Πολιτικη Προσεγγιση

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Η πρόκληση της προσφοράς

Η συγγραφή και δημοσίευση αυτής μου της ανάρτησης, έρχεται έπειτα από απουσία αρκετών ημερών, όχι γιατί δεν γνώριζα ή δεν είχα τίποτα να πω αλλά, γιατί σε αντίθεση με τους πολιτικούς μας, εμείς οι απλοί πολίτες και πρέπει και θέλουμε και έχουμε την ανάγκη να εργαζόμαστε. Επομένως, και λόγω αυτής της απουσίας, ίσως η περιγραφή των σκέψεών μου να έχει μεγάλη έκταση…

Από που να ξεκινήσω, πως να συνεχίσω και που να καταλήξω; Ας πούμε, από τα εξωτερικά. Τη στιγμή που Μπους και Σαρκοζύ έκλειναν συμφωνίες εκατομμυρίων προς όφελος των χωρών τους στη Μέση Ανατολή, ο... “δικός μας” το έσκαγε στην Ινδία για να κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο για την έκθετη κυβέρνησή του. Και όχι μόνον αυτό! ... Επειδή όμως, η εξωτερική πολιτική, δεν είναι ένα θέμα που ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να ασχολείται σταματώ εδώ. Σημειώνω το γεγονός και μόνο.

Η πράξη αυτή του Πρωθυπουργού, δηλώνει αν μη τι άλλο ενοχή – έστω κι αν στην Βουλή φωνασκούσε για να μας πείσει για το αντίθετο – και σκιαγραφεί με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο την σήψη του πολιτικού μας συστήματος διακυβέρνησης, της πολιτικής μας σκέψης και κατά συνέπεια των πολιτικών επιδιώξεων των συντηρητικών δυνάμεων της χώρας μας που απ' ό,τι φαίνεται επηρεάζουν ακόμη ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας.

Πιστεύω ακράδαντα ότι η ευθύνη είναι συλλογική. Δεν κάνουμε κακό στους άλλους. Κάνουμε κακό στον εαυτό μας! Σε λίγο, θα φτάσουμε να πιστεύουμε το ψέμμα μέσα στο οποίο επιλέξαμε να ζούμε. Αυτό δείχνουν οι... “δημοσκοπήσεις”.

Δεν φταίνε μόνο οι Καραμανλής – Παπανδρέου. Ευθύνη φέρουν όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας. Ευθύνη φέρουν όλοι οι έως τώρα εκπρόσωποι της “κοινωνίας των πολιτών”, είτε γιατί κάνουν, είτε γιατί δεν κάνουν απολύτως τίποτα! Εμείς από την άλλη, πείθουμε τον εαυτό μας ότι δεν φταίμε καθόλου. Όταν όμως, έρθει εκείνη η στιγμή... τότε εμείς θα τρέξουμε να κολλήσουμε τις αφίσες τους. Εμείς θα γεμίζουμε τα εκλογικά τους γραφεία. Και τελικά, την τελευταία Κυριακή, θα επιβεβαιώσουμε την καλή μας πίστη και την ορθότητα των ιδεών μας και των επιλογών μας, με την στήριξη του ενός ή του άλλου ψηφοδελτίου! Για ποιά Δεξιά και για ποιά Αριστερά γίνεται τόσος πολύς λόγος;

Θα επιβεβαιώσουμε και θα στηρίξουμε την κυριαρχία ενός συστήματος διακυβέρνησης, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ο εχθρός μας!

Κάθε φορά, θα πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον πατριωτισμό των Ελλήνων – πάντα κάποιων λίγων – που αντέχουν το βάρος της ευθύνης και “πέφτουν υπέρ πίστεως και πατρίδος”, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι κάνουν ταξίδια αναψυχής;

Αφορμή γι' αυτή μου την τοποθέτηση, αποτελεί η ανάρτηση υπό τον τίτλο “Από που πάμε για την Αλλαγή” και το σχόλιο το οποίο έκανα (και τα δύο μπορείτε να τα διαβάσετε στο blog: http://almalibre13.wordpress.com). Είναι ένα πολύ όμορφο και εύστοχο κείμενο – που αν εξαιρέσεις την αγωνία του γράφοντος για τον πολιτικό του χώρο, κάτι που είναι και θεμιτό και κατανοητό – εκφράζει μία γενικότερη αγωνία, την οποία και πρέπει να την λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.

Στο σχόλιό μου, κάνω λόγο για “ανατροπή”. Δε εννοώ ασφαλώς “επανάσταση”... για να προλάβω τον όποιο κακόπιστο αναγνώστη. Εννοώ όμως την ανατροπή όλων των δεδομένων, κάθε είδους, σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε ενασχόληση της δημόσιας ζωής, με σεβασμό στις όποιες αξίες – όσες ακόμη έχουν απομείνει – μιας κοινωνίας που αδικείται αφού, κάποιοι λίγοι τυχάρπαστοι σε διάφορους χώρους... πολιτικούς, κοινωνικούς, εκκλησιαστικούς, μορφωτικούς, καλλιτεχνικούς κλπ... καταφέρνουν να επιβιώνουν και να παρεμβαίνουν αποφασιστικά και δίχως άλλο αρνητικά, στους όρους της κοινωνικής μας εξέλιξης. Ας βγάλουμε από το μυαλό μας τα σενάρια της όποιας συνωμοσίας!

Ο κακός μας εαυτός φταίει!

Στα πέντε κείμενα Γενικής Πολιτικής που παρουσιάζονται εδώ στο blog μου, νομίζω περιγράφονται με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο οι σκέψεις μου για τα καθημερινά και οι πόθοι μου για μία κοινωνία ανθρώπινη, δίκαιη, μία κοινωνία των ίσων ευκαιριών... η οποία, σίγουρα δεν θα είναι “αγγελικά πλασμένη”, θα είναι όμως ορατά τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά!

Τουλάχιστον για σήμερα, δεν έχω καθόλου την διάθεση να χρησιμοποιήσω καταγγελτικό λόγο. Το μέλλον μάς επιφυλάσσει πολλές ευκαιρίες για κρίσεις και επικρίσεις. Το γεγονός ότι σιγά-σιγά όλοι οι πολίτες, ο ένας μετά τον άλλον, αρχίζουν να παραδέχονται πως αυτό το νοσηρό πολιτικό κλίμα το οποίο βιώνουμε, δεν πρέπει να συνεχίζεται και πως όλοι μας θα πρέπει να συνδράμουμε την προσπάθεια αλλαγής αυτής της κατάστασης, είναι ένα αισιόδοξο βήμα προς τα μπρος.

Η οργή και η αηδία που νιώθουμε, πλέον ξεχειλίζουν. Τα πλοκάμια της διαφθοράς ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας και σπεύδουν να μας πνίξουν. Ασφαλώς και είναι παράδοξο ότι κάποιοι μιλούν για την διαφθορά και ως άλλοι “Αρτέμης Μάτσας” δείχνουν ο ένα τον άλλον ως υπαίτιο, αλλά εντάξει... είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού...

Η ζωή μας όμως, δεν είναι παιχνίδι! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας αντιμετωπίζει ως ηλίθιους! Η “ανατροπή” θα πρέπει να γίνει βίωμα και πράξη όλων μας, σε όποιον κοινωνικό ή επαγγελματικό ή πολιτικό χώρο και αν κινούμαστε. Δεν μπορούν ιδεολογίες και πρακτικές να παραμένουν στάσιμες, όταν όλα γύρω μας κινούνται σε ξέφρενους ρυθμούς.

Θα πρέπει να συμφωνήσουμε και να αποφασίσουμε για ένα άλλο σύστημα διακυβέρνησης, σε ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης, απαλλαγμένο από πάθη και προκαταλήψεις του παρελθόντος και του παρόντος!

Θα πρέπει να βρούμε νέες αξίες για να καλύψουμε αυτό το έλλειμμα που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, να δώσουμε σάρκα και οστά σε αυτές τις αξίες και να παραδώσουμε στους “επόμενους” οράματα και στόχους που θα είναι εφικτά και δεν θα περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της εικονικής πραγματικότητας, σαν κι αυτόν που διαπερνά την καθημερινότητά μας.

Πολύ σύντομα θα κληθούμε να επιλέξουμε εκείνους που θα ηγηθούν αυτής της διαδικασίας και δεν αναφέρομαι μόνον στην όποια εκλογική διαδικασία. Η επιλογή, είναι πολύ κρίσιμο θέμα. Αν δεν προσέξουμε, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι η διατήρηση των ίδιων προσώπων στην εξουσία άρα και την διατήρηση αυτού του τόσο ξεπερασμένου και μάλλον επικίνδυνου συστήματος διακυβέρνησης.

Ακόμη και τότε, στην επόμενη εκλογική διαδικασία δηλαδή, το δίλημμα δεξιά ή αριστερά, θα είναι ένα ψεύτικο δίλημμα!

Θα είναι ψεύτικο το δίλημμα Παπανδρέου ή Καραμανλής.

Το ζητούμενο αυτή τη φορά, είναι η πολιτική μας και κοινωνική μας επιβίωση. Και αυτό θα λυθεί αν κάποιους τους στείλουμε στο σπίτι τους και αν κάποιες ιδέες και σκέψεις, ιδεολογίες και ιδεολογήματα θα αναφέρονται μόνον σε κάποια ξεχασμένα και σκονισμένα βιβλία.

Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω το εξής: Η ελληνική κοινωνία, ανέκαθεν ήταν προοδευτική κα φιλελεύθερη αν όχι και τόσο ριζοσπαστική όσο θα έπρεπε. Στα δέκα βήματα τα επτά ήταν μπροστά και τα υπόλοιπα τρία, προς τα πίσω! Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα ναι μεν την εξέλιξη όχι όμως στον βαθμό που κάποιες άλλες κοινωνίες προχώρησαν. Και μιας και αναφέρομαι στον “φιλελευθερισμό”, δεν εννοώ τον τραβεστί φιλελευθερισμό που προσπαθεί να εφαρμόσει (γιατί ούτε αυτό δεν μπορεί να καταφέρει καλά) η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας!

Φιλελευθερισμός είναι οι ιδιωτικοποιήσεις και η στήριξη των δυνάμεων και των δεξιοτήτων του πολίτη. Δεν είναι φιλελευθερισμός το ξεπούλημα του Εθνικού πλούτου.

Είναι φιλελευθερισμός ο διάλογος, δεν είναι φιλελευθερισμός ο μονόλογος.

Η ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής είναι φιλελευθερισμός. Δεν είναι φιλελευθερισμός η περιθωριοποίηση των κοινωνικά ασθενέστερων.

Είναι φιλελευθερισμός η διαρκής αναζήτηση νέων δεδομένων για την προσωπική και συλλογική ανάπτυξη και εξέλιξη. Δεν είναι φιλελευθερισμός ο συντηρητισμός.

Είναι φιλελευθερισμός η διαφάνεια. Δεν είναι φιλελευθερισμός τα σκάνδαλα και η διαφθορά

Φιλελευθερισμός σημαίνει, η Δημόσια Διοίκηση να εργάζεται στην υπηρεσία του πολίτη και όχι να είναι ο δυνάστης του.

Φιλελευθερισμός σημαίνει, να υπερασπίζεις τα εθνικά σου δίκαια σε συνάρτηση με την εξέλιξη των γενικότερων πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων. Δεν είναι φιλελευθερισμός η εγκατάλειψη της μάχης, το “κρυφτό” και οι “κουμπαριές”.

Φιλελευθερισμός είναι η σύνθεση των απόψεων και των προτάσεων και δεν είναι φιλελευθερισμός η πίστη σε χρώματα και παρατάξεις.

Τελικά, φιλελευθερισμός είναι να πιστεύεις πως όλοι είναι σημαντικοί και όλοι θα πρέπει να απολαμβάνουν τα οφέλη των κοινών μας αγώνων και προσπαθειών.

Τώρα, αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν ρομαντικά ή ουτοπικά, ας μας πείσουν εκείνοι οι οποίοι συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν, με την δήθεν “επανίδρυση του κράτους”, με την “αναγκαιότητα” της “ αριστερής στροφής” και για την αξία της “φιλελεύθερης” αριστεράς, ότι εμείς κάνουμε λάθος και όχι αυτοί!

Τέλος, θα ήθελα να απαντήσω στο ερώτημα των “βολεμένων” για προτάσεις, το εξής: Θα έρθει και η ώρα των προτάσεων. Κάθε τι έχει τον χρόνο του. Και ο χρόνος, μετράει αντίστροφα για όλους αυτούς. Η εθελοντική απουσία τους από την πολιτική ζωή του τόπου, θα είναι η ελάχιστη προσφορά που θα μπορούσαν να κάνουν προς μια κοινωνία, που αξίζει καλλίτερα!

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Έγκλημα δίχως Τιμωρία!

Στην πραγματικότητα, το “Αφρικανικό δράμα” της Κένυα βρίσκει το ξέσπασμά του στην πολιτική δολοφονία του Τομ Μπόϊγια το 1969. Ο απελευθερωτικός αγώνας ενάντια στους διεφθαρμένους αποικιοκράτες λίγα χρόνια πριν, ήταν τίποτα μπροστά στον αγώνα για επιβίωση των κατοίκων αυτής της χώρας, η οποία μέχρι πρόσφατα χαρακτηριζόταν ως το “καμάρι” της ανατολικής Αφρικής.

Τον Φεβρουάριο του 1998, είχα την τύχη να επισκεφθώ επίσημα την Κένυα, λόγω της συμμετοχής μου στο πρόγραμμα της Ιαπωνικής Κυβέρνησης “ΠΛΟΙΟ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” και ομολογουμένως, τίποτε δεν θύμιζε του 200 νεκρούς του 1997 ή τους 1500 νεκρούς του 1992!

Η πιο ζωντανή εικόνα που μου έχει μείνει από εκείνη την επίσκεψή μου, και στον απόηχο των εκεί εργασιών μας, είναι η βραδιά που διασκεδάζαμε στο club FLORIDA 2000, στη Μομπάσσα. Εκεί, αφήνοντας το βλέμμα να ταξιδεύει στον Ινδικό, ο φίλος μου και συνάδελφος G.B.B., ένας από τους πλέον γνωστούς νέους πολιτικούς της Τανζανίας, με ρώτησε τί περίμενα να συμβεί στο προσεχές μέλλον με την επιστροφή μου στην Ελλάδα. Του απάντησα με την γρηγοράδα και την σιγουριά ενός μάλλον ανώριμου νεαρού, ότι το πιο πιθανό θα ήταν σύντομα να βρίσκομαι μεταξύ εκείνων που καταλαμβάνουν τα έδρανα του Εθνικού μας Κοινοβουλίου και έπειτα... θα βλέπαμε...

Ευτυχώς για μένα, δεν κατέληξα βουλευτής. Κι είμαι ικανοποιημένος γι' αυτό! Στην ίδια δική μου ερώτηση (για να συνεχίσω την αφήγηση), αποκρίθηκε – δίχως να με κοιτάζει – ότι ... “εμείς... εμείς, έχουμε να αγωνιστούμε για πολλά ακόμα. Κυρίως για πράγματα που εσύ τα έχεις εύκολα...”

Τί εννοούσε άραγε; Την φτώχεια; Ή μήπως την κοινωνική, την πολιτική, την πολιτισμική “μεταρρύθμιση” και διάφορες άλλες ελιτίστικες έννοιες, που η γλώσσα μας μεταχειρίζεται εύκολα και ανώδυνα;

Δυστυχώς, ο δυτικός κόσμος, λόγω “βολέματος” παντός είδους δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τις ανάγκες των άλλων, των λιγότερο ευνοημένων... και πώς άλλωστε; Όταν είναι η κύρια αιτία συμφορών, παντού στον κόσμο! Σκεφθείτε το λίγο: Ασχοληθήκαμε ποτέ σοβαρά με τους άλλους πολιτισμούς και λαούς; Πάντοτε δεν τους αντιμετωπίζαμε με υπεροψία και αίσθημα ανωτερότητας;

Έστω κι έτσι, ειδικά τους “μαύρους” τούς διδάξαμε καλά. Τους διδάξαμε πως να πολεμούν, πως να μισούν, πως να εκμεταλλεύονται και πως να σκοτώνουν! Κι αυτοί, ως καλοί μαθητές, γίναν αντάξιοι των δασκάλων τους. Εδώ και μισό αιώνα, από τότε που αποφάσισαν ότι δεν θέλουν λευκά αφεντικά πάνω από το κεφάλι τους, η Αφρική έχει γίνει μια αληθινη αρένα με μονομάχους, με θεατές, με χορηγούς, με άγρια θηρία και οπωσδήποτε... αυτοκράτορα!

Σε ό,τι αφορά στην Κένυα, έμαθαν πολύ καλά πως να χειρίζονται τα όπλα. Τα καλάσνικοφ και την πολιτική! Κυρίως το δεύτερο. Με αποικιοκρατικές αρχές του τύπου “διαίρει και βασίλευε” έχει καταπατηθεί κάθε άξια, κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με διαστρέβλωση των δεδομένων της καθημερινότητας – πράγμα εύκολο για τα εκατομμύρια των αγράμματων πολιτών, με την παρέμβαση ξένων δυνάμεων όπως η Αιθιοπία, η Σομαλία ή οι Η.Π.Α. με τον “ανένδοτο” του Μπους, που επιτέλους διαφαίνεται να φτάνει στο τέλος του... Ε, τώρα, αντιστοιχίστε μόνοι σας τους προαναφερθέντες “ρόλους”...

Όμως, τα ίδια δεν έγιναν στην Λιβερία; Την Ακτή Ελεφαντοστού; Την Ρουάντα; Την Μποτσουάνα; Το Τσαντ; Το Σουδάν... ή την πάλαι ποτέ Νοτιαφρικάνικη Ένωση και το Κονγκό παλαιότερα, με τις “ιστορικές” παρεμβάσεις της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ ; Η διεθνής νομιμότητα, αποτελεί άγνωστη έννοια και είναι κρίμα, διότι η Αφρική διαθέτει αμέτρητες δυνατότητες ανάπτυξης και μυαλά τα οποία λείπουν από τον “ανεπτυγμένο” κόσμο.

Δεν θα αναφερθώ σε αίτια και πιθανές τους προεκτάσεις ή σε στατιστικά στοιχεία και στην ανθρωπογεωγραφία της Κένυα. Τα πράγματα πλέον, λόγω της διάστασης του προβλήματος και της έκτασης των γεγονότων έχουν γίνει λίγο-πολύ γνωστά. Η Κυβέρνηση Κιμπάκι εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την εξουσία. Εκμεταλεύτηκε φυλετικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και περιφερειακές διαφορές και τις έφερε στο προσκήνιο, σε μια απελπισμένη της προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των αντιγραφών.

Από εκεί και πέρα, τα χειρότερα ακολουθούν. Ενδεχομένως, η κατάσταση στην Κένυα αποβεί καίριο πλήγμα στην περαιτέρω ανάπτυξη και εν συνεχεία αξιοπιστία της Αφρικανικής Ένωσης μέσα στο διεθνές γίγνεσθαι, καταδικάζοντας ακόμη μια φορά τον Κενυατικό πληθυσμό και κατά προέκταση, ολόκληρο τον Αφρικανικό πληθυσμό και ανεξάρτητα από εθνοτικές ή θρησκευτικές ή άλλες διαφορές, στον πάτο της διεθνούς διαστρωμάτωσης.

Για τον φτωχό αγράμματο αγρότη στη Κένυα, ή τον νεαρό άνεργο, ή τα ξυπόλητα παιδιά που ζητιανεύουν στον δρόμο ή για εκείνον τον άγνωστο Κενυάτη που μού ζήτησε να του αγοράσω ένα πακέτο τσιγάρα και εγώ αρνήθηκα(!) από φόβο(;) ή βλακεία(;), ναι, είναι θέμα τιμής φυλετικής ή θρησκευτικής, ή κοινωνικής.

Για τον δυτικό κόσμο, αποτελεί μια ακόμη εμπορική ευκαιρία που δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη!

Αν έχουμε κάτι χρήσιμο να δώσουμε στους Αφρικανούς, αυτό είναι η ιστορία μας και οι αγώνες μας για μια καλλίτερη ζωή. Οι Αφρικανοί δεν έχουν ανάγκη τον κακό μας εαυτό. Αν δεν μπορούμε να τους δώσουμε αυτό το ελάχιστο που οφείλουμε ως μέλη μιας ευρύτερης και δημοκρατικής κοινωνίας των πολιτών, ας στους αφήσουμε στην ησυχία τους. Θα τον βρουν τον δρόμο τους.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

Looking for Participants & Coordinators for the Project Follow the Women

Dear SWYers All around the World,

I hope everyone doing fine all and has made a good start to 2008. I am writing this email because one of the projects I have also involved in 2005 and planning to involve this year as well is looking for both participants for the present participating countries, also trying to enlarge the project with the participation of new countries. And I believe with the help of you, maybe directly you or via the networks you all have all over the world we can have newcomers in this amazing project which is as exciting as SWY, a great chance for all the women who are tired to watch news about war and who can finally get a way to do something, to contribute to the peace process.

You all can get detail information from the website of the project which is http://www.followthewomen.com/Just to give you a brief info: FOLLOW THE WOMEN is an international movement comprised of approximately 300 ordinary women, from as many as 30 different countries, who support peace and an end to violence in the Middle East. There has never been a greater need for the women of the world to work together for a more peaceful present and future.

The aims of FOLLOW THE WOMEN are to:raise awareness of how the current situation in the Middle East affects the lives of women and children in the region,show solidarity towards women in the region, increase support networks between women all around the world,bring an end to violence and suffering in the region.In order to work towards achieving these aims, FOLLOW THE WOMEN organized three cycle rides, and is currently preparing for the fourth ride to be held in 2008.

In April 2004, the first ride was across Lebanon, Syria and Jordan. In September 2005, the second bicycle ride took place from Beirut to Damascus to Amman and finally into Ramallah, Palestine. In April 2007, cycling began in Syria, continuing into Lebanon, Jordan and Palestine.

For more info please visit the website. Or you can ask me any unclear points or to Dear Detta who is the main coordinator of the project.The list below shows the already participating countries and anyone from those countries may contact with the coordinators listed below-if any email doesn’t work, please contact me-, for the countries which are not on the list-THIS IS VERY IMPORTANT FOR THE PROJECT- we are looking for NEW coordinators and NEW participants for NEW COUNTRIES.

Please as SWYers help us both in distributing this information and getting new countries involved into the project.If we want to inherent a better world to our children I do believe we all should be doing something for the problems in the world. If you feel really unhappy not being able to do something about the situation in middle east, if you say enough to bloody wars and assassinations, attacks to people, here is a chance to do something. I believe every small step means something and can create a domino effect first by making people more conscious to world issues than encouraging them to react against them.If any of you can participate I will be so happy to see you in FTW 2008.

The ride this year will be held in 30th April-11th May, starting in Beirut, finishing on the Palestinian/Jordanian border.Like SWY, FTW was one of the best projects I had a chance to involve. If you have a small chance to come please do not hesitate, you will understand me better after FTW.Thanks for your support in advance.

Best Wishes to you all and Greetings from Istanbul

SWY 17-Turkiye

Zeynep Korkunc

CountryCoordinator

Email addresses:

Algeria

Lakhar Sabgag

ksabgag@yahoo.fr

Argentina

Mariana Ballestero

ballestero@hotmail.com

Australia