Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Η πληγή που αιμορραγεί, κάποτε θα κλείσει...

Τα όσα ακολούθησαν την στυγνή δολοφονία του άτυχου παιδιού, τα όσα συμβαίνουν έως αυτή τη στιγμή μας καθιστούν όλους θύματα και με θύτη, ένα όλοκληρο σύστημα κανόνων και αξιών που επτώχευσε και επτώχευσε οικτρά!

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε για τραύμα στην καρδιά του κράτους δικαίου. Άραγε, ποιό "κράτος δικαίου" κυοφορεί στα σπλάχνα του εγκληματίες ή εν δυνάμει εγκληματίες δίχως συνείδηση και δίχως ίχνος ανθρωπιάς;

Να εξοργιστώ για ό,τι συμβαίνει... όπως συμβαίνει, ή να το επικροτήσω; Στ' αλήθεια δεν κατανοώ το όφελος που προκύπτει από τις καταστροφές από την άλλη όμως, ποιά αλλαγή επιτύχαμε ως άνθρωποι και ως πολίτες με ηρεμία και ειρήνη;

Όλα όσα συμβαίνουν καταδεικνύουν δύο-τρία πολύ σημαντικά πράγματα: α) την επιτέλους κατάρρευση  του αστυνομοκρατούμενου παρακράτους, β) την πιστοποιημένη αντίδραση όλων των ελλήνων ενάντια στην βία, το μίσος, την αδικία και τον φανατισμό που διέπει το απρόσωπο κράτος και γ) την κατάπτωση του ... "καταλληλότερου", της παρέας του και όλων όσων πρεσβεύουν... όλων εκείνων, που γύρισαν την Ελλάδα πίσω στο χρόνο... όχι σε τόσο βάθος... μόνο έως το 1967!

Ξέρετε, την δημοκρατία όλοι έχουν το δικαίωμα να την απολαμβάνουν και να την ζουν με όλα τα καλά και τα άσχημά της (εκεί βρίσκεται η αξία της), λίγοι όμως, πολλοί λίγοι έχουν το δικαίωμα να μιλούν στο όνομά της! Ποιός αμφιβάλλει πως τα γεγονότα που συνταράζουν την Ελλάδα απ' άκρη σε άκρη δεν αποτελούν μείζον πολιτικό ζήτημα;

Σήμερα, ο "καταλληλότερος" αποτυχημένος Πρωθυπουργός της Ελλάδας και όχι των ελλήνων, είχε το θράσος να εμφανιστεί για να μας δώσει μαθήματα ήθους και συμπεριφοράς... Ο Πρωθυπουργός για πολλοστή φορά απέδειξε με την ανεπάρκειά του, την ανικανότητά του, την πολιτική του ανικανότητα να διαχειριστεί μία κατάσταση... να περιποιηθεί μια πληγή που αιμορραγεί όχι από το πληγωμένο σώμα ενός συνανθρώπου μας, αλλά από το πληγώμενο σώμα όλοκληρης της κοινωνίας μας! Και στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού καταδικάζεται η ανικότητα ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας! Καταδικάζονται όλοι εκείνοι που έχουν το δικαίωμα - όχι ελέω Θεού - να αποφασίζουν για εμάς! 

Από την άλλη - σκέφτομαι, κανένας μας και τίποτε δεν θα μπορεί πλέον να θεωρείται "μεμονωμένο" περιστατικό. Κανείς μας και τίποτε δεν θα έχει πλέον την πολυτέλεια να γίνεται "αντικείμενο μελέτης". Ήρθε η ώρα, ήρθε η στιγμή να ωριμάσουμε και πολιτικά και κοινωνικά. Αυτή είναι η πιο σωστή στιγμή για να έρθουμε αντιμέτωποι με τον χειρότερο εαυτό μας! ... Και όσοι ελπίζουν ή φαντάζονται ή ονειρεύονται ή σχεδιάζουν να "πάρουν στους ώμους" τους την λαϊκή αντίδραση και οργή σε αυτό το απεχθές έγκλημα που συντελέστηκε με ψυχραιμία ούτως, ώστε να επιτύχουν ένα κάποιο πρόσκαιρο πολιτικό όφελος, καλά θα κάνουν να το σκεφτούν και να το σκεφτούν πολύ καλά!!!

Από αύριο; Όχι! Δεν θα έχουμε γίνει λίγο καλλίτεροι.

Από αύριο; Όχι! Δεν θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Από αύριο; Από αύριο... οι ευθύνες θα παραγράφονται, τα πρόσωπα θα ξεχνιούνται και αξίες και ιδανικά θα χάνουν το νόημα τους...

Σήμερα όμως, σήμερα, έχουμε μια πολύ καλή ευκαιρία στα χέρια μας! Θα την αφήσουμε να πάει χαμένη;

Η δολοφονία του Αλέξανδρου ήταν πολιτική πράξη και όχι τυχαίο γεγονός.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου δημιουργεί εκ των πραγμάτων πολιτικές και κοινωνικές ευθύνες. Έχουμε το σθένος ν' αναλάβουμε το βάρος αυτών των ευθυνών;

Δεν θέλω να γράψω τίποτε άλλο για τον Αλέξανδρο. Δεν θέλω να ξαναγράψω για τον Αλέξανδρο και για κανέναν Αλέξανδρο. Δεν θέλω να ξαναγράψω και για κανένα εκκολαπτόμενο καθίκι που αύριο θα ξαναμετρήσει τον ανδρισμό του με ανήλικους, με συνταξιούχους, με μετανάστες, με άστεγους, με άρρωστους και κάθε άλλον πικραμένο.

... Θα συνεχίσω όμως να ονειρεύομαι και ν' αποζητώ την Ελλάδα που μου λείπει.

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Ποιά η αλήθεια και ποιό το ψέμμα;

Ποιοί αντιεξουσιαστές και ποιοί αναρχικοί;

Η αλήθεια είναι πως ένα παιδί 15 χρονών πέθανε χωρίς λόγο και η αλήθεια είναι πως πέθανε από τα πυρά δύο νταήδων... από τους πολλούς που διαθέτει η ελληνική αστυνομία, οι οποίοι θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να επιδείξουν τον "ανδρισμό" τους.

Πιστεύει κανείς πως δύο παραιτήσεις (που ορθά δεν έγιναν αποδεκτές στην προκειμένη περίπτωση) θα ήταν αρκετές; Πιστεύει κανείς πως τα επεισόδια που ακολούθησαν και οι καταστροφές ήταν αρκετές; Πιστεύει κανείς πως η "παραδειγματική" τιμωρία των φονιάδων θα είναι αρκετή; Όλα αυτά θα φέρουν πίσω μια παιδική ψυχή;

Πόσα και πόσα μεμονωμένα περιστατικά δεν θα ξαναδοκιμάσουν τις συναισθηματικές μας αντοχές; Ποιός είναι εκείνος που κρίνει φονιάδες ως ικανούς να φέρουν το εθνόσημο και να κουβαλούν όπλο, επιφορτισμένοι δήθεν με το καθήκον της ασφάλειας των πολιτών και της διατήρησης της "νομιμότητας"; Δυστυχώς, θα το επαναλάβω, φταίμε όλοι εμείς. Όλοι εμείς που αντί να προλαβαίνουμε το κακό, διαριγνύουμε τα ιμάτιά μας αφού έχει συμβεί!

Το ξέρω, θα το μετανιώσω - όπως συνήθως γίνεται όταν γράφουμε και μιλούμε υπό συναισθηματική φόρτιση, όμως, γι' αυτούς τους δύο φονιάδες ειδικά, θα πρέπει να παραχωρηθεί το προνόμιο της αυτοκτονίας αν και ένας τέτοιος θάνατος θα τους ήταν πολύ τιμητικός...

Διαφορετικά, και ως δείγμα πολιτισμού, ίσως ήρθε η ώρα ν' ανοίξουν και πάλι τα νησιά... Μακρόνησος, Σπιναλόγκα, Γυάρος... για να δεχτούν αυτά τα αποβράσματα που θα μας γλυτώσουν από την παρουσία τους μια και καλή!

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Πεθαίνοντας στα Εξάρχεια...


Άλλο ένα "μεμονωμένο" περιστατικό αστυνομικής ευγένειας τάραξε τα λιμνάζοντα νερά των εξαρχείων και της... συνείδησής μας.

Άραγε ο... πιστολέρο με το εθνόσημο σε πόσες "μονομαχίες" έχει λάβει μέρος;

Θέλω - ως πολίτης - να ευχαριστήσω δημόσια την ελληνική Αστυνομία για το ήθος, την συμπεριφορά και την προστασία που (οφείλει να) παρέχει στους πολίτες αυτής της χώρας... της χώρας μας... σε όλους εμάς δηλαδή, που κινδυνεύουμε κάθε ώρα και στιγμή όχι από δολοφόνους, από βιαστές, από μοναχούς και κάθε είδους αρπαχτικό, αλλά από ανώριμους και άβγαλτους νέους που αναγκαστικά πρέπει και οφείλουμε να ανεχόμαστε... αφού ούτε παιδεία προσφέρουμε, ούτε πολιτισμό παράγουμε!

... Και η έλλειψη αυτή είναι που δημιουργεί δολοφόνους ένστολους ή μη!

Αυτό το αποψινό κρούσμα αστυνομικής βίας έχει ηθικούς αυτουργούς. Και οι ηθικοί αυτουργοί στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι γνωστοί. Οι γονείς και του θύματος και του θύτη. Όλοι εμείς που ενώ γνωρίζουμε να ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό, επιλέγουμε το κακό! Όλοι εμείς που ενώ μπορούμε να φωνάξουμε, να παλαίψουμε και ν' αγωνιστούμε και να δημιουργήσουμε, επιλέγουμε την "ασφάλεια" της αδιαφορίας , της ανοχής, της απάθειας και του ωχαδελφισμού. Ηθικός αυτουργός είναι το σύστημα που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε και εμείς οι ίδιοι διατηρούμε!

Ηθικός αυτουργός είναι το σύστημα πάνω στο οποίο είναι βασισμένη όλη μας η ψευδαίσθηση περί "δημοκρατίας", "νομιμότητας", "δικαιοσύνης", "ελευθερίας" και άλλων συναφών ευγενών ιδεών και αξιών που αντί να μας κάνουν λίγο καλλίτερους, μας καταδικάζουν καθημερινά στην μετριότητα, την καχυποψία, την εχθρότητα, την ζήλια, την αντιπαλότητα, την αδικία, το εξευτελισμό, την γελοιότητα και σε πολλές περιπτώσεις - όπως σε αυτήν εδώ - στο θάνατο δίχως λόγο και λέω δίχως λόγο διότι, όλοι μας γνωρίζουμε πως ό,τι συμβαίνει μεταξύ των λεγόμενων αναρχικών και των αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας, περισσότερο με το παιχνίδι του σκύλου και της γάτας μοιάζει παρά με πόλεμο και δεν είναι ανάγκη κανείς να χάνει την ζωή του... όχι έτσι!

Εύγε... και πάλι.