Περί εμπιστοσύνης κι αξιοπιστίας

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ‘90 όταν ο Αντώνης Σαμαράς και λίγοι, ελάχιστοι εξ ημών ξεκινούσαμε την μοναχική πορεία μας μέσα στην πολιτική ιστορία της πατρίδας μας. Μια πορεία που, παρά τις όποιες δυσκολίες αν μη τι άλλο, στιγμάτισε την ζωή και την πολιτική σκέψη των περισσοτέρων από εμάς! Η Πολιτική Άνοιξη, υπήρξε ίσως το καλλίτερο σχολείο στο οποίο έχω φοιτήσει κι αυτό διότι, ο αγώνας του Αντώνη Σαμαρά κι όλων όσων τον πλαισιώσαμε τότε, βασίστηκε στην ανάγκη για πολιτική αξιοπιστία, αλήθεια, δικαιοσύνη, ισότητα… κατέρριψε τις υπάρχουσες διαχωριστικές γραμμές δεξιάς / αριστεράς κι έφερε τους έλληνες πιο κοντά. Πάνω απ’ όλα τους έλληνες!

Ασφαλώς κι έγιναν λάθη! Ασφαλώς και δεν καταφέραμε να πείσουμε στο βαθμό που θα μπορούσαμε. Ασφαλώς και συγκεκριμένα άτομα έφεραν μεγάλο μέρος της ευθύνης… άτομα που σήμερα βρίσκονται εντός της ΝΔ, άτομα που συνεχίζουν το ίδιο καταστρεπτικό έργο είτε ως στελέχη είτε ως «φίλοι» του Αντώνη Σαμαρά! Καταστρεπτικό διότι δεν αντιλαμβάνονται τον ρόλος τους εντός της κοινωνίας παρά υπεράνω αυτής!

Μέσα σε έξι μήνες, τους τελευταίους έξι μήνες, η ΝΔ και οι επιλογές του Προέδρου της είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει ο ευρύτερος φιλελεύθερος χώρος το ηθικό του πλεονέκτημα… αυτό το πλεονέκτημα που με πολύ αγώνα σιγά-σιγά ανακτούσε έπειτα από τα μαύρα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή και της ισοπεδωτικής διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Έχουμε μπροστά μας ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, βλέπουμε όλοι μας με έκπληξη την σταθερή καταγραφή ανάπτυξης φασιστικών δυνάμεων, ο πολίτης είναι απροστάτευτος από τις αποφάσεις των τραπεζοϋπαλλήλων που έξι μήνες τώρα κυβερνούν αυτόν τον τόπο δίχως δημοκρατική νομιμοποίηση και λαϊκή εντολή, προς όφελος των αφεντικών τους και παρά το σωτήριο γεγονός της προκήρυξης εκλογών, είναι πολύ δύσκολο να δούμε την δημοκρατία ή έστω λίγη περισσότερη δημοκρατία να επιστρέφει στον τόπο μας… γρήγορα ή δίχως κόστος!

Θυμάμαι τον Οδυσσέα Ελύτη  να σημειώνει με νόημα: «Από μια τέτοιαν Άνοιξη έχει ανάγκη ο τόπος, εύχομαι για το καλό της να την γνωρίσει η Ελλάδα»

Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί από το ιστολόγιο αυτό στην πολιτική αξία του Αντώνη Σαμαρά. Δεν χρειάζεται να το ξανακάνουμε. Όμως, είναι ακατανόητη η συμπεριφορά του και οι συμπεριφορές που αφήνει να αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα εντός της ΝΔ. Και είναι σημαντικό να διερευνήσουμε αυτή την προβληματική διότι, έστω και κουτσουρεμένη, η ΝΔ την επομένη των εκλογών θα αποτελεί έναν εκ των σημαντικών πυλώνων της πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας! Πώς? Υπό ποιες προϋποθέσεις? Με ψευτοδιλήμματα και παλαιοκομματικές νοοτροπίες? Με αλαζονικές συμπεριφορές και δικαιολογίες?

Η ΝΔ ακόμη δεν έχει καταφέρει να απαντήσει πειστικά στο ερώτημα γιατί συμμετέχει και στηρίζει την κυβέρνηση Παπαδήμου! Ακόμη η ΝΔ δεν μπορεί να απαντήσει πειστικά γιατί συναινεί σε πολιτικές που συνθλίβουν όχι μόνον την αξιοπρέπεια αλλά ολόκληρη την ζωή των ελλήνων!

Το μόνο που ακούμε είναι ένα «εμπιστευθείτε με»… Ναι, αλλά πώς? Όταν τα δείγματα άλλα πράγματα δείχνουν?

Θα υπενθυμίσω στον Πρόεδρο της ΝΔ και στους πρώην συναδέλφους και φίλους μου, που αυτή την στιγμή βρίσκονται μαζί του, πως κάποτε μιλούσαμε για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αξιοπρέπεια σε προσωπικό επίπεδο, Δικαιοσύνη σε κοινωνικό επίπεδο και Ελευθερία σε εθνικό επίπεδο. Τι απέγιναν αυτές οι απόψεις?

«Εμπιστευθείτε με»…. Τί σημαίνει «εμπιστευθείτε με»? Λευκή επιταγή? Δεν το γνωρίζετε πως οι επιταγές πλέον δεν έχουν αντίκρισμα?  

Πάντα υπάρχει χρόνος… συνηθίζουν οι πολιτικοί μας να λένε πως στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα… Οι έλληνες όμως βρίσκονται σε αδιέξοδο! Κι επειδή μνημονεύσαμε τον Οδυσσέα Ελύτη, αυτόν τον μεγάλο έλληνα… ας θυμηθούμε μία ακόμη γραφή του:

«Χίλιοι δυο παραφυλάνε σε κοιτάν και δεν μιλάνε. Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις»

Η αιώνια θυσία έχει νόημα κι αξία...

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και όλα μας οδηγούν με την ανάμνηση του Θείου δράματος - ενός δράματος που σβήνει με την τελευταία πνοή του Ανθρώπου επάνω στο σταυρό -  στην ελπίδα της ζωής διαμέσου της Αναστάσεως! Η ζωή του Ιησού, από την αρχή μέχρι και το τέλος, είναι από μόνη της ένας συμβολισμός. Το ίδιο κι ο Ιησούς! Αποτελεί σύμβολο… σύμβολο αγάπης, αλήθειας, ελπίδας, χαράς αλληλεγγύης, ανοχής, συγχώρεσης, προσμονής, αγώνα, δικαιοσύνης, αυταπάρνησης, ελευθερίας, ισότητας... Πολλά μπορούν να ειπωθούν… Επειδή όμως, αρκετοί είναι εκείνοι που αμφισβητούν την θεία φύση των πραγμάτων, ας σταθούμε για λίγο στην θυσία Του και τον συμβολισμό αυτής.

Η θυσία του Κυρίου μας συμβολίζει τον θρίαμβο του πνεύματος επί της ύλης! Δεν ήταν καθόλου τυχαία επιλογή ο τρόπος κορύφωσης του μαρτυρίου Του! Ας αναλογιστούμε για λίγο την ζωή Του. Ας περπατήσουμε νοερά στα βήματά Του. Ας νιώσουμε – αν μπορούμε, όσο μπορούμε – την χαρά Του, την θλίψη Του, τον πόνο Του και την προσμονή Του… ας αναγνωρίσουμε τον Άνθρωπο.

Μετά βεβαιότητας μπορούμε σήμερα να λέμε πως, τόσο η ζωή όσο κι ο θάνατος δεν είναι παρά μία  - κατά χάρη - συγκεκριμένη κι αναγκαία μυητική διαδικασία από την οποία περνάμε όλοι μας και σκοπό έχει την αθανασία της ψυχής! Ο άνθρωπος, αποτελεί, αποτελούμε, έκφραση του Θείου. Κατά συνέπεια, δεν είναι δυνατόν ο «κακός» Θεός – όπως πολλοί ένθεν κακείθεν θέλουν να Τον παρουσιάζουν, να μας έχει εδώ μικρούς και ανήμπορους να ταλαιπωρούμαστε δίχως λόγο κι αιτία! Κι αυτή η μυητική διαδικασία είναι το δώρο Του προς όλους εμάς! Μας θέλει ζωντανούς!

… Η απόλυτη Αλήθεια που διδάξε ο Χριστός… μέχρι την τελευταία στιγμή! Ο σταυρός δείχνει προς τα 4 σημεία του ορίζοντα. Είναι το σταυροδρόμι μεταξύ ζωής και θανάτου. Είναι το σημείο όπου το πνεύμα απελευθερώνεται από την ύλη και η ύλη αποκτά αξία δια μέσου του πνεύματος! Ο Άνθρωπος έσβησε με τα χέρια του εκτεταμένα προς το άπειρο΄ αγκάλιασε τον ορατό κι αόρατο κόσμο με την υπόσχεση πως τίποτε δεν χάνεται αν κι εφόσον η πίστη της ένωσης με το Θείο παραμένει ισχυρή κι ακλόνητη ως το τέλος…

Μας έδωσε κατ’ αυτόν τον τρόπο το δικαίωμα της επιλογής! Μέχρι τότε, οι άνθρωποι πέθαιναν δίχως νόημα… η ζωή δεν είχε καμία αξία… και σήμερα συμβαίνει αυτό, όμως, αντίθετα με το παρελθόν και μέχρι λίγο πριν από την θυσία Του, τώρα γνωρίζουμε! Και μπορούμε να κάνουμε χρήση της επιλογής που μας εδόθη: είτε θα ανέλθουμε προς τα πάνω… προς το Φως… είτε θα κατέλθουμε στο σκότος και την απουσία Του.

Κανείς δεν είπε πως η επιλογή είναι εύκολη. Κι στ’ αλήθεια, η καθημερινότητα είναι αμείλικτη! Διαβρώνει τα πάντα! Αφήνει σημάδια! Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναω για τις επιλογές του…

Αν δεν μπορούμε... αν δεν έχουμε την δύναμη να υπηρετήσουμε το Θείο, ας υπηρετήσουμε τον Άνθρωπο! Ας παλέψουμε με νύχια και με δόντια, η όποια θυσία, να έχει αξία και νόημα! Ας στρέψουμε το βλέμμα μέσα μας αν είναι δύσκολο να κοιτάξουμε γύρω μας κι ας δώσουμε το παράδειγμα...

Ας είναι ο δρόμος μας δύσκολος κι εύκολος! Ας νιώσουμε χαρές και λύπες… ας είμαστε άνθρωποι… Καλή Ανάσταση σε όλους!

Φερέφωνα και... "δημοκράτες"

Εκεί, στα σκαλιά της Συγγρού... για να μην πω στον προθάλαμο ή στα ενδότερα της ΝΔ, έχουν αρχίσει να τρελαίνονται! Η ομάδα δεν τραβάει και βλέπουν παντού εχθρούς! Φοβούνται ακόμη και την σκιά τους! Πέραν των επιθέσων λάσπης ένθεν κακείθεν που αρχίζει να γίνεται από ενοχλητική έως αποκρουστική, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε και το ποιόν ορισμένων φανατικών... ταλιμπάν: βλέπε το γνωστό φερέφωνό τους antinews!

Εκεί λοιπόν συμβαίνουν τα εξής συναρπαστικά. Μόλις σχολιάσεις τις "απόψεις" τους, αν ο σχολιασμός δεν είναι αρεστός, τότε το όποιο σχόλιο σβήνεται ως διά μαγείας!

Αυτός είναι ο διάλογος με την κοινωνία όπως τον ονειρεύεται η ΝΔ? Ή για να το εκφράσω καλλίτερα οι "δημοκράτες" εντός της ΝΔ? Αυτός είναι ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός ενός κόμματος αρχών - όπως διακηρύσσει - που θέλει την αυτοδυναμία για να αλλάξει - και πάλι - την Ελλάδα? 

Θέλω να πιστεύω πως στην ΝΔ δεν έχουν αντιληφθεί τα... βλαστάρια τους και τι ρόλο βαράνε..., όμως, με αυτά τα λίγα που γνωρίζω, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω πως, σ' έναν διάλογο δέχεσαι όλες τις απόψεις - σ' αρέσουν δεν σ' αρέσουν, εκθέτεις τα επιχειρήματά σου και προσπαθείς να βγει κάτι το σημαντικό και για σένα και για όλους!

Τί ακριβώς συνέβη? Στην ανάρτησή τους με τίτλο: Τα ΜΑΤ είναι για τους διαδηλωτές και όχι για τους εγκληματίες σχόλιασα αρχικά στην αντίστοιχη σελίδα τους στο facebook πως το ερώτημα το οποίο διατυπώνουν προς τον κ. Χρυσοχοΐδη θα πρέπει να το απευθύνουν και προς την ΝΔ η οποία και συγκυβερνά, άρα και στηρίζει και υποστηρίζει ΟΛΕΣ τις πολιτικές αυτής της μη δημοκρατικά εκλεγμένης και μη νόμιμης κυβέρνησης της χώρας. Το σχόλιο σβήστηκε. Σε δεύτερο χρόνο με σχόλιό μου στην σελίδα τους αυτή τη φορά και πάντα κάτω από την ίδια ανάρτηση, διατύπωσα και πάλι το ίδιο ερώτημα προσθέτωντας συγχρόνως και την απορία μου για ποιόν λόγο σβήστηκε το σχόλιό μου και δεν απαντήθηκε ούτως, ώστε υπάρξει ελεύθερος και αντικειμενικός διάλογος - αφού όπως διατείνονται, σκοπός τους είναι ο... διάλογος!?

Και πάλι... εξαφανισμένο το σχολιάκι... διά του λόγου το αληθές παραθέτω και την σχετική εικόνα.

Κι αυτή, φαίνεται πως είναι η πάγια τακτική! Ο διάλογος είναι άγνωστη λέξη για ορισμένους... "δημοκράτες".  Άλλη περίπτωση εδώ, κι άλλη περίπτωση εδώ. Μια βόλτα στο google και ανακαλύπτει κανείς διαμάντια!  

Συμβουλή προς την ΝΔ... μαζέψτε τους! Σας κάνουν κακό! 

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Από μονόλογους χορτάσαμε. Ούτε θα σας λείψω, ούτε θα μου λείψετε. Φερέφωνα υπάρχουν πολλά. Antinews όμως ένα!