Ο παπαγάλος

 του Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940)

Σαν έμαθε τη λέξη «Καλησπέρα»,
ο παπαγάλος είπε ξαφνικά:
«Είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά.
Τι κάθομαι δω πέρα;»
Την πράσινη ζακέτα του φορεί
και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει,
για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη.
Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή,
ξεροβήχει, κοιτάζει λίγο πέρα,
και τους λέει: «Καλησπέρα!»
Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ.
Τι διαβασμένος, λένε, ο παπαγάλος!
Θάναι σοφός αυτός μεγάλος,
αφού μπορεί και ανθρώπινα μιλεί.
Απ’ τις Ινδίες φερμένος, ποιος το ξέρει
Πόσα βιβλία μαζί του νάχει φέρει,
με τι σοφούς εμίλησε, και πόσα
να ξέρει των γραμματικών τη γλώσσα!…
«Κυρ παπαγάλε, θάχομε την τύχη
ν’ ακούσομε τι λες και παραπέρα;»
Ο παπαγάλος βήχει, ξεροβήχει…
Μα τι να πει; Ξανάπε: «Καλησπέρα».