... το ζητούμενο δεν είναι "η διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο". Αν αυτό είναι το σημείο εκκίνησης των συνομιλιών σε κάθε επίπεδο και σε κάθε ευκαιρία από την ελληνική πλευρά τότε, πολύ φοβάμαι, η ελληνική διπλωματία εξακολουθεί να βαδίζει σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά...
γράφει ο Σπύρος Αξαρλής
Η ιστορία της συμφωνίας για την εγκατάσταση μιας κινεζικής βάσης
παρακολούθησης σημάτων (SigInt) στην Κούβα επανάφερε εικόνες του 1962,
την πυραυλική κρίση με τη Σοβιετική Ένωση και τον κίνδυνο σύγκρουσης
μεταξύ των τότε δύο παγκόσμιων υπερδυνάμεων. Υπάρχουν μόνο μερικές
ομοιότητες, γιατί σε αντίθεση με την αντιπαράθεση με τη Μόσχα, αυτή με
το Πεκίνο δεν αποτελεί ψυχρό πόλεμο για την Ουάσιγκτον. Η βαθιά
διασύνδεση μεταξύ των δύο οικονομιών αποτελεί έναν καθοριστικό
παράγοντα. Και μάλιστα, δεν γίνεται πλέον καν λόγος για «αποσύνδεση»
‒υπερβολικά δραστική, αλλά πάνω απ’ όλα ουτοπική‒ ενώ μέχρι τώρα, ακόμη
και η Ουάσιγκτον έχει αποδεχθεί τον γερμανικό πραγματισμό που εξέφρασε η
Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2023/06/11/kineziki-basi-stin-koyba/
γράφει ο Φίλιππος Αδαμίδης
Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι το
πραξικόπημα της Παρασκευής στη Ρωσία ήταν μια maskirovka, δηλαδή μια
επιχείρηση εξαπάτησης, που ενορχηστρώθηκε από τον ίδιο τον ρωσικό στρατό
για να φέρει τα στρατεύματά του πιο κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία.
Κάτω από το πρόσχημα του πραξικοπήματος της Wagner, έχουν συγκεντρώσει
εφεδρικές δυνάμεις στα δυτικά σύνορα. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2023/06/26/i-wagner-stin-afriki/
