Στις Ηνωμένες Πολιτείες βρέθηκε αυτές τις ημέρες ο Ali Babacan, ο γνωστός... wannabe “κουμπάρος”, στην θέση του σημερινού Tayyip Erdogan, με σκοπό την προώθηση της υποψηφιότητας της Τουρκίας για μία θέση μη μονίμου αντιπροσώπου στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την περίοδο 2009-2010.
Αν μη τι άλλο, ενθουσιασμός διακατέχει τους διπλωματικούς κύκλους της γειτονικής μας χώρας, η οποία ελπίζει σε θετική εκτίμηση της υποψηφιότητάς της. Να σημειώσουμε ότι η Ισλανδία και η Αυστρία έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για την ίδια θέση και οι Τούρκοι μιλούν απαξιωτικά γι' αυτές τις δύο υποψηφιότητες, κυρίως, για την Αυστρία!
Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στην Άγκυρα, αποτελούν οι δηλώσεις του Sedat Laciner, προέδρου του ISRO/USAK, ο οποίος σημειώνει με νόημα ότι “... οι φίλοι της Τουρκίας αυξάνονται...”, ... “διότι η Τουρκία έχει κάνει πολλά βήματα προς τα μπρος, ιδιαίτερα στην εφαρμογή της εξωτερικής της πολιτικής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής... όπως για παράδειγμα στις Συρο-ισραϊλινές σχέσεις, όπου η Άγκυρα αναλαμβάνοντας τον ρόλο του “φιλικού” διαμεσολαβητή, λειτουργεί ως “γέφυρα”... “ειρήνης”... “συνεννόησης” και “συνεργασίας”. Και συνεχίζει, λέγοντας ότι... “το Σ.Α. έχει ανάγκη από μία χώρα σαν την Τουρκία, η οποία μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλεια και την σταθερότητα σε περιοχές και για χώρες που χρήζουν την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών και την εφαρμογή πολιτικών εξομάλυνσης...”
Τώρα, δεν είμαι σε θέση να αποφασίσω κατά πόσο αυτές οι ενθουσιώδεις σκέψεις δικαιολογούνται από την πραγματικότητα, όταν η πολιτική κατάσταση στην χώρα είναι ακόμη ρευστή... η Ευρωπαϊκή της πορεία αμφισβητούμενη και ζητήματα όπως το Κυπριακό, έχουν μπει σε νέα τροχιά διαπραγμάτευσης και μάλιστα με τις γνωστές αιτιάσεις και προκλήσεις από τουρκικής πλευράς...
Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η συνεισφορά της Τουρκίας ως μέλος του Σ.Α. – προς όφελος της διεθνούς κοινότητας – όταν καθημερινά εγείρει και νέες διεκδικήσεις έναντι των γειτόνων της και απροκάλυπτα εργάζεται στην εφαρμογή της επεκτατικής της στόχευσης ιδιαίτερα στον χώρο της Κεντικής Ασίας (με ό,τι αυτό σημαίνει π.χ. πολεμικές επιχειρήσεις έναντι των Κούρδων, πολιτική χειραγώγηση των τουρκογενών χωρών της Κεντρικής Ασίας, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οικονομική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων...) και με γνώμονα πάντα την διεισδυτική της δυναμική στον ευρύτερο γεωγραφικό της χώρο...
Η Τουρκία, υπήρξε μέλος του Σ.Α. των Ηνωμένων Εθνών τις περιόδους 1951-52, 1954-55 και 1961... περίεργες συμπτώσεις....
Αν μη τι άλλο, ενθουσιασμός διακατέχει τους διπλωματικούς κύκλους της γειτονικής μας χώρας, η οποία ελπίζει σε θετική εκτίμηση της υποψηφιότητάς της. Να σημειώσουμε ότι η Ισλανδία και η Αυστρία έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για την ίδια θέση και οι Τούρκοι μιλούν απαξιωτικά γι' αυτές τις δύο υποψηφιότητες, κυρίως, για την Αυστρία!
Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στην Άγκυρα, αποτελούν οι δηλώσεις του Sedat Laciner, προέδρου του ISRO/USAK, ο οποίος σημειώνει με νόημα ότι “... οι φίλοι της Τουρκίας αυξάνονται...”, ... “διότι η Τουρκία έχει κάνει πολλά βήματα προς τα μπρος, ιδιαίτερα στην εφαρμογή της εξωτερικής της πολιτικής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής... όπως για παράδειγμα στις Συρο-ισραϊλινές σχέσεις, όπου η Άγκυρα αναλαμβάνοντας τον ρόλο του “φιλικού” διαμεσολαβητή, λειτουργεί ως “γέφυρα”... “ειρήνης”... “συνεννόησης” και “συνεργασίας”. Και συνεχίζει, λέγοντας ότι... “το Σ.Α. έχει ανάγκη από μία χώρα σαν την Τουρκία, η οποία μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλεια και την σταθερότητα σε περιοχές και για χώρες που χρήζουν την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών και την εφαρμογή πολιτικών εξομάλυνσης...”
Τώρα, δεν είμαι σε θέση να αποφασίσω κατά πόσο αυτές οι ενθουσιώδεις σκέψεις δικαιολογούνται από την πραγματικότητα, όταν η πολιτική κατάσταση στην χώρα είναι ακόμη ρευστή... η Ευρωπαϊκή της πορεία αμφισβητούμενη και ζητήματα όπως το Κυπριακό, έχουν μπει σε νέα τροχιά διαπραγμάτευσης και μάλιστα με τις γνωστές αιτιάσεις και προκλήσεις από τουρκικής πλευράς...
Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η συνεισφορά της Τουρκίας ως μέλος του Σ.Α. – προς όφελος της διεθνούς κοινότητας – όταν καθημερινά εγείρει και νέες διεκδικήσεις έναντι των γειτόνων της και απροκάλυπτα εργάζεται στην εφαρμογή της επεκτατικής της στόχευσης ιδιαίτερα στον χώρο της Κεντικής Ασίας (με ό,τι αυτό σημαίνει π.χ. πολεμικές επιχειρήσεις έναντι των Κούρδων, πολιτική χειραγώγηση των τουρκογενών χωρών της Κεντρικής Ασίας, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οικονομική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων...) και με γνώμονα πάντα την διεισδυτική της δυναμική στον ευρύτερο γεωγραφικό της χώρο...
Η Τουρκία, υπήρξε μέλος του Σ.Α. των Ηνωμένων Εθνών τις περιόδους 1951-52, 1954-55 και 1961... περίεργες συμπτώσεις....
διαβάστε επίσης:
Η Τουρκική ηγεμονία: Μήπως βρισκόμαστε λίγο πριν την αναβιώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;
Το σύνδρομο της «παιδικής χαράς» στην εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου
Σχετικά με την εξωτερική πολιτική των Τούρκων
"Προτεραιότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής η Κύπρος"
Προκλητική παρουσία Ερντογάν στα Κατεχόμενα
Επισκέψεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων των ΗΠΑ στην Άγκυρα
update #1, 24/07/08:
Turkey's dangerous message to the muslim world
update #2, 18/9/08:
πηγή: strategy-geopolitics.blogspot.com
Η Τουρκία συγκεντρώνει πλέον μεγάλες πιθανότητες να είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών τη διετία 2009-2010. Διπλωματικές πηγές στην έδρα του διεθνούς οργανισμού θεωρούν σίγουρη την εκλογή της Αυστρίας, ενώ στη μάχη μεταξύ Τουρκίας και Ισλανδίας για την ίδια γεωγραφική περιφέρεια αναμένεται να κερδίσει η πρώτη. Η ψηφοφορία θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του ερχόμενου μήνα. Η Ελλάδα ήταν μη μόνιμο μέλος του ΣΑ τη διετία 2005-2006, ενώ η πρώτη θητεία της (1952-1953) συνέπεσε με αυτήν της Τουρκίας, η οποία κατείχε θέση τη διετία 1951-1952. Η χρονική συγκυρία συμμετοχής της τουρκικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο Ασφαλείας κρίνεται ιδιαίτερα ανησυχητική λόγω του γεγονότος ότι το 2009 θα κορυφωθούν οι διεργασίες στο Κυπριακό. Παράλληλα δεν αποκλείεται, όπως εκτιμούν διπλωματικοί κύκλοι, μέσα στην επόμενη διετία, αν η διαδικασία στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων οδηγηθεί σε αδιέξοδο, τα Σκόπια να προσφύγουν στον ΟΗΕ ζητώντας αναγνώριση με τη συνταγματική ονομασία τους. Οι ψήφοι των -δέκα συνολικά- μη μονίμων μελών στο Συμβούλιο Ασφαλείας είναι ζωτικής σημασίας, καθώς για την έγκριση των ψηφισμάτων χρειάζονται τουλάχιστον εννέα θετικές ψήφοι και κανένα βέτο από τα πέντε μόνιμα μέλη.
update #3, 18/10/08:
Κατά την ψηφοφορία που διεξήχθη χθες στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, η Τουρκία, η Ιαπωνία, το Μεξικό, η Ουγκάντα και η Αυστρία αναδείχθηκαν ως τα νέα μη-μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού για την περίοδο 2009-2010.
Να σημειώσω ότι αυτή είναι η 10η φορά που η Ιαπωνία καταλαμβάνει θέση μη-μόνιμου μέλους!
Η ψηφοφορία διεξάγεται στην Γενική Συνέλευση και απαιτείται πλειοψηφία 2/3 για την εκλογή μιας χώρας στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Ψηφοφορία πραγματοποιείται ακόμη και για εκείνες τις περιοχές από τις οποίες μία χώρα είναι υποψήφια, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση του Μεξικού για την Λατινική Αμερική και της Ουγκάντα από την Αφρική.
Μεγάλη χαμένη αυτήν την φορά, αναδείχθηκε η Ισλανδία η οποία - κατά γενική ομολογία- απέτυχε στην εκλογή της, λόγω της πρόσφατης οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης του τραπεζικού της συστήματος, γεγονός που επέτρεψε στην Τουρκία και την Αυστρία να καταλάβουν τις αντίστοιχες θέσεις του Βελγίου και της Ιταλίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου