Η συνέντευξη του Μητροπολίτη Αρτεμίου στο Πρακτορείο ειδήσεων Σρνα (της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης)

Από ποιον στην διεθνή κοινότητα περιμένετε να προστατέψει τους Σέρβους και την περιουσία τους στο Κοσσυφοπέδιο και την Μετόχια, και ποιος μπορεί να εγγυάται την ασφάλεια του ορθοδόξου λαού στο Κόσσοβο;

- Εμείς, ως ορθόδοξοι χριστιανοί, όλη την βοήθεια και την προστασία προσδοκούμε μόνο από τον Κύριο Θεό μας. Η πείρα μας έμαθε να μην περιμένουμε καμία προστασία από την διεθνή κοινότητα για τους Σέρβους και την περιουσία τους στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια. Όλες οι εγγυήσεις που δόθηκαν στο σερβικό λαό από τη διεθνή κοινότητα στα περασμένα εννέα χρόνια (και δεν ήταν λίγες), εξαφανίστηκαν στο πογκρόμ το 2004 που το εκτέλεσαν οι Κοσοβάροι Αλβανοί στο λαό μας. Η ευθύνη και την υπευθυνότητα για την ασφάλεια των ορθοδόξων Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο και την Μετόχια έγκειται στο σερβικό κράτος, του οποίου είμαστε κι εμείς πολίτες. Ο καιρός θα δείξει πόσο δικαιολογημένες είναι οι ελπίδες μας. Από τη στάση και τη συνέπεια του Βελιγραδίου στην άμυνα της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας του σερβικού κράτους, θα εξαρτάται η στάση και η προστασία την οποία με κάθε δικαίωμα αναμένουμε από τα ομόθρησκα και ομόψυχα αδέρφια Ρώσους, στα οποία είμαστε πολύ ευγνώμονες για την προηγούμενη υποστήριξη και δραστηριότητα στο διεθνές πεδίο

Μετά την μονόπλευρη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου μήπως τα αλβανικά στελέχη στην Πρίστινα προσπάθησαν να έρθουν στην επαφή με σας και μήπως εκείνοι εγγυώνται την ασφάλεια στους Σέρβους και την περιουσία της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας;     
- Ούτε κάνανε καμιά προσπάθεια να δημιουργήσουν κάποιες σχέσεις μαζί μας, ούτε εμείς θα δεχθήκαμε κάτι τέτοιο, αν και υπήρξαν κάποιες προσπάθειες. Εμείς, οι Σέρβοι, που μένουμε στο έδαφος της Σερβίας, στο μέρος του που λέγεται Κοσσυφοπέδιο και Μετόχια, γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε τις αρχές στο Βελιγράδι για τις οποίες ψηφίσαμε στις εκλογές, ενώ για τις «αρχές» του λεγόμενου κράτους Κόσσοβο ούτε ξέρουμε, ούτε τις αναγνωρίζουμε. Βάσει αυτού, από αυτούς δεν έχουμε και δεν περιμένουμε καμία εγγύηση για την ασφάλεια των Σέρβων και της περιουσίας της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εκείνοι σαφέστατα έδειξαν το πρόσωπό τους στα περασμένα εννέα χρόνια (και στους προηγούμενους αιώνες), ειδικά στις 17 Μαρτίου 2004.

Πόση υπολογίζεται ότι είναι η αξία της καταστραμμένης περιουσίας στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια και μέχρι στιγμής πόσα σερβικά ιερά ανακαινίστηκαν; Ποιος έδωσε  χρήματα για την ανακαίνιση;
- Η αξία της καταστραμμένης εκκλησιαστικής περιουσίας είναι ανεκτίμητη. Εκείνη περιλαμβάνει όχι μόνο την ακίνητη περιουσία – τα κτήρια, αλλά και την πολιτιστική κληρονομιά την οποία είχαν τα συγκεκριμένα κτήρια, ως και το πνευματικό περιεχόμενο που αποθησαυρίστηκε σ’ αυτά επί αιώνες. Τα κτήρια μπορούν να ανακαινιστούν, αλλά την πολιτιστική και πνευματική αξία ποτέ και με τίποτα δεν μπορεί να αναπληρωθεί, ούτε να υπολογιστεί αντικειμενικά. Η ανακαίνιση των σερβικών ιερών στο Κοσσυφοπέδιο και στην Μετόχια πραγματοποιείται παράλληλα σε δύο γραμμές. Η μια είναι βίαια και αστήρικτη και την εκτελεί το Συμβούλιο της Ευρώπης ( που παρέχει τα μέσα) και οι προσωρινοί θεσμοί της αυτοδιοίκησης βάσει του Συνυποσχετικού, το οποίο υπέγραψε (δίχως της συμφωνίας μας και του αρμόδιου Μητροπολίτη) και την  διεξάγει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στο πεδίο δράσης αυτής της «ανακαίνισης», την οποία πραγματοποιεί η Επιτροπή για τη διεξαγωγή της ανακαίνισης, τα έργα εκτελούν οι εταιρείες Κοσοβάρων Αλβανών (δηλαδή, εκείνοι που κατέστρεψαν τα ιερά). Πραγματοποιήθηκαν μερικά έργα σε ορισμένα κτήρια που γκρεμίστηκαν στο πογκρόμ του Μαρτίου 2004, αλλά τίποτα δεν ανακαινίστηκε σωστά, ούτε επιστράφηκε στη λειτουργία. Άλλος τρόπος της βάσιμης ανακαίνισης διεξάγεται και εκτελείται από την Ιερά Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης, με τη βοήθεια και την οικονομική υποστήριξη του σερβικού κράτους (Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργείο για Κοσσυφοπέδιο και Μετόχια, Κέντρο συντονισμού) για τις ανάγκες του μοναχισμού μας και του πιστού λαού. Ας αναφέρουμε μόνο μερικές ανακαινίσεις που πραγματοποιήθηκαν: στην ιερά μονή οι Άγιοι Αρχάγγελοι κοντά στο Πρίζρεν, στην ιερά μονή Ντέβιτς, στην ιερά μονή Μπάνισκα και σε πολλές ενοριακές εκκλησίες…

Μετά την μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας εάν έρχονται νέοι δόκιμοι και δόκιμες στα μοναστήρια του Κοσσυφοπέδιου και πώς η απόφαση αυτή περί της ανεξαρτησίας αντανακλά στην πνευματική ζωή των μοναστηριών; 
- Ναι, και μετά την παράνομη πράξη αυτή στα μοναστήρια μας έρχονται καινούργιοι δόκιμοι και δόκιμες που επιθυμούν να ζήσουν πνευματικά. Η απόφαση των Κοσοβάρων Αλβανών περί της ανεξαρτησίας δεν έχει καμία σημασία, ούτε επίδραση στην πνευματική ζωή στα δικά μας μοναστήρια, που εξελίσσεται σύμφωνα με την παράδοση και τους μοναχικούς κανονισμούς της Ιεράς Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σε ποια περιοχή η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, όπου η βοήθεια θα ήταν πολύ πιο αναγκαία;
- Παντού είναι δύσκολο, παντού υπάρχουν προβλήματα και ανάγκες, αλλά θεωρούμε ότι είναι δυσκολότερο σε χωριά της Μετόχιας όπου επέστεψαν οι πρόσφυγες, όπως και σε χωριά της δήμου Νόβο Μπρντο. Κατά τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας προσπαθούμε να βοηθήσουμε στους καημένους αυτούς ανθρώπους, αλλά οι δυνάμεις μας και η ισχύς μας δεν είναι επαρκείς να ανταποκριθούν σε όλες τις ανάγκες του λαού μας. Ωστόσο, είμαστε ευγνώμονες προς τον Θεό και στα αδέρφια που από παντού προσπαθούν να μας βοηθήσουν.

