Μόλις τώρα, διάβασα ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και το μεταφέρω εδώ.
Στον μακροχρόνιο «ψυχρό πόλεμο» ανάμεσα στο υπουργείο Εξωτερικών και στη Γραμματεία Τύπου, με αιχμή τα γραφεία τύπου Εξωτερικού, προστέθηκε τον τελευταίο μήνα ένα νέο θερμό επεισόδιο.
Αφορμή, η ίδρυση Γραφείου Τύπου στο Ντουμπάι με πρωτοβουλία του γραμματέα Π. Λειβαδά παρά το ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται, καθώς η Ελλάδα δεν διαθέτει πρεσβεία ή προξενείο στο Εμιράτο.
Η ένταση υπέβοσκε από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι στο νόμο για το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο, τον Μάρτιο του 2006, προστέθηκε μία τροπολογία η οποία περιλαμβάνει και το Ντουμπάι (χωρίς προφανώς οι υπογράφοντες υπουργοί να το αντιληφθούν) στις περιοχές όπου θα μπορεί να λειτουργεί «Γραφείο Τύπου Β' τάξης».
Η έκρηξη, όμως, εκδηλώθηκε μόλις προ εβδομάδων όταν δύο υπάλληλοι της Γραμματείας, που υπηρετούσαν στο Δουβλίνο, πήραν μετάθεση για το περιζήτητο Εμιράτο.
Οι προετοιμασίες πήγαιναν «ρολόι», η κυρία έκλεισε σχολείο για το παιδί, ο άνδρας της παρέας δέχθηκε από πρώτος τη τάξει που ήταν στο Δουβλίνο να υποβιβαστεί σε δεύτερο, αλλά... λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Εν προκειμένω το υπουργείο Εξωτερικών: Οταν πήγαν να παραλάβουν το διπλωματικό διαβατήριο, τους ενημέρωσαν ότι δεν μπορούν να τους διαπιστεύσουν. Σημείωσαν ότι ακόμα και το Εμπορικό Τμήμα που υπάρχει στο Ντουμπάι ενσωματώθηκε στο ΥΠΕΞ και λειτουργεί με ένα ιδιαίτερο καθεστώς, ενώ τους επισήμαναν ότι έπρεπε να προηγηθεί συνεννόηση με το υπουργείο. Αν, δηλαδή, το πόστο κρίνεται σημαντικό, πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί Προξενείο της χώρας μας.
«Αστραψε και βρόντηξε» από την Τήνο όπου έκανε τις διακοπές του μόλις ενημερώθηκε ο γενικός γραμματέας, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Οι υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών, ύστερα από εντολή και του αρμόδιου υφυπουργού Γ. Βαληνάκη, προέβαλαν τον βασικό νόμο Οργάνωσης και Λειτουργίας των Γραφείων Τύπου που προβλέπει: «Τα Γραφεία Τύπου είναι υπηρεσίες εξωτερικού του υπουργείου Τύπου και ΜΜΕ, υπάγονται στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, λειτουργούν σε έδρες των ελληνικών διπλωματικών και προξενικών αρχών και ασκούν τις αρμοδιότητές τους σε άμεση συνεργασία με αυτές».
Η υπόθεση, πάντως, έχει συνέχεια: Οι δύο υπάλληλοι που αποσπάστηκαν από το Δουβλίνο και είναι τώρα ξεκρέμαστοι, καθώς στη θέση τους διορίστηκαν άλλοι, ζητούν να επιστρέψουν στο παλιό τους πόστο.
Η χρόνια αντιπαράθεση ΥΠΕΞ και Π. Λειβαδά έχει οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση των Γραφείων Τύπου εξωτερικού.
Η Ντόρα Μπακογιάννη τους σνομπάρει και έχει δημιουργήσει δικό της σύστημα ενημέρωσης, οι δε πρέσβεις, στην πλειονότητά τους, αντιδρούν βάζοντάς τους στο «ψυγείο» σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς τον Π. Λειβαδά, επειδή στέλνει σε σημαντικά πόστα άτομα χωρίς τα απαραίτητα προσόντα.
Ασήμαντο γεγονός, δεν λέω. Χαρακτηριστικό όμως παράδειγμα, αν αληθεύει! Ασχολούμενος με θέματα εξωτερικής πολιτικής εδώ και δεκαπέντε χρόνια γνωρίζω πολύ καλά όπως και οι λοιποί παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι η εξωτερική μας πολιτική πάσχει. Όχι τόσο από περιεχόμενο αλλά από πρόσωπα και στόχευση!
Αυτό βέβαια, οφείλεται στο γεγονός ότι η θητεία στο Υπουργείο των Εξωτερικών (απ' όποια θέση) θεωρείται πολύ glamour υπόθεση με σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως για παράδειγμα free ταξιδάκια στο εξωτερικό... και άλλα πολλά... με αποτέλεσμα, άσχετοι και σχετικοί να... συνοστίζονται στους διαδρόμους του.
Φαντάζομαι, καταλαβαίνετε για ποιό λόγο η εξωτερική μας πολιτική πάει κατά διαόλου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι συνήθως "χάνουμε", παρά "κερδίζουμε" ... και όταν κερδίζουμε, αυτό συμβαίνει έπειτα από πολύ κόπο ή επειδή κάποιος είχε συνείδηση του τι έπρεπε να κάνει!
Αλλά... τί να περίμενε κανείς; Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα έπεφτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου