Οι Ρεπουμπλικάνοι, φαίνεται, επέτυχαν
μία ήττα που τους άξιζε και οι Δημοκρατικοί,
παίρνουν μια νίκη που δεν τους αξίζει.
Πρωταγωνιστές αυτής της εκλογικής
αναμέτρησης, δεν είναι οι υποψήφιοι για την
Προεδρία ούτε τα προγράμματά τους κι οι προθέσεις
τους. Ούτε καν αυτή καθ’ αυτή η εκλογική διαδικασία!
Αλλά, τα πάθη των οπαδών, το μίσος του όχλου και
ο διχασμός των πολιτών-ψηφοφόρων, γεγονός που
αποδεικνύει την προβληματική του συστήματος.
Δεν είναι μόνον η διασφάλιση της εγκυρότητας
των ψήφων αλλά πολύ περισσότερο, η δίκαιη κατανομή
της προτίμησης του εκλογικού σώματος κι η αναλογική
αντιπροσώπευση που υπονομεύονται από το Κολλέγιο
των Εκλεκτόρων! Στην πραγματικότητα δεν ομιλούμε
για μία δημοκρατική διαδικασία εκλογής από
την άλλη όμως, δεν μας πέφτει ο λόγος της οποιασδήποτε
κρίσης. Αν βολεύει τους αμερικάνους, η γνώμη
μας περισσεύει.
Πάντως, δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε
πως - σε γενικές γραμμές - και στις ΗΠΑ, όπως και
σε κάθε προηγμένη χώρα, το κράτος έχει συνέχεια
και λειτουργεί πέρα κι ανεξάρτητα από τις όποιες
μεταβολές ή και στρεβλώσεις στην σύνθεση ηγεσίας
και διακυβέρνησης.
Σε ό,τι με αφορά, η πολιτική ορθότητα
κι ο λαϊκισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
και η αξία - αυτού του νομίσματος - εξαρτάται από
την διαχείριση που κάνουμε εμείς οι πολίτες.
