Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024

Tουρκία: Ρεβανσιστικές θέσεις, δικαιοδοσία και στρατηγική στο ζήτημα των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου του Αιγαίου Πελάγους

γράφει ο Πολυχρόνης Ναλμπάντης

Το παρόν άρθρο αναλύει τις ρεβανσιστικές θέσεις της Τουρκίας στη διαμάχη για την έκταση των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου του Αιγαίου Πελάγους στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων με την Ελλάδα, που διαμορφώνονται από τις θέσεις αναφορικά με την ερμηνεία του διεθνούς δικαίου. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.geoeurope.org/2024/11/05/tourkia-rebansistikes-theseis/

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2024

Κινήσεις περιορισμού της Ρωσίας

γράφει ο Ανδρέας Καραντζής

Η στρατηγική απερισκεψία των μικρών χωρών της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας έχει φτάσει στο σημείο να μιλά ανοιχτά για «προληπτική» επίθεση κατά της Ρωσίας.

Ο Άντρος Μερίλο, διοικητής των Εσθονικών Ενόπλων Δυνάμεων, δήλωσε ότι το Ταλίν και το Ελσίνκι επεκτείνουν τη συνεργασία τους στη θαλάσσια άμυνα, συμπεριλαμβανομένων «συγκεκριμένων σχεδίων» για το πλήρες κλείσιμο της Βαλτικής Θάλασσας στα ρωσικά πλοία, εάν χρειαστεί. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:  https://www.geoeurope.org/2024/10/22/kiniseis-periorismou-tis-rosias/

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024

Trump: the sequel!

 

Παρά τον "υπέρ πάντων αγών" που έδωσαν όλα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης εντός κι εκτός Ηνωμένων Πολιτειών, συμβαίνει εκείνο το οποίο απεύχονταν. Η εξουσία επιστρέφει τους ρεπουμπλικανούς. Ας μην γελιόμαστε. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας άνθρωπος ηλίθιος, αλαζόνας, μισογύνης, μισαλλόδοξος, ρατσιστής, δίχως πολιτική παιδεία... δίχως παιδεία γενικά. Ωστόσο, ήταν και είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή, συγκρινόμενος με την Καμάλα Χάρις. Οι δημοκρατικοί οφείλουν να διερευνήσουν τώρα τους λόγους για τους οποίους ο μέσος αμερικανός τούς έδειξε την πόρτα της εξόδου από τον Λευκό Οίκο. Αμφιβάλλω αν θα το κάνουν. Θα επιστρέψουν σε 4 χρόνια με μια πολύ χειρότερη πρόταση κι αυτό επειδή δεν έχουν καταλάβει το αυτονόητο: το διακύβευμα δεν ήταν και δεν είναι μόνον πολιτικό και ιδεολογικό αλλά και συναισθηματικό.
 

 
Για την δε ΕΕ και τις ευρωπαϊκές ηγεσίες που στήριξαν με κάθε τρόπο τον προεκλογικό αγώνα των δημοκρατικών(?) έχω να σημειώσω πως κάθε χαρτί που παίζουν στο διεθνές πεδίο είτε το καίνε είτε το χάνουν. Λόγω ανικανότητας, έλλειψης οράματος και προοπτικής και κυρίως λόγω σκοπιμότητας. Μιας σκοπιμότητας που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών αλλά συγκεκριμένων κέντρων και παράκεντρων εξουσίας που επιβάλλουν συγκεκριμένες πολιτικές/οικονομικές/πολιτισμικές/κοινωνικές κατευθύνσεις μάλλον ξένες κι ασύμβατες προς το "ευρωπαϊκό ιδεώδες" (σε εισαγωγικά διότι έχει χαθεί προ πολλού). Απόδειξη, το ουκρανικό, ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, η πολιτικές ενσωμάτωσης των χωρών των δυτικών Βαλκανίων, το μεταναστευτικό, οι σχέσεις με την Τουρκία, οι πολιτικές οικονομικού στραγγαλισμού των ευρωπαίων πολιτών, η προσπάθεια ελέγχου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης, η επιβολή με το ζόρι νέων ηθών και οι παντός είδους περιορισμοί δήθεν για το καλό μας... λες και μια Ούρσουλα ή ένας Σαρλ γνωρίζουν καλύτερα ποιο είναι το δικό μου καλό.
 
Τί αλλάζει; Αυτό είναι το ερώτημα! Και σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να απαντήσει κανείς μας. Ή μάλλον, θα μπορούσαμε να απαντήσουμε αν ήμασταν πιο ενεργοί και πιο συνειδητοποιημένοι αλλά, κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο.