... αποδεικνύεται καθημερινά πολύ πιο έξυπνος, πολύ πιο παραγωγικός, πολύ πιο ευέλικτος και πολύ πιο χρήσιμος κοινωνικά από τα περισσότερα περισπούδαστα εβραιομαθή golden boys των τραπεζών μας! Μην σας κάνει εντύπωση. Είναι αλήθεια αυτό διότι, αν και παράνομη η όποια οικονομική συναλλαγή, οι όροι είναι σαφείς και γνωστοί και στα δύο ενδιαφερόμενα μέρη τα οποία δεσμεύονται με συγκεκριμένες απαιτήσεις και υποχρεώσεις ανάλογα με τον ρόλο τους.
Σήμερα, γιορτάζουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, γεγονός με σπουδαίο και έντονο - κυρίως - συμβολισμό που αποτελεί για όλους εμάς τους νεότερους παράδειγμα αντίδρασης στην πίεση και τον εξαναγκασμό, διεκδίκησης δικαιωμάτων και ελευθεριών, κοινωνικής ενεργητικότητας-παρέμβασης, και πραγματικού ανθρώπινου ενδιαφέροντος... μεταξύ άλλων, πρωτίστως δε για την κοινωνία μας, το σύνολο που μας περιβάλλει και κατά δεύτερον για εμάς τους ίδιους ως μονάδες, πάντα όμως μέσα στα πλαίσια αυτού του ίδιου κοινωνικού συνόλου. Δεν έχει σημασία αν η γενιά του Πολυτεχνείου είναι αυτή που στην συνέχεια απέτυχε και διέψευσε οράματα, αγώνες και ελπίδες ενός ολόκληρου λαού.
Πέρασαν 35 χρόνια από τότε. Και πολλά και λίγα. Εξαρτάται από ποια πλευρά "βλέπει" κανείς τα πράγματα και κατά πόσο κοντά ή μακρυά θέτει εαυτόν απέναντι σ΄ ένα ιστορικό γεγονός σαν αυτό του Νοέμβρη του 1973.
Δεν νομίζω να υπάρξει κανείς από τους αγαπητούς πιθανούς αναγνώστες αυτής της ανάρτησης που διαφωνήσει μαζί μου στον ισχυρισμό ότι η κάθε εποχή έχει τα δικά της προβλήματα, τα δικά της δεδομένα και την δική της διαμορφωμένη πραγματικότητα, βασισμένη σε πραγματικά στοιχεία / ανάγκες / προβληματισμούς κ.λπ. Εξάλλου, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι εκείνος που ουσιαστικά δίνει σχήμα και μορφή σε αυτήν την πραγματικότητα κάθε φορά. Έτσι, ενώ έχουμε την αίσθηση ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - προσπαθώντας να βρούμε ομοιότητες και διαφορές, η αλήθεια βρίσκεται εκεί που "συνήθως" δεν "ψάχνουμε". Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε αλήθεια αν κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά; ... Και η επταετία ήταν το αποτέλεσμα τέτοιων επαναλαμβανόμενων πολιτικών λαθών. Εσκεμμένων ή μη.
@
Όμως, με συγχωρείτε γι' αυτόν τον πολύ μακρύ πρόλογο. Δεν ήταν μέσα στις προθέσεις μου κι ούτε έχω σκοπό ν' αναφερθώ στην Ιστορία, σε πρόσωπα ή σε γεγονότα. Ούτε και θα προσπαθήσω να μεταδώσω κανένα απολύτως μήνυμα. Αυτό που με απασχολεί είναι η σημερινή πραγματικότητα! Η δική μας καθημερινότητα! Και η δική μας καθημερινότητα σήμερα, έχει μία άλλου είδους δικτατορία πολλή πιο επικίνδυνη, αδίστακτη και σε πολλές περιπτώσεις; Παρανοϊκή!
Πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή και εμείς, ως απλοί πολίτες, και ο πολιτικός μας κόσμος, διότι τα τελευταία χρόνια συντελείται πίσω από κουρτίνες, σταδιακά και με σχέδιο η ανατροπή του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας μας!
Αναφέρομαι ασφαλώς σε τράπεζες, εισπρακτικές εταιρείες και όλο αυτό το συνονθύλευμα φασιστοειδών, που προσπάθησαν και προσπαθούν παντοιοτρόπως να εμπλακούν στην διαχείριση των πολιτικών και κοινωνικών μας τεκταινομένων παραβλέποντας την κοινά (από εμάς) συμφωνημένη και εξασκούμενη νομιμότητα! Τα κατάφεραν! Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σχεδόν παντού!
- Ποιά κυβέρνηση σήμερα, τουλάχιστον, στον λεγόμενο δυτικό κόσμο έχει την δύναμη επιβολής αντιμέτρων με σκοπό τον περιορισμό αυτής της αλλοπρόσαλλης δύναμης, της συσσωρευμένης οικονομικής δύναμης των τραπεζών και των τραπεζιτών που αφαιρεί εκ των πραγμάτων κοινωνική και πολιτική δύναμη από τα χέρια των πολιτών;
- Γιατί σήμερα βιώνουμε μια τεχνητή και ανήθικη επιβεβλημένη κρίση, δίχως να έχουμε πολλές επιλογές εξόδου; Διότι πάρα πολύ απλά οι πολίτες και κατ' επέκταση οι κυβερνήσεις μας μάλλον μοιάζουμε αδύναμοι στην εξεύρεση λύσεων που θα μας βοηθήσουν στην οικονομική μας και κατά προέκταση κοινωνική μας ανάπτυξη!
Μπορεί όλα αυτά να φαντάζουν υπερβολικά... όμως, σκεφτείτε το λίγο. Αυτή τη στιγμή - ουσιαστικά - έχουμε δύο πόλους εξουσίας: α) Το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης (κυβέρνηση, αντιπολίτευση κ.λπ.) και β) Το τραπεζικό σύστημα "ρύθμισης" της αγοράς και της οικονομίας (επιχειρήσεις, νοικοκυριά, εκκλησία κ.λπ.). Πόλοι παράλληλοι που ακροβατούν και αναμετρώνται εις βάρος της κοινωνικής μας ανοχής.
Μπορεί να κάνω λάθος! Όμως, το ζητούμενο δεν είναι αν κάνω εγώ λάθος ή όχι, αλλά το πως θα επιλύσουμε μια αρρωστημένη καθημερινότητα που βουλιάζει στα χρέη και την ανασφάλεια και το μέλλον της επιφυλάσσει μονάχα έναν δρόμο: το μαρασμό.
Ή θα γίνουμε Ζουαζιλάνδη ή θ' αντιδράσουμε όπως οφείλουμε για τον εαυτό μας, για τους γύρω μας αλλά και για νεότερους που έρχονται στην συνέχεια! Δεν αρκεί και μόνο να επισημαίνουμε το γεγονός. Πρέπει και να είμαστε σε θέση ν΄αναλάβουμε την ευθύνη της αντίδρασής μας! Και μάλιστα, η αντίδραση αυτή δεν μπορεί να υπαγορεύεται από τον πανικό κι ούτε να εφαρμόζεται σπασμωδικά. Έτσι είμαι αντίθετος σε κάθε παραίνεση του τύπου: "πάρτε τα λεφτά σας από τις τράπεζες"... όπως γράφτηκε τις τελευταίες ημέρες από αρκετά blogs, διότι κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους του χρήματος ως εμπόρευμα... Αυτά είναι αστεία πράγματα!
Πρέπει να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας και όλους όσους βρίσκονται σε χειρότερη θέση από εμάς με σοβαρότητα, ωριμότητα και αποφασιστικότητα, γιατί μόνον έτσι θα επιβληθεί η κοινωνική και πολιτική υγεία που έχουμε ανάγκη ως χώρα για να προχωρήσουμε... Και σε αυτόν μας τον αγώνα, καλό θα είναι να έχουμε στο μυαλό μας κάτι που έχω διατυπώσει αρκετές φορές: Κάθε Αρχή, κάθε εξουσία θα πρέπει να δικαιολογεί την ύπαρξή της, την λειτουργία της και αναγκαιότητά της. Αν δεν μπορεί να το πράξει αυτό, εμείς ως άνθρωποι και ως πολίτες έχουμε κάθε υποχρέωση ν' αντιδράσουμε με όποιον τρόπο κρίνουμε πιο σωστό, να την πολεμήσουμε και να της αφαιρέσουμε προνόμια και δύναμη και ως εκ τούτου να την καταστήσουμε έκπτωτη με όποιο κόστος... το οποίο πάντοτε είναι πολύ μικρότερο από το αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί!
Κάποια στιγμή, θα πρέπει ν' αναπροσαρμόσουμε και το λεξιλόγιό μας επιτέλους! Οι τράπεζες δεν είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αλλά τοκογλυφικές γιάφκες. Οι εισπρακτικές εταιρείες δεν παρέχουν υπηρεσίες διαχείρισης ληξιπρόθεσμων οφειλών... μάλλον υπηρεσίες "προστασίας" με "νονούς" (προφανώς και "κουμπάρους"), τσιράκια, ρουφιάνους και μπράβους προσφέρουν... απ' ό,τι ακούω και διαβάζω, αφού τα κρούσματα απειλών και άλλων "ευγενικών προσφορών" ολοένα και πληθαίνουν.
Θα μπορούσα να είμαι πιο ευγενικός στις εκφράσεις μου αλλά, όσο το υπάρχον νομικό καθεστώς που διέπει την λειτουργία τους παραμένει απροσδιόριστο και όσο συμπολίτες μας (που δεν είναι απατεώνες) θα πρέπει να υπομένουν εξευτελισμούς και απειλές, νιώθω υποχρεωμένος να εκφράζομαι και να πράττω ανάλογα. Στο κάτω-κάτω, όλοι μας έχουμε χρέη και δεν νομίζω ότι είμαστε κακοπροέραιτοι. Το αντίθετο μάλιστα! Ψάχνουμε να βρούμε έναν τρόπο για να γλυτώσουμε από την εκμετάλευση και όχι για να χαριστούν πραγματικές οφειλές!
Αυτοί οι άνθρωποι, αυτές οι "εταιρείες", αυτό το καταχρηστικό σύστημα πολιτικής, κοινωνικής, θεσμικής και ό,τι άλλο παρέμβασης πρέπει να κυνηγηθεί με κάθε τρόπο και πρώτα-πρώτα πολιτικά και στη συνέχεια με κάθε ένδικο μέσο. Νόμιμα! Και όχι παράνομα όπως πολλές εξ' αυτών επιτυγχάνουν ωφέλη που δεν τους αναλογούν! Έπειτα βλέπουμε... Όμως, είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι. Ας μείνουμε προς το παρόν στα πολιτισμένα.
Αυτό είναι "ανέξοδος λαϊκισμός" αγαπητέ μου Κώστα Καραμανλή; Αν ναι, ρώτησε και τον Πάνο Καμμένο σχετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου