2. Ξεκινώντας τον διάλογο

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, αναφέρθηκα συνοπτικά στην σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας και στο πόσο αυτή μας ενοχλεί, λόγω των πολιτικών και κοινωνικών δεδομένων, όπως ακριβώς διαμορφώνονται από την άσκηση της ίδιας της πολιτικής σε όλους τους επιμέρους τομείς που διέπουν την καθημερινότητά μας.

Η αλήθεια είναι πως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες λίγων για το αντίθετο, όλοι μας έχουμε βοηθήσει η κατάσταση αυτή να είναι προβληματική. Επιτρέψαμε να αναρριχηθούν στην εξουσία, την όποια εξουσία (πολιτική, εκκλησιαστική, δικαστική, οικονομική, πνευματική), στοιχεία μη συμβατά με τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίσουν, δηλαδή να κάνουν την ζωή των πολιτών, την ζωή μας, λίγο καλλίτερη.

Προσέξτε! Η κάθε ηγεσία είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη της κοινωνίας που ηγείται. Δεν αντιπροσωπεύει απλά την βούληση των πολιτών. Ούτε βέβαια και εκφράζει κατά περίπτωση πλειοψηφικά ή μειοψηφικά «ρεύματα».

Δυστυχώς, η τουρκική κατοχή μας έχει αφήσει πολλά κατάλοιπα, τα οποία δεν ταιριάζουν στους Έλληνες. Δεν έχουμε ανάγκη τσιφλικάδες και κοτζαμπάσηδες. Μιλάνε για κοινωνικό διάλογο ανοιχτό και δημοκρατικό. Τι ακριβώς εννοούν;

Βλέπουμε καθημερινά να καταπατώνται θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών και να καταστρατηγείται δραματικά η συμμετοχική δημοκρατία… η οποία αποτελεί ανάγκη και όχι προνόμιο… Φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Τα κεκτημένα να μην θεωρούνται δεδομένα.

Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί αυτό βολεύει;

Το κράτος κατάντησε εχθρός. Ένας εχθρός επικίνδυνος, ο οποίος δεν μπορεί να ηττηθεί με πορείες, απεργίες και παρόμοιους τρόπους αντίδρασης από τη μια, ούτε με κατασταλτικές δυνάμεις ή χρύσωμα του χαπιού από την άλλη.

Ο Χριστός μας – για όσους είναι Χριστιανοί – και ο Χριστός, για όσους δεν είναι, ιστορικά έπραξε αυτό που αποδείχθηκε η καλλίτερη πρακτική για δημιουργία: καταστροφή!
Κατάστρεψε ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε μέσα στον Ναό του Σολομώντα και αποκάλυψε στον απλό λαό τα λαμόγια και τους απατεώνες.

Κανείς δεν μπορεί να αποποιηθεί των ευθυνών του στο σήμερα. Όλα όμως διορθώνονται, φτάνει να αποφασιστεί επιτέλους η δραστική αντιμετώπιση των προβλημάτων από την ρίζα τους. Αυτό θέλει χρόνο…

Ναι. Πρέπει να ασχοληθούμε και να κρίνουμε όλα όσα συνθέτουν την καθημερινότητα. Μην καταντήσουμε όