Κάτι φαίνεται ν' αλλάζει(;)... στο σωφρονιστικό μας σύστημα

Στο ξεκίνημα αυτής της ιστορίας αλλά, ακόμη και πολύ πιο πριν από το ξεκίνημά της, λίγοι από εμάς, απελπιστικά λίγοι, απελπιστικά λίγοι bloggers, απελπιστικά λίγοι πολιτικοί, απελπιστικά λίγοι δημοσιογράφοι, απελπιστικά λίγοι διανοούμενοι κι ακόμη λιγότεροι εργαζόμενοι εντός ή παραπλεύρως των δήθεν σωφρονιστικών μας καταστημάτων, προσπαθούσαμε με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να φέρουμε στην επιφάνεια κάτι ... "σκοτεινό", και να προκαλέσουμε συζήτηση κι ενδιαφέρον πάνω σ' ένα ζήτημα που άπτεται του κοινωνικού μας πολιτισμού (όσου μας έχει απομείνει)...

Δεν είναι ότι κανείς δεν γνώριζε, ή δεν γνωρίζει ή τουλάχιστον... δεν μπορούσε να φανταστεί την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές μας. Κατάσταση για την οποία είναι υπεύθυνοι πολλοί και δυστυχώς, πολλοί λιγότεροι θα λογοδοτήσουν - αν λογοδοτήσουν, διότι στην προκειμένη περίπτωση αυτό που είναι πιο σημαντικό, είναι αυτό που προσπαθούμε, δηλαδή η βελτίωση των συνθηκών κράτησης και εργασίας, για τρόφιμους και εργαζόμενους αντίστοιχα, στις ελληνικές φυλακές. Φαίνεται κάθε 100 χρόνια, εμείς οι άνθρωποι θυμόμαστε τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα και τα καλά μας στοιχεία και είμαστε διατεθειμένοι ν' αγωνιστούμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα σε όποιο πεδίο σύγκρουσης και για όποιο διακύβευμα, φτάνει να επιτύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Δεν μας επικρίνω. Ας είναι έτσι, αν επιτυγχάνουμε τουλάχιστον το ελάχιστο.

Το γεγονός της διαφαινόμενης βούλησης - επιτέλους - του Υπουργού Δικαιοσύνης να παρέμβει με γενναιότητα εντός των φυλακών και να εγκρίνει-προωθήσει μέτρα αναπροσαρμογής, βελτίωσης και αποσυμφόρησης, είναι ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, έστω και αν άργησε πολλά χρόνια, έστω κι αν επιβλήθηκε όχι από πραγματική και αυθεντική πολτική βούληση αλλά υπό την πίεση και το άγρυπνο βλέμμα όλων μας, εκτός και εντός των φυλακών.

Οι δηλώσεις του ίδιου του Υπουργού σήμερα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας! Όμως, με θλίβει που η ελληνική πολιτική πραγματικότητα βασίζεται στις εντυπώσεις και λειτουργεί υστερόβουλα, όχι μόνο σε αυτό το ζήτημα άλλα σε κάθε θέμα και σε κάθε προβληματισμό που τίθεται καθημερινά!

Σιγά-σιγά όλο και περίσσοτερες φωνές αρχίζουν να πλαισιώνουν αυτή τη προσπάθεια. Χρειάζεται όμως να γίνουν πολλά. Πολλά περισσότερα, και θέλω να παροτρύνω κάθε έναν από εσάς να καταθέσει δημόσια προτάσεις, σκέψεις, προβληματισμούς... Κι εγώ με την σειρά μου έχω διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις και μέσω του wikipolitics και μέσα από τις σελίδες της Πολιτικής Προσέγγισης, όπως αρκετοί ιστολόγοι, απλοί πολίτες κι όποιοι άλλοι ενδιαφερόμενοι. Το ζητούμενο δεν είναι αν μας αγγίζει ή όχι. Δεν έχει σημασία αν είμαστε άμεσα ενδιαφερόμενοι ή μη. Το ζητούμενο είναι να βοηθήσουμε στην επίλυση ενός θέματος, μιας κατάστασης, μιας πραγματικότητας που μας ντροπιάζει συνολικά!  

Θεσμοθέτηση ενός ξεκάθαρου νομικού πλαισίου που θα διέπει τη λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών.

Να ένα ζήτημα που αξίζει να μελετηθεί και να συζητηθεί εις βάθος ούτως, ώστε να βοηθηθεί το πιο αδύναμο κομμάτι της κοινωνίας μας να ανταπεξέλθει ικανοποιητικά στις υποχρεώσεις του και να καταστεί και πάλι ικανό και παραγωγικό και να μην παραμένει περιθωριοποιημένο και καταδικασμένο στην αφάνεια, την ανέχεια και τον εξευτελισμό, περιορίζοντας - όσο το δυνατόν - την γάγγραινα που κατατρώει ακόμη και τους πιο υγιείς ιστούς.

Το μεγάλο στοίχημα είναι το πέρασμα από τα λόγια στα έργα και προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να στηρίξουμε και να πιέσουμε ακόμη περισσότερο την Κυβέρνηση, αν, λέω αν, σκοπός δεν είναι η επικοινωνιακή αντιμετώπιση του θέματος, όπως συνέβη στην περίπτωση της ακρίβειας με τα 10... 20... 30... 40... (έχασα τον λογαριασμό) μέτρα που εξαγγέλθηκαν από την ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης!

Αυτή είναι η χθεσινή δήλωση του Υπουργού Ανάπτυξης Χρήστου Φώλια:

«Οι Δύσκολες Συγκυρίες απαιτούν και Αποφασιστικές Λύσεις.

Το Υπουργείο Ανάπτυξης ανταποκρινόμενο με αίσθημα ευθύνης στις ανάγκες και τις ανησυχίες της κοινωνίας, προχωρά στη θεσμοθέτηση ενός ξεκάθαρου νομικού πλαισίου που θα διέπει τη λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών.

ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ: μόλις ολοκληρώθηκε η συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, στην οποία συμμετέχουν τα συναρμόδια Υπουργεία Ανάπτυξης, Οικονομίας-Οικονομικών και Δικαιοσύνης.

Στην επιτροπή θα κληθούν να συμμετάσχουν επίσης και εκπρόσωποι των καταναλωτικών οργανώσεων, των τραπεζών, των εισπρακτικών εταιρειών και των δικηγορικών συλλόγων.

Συντονιστής της επιτροπής θα είναι ο Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή κ. Γιάννης Οικονόμου.

ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: ο στόχος μας είναι μέχρι το τέλος του έτους να έχει οριστικοποιηθεί ένα ορθολογικό, διαφανές, σύγχρονο και δίκαιο πλαίσιο λειτουργίας των εισπρακτικών εταιριών, το οποίο θα γίνει νόμος του κράτους.

Η παροχή πλήρους και αποτελεσματικής έννομης προστασίας σε όλους τους πολίτες είναι βασική συνταγματική υποχρέωση του κράτους.

Αυτή είναι η ξεκάθαρη θέση μας και την εφαρμόζουμε πλήρως με 10 βασικά σημεία-ρυθμίσεις που θα αποτελέσουν τη «ραχοκοκαλιά» του νέου πλαισίου:

1. Προστασία του αδυνατούντος, για αντικειμενικούς λόγους, να πληρώσει τα χρέη του. Ως εκ τούτου θα γίνεται σαφής διάκριση των περιπτώσεων δανειοληπτών που έχουν αντικειμενική αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεων τους, από τις περιπτώσεις οφειλετών που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους λόγω κακοπιστίας ή δυστροπίας.

2. Ρητή απαγόρευση της πρόσβασης των εισπρακτικών εταιρειών σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως αυτά καθορίζονται από την κείμενη νομοθεσία.

3. Ρητή πρόβλεψη ότι τυχόν διαπιστούμενη παρανομία του εισπρακτικού εταιρικού σκοπού καθιστά τις εταιρείες άκυρες με όλες τις συνέπειες.

4. Αυστηρός έλεγχος της σχέσης των τραπεζών με τις εισπρακτικές εταιρείες, ώστε να υπάρχει σαφές πλαίσιο συνεργασίας και σαφής επιμερισμός ευθυνών.

5. Συγκεκριμένοι όροι ως προς τη νομική μορφή, την έδρα, το κεφάλαιο, την τήρηση της ασφαλιστικής και εργατικής νομοθεσίας και την πιστοποίηση ποιότητας για την ίδρυση και λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών.

6. Θέσπιση βασικών αρχών σεβασμού της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας του οφειλέτη ώστε να γίνεται απόλυτα σεβαστό το «τραπεζικό απόρρητο» και να μην υπάρχουν οχλήσεις που διευρύνουν την πίεση στους οικείους του οφειλέτη ή τον εκθέτουν στον επαγγελματικό και κοινωνικό του περίγυρο.

7. Υποχρεωτική δήλωση της πραγματικής ιδιότητας των υπαλλήλων εισπρακτικών εταιρειών και ρητή απαγόρευση να εμφανίζονται ως υπάλληλοι τραπεζών ή άλλων επαγγελματιών (όπως δικηγορικών γραφείων) καθώς στοιχειοθετείται το αδίκημα της αντιποίησης.

8. Ρητή απαγόρευση της εισπρακτικής διαδικασίας για χρέη που απορρέουν από περιπτώσεις παράνομων ή καταχρηστικών όρων των σχετικών συμβάσεων.

9. Θωράκιση της σχέσης εμπιστοσύνης και «καλής πίστης» που πρέπει να υπάρχει και να εμπεδώνεται ανάμεσα στον καταναλωτή και την τράπεζα, δεδομένου ότι η εμπιστοσύνη αυτή είναι ουσιώδης για όλα τα στάδια της συναλλακτικής δραστηριότητας.

10. Ενεργοποίηση του συνόλου των εποπτικών φορέων (όπως είναι η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, η Τράπεζα της Ελλάδος, τα Επιμελητήρια, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι και άλλοι) με σαφή καθορισμό αρμοδιοτήτων, για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νομιμότητας των πρακτικών των εν λόγω εταιρειών.

Με το συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο το Υπουργείο Ανάπτυξης δίνει οριστικά τέλος σε ένα απαράδεκτο καθεστώς αθέμιτων συμπεριφορών, πρακτικών και πιέσεων σε νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δυσκολεύονται ή αδυνατούν να πληρώσουν τα συχνά αδικαιολόγητα διογκωμένα χρέη τους. Βάζουμε τέρμα στην απαράδεκτη ασυδοσία».

Έχουμε πόλεμο!

... Ναι! Ίσως ο τίτλος να είναι κάπως υπερβολικός... Πώς όμως θα μπορούσε να είναι διαφορετικός, περιγράφοντας, την ίδια στιγμή, την κατάσταση που επικρατεί στους κόλπους της δικής μας μικρής μας κοινωνίας;

Προχθές το βράδυ επέστρεψα στην Πάτρα ολοκληρώνοντας ένα ακόμη σύντομο επαγγελματικό ταξίδι κι ενώ είχα σκοπό να χαλαρώσω λίγο και να ξεκουραστώ δυστυχώς, υπήρξαν (όπως και υπάρχουν) σκέψεις και εικόνες που δεν με άφηναν σε ησυχία!

Μόλις πριν από λίγες ημέρες, σε μια πολύ καλή "φιλοσοφική" συζήτηση, ο συνομιλητής μου εξέφρασε την άποψη - θέλοντας προφανώς να με κεντρίσει και να με παροτρύνει ακόμη περισσότερο - πως ο μοναδικός τρόπος που μπορεί ν' αλλάξει πράγματα και καταστάσεις που μας ενοχλούν, είναι η διαρκής και συστηματική ενασχόληση μαζί τους...

Κατά συνέπεια, η έκφραση άποψης - έστω κι αν καταλήξει μειοψηφική, μπορεί ν' αποτελέσει σημείο αναφοράς, παράδειγμα, βάση συζήτησης, αίτιο, έναυσμα πράξεων και συλλογικών προσπαθειών στην επίλυση του όποιου προβλήματος κι ενδεχομένως, με επιτυχή έκβαση. Έτσι, ενώ άλλα είχα στο μυαλό μου για να γράψω, σε άλλα είμαι "υποχρεωμένος" ν' αναφερθώ...

Ενώ, για παράδειγμα, θα ήθελα να σχολιάσω την εκλογή Obama στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών και την σημειολογία αυτής της εκλογής (και οι αναγνώστες του ιστολογίου μου, γνωρίζουν την προτίμησή μου σε θέματα διεθνών σχέσεων) εντούτοις, γι' ακόμη μια φορά,  νιώθω την υποχρέωση να δώσω προτεραιότητα σε ζητήματα της καθημερινότητάς μας.

Όπως πιθανόν να γνωρίζουν πολλοί από εσάς, είμαι εμπορικός αντιπρόσωπος. Αυτό σημαίνει ότι με την εργασία μου, εκτός από την συλλογή παραγγελιών, πρέπει να πραγματοποιώ και εισπράξεις για λογαριασμό της κάθε εταιρείας που συνεργάζομαι με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Παράλληλα, αντικείμενο της εργασίας μου είναι η διαρκής μελέτη της αγοράς, η διατήρηση και περαιτέρω ανάπτυξη του πελατολογίου, ο περιορισμός οικονομικής ζημίας κ.λπ. Πολλοί νομίζουν ότι είναι μια εύκολη δουλειά, αφού δεν απαιτεί ιδιαίτερο κεφάλαιο για να ξεκινήσει κανείς όμως, όπως συμβαίνει συνήθως, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο διαφορετική από όλα εκείνα που πιθανόν φαντάζεται κανείς.

Η αλήθεια είναι, πως γι' αυτό το τελευταίο ταξίδι ξεκίνησα με πολύ κέφι... βρισκόμαστε σε περίοδο εισπράξεων και όπως και να το κάνουμε, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δουλεύουμε! Πρώτος σταθμός, μια συνηθισμένη, παραθαλάσσια, ελληνική κωμόπολη. Εκεί βρίσκεται ένας καλός και πολύ μικρός (σε τζίρο) πελάτης, ο οποίος ήταν κι ο πρώτος που επισκέφθηκα. Το υπόλοιπο του λογαριασμού του, ήταν 158 ευρώ. Με παρακάλεσε να κλείσουμε τον λογαριασμό την επόμενη φορά, διότι έπρεπε να συμπληρώσει το ενοίκιο του μαγαζιού για τον προηγούμενο (κι αυτόν) μήνα. Λέω "εντάξει, δεν χάθηκε ο κόσμος"... εξάλλου, δεν θα ήταν και η πρώτη φορά... 158 ευρώ σε λογαριασμούς χιλιάδων δεν είναι άξια λόγου.

Στην επόμενη στάση, τα ίδια! Και στην επόμενη επίσης! Δεν είναι άγνωστο το φαινόμενο, όμως, για πρώτη φορά έμπειροι - κάποιοι απ' αυτούς παλαιοί - εύρωστοι οικονομικά και επιτυχημένοι έμποροι βρίσκονταν σε δύσκολη θέση και δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να κρύψουν αυτή τους την δυσκολία! Αυτοί είναι η "ραχοκοκαλιά" της ελληνικής οικονομίας, όπως τους περιγράφουν! 

Αβεβαιότητα. Αγωνία. Πανικός. Η πτώση του τζίρου, άρα και του κέρδους είναι κατακόρυφη - κυρίως το τελευταίο χρονικό διάστημα και όλοι όσοι ξαφνικά "ανακάλυψαν" την πραγματική οικονομία και μιλούν γι' αυτήν, δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα!

Ανέφερα, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, μόνον ένα παράδειγμα - το πιο πρόσφατο - από τα δεκάδες παραδείγματα που έχω υπόψη μου και θα μπορούσα ένα-ένα να τα παρουσιάσω και να τα θέσω στην διάθεσή σας ως αντικείμενο μελέτης και προβληματισμού. Τα τελευταία χρόνια, όπως κάθε επαγγελματίας, βρίσκω συνεχώς προβλήματα μπροστά μου! Το εμπόριο ανέκαθεν είχε προβλήματα και πάντοτε διατηρεί υψηλά τα επίπεδα ρίσκου, κάτι τέτοιο δεν αμφισβητείται από κανέναν όμως, η κατάσταση έχει γίνει απελπιστικά πιο επικίνδυνη. Κι ο κίνδυνος αυτός διευρύνεται ολοένα και περισσότερο.

Η οικονομική μας δύναμη συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα να συρρικνώνεται και η κοινωνική μας δύναμη! Δεν είναι μόνον η πρόσφατη παγκόσμια κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που επηρεάζει άσχημα την καθημερινότητα. Δεν φταίει μόνον ο εμπορικός κόσμος, η αναντιστοιχία στην προσφορά και την ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών, ούτε και η υπεραξία των αγαθών. Δεν φταίνε μόνον οι καταναλωτές και οι κανόνες της αγοράς. Δεν φταίνε μόνον οι τραπεζίτες με τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια και οι άβουλοι πολιτικοί.

Ευθύνες μπορούν ν' αποδοθούν στους πάντες και στα πάντα. Αυτό είναι κάτι πολύ εύκολο και ο καθένας μπορεί να το "εξασκήσει" ως καθημερινή πολιτική και κοινωνική πρακτική. Κάπως έτσι αυθαίρετα δεν έχουν πάρει το δικαίωμα τα ΜΜΕ και διάφοροι άλλοι τυχάρπαστοι που το "παίζουν" ειδήμονες στα της αγοράς και της οικονομίας, όπως αυτός εδώ ο μάστορας (Ο Πέτρος κι ο... έμπορος) και όλως περιέργως, πάντα κοντά στις γιορτές μας κατηγορούν ως... απατεώνες;

Το δύσκολο και ίσως η πιο μεγάλη πρόκληση είναι, να συμφωνήσουμε στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν τέτοιου είδους προβλήματα να επιλυθούν. Κατά την δική μου άποψη όσο το κράτος-έμπορος, όσο το κράτος-επιχειρηματίας θα παρεμβαίνει στις ζωές μας με τρόπο τοκογλυφικό, τόσο περισσότερο θ' απομακρυνόμαστε από το αίτιο άρα και από την λύση. Δυστυχώς, μια κακή διακυβέρνηση που επιθυμεί και επιδιώκει τον παρεμβατισμό, όχι με σκοπό να ελέγξει και να ρυθμίσει, αλλά για να απορρυθμίσει και να αποκομίσει οφέλη που δεν είναι ανταποδοτικά προς τους πολίτες, ενισχύει την κερδοσκοπία και σφίγγει περισσότερο την θηλιά στον λαιμό του κάθε πολίτη είτε αυτός είναι μικρός, είτε μεσαίος, είτε έμπορος, είτε υπάλληλος, είτε επιστήμονας ή ό,τι άλλο.

Η διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είναι μία κακή διακυβέρνηση, η οποία δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει καμία πολιτική στήριξης της αγοράς και του εισοδήματος των πολιτών και δεν μπορεί ν' ακολουθήσει κανένα οικονομικό σχέδιο με σοβαρότητα αν δεν θίξει την ίδια την ουσία της κοινωνικής μας λειτουργίας ή αν θέλετε, αν δεν "διαβρώσει" το "υλικό" το οποίο συγκρατεί ή συγκροτεί τον κοινωνικό μας ιστό!   

Και στην περίπτωση αυτή, τί μπορεί να εφαρμοστεί ως αντίμετρο; Όσο κι αν φωνάζεις, όσο κι αν αγωνιάς, στο τέλος καταντάς ενοχλητικός, έπειτα επικίνδυνος, αργότερα βαρετός και αν φτάσεις εως εκεί, στο τέλος σε κατηγορούν ως γραφικό... ή "φασίστα" κατά τον ομογάλακτο Ψωμιάδη.

Ποιά είναι τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης Καραμανλή τα τελευταία 5 χρόνια; Ας μας πει ο Αλογοσκούφης, ο Φώλιας ή ο Ρουσόπουλος πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν με τις πολιτικές τους; Ας μας πουν πόσους συμπολίτες μας έκλεισαν στην φυλακή ή τους ώθησαν στο εξωτερικό ή την αυτοκτονία!

Πριν λίγες ημέρες, η Έλενα του... "διπλανού ιστολογίου", δήλωνε πως είναι ένα "τίποτα". Προχθές η alma libre είχε "τάσεις φυγής"... Όλα αυτά δεν αποτελούν σύμπτωμα της κοινωνικής, πολιτικής ή οικονομικής μας συγκυρίας, αλλά το αποτέλεσμα, το ηχηρό αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής στόχευσης που ακολουθείται πιστά τα τελευταία χρόνια και ως μηνύματα, έρχονται να συμπληρώσουν το αίσθημα και τις επιλογές χιλιάδων συμπολιτών μας και κυρίως νέων ανθρώπων που καταλαβαίνουν ότι αυτή η χώρα με τις επιλογές της ούτε θέλει ούτε και μπορεί ν' αποτελέσει στήριγμα, καταφύγιο ή χώρος προοδευτικών ιδεών και πράξεων. Και μία χώρα η οποία δεν προσφέρει κανένα αντίκρυσμα, κανένα όφελος, είναι μια χώρα καταδικασμένη ν' αποτυγχάνει συνεχώς παντού!    

Αν επιθυμούσαμε αυτό το μέλλον για την πατρίδα μας και για τα παιδιά μας, δεν θα καθόμασταν ν' ασχολούμαστε με αυτά τα ζητήματα.  

Δεν είμαι κοινωνιολόγος. Δεν είμαι σε θέση να μελετήσω εις βάθος την κοινωνική μας κατάσταση ούτε και να ερμηνεύσω ειδικά τα "σημεία των καιρών".

Δεν είμαι δημοσιογράφος. Δεν μπορώ να παρακολουθώ συνεχώς τα γεγονότα και ν' αναδεικνύω με αποτελεσματικότητα τα πιο σημαντικά.

Δεν είμαι πολιτικός και δεν είναι δουλειά μου να προτείνω και να εφαρμόζω λύσεις.

Είμαι όμως πολίτης και μάλιστα, απλός πολίτης (δίχως μπάρμπα στην Κορώνη και απ' όσο γνωρίζω και δίχως κουμπάρο καθ' ό,τι Αχαιός με μικρασιατική καταγωγή) και ως απλός πολίτης μπορώ να εκφράζω ελεύθερα την αγωνία μου! Αν λοιπόν πραγματικά πιστεύω σε αυτό, τότε ειλικρινά επιλέγω να γίνομαι ενοχλητικός και τολμώ ν' απαιτώ! Ν' απαιτώ χωρίς να περπατώ μέσα σε κομματικούς ή συνδικαλιστικούς διαδρόμους και να ορθώνω το ανάστημά μου απέναντι σε όλους εκείνους τους πολιτικά αδύναμους και ανεπαρκείς.

Να λοιπόν γιατί έχουμε πόλεμο! Γιατί η κοινωνική επιβίωση όλων μας πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους και δεν μπορεί να υποθηκεύεται σε "τράπεζες" και οργανισμούς "κοινής οφέλειας", γιατί έτσι βολεύει η αντιγραφή...  η όποια αντιγραφή.

Να γιατί έχουμε πόλεμο! Γιατί, εντάξει να δεχτώ πως όταν είσαι φτωχός, ό,τι κι αν συμβεί λίγο θα επηρεαστείς και ακόμη λιγότερες θα είναι και οι συνέπειες. Δεν φοβάσαι τίποτε κι όσο ελπίζεις σ' ένα καλλίτερο αύριο μπορείς και εξωραΐζεις την καθημερινότητά σου. Τί συμβαίνει όμως, όταν με τον  ιδρώτα σου ή μη (δεν έχει σημασία) έχεις κατακτήσει ένα πολύ καλό επίπεδο διαβίωσης και ξαφνικά νιώθεις να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια σου; Και όχι μόνον αυτό, αλλά να γνωρίζεις συγχρόνως ότι είσαι και αδύναμος να εμποδίσεις την καταστροφή;

Να γιατί έχουμε πόλεμο! Γιατί σχεδόν όλα είναι λάθος, ζούμε μέσα σ' ένα λάθος και είμαστε υποχρεωμένοι να το ανεχόμαστε γιατί ως γνωστόν... το μη χείρον βέλτιστο!

Για το τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους μας ότι η πραγματικότητα δεν εξαντλείται στα όρια του τηλεοπτικού μας δέκτη, ούτε και στις σελίδες της αγαπημένης μας(;) εφημερίδας...