Πότε μπορούμε να αναμένουμε την επιστροφή ενός κομματιού των αγίων λειψάνων του αγίου βασιλιά Μιλούτιν στην Ιερά Μονή Μπάνισκα, της οποίας ήταν ο κτήτορας, και μέχρι πού έφτασε η ανοικοδόμηση της μονής αυτής;
Η επιστροφή ενός κομματιού των αγίων λειψάνων του αγίου μας βασιλιά Μιλούτιν υπάρχει ως ιδέα που από καιρό σε καιρό ζωντάνευε και στον παρελθόν, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν πραγματοποιήθηκε. Στα τελευταία δύο χρόνια η διαδικασία ξανάρχισε και προωθείται. Η Ιερά Σύνοδος της Βουλγαρικής Ορθοδόξου Εκκλησίας πήρε την απόφαση περί της παραχώρησης ενός κομματιού των αγίων λειψάνων, όπως πληροφορηθήκαμε, πριν σχεδόν δύο χρόνια (2006), αλλά ακόμα τίποτα δεν έχει γίνει. Η Ιερά Μονή Μπάνισκα συνεχώς ανακαινίζεται. Έχουμε μεγάλα έργα μπροστά μας. Ίσως ο ιερός Βασιλιάς περιμένει να ετοιμάσουμε επαξίως τον τόπο για την επιστροφή του, ή, ίσως περιμένει εμάς να προετοιμαστούμε καλύτερα πνευματικά, για να αξιωθούμε να τον υποδεχθούμε. Προφανώς ότι δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα. Ωστόσο, ας ελπίσουμε ότι και αυτό θα γίνει στον καιρό του.   

Ιερά Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης

Latin America Looks Towards European Union

North American Congress on Latin America

γράφει η Sujatha Fernandes

Latin America, once thought of as America's "backyard," has been moving further out of the orbit of the United States in the last ten years or so. As the testing ground for Washington-imposed neoliberal policies, Latin America has now become the locus for a series of left wing leaders who are contesting these policies, and as they do so, they have been turning towards allies in Europe, China, and the Middle East as a counter to US hegemony. Europe, in particular, has begun sketching out alternative policies that make the US seem increasingly isolated in its approach to Latin America.

Between the mid 1970s and the mid 1980s, structural adjustment measures of privatization, deregulation, and market-based growth were formulated into a coherent and extensive set of neoliberal principles known as the Washington Consensus, and reforms were urged on Latin American countries. The decade of the 1990s was marked by the relative hegemony of the neoliberal model and its application throughout the region.

The neoliberal model was widely proclaimed by Washington to be a panacea that could resolve the foreign debt crisis and spark economic growth through reviving the private sector. A key component of free trade policies were the proposed trade agreements known as the Free Trade Area of the Americas (FTAA), which would reduce barriers to trade between the United States and countries in the Americas. The first agreement was signed between Mexico, Canada and the US, known as North Atlantic Free Trade Agreement (NAFTA). NAFTA required the imposition of structural adjustment policies in Mexico, and was met with a dramatic uprising by the Zapatista National Liberation Army (EZLN) on January 1, 1994, the day it came into effect.

In the last decade, there have been nationwide mobilizations across Central and South America against privatization and free trade agreements. Several leaders challenging the neoliberal orthodoxy to greater and lesser degrees came to power: Hugo Chávez in Venezuela in 1998, Lula Inacio Lula da Silva in Brazil in 2003, Nestor Kirchner in Argentina in 2003, Tabaré Vázquez in Uruguay in 2004, Evo Morales in Bolivia in 2005, Daniel Ortega in Nicaragua in 2006, and Rafael Correa in Ecuador in 2006. The national mobilizations, the ousting of neoliberal politicians, and the election of left wing leaders, marked a deeper rejection of the neoliberal model than the earlier cycle of protests.

read the whole article here:

Εξωτερική πολιτική για γέλια ή ... για κλάματα;

Μόλις τώρα, διάβασα ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και το μεταφέρω εδώ.

Στον μακροχρόνιο «ψυχρό πόλεμο» ανάμεσα στο υπουργείο Εξωτερικών και στη Γραμματεία Τύπου, με αιχμή τα γραφεία τύπου Εξωτερικού, προστέθηκε τον τελευταίο μήνα ένα νέο θερμό επεισόδιο.

Αφορμή, η ίδρυση Γραφείου Τύπου στο Ντουμπάι με πρωτοβουλία του γραμματέα Π. Λειβαδά παρά το ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται, καθώς η Ελλάδα δεν διαθέτει πρεσβεία ή προξενείο στο Εμιράτο.

Η ένταση υπέβοσκε από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι στο νόμο για το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο, τον Μάρτιο του 2006, προστέθηκε μία τροπολογία η οποία περιλαμβάνει και το Ντουμπάι (χωρίς προφανώς οι υπογράφοντες υπουργοί να το αντιληφθούν) στις περιοχές όπου θα μπορεί να λειτουργεί «Γραφείο Τύπου Β' τάξης».

Η έκρηξη, όμως, εκδηλώθηκε μόλις προ εβδομάδων όταν δύο υπάλληλοι της Γραμματείας, που υπηρετούσαν στο Δουβλίνο, πήραν μετάθεση για το περιζήτητο Εμιράτο.

Οι προετοιμασίες πήγαιναν «ρολόι», η κυρία έκλεισε σχολείο για το παιδί, ο άνδρας της παρέας δέχθηκε από πρώτος τη τάξει που ήταν στο Δουβλίνο να υποβιβαστεί σε δεύτερο, αλλά... λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Εν προκειμένω το υπουργείο Εξωτερικών: Οταν πήγαν να παραλάβουν το διπλωματικό διαβατήριο, τους ενημέρωσαν ότι δεν μπορούν να τους διαπιστεύσουν. Σημείωσαν ότι ακόμα και το Εμπορικό Τμήμα που υπάρχει στο Ντουμπάι ενσωματώθηκε στο ΥΠΕΞ και λειτουργεί με ένα ιδιαίτερο καθεστώς, ενώ τους επισήμαναν ότι έπρεπε να προηγηθεί συνεννόηση με το υπουργείο. Αν, δηλαδή, το πόστο κρίνεται σημαντικό, πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί Προξενείο της χώρας μας.

«Αστραψε και βρόντηξε» από την Τήνο όπου έκανε τις διακοπές του μόλις ενημερώθηκε ο γενικός γραμματέας, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Οι υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών, ύστερα από εντολή και του αρμόδιου υφυπουργού Γ. Βαληνάκη, προέβαλαν τον βασικό νόμο Οργάνωσης και Λειτουργίας των Γραφείων Τύπου που προβλέπει: «Τα Γραφεία Τύπου είναι υπηρεσίες εξωτερικού του υπουργείου Τύπου και ΜΜΕ, υπάγονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, λειτουργούν σε έδρες των ελληνικών διπλωματικών και προξενικών αρχών και ασκούν τις αρμοδιότητές τους σε άμεση συνεργασία με αυτές».

Η υπόθεση, πάντως, έχει συνέχεια: Οι δύο υπάλληλοι που αποσπάστηκαν από το Δουβλίνο και είναι τώρα ξεκρέμαστοι, καθώς στη θέση τους διορίστηκαν άλλοι, ζητούν να επιστρέψουν στο παλιό τους πόστο.

Η χρόνια αντιπαράθεση ΥΠΕΞ και Π. Λειβαδά έχει οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση των Γραφείων Τύπου εξωτερικού.

Η Ντόρα Μπακογιάννη τους σνομπάρει και έχει δημιουργήσει δικό της σύστημα ενημέρωσης, οι δε πρέσβεις, στην πλειονότητά τους, αντιδρούν βάζοντάς τους στο «ψυγείο» σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς τον Π. Λειβαδά, επειδή στέλνει σε σημαντικά πόστα άτομα χωρίς τα απαραίτητα προσόντα.

Ασήμαντο γεγονός, δεν λέω. Χαρακτηριστικό όμως παράδειγμα, αν αληθεύει! Ασχολούμενος με θέματα εξωτερικής πολιτικής εδώ και δεκαπέντε χρόνια γνωρίζω πολύ καλά όπως και οι λοιποί παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι η εξωτερική μας πολιτική πάσχει. Όχι τόσο από περιεχόμενο αλλά από πρόσωπα και στόχευση!

Αυτό βέβαια, οφείλεται στο γεγονός ότι η θητεία στο Υπουργείο των Εξωτερικών (απ' όποια θέση) θεωρείται πολύ glamour υπόθεση με σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως για παράδειγμα free ταξιδάκια στο εξωτερικό... και άλλα πολλά... με αποτέλεσμα, άσχετοι και σχετικοί να... συνοστίζονται στους διαδρόμους του.  

Φαντάζομαι, καταλαβαίνετε για ποιό λόγο η εξωτερική μας πολιτική πάει κατά διαόλου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι συνήθως "χάνουμε", παρά "κερδίζουμε" ... και όταν κερδίζουμε, αυτό συμβαίνει έπειτα από πολύ κόπο ή επειδή κάποιος είχε συνείδηση του τι έπρεπε να κάνει!

Αλλά... τί να περίμενε κανείς; Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα έπεφτε!