Η συγγραφή και δημοσίευση αυτής μου της ανάρτησης, έρχεται έπειτα από απουσία αρκετών ημερών, όχι γιατί δεν γνώριζα ή δεν είχα τίποτα να πω αλλά, γιατί σε αντίθεση με τους πολιτικούς μας, εμείς οι απλοί πολίτες και πρέπει και θέλουμε και έχουμε την ανάγκη να εργαζόμαστε. Επομένως, και λόγω αυτής της απουσίας, ίσως η περιγραφή των σκέψεών μου να έχει μεγάλη έκταση…
Από που να ξεκινήσω, πως να συνεχίσω και που να καταλήξω; Ας πούμε, από τα εξωτερικά. Τη στιγμή που Μπους και Σαρκοζύ έκλειναν συμφωνίες εκατομμυρίων προς όφελος των χωρών τους στη Μέση Ανατολή, ο... “δικός μας” το έσκαγε στην Ινδία για να κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο για την έκθετη κυβέρνησή του. Και όχι μόνον αυτό! ... Επειδή όμως, η εξωτερική πολιτική, δεν είναι ένα θέμα που ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να ασχολείται σταματώ εδώ. Σημειώνω το γεγονός και μόνο.
Η πράξη αυτή του Πρωθυπουργού, δηλώνει αν μη τι άλλο ενοχή – έστω κι αν στην Βουλή φωνασκούσε για να μας πείσει για το αντίθετο – και σκιαγραφεί με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο την σήψη του πολιτικού μας συστήματος διακυβέρνησης, της πολιτικής μας σκέψης και κατά συνέπεια των πολιτικών επιδιώξεων των συντηρητικών δυνάμεων της χώρας μας που απ' ό,τι φαίνεται επηρεάζουν ακόμη ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η ευθύνη είναι συλλογική. Δεν κάνουμε κακό στους άλλους. Κάνουμε κακό στον εαυτό μας! Σε λίγο, θα φτάσουμε να πιστεύουμε το ψέμμα μέσα στο οποίο επιλέξαμε να ζούμε. Αυτό δείχνουν οι... “δημοσκοπήσεις”.
Δεν φταίνε μόνο οι Καραμανλής – Παπανδρέου. Ευθύνη φέρουν όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας. Ευθύνη φέρουν όλοι οι έως τώρα εκπρόσωποι της “κοινωνίας των πολιτών”, είτε γιατί κάνουν, είτε γιατί δεν κάνουν απολύτως τίποτα! Εμείς από την άλλη, πείθουμε τον εαυτό μας ότι δεν φταίμε καθόλου. Όταν όμως, έρθει εκείνη η στιγμή... τότε εμείς θα τρέξουμε να κολλήσουμε τις αφίσες τους. Εμείς θα γεμίζουμε τα εκλογικά τους γραφεία. Και τελικά, την τελευταία Κυριακή, θα επιβεβαιώσουμε την καλή μας πίστη και την ορθότητα των ιδεών μας και των επιλογών μας, με την στήριξη του ενός ή του άλλου ψηφοδελτίου! Για ποιά Δεξιά και για ποιά Αριστερά γίνεται τόσος πολύς λόγος;
Θα επιβεβαιώσουμε και θα στηρίξουμε την κυριαρχία ενός συστήματος διακυβέρνησης, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ο εχθρός μας!
Κάθε φορά, θα πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον πατριωτισμό των Ελλήνων – πάντα κάποιων λίγων – που αντέχουν το βάρος της ευθύνης και “πέφτουν υπέρ πίστεως και πατρίδος”, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι κάνουν ταξίδια αναψυχής;
Αφορμή γι' αυτή μου την τοποθέτηση, αποτελεί η ανάρτηση υπό τον τίτλο “Από που πάμε για την Αλλαγή” και το σχόλιο το οποίο έκανα (και τα δύο μπορείτε να τα διαβάσετε στο blog: http://almalibre13.wordpress.com). Είναι ένα πολύ όμορφο και εύστοχο κείμενο – που αν εξαιρέσεις την αγωνία του γράφοντος για τον πολιτικό του χώρο, κάτι που είναι και θεμιτό και κατανοητό – εκφράζει μία γενικότερη αγωνία, την οποία και πρέπει να την λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.
Στο σχόλιό μου, κάνω λόγο για “ανατροπή”. Δε εννοώ ασφαλώς “επανάσταση”... για να προλάβω τον όποιο κακόπιστο αναγνώστη. Εννοώ όμως την ανατροπή όλων των δεδομένων, κάθε είδους, σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε ενασχόληση της δημόσιας ζωής, με σεβασμό στις όποιες αξίες – όσες ακόμη έχουν απομείνει – μιας κοινωνίας που αδικείται αφού, κάποιοι λίγοι τυχάρπαστοι σε διάφορους χώρους... πολιτικούς, κοινωνικούς, εκκλησιαστικούς, μορφωτικούς, καλλιτεχνικούς κλπ... καταφέρνουν να επιβιώνουν και να παρεμβαίνουν αποφασιστικά και δίχως άλλο αρνητικά, στους όρους της κοινωνικής μας εξέλιξης. Ας βγάλουμε από το μυαλό μας τα σενάρια της όποιας συνωμοσίας!
Ο κακός μας εαυτός φταίει!
Στα πέντε κείμενα Γενικής Πολιτικής που παρουσιάζονται εδώ στο blog μου, νομίζω περιγράφονται με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο οι σκέψεις μου για τα καθημερινά και οι πόθοι μου για μία κοινωνία ανθρώπινη, δίκαιη, μία κοινωνία των ίσων ευκαιριών... η οποία, σίγουρα δεν θα είναι “αγγελικά πλασμένη”, θα είναι όμως ορατά τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά!
Τουλάχιστον για σήμερα, δεν έχω καθόλου την διάθεση να χρησιμοποιήσω καταγγελτικό λόγο. Το μέλλον μάς επιφυλάσσει πολλές ευκαιρίες για κρίσεις και επικρίσεις. Το γεγονός ότι σιγά-σιγά όλοι οι πολίτες, ο ένας μετά τον άλλον, αρχίζουν να παραδέχονται πως αυτό το νοσηρό πολιτικό κλίμα το οποίο βιώνουμε, δεν πρέπει να συνεχίζεται και πως όλοι μας θα πρέπει να συνδράμουμε την προσπάθεια αλλαγής αυτής της κατάστασης, είναι ένα αισιόδοξο βήμα προς τα μπρος.
Η οργή και η αηδία που νιώθουμε, πλέον ξεχειλίζουν. Τα πλοκάμια της διαφθοράς ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας και σπεύδουν να μας πνίξουν. Ασφαλώς και είναι παράδοξο ότι κάποιοι μιλούν για την διαφθορά και ως άλλοι “Αρτέμης Μάτσας” δείχνουν ο ένα τον άλλον ως υπαίτιο, αλλά εντάξει... είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού...
Η ζωή μας όμως, δεν είναι παιχνίδι! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας αντιμετωπίζει ως ηλίθιους! Η “ανατροπή” θα πρέπει να γίνει βίωμα και πράξη όλων μας, σε όποιον κοινωνικό ή επαγγελματικό ή πολιτικό χώρο και αν κινούμαστε. Δεν μπορούν ιδεολογίες και πρακτικές να παραμένουν στάσιμες, όταν όλα γύρω μας κινούνται σε ξέφρενους ρυθμούς.
Θα πρέπει να συμφωνήσουμε και να αποφασίσουμε για ένα άλλο σύστημα διακυβέρνησης, σε ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης, απαλλαγμένο από πάθη και προκαταλήψεις του παρελθόντος και του παρόντος!
Θα πρέπει να βρούμε νέες αξίες για να καλύψουμε αυτό το έλλειμμα που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, να δώσουμε σάρκα και οστά σε αυτές τις αξίες και να παραδώσουμε στους “επόμενους” οράματα και στόχους που θα είναι εφικτά και δεν θα περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της εικονικής πραγματικότητας, σαν κι αυτόν που διαπερνά την καθημερινότητά μας.
Πολύ σύντομα θα κληθούμε να επιλέξουμε εκείνους που θα ηγηθούν αυτής της διαδικασίας και δεν αναφέρομαι μόνον στην όποια εκλογική διαδικασία. Η επιλογή, είναι πολύ κρίσιμο θέμα. Αν δεν προσέξουμε, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι η διατήρηση των ίδιων προσώπων στην εξουσία άρα και την διατήρηση αυτού του τόσο ξεπερασμένου και μάλλον επικίνδυνου συστήματος διακυβέρνησης.
Ακόμη και τότε, στην επόμενη εκλογική διαδικασία δηλαδή, το δίλημμα δεξιά ή αριστερά, θα είναι ένα ψεύτικο δίλημμα!
Θα είναι ψεύτικο το δίλημμα Παπανδρέου ή Καραμανλής.
Το ζητούμενο αυτή τη φορά, είναι η πολιτική μας και κοινωνική μας επιβίωση. Και αυτό θα λυθεί αν κάποιους τους στείλουμε στο σπίτι τους και αν κάποιες ιδέες και σκέψεις, ιδεολογίες και ιδεολογήματα θα αναφέρονται μόνον σε κάποια ξεχασμένα και σκονισμένα βιβλία.
Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω το εξής: Η ελληνική κοινωνία, ανέκαθεν ήταν προοδευτική κα φιλελεύθερη αν όχι και τόσο ριζοσπαστική όσο θα έπρεπε. Στα δέκα βήματα τα επτά ήταν μπροστά και τα υπόλοιπα τρία, προς τα πίσω! Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα ναι μεν την εξέλιξη όχι όμως στον βαθμό που κάποιες άλλες κοινωνίες προχώρησαν. Και μιας και αναφέρομαι στον “φιλελευθερισμό”, δεν εννοώ τον τραβεστί φιλελευθερισμό που προσπαθεί να εφαρμόσει (γιατί ούτε αυτό δεν μπορεί να καταφέρει καλά) η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας!
Φιλελευθερισμός είναι οι ιδιωτικοποιήσεις και η στήριξη των δυνάμεων και των δεξιοτήτων του πολίτη. Δεν είναι φιλελευθερισμός το ξεπούλημα του Εθνικού πλούτου.
Είναι φιλελευθερισμός ο διάλογος, δεν είναι φιλελευθερισμός ο μονόλογος.
Η ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής είναι φιλελευθερισμός. Δεν είναι φιλελευθερισμός η περιθωριοποίηση των κοινωνικά ασθενέστερων.
Είναι φιλελευθερισμός η διαρκής αναζήτηση νέων δεδομένων για την προσωπική και συλλογική ανάπτυξη και εξέλιξη. Δεν είναι φιλελευθερισμός ο συντηρητισμός.
Είναι φιλελευθερισμός η διαφάνεια. Δεν είναι φιλελευθερισμός τα σκάνδαλα και η διαφθορά
Φιλελευθερισμός σημαίνει, η Δημόσια Διοίκηση να εργάζεται στην υπηρεσία του πολίτη και όχι να είναι ο δυνάστης του.
Φιλελευθερισμός σημαίνει, να υπερασπίζεις τα εθνικά σου δίκαια σε συνάρτηση με την εξέλιξη των γενικότερων πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων. Δεν είναι φιλελευθερισμός η εγκατάλειψη της μάχης, το “κρυφτό” και οι “κουμπαριές”.
Φιλελευθερισμός είναι η σύνθεση των απόψεων και των προτάσεων και δεν είναι φιλελευθερισμός η πίστη σε χρώματα και παρατάξεις.
Τελικά, φιλελευθερισμός είναι να πιστεύεις πως όλοι είναι σημαντικοί και όλοι θα πρέπει να απολαμβάνουν τα οφέλη των κοινών μας αγώνων και προσπαθειών.
Τώρα, αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν ρομαντικά ή ουτοπικά, ας μας πείσουν εκείνοι οι οποίοι συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν, με την δήθεν “επανίδρυση του κράτους”, με την “αναγκαιότητα” της “ αριστερής στροφής” και για την αξία της “φιλελεύθερης” αριστεράς, ότι εμείς κάνουμε λάθος και όχι αυτοί!
Τέλος, θα ήθελα να απαντήσω στο ερώτημα των “βολεμένων” για προτάσεις, το εξής: Θα έρθει και η ώρα των προτάσεων. Κάθε τι έχει τον χρόνο του. Και ο χρόνος, μετράει αντίστροφα για όλους αυτούς. Η εθελοντική απουσία τους από την πολιτική ζωή του τόπου, θα είναι η ελάχιστη προσφορά που θα μπορούσαν να κάνουν προς μια κοινωνία, που αξίζει καλλίτερα!
Από που να ξεκινήσω, πως να συνεχίσω και που να καταλήξω; Ας πούμε, από τα εξωτερικά. Τη στιγμή που Μπους και Σαρκοζύ έκλειναν συμφωνίες εκατομμυρίων προς όφελος των χωρών τους στη Μέση Ανατολή, ο... “δικός μας” το έσκαγε στην Ινδία για να κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο για την έκθετη κυβέρνησή του. Και όχι μόνον αυτό! ... Επειδή όμως, η εξωτερική πολιτική, δεν είναι ένα θέμα που ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να ασχολείται σταματώ εδώ. Σημειώνω το γεγονός και μόνο.
Η πράξη αυτή του Πρωθυπουργού, δηλώνει αν μη τι άλλο ενοχή – έστω κι αν στην Βουλή φωνασκούσε για να μας πείσει για το αντίθετο – και σκιαγραφεί με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο την σήψη του πολιτικού μας συστήματος διακυβέρνησης, της πολιτικής μας σκέψης και κατά συνέπεια των πολιτικών επιδιώξεων των συντηρητικών δυνάμεων της χώρας μας που απ' ό,τι φαίνεται επηρεάζουν ακόμη ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η ευθύνη είναι συλλογική. Δεν κάνουμε κακό στους άλλους. Κάνουμε κακό στον εαυτό μας! Σε λίγο, θα φτάσουμε να πιστεύουμε το ψέμμα μέσα στο οποίο επιλέξαμε να ζούμε. Αυτό δείχνουν οι... “δημοσκοπήσεις”.
Δεν φταίνε μόνο οι Καραμανλής – Παπανδρέου. Ευθύνη φέρουν όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας. Ευθύνη φέρουν όλοι οι έως τώρα εκπρόσωποι της “κοινωνίας των πολιτών”, είτε γιατί κάνουν, είτε γιατί δεν κάνουν απολύτως τίποτα! Εμείς από την άλλη, πείθουμε τον εαυτό μας ότι δεν φταίμε καθόλου. Όταν όμως, έρθει εκείνη η στιγμή... τότε εμείς θα τρέξουμε να κολλήσουμε τις αφίσες τους. Εμείς θα γεμίζουμε τα εκλογικά τους γραφεία. Και τελικά, την τελευταία Κυριακή, θα επιβεβαιώσουμε την καλή μας πίστη και την ορθότητα των ιδεών μας και των επιλογών μας, με την στήριξη του ενός ή του άλλου ψηφοδελτίου! Για ποιά Δεξιά και για ποιά Αριστερά γίνεται τόσος πολύς λόγος;
Θα επιβεβαιώσουμε και θα στηρίξουμε την κυριαρχία ενός συστήματος διακυβέρνησης, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ο εχθρός μας!
Κάθε φορά, θα πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον πατριωτισμό των Ελλήνων – πάντα κάποιων λίγων – που αντέχουν το βάρος της ευθύνης και “πέφτουν υπέρ πίστεως και πατρίδος”, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι κάνουν ταξίδια αναψυχής;
Αφορμή γι' αυτή μου την τοποθέτηση, αποτελεί η ανάρτηση υπό τον τίτλο “Από που πάμε για την Αλλαγή” και το σχόλιο το οποίο έκανα (και τα δύο μπορείτε να τα διαβάσετε στο blog: http://almalibre13.wordpress.com). Είναι ένα πολύ όμορφο και εύστοχο κείμενο – που αν εξαιρέσεις την αγωνία του γράφοντος για τον πολιτικό του χώρο, κάτι που είναι και θεμιτό και κατανοητό – εκφράζει μία γενικότερη αγωνία, την οποία και πρέπει να την λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.
Στο σχόλιό μου, κάνω λόγο για “ανατροπή”. Δε εννοώ ασφαλώς “επανάσταση”... για να προλάβω τον όποιο κακόπιστο αναγνώστη. Εννοώ όμως την ανατροπή όλων των δεδομένων, κάθε είδους, σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε ενασχόληση της δημόσιας ζωής, με σεβασμό στις όποιες αξίες – όσες ακόμη έχουν απομείνει – μιας κοινωνίας που αδικείται αφού, κάποιοι λίγοι τυχάρπαστοι σε διάφορους χώρους... πολιτικούς, κοινωνικούς, εκκλησιαστικούς, μορφωτικούς, καλλιτεχνικούς κλπ... καταφέρνουν να επιβιώνουν και να παρεμβαίνουν αποφασιστικά και δίχως άλλο αρνητικά, στους όρους της κοινωνικής μας εξέλιξης. Ας βγάλουμε από το μυαλό μας τα σενάρια της όποιας συνωμοσίας!
Ο κακός μας εαυτός φταίει!
Στα πέντε κείμενα Γενικής Πολιτικής που παρουσιάζονται εδώ στο blog μου, νομίζω περιγράφονται με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο οι σκέψεις μου για τα καθημερινά και οι πόθοι μου για μία κοινωνία ανθρώπινη, δίκαιη, μία κοινωνία των ίσων ευκαιριών... η οποία, σίγουρα δεν θα είναι “αγγελικά πλασμένη”, θα είναι όμως ορατά τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά!
@
Τουλάχιστον για σήμερα, δεν έχω καθόλου την διάθεση να χρησιμοποιήσω καταγγελτικό λόγο. Το μέλλον μάς επιφυλάσσει πολλές ευκαιρίες για κρίσεις και επικρίσεις. Το γεγονός ότι σιγά-σιγά όλοι οι πολίτες, ο ένας μετά τον άλλον, αρχίζουν να παραδέχονται πως αυτό το νοσηρό πολιτικό κλίμα το οποίο βιώνουμε, δεν πρέπει να συνεχίζεται και πως όλοι μας θα πρέπει να συνδράμουμε την προσπάθεια αλλαγής αυτής της κατάστασης, είναι ένα αισιόδοξο βήμα προς τα μπρος.
Η οργή και η αηδία που νιώθουμε, πλέον ξεχειλίζουν. Τα πλοκάμια της διαφθοράς ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας και σπεύδουν να μας πνίξουν. Ασφαλώς και είναι παράδοξο ότι κάποιοι μιλούν για την διαφθορά και ως άλλοι “Αρτέμης Μάτσας” δείχνουν ο ένα τον άλλον ως υπαίτιο, αλλά εντάξει... είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού...
Η ζωή μας όμως, δεν είναι παιχνίδι! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας αντιμετωπίζει ως ηλίθιους! Η “ανατροπή” θα πρέπει να γίνει βίωμα και πράξη όλων μας, σε όποιον κοινωνικό ή επαγγελματικό ή πολιτικό χώρο και αν κινούμαστε. Δεν μπορούν ιδεολογίες και πρακτικές να παραμένουν στάσιμες, όταν όλα γύρω μας κινούνται σε ξέφρενους ρυθμούς.
Θα πρέπει να συμφωνήσουμε και να αποφασίσουμε για ένα άλλο σύστημα διακυβέρνησης, σε ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης, απαλλαγμένο από πάθη και προκαταλήψεις του παρελθόντος και του παρόντος!
Θα πρέπει να βρούμε νέες αξίες για να καλύψουμε αυτό το έλλειμμα που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, να δώσουμε σάρκα και οστά σε αυτές τις αξίες και να παραδώσουμε στους “επόμενους” οράματα και στόχους που θα είναι εφικτά και δεν θα περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της εικονικής πραγματικότητας, σαν κι αυτόν που διαπερνά την καθημερινότητά μας.
Πολύ σύντομα θα κληθούμε να επιλέξουμε εκείνους που θα ηγηθούν αυτής της διαδικασίας και δεν αναφέρομαι μόνον στην όποια εκλογική διαδικασία. Η επιλογή, είναι πολύ κρίσιμο θέμα. Αν δεν προσέξουμε, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι η διατήρηση των ίδιων προσώπων στην εξουσία άρα και την διατήρηση αυτού του τόσο ξεπερασμένου και μάλλον επικίνδυνου συστήματος διακυβέρνησης.
Ακόμη και τότε, στην επόμενη εκλογική διαδικασία δηλαδή, το δίλημμα δεξιά ή αριστερά, θα είναι ένα ψεύτικο δίλημμα!
Θα είναι ψεύτικο το δίλημμα Παπανδρέου ή Καραμανλής.
Το ζητούμενο αυτή τη φορά, είναι η πολιτική μας και κοινωνική μας επιβίωση. Και αυτό θα λυθεί αν κάποιους τους στείλουμε στο σπίτι τους και αν κάποιες ιδέες και σκέψεις, ιδεολογίες και ιδεολογήματα θα αναφέρονται μόνον σε κάποια ξεχασμένα και σκονισμένα βιβλία.
Στο σημείο αυτό θέλω να σημειώσω το εξής: Η ελληνική κοινωνία, ανέκαθεν ήταν προοδευτική κα φιλελεύθερη αν όχι και τόσο ριζοσπαστική όσο θα έπρεπε. Στα δέκα βήματα τα επτά ήταν μπροστά και τα υπόλοιπα τρία, προς τα πίσω! Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα ναι μεν την εξέλιξη όχι όμως στον βαθμό που κάποιες άλλες κοινωνίες προχώρησαν. Και μιας και αναφέρομαι στον “φιλελευθερισμό”, δεν εννοώ τον τραβεστί φιλελευθερισμό που προσπαθεί να εφαρμόσει (γιατί ούτε αυτό δεν μπορεί να καταφέρει καλά) η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας!
Φιλελευθερισμός είναι οι ιδιωτικοποιήσεις και η στήριξη των δυνάμεων και των δεξιοτήτων του πολίτη. Δεν είναι φιλελευθερισμός το ξεπούλημα του Εθνικού πλούτου.
Είναι φιλελευθερισμός ο διάλογος, δεν είναι φιλελευθερισμός ο μονόλογος.
Η ανάπτυξη κοινωνικής πολιτικής είναι φιλελευθερισμός. Δεν είναι φιλελευθερισμός η περιθωριοποίηση των κοινωνικά ασθενέστερων.
Είναι φιλελευθερισμός η διαρκής αναζήτηση νέων δεδομένων για την προσωπική και συλλογική ανάπτυξη και εξέλιξη. Δεν είναι φιλελευθερισμός ο συντηρητισμός.
Είναι φιλελευθερισμός η διαφάνεια. Δεν είναι φιλελευθερισμός τα σκάνδαλα και η διαφθορά
Φιλελευθερισμός σημαίνει, η Δημόσια Διοίκηση να εργάζεται στην υπηρεσία του πολίτη και όχι να είναι ο δυνάστης του.
Φιλελευθερισμός σημαίνει, να υπερασπίζεις τα εθνικά σου δίκαια σε συνάρτηση με την εξέλιξη των γενικότερων πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων. Δεν είναι φιλελευθερισμός η εγκατάλειψη της μάχης, το “κρυφτό” και οι “κουμπαριές”.
Φιλελευθερισμός είναι η σύνθεση των απόψεων και των προτάσεων και δεν είναι φιλελευθερισμός η πίστη σε χρώματα και παρατάξεις.
Τελικά, φιλελευθερισμός είναι να πιστεύεις πως όλοι είναι σημαντικοί και όλοι θα πρέπει να απολαμβάνουν τα οφέλη των κοινών μας αγώνων και προσπαθειών.
Τώρα, αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν ρομαντικά ή ουτοπικά, ας μας πείσουν εκείνοι οι οποίοι συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν, με την δήθεν “επανίδρυση του κράτους”, με την “αναγκαιότητα” της “ αριστερής στροφής” και για την αξία της “φιλελεύθερης” αριστεράς, ότι εμείς κάνουμε λάθος και όχι αυτοί!
Τέλος, θα ήθελα να απαντήσω στο ερώτημα των “βολεμένων” για προτάσεις, το εξής: Θα έρθει και η ώρα των προτάσεων. Κάθε τι έχει τον χρόνο του. Και ο χρόνος, μετράει αντίστροφα για όλους αυτούς. Η εθελοντική απουσία τους από την πολιτική ζωή του τόπου, θα είναι η ελάχιστη προσφορά που θα μπορούσαν να κάνουν προς μια κοινωνία, που αξίζει καλλίτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου