Αναρωτιέμαι, πόση αριστεία
μπορούμε να αντέξουμε εμείς οι έλληνες στους ώμους μας;
Όσοι παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας και την κοπιώδη καλοκαιρινή «μεταρρυθμιστική» προσπάθεια της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας σε κομβικούς τομείς, όπως η εργασία και το ασφαλιστικό, σίγουρα έχουν μία κάποια υποψία της ζημιάς που θα κληθούν να πληρώσουν οι επόμενοι· κι όταν λέω επόμενοι, αναφέρομαι στις γενιές που θα διαδεχθούν την δική μας… όπως εμείς πληρώνουμε σήμερα την «ιδιοφυΐα» και την κληρονομιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αλλά και του αλχημιστή Σημίτη τριάντα χρόνια τώρα.
Εχθές, παρουσιάστηκε από τον υπ. Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Κωστή Χατζηδάκη και τον αρμόδιο υφυπουργό, Πάνο Τσακλόγλου το νομοσχέδιο για την… «Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη Νέα Γενιά».
Μεταξύ άλλων οι κ.κ. Χατζηδάκης και Τσακλόγλου είπαν πως «… η μεταρρύθμιση του συστήματος Επικουρικής Ασφάλισης απαντά στην πρόκληση της γήρανσης του πληθυσμού, αξιοποιώντας την εμπειρία από επιτυχημένα μοντέλα ευρωπαϊκών χωρών που φημίζονται για την αποτελεσματικότητα του κράτους, όπως η Σουηδία και η Δανία».
Πρώτο συμπέρασμα: η Ελλάδα θα γίνει Σουηδία ή έστω Δανία με το νέο ασφαλιστικό σύστημα(!)
Δεύτερο συμπέρασμα: Λεφτά θα υπάρχουν (…) περισσότερα για όλους και μάλιστα με την εγγύηση του κράτους…
Η πρώτη αυθόρμητη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι, ποιούς κοροϊδεύουν; Κι η αμέσως επόμενη, για ποιές Σουηδίες και Δανίες μας μιλάνε; Όπως θα φανεί στη συνέχεια, βρισκόμαστε πράγματι μπροστά με μία νέα υπόθεση κακής αντιγραφής. Όχι όμως επιτυχημένων μοντέλων που θα μπορούσαν κάπως να ισοσκελίσουν την όποια ανικανότητα, αλλά της χειρότερης δυνατής πολιτικής πρακτικής που - το δίχως άλλο, κατέστρεψε την χώρα μας και υποθήκευσε το μέλλον της.
Κι είναι εύλογη η απορία που προκύπτει, αν δεχθεί κανείς τους χαρακτηρισμούς περί καινοτομίας, ευρηματικότητας κι ευελιξίας που λέγονται, ακούγονται και γράφονται γι’ αυτήν την κυβέρνηση, προς τι το copy paste;
Το ασφαλιστικό πρόβλημα είναι μείζον κι επείγον; Ασφαλώς! Όμως, η λύση του προϋποθέτει όραμα και σχέδιο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προφανώς, δεν διαθέτει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κι η Σουηδία και η Δανία που κολλάνε; Πουθενά! Ας ανατρέξουμε στο παρελθόν για να θυμηθούν οι παλαιοί και να μάθουν οι νέοι.
Το 1992 η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσμοθετεί για πρώτη φορά την τοποθέτηση του 20% των αποθεματικών των Ταμείων σε μετοχές και σε τραπεζικά προϊόντα υψηλού ρίσκου.
Το 1999 η κυβέρνηση Σημίτη ανεβάζει το ποσοστό των αποθεματικών που τζογάρονται στο χρηματιστήριο στο 23%. Την ίδια περίοδο μεταβιβάζεται ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος στον ιδιωτικό τομέα και γιγαντώνεται το ιδιωτικό τραπεζικό κεφάλαιο. Είναι η εποχή που αρχίζουν οι γνωστές αλχημείες…
Τα ταμεία την τριετία 1999-2002 έχασαν γύρω στα 3,5 δις ευρώ. Αλλά δεν έφτανε αυτό. Το 2003 η κυβέρνηση Σημίτη επέτρεψε στα Ταμεία να επενδύουν τα αποθεματικά τους σε χρηματιστηριακά παράγωγα. Χρηματιστηριακά προϊόντα πολύ υψηλού ρίσκου που δεν ήταν τίποτε περισσότερο από αέρας κοπανιστός… στη συνέχεια καταλήξαμε στα «δομημένα ομόλογα» και τα λοιπά και τα λοιπά…
Άρα τί ακριβώς συμβαίνει σήμερα; Φαίνεται, η ιστορία να επαναλαμβάνεται. Βγάζουν από ντουλάπες και μπαούλα τα σκονισμένα και σκοροφαγωμένα κιτάπια τους και μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κόπτεται δήθεν για το μέλλον των ελλήνων και την ευημερία μας αλλά η αλήθεια απέχει έτη φωτός…
Μια και πιάσαμε το διάστημα, άραγε, τυχαία οι αμερικάνοι άρχισαν να μιλούν για εξωγήινους και ούφο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου