπτει από τις καταστροφές από την άλλη όμως, ποιά αλλαγή επιτύχαμε ως άνθρωποι και ως πολίτες με ηρεμία και ειρήνη;

Όλα όσα συμβαίνουν καταδεικνύουν δύο-τρία πολύ σημαντικά πράγματα: α) την επιτέλους κατάρρευση  του αστυνομοκρατούμενου παρακράτους, β) την πιστοποιημένη αντίδραση όλων των ελλήνων ενάντια στην βία, το μίσος, την αδικία και τον φανατισμό που διέπει το απρόσωπο κράτος και γ) την κατάπτωση του ... "καταλληλότερου", της παρέας του και όλων όσων πρεσβεύουν... όλων εκείνων, που γύρισαν την Ελλάδα πίσω στο χρόνο... όχι σε τόσο βάθος... μόνο έως το 1967!

Ξέρετε, την δημοκρατία όλοι έχουν το δικαίωμα να την απολαμβάνουν και να την ζουν με όλα τα καλά και τα άσχημά της (εκεί βρίσκεται η αξία της), λίγοι όμως, πολλοί λίγοι έχουν το δικαίωμα να μιλούν στο όνομά της! Ποιός αμφιβάλλει πως τα γεγονότα που συνταράζουν την Ελλάδα απ' άκρη σε άκρη δεν αποτελούν μείζον πολιτικό ζήτημα;

Σήμερα, ο "καταλληλότερος" αποτυχημένος Πρωθυπουργός της Ελλάδας και όχι των ελλήνων, είχε το θράσος να εμφανιστεί για να μας δώσει μαθήματα ήθους και συμπεριφοράς... Ο Πρωθυπουργός για πολλοστή φορά απέδειξε με την ανεπάρκειά του, την ανικανότητά του, την πολιτική του ανικανότητα να διαχειριστεί μία κατάσταση... να περιποιηθεί μια πληγή που αιμορραγεί όχι από το πληγωμένο σώμα ενός συνανθρώπου μας, αλλά από το πληγώμενο σώμα όλοκληρης της κοινωνίας μας! Και στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού καταδικάζεται η ανικότητα ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας! Καταδικάζονται όλοι εκείνοι που έχουν το δικαίωμα - όχι ελέω Θεού - να αποφασίζουν για εμάς! 

Από την άλλη - σκέφτομαι, κανένας μας και τίποτε δεν θα μπορεί πλέον να θεωρείται "μεμονωμένο" περιστατικό. Κανείς μας και τίποτε δεν θα έχει πλέον την πολυτέλεια να γίνεται "αντικείμενο μελέτης". Ήρθε η ώρα, ήρθε η στιγμή να ωριμάσουμε και πολιτικά και κοινωνικά. Αυτή είναι η πιο σωστή στιγμή για να έρθουμε αντιμέτωποι με τον χειρότερο εαυτό μας! ... Και όσοι ελπίζουν ή φαντάζονται ή ονειρεύονται ή σχεδιάζουν να "πάρουν στους ώμους" τους την λαϊκή αντίδραση και οργή σε αυτό το απεχθές έγκλημα που συντελέστηκε με ψυχραιμία ούτως, ώστε να επιτύχουν ένα κάποιο πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, καλά θα κάνουν να το σκεφτούν και να το σκεφτούν πολύ καλά!!!

Από αύριο; Όχι! Δεν θα έχουμε γίνει λίγο καλλίτεροι.

Από αύριο; Όχι! Δεν θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Από αύριο; Από αύριο... οι ευθύνες θα παραγράφονται, τα πρόσωπα θα ξεχνιούνται και αξίες και ιδανικά θα χάνουν το νόημα τους...

Σήμερα όμως, σήμερα, έχουμε μια πολύ καλή ευκαιρία στα χέρια μας! Θα την αφήσουμε να πάει χαμένη;

Η δολοφονία του Αλέξανδρου ήταν πολιτική πράξη και όχι τυχαίο γεγονός.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου δημιουργεί εκ των πραγμάτων πολιτικές και κοινωνικές ευθύνες. Έχουμε το σθένος ν' αναλάβουμε το βάρος αυτών των ευθυνών;

Δεν θέλω να γράψω τίποτε άλλο για τον Αλέξανδρο. Δεν θέλω να ξαναγράψω για τον Αλέξανδρο και για κανέναν Αλέξανδρο. Δεν θέλω να ξαναγράψω και για κανένα εκκολαπτόμενο καθίκι που αύριο θα ξαναμετρήσει τον ανδρισμό του με ανήλικους, με συνταξιούχους, με μετανάστες, με άστεγους, με άρρωστους και κάθε άλλον πικραμένο.

... Θα συνεχίσω όμως να ονειρεύομαι και ν' αποζητώ την Ελλάδα που μου λείπει.

Ποιά η αλήθεια και ποιό το ψέμμα;

Ποιοί αντιεξουσιαστές και ποιοί αναρχικοί;

Η αλήθεια είναι πως ένα παιδί 15 χρονών πέθανε χωρίς λόγο και η αλήθεια είναι πως πέθανε από τα πυρά δύο νταήδων... από τους πολλούς που διαθέτει η ελληνική αστυνομία, οι οποίοι θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να επιδείξουν τον "ανδρισμό" τους.

Πιστεύει κανείς πως δύο παραιτήσεις (που ορθά δεν έγιναν αποδεκτές στην προκειμένη περίπτωση) θα ήταν αρκετές; Πιστεύει κανείς πως τα επεισόδια που ακολούθησαν και οι καταστροφές ήταν αρκετές; Πιστεύει κανείς πως η "παραδειγματική" τιμωρία των φονιάδων θα είναι αρκετή; Όλα αυτά θα φέρουν πίσω μια παιδική ψυχή;

Πόσα και πόσα μεμονωμένα περιστατικά δεν θα ξαναδοκιμάσουν τις συναισθηματικές μας αντοχές; Ποιός είναι εκείνος που κρίνει φονιάδες ως ικανούς να φέρουν το εθνόσημο και να κουβαλούν όπλο, επιφορτισμένοι δήθεν με το καθήκον της ασφάλειας των πολιτών και της διατήρησης της "νομιμότητας"; Δυστυχώς, θα το επαναλάβω, φταίμε όλοι εμείς. Όλοι εμείς που αντί να προλαβαίνουμε το κακό, διαριγνύουμε τα ιμάτιά μας αφού έχει συμβεί!

Το ξέρω, θα το μετανιώσω - όπως συνήθως γίνεται όταν γράφουμε και μιλούμε υπό συναισθηματική φόρτιση, όμως, γι' αυτούς τους δύο φονιάδες ειδικά, θα πρέπει να παραχωρηθεί το προνόμιο της αυτοκτονίας αν και ένας τέτοιος θάνατος θα τους ήταν πολύ τιμητικός...

Διαφορετικά, και ως δείγμα πολιτισμού, ίσως ήρθε η ώρα ν' ανοίξουν και πάλι τα νησιά... Μακρόνησος, Σπιναλόγκα, Γυάρος... για να δεχτούν αυτά τα αποβράσματα που θα μας γλυτώσουν από την παρουσία τους μια και καλή!

Πεθαίνοντας στα Εξάρχεια...

Άλλο ένα "μεμονωμένο" περιστατικό αστυνομικής ευγένειας τάραξε τα λιμνάζοντα νερά των εξαρχείων και της... συνείδησής μας.

Άραγε ο... πιστολέρο με το εθνόσημο σε πόσες "μονομαχίες" έχει λάβει μέρος;

Θέλω - ως πολίτης - να ευχαριστήσω δημόσια την ελληνική Αστυνομία για το ήθος, την συμπεριφορά και την προστασία που (οφείλει να) παρέχει στους πολίτες αυτής της χώρας... της χώρας μας... σε όλους εμάς δηλαδή, που κινδυνεύουμε κάθε ώρα και στιγμή όχι από δολοφόνους, από βιαστές, από μοναχούς και κάθε είδους αρπαχτικό, αλλά από ανώριμους και άβγαλτους νέους που αναγκαστικά πρέπει και οφείλουμε να ανεχόμαστε... αφού ούτε παιδεία προσφέρουμε, ούτε πολιτισμό παράγουμε!

... Και η έλλειψη αυτή είναι που δημιουργεί δολοφόνους ένστολους ή μη!

Αυτό το αποψινό κρούσμα αστυνομικής βίας έχει ηθικούς αυτουργούς. Και οι ηθικοί αυτουργοί στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι γνωστοί. Οι γονείς και του θύματος και του θύτη. Όλοι εμείς που ενώ γνωρίζουμε να ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό, επιλέγουμε το κακό! Όλοι εμείς που ενώ μπορούμε να φωνάξουμε, να παλαίψουμε και ν' αγωνιστούμε και να δημιουργήσουμε, επιλέγουμε την "ασφάλεια" της αδιαφορίας , της ανοχής, της απάθειας και του ωχαδελφισμού. Ηθικός αυτουργός είναι το σύστημα που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε και εμείς οι ίδιοι διατηρούμε!

Ηθικός αυτουργός είναι το σύστημα πάνω στο οποίο είναι βασισμένη όλη μας η ψευδαίσθηση περί "δημοκρατίας", "νομιμότητας", "δικαιοσύνης", "ελευθερίας" και άλλων συναφών ευγενών ιδεών και αξιών που αντί να μας κάνουν λίγο καλλίτερους, μας καταδικάζουν καθημερινά στην μετριότητα, την καχυποψία, την εχθρότητα, την ζήλια, την αντιπαλότητα, την αδικία, το εξευτελισμό, την γελοιότητα και σε πολλές περιπτώσεις - όπως σε αυτήν εδώ - στο θάνατο δίχως λόγο και λέω δίχως λόγο διότι, όλοι μας γνωρίζουμε πως ό,τι συμβαίνει μεταξύ των λεγόμενων αναρχικών και των αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας, περισσότερο με το παιχνίδι του σκύλου και της γάτας μοιάζει παρά με πόλεμο και δεν είναι ανάγκη κανείς να χάνει την ζωή του... όχι έτσι!

Εύγε... και πάλι.

Μήνυμα (χωρίς χρέωση) προς εισπρακτικές εταιρείες

Πόσους έλληνες εξευτελίσατε σήμερα;
Πόσους έλληνες απειλήσατε σήμερα;
Πόσους έλληνες καταστρέψατε και σήμερα;

Έχουμε πόλεμο!

... Ναι! Ίσως ο τίτλος να είναι κάπως υπερβολικός... Πώς όμως θα μπορούσε να είναι διαφορετικός, περιγράφοντας, την ίδια στιγμή, την κατάσταση που επικρατεί στους κόλπους της δικής μας μικρής μας κοινωνίας;

Προχθές το βράδυ επέστρεψα στην Πάτρα ολοκληρώνοντας ένα ακόμη σύντομο επαγγελματικό ταξίδι κι ενώ είχα σκοπό να χαλαρώσω λίγο και να ξεκουραστώ δυστυχώς, υπήρξαν (όπως και υπάρχουν) σκέψεις και εικόνες που δεν με άφηναν σε ησυχία!

Μόλις πριν από λίγες ημέρες, σε μια πολύ καλή "φιλοσοφική" συζήτηση, ο συνομιλητής μου εξέφρασε την άποψη - θέλοντας προφανώς να με κεντρίσει και να με παροτρύνει ακόμη περισσότερο - πως ο μοναδικός τρόπος που μπορεί ν' αλλάξει πράγματα και καταστάσεις που μας ενοχλούν, είναι η διαρκής και συστηματική ενασχόληση μαζί τους...

Κατά συνέπεια, η έκφραση άποψης - έστω κι αν καταλήξει μειοψηφική, μπορεί ν' αποτελέσει σημείο αναφοράς, παράδειγμα, βάση συζήτησης, αίτιο, έναυσμα πράξεων και συλλογικών προσπαθειών στην επίλυση του όποιου προβλήματος κι ενδεχομένως, με επιτυχή έκβαση. Έτσι, ενώ άλλα είχα στο μυαλό μου για να γράψω, σε άλλα είμαι "υποχρεωμένος" ν' αναφερθώ...

Ενώ, για παράδειγμα, θα ήθελα να σχολιάσω την εκλογή Obama στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών και την σημειολογία αυτής της εκλογής (και οι αναγνώστες του ιστολογίου μου, γνωρίζουν την προτίμησή μου σε θέματα διεθνών σχέσεων) εντούτοις, γι' ακόμη μια φορά,  νιώθω την υποχρέωση να δώσω προτεραιότητα σε ζητήματα της καθημερινότητάς μας.

Όπως πιθανόν να γνωρίζουν πολλοί από εσάς, είμαι εμπορικός αντιπρόσωπος. Αυτό σημαίνει ότι με την εργασία μου, εκτός από την συλλογή παραγγελιών, πρέπει να πραγματοποιώ και εισπράξεις για λογαριασμό της κάθε εταιρείας που συνεργάζομαι με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Παράλληλα, αντικείμενο της εργασίας μου είναι η διαρκής μελέτη της αγοράς, η διατήρηση και περαιτέρω ανάπτυξη του πελατολογίου, ο περιορισμός οικονομικής ζημίας κ.λπ. Πολλοί νομίζουν ότι είναι μια εύκολη δουλειά, αφού δεν απαιτεί ιδιαίτερο κεφάλαιο για να ξεκινήσει κανείς όμως, όπως συμβαίνει συνήθως, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο διαφορετική από όλα εκείνα που πιθανόν φαντάζεται κανείς.

Η αλήθεια είναι, πως γι' αυτό το τελευταίο ταξίδι ξεκίνησα με πολύ κέφι... βρισκόμαστε σε περίοδο εισπράξεων και όπως και να το κάνουμε, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δουλεύουμε! Πρώτος σταθμός, μια συνηθισμένη, παραθαλάσσια, ελληνική κωμόπολη. Εκεί βρίσκεται ένας καλός και πολύ μικρός (σε τζίρο) πελάτης, ο οποίος ήταν κι ο πρώτος που επισκέφθηκα. Το υπόλοιπο του λογαριασμού του, ήταν 158 ευρώ. Με παρακάλεσε να κλείσουμε τον λογαριασμό την επόμενη φορά, διότι έπρεπε να συμπληρώσει το ενοίκιο του μαγαζιού για τον προηγούμενο (κι αυτόν) μήνα. Λέω "εντάξει, δεν χάθηκε ο κόσμος"... εξάλλου, δεν θα ήταν και η πρώτη φορά... 158 ευρώ σε λογαριασμούς χιλιάδων δεν είναι άξια λόγου.

Στην επόμενη στάση, τα ίδια! Και στην επόμενη επίσης! Δεν είναι άγνωστο το φαινόμενο, όμως, για πρώτη φορά έμπειροι - κάποιοι απ' αυτούς παλαιοί - εύρωστοι οικονομικά και επιτυχημένοι έμποροι βρίσκονταν σε δύσκολη θέση και δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να κρύψουν αυτή τους την δυσκολία! Αυτοί είναι η "ραχοκοκαλιά" της ελληνικής οικονομίας, όπως τους περιγράφουν! 

Αβεβαιότητα. Αγωνία. Πανικός. Η πτώση του τζίρου, άρα και του κέρδους είναι κατακόρυφη - κυρίως το τελευταίο χρονικό διάστημα και όλοι όσοι ξαφνικά "ανακάλυψαν" την πραγματική οικονομία και μιλούν γι' αυτήν, δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα!

Ανέφερα, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, μόνον ένα παράδειγμα - το πιο πρόσφατο - από τα δεκάδες παραδείγματα που έχω υπόψη μου και θα μπορούσα ένα-ένα να τα παρουσιάσω και να τα θέσω στην διάθεσή σας ως αντικείμενο μελέτης και προβληματισμού. Τα τελευταία χρόνια, όπως κάθε επαγγελματίας, βρίσκω συνεχώς προβλήματα μπροστά μου! Το εμπόριο ανέκαθεν είχε προβλήματα και πάντοτε διατηρεί υψηλά τα επίπεδα ρίσκου, κάτι τέτοιο δεν αμφισβητείται από κανέναν όμως, η κατάσταση έχει γίνει απελπιστικά πιο επικίνδυνη. Κι ο κίνδυνος αυτός διευρύνεται ολοένα και περισσότερο.

Η οικονομική μας δύναμη συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται και η κοινωνική μας δύναμη! Δεν είναι μόνον η πρόσφατη παγκόσμια κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που επηρεάζει άσχημα την καθημερινότητα. Δεν φταίει μόνον ο εμπορικός κόσμος, η αναντιστοιχία στην προσφορά και την ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών, ούτε και η υπεραξία των αγαθών. Δεν φταίνε μόνον οι καταναλωτές και οι κανόνες της αγοράς. Δεν φταίνε μόνον οι τραπεζίτες με τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια και οι άβουλοι πολιτικοί.

Ευθύνες μπορούν ν' αποδοθούν στους πάντες και στα πάντα. Αυτό είναι κάτι πολύ εύκολο και ο καθένας μπορεί να το "εξασκήσει" ως καθημερινή πολιτική και κοινωνική πρακτική. Κάπως έτσι αυθαίρετα δεν έχουν πάρει το δικαίωμα τα ΜΜΕ και διάφοροι άλλοι τυχάρπαστοι που το "παίζουν" ειδήμονες στα της αγοράς και της οικονομίας, όπως αυτός εδώ ο μάστορας (Ο Πέτρος κι ο... έμπορος) και όλως περιέργως, πάντα κοντά στις γιορτές μας κατηγορούν ως... απατεώνες;

Το δύσκολο και ίσως η πιο μεγάλη πρόκληση είναι, να συμφωνήσουμε στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν τέτοιου είδους προβλήματα να επιλυθούν. Κατά την δική μου άποψη όσο το κράτος-έμπορος, όσο το κράτος-επιχειρηματίας θα παρεμβαίνει στις ζωές μας με τρόπο τοκογλυφικό, τόσο περισσότερο θ' απομακρυνόμαστε από το αίτιο άρα και από την λύση. Δυστυχώς, μια κακή διακυβέρνηση που επιθυμεί και επιδιώκει τον παρεμβατισμό, όχι με σκοπό να ελέγξει και να ρυθμίσει, αλλά για να απορρυθμίσει και να αποκομίσει οφέλη που δεν είναι ανταποδοτικά προς τους πολίτες, ενισχύει την κερδοσκοπία και σφίγγει περισσότερο την θηλιά στον λαιμό του κάθε πολίτη είτε αυτός είναι μικρός, είτε μεσαίος, είτε έμπορος, είτε υπάλληλος, είτε επιστήμονας ή ό,τι άλλο.

Η διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είναι μία κακή διακυβέρνηση, η οποία δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει καμία πολιτική στήριξης της αγοράς και του εισοδήματος των πολιτών και δεν μπορεί ν' ακολουθήσει κανένα οικονομικό σχέδιο με σοβαρότητα αν δεν θίξει την ίδια την ουσία της κοινωνικής μας λειτουργίας ή αν θέλετε, αν δεν "διαβρώσει" το "υλικό" το οποίο συγκρατεί ή συγκροτεί τον κοινωνικό μας ιστό!   

Και στην περίπτωση αυτή, τί μπορεί να εφαρμοστεί ως αντίμετρο; Όσο κι αν φωνάζεις, όσο κι αν αγωνιάς, στο τέλος καταντάς ενοχλητικός, έπειτα επικίνδυνος, αργότερα βαρετός και αν φτάσεις εως εκεί, στο τέλος σε κατηγορούν ως γραφικό... ή "φασίστα" κατά τον ομογάλακτο Ψωμιάδη.

Ποιά είναι τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης Καραμανλή τα τελευταία 5 χρόνια; Ας μας πει ο Αλογοσκούφης, ο Φώλιας ή ο Ρουσόπουλος πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν με τις πολιτικές τους; Ας μας πουν πόσους συμπολίτες μας έκλεισαν στην φυλακή ή τους ώθησαν στο εξωτερικό ή την αυτοκτονία!

Πριν λίγες ημέρες, η Έλενα του... "διπλανού ιστολογίου", δήλωνε πως είναι ένα "τίποτα". Προχθές η alma libre είχε "τάσεις φυγής"... Όλα αυτά δεν αποτελούν σύμπτωμα της κοινωνικής, πολιτικής ή οικονομικής μας συγκυρίας, αλλά το αποτέλεσμα, το ηχηρό αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής στόχευσης που ακολουθείται πιστά τα τελευταία χρόνια και ως μηνύματα, έρχονται να συμπληρώσουν το αίσθημα και τις επιλογές χιλιάδων συμπολιτών μας και κυρίως νέων ανθρώπων που καταλαβαίνουν ότι αυτή η χώρα με τις επιλογές της ούτε θέλει ούτε και μπορεί ν' αποτελέσει στήριγμα, καταφύγιο ή χώρος προοδευτικών ιδεών και πράξεων. Και μία χώρα η οποία δεν προσφέρει κανένα αντίκρυσμα, κανένα όφελος, είναι μια χώρα καταδικασμένη ν' αποτυγχάνει συνεχώς παντού!    

Αν επιθυμούσαμε αυτό το μέλλον για την πατρίδα μας και για τα παιδιά μας, δεν θα καθόμασταν ν' ασχολούμαστε με αυτά τα ζητήματα.  

Δεν είμαι κοινωνιολόγος. Δεν είμαι σε θέση να μελετήσω εις βάθος την κοινωνική μας κατάσταση ούτε και να ερμηνεύσω ειδικά τα "σημεία των καιρών".

Δεν είμαι δημοσιογράφος. Δεν μπορώ να παρακολουθώ συνεχώς τα γεγονότα και ν' αναδεικνύω με αποτελεσματικότητα τα πιο σημαντικά.

Δεν είμαι πολιτικός και δεν είναι δουλειά μου να προτείνω και να εφαρμόζω λύσεις.

Είμαι όμως πολίτης και μάλιστα, απλός πολίτης (δίχως μπάρμπα στην Κορώνη και απ' όσο γνωρίζω και δίχως κουμπάρο καθ' ό,τι Αχαιός με μικρασιατική καταγωγή) και ως απλός πολίτης μπορώ να εκφράζω ελεύθερα την αγωνία μου! Αν λοιπόν πραγματικά πιστεύω σε αυτό, τότε ειλικρινά επιλέγω να γίνομαι ενοχλητικός και τολμώ ν' απαιτώ! Ν' απαιτώ χωρίς να περπατώ μέσα σε κομματικούς ή συνδικαλιστικούς διαδρόμους και να ορθώνω το ανάστημά μου απέναντι σε όλους εκείνους τους πολιτικά αδύναμους και ανεπαρκείς.

Να λοιπόν γιατί έχουμε πόλεμο! Γιατί η κοινωνική επιβίωση όλων μας πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους και δεν μπορεί να υποθηκεύεται σε "τράπεζες" και οργανισμούς "κοινής οφέλειας", γιατί έτσι βολεύει η αντιγραφή...  η όποια αντιγραφή.

Να γιατί έχουμε πόλεμο! Γιατί, εντάξει να δεχτώ πως όταν είσαι φτωχός, ό,τι κι αν συμβεί λίγο θα επηρεαστείς και ακόμη λιγότερες θα είναι και οι συνέπειες. Δεν φοβάσαι τίποτε κι όσο ελπίζεις σ' ένα καλλίτερο αύριο μπορείς και εξωραΐζεις την καθημερινότητά σου. Τί συμβαίνει όμως, όταν με τον  ιδρώτα σου ή μη (δεν έχει σημασία) έχεις κατακτήσει ένα πολύ καλό επίπεδο διαβίωσης και ξαφνικά νιώθεις να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια σου; Και όχι μόνον αυτό, αλλά να γνωρίζεις συγχρόνως ότι είσαι και αδύναμος να εμποδίσεις την καταστροφή;

Να γιατί έχουμε πόλεμο! Γιατί σχεδόν όλα είναι λάθος, ζούμε μέσα σ' ένα λάθος και είμαστε υποχρεωμένοι να το ανεχόμαστε γιατί ως γνωστόν... το μη χείρον βέλτιστο!

Για το τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους μας ότι η πραγματικότητα δεν εξαντλείται στα όρια του τηλεοπτικού μας δέκτη, ούτε και στις σελίδες της αγαπημένης μας(;) εφημερίδας...             

Επιβολή προστίμων για νόθευση καυσίμων

Πριν λίγο έλαβα ένα e-mail από κάποιον αναγνώστη, ο οποίος μου επεσήμανε το ζήτημα των τιμών στα υγρά καύσιμα και τα φαινόμενα κερδοσκοπίας, που παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά, από δεκάδες "επαγγελματίες" εμπορίας και διάθεσής τους, οι οποίοι κερδοσκοπούν εις βάρος της περιουσίας όλων μας!

Μου απέστειλε και σχετικό πίνακα του Υπουργείου Ανάπτυξης με την παράκληση να τον δημοσιεύσω κι εγώ, τον οποίο μπορείτε να δείτε εδώ:  http://www.ypan.gr/flash_fuel/kafsima/PROSTIMA.htm ούτως, ώστε να γνωρίζετε ποια πρατήρια νοθεύουν τα καύσιμα, πως τα νοθεύουν και ποιά πρόστιμα επεβλήθησαν.