Οι Η.Π.Α. αναγνωρίζουν την γενοκτονία των Αρμενίων

Η πρόθεση το Joe Biden να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων, στην πραγματικότητα είναι μία ευκαιρία που δίνουν οι Η.Π.Α. στην Τουρκία να έρθει αντιμέτωπη με την Ιστορία της. Αν οι Τούρκοι ήταν έξυπνοι θα την άρπαζαν από τα μαλλιά όμως, μιλάμε για έναν λαό με ενοχικά συμπλέγματα, γεμάτο από μνησικακία, μισαλλοδοξία και φανατισμό που δεν μπορεί να αντιληφθεί πως ακόμη και η παραχάραξη της Ιστορίας χρειάζεται μία κάποια ικανότητα την οποία δεν διαθέτει.

Έναν αιώνα τώρα, προσπαθούν να μας πείσουν για το “μεγαλείο” τους και για το “ένδοξο” παρελθόν τους. Τα ίχνη των έργων τους, εμφανή ακόμη και σήμερα, τους διαψεύδουν οικτρά. Οι εθνικιστικοί κύκλοι διατείνονται πως δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο ο τουρκικός λαός θα πρέπει να ντρέπεται κι όμως, αυτός ο λαός υπέγραψε την ιδρυτική πράξη της χώρας του με την γενοκτονία των γηγενών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Δεν ήταν μόνον οι Αρμένιοι. Την ίδια μοίρα επεφύλασσαν και για τους Έλληνες και για τους Ασσύριους και για τους Εβραίους και για κάθε έναν που δεν ήταν τουρκογενής και μουσουλμάνος. Κι αν το παρελθόν αποτελεί αποδεικτικό ποιότητας τότε εύκολα κανείς μπορεί να αντιληφθεί γιατί η Τουρκία συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Ελλάδα και την Κύπρο, στον Καύκασο, στην Αφρική κι όπου αλλού νομίζει ότι φτάνουν τα χέρια και τα πόδια της.

Ας μην επεκταθούμε περισσότερο. Άλλωστε η σημερινή ημέρα, είναι ημέρα μνήμης. Εκείνο όμως που θα πρέπει να αναδειχθεί είναι το μήνυμα που έρχεται μέσα από την Τουρκία, έστω κι αδύναμο προς το παρόν. Ολοένα και περισσότεροι Τούρκοι, μαθαίνουν την Ιστορία τους και φρίττουν με όλα όσα διέπραξαν οι πρόγονοί τους εις βάρος αθώων· και αυτή η γνώση - και παραδοχή - λειτουργεί αναβαπτιστικά στην συνείδησή τους. Οφείλουμε να τους δώσουμε μία ευκαιρία και να τους βοηθήσουμε να επικρατήσουν των ισλαμοφασιστών, των εθνικιστών και των εθνολαϊκιστών που αποτελούν κίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα. Ελπίζω σε ανάλογες κινήσεις διεθνούς αναγνώρισης και της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Του χρόνου, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή δυστυχώς όμως για τον μικρασιατικό ελληνισμό, η ανεκδιήγητη ηγεσία του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού, αποφάσισε να μην τιμήσει αυτό το τόσο σημαντικό κεφάλαιο της Ιστορίας μας, ανακηρύσσοντας το 2022 ως... “έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη”... ντροπής πράγματα... Ε, Νέα Δημοκρατία είναι αυτή.

54 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967

 

 

Κάθε επέτειος είναι ευκαιρία αναστοχασμού κι επαναπροσδιορισμού. Αποτελεί, αν μη τι άλλο, μία πρώτης τάξεως ευκαιρία επαναξιολόγησης της ιστορικής πορείας των πραγμάτων. Η σημερινή ημέρα - με την ταχύτητα που τρέχει η εποχή μας - ελάχιστα σημαίνει για τους νεώτερους από εμάς. Σχεδόν 60 χρόνια δεν είναι και λίγα... Όμως, η ανατροπή της συνταγματικής τάξης το 1967, για τους λόγους που συνέβη, για τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε και για τις συνέπειες που επέφερε όχι μόνον στο πολιτικό και το ιστορικό πεδίο αλλά και στην ίδια την ψυχοσύνθεσή μας και την νοοτροπία που έκτοτε θα διαμορφώναμε εμείς οι έλληνες, εξακολουθεί να ορίζει το ηθικό πλαίσιο της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής.

Όταν καταφέραμε και σπάσαμε τον γύψο, πιστέψαμε πως είχαμε επιτύχει το ακατόρθωτο διότι, αναμετρηθήκαμε με την σκοτεινή μας πλευρά κι αναδειχθήκαμε νικητές! Κι ήταν τόσο μεγάλη η χαρά της νίκης μας που - χωρίς δεύτερη σκέψη, παραμερίσαμε κάθε έχθρα και ξεχάσαμε κάθε πίκρα και πόνο για να γευτούμε το μέγιστο αγαθό της εθνικής συμφιλίωσης. Όχι όλοι όμως. Για κάποιους από εμάς αυτή η εθνική συμφιλίωση δεν έπρεπε με κανέναν τρόπο να επιτευχθεί.

Οι ίδιοι κύκλοι που θεωρούσαν ως παρένθεση την πολιτική ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ κατά τη δεκαετία του 80 - ξεχάστε το ΠΑΣΟΚ, την ίδια την έννοια της αλλαγής στην ουσία της - είναι εκείνοι που σήμερα έχουν απαξιώσει κάθε έννοια δημοκρατικής κανονικότητας και μας στιγματίζουν πότε ως ψεκασμένους, κάποτε ως αγανακτισμένους κ.ο.κ. Είναι όλοι εκείνοι που ήθελαν και θέλουν τον ελληνισμό διχασμένο, περιορισμένο κι εγκλωβισμένο μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο ελέγχου έτσι, ώστε ανενόχλητοι να υπηρετούν τα σχέδιά τους και να διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους. Είναι όλοι εκείνοι που έζωσαν με γκρίζες ζώνες τον εθνικό μας χώρο κι υποθήκευσαν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας με... αέρα!

Τουλάχιστον από το 1991 προετοιμαζόταν το έδαφος για ό,τι βιώνουμε σήμερα. Για όσους ξεχνάνε εύκολα, μόλις πριν από δέκα περίπου χρόνια επιχειρήθηκε ένα ακόμη πραξικόπημα. Επιβλήθηκε μία άλλου τύπου διακυβέρνηση, κατ' επίφαση δημοκρατική και φιλελεύθερη και “αναγκαία”, με τους ηθικούς αυτουργούς να αυτοπαρουσιάζονται από τότε ως σωτήρες του λαού και της πατρίδας...

Κι αν νομίζετε πως η διαστροφή αφορά μόνον σε εμάς κοιτάξτε καλύτερα τριγύρω. Ξέρετε, στη δική μου αντίληψη, η Δημοκρατία είναι κάτι το απόλυτο! Δεν επιδέχεται πειραματισμούς. Ό,τι έχουμε συγγενεύει ή προσομοιάζει… όμως δεν είναι πραγματική δημοκρατία κι αυτό, αν θέλετε μπορούμε να το συζητήσουμε. Νομοτελειακά θα φτάναμε σε μια διακυβέρνηση τύπου Παπαδήμου, για να οδηγηθούμε σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και να καταλήξουμε σε μία (εκ νέου) διακυβέρνηση της ΝΔ.

Κάποτε χρειάζονταν μερικά τάγματα και λίγοι πρόθυμοι αξιωματικοί για να γίνει η ζημιά ενώ, τώρα οι εκτροπές κι ανατροπές γίνονται με τροπολογίες και διατάγματα. Ποιά η διαφορά;

ΗΠΑ: Οριστικά έξω από τη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί»

γράφει ο Φίλιππος Αδαμίδης

Τον Νοέμβριο 2020, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, είχε σχολιάσει την απόφαση του απερχόμενου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για αποχώρηση από τη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί», επισημαίνοντας ότι αυτή θα διογκώσει τις εντάσεις μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας και θα αυξήσει τους κινδύνους λανθασμένων υπολογισμών και συγκρούσεων.

Η επιστροφή στη Συνθήκη «Ανοικτοί Ουρανοί» θα έστελνε ένα λάθος μήνυμα στη Ρωσία. Για αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση Μπάιντεν επιβεβαιώνει την απόφαση που είχε πάρει το 2020 η κυβέρνηση Τραμπ, για απόσυρση από τη συγκεκριμένη συνθήκη. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.geoeurope.org/2021/04/10/ipa-oristika-exo-apo-ti-synthiki-anoik/