Ποιό το κόστος του λαϊκισμού;

 

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε στον τραπεζικό μας λογαριασμό κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες σε ευρώ, καμιά δεκαριά ακίνητα, μετοχές, ομόλογα, πολύτιμα μέταλλα.... πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τις έννοιες της ακρίβειας, του πληθωρισμού ή της κερδοσκοπίας;

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που έχει ο πρωθυπουργός μας, οι υπουργοί και οι βουλευτές του. Είναι αποκομμένοι – κι έχουν φροντίσει να είναι προστατευμένοι οι ίδιοι – από την πραγματική οικονομία που είναι αμείλικτη και λειτουργεί χωρίς έλεγχο και χωρίς κανόνες.

Το ίδιο ισχύει για όλους τους βουλευτές, για τους δικαστές κι όλους εκείνους που ηγούνται του κράτους. Κι είναι εξοργιστικό αν σκεφτεί κανείς ότι το φλέγον θέμα είναι ο βασικός μισθός του εργαζόμενου…

Είδα και είδαμε όλοι μας τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επισκέπτεται «αιφνιδιαστικά» ένα σούπερ μάρκετ εχθές για να «ελέγξει» τις τιμές στο ράφι. Να συνομιλήσει με τους πολίτες-καταναλωτές και να τους πει ότι… «ξέρω ότι η ακρίβεια, ειδικά στα τρόφιμα είναι επίμονη. Όμως η κυβέρνηση θα είναι πάντα εδώ και θα χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή της έτσι ώστε να περιορίσει το πρόβλημα όσο το δυνατόν περισσότερο» ή «εμείς θα κατεβάζουμε το κεφάλι και με σεμνότητα θα εργαζόμαστε για να κάνουμε τη δική σας ζωή καλύτερη».

Πόσο ωραία ακούγονται όλα αυτά και πόσο ανέξοδα λέγονται, ε;

Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας καταφεύγει στον λαϊκισμό για να μετριάσει τις αντιδράσεις – που ούτως ή άλλως είναι ανύπαρκτες, αφού όλοι είμαστε λίγο ή πολύ βολεμένοι – εκείνοι που δεν είναι βολεμένοι, εκείνοι που βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εμένα κι εσάς, τι θα πρέπει να κάνουν; Τι θα πρέπει να περιμένουν; Από ποιόν;

Σε αυτή τη χώρα, μάθαμε να μιλάμε με αοριστίες και σοφιστείες. Πολιτική pummaro όπως πολύ εύστοχα την περιέγραψε ο Στέφανος Κασσελάκης και δεν τον γουστάρω κιόλας.

Να λοιπόν ένα πραγματικό, χειροπιαστό παράδειγμα για τον κ. πρωθυπουργό:

Εργαζόμενος, πτυχιούχος ΑΕΙ – όχι απόφοιτος δημοτικού, 40 ετών με 10 χρόνια ανεργίας στην πλάτη του, δίχως ακίνητη περιουσία, μετοχές ή καταθέσεις, εργάζεται με τον βασικό μισθό.

Έσοδα:

Μισθός: 714 ευρώ (στο χέρι) εισόδημα.

Γονική «επιχορήγηση»: 50-100 ευρώ μηνιαίως

Έξοδα:

Ενοίκιο στέγης 28 τμ (χωρίς κοινόχρηστα) προς 600 ευρώ το μήνα σε β ή γ διαλογής περιοχή.

Έξοδα μετακίνησης από και προς την εργασία του 60 ευρώ μηνιαίως.

Ρεύμα ? μηνιαίως.

Νερό ? μηνιαίως.

Τηλέφωνο ? μηνιαίως.

Φαγητό ? μηνιαίως.

Για να δούμε λοιπόν πόσο «μάγκας» είναι ο πρωθυπουργός μας και τί λύση δίνει όταν ο ίδιος έχει δηλώσει δημόσια ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να πρέπει να ζήσει με 800 ευρώ (…). Όχι μόνον αυτός αλλά και οι λοιπές διάνοιες που είναι μαζεμένες γύρω του. Πώς θα κάνει την ζωή αυτού του ανθρώπου πιο εύκολη; Πώς θα κάνει τη ζωή αυτού του ανθρώπου καλύτερη; Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Και όλοι γνωρίζουμε γιατί.

Η κοροϊδία έχει ένα όριο. Πρέπει να έχει ένα όριο! Στο τέλος τέλος είναι ζήτημα της ίδια μας της ύπαρξης ως κοινωνία. Ως έθνος. Ο άνθρωπος του παραδείγματος δεν μπορεί να κάνει οικογένεια! Κι αυτή η οικογένεια που δεν θα γίνει ποτέ, θα λείπει από όλους εμάς! Α, ξέχασα. Το δημογραφικό λύθηκε με την νταντά της γειτονιάς.

Αν σώζεται κάτι, οφείλουμε να το σώσουμε τώρα. Αύριο θα είναι αργά.

 

"Μοναδική λύση μας η Δημοκρατία", Φαρούκ Μερτζάν (σχολιασμός)

 

Τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου, στις 18:00 η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και οι εκδόσεις Παπαζήση, διοργανώνουν παρουσίαση του νέου βιβλίου του Φαρούκ Μερτζάν , με τίτλο "Μοναδική λύση μας η Δημοκρατία".

 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Σωτήρης Λίβας, Καθηγητής - Μεταφραστής

Οσμάν Οστοπράκ, Ερευνητής

 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον ΙΑΝΟ της Αθήνας, Σταδίου 24 και θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι Youtube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.

 

Link βιβλίου: https://bitly.ws/XNju

Link εκδήλωσης: https://bitly.ws/XNjg

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

"Κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, ήταν μάλλον σπάνιο, για να μην πω και τελείως αδύνατο, να βρει κανείς κάποιον κληρικό να μιλάει υπέρ της δημοκρατίας, υπέρ της προσέγγισης με την Ευρώπη, υπέρ των δυτικών αντιλήψεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Φετουλάχ Γκιουλέν ήταν ένας από αυτούς τους λίγους.

 

Οι πρωτοποριακές του ιδέες βοήθησαν στη δημιουργία ενός από τα μεγαλύτερα κοινωνικά κινήματα της σύγχρονης εποχής, την ίδια στιγμή όμως συνάντησαν την εχθρότητα πολλών, ειδικά μέσα από την τουρκική πολιτική ελίτ. Η θέση του στο επίκεντρο των περισσότερων πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων στην Τουρκία είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. 

 

Παρά την τεράστια εκστρατεία δυσφήμησης και συκοφαντίας που έχει δεχθεί από την τωρινή τουρκική κυβέρνηση, ο Γκιουλέν αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς ως ένας πιστός και βαθιά ευσεβής Μουσουλμάνος κληρικός, του οποίου ο τρόπος ζωής και ο στοχασμός είναι ριζωμένα στις ίδιες τις αρχές της ισλαμικής πίστης, αλλά που την ίδια στιγμή θεωρεί ότι το Ισλάμ δεν βρίσκεται σε σύγκρουση με τις προοδευτικές αξίες του σύγχρονου κόσμου.

 

Σε αυτό το βιβλίο, οι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να δουν κάποια, προφητικά, πολλές φορές, στον χαρακτήρα τους, σχόλια του Γκιουλέν για σημαντικά θέματα της καθημερινότητας της Τουρκίας, όπως τα εξέφρασε σε συνεντεύξεις που έδωσε κατά τις προηγούμενες δεκαετίες."

 

Να προσθέσω και το δικό μου σχόλιο:

Όταν έλαβα την πρόσκληση της βιβλιοπαρουσίασης, είχα αποφασίσει να μην την κοινοποιήσω γιατί δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να προμοτάρω τον Φετουλάχ Γκιουλέν και το έργο του. Σε αντίθεση με τον συγγραφέα και τις απόψεις του, η δική μου εμπειρία και σχετική γνώση, απόρροια της σχέσης μου με ανθρώπους του κινήματος στην Τουρκία, διαψεύδει την εικόνα του "πιστού" και "βαθιά ευσεβούς" μουσουλμάνου που δήθεν σέβεται τις προοδευτικές αξίες, την δημοκρατία ή τα ανθρώπινα δικαιώματα.

 

Για όσους δεν γνωρίζουν τον Φετουλάχ Γκιουλέν - όπως κι ο πρόεδρος Ερντογάν, προέρχεται από τη μήτρα της συντηρητικής δεξιάς κι έχουν σχεδόν ταυτόσημη αντίληψη περί του Ισλάμ. Έχω αναφερθεί στον ίδιο και την ιστορική του πορεία κατά το παρελθόν πιο αναλυτικά. Η ποιοτική διαφορά των δύο ανδρών, βρίσκεται στην εικόνα που θέλουν να παρουσιάζουν, στην συμπεριφορά, στην έκφραση καθώς, και στον ρόλο που θέλει να διαδραματίζει ο καθένας τους.

 

Να μην λησμονούμε ότι η τουρκοϊσλαμική σκέψη διαθέτει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και θεμελιώνεται στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό, την αποσπασματική γνώση της ισλαμικής πίστης και στην αυθαίρετη ερμηνεία γραπτής και προφορικής παράδοσης. Επιπλέον κι από την ιστορική σκοπιά των πραγμάτων, οφείλουμε να έχουμε υπόψη μας ότι ο ισλαμισμός στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κι εν συνεχεία στην Τουρκία, παρά την όποια δυναμική του, δεν ήταν ποτέ ενιαίος και δεν μπορούσε ν’ αποτελεί καθαρό ρυθμιστικό παράγοντα στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα της χώρας.

 

Παράμετροι περιορισμού αυτής της δυναμικής - μεταξύ άλλων, η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού στην Τουρκία αλλά και το κεμαλικό κατεστημένο που δεν επιθυμούσε σε καμία περίπτωση την εμπλοκή του Ισλάμ στην διακυβέρνηση του κράτους. Έτσι λοιπόν, διάφορα μυστικιστικά τάγματα, κινήματα, αδελφότητες, ρεύματα, οργανώσεις, κοινότητες κλπ, νόμιμα ή παράνομα, προσπάθησαν να καλύψουν το κενό μεταξύ ιδεολογικής/πνευματικής επιρροής και πολιτικής διαχείρισης και μάλιστα με σχετική επιτυχία καθώς, απευθύνθηκαν στα πιο ευάλωτα λαϊκά στρώματα της τουρκικής κοινωνίας, εκεί ακριβώς που το θρησκευτικό αίσθημα διατηρούνταν ισχυρό και ο κεμαλισμός δεν μπορούσε να διεισδύσει.

 

Ο Γκιουλέν χαρακτηρίζεται από πολλούς και στην χώρα μας ακόμα, είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω σκοπιμότητας, ως ιδεολόγος, φιλελεύθερος κι οραματιστής. Ο δε συγγραφέας του βιβλίου τον παρουσιάζει λίγο ως πολύ... προφήτη! Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ο Γκιουλέν ηγείται ενός ισχυρού ισλαμιστικού κινήματος το οποίο, εντός κι εκτός Τουρκίας, συνίσταται σ’ ένα τεράστιο δίκτυο (ιερό)εκπαιδευτηρίων, επιχειρήσεων, ιδρυμάτων και μη κυβερνητικών οργανώσεων υπό την επωνυμία Χιζμέτ και διαθέτει μεγάλη επιρροή στις κρατικές δομές της γειτονικής μας χώρας αλλά και καθ’ όλη την κοινωνική της διαστρωμάτωση.

 

Παρουσιάζει ένα πιο συμβατό και συμβιβαστικό πρόσωπο του Ισλάμ προς τη Δύση. Επιθυμεί δήθεν κι επιδιώκει τον διαθρησκευτικό διάλογο, είναι ανοιχτό στις επιστήμες και τα γράμματα, προκρίνει την εκπαίδευση από την ενεργητική καθοδήγηση, συζητά για δημοκρατία κι ανθρώπινα δικαιώματα, προωθεί την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του και ιδίως για εκείνους που είναι πιο αδύναμοι, έχει να επιδείξει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο και ιδεολογικά διατείνεται πως αντικειμενικός σκοπός είναι η "συμφιλίωση της δημόσιας ζωής με τη θρησκευτική", καθώς και η "εναρμόνιση του σύγχρονου τρόπου ζωής με την παράδοση"...

 

Ένα από τα χαριτωμένα που συνηθίζει να λέει ο ίδιος ο Γκιουλέν σε όσους τον ακούν: "στόχος είναι η ισχυροποίηση του Ισλάμ το οποίο όμως δεν αντιτίθεται στην δημοκρατία, αλλά η δημοκρατία χρήζει μεταφυσικής ερμηνείας και μόνον η θρησκεία του Μωάμεθ μπορεί να την προσφέρει!"... να με συγχωρείτε αλλά, αυτό δεν είναι όραμα δημοκρατίας παρά ιδεολόγημα που επιδιώκει και θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε σύγκρουση. 

 

Και κλείνω επισημαίνοντας πως το εν λόγω κίνημα είχε ενεργό ρόλο στην διακυβέρνηση της γειτονικής μας χώρας κατά την περίοδο της κρίσης των Ιμίων. Κάπως έτσι φαντάζονται οι γκιουλενιστές την προσέγγιση με την Ευρώπη, με τη δημοκρατία να αποτελεί γι’ αυτούς αντικείμενο ...θεολογικής προσέγγισης. Τρίχες δηλαδή.

Πόθεν έσχες, φορολογία και συντήρηση

Η ιστορία έχεις ως εξής: Γνωστός δημοσιοκάφρος χθες, αναρωτιόταν που πάνε τα λεφτά που πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι, με αφορμή την κατάρρευση της οροφής στον κοιτώνα των ιατρών του νοσοκομείου «Άγιος Δημήτριος».

Ήθελα να του απαντήσω εκείνη τη στιγμή… «στις τσέπες σας, για να προπαγανδίζετε την «αριστεία» και να κουκουλώνετε τα εγκληματικά λάθη του μητσοτακισμού. Αλλά δεν είναι μόνο το σινάφι σου.

Βλέπετε, η φοροδιαφυγή δεν ήταν ποτέ σοβαρό ζήτημα στην χώρα μας. Μας κοστίζουν όμως πολύ ακριβά η εκτελεστική, η νομοθετική, η δικαστική εξουσία. η δημόσια διοίκηση και τα golden boys καθώς και κάθε είδους συνδεόμενοι με αυτούς παράγοντες, αν αναλογιστεί κανείς την σχέση του παραγόμενου …«έργου» με τον εμφανή ή και αφανή πλούτο υπουργών, βουλευτών, δημοσιογράφων και λοιπών –ων.

Κουπόνια εμείς (pass τα λένε τώρα), μεζονέτες και σκάφη, αγροτεμάχια και καταθέσεις γι’ αυτούς που μας μοιράζουν τα κουπόνια! Αυτή είναι η δικαιοσύνη των πραγμάτων και κανείς μας δεν αντιδρά. Οι έλληνες ήταν πάντοτε ηλίθιοι. Ποιός να ξεχάσει άραγε το «ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά;». Δεν είναι σημεία των καιρών μας αυτά. Πάντα έτσι ήταν. Γι’ αυτό δεν καταφέραμε ποτέ να γίνουμε «ευρωπαίοι». Κι ούτε θα γίνουμε ποτέ. Οι τούρκοι μπορεί. Εμείς ποτέ!  

Νοσοκομειακές εγκαταστάσεις – όπου υπάρχουν - καταρρέουν, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έχουν καταντήσει χωματερές. ό,τι μπορεί να πουληθεί πουλιέται… τα τελευταία δύο χρόνια η μισή Ελλάδα καταστράφηκε και δεν κουνιέται φύλλο.

Την κυβέρνηση των αρίστων την ενδιαφέρει η απασχόληση των συνταξιούχων αλλά αδιαφορεί επιδεικτικά για την ανεργία των νέων, κυρίως των νέων επιστημόνων. Διάβαζα το κείμενο που έγραψαν στον Μητσοτάκη και το ανέβασε προχθές στον προσωπικό του και καλά λογαριασμό για την μείωση της ανεργίας. Μπορεί να μας πει ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, πόσες χιλιάδες συμπολίτες μας συμμετέχουν σε επιδοτούμενα προγράμματα κατάρτισης κι ως εκ τούτου δεν λογίζονται ως άνεργοι; Έτσι γίνονται οι λογαριασμοί. Με πραγματικά κι όχι πλασματικά στοιχεία.

Για την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια; Ε, κάποιος με εξαψήφιο μισθό και προνόμια όχι μόνον δεν μπορεί να δώσει λύσεις αλλά ούτε και έχει να πει κάτι! Όχι τίποτε άλλο αλλά, θα έρθουν κάποια στιγμή κι οι επόμενοι και θα κάνουν τα ίδια και χειρότερα γιατί θα έχουν παραλάβει καμένη γη. Καμένη γη, καμένοι όλοι μας!