Ο Εφιάλτης ήταν παιδί μας και ο Δούρειος Ίππος δικό μας κατασκεύασμα...

Διάβασα με μεγάλη περιέργεια το άρθρο του κυρίου Φριτζαλά με τίτλο: "Συνδέοντας το Ναγκόρνο Καραμπάχ με τη Θράκη"¹, που δημοσιεύθηκε από το SLpress.gr και διάβασα ομοίως, με την ίδια περιέργεια, και το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Türkiye η οποία, αναπαράγει τις απόψεις του κι επισημαίνει τον "προβληματισμό" και τους "φόβους" του.

Υποθέτω, το Κρεμλίνο ικανοποιήθηκε απόλυτα όμως... θα επανέλθω αργότερα σε αυτό.

Είναι αλήθεια, στο πεδίο διαμόρφωσης κλίματος, δεν υπάρχει κανένας απολύτως περιορισμός κι ο καθένας μπορεί να εκφράζει ό,τι θέλει κι όπως θέλει. Όμως, η συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο κι ως εκ τούτου, κάθε δημόσια έκφραση, οφείλει κατά την ταπεινή μου γνώμη να είναι αντικειμενική, να στοιχειοθετείται και να διαθέτει θετικό πρόσημο σε κάθε περίπτωση. Δεν γράφουμε για να γράφουμε κι ούτε μιλάμε για να μιλάμε.

Στις Διεθνείς Σχέσεις και την εξωτερική πολιτική δε, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί διότι έστω και άθελά μας - εγώ δεν θέλω να βλέπω πουθενά σκοπιμότητα - πολλές φορές ζημιώνουμε τη συνολική εθνική μας προσπάθεια.

Πολύ καλά τα γράφει λοιπόν ο κύριος Φριτζαλάς. Όμως, ο πολιτικός του συλλογισμός, όπως αυτός καταλήγει με τα συμπεράσματά του, είναι και εσφαλμένος κι ας μου επιτραπεί, και ύποπτος.

Εσφαλμένος διότι δεν στηρίζεται σε καμία νομική βάση ή ιστορικό προηγούμενο και ύποπτος διότι από την πρώτη και μόνο ανάγνωση, δεν δυσκολεύεται κανείς να διακρίνει την λογική που θέλει να προωθεί με την εξωτερική πολιτική της η Ρωσία σε ό,τι αφορά την Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο - μην και κάνω λάθος - βρήκα παλαιότερη δημόσια τοποθέτηση² του κ. Φριτζαλά σύμφωνα με την οποία - και αντιγράφω επακριβώς:

«Πριν από μια χιλιετία, η Ελλάδα και το Βυζάντιο έγιναν ἡ γέφυρα γιὰ τὸν ἐκπολιτισμὸ τῆς Ρωσίας. Ἡ ἲδια ἡ Ρωσία καλεῖται σήμερα νὰ γίνει ἡ γέφυρα ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ διαβεῖ ὁ Ἑλληνισμὸς στὴν νέα του πορεία γιὰ τὸν ἐξανθρωπισμὸ τῆς Οἰκουμένης.»

Διαβάζοντας την συγκεκριμένη φράση, επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου. Θυμήθηκα όλες τις προηγούμενες πετυχημένες ή αποτυχημένες προσπάθειες απαξίωσης και χειραγώγησης της Ελλάδος και του Ελληνισμού από το "ξανθό γένος", αρχής γενομένης από τα χρόνια του Πανσλαβικού Κομιτάτου³. Θυμήθηκα το "εποχιακό φύτεμα" δούρειων ίππων και την κάθοδο "καλοβαλμένων ευεργετών" κι "επενδυτών" με αντικειμενικό σκοπό τον εκμαυλισμό συνειδήσεων. Θυμήθηκα την απέλαση Ρώσων διπλωματών το 2018, σε μια προσπάθεια της τότε Ελληνικής κυβέρνησης να τερματίσει την παράνομη δράση τους και τις παρεμβάσεις τους στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας μας.⁴ Θυμήθηκα και τον ανηλεή πόλεμο της ρωσικής πολιτικής κι εκκλησιαστικής εξουσίας απέναντι στον Οικουμενικό Θρόνο και την Εκκλησία της Ελλάδος⁵... το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ είναι πλούσιο και παρέχει πλήθος πληροφοριών σχετικά!

Όπως πιθανόν αντιλαμβάνεται ο κάθε αναγνώστης, η αντίληψη και οι επιδιώξεις της Ρωσίας δεν εξαντλούνται στα όρια της κεντρικής πολιτικής σκηνής, ούτε κι αποτελούν κάτι το καινοφανές στα ιστορικά χρονικά. Ήδη από τα χρόνια της τουρκοκρατίας, η "Μεγάλη" κι "Αγία" Ρωσική Αυτοκρατορία ονειρευόταν την θέση που κατείχε προηγουμένως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Ο ρωσικός παράγοντας εργάστηκε κι εργάζεται άοκνα στην προσπάθεια περιορισμού - για να μην πω εκμηδενισμού - του Ελληνισμού στις ίδιες τις πατρογονικές του εστίες ξανά και ξανά... τουλάχιστον από την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878) - μια και μιλάμε για την Θράκη - μέχρι και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο! Αλλά κι αργότερα με κάθε ευκαιρία και παρά την διαχρονικά συνεπή και καλόπιστη στάση της Ελλάδος απέναντι στον ρωσικό λαό.

Ίσως, σκόπιμο είναι να θυμηθούμε τα έργα και τις ημέρες των Ρώσων στο Άγιο Όρος...⁶ κι αν αυτό δεν είναι αρκετό, ας διερευνήσουμε κι ας εξετάσουμε στη συνέχεια την ίδρυση και λειτουργία ρωσο-ορθόδοξης Εκκλησίας στα Κατεχόμενα⁷, κατά τα πρότυπα των τουρκο-ορθόδοξων⁸ στην Τουρκία, με ευθεία αμφισβήτηση της κανονικότητας της Εκκλησίας της Κύπρου, έστω κι αν το Πατριαρχείο Μόσχας αρνείται την οποιανδήποτε εμπλοκή... Κι αυτή δεν είναι η μόνη περίπτωση. Να δούμε τι κάνει το Πατριαρχείο Μόσχας και οι "ιεραπόστολοί" του στην Αμερική εναντίον της Αρχιεπισκοπής, στην Αφρική και την Ασία και πόσο πολύ έχουν πληγώσει το σώμα της Ορθοδοξίας με τις πολιτικές και τις πρακτικές τους...

Όλα τα παραπάνω έχουν την αξία τους και δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστά ή όχι. Το βέβαιο είναι πως, όσα συμβαίνουν γύρω μας ξεπερνούν κατά πολύ την αθωότητά μας και ό,τι νομίζουμε ή φανταζόμαστε.

Αφήνοντας την Ιστορία στην άκρη και διαβάζοντας ξανά το άρθρο του κ. Φριτζαλά, αναρωτιέμαι, από πού τεκμαίρεται η σύνδεση της περίπτωσης του Αρτσάχ με την Δυτική Θράκη!

Ακριτική περιοχή δεν σημαίνει απομακρυσμένη ή αποκομμένη. Ούτε σημαίνει πως το κέντρο, η Αθήνα δηλαδή, δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο. Ούτε, βέβαια, σημαίνει ότι η πρόσβαση από άλλες περιοχές δεν είναι εύκολη ή πως η υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα επικοινωνεί και συγκοινωνεί μαζί της μέσω ενός ελεύθερου διαδρόμου, όπως η Αρμενία με το Αρτσάχ, μέσα από το έδαφος ενός άλλου κράτους. Μήπως εννοεί τον πληθυσμό της Θράκης μειονοτικό εθνοτικά εντός της κυριαρχίας άλλης χώρας; Ό,τι κι αν εννοεί, ο τίτλος του άρθρου είναι αδόκιμος.

Και φτάνουμε στα ... "οδυνηρά διλήμματα για την Ελλάδα" και στα πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα στα οποία οφείλει να απαντήσει ο συντάκτης του άρθρου.

Ποιά είναι αυτά τα οδυνηρά διλήμματα;

Πώς συνάγεται από τα όσα δραματικά συνέβησαν στον Νότιο Καύκασο ότι η Θράκη θα βρεθεί στην ίδια ή έστω παρόμοια θέση με το Αρτσάχ;

Πώς είναι δυνατόν να συμπεραίνει πως η ελληνική πολιτική ηγεσία θα βρεθεί στην ίδια θέση με την αρμενική;

Πώς μία συμφωνία ειρήνευσης ανάμεσα σε δύο αντιμαχόμενα μέρη, με τα όποια ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά, με τον τρόπο που έγινε και υπό τις συνθήκες που επεβλήθη ή επετεύχθη τέλος πάντων, θα αποτελεί ιστορικό προηγούμενο; Γιατί θα αποτελεί η συγκεκριμένη περίπτωση κι όχι μία άλλη, ιστορικό προηγούμενο; ... Αν υποθέσουμε πως το ιστορικό προηγούμενο παράγει νομικά αποτελέσματα.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αυτή η συλλογιστική απηχεί τους πόθους και τις βλέψεις του Κρεμλίνου που επιδιώκει μια πιο ενεργή κι επιτυχημένη διείσδυση και παρουσία στην Βαλκανική, το Αιγαίο και ολόκληρη την Νοτιοανατολική Ευρώπη υπονομεύοντας τον Ελληνισμό.

Ασφαλώς και η Τουρκία διεκδικεί τη Δυτική Θράκη. Στο πρόσφατο παρελθόν, υποστήριζε και πως η Θάσος ανήκει στην Αίγυπτο (!)⁹. Μην λησμονούμε πως και η Αμερική ανακαλύφθηκε από τους τούρκους.¹⁰ Η παράνοια δεν έχει όρια. Από την άλλη όμως, θα πρέπει να μην παραγνωρίζουμε την ποιότητα του εθνικού φρονήματος της μουσουλμανικής μας μειονότητας η οποία έχει σαφώς ελληνική εθνική συνείδηση και δεν θέλει να βλέπει την Τουρκία ούτε ζωγραφιστή! Ο κύριος Φριτζαλάς, με "εμπειρία επί του "μειονοτικού ζητήματος" στη Θράκη", θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό.

Οπωσδήποτε υπάρχουν μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες άτομα, γνωστά και πολύ συγκεκριμένα που υποστηρίζονται οικονομικά, υλικά και ηθικά από την Τουρκία όπως, επίσης είναι γνωστοί και οι εγκατεστημένοι πράκτορες των τούρκων που κυκλοφορούν στα μειονοτικά χωριά και πότε με δώρα πότε με απειλές προσπαθούν να αλλοιώσουν το εθνικό και κοινωνικό αίσθημα των μειονοτικών. Αυτό ναι! Να το διερευνήσουμε και να το δούμε.

Σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής δεν θα πρέπει να αφήνουμε τίποτε αναπάντητο αλλά να μην δίνουμε και αξία σε όσους έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Κυρίως δε, να είμαστε προσεκτικοί σε ό,τι εκφράζουμε είτε γραπτώς είτε προφορικώς και να ερευνούμε και να μελετούμε τα πάντα στην πραγματική τους βάση και διάσταση. Σε ό,τι αφορά τον κ. Φριτζαλά, με τα γραπτά του με οδηγεί στην υπόθεση πως τα κίνητρά του δεν είναι αγαθά και αυτό δεν ωφελεί κανέναν μας. Ούτε και τον ίδιο.

Η Ρωσία είναι μία υπολογίσιμη δύναμη και μας συνδέουν πολιτιστικοί και θρησκευτικοί δεσμοί όμως, ως εταίρος έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη αναξιόπιστος για κάθε χώρα και για κάθε λαό πλην της Τουρκίας και των Τούρκων οι οποίοι εξυπηρετούν τα σχέδιά της.

 

---

¹  https://slpress.gr/ethnika/syndeontas-to-nagkorno-karampach-me-tin-thraki/

²  http://www.elliniki-gnomi.eu/ellada-rosia-gefira-politismou-ke-pnevmatos/

³ https://www.mixanitouxronou.gr/pote-ypirxe-i-chora-tis-thrakis-me-episimi-glossa-ta-gallika-i-peripeteiodis-istoria-tis-apeleytherosis-apo-toys-toyrkoys-toys-voylgaroys-kai-toys-symmachoys-toys/

⁴  https://www.kathimerini.gr/politics/974240/apelasi-roson-diplomaton-apo-tin-athina/

⁵  https://cmoiss.blogspot.com/2020/07/blog-post.html

⁶  https://ellinoistorin.gr/?p=11769

⁷  https://www.otavoice.gr/roi-eidiseon-geniki/2019/08/ekklisiastiki-eisvoli-sta-katexomena-idrythike-rosiki-orthodoksi-ekklisia-voreiou-kyprou-ti-apanta-presveia-rosias-kai-patriarxeio-mosxas/

⁸  http://constantinoupoli.com/το-αυτοκέφαλo-τουρκικό-ορθόδοξο-πατρ/

⁹  https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=θάσος+ανήκει+στην+αίγυπτο

¹⁰  https://www.tanea.gr/2014/11/15/world/erntogan-moysoylmanoi-anakalypsan-tin-ameriki-to-1178-kai-oxi-o-kolombos/

Η μεγάλη Έξοδος

Διαβάζοντας κανείς τον Ηρόδοτο ή τον Σένεκα, ανάμεσα σε τόσους άλλους, είναι αδύνατον να μην καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μόνον οι ανόητοι καταφεύγουν στην ισχύ των όπλων για να αρπάξουν ό,τι πολύτιμο το πνεύμα τους αδυνατεί να συλλάβει έστω και σαν ψήγμα...

Οι ισλαμιστές δεν είναι μόνον κακοί, ανήθικοι και μοχθηροί άνθρωποι. Είναι και ανόητοι! Όπως ακριβώς οι μαϊμούδες δεν μπορούν να διακρίνουν την διαφορά διαμαντιού και πέτρας έτσι κι αυτοί, δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την έννοια και την αξία της κληρονομιάς που καλούνται να διαχειριστούν, εφόσον κατέκτησαν ή κατακτούν χώρους στους οποίους προηγουμένως άκμαζαν ανθρώπινες κοινωνίες και πολιτισμοί που πρόσφεραν τα μέγιστα στην ανθρωπότητα.

Όλοι μας έχουμε γίνει μάρτυρες των καταστροφών της ιστορικής και της πολιτιστικής κληρονομιάς των λαών της Ανατολής, από το Αφγανιστάν μέχρι την Μικρά Ασία, με υπεύθυνο πάντα τον ίδιο λαό και την ίδια θρησκεία: Τούρκους και Ισλάμ.

 

Οι Αρμένιοι σήμερα είναι υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες - ας αποφύγουμε να εξετάσουμε το πως και γιατί, διότι τότε θα βρεθούμε στη δυσάρεστη θέση να μιλήσουμε για όλα όσα σκοπίμως παραβλέπουμε - και αφήνουν πίσω τους όνειρα, ελπίδες, κόπους και πόθους... τα νεκρά σώματα και τις ψυχές των παιδιών τους, κειμήλια και θησαυρούς... πλήθος εκκλησιών κι άλλων μνημείων που χρονολογούνται τουλάχιστον από τον 4ο αιώνα μ. Χ.! 

Μπορεί να φεύγουν με πόνο, όχι όμως σαν σκύλοι όπως τους χαρακτήρισε ο γνωστός για τον βίο και την πολιτεία του, πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν. Εγκαταλείπουν τα σπίτια τους με την αξιοπρέπεια του ηττημένου που σέβεται και τιμά την υπογραφή του, έστω και αν εξαναγκάστηκε σ’ αυτήν... ψιλά γράμματα που όλοι οι τουρκογενείς ούτε σέβονται, ούτε καταλαβαίνουν!

Εκ προοιμίου γνωρίζουμε τι θα συμβεί. Είπαμε, η Ιστορία είναι αμείλικτη απέναντι στους τούρκους. Σπίτια θα λεηλατηθούν, κόποι μιας ζωής θα καταστραφούν, ιερά και όσια θα βεβηλωθούν... πολλές από τις εκκλησίες και τα μοναστήρια θα γίνουν εστιατόρια, στάβλοι, αποθήκες, "πολιτιστικά κέντρα", τζαμιά και θα επιχειρηθεί να σβηστεί το χριστιανικό παρελθόν και ο χαρακτήρας της περιοχής. Ο τουρκικός πολιτισμός θα "θριαμβεύσει"...

Είναι αλήθεια, ακούμε κι ομιλούμε συχνά περί "τουρκικού" και "τουρκοϊσλαμικού πολιτισμού"... δεν έχει σχέση με τον μπακλαβά. Ό,τι κι αν σημαίνουν αυτοί οι όροι και παρά την εκτενή βιβλιογραφία κι αρθρογραφία και τις αμέτρητες "ενθουσιώδεις" διαλέξεις "ακαδημαϊκών" της γειτονικής μας χώρας, ο πολιτισμός της Ανατολής έχει χτιστεί πάνω στα συντρίμμια που άφηνε πίσω της η νομαδική λαίλαπα καθώς ισοπέδωνε τα πάντα στο πέρασμά της. Μην ξεχνάμε πως και ο ίδιος ο Κεμάλ, εξηγώντας το όραμά του, συνήθιζε να λέει πως «εμείς - οι τούρκοι δηλαδή - δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου που είχαν οι ευρωπαϊκοί λαοί στην δημιουργία Ιστορίας και πολιτισμού»...

Άρα, η καταστροφή και η διαστρέβλωση ήταν μονόδρομος! Όταν ένιωσαν λίγο πιο έξυπνοι, άρχισαν να μιμούνται τους ευρωπαίους μα και στην μίμηση απέτυχαν παταγωδώς. Ο μιμητισμός τους ξεπέρασε τα όρια του κιτς. Τότε ήταν που στράφηκαν προς την εμπορική εκμετάλλευση του πολιτισμικού πλούτου των εθνών που προϋπήρχαν και πράγματι, έβγαλαν πολύ χρήμα ενώ, παράλληλα, είχαν και την ευκαιρία να αμβλύνουν τις εντυπώσεις όλων εκείνων που επισκέπτονταν την Τουρκία ή το Αζερμπαϊτζάν και τις άλλες τουρκογενείς χώρες.

Όμως, μην ξεχνάμε και την θρησκευτική διάσταση. Το Ισλάμ ως ό,τι πιο τελευταίο υπάρχει δεν συγχωρεί τους πολιτισμούς εκείνους που δημιούργησαν και άφησαν το αποτύπωμά τους πάνω στη γη. Μισεί θανάσιμα τα έργα των ανθρώπων και των λαών που εξακολουθούν με θρασύτητα να υπάρχουν παρά τις γενοκτονίες και τις πολιτικές εκκαθάρισης.

Ο φθόνος που νιώθουν οι ισλαμιστές είναι τόσο εμφανής που όσο κι αν προσπαθούν να τον κρύψουν τόσο περισσότερο γελοιοποιούνται.

Θέλουν να μας πείσουν για το μεγαλείο της πίστης τους και την ισχύ τους όμως, σε ποιόν αλήθεια γίνονται πιστευτοί;

 

Οι φίλοι μας οι Αρμένοι, πονούν για ό,τι αφήνουν πίσω τους. Εγώ θα τους έλεγα να αφήσουν τον πόνο τους στην άκρη και να εύχονται οι Αζέροι να συμπεριφερθούν ως πραγματικοί τούρκοι που είναι! Ό,τι δοκιμάσουν, ό,τι αποπειραθούν και ό,τι κάνουν θα είναι η καλύτερη απόδειξη της αλήθειας! Θα δει και θα μάθει όλη η ανθρωπότητα ότι η "ευτυχία" του τούρκου βρίσκεται μέσα στην καταστροφή, την λεηλασία, την αρπαγή και την οδύνη. Θα δει και θα μάθει όλη η ανθρωπότητα το πραγματικό πρόσωπο του Ισλάμ και του ..."ισλαμικού πολιτισμού".

Ακολουθεί ο κατάλογος της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που οι Αρμένιοι "παραδίδουν" μαζί με τα εδάφη τους στους άπιστους:

• St. John the Baptist Church (1216-1238)

• Dadivank (4th century)

• Katoghike (9-11th century)

• Amaras Monastery (4th century)

• St. George of Tsitsernavank (4-5th)

• Gtchavank (4th-13th century)

• Yeghishe Apostle Monastery (Jrvshtik) (5th)

• White Cross of Vankasar (5th century)

• Dizapayt Kataro Monastery

• Holy Mother of God (5th century)

• Bread Bakery church (7-17 centuries)

• Okht Mokhrenisi Door Monastery (7-17th)

• St. Hakobavank Monastery in Kolatak (9th)

• The Holy Savior of Jori (9th century)

• St. Stephen of Tsmakahogh (9th-10th)

• Spitak Khach Monastery, Vank village, Hadrut (10th century)

• Chartar Yeghisha Kus Desert (12th round)

• St. George of Chankatagh (12th century)

• Khotavank (12-13th century)

• Karvachar Surb Astvatsatsin virgin desert (12-13th century)

• The Holy Savior of Paul (12th-13th centuries)

• Shoshkavank St. of Msmna

• Astvatsatsin (13th century)

• Horeka Monastery (13th century)

• Kavakavank (14th century)

• Gospel of St. Gayane the Virgin in the Desert (1616)

• Holy Resurrection of Hadrut (1621)

• Pirumashen (1641)

• Holy Mother of God of the Gospel (1651)

• St. Stephen of the Cross (1654)

• Shoshi New Church (1655)

• Holy Pandaleon of Berdadzor (Paris Pigeon) (1658)

• Ghondiants Desert of Moshkhmhat (1658)

• Haki St. Minas (1673)

• Church of St. Gregory of Herher (1676)

• The Holy Mother of God of Tsaghkavank, Tsakuri (1682)

• Yeritsmankants Monastery (1691)

• Masrik Church of Kashunik (1694)

• Desert Holy Savior (Napat) (17th century)

• Hochants St. Stepanos (17th century)

• Bovurkhan Monastery Complex (17th century)

• St. John the Baptist of Togh (1736)

• Holy Virgin of Khnatsakh (1740)

• St. Stephen of Padara (18th)

• Holy Mother of God of Mushkapat (18th century)

• Surb Astvatsatsin of Dashushen (1843)

• St. John the Baptist of Shushi (1847)

• The Holy Virgin of Nngi (1853)

• St. John Garabed of Martakert (1857)

• The Holy Mother of God of Aygestan (1860)

• The Holy Virgin Karin Dag (1862)

• Holy Savior of Shushi (1868-1887)

• Ashan Surb Astvatsatsin (1896)

• St. George of Astghashen (1898)

• St. George of Mataghis (1898)

• Holy Mother of God of Talish (19th century)

• Holy Savior of the Garmeragoudj (19th century)

• Holy Mother of God of Karaglkh (19th century)

• St. John the Baptist of Nor Shen (19th century)

• Holy Mother of God of Haghorti (19th)

• Holy Mother of God of Khnushinak (19th)

• Surb Astvatsatsin of Kolkhozashen (19th century)

• Holy Translators of Kaghartsi (19th)

• Surb Astvatsatsin of Lusadzor (19th)

• Holy Savior of Sarushen (19th)

• Surb Astvatsatsin of Karmir village (19th)

• St. Stephen of Khachen (19th century)

• St. Hripsime of Berdadzor (19th century)

• Surb Astvatsatsin of Nerkin Horatagh (1904)

• Holy Mother of God of the Apostle (1907)

• The Holy Ascension of Berdzor (1998)

• Holy Martyrs of Aghavno (2002)

• Holy Mother of God of Askeran (2002)

• St. Nerses the Great of Martuni (2004)

• Holy Garabed of Yeghtsahogh (2006)

• St. Sargis of Harutyunagomer (2006)

• St. Anton of Zaglik (2007)

• Holy Garabed of Nerkin Horatagh (2012)

• Holy Mother of God of Vaghuhas (2012)

• St. John the Baptist of Karaglkh (2013)

• St. George of Mets Shen (2013)

• Chartar St. Vardanants (2018)

 

Δεν είναι ισλαμοφοβία αλλά απέχθεια και αντίσταση σε ό,τι πρεσβεύετε ηλίθιε!

Αν ανατρέξει κανείς στην ρητορική των τούρκων πολιτικών και στην γραφή των τούρκων δημοσιογράφων που ελέγχονται από το καθεστώς Ερντογάν, δεν θα δυσκολευτεί να διαπιστώσει την χαμηλή ποιοτική στάθμη των χαρακτηρισμών και των ορισμών που χρησιμοποιούν για να περιγράψουν όλους όσους βρίσκονται απέναντί τους αλλά και για να προβάλλουν τις θέσεις τους.

Οι διατυπώσεις τους δε διακρίνονται για την τιμωρητική τους διάθεση, σε μια προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων ενώ, η φρασεολογία τους στοχεύει στην γενικότερη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας αλλά και της πραγματικότητας η οποία, ακόμη και σήμερα, τους καθιστά έκθετους στην συνείδηση κάθε ελεύθερου ανθρώπου.

Το κακό με τους τούρκους - και το κάκιστο για εμάς - είναι πως η βαρβαρότητά τους εφάπτεται με τον πολιτισμό μας, γεγονός που τους ενοχλεί σε μέγιστο βαθμό καθώς, κάθε σύγκριση δείχνει την φτηνότητα του χαρακτήρα τους και την πνευματική τους ένδεια. Οι δηλώσεις κι οι ανακοινώσεις του Υπουργείου των Εξωτερικών της γειτονικής μας χώρας δεν αποφεύγουν τον κανόνα. 

Αν και γλωσσολογικά έχουν ενδιαφέρον οι λέξεις, τα επίθετα, οι προσδιορισμοί και γενικότερα, οι φράσεις που μεταχειρίζονται, επιφυλάσσομαι για την ανάλυσή τους στο μέλλον. Προς το παρόν, θα αρκεστώ στον πολιτικό σχολιασμό και μόνον.

Μας κατηγορούν ως "κακομαθημένους" κι ισλαμοφοβικούς, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά το αφήγημα του αδικημένου μουσουλμάνου που ασφυκτιά από την ανοχή και την πολλή ευρωπαϊκή ελευθερία και μας κουνούν το δάκτυλο απειλώντας μας με αντίμετρα..., σιωπούν όμως όταν οι αδελφοί τους μουσουλμάνοι σκορπούν τον τρόμο, σκοτώνοντας κόσμο και καταστρέφοντας ναούς όπως πρόσφατα στην Γαλλία και την Αγγλία. Σιωπούν όταν ιεροί τόποι δοκιμάζονται από την μανία των φανατικών και βεβηλώνονται τάφοι χριστιανών στα νεκροταφεία της Κωνσταντινούπολης και αλλού. Σιωπούν όταν οι τζιχαντιστικές ομάδες στην Μοζαμβίκη και στις χώρες της δυτικής Αφρικής - οι οποίες στηρίζονται οικονομικά από τα ίδια ισλαμικά τάγματα που μετέχουν στην διακυβέρνηση της Τουρκίας και διαχειρίζονται πόρους του τουρκικού κράτους - σφάζουν χριστιανούς που αρνούνται τον εξισλαμισμό τους. Θεωρούν δικαίωμά τους την αλλαγή χρήσης εκκλησιών και μονών με το πρόσχημα της "ιδιοκτησίας". Δεν έχουν δώσει ποτέ λογαριασμό σε κανέναν για τις εκκλησίες που μετέτρεψαν σε στάβλους, τουαλέτες ή εστιατόρια.

Ομιλούν περί ισλαμικού και τουρκικού πολιτισμού όμως, ποιά είναι τα επιτεύγματά τους; Ό,τι μας δείχνουν κι ό,τι έχουν να επιδείξουν είναι Ελληνικό, Αρμένικο, Ρωμαϊκό... οτιδήποτε άλλο όχι όμως τουρκικό. Στηλιτεύουν την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Δύση όμως, όπου κι αν βρίσκονται, επιχειρούν με το ζόρι να επιβάλλουν τον ισλαμικό νόμο. Δεν σέβονται καμία αρχή, καμία αξία και κανένα ιδανικό που δεν εκπορεύεται από τα γραφόμενα του Ιερού τους Βιβλίου το οποίο, παρεμπιπτόντως, ούτε γνωρίζουν να το διαβάζουν, ούτε μπορούν να το ερμηνεύσουν στην γλώσσα τους.

Χαρακτηρίζουν τους χριστιανούς - κυρίως, άπιστους, σκύλους, υπανθρώπους κ.λπ. και απαιτούν θρησκευτικές "ελευθερίες" κι ευνοϊκή μεταχείριση εις βάρος οποιασδήποτε άλλης θρησκείας, αφού δεν σέβονται και δεν αναγνωρίζουν καμία άλλη θρησκεία. Αν ζήσει κανείς στην Τουρκία για ικανό χρονικό διάστημα θα δει για ποιές θρησκευτικές ελευθερίες και σεβασμό ομιλούν οι τούρκοι.

Είναι αλήθεια πως παντού και στην Ευρώπη, οι άνθρωποι πολλές φορές βιώνουν την διάκριση και την περιθωριοποίηση λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Οι τουρκοϊσλαμιστές όμως, θα έπρεπε να αναρωτηθούν τους λόγους για τους οποίους οι μουσουλμάνοι - όχι όλοι! - βρίσκονται αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις. Μήπως φταίει ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να ζουν οι ίδιοι, αδιάφορα από το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο υπάρχουν; Μήπως φταίει η προκλητική τους συμπεριφορά; Μήπως φταίνε οι απαιτήσεις τους; Μήπως, στο τέλος τέλος φταίνε τα έργα τους;

Πρώτοι οι τούρκοι και οι ισλαμιστές θεωρούν τα χριστιανικά έθνη και τον Χριστιανισμό κατώτερα του Ισλάμ και συμπεριφέρονται ανάλογα. Ακόμη κι εκεί που οι μουσουλμάνοι αποτελούν ισχνή μειοψηφία.

Δεν είμαστε ούτε ακροδεξιοί, ούτε ρατσιστές, ούτε ισλαμοφοβικοί. Πολλοί από εμάς έχουμε σχέσεις προσωπικές, επαγγελματικές και άλλες με μουσουλμάνους. Δεν φοβόμαστε το Ισλάμ, ούτε και θέλουμε να βιώνουν οι πιστοί του οποιαδήποτε μορφή διάκρισης. Στην πραγματικότητα, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός είναι δική του προσωπική του υπόθεση και δεν έχουν να κάνουν και την πολιτική και την κοινωνική μας καθημερινότητα.

Η Ευρώπη και οι λαοί της έχουν πονέσει πολύ από τον θρησκευτικό φανατισμό, την θρησκομανία, την μισαλλοδοξία, τις διαμάχες και τους πολέμους και δεν σκοπεύουμε να παραχωρήσουμε σε κανέναν το δικαίωμα αμφισβήτησης του θρησκευτικού μας πολιτισμού! Όμως, ο ισλαμισμός για ό,τι πρεσβεύει και για ό,τι επιδιώκει συνιστά απειλή για όλους μας και θα πρέπει όχι να περιοριστεί αλλά να καταπολεμηθεί με οποιονδήποτε τρόπο και με οποιοδήποτε μέσο έτσι, ώστε διασφαλιστεί το ευ ζην των κοινωνιών μας.

Ο ισλαμισμός αποτελεί δύναμη καταστροφής κι αποσύνθεσης κι επιφυλάσσει ένα μέλλον δυσοίωνο για την ανθρωπότητα.

Ο ισλαμισμός αποτελεί παρέκκλιση του μουσουλμανικού θρησκευτικού βιώματος. Καθιστά τον Θεό ηθικό αυτουργό κάθε εγκληματικής πράξης που δήθεν διασφαλίζει μια θέση στον παράδεισο! Στ’ αλήθεια, θα ήθελα να μάθω ποια άλλη θρησκεία φέρεται στον Θεό με τόσο ποταπό τρόπο.

Τα μυαλά των τούρκων έχουν πάρει αέρα. Φαντασιώνονται ένα νεο-οθωμανικό κόσμο στον οποίο όλοι και όλα θα έχουν υποκύψει στην ισλαμική υπεροχή και την τουρκική κυριαρχία. Κάποιος θα πρέπει να τους κόψει αυτόν τον αέρα. Οι προθέσεις της Γαλλικής κι Αυστριακής κυβέρνησης νομίζω, κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Είναι όμως αρκετές;

Σχετικό: https://www.trt.net.tr/greek/tourkia/2020/11/11/apantese-aksoi-sten-anakoinose-tou-steit-ntipartment-1526101?fbclid=IwAR1JCOf8xfErKGzU62xtZI7CA27z7bjEwdanNYQSx-s5JSEcAHxnJdkRJiU

Επισήμανση προς Χαμίντ Ακσόϊ: Δεν είναι Ορθόδοξο Ρωμαίικο Πατριαρχείο αλλά Οικουμενικό Πατριαρχείο αστοιχείωτε! (για να μην χρησιμοποιήσω άλλον χαρακτηρισμό)