«Κάποια μέρα θα βρεθεί λύση γιατην ονομασία της ΠΓΔΜ»… Αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων ο Matthew Nimitz σε
συνέντευξη που παραχώρησε και μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση των Σκοπίων.
Ουσιαστικά ο ειδικός διαμεσολαβητής
των Ηνωμένων Εθνών δεν μας είπε τίποτε το καινούριο ή κάτι το διαφορετικό. Ευχήεξέφρασε… ευχή πως δεν θα πιστωθεί την πλήρη αποτυχία των διαπραγματεύσεων του όλου
ζητήματος, προσπαθώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να θέσει εαυτόν στο απυρόβλητο και ως
«ακρογωνιαίο λίθο» μιας μελλοντικής συμβιβαστικής λύσης, κομμένης και ραμμένης
στα μέτρα της γνωστής αμερικανικής συνταγής!
Χαρακτηριστικά, ανέφερε ότι προέχει
να κλείσει το ζήτημα της ονομασίας ούτως, ώστε υποστηριχθεί η ενταξιακήπροοπτική της γείτονα χώρας στους ευρώ-ατλαντικούς θεσμούς (λες κι αυτό από μόνο
του θα προσφέρει ικανοποίηση στην άλλη πλευρά) και κάλεσε τις δύο χώρες να έχουν
το ζήτημα της ονομασίας ως προτεραιότητα στην ατζέντα τους…(?)
Η παραίνεση αυτή από μόνη της όμως,
κρύβει κινδύνους… η συμπεριφορά των Σκοπίων εγκυμονεί κινδύνους σε κάθε βήμα αυτής
της διαπραγμάτευσης, υπό το προστατευτικό πλέγμα των αμερικανικών συμφερόντων
στην περιοχή. Άλλωστε, είναι γνωστός ο ρόλος που έχουν διαδραματίσει οι ΗΠΑ και
ο ίδιος ο Matthew Nimitz,
στην περαιτέρω ανάπτυξη των διαφορών των δύο χωρών, παρά στην εξεύρεση μιας κάποιας
λύσης! Θα άλλαζε το σκεπτικό τους τώρα? Για ποιο λόγο να μεταβληθούν πολιτικές
που «συμφέρουν» έστω κι αν στερούνται σεβασμού της ιστορικής αλήθειας και της πραγματικότητας?
Για μία ακόμη φορά και από διάφορες
μεριές – δυστυχώς και από την δική μας, αναδεικνύεται σε μείζον θέμα η επίλυση
του ζητήματος της ονομασίας, ενώ αποσιωπώνται άλλα – κατά την άποψή μου – πιο σημαντικά,
όπως η διαστρέβλωση της ιστορίας, η παραχάραξη των πολιτισμικών και παραδοσιακών
δεδομένων των πληθυσμών της ευρύτερης περιοχής καθώς και η αναπτυσσόμενη ρητορική
περί «χαμένων πατρίδων» και «εγκλημάτων» των ελλήνων εις βάρος των κακόμοιρων «μακεδόνων»
που ζουν στο σκότος, με τον φόβο του… δυνάστης τους!
Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί πως το
ζήτημα της ονομασίας έθεσε την χώρα μας σε δύσκολη θέση εξαρχής? Έχουμε
αναλογιστεί πως ο περισσότερος κόσμος (για διάφορους λόγους) γνωρίζει και
αναγνωρίζει τα Σκόπια ως Μακεδονία? Έχουμε συνειδητοποιήσει πως η αναγνώριση
αυτή έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, που αφορά στην σχεδόν αποδοχή των
σκοπιανών ισχυρισμών περί των ιστορικών τους καταβολών, έστω και αναπόδεικτων?
Η σχεδόν καθημερινή και κατακλυσμιαία
παρουσία της σκοπιανής προπαγάνδας σε όλα τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως,
διαμορφώνει άποψη και «γνώση», έστω και παραχαραγμένη, η οποία δεν περνά από το
κόσκινο της επαλήθευσης! Εμείς τι κάνουμε? Παραμένουμε ανύπαρκτοι κι «ελιτιστές»
όπως πάντα!
Ναι, έχουμε την ιστορική αλήθεια
με το μέρος μας, αρκετοί σημαντικοί άνθρωποι, ιστορικοί, πολιτικοί, καλλιτέχνες,
λογοτέχνες, δημοσιογράφοι… άνθρωποι που μπορούν να επηρεάζουν, τάσσονται στο πλευρό
της αλήθειας και των ελλήνων, όμως αυτό δεν είναι αρκετό! Ακόμη και σήμερα δεν
είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε μία πολιτική που μπορεί να έχει
διάρκεια και αποτέλεσμα. Πάντα αποσπασματικά, πάντα πρόχειρα και χωρίς σοβαρότητα!
Ακόμη κι αν κερδίζαμε στο ζήτημα της
ονομασίας… πώς θα μπορούσαμε να κερδίσουμε τη συνείδηση της κοινής γνώμης σε
παγκόσμιο επίπεδο, όταν η σκοπιανή προπαγάνδα αποδεικνύεται πιο διεισδυτική και
πιο αποτελεσματική από την αλήθεια την οποία εμείς στηρίζουμε και παρουσιάζουμε
ή θέλουμε να παρουσιάσουμε?
Μήπως θα έπρεπε να αλλάξουμε
γραμμή πλεύσης? Μήπως η αντιπαράθεσή μας με την γείτονα χώρα θα πρέπει να γίνει
σε ένα άλλο πεδίο? Μήπως ήρθε η ώρα να αναλάβουμε εμείς την πρωτοβουλία των κινήσεων
και να επικεντρώσουμε την όποια μας προσπάθεια σε εκείνα που αξίζουν πραγματικά
να σωθούν? Μήπως πέρα των συμβολισμών – το ζήτημα του ονόματος είναι συμβολικό –
θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού την ενδεδειγμένη λύση που και θα ικανοποιεί τις
δύο πλευρές και θα κλείσει μια για πάντα μια πληγή που δεν λέει κλείσει?
