Πολύ καλή η διαφημιστική εκστρατεία του Υπουργείου Μεταφορών σχετικά με την οδική συμπεριφορά των Ελλήνων που το καθημερινό κόστος της, σε αίμα και πόνο, δεν μπορεί να εκτιμηθεί με αριθμούς και μόνο. Να αναμένουμε ανάλογο σποτάκι και για την κατάσταση του οδοστρώματος στις εθνικές και επαρχιακές και γιατί όχι, αστικές οδούς; Διότι όλοι μας – εκτός των Βουλευτών μας, που οργώνουν την χώρα καθημερινά, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα – πληρώνουμε διόδια. Δεν θα έπρεπε κάποια στιγμή να μάθουμε πώς ξοδεύονται όλα αυτά τα χρήματα;
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008
σχόλιο 2ο: ...ευτυχής κατάληξη;
Φαίνεται, τελικά, ότι τα ιστολόγια δεν είναι μόνον «φορείς του κακού» αλλά, αποδεικνύονται και αρκετά χρήσιμα σε ορισμένες περιπτώσεις! Έπειτα από την δημοσιοποίηση της υπόθεσης του ηλικιωμένου ζευγαριού – από τις σελίδες του παρόντος ιστολογίου – σε αντιπαραβολή με την υπόθεση που ήρθε στο φως της δημοσιότητας από ομάδα 14 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ αναφορικά με την υπόθεση του Κορίνθιου επιχειρηματία, μόλις πριν από λίγες ημέρες, κάποιοι είχαν το θάρρος να ασχοληθούν και την διάθεση να βοηθήσουν! Μάλλον οι αγωνίες του ηλικιωμένου και ταλαιπωρημένου ζεύγους για το μέλλον θα λάβουν τέλος… οπωσδήποτε, χρειάζονται κι άλλες προσπάθειες… θα σας κρατώ ενήμερους για την πορεία της υπόθεσής τους.
Εύχομαι και άλλες παρόμοιες υποθέσεις, να βρουν κι αυτές την λύση τους όχι λόγω δημοσιοποίησης αλλά, χάρη στο κράτος δικαίου που πραγματικά αξίζουμε να έχουμε ως Έλληνες!
Εύχομαι και άλλες παρόμοιες υποθέσεις, να βρουν κι αυτές την λύση τους όχι λόγω δημοσιοποίησης αλλά, χάρη στο κράτος δικαίου που πραγματικά αξίζουμε να έχουμε ως Έλληνες!
Σάββατο 1 Μαρτίου 2008
Το θράσος της εξουσίας και η ξεδιάντροπη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία
Πολλά συμβαίνουν γύρω μας. Άλλα αξιοσημείωτα και άλλα ασήμαντα. Στην περίπτωση της διαφθοράς της εξουσίας και της ασυδοσίας των κρατικών λειτουργών, που σαν αποτέλεσμα επιφέρει τον εκφυλισμό του Πολιτεύματος και της κοινωνικής ηθικής, δεν θα μας προκαλούσε κανένα αίσθημα έκπληξης ή απορίας, αν η αναφορά γινόταν για κάποια τριτοκοσμική χώρα.
Όταν, όμως, αναφερόμαστε στην χώρα μας, στην «Δύση» στην οποία και «ανήκουμε», στον πολιτικό μας πολιτισμό και τις δήθεν μεταρρυθμίσεις που σκοπό έχουν την αναβάθμιση της ποιότητας της καθημερινότητας του πολίτη, έρχονται στο μυαλό μου διάφορες εικόνες και λόγια.
Έρχονται στο μυαλό μου εικόνες αγώνων για Δημοκρατία, για δικαιώματα, για ελευθερία, για ισονομία και ισοπολιτεία...
Έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια ενός μεγάλου ηγέτη του 30%(;), του Πρωθυπουργού της χώρας μας, ο οποίος μόλις προχθές δήλωνε με στόμφο από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, πως δεν αποδέχεται την ισοπέδωση των πάντων και την κατάπτωση του δημόσιου βίου της χώρας!
Δημόσιος βίος! Υπέροχη φράση! ... Και αυτός... ο Δημόσιος Τομέας, που ρυθμίζει τα του δημόσιου βίου, πρέπει να είναι και αυτός ένας υπέροχος κόσμος! Ένας υπέροχος κόσμος που εργάζεται νυχθημερόν για τον πολίτη και φροντίζει παράλληλα για την εύρυθμη λειτουργία του οικείου συστήματος διακυβέρνησης.
Στα 1916, ο Joseph Conrad σημείωνε στο βιβλίο του «Η γραμμή σκιάς»: «... Εδώ ήταν που μ’ εγκατέλειψε η αέρινη ελαφράδα μου. Η δημοσιοϋπαλληλική ατμόσφαιρα, θα μπορούσε να σκοτώσει οτιδήποτε αναπνέει τον αέρα της ανθρώπινης προσπάθειας. Θα μπορούσε να σβήσει εξίσου την ελπίδα και τον φόβο, μέσα στην απόλυτη κυριαρχία του χαρτιού και της μελάνης...». Και συνεχίζει: «... Ο αναπληρωτής Ποσειδώνας, κρατούσε στο χέρι του μια πένα που η δύναμή της να φτιάχνει ή να καταστρέφει την τύχη των απλών ανθρώπων του μόχθου, ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνη του ξίφους...»
Έτσι εξηγούνται πολλές από τις αυθαιρεσίες όλων των εξουσιών. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και λίγο πράγμα να είσαι «αναπληρωτής Ποσειδώνας»...
Ο Δημόσιος Τομέας και οι λειτουργοί του, οφείλουν να είναι υπηρέτες των πολιτών και όχι παρατρεχάμενοι της όποιας πολιτικής ηγεσίας. Οφείλουν στην χαμένη τους αξιοπρέπεια, να πουν όχι στα κελεύσματα της διαφθοράς και της εξουσιολαγνείας και να στήσουν ανάχωμα στις κάθε λογής επιθέσεις και διαχωρισμούς των πολιτών σε κατηγορίες, ομάδες και υποομάδες.
Αυτή τη φορά, δεν θα σταθώ σε τίποτε άλλο, πέραν μιας είδησης που, αν αληθεύει, και αν στοιχειοθετεί υπόθεση εις βάρος της Ελληνικής Κυβέρνησης, τότε δεν μπορούμε να ομιλούμε μόνον για κατάπτωση του δημόσιου βίου της χώρας, παρά για πλήρη κατάρρευση του συστήματος διακυβέρνησης!
Με δημοσίευμά του, λοιπόν, το Έθνος της 29ης Φεβρουαρίου απεκάλυψε ένα ακόμη(;) σκάνδαλο ευνοιοκρατίας, μεροληψίας, και απαξίωσης των θεσμών από την Ελληνική Κυβέρνηση. Το δημοσίευμα, αναφέρεται στο γεγονός της απονομής χάριτος και επομένως, άρσης κάθε συνέπειας 37 καταδικαστικών αποφάσεων που αφορούν στο πρόσωπο ενός και μόνο συγκεκριμένου «γαλάζιου» επιχειρηματία το 2004 από την φρέσκο-εκλεγμένη Νεοδημοκρατική Κυβέρνηση, με σκεπτικό την απαλοιφή κάθε πιθανού εμποδίου στην συμμετοχή του σε δημόσιους διαγωνισμούς! Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε, ότι σκοπός ήταν ο «γαλάζιος» αυτός επιχειρηματίας να καρπωθεί με νόμιμο τρόπο χρήματα των πολιτών που με τόσο κόπο προσφέρονται από τους Έλληνες και συλλέγονται προς όφελος του δημοσίου.
Το θέμα, ήρθε στην επιφάνεια έπειτα από ερώτηση 14 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, και κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου 47 παράγραφος 1 του Συντάγματος (και αν δεν κάνω λάθος), σκοπός της απονομής χάριτος είναι η διόρθωση – έστω και εκ των υστέρων – παράβλεψης ή λάθους ή άδικης καταδικαστικής απόφασης που επιβλήθηκε σε πρόσωπο ή πρόσωπα. Όμως… για 37 καταδικαστικές αποφάσεις που αφορούν στο ίδιο και μόνο πρόσωπο;;;
Το «Έθνος» επανήλθε και σήμερα με νέο δημοσίευμα. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, αρκέστηκε να απαντήσει με την επισήμανση ότι οι καταδίκες αναγράφονται στο Ποινικό του Μητρώο παρ’ αυτά, έστω και αν έχουν αρθεί οι συνέπειες των καταδικαστικών αποφάσεων, λόγω απονομής χάρης.
Με αυτό τον τρόπο, η Κυβέρνηση, νίπτει τας χείρας της και νομιμοποιεί την αυθαιρεσία της και τον διαχωρισμό των πολιτών.
Σε αυτό το σημείο και για λόγους αντιπαραβολής – για να δούμε λίγο την ποιότητα των ανδρών – τυχαίνει να γνωρίζω ηλικιωμένο ζευγάρι με πενιχρά εισοδήματα, (καθώς ο σύζυγος δουλεύει στην οικοδομή ως εργάτης), που έχει τόσο μπλεχτεί στα γρανάζια αυτής της δημοσιοϋπαλληλικής μας αντίληψης, που αξίζει τον κόπο να αναφερθεί και να μας προβληματίσει.
Το ζευγάρι αυτό, πριν από 20 και πλέον χρόνια ήταν επιχειρηματίες και ζούσαν φυσιολογικά όπως όλοι. Τα πράγματα γι’ αυτούς δεν πήγαν καλά και τελικά επτώχευσαν. Να σημειώσω ότι ουδέποτε θεωρήθηκε ότι σκοπίμως χρεοκόπησαν, γι’ αυτό και αθωώθηκαν για το αδίκημα της δόλιας χρεοκοπίας. Έπειτα από 20 χρόνια και φτάνοντας σε ηλικία συνταξιοδότησης, ρώτησαν κι έμαθαν ότι δικαιούνται συνταξιοδότησης, αλλά πρώτα θα έπρεπε να αποκατασταθούν. Πράγματι, με δικαστική απόφαση αποκαταστάθηκαν. Σήμερα, η εφορία, το κράτος δηλαδή, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους αποτρέψει να λάβουν σύνταξη – δεν μιλάμε για 1000 ή 2000 ευρώ, μιλάμε για 300 ή 400 ευρώ – και τους θέτει εμπόδια με κάθε τρόπο! Ένας από αυτά, ήταν να τους φορτώσουν με διπλά ΑΦΜ (με σκοπό να έχουν στο χέρι τουλάχιστον τα πρόστιμα), τα οποία ουδέποτε χρησιμοποίησαν σε καμία συναλλαγή τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια και όχι μόνο αυτό, αλλά, ενώ με την αποκατάσταση και σύμφωνα με τον Πτωχευτικό Κώδικα αίρονται οι συνέπειες της πτώχευσης, εμμέσως πλην σαφώς τούς ζητούν τα χρέη των 20 ετών και μάλιστα με προσαυξήσεις(!)(;)
Θέλετε να σας αναφέρω και άλλο παράδειγμα; Και μόνο για την οικονομία της ανάγνωσης, δεν θα το κάνω. Έχω όμως στα χέρια μου τα στοιχεία και είναι στην διάθεση του οποιουδήποτε. Ακόμη και του εισαγγελέα.
Νομίζω, είναι ξεκάθαρα τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά τα οποία χρησιμοποιεί η ηγεσία μας, μέσω της Δημόσιας Διοίκησης, τόσο ξεδιάντροπα και τόσο «αποτελεσματικά».
Την ώρα που η πολιτική μας ηγεσία εθελοτυφλούσε και ευνοούσε κάποιους, η Ελληνική Εκκλησία διέθετε ένα σημαντικό ποσό για την αποφυλάκιση μικρο-οφειλετών! Την ίδια ώρα που η Ελληνική Πολιτεία διαχώριζε τους Έλληνες πολίτες στους «δικούς μας» και στους «άλλους», η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, ενίσχυε τον Δήμο Αθηναίων ηθικά και υλικά στην καθημερινή σίτιση των αστέγων της πόλης... Άραγε, πόσοι έχουν καταντήσει σε αυτό το σημείο, λόγω της δημοσιονομικής μας αντίληψης;
Πλείστα τα παραδείγματα! Κι όμως. Εκεί που η Πολιτεία είναι απούσα, οι πολίτες δηλώνουν παρών! Εκεί που η εξουσία αντιμετωπίζει με έχθρα και υποψία τον κάθε πολίτη, η κοινωνία βρίσκεται εκεί και καταγράφει! Εκεί που ο δημόσιος βίος χρωματίζεται και η εξουσία διαχωρίζει τους πολίτες σε «γαλάζιους» και «μαύρους» - όπως στην προκειμένη περίπτωση – εκεί πρέπει να μας βρίσκει όλους απέναντί της!
Τώρα, κάποιος μπορεί να μου πει: «Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία, θα κυβερνούσε διαφορετικά;». Πολύ αμφιβάλλω. Όμως, το ΠΑΣΟΚ έχει δώσει εξετάσεις κοινωνικής ευαισθησίας και αν εξαιρέσουμε δυο-τρεις χοντρές μαλακίες που έχει κάνει, στις εξετάσεις του, πέρασε επιτυχώς. Αντίθετα, η Νέα Δημοκρατία αποτυγχάνει καθημερινά! Το επιχείρημα ότι την νομιμοποιεί «νωπή» εντολή του Ελληνικού λαού, στερείται βάσης καθώς ο αγνός ψηφοφόρος – ούτε πιστεύω, ούτε έχει καμία σχέση με αυτή την Κυβέρνηση!
Βλέπει τα όνειρά του και τις ελπίδες του να διαψεύδονται. Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, να είναι σίγουρη πως θα τιμωρηθεί από τους δικούς της ψηφοφόρους!
Η ευαισθησία, όπως και ο πατριωτισμός των Ελλήνων, δεν μετριέται ούτε με συλλαλητήρια, ούτε με αναλύσεις, ούτε με εκλογές, ούτε με κόμματα, ούτε με «μέτρα» και «σταθμά». Αλλά, με έργα, με πράξεις, με ευαισθησία, με κατανόηση, με συνδρομή και στήριξη. Με ισονομία και αντικειμενικότητα. Όχι με υποψία. Αλλά με καλή πίστη! Η πολιτική, δεν είναι «αγγαρεία», για να θυμηθώ κάποιον «σοφό»... Η πολιτική είναι λειτούργημα. Ας το αναλογιστούν αυτό, όσοι ασχολούνται με τα κοινά.
Τέλος, με βάση όλα τα παραπάνω, με αφοσίωση στις αρχές της ισονομίας και ισοπολιτείας, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, πιστεύοντας ακόμη ότι το κράτος μας μπορεί να είναι ένα κράτος δικαίου, ένα κράτος που οι πολίτες θα απολαμβάνουν την ισότητα και την δικαιοσύνη εξίσου, ζητώ την απονομή χάρης και για το ηλικιωμένο ζευγάρι που αναφέρθηκε πιο πάνω, αλλά και για κάθε Έλληνα που αποδεδειγμένα έχει αδικηθεί με παρόμοιες καταδικαστικές αποφάσεις, όπως ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας! Ζητώ να μην αφηνόμαστε πλέον στην ασφάλεια του πατριωτισμού των Ελλήνων και επιτέλους η Εξουσία και η Δημόσια Διοίκηση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να κυβερνήσουν δίκαια και σωστά!
Αντί υποσημείωσης: Για τα υπόλοιπα σκάνδαλα κι εγώ και οι υπόλοιποι bloggers και οι εφημερίδες και τα λοιπά μέσα ενημέρωσης και κάθε δημοσιολόγος που σέβεται τον εαυτό του… θα συνεχίσουμε να αναφερόμαστε στην συνέχεια...
Όταν, όμως, αναφερόμαστε στην χώρα μας, στην «Δύση» στην οποία και «ανήκουμε», στον πολιτικό μας πολιτισμό και τις δήθεν μεταρρυθμίσεις που σκοπό έχουν την αναβάθμιση της ποιότητας της καθημερινότητας του πολίτη, έρχονται στο μυαλό μου διάφορες εικόνες και λόγια.
Έρχονται στο μυαλό μου εικόνες αγώνων για Δημοκρατία, για δικαιώματα, για ελευθερία, για ισονομία και ισοπολιτεία...
Έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια ενός μεγάλου ηγέτη του 30%(;), του Πρωθυπουργού της χώρας μας, ο οποίος μόλις προχθές δήλωνε με στόμφο από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, πως δεν αποδέχεται την ισοπέδωση των πάντων και την κατάπτωση του δημόσιου βίου της χώρας!
Δημόσιος βίος! Υπέροχη φράση! ... Και αυτός... ο Δημόσιος Τομέας, που ρυθμίζει τα του δημόσιου βίου, πρέπει να είναι και αυτός ένας υπέροχος κόσμος! Ένας υπέροχος κόσμος που εργάζεται νυχθημερόν για τον πολίτη και φροντίζει παράλληλα για την εύρυθμη λειτουργία του οικείου συστήματος διακυβέρνησης.
Στα 1916, ο Joseph Conrad σημείωνε στο βιβλίο του «Η γραμμή σκιάς»: «... Εδώ ήταν που μ’ εγκατέλειψε η αέρινη ελαφράδα μου. Η δημοσιοϋπαλληλική ατμόσφαιρα, θα μπορούσε να σκοτώσει οτιδήποτε αναπνέει τον αέρα της ανθρώπινης προσπάθειας. Θα μπορούσε να σβήσει εξίσου την ελπίδα και τον φόβο, μέσα στην απόλυτη κυριαρχία του χαρτιού και της μελάνης...». Και συνεχίζει: «... Ο αναπληρωτής Ποσειδώνας, κρατούσε στο χέρι του μια πένα που η δύναμή της να φτιάχνει ή να καταστρέφει την τύχη των απλών ανθρώπων του μόχθου, ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνη του ξίφους...»
Έτσι εξηγούνται πολλές από τις αυθαιρεσίες όλων των εξουσιών. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και λίγο πράγμα να είσαι «αναπληρωτής Ποσειδώνας»...
Ο Δημόσιος Τομέας και οι λειτουργοί του, οφείλουν να είναι υπηρέτες των πολιτών και όχι παρατρεχάμενοι της όποιας πολιτικής ηγεσίας. Οφείλουν στην χαμένη τους αξιοπρέπεια, να πουν όχι στα κελεύσματα της διαφθοράς και της εξουσιολαγνείας και να στήσουν ανάχωμα στις κάθε λογής επιθέσεις και διαχωρισμούς των πολιτών σε κατηγορίες, ομάδες και υποομάδες.
Αυτή τη φορά, δεν θα σταθώ σε τίποτε άλλο, πέραν μιας είδησης που, αν αληθεύει, και αν στοιχειοθετεί υπόθεση εις βάρος της Ελληνικής Κυβέρνησης, τότε δεν μπορούμε να ομιλούμε μόνον για κατάπτωση του δημόσιου βίου της χώρας, παρά για πλήρη κατάρρευση του συστήματος διακυβέρνησης!
Με δημοσίευμά του, λοιπόν, το Έθνος της 29ης Φεβρουαρίου απεκάλυψε ένα ακόμη(;) σκάνδαλο ευνοιοκρατίας, μεροληψίας, και απαξίωσης των θεσμών από την Ελληνική Κυβέρνηση. Το δημοσίευμα, αναφέρεται στο γεγονός της απονομής χάριτος και επομένως, άρσης κάθε συνέπειας 37 καταδικαστικών αποφάσεων που αφορούν στο πρόσωπο ενός και μόνο συγκεκριμένου «γαλάζιου» επιχειρηματία το 2004 από την φρέσκο-εκλεγμένη Νεοδημοκρατική Κυβέρνηση, με σκεπτικό την απαλοιφή κάθε πιθανού εμποδίου στην συμμετοχή του σε δημόσιους διαγωνισμούς! Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε, ότι σκοπός ήταν ο «γαλάζιος» αυτός επιχειρηματίας να καρπωθεί με νόμιμο τρόπο χρήματα των πολιτών που με τόσο κόπο προσφέρονται από τους Έλληνες και συλλέγονται προς όφελος του δημοσίου.
Το θέμα, ήρθε στην επιφάνεια έπειτα από ερώτηση 14 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, και κατατέθηκε στην Βουλή των Ελλήνων, προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου 47 παράγραφος 1 του Συντάγματος (και αν δεν κάνω λάθος), σκοπός της απονομής χάριτος είναι η διόρθωση – έστω και εκ των υστέρων – παράβλεψης ή λάθους ή άδικης καταδικαστικής απόφασης που επιβλήθηκε σε πρόσωπο ή πρόσωπα. Όμως… για 37 καταδικαστικές αποφάσεις που αφορούν στο ίδιο και μόνο πρόσωπο;;;
Το «Έθνος» επανήλθε και σήμερα με νέο δημοσίευμα. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, αρκέστηκε να απαντήσει με την επισήμανση ότι οι καταδίκες αναγράφονται στο Ποινικό του Μητρώο παρ’ αυτά, έστω και αν έχουν αρθεί οι συνέπειες των καταδικαστικών αποφάσεων, λόγω απονομής χάρης.
Με αυτό τον τρόπο, η Κυβέρνηση, νίπτει τας χείρας της και νομιμοποιεί την αυθαιρεσία της και τον διαχωρισμό των πολιτών.
Σε αυτό το σημείο και για λόγους αντιπαραβολής – για να δούμε λίγο την ποιότητα των ανδρών – τυχαίνει να γνωρίζω ηλικιωμένο ζευγάρι με πενιχρά εισοδήματα, (καθώς ο σύζυγος δουλεύει στην οικοδομή ως εργάτης), που έχει τόσο μπλεχτεί στα γρανάζια αυτής της δημοσιοϋπαλληλικής μας αντίληψης, που αξίζει τον κόπο να αναφερθεί και να μας προβληματίσει.
Το ζευγάρι αυτό, πριν από 20 και πλέον χρόνια ήταν επιχειρηματίες και ζούσαν φυσιολογικά όπως όλοι. Τα πράγματα γι’ αυτούς δεν πήγαν καλά και τελικά επτώχευσαν. Να σημειώσω ότι ουδέποτε θεωρήθηκε ότι σκοπίμως χρεοκόπησαν, γι’ αυτό και αθωώθηκαν για το αδίκημα της δόλιας χρεοκοπίας. Έπειτα από 20 χρόνια και φτάνοντας σε ηλικία συνταξιοδότησης, ρώτησαν κι έμαθαν ότι δικαιούνται συνταξιοδότησης, αλλά πρώτα θα έπρεπε να αποκατασταθούν. Πράγματι, με δικαστική απόφαση αποκαταστάθηκαν. Σήμερα, η εφορία, το κράτος δηλαδή, προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους αποτρέψει να λάβουν σύνταξη – δεν μιλάμε για 1000 ή 2000 ευρώ, μιλάμε για 300 ή 400 ευρώ – και τους θέτει εμπόδια με κάθε τρόπο! Ένας από αυτά, ήταν να τους φορτώσουν με διπλά ΑΦΜ (με σκοπό να έχουν στο χέρι τουλάχιστον τα πρόστιμα), τα οποία ουδέποτε χρησιμοποίησαν σε καμία συναλλαγή τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια και όχι μόνο αυτό, αλλά, ενώ με την αποκατάσταση και σύμφωνα με τον Πτωχευτικό Κώδικα αίρονται οι συνέπειες της πτώχευσης, εμμέσως πλην σαφώς τούς ζητούν τα χρέη των 20 ετών και μάλιστα με προσαυξήσεις(!)(;)
Θέλετε να σας αναφέρω και άλλο παράδειγμα; Και μόνο για την οικονομία της ανάγνωσης, δεν θα το κάνω. Έχω όμως στα χέρια μου τα στοιχεία και είναι στην διάθεση του οποιουδήποτε. Ακόμη και του εισαγγελέα.
Νομίζω, είναι ξεκάθαρα τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά τα οποία χρησιμοποιεί η ηγεσία μας, μέσω της Δημόσιας Διοίκησης, τόσο ξεδιάντροπα και τόσο «αποτελεσματικά».
Την ώρα που η πολιτική μας ηγεσία εθελοτυφλούσε και ευνοούσε κάποιους, η Ελληνική Εκκλησία διέθετε ένα σημαντικό ποσό για την αποφυλάκιση μικρο-οφειλετών! Την ίδια ώρα που η Ελληνική Πολιτεία διαχώριζε τους Έλληνες πολίτες στους «δικούς μας» και στους «άλλους», η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, ενίσχυε τον Δήμο Αθηναίων ηθικά και υλικά στην καθημερινή σίτιση των αστέγων της πόλης... Άραγε, πόσοι έχουν καταντήσει σε αυτό το σημείο, λόγω της δημοσιονομικής μας αντίληψης;
Πλείστα τα παραδείγματα! Κι όμως. Εκεί που η Πολιτεία είναι απούσα, οι πολίτες δηλώνουν παρών! Εκεί που η εξουσία αντιμετωπίζει με έχθρα και υποψία τον κάθε πολίτη, η κοινωνία βρίσκεται εκεί και καταγράφει! Εκεί που ο δημόσιος βίος χρωματίζεται και η εξουσία διαχωρίζει τους πολίτες σε «γαλάζιους» και «μαύρους» - όπως στην προκειμένη περίπτωση – εκεί πρέπει να μας βρίσκει όλους απέναντί της!
Τώρα, κάποιος μπορεί να μου πει: «Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία, θα κυβερνούσε διαφορετικά;». Πολύ αμφιβάλλω. Όμως, το ΠΑΣΟΚ έχει δώσει εξετάσεις κοινωνικής ευαισθησίας και αν εξαιρέσουμε δυο-τρεις χοντρές μαλακίες που έχει κάνει, στις εξετάσεις του, πέρασε επιτυχώς. Αντίθετα, η Νέα Δημοκρατία αποτυγχάνει καθημερινά! Το επιχείρημα ότι την νομιμοποιεί «νωπή» εντολή του Ελληνικού λαού, στερείται βάσης καθώς ο αγνός ψηφοφόρος – ούτε πιστεύω, ούτε έχει καμία σχέση με αυτή την Κυβέρνηση!
Βλέπει τα όνειρά του και τις ελπίδες του να διαψεύδονται. Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, να είναι σίγουρη πως θα τιμωρηθεί από τους δικούς της ψηφοφόρους!
Η ευαισθησία, όπως και ο πατριωτισμός των Ελλήνων, δεν μετριέται ούτε με συλλαλητήρια, ούτε με αναλύσεις, ούτε με εκλογές, ούτε με κόμματα, ούτε με «μέτρα» και «σταθμά». Αλλά, με έργα, με πράξεις, με ευαισθησία, με κατανόηση, με συνδρομή και στήριξη. Με ισονομία και αντικειμενικότητα. Όχι με υποψία. Αλλά με καλή πίστη! Η πολιτική, δεν είναι «αγγαρεία», για να θυμηθώ κάποιον «σοφό»... Η πολιτική είναι λειτούργημα. Ας το αναλογιστούν αυτό, όσοι ασχολούνται με τα κοινά.
Τέλος, με βάση όλα τα παραπάνω, με αφοσίωση στις αρχές της ισονομίας και ισοπολιτείας, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, πιστεύοντας ακόμη ότι το κράτος μας μπορεί να είναι ένα κράτος δικαίου, ένα κράτος που οι πολίτες θα απολαμβάνουν την ισότητα και την δικαιοσύνη εξίσου, ζητώ την απονομή χάρης και για το ηλικιωμένο ζευγάρι που αναφέρθηκε πιο πάνω, αλλά και για κάθε Έλληνα που αποδεδειγμένα έχει αδικηθεί με παρόμοιες καταδικαστικές αποφάσεις, όπως ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας! Ζητώ να μην αφηνόμαστε πλέον στην ασφάλεια του πατριωτισμού των Ελλήνων και επιτέλους η Εξουσία και η Δημόσια Διοίκηση να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να κυβερνήσουν δίκαια και σωστά!
Αντί υποσημείωσης: Για τα υπόλοιπα σκάνδαλα κι εγώ και οι υπόλοιποι bloggers και οι εφημερίδες και τα λοιπά μέσα ενημέρωσης και κάθε δημοσιολόγος που σέβεται τον εαυτό του… θα συνεχίσουμε να αναφερόμαστε στην συνέχεια...
Χρήσιμο υλικό: Έθνος, Βουλή των Ελλήνων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)