Ο τοκογλύφος της γειτονιάς μας...

... αποδεικνύεται καθημερινά πολύ πιο έξυπνος, πολύ πιο παραγωγικός, πολύ πιο ευέλικτος και πολύ πιο χρήσιμος κοινωνικά από τα περισσότερα περισπούδαστα εβραιομαθή golden boys των τραπεζών μας! Μην σας κάνει εντύπωση. Είναι αλήθεια αυτό διότι, αν και παράνομη η όποια οικονομική συναλλαγή, οι όροι είναι σαφείς και γνωστοί και στα δύο ενδιαφερόμενα μέρη τα οποία δεσμεύονται με συγκεκριμένες απαιτήσεις και υποχρεώσεις ανάλογα με τον ρόλο τους.

Σήμερα, γιορτάζουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, γεγονός με σπουδαίο και έντονο - κυρίως - συμβολισμό που αποτελεί για όλους εμάς τους νεότερους παράδειγμα αντίδρασης στην πίεση και τον εξαναγκασμό, διεκδίκησης δικαιωμάτων και ελευθεριών, κοινωνικής ενεργητικότητας-παρέμβασης, και πραγματικού ανθρώπινου ενδιαφέροντος... μεταξύ άλλων, πρωτίστως δε για την κοινωνία μας, το σύνολο που μας περιβάλλει και κατά δεύτερον για εμάς τους ίδιους ως μονάδες, πάντα όμως μέσα στα πλαίσια αυτού του ίδιου κοινωνικού συνόλου. Δεν έχει σημασία αν η γενιά του Πολυτεχνείου είναι αυτή που στην συνέχεια απέτυχε και διέψευσε οράματα, αγώνες και ελπίδες ενός ολόκληρου λαού.

Πέρασαν 35 χρόνια από τότε. Και πολλά και λίγα. Εξαρτάται από ποια πλευρά "βλέπει" κανείς τα πράγματα και κατά πόσο κοντά ή μακρυά θέτει εαυτόν απέναντι σ΄ ένα ιστορικό γεγονός σαν αυτό του Νοέμβρη του 1973.

Δεν νομίζω να υπάρξει κανείς από τους αγαπητούς πιθανούς αναγνώστες αυτής της ανάρτησης που διαφωνήσει μαζί μου στον ισχυρισμό ότι η κάθε εποχή έχει τα δικά της προβλήματα, τα δικά της δεδομένα και την δική της διαμορφωμένη πραγματικότητα, βασισμένη σε πραγματικά στοιχεία / ανάγκες / προβληματισμούς κ.λπ. Εξάλλου, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι εκείνος που ουσιαστικά δίνει σχήμα και μορφή σε αυτήν την πραγματικότητα κάθε φορά. Έτσι, ενώ έχουμε την αίσθηση ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - προσπαθώντας να βρούμε ομοιότητες και διαφορές, η αλήθεια βρίσκεται εκεί που "συνήθως" δεν "ψάχνουμε". Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε αλήθεια αν κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά; ... Και η επταετία ήταν το αποτέλεσμα τέτοιων επαναλαμβανόμενων πολιτικών λαθών. Εσκεμμένων ή μη.

@

Όμως, με συγχωρείτε γι' αυτόν τον πολύ μακρύ πρόλογο. Δεν ήταν μέσα στις προθέσεις μου κι ούτε έχω σκοπό ν' αναφερθώ στην Ιστορία, σε πρόσωπα ή σε γεγονότα. Ούτε και θα προσπαθήσω να μεταδώσω κανένα απολύτως μήνυμα. Αυτό που με απασχολεί είναι η σημερινή πραγματικότητα! Η δική μας καθημερινότητα! Και η δική μας καθημερινότητα σήμερα, έχει μία άλλου είδους δικτατορία πολλή πιο επικίνδυνη, αδίστακτη και σε πολλές περιπτώσεις; Παρανοϊκή!

Πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή και εμείς, ως απλοί πολίτες, και ο πολιτικός μας κόσμος, διότι τα τελευταία χρόνια συντελείται  πίσω από κουρτίνες, σταδιακά και με σχέδιο η ανατροπή του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας μας!

Αναφέρομαι ασφαλώς σε τράπεζες, εισπρακτικές εταιρείες και όλο αυτό το συνονθύλευμα φασιστοειδών, που προσπάθησαν και προσπαθούν παντοιοτρόπως να εμπλακούν στην διαχείριση των πολιτικών και κοινωνικών μας τεκταινομένων παραβλέποντας την κοινά (από εμάς) συμφωνημένη και εξασκούμενη νομιμότητα! Τα κατάφεραν! Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σχεδόν παντού!

- Ποιά κυβέρνηση σήμερα, τουλάχιστον, στον λεγόμενο δυτικό κόσμο έχει την δύναμη επιβολής αντιμέτρων με σκοπό τον περιορισμό αυτής της αλλοπρόσαλλης δύναμης, της συσσωρευμένης οικονομικής δύναμης των τραπεζών και των τραπεζιτών που αφαιρεί εκ των πραγμάτων κοινωνική και πολιτική δύναμη από τα χέρια των πολιτών;

- Γιατί σήμερα βιώνουμε μια τεχνητή και ανήθικη επιβεβλημένη κρίση, δίχως να έχουμε πολλές επιλογές εξόδου; Διότι πάρα πολύ απλά οι πολίτες και κατ' επέκταση οι κυβερνήσεις μας μάλλον μοιάζουμε αδύναμοι στην εξεύρεση λύσεων που θα μας βοηθήσουν στην οικονομική μας και κατά προέκταση κοινωνική μας ανάπτυξη!

Μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν υπερβολικά... όμως, σκεφτείτε το λίγο. Αυτή τη στιγμή - ουσιαστικά - έχουμε δύο πόλους εξουσίας: α) Το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης (κυβέρνηση, αντιπολίτευση κ.λπ.) και β) Το τραπεζικό σύστημα "ρύθμισης" της αγοράς και της οικονομίας (επιχειρήσεις, νοικοκυριά, εκκλησία κ.λπ.). Πόλοι παράλληλοι που ακροβατούν και αναμετρώνται εις βάρος της κοινωνικής μας ανοχής.

Μπορεί να κάνω λάθος! Όμως, το ζητούμενο δεν είναι αν κάνω εγώ λάθος ή όχι, αλλά το πως θα επιλύσουμε μια αρρωστημένη καθημερινότητα που βουλιάζει στα χρέη και την ανασφάλεια και το μέλλον της επιφυλάσσει μονάχα έναν δρόμο: το μαρασμό.

Ή θα γίνουμε Ζουαζιλάνδη ή θ' αντιδράσουμε όπως οφείλουμε για τον εαυτό μας, για τους γύρω μας αλλά και για νεότερους που έρχονται στην συνέχεια! Δεν αρκεί και μόνο να επισημαίνουμε το γεγονός. Πρέπει και να είμαστε σε θέση ν΄αναλάβουμε την ευθύνη της αντίδρασής μας! Και μάλιστα, η αντίδραση αυτή δεν μπορεί να υπαγορεύεται από τον πανικό κι ούτε να εφαρμόζεται σπασμωδικά. Έτσι είμαι αντίθετος σε κάθε παραίνεση του τύπου: "πάρτε τα λεφτά σας από τις τράπεζες"... όπως γράφτηκε τις τελευταίες ημέρες από αρκετά blogs, διότι κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους του χρήματος ως εμπόρευμα... Αυτά είναι αστεία πράγματα!  

Πρέπει να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας και όλους όσους βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εμάς με σοβαρότητα, ωριμότητα και αποφασιστικότητα, γιατί μόνον έτσι θα επιβληθεί η κοινωνική και πολιτική υγεία που έχουμε ανάγκη ως χώρα για να προχωρήσουμε... Και σε αυτόν μας τον αγώνα, καλό θα είναι να έχουμε στο μυαλό μας κάτι που έχω διατυπώσει αρκετές φορές: Κάθε Αρχή, κάθε εξουσία θα πρέπει να δικαιολογεί την ύπαρξή της, την λειτουργία της και αναγκαιότητά της. Αν δεν μπορεί να το πράξει αυτό, εμείς ως άνθρωποι και ως πολίτες έχουμε κάθε υποχρέωση ν' αντιδράσουμε με όποιον τρόπο κρίνουμε πιο σωστό, να την πολεμήσουμε και να της αφαιρέσουμε προνόμια και δύναμη και ως εκ τούτου να την καταστήσουμε έκπτωτη με όποιο κόστος... το οποίο πάντοτε είναι πολύ μικρότερο από το αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί!

Κάποια στιγμή, θα πρέπει ν' αναπροσαρμόσουμε και το λεξιλόγιό μας επιτέλους! Οι τράπεζες δεν είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αλλά τοκογλυφικές γιάφκες. Οι εισπρακτικές εταιρείες δεν παρέχουν υπηρεσίες διαχείρισης ληξιπρόθεσμων οφειλών... μάλλον υπηρεσίες "προστασίας" με "νονούς" (προφανώς και "κουμπάρους"), τσιράκια, ρουφιάνους και μπράβους προσφέρουν... απ' ό,τι ακούω και διαβάζω, αφού τα κρούσματα απειλών και άλλων "ευγενικών προσφορών" ολοένα και πληθαίνουν. 

Θα μπορούσα να είμαι πιο ευγενικός στις εκφράσεις μου αλλά, όσο το υπάρχον νομικό καθεστώς που διέπει την λειτουργία τους παραμένει απροσδιόριστο και όσο συμπολίτες μας (που δεν είναι απατεώνες) θα πρέπει να υπομένουν εξευτελισμούς και απειλές, νιώθω υποχρεωμένος να εκφράζομαι και να πράττω ανάλογα. Στο κάτω-κάτω, όλοι μας έχουμε χρέη και δεν νομίζω ότι είμαστε κακοπροέραιτοι. Το αντίθετο μάλιστα! Ψάχνουμε να βρούμε έναν τρόπο για να γλυτώσουμε από την εκμετάλευση και όχι για να χαριστούν πραγματικές οφειλές!

Αυτοί οι άνθρωποι, αυτές οι "εταιρείες", αυτό το καταχρηστικό σύστημα πολιτικής, κοινωνικής, θεσμικής και ό,τι άλλο παρέμβασης  πρέπει να κυνηγηθεί με κάθε τρόπο και πρώτα-πρώτα πολιτικά και στη συνέχεια με κάθε ένδικο μέσο. Νόμιμα! Και όχι παράνομα όπως πολλές εξ' αυτών επιτυγχάνουν ωφέλη που δεν τους αναλογούν! Έπειτα βλέπουμε... Όμως, είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι. Ας μείνουμε προς το παρόν στα πολιτισμένα.

Αυτό είναι "ανέξοδος λαϊκισμός" αγαπητέ μου Κώστα Καραμανλή; Αν ναι, ρώτησε και τον Πάνο Καμμένο σχετικά.

Κάτι φαίνεται ν' αλλάζει(;)... στο σωφρονιστικό μας σύστημα

Στο ξεκίνημα αυτής της ιστορίας αλλά, ακόμη και πολύ πιο πριν από το ξεκίνημά της, λίγοι από εμάς, απελπιστικά λίγοι, απελπιστικά λίγοι bloggers, απελπιστικά λίγοι πολιτικοί, απελπιστικά λίγοι δημοσιογράφοι, απελπιστικά λίγοι διανοούμενοι κι ακόμη λιγότεροι εργαζόμενοι εντός ή παραπλεύρως των δήθεν σωφρονιστικών μας καταστημάτων, προσπαθούσαμε με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να φέρουμε στην επιφάνεια κάτι ... "σκοτεινό", και να προκαλέσουμε συζήτηση κι ενδιαφέρον πάνω σ' ένα ζήτημα που άπτεται του κοινωνικού μας πολιτισμού (όσου μας έχει απομείνει)...

Δεν είναι ότι κανείς δεν γνώριζε, ή δεν γνωρίζει ή τουλάχιστον... δεν μπορούσε να φανταστεί την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές μας. Κατάσταση για την οποία είναι υπεύθυνοι πολλοί και δυστυχώς, πολλοί λιγότεροι θα λογοδοτήσουν - αν λογοδοτήσουν, διότι στην προκειμένη περίπτωση αυτό που είναι πιο σημαντικό, είναι αυτό που προσπαθούμε, δηλαδή η βελτίωση των συνθηκών κράτησης και εργασίας, για τρόφιμους και εργαζόμενους αντίστοιχα, στις ελληνικές φυλακές. Φαίνεται κάθε 100 χρόνια, εμείς οι άνθρωποι θυμόμαστε τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα και τα καλά μας στοιχεία και είμαστε διατεθειμένοι ν' αγωνιστούμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα σε όποιο πεδίο σύγκρουσης και για όποιο διακύβευμα, φτάνει να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Δεν μας επικρίνω. Ας είναι έτσι, αν επιτυγχάνουμε τουλάχιστον το ελάχιστο.

Το γεγονός της διαφαινόμενης βούλησης - επιτέλους - του Υπουργού Δικαιοσύνης να παρέμβει με γενναιότητα εντός των φυλακών και να εγκρίνει-προωθήσει μέτρα αναπροσαρμογής, βελτίωσης και αποσυμφόρησης, είναι ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, έστω και αν άργησε πολλά χρόνια, έστω κι αν επιβλήθηκε όχι από πραγματική και αυθεντική πολτική βούληση αλλά υπό την πίεση και το άγρυπνο βλέμμα όλων μας, εκτός και εντός των φυλακών.

Οι δηλώσεις του ίδιου του Υπουργού σήμερα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας! Όμως, με θλίβει που η ελληνική πολιτική πραγματικότητα βασίζεται στις εντυπώσεις και λειτουργεί υστερόβουλα, όχι μόνο σε αυτό το ζήτημα άλλα σε κάθε θέμα και σε κάθε προβληματισμό που τίθεται καθημερινά!

Σιγά-σιγά όλο και περίσσοτερες φωνές αρχίζουν να πλαισιώνουν αυτή τη προσπάθεια. Χρειάζεται όμως να γίνουν πολλά. Πολλά περισσότερα, και θέλω να παροτρύνω κάθε έναν από εσάς να καταθέσει δημόσια προτάσεις, σκέψεις, προβληματισμούς... Κι εγώ με την σειρά μου έχω διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις και μέσω του wikipolitics και μέσα από τις σελίδες της Πολιτικής Προσέγγισης, όπως αρκετοί ιστολόγοι, απλοί πολίτες κι όποιοι άλλοι ενδιαφερόμενοι. Το ζητούμενο δεν είναι αν μας αγγίζει ή όχι. Δεν έχει σημασία αν είμαστε άμεσα ενδιαφερόμενοι ή μη. Το ζητούμενο είναι να βοηθήσουμε στην επίλυση ενός θέματος, μιας κατάστασης, μιας πραγματικότητας που μας ντροπιάζει συνολικά!  

Θεσμοθέτηση ενός ξεκάθαρου νομικού πλαισίου που θα διέπει τη λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών.

Να ένα ζήτημα που αξίζει να μελετηθεί και να συζητηθεί εις βάθος ούτως, ώστε να βοηθηθεί το πιο αδύναμο κομμάτι της κοινωνίας μας να ανταπεξέλθει ικανοποιητικά στις υποχρεώσεις του και να καταστεί και πάλι ικανό και παραγωγικό και να μην παραμένει περιθωριοποιημένο και καταδικασμένο στην αφάνεια, την ανέχεια και τον εξευτελισμό, περιορίζοντας - όσο το δυνατόν - την γάγγραινα που κατατρώει ακόμη και τους πιο υγιείς ιστούς.

Το μεγάλο στοίχημα είναι το πέρασμα από τα λόγια στα έργα και προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να στηρίξουμε και να πιέσουμε ακόμη περισσότερο την Κυβέρνηση, αν, λέω αν, σκοπός δεν είναι η επικοινωνιακή αντιμετώπιση του θέματος, όπως συνέβη στην περίπτωση της ακρίβειας με τα 10... 20... 30... 40... (έχασα τον λογαριασμό) μέτρα που εξαγγέλθηκαν από την ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης!

Αυτή είναι η χθεσινή δήλωση του Υπουργού Ανάπτυξης Χρήστου Φώλια:

«Οι Δύσκολες Συγκυρίες απαιτούν και Αποφασιστικές Λύσεις.

Το Υπουργείο Ανάπτυξης ανταποκρινόμενο με αίσθημα ευθύνης στις ανάγκες και τις ανησυχίες της κοινωνίας, προχωρά στη θεσμοθέτηση ενός ξεκάθαρου νομικού πλαισίου που θα διέπει τη λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών.

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: μόλις ολοκληρώθηκε η συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, στην οποία συμμετέχουν τα συναρμόδια Υπουργεία Ανάπτυξης, Οικονομίας-Οικονομικών και Δικαιοσύνης.

Στην επιτροπή θα κληθούν να συμμετάσχουν επίσης και εκπρόσωποι των καταναλωτικών οργανώσεων, των τραπεζών, των εισπρακτικών εταιρειών και των δικηγορικών συλλόγων.

Συντονιστής της επιτροπής θα είναι ο Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή κ. Γιάννης Οικονόμου.

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: ο στόχος μας είναι μέχρι το τέλος του έτους να έχει οριστικοποιηθεί ένα ορθολογικό, διαφανές, σύγχρονο και δίκαιο πλαίσιο λειτουργίας των εισπρακτικών εταιριών, το οποίο θα γίνει νόμος του κράτους.

Η παροχή πλήρους και αποτελεσματικής έννομης προστασίας σε όλους τους πολίτες είναι βασική συνταγματική υποχρέωση του κράτους.

Αυτή είναι η ξεκάθαρη θέση μας και την εφαρμόζουμε πλήρως με 10 βασικά σημεία-ρυθμίσεις που θα αποτελέσουν τη «ραχοκοκαλιά» του νέου πλαισίου:

1. Προστασία του αδυνατούντος, για αντικειμενικούς λόγους, να πληρώσει τα χρέη του. Ως εκ τούτου θα γίνεται σαφής διάκριση των περιπτώσεων δανειοληπτών που έχουν αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεων τους, από τις περιπτώσεις οφειλετών που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους λόγω κακοπιστίας ή δυστροπίας.

2. Ρητή απαγόρευση της πρόσβασης των εισπρακτικών εταιρειών σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως αυτά καθορίζονται από την κείμενη νομοθεσία.

3. Ρητή πρόβλεψη ότι τυχόν διαπιστούμενη παρανομία του εισπρακτικού εταιρικού σκοπού καθιστά τις εταιρείες άκυρες με όλες τις συνέπειες.

4. Αυστηρός έλεγχος της σχέσης των τραπεζών με τις εισπρακτικές εταιρείες, ώστε να υπάρχει σαφές πλαίσιο συνεργασίας και σαφής επιμερισμός ευθυνών.

5. Συγκεκριμένοι όροι ως προς τη νομική μορφή, την έδρα, το κεφάλαιο, την τήρηση της ασφαλιστικής και εργατικής νομοθεσίας και την πιστοποίηση ποιότητας για την ίδρυση και λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών.

6. Θέσπιση βασικών αρχών σεβασμού της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας του οφειλέτη ώστε να γίνεται απόλυτα σεβαστό το «τραπεζικό απόρρητο» και να μην υπάρχουν οχλήσεις που διευρύνουν την πίεση στους οικείους του οφειλέτη ή τον εκθέτουν στον επαγγελματικό και κοινωνικό του περίγυρο.

7. Υποχρεωτική δήλωση της πραγματικής ιδιότητας των υπαλλήλων εισπρακτικών εταιρειών και ρητή απαγόρευση να εμφανίζονται ως υπάλληλοι τραπεζών ή άλλων επαγγελματιών (όπως δικηγορικών γραφείων) καθώς στοιχειοθετείται το αδίκημα της αντιποίησης.

8. Ρητή απαγόρευση της εισπρακτικής διαδικασίας για χρέη που απορρέουν από περιπτώσεις παράνομων ή καταχρηστικών όρων των σχετικών συμβάσεων.

9. Θωράκιση της σχέσης εμπιστοσύνης και «καλής πίστης» που πρέπει να υπάρχει και να εμπεδώνεται ανάμεσα στον καταναλωτή και την τράπεζα, δεδομένου ότι η εμπιστοσύνη αυτή είναι ουσιώδης για όλα τα στάδια της συναλλακτικής δραστηριότητας.

10. Ενεργοποίηση του συνόλου των εποπτικών φορέων (όπως είναι η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, η Τράπεζα της Ελλάδος, τα Επιμελητήρια, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και άλλοι) με σαφή καθορισμό αρμοδιοτήτων, για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νομιμότητας των πρακτικών των εν λόγω εταιρειών.

Με το συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο το Υπουργείο Ανάπτυξης δίνει οριστικά τέλος σε ένα απαράδεκτο καθεστώς αθέμιτων συμπεριφορών, πρακτικών και πιέσεων σε νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δυσκολεύονται ή αδυνατούν να πληρώσουν τα συχνά αδικαιολόγητα διογκωμένα χρέη τους. Βάζουμε τέρμα στην απαράδεκτη ασυδοσία».