Την περασμένη Παρασκευή, η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» δημοσίευσε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ του Α. Ραβανού, αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στους κόλπους της ελληνικής Κυβέρνησης, με δεδομένη την αδυναμία των όποιων ελεγκτικών μηχανισμών να περιορίσουν την έκταση του πρόσφατου διατροφικού σκανδάλου, που έπληξε και την χώρα μας.
Κατά την προσωπική μου άποψη, δεν μπορούμε να μιλούμε για «ένα ακόμη» διατροφικό σκάνδαλο αλλά, για έγκλημα της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έναντι των πολιτών και των καταναλωτών! … Και όπως σε κάθε έγκλημα, έτσι και σε αυτό υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί και εκτελεστικά όργανα.
Ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και οι επιλογές του! Ο πάντα απών στα δύσκολα, που συνηθίζει να βρίσκεται οπουδήποτε αλλού, εκτός του γραφείου του, όταν καλείται (σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του αξιώματός του) να προτείνει… να δίνει λύσεις!
Εκτελεστικά όργανα; Φώλιας, Βλάχος, Ρουσόπουλος. Με πιστοποιημένη πολιτική ανεπάρκεια, που τους καθιστά επικίνδυνους για την δημόσια υγεία. Είναι αυτή τους η ανεπάρκεια, η πολιτική τους απειρία ή μήπως η αδιαφορία τους, που μας έχει οδηγήσει σε φαινόμενα σήψης της αγοράς και της άλλοτε κοινωνικής μας δυναμικής;
Μπορεί η Κυβέρνηση να μην προκάλεσε το πρόβλημα, όμως, όταν μιλάμε για την υγεία των πολιτών, τότε το πρόβλημα αυτό προσλαμβάνει και πολιτικές προεκτάσεις. Όταν η Πολιτεία δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ασφάλεια των πολιτών-καταναλωτών, τότε, η Πολιτεία αυτή δεν κάνει καλά την δουλειά της!
Όσο κι αν η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τον Ε.Φ.Ε.Τ. ή τον Γ.Γ. Καταναλωτή, δεν μπορεί να κρύψει τις ευθύνες της και τα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά που καθιστούν την διακυβέρνησή της επικίνδυνη για τον τόπο.
Μήπως προχθές τα ΜΑΤ δεν ξυλοκόπησαν τους συνταξιούχους, ακλουθώντας το «παράδειγμα» της Κυβέρνησης Σημίτη, η οποία και προς τιμήν της τότε, αναγνώρισε αυτό της το ολίσθημα;
Με δικαιολογία την «ασύδοτη αγορά», που είναι δικό τους δημιούργημα, και την αδυναμία του οποιουδήποτε να παρέμβει αποτελεσματικά στα όποια φαινόμενα αισχροκέρδειας, σπρώχνουν καθημερινά τους έλληνες πολίτες σε επιλογές β’ και γ’ διαλογής και μάλιστα υπερτιμημένες, με σκοπό – απροκάλυπτα πλέον – την κοινωνική και οικονομική τους εξαθλίωση.
Αυτή ήταν ανέκαθεν η βασική πολιτική επιδίωξη της συντηρητικής παράταξης, που νόμιζε και νομίζει ότι, έτσι θα μπορεί ανενόχλητη και για μεγάλο χρονικό διάστημα, να εκμεταλλεύεται τους πολίτες και την καλή τους πίστη, για να απολαμβάνει αυθαίρετα και καταχρηστικά τα όποια οφέλη από την άσκηση της διακυβέρνησης.
Όμως, το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί περισσότερη κοινωνική αναταραχή, πολλαπλασιασμό των κοινωνικών διαφορών και όξυνση των ανισοτήτων.
Μήπως η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν εκείνη που προκάλεσε και σε πολλές περιπτώσεις δημιούργησε φαινόμενα τύπου Βγενόπουλου, Ζαχόπουλου και «κουμπάρων»; Τι ακριβώς προσπαθεί να επιτύχει ο Κώστας Καραμανλής; Να τιμωρήσει τους έλληνες;
Θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι ένας Πρωθυπουργός του 30%, είναι μειοψηφικός Πρωθυπουργός και μία Κυβέρνηση του 30%, είναι μια Κυβέρνηση δέσμια μίας ή δύο ψήφων και επιρρεπής στην κάθε… «ανοχή».
Αν μη τι άλλο, τα προβλήματα δεν λύνονται έτσι. Και προβλήματα έχουμε πολλά. Προβλήματα διαφάνειας του δημόσιου βίου, προβλήματα στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής, προβλήματα στην εφαρμογή της αναπτυξιακής μας πολιτικής, προβλήματα στα αγροτικά, τον τουρισμό, την απασχόληση, την εκπαίδευση, την υγεία…
Οπωσδήποτε, η Ελλάδα δεν διεκδικεί την αποκλειστικότητα σε τέτοιου είδους καταστάσεις όμως, φτάνει να γυρίσουμε την σκέψη μας στο 2004, για να δούμε σε ποια Ελλάδα ζούσαμε τότε και σε ποια Ελλάδα ζούμε σήμερα!
Η Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή, είναι μία Ελλάδα η οποία δεν επιτυγχάνει και πολύ φοβάμαι πως, εμείς οι πολίτες, θα βρεθούμε «κατηγορούμενοι» και «συνένοχοι» μιας πολιτικής προσέγγισης που στερεί από τους έλληνες, το δικαίωμα στην ποιοτική επιλογή και την ευμάρεια.
Οι «μεταρρυθμίσεις» απέτυχαν πριν καν εφαρμοστούν! Θα έπρεπε ύστερα από 5 χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να έχει ήδη καταλάβει ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά πως αυτή στραβά αρμενίζει.
Οι έλληνες πολίτες εμπιστεύτηκαν τον Κώστα Καραμανλή και στήριξαν τις επιλογές του, δινόντάς του το περιθώριο να δώσει μια νέα ευκαιρία για την πολιτική και κοινωνική μας ανάταση.
Θα έπρεπε – από την πλευρά του – να τιμήσει τουλάχιστον αυτή την εμπιστοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου