Σε μια αποστροφή της ομιλίας του χθες
στην Βουλή, ο Πρωθυπουργός είπε ότι προτιμά «να φαίνεται πρόσκαιρα αυστηρός
κι αργότερα υγειονομικά σωστός» (sic). Θα επανέλθουμε αργότερα σε αυτό. Ένα είναι σίγουρο: το
τέλος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, θα βρει την ελληνική κοινωνία περισσότερο
διχασμένη από ποτέ, σε σύγχυση, και το πολιτικό μας σύστημα τραυματισμένο
ανεπανόρθωτα από τον αυταρχισμό, απόρροια της ανεπάρκειας τόσο του ίδιου όσο
και των κυβερνητικών στελεχών να διαχειριστούν αποτελεσματικά μία σειρά
προβλημάτων, αρχής γενομένης από το ζήτημα του κορωνοϊού.
Αποκαλύφθηκε στην πορεία των
πραγμάτων πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να
εκτιμήσει το μέγεθος του κινδύνου. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Η
επικοινωνιακή πολιτική έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο λογικής και χρήμα
διενεμήθη από εδώ κι από εκεί έτσι, ώστε να φτιαχτεί ένα αφήγημα που θα ήταν
δυνατό να καλύψει την κυβερνητική ανικανότητα παρά στη θωράκιση του συστήματος
υγείας της χώρας καθώς - από ιδεολογικής απόψεως της συντηρητικής παράταξης, θεωρήθηκε και θεωρείται περιττή
πολυτέλεια…
Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ και καμία
διάθεση σοβαρής διαχείρισης, και δεν εκπονήθηκε ποτέ κανένα απολύτως δομημένο σχέδιο
αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Δεν το λέω εγώ. Τα λένε οι ίδιοι στην
Βουλή και στα τηλεπαράθυρα. Δεν χρειάζονται παραδείγματα κι αναφορές. Ας
ανατρέξει κανείς στις κατά καιρούς δηλώσεις του κ. Σκέρτσου, του κ. Γεωργιάδη,
του κ. Κικίλια… αλλά και να θυμηθεί και τα ποσά τα οποία έλαβαν οι
τηλεμαϊντανοί επιστήμονες όπως οι κ.κ. Τσιόδρας, Γώγος, Μαγιορκίνης,
Βασιλακόπουλος και λοιποί όχι για έρευνα
αλλά για προπαγάνδα.
Με εκείνα και με τ’ άλλα φτάσαμε
στο ακαταδίωκτο για όλους τους εμπλεκόμενους, στην τιμωρητική αναστολή εργασίας
κρίσιμων επαγγελματικών ομάδων για την υγεία των πολιτών - εφόσον δεν υπέκυπταν
στους κυβερνητικούς εκβιασμούς, την καθημερινή τηλε-τρομοκρατία του πληθυσμού
από τα επιδοτούμενα συστημικά μέσα ενημέρωσης, τον διχασμό και τον στιγματισμό
των ανεμβολίαστων και στην επιβολή δυσβάσταχτων εισπρακτικών κι όχι
υγειονομικών μέτρων δήθεν για την… προστασία μας.
Παράλληλα, θεσμοί όπως η
Δικαιοσύνη αποδείχθηκαν ανίκανοι να διασφαλίσουν το Σύνταγμα, την ζωή, την τιμή
και την αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών καθώς, φαίνεται και σε αυτή την
περίπτωση περίτρανα πως, δεν λειτουργούν ανεξάρτητα από την εκτελεστική εξουσία
αλλά άγονται και φέρονται από αυτήν.
Όλα τα παραπάνω ενίσχυσαν το
κυβερνητικό αφήγημα και την καχυποψία μεγάλης μερίδας των πολιτών κι έδωσαν συγχρόνως
λαβή σε κάθε είδους φαντασιόπληκτο να μιλά για τσιπάκια, αλλαγές DNA, αντίχριστους και λοιπές
σαχλαμάρες. Όλοι τους, με ηθικό αυτουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πήραν στον
λαιμό τους κόσμο και κανείς δεν
πρόκειται να λογοδοτήσει γι’ αυτό.
Δυστυχώς, ο Πρωθυπουργός, με «ήσυχη συνείδηση» - όπως χαρακτηριστικά
ανέφερε χθες από το βήμα της Βουλής - φέρει ακέραια την ευθύνη αυτής της
κατάντιας κι ο παραλληλισμός με την Γερμανία της δεκαετίας του ’30 δεν είναι
ούτε άστοχος, ούτε άτοπος. Όπως ο Χίτλερ και το NSDAP τότε, έτσι
κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία σήμερα, κατάφεραν την ενοχοποίηση
της κοινής λογικής και την αναγωγή της αυθαιρεσίας και του παραλογισμού σε μείζονα
πολιτική επιλογή για όλους του τομείς της κοινωνίας! Ο Πρωθυπουργός, μάς πότισε
με την ανηθικότητά του και τα συμπλέγματά του! Δεν έχει σημασία αν το
διακύβευμα είναι διαφορετικό. Η ουσία παραμένει η ίδια. Και με την «ουσία» αυτή
θα φτάσουμε μέχρι την «Τελική Λύση» εάν οι υγιείς και δημοκρατικές δυνάμεις της
χώρας δεν ενεργοποιηθούν τάχιστα.
Φανταστείτε, κλίμα «ικανοποίησης»
αποπνέει το κυβερνητικό επιτελείο μετά τη χθεσινή παρουσία του Πρωθυπουργού
στην Ολομέλεια (!). Όμως, στα μάτια του κάθε δημοκράτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης
δεν είναι παρά ένας κοινός εκβιαστής που έχει βάλει στο στόχαστρό του το πιο
αδύναμο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Τους γονείς μας, τους παππούδες μας
και τις γιαγιάδες μας. Αύριο, ο στόχος θα είναι τα παιδιά μας και αργότερα
εμείς. Θα τον αφήσουμε να φτάσει μέχρι εκεί;
Θα μου πείτε, κι άλλες χώρες
ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Και; Σας νοιάζει τόσο πολύ τι γίνεται ή τι θα γίνει
στο Λιχτενστάιν, την Βενεζουέλα ή το Μπουτάν; Ακόμη περισσότερο· ποιός λαός
χρήζει αυταρχικής εξουσίας; Ποιος λαός αξίζει μία ηγεσία κοινωνικά ανάλγητη,
ασυνείδητη, αδίστακτη και ανίκανη;
Επιβάλλεται από αυτήν την
πραγματικότητα η αντίδρασή μας να είναι δυναμική. Ίσως να ήρθε η ώρα να
δείξουμε έμπρακτα τι σημαίνει να είσαι δημοκράτης μέσα ένα σύνολο που φασίζει ή
εν πάση περιπτώσει, οδεύει προς τον φασισμό. Ο καθένας να αναλάβει επιτέλους
την ευθύνη του! Τώρα, τι μορφή θα έχει αυτή η αντίδραση και με ποιους όρους θα
εκφραστεί, δεν είναι δική μου δουλειά για το πω.
Στο ζήτημα του
ιού αυτό καθ’ αυτό. Έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον κι
έχουμε υποχρέωση να προστατεύουμε τους αγαπημένους μας. Ο εμβολιασμός με
αμφίβολης αποτελεσματικότητας εμβόλια, με επιβεβαιωμένους θανάτους και
αποδεδειγμένες μη αναστρέψιμες βλάβες σε πολλές περιπτώσεις, είναι μία λύση.
Δεν είναι πανάκεια. Άλλωστε, οι παραλλαγές και οι μεταλλάξεις που διαρκώς
βγαίνουν και θα βγαίνουν, τα καθιστά ολοένα και πιο αναξιόπιστα κι
αναποτελεσματικά.
Κατά συνέπεια, ο κ. Μητσοτάκης και
πάλι κάνει λάθος να πιστεύει ότι θα αποδειχθεί υγειονομικά σωστός στο μέλλον
και σύντομα θα έρθει η ώρα που οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας θα αναρωτιούνται
τι δεν πήγε καλά… και δεν αναφέρομαι μόνον στις εκλογές.
Δοκιμάσατε ό,τι μπορούσατε αγαπητοί φίλοι και κύριοι της Νέας
Δημοκρατίας κι αποτύχατε. Κι εφόσον εξακολουθείτε να ενοχοποιείτε τους συμπολίτες
σας και τους συμπατριώτες σας και μάλιστα τους πιο ευάλωτους, για την δική σας
αποτυχία, μόνον οργή και μίσος σας αξίζει. Ίσως έτσι να έλθει μία κάποια
ισορροπία…
