γράφει ο Χρήστος Ευαγγέλου
Ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Άντονι Μπλίνκεν έστειλε στον πρόεδρο
του Αφγανιστάν Ασράφ Γκάνι, μία επιστολή για τη διαδικασία ειρήνευσης στη χώρα.
Στην επιστολή των τεσσάρων σημείων περιλαμβάνονται: Διαβάστε περισσότερα εδώ
Σε μία διαδικτυακή κουβέντα που είχα με μερικούς φίλους, ένας εξ’ αυτών έγραψε με εμφατικό τόνο: «Επισκεπτόμενος συχνά τόσο την Γαλλία αλλά (κυρίως και περισσότερο) και την Αγγλία, εδραιώνεται μέσα μου η πεποίθηση ότι αυτή η καταραμένη η Γαλλική Επανάσταση πήγε τον τόπο και την υπόλοιπη Ευρώπη πολύ πίσω. Και βλέπω ότι και οι περισσότεροι σοβαροί Γάλλοι αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται και να «κοιτούν» ζηλόφθονα την Αγγλία με την γηραιά Βασίλισσά της. Αδιανόητο προ δεκαπενταετίας...»
Η παραπάνω τοποθέτηση υποδεικνύει μια γενικότερη προβληματική στη σύγχρονη πολιτική σκέψη που ξεπερνά κατά πολύ την υποκειμενικότητα μιας άποψης κι εννοιολογικά, η διατύπωση αυτή καθ’ αυτή, καταδεικνύει την συντηρητική στροφή που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο και στην χώρα μας για κάθε όρο πολιτικής διευθέτησης και κοινωνικής συμπεριφοράς/ρύθμισης.
Στην προσπάθειά μου να αποδείξω αυτή τη προβληματική του απάντησα στον ίδιο τόνο, παραφράζοντας τα δικά του λόγια: «Επισκεπτόμενος συχνά τόσο την Βουλγαρία αλλά κυρίως και περισσότερο την Τουρκία, εδραιώνεται μέσα μου η πεποίθηση ότι αυτή η καταραμένη η Ελληνική Επανάσταση πήγε τον τόπο και την υπόλοιπη Ευρώπη πολύ πίσω. Και βλέπω ότι και οι περισσότεροι σοβαροί Έλληνες αρχίζουν να αντιλαμβάνονται και να «κοιτούν» ζηλόφθονα την Τουρκία και τα μεγαλεία των Σουλτάνων της. Αδιανόητο προ δεκαετίας…»
Αν και θα είχε ενδιαφέρον να σας μεταφέρω την συνέχεια του διαλόγου με την ενόχληση του συνομιλητή μου για την αποδόμηση του μηνύματος που ήθελε να μας «περάσει», νομίζω θα ήταν πιο χρήσιμο να μοιραστώ μαζί σας τις δικές μου σκέψεις.
Η αλήθεια είναι πως βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο συνειδησιακά σημείο. Όλα υπάρχουν μέσα μας με τρόπο συγκεχυμένο. Φταίει το περιβάλλον γύρω μας; Οι συναναστροφές μας; Η καθημερινότητα του καθενός; Ο καταιγισμός πληροφοριών κι απόψεων; Όποιος κι αν είναι ο λόγος, η αντίληψή μας δεν αποφεύγει την στρέβλωση.
Μέσα στο πλαίσιο μιας αόριστης εικόνας περί πολιτικής ορθότητας, αστικής κανονικότητας και κοινωνικής συνοχής, ως Έλληνες κι ως πολίτες προσπαθούμε να κρατηθούμε από οτιδήποτε - κυρίως τώρα, στα χρόνια της κρίσης και των πάσης φύσεως προκλήσεων που εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν. Από την ιστορία και την παράδοση μέχρι τον πολιτισμό και τα... επιτεύγματά μας… Εξωραΐζουμε λάθη κι αστοχίες ενώ, την ίδια στιγμή, επιμένουμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα με έναν βλακώδη καθωσπρεπισμό που δεν μας επιτρέπει να προτείνουμε και να δοκιμάσουμε οτιδήποτε το ρηξικέλευθο και το ανατρεπτικό.
Από την άλλη, οι «ηγεμόνες» μας δεν επιβεβαιώνουν τον ρόλο τους κι αποδεικνύονται εχθροί μας. Φέρονται σχεδόν πάντοτε με τρόπο αυθαίρετο και τυραννικό και η φθορά τους, κάθε φορά, δεν είναι αποτέλεσμα του χρόνου αλλά της αδυναμίας τους να μας καθοδηγούν, να μας εκφράζουν και να μας ωφελούν μέσα στον χρόνο. Κι έτσι οι Σουλτάνοι μάς τελείωσαν και κάπως έτσι οι Βασιλείς μάς έμειναν - όσοι έμειναν - για να συμβολίζουν ό,τι πιο αναχρονιστικό κι οπισθοδρομικό που μάλιστα χρυσοπληρώνεται! Κι όσοι από εμάς φαντασιώνονται μεγαλεία και περικοκλάδες είναι τα θύματα της ίδιας τους της φαντασίας η οποία, με σύμβολα και συμβολισμούς τρέφει τις αυταπάτες τους, θολώνει την κρίση τους και τους ταΐζει "αγώνες" κι "ανδραγαθήματα".
Όμως, οι καλοί ηγεμόνες δεν είναι σύμβολα και συμβολισμοί. Οι καλοί ηγεμόνες δεν φοβούνται και δεν εχθρεύονται τον λαό τους. Δεν διστάζουν να αντικαθιστούν το σκήπτρο με το μυστρί κι εργάζονται μαζί με το λαό για το κοινό καλό. Δεν κρύβονται, δεν καταχρώνται την δύναμη και την εξουσία τους, δεν αποφασίζουν και διατάζουν. Απορρίπτουν κάθε αυθεντία και προπάντων, δεν φέρονται με αλαζονεία και υπεροψία! Εμείς, έχουμε βουλευτές και υπουργούς που ζουν στον κόσμο τους αποκομμένοι από την δική μας καθημερινότητα και οι πρωθυπουργοί μας, μάς απευθύνονται με διαγγέλματα και ομιλούν μόνον σε αυστηρά προκαθορισμένα ακροατήρια στις δημόσιες εμφανίσεις τους που όλο και περισσότερο σπανίζουν.
Θα μου πείτε, η κάθε «αρχή» στην χώρα μας ήταν αποτέλεσμα των επιλογών μας. Άρα, εμείς δεν κάναμε καλές επιλογές ως σήμερα. Γι’ αυτό κοιτάζουμε δεξιά κι αριστερά. Είναι όμως αρκετό; Είναι ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε; Για να κάνουμε μία καλή επιλογή κι εφόσον το ζητούμενο είναι η ευημερία και η κοινωνική αρμονία, οφείλουμε να βρούμε και να συμφωνήσουμε προηγουμένως στην αιτία όλων των κακών, των στραβών και των ανάποδων. Κι αυτό δεν μπορεί να είναι δύσκολο, παρά τις όποιες θέσεις κι αντιθέσεις μας. Μέχρι τότε θα βράζουμε στο ζουμί μας. Κάποιοι από εμάς θα φεύγουν μακρυά για να δουν προκοπή, κάποιοι άλλοι θα περιμένουν επιδόματα και βοηθήματα, κάποιοι θα εκμεταλλεύονται και κάποιοι θα πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Όλοι με καλή πίστη! Επομένως, άχρηστα είναι τα... λοξοκοιτάγματα, άχρηστες κι αντιγραφές.
Κι επειδή η πολιτική ιστορία είναι πάντα διδακτική και θα έπρεπε να την διαχειριζόμαστε χωρίς φόβο και πάθος, κι αφού θέλουμε να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και τις αστοχίες μας, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως το διάστημα από την «μετριότητα» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μέχρι την «αριστεία» του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως κι αν το δει κανείς, μας έβλαψε ανεπανόρθωτα καθώς, σκιαγράφησε το περίγραμμα της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής αφήνοντας στο περιθώριο κάθε αναζωογονητική δύναμη. Όποτε συνέβη κάτι ανάλογο, κατέρρευσαν αυτοκρατορίες και χάθηκαν πολιτισμοί...
γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς
Τα «χρυσά διαβατήρια» και οι «χρυσές βίζες» αποτελούν συστήματα χορήγησης ιθαγένειας και άδειας διαμονής σε επενδυτές, στα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Είκοσι κράτη-μέλη συνολικά εφαρμόζουν αυτά τα συστήματα: η Βουλγαρία, η Μάλτα, η Κύπρος, η Τσεχία, η Εσθονία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Γαλλία, η Κροατία, η Ιταλία, η Λετονία, η Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και το Ηνωμένο Βασίλειο (μέχρι το Brexit). Έχουν χορηγηθεί περισσότερα από έξι χιλιάδες από αυτά, έναντι σημαντικού χρηματικού ποσού, σε μη Ευρωπαίους και κάποιες φορές, σε πρόσωπα με δραστηριότητες που χρήζουν διερεύνησης.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://www.geoeurope.org/2021/03/03/i-geopolitiki-toy-diabatirioy/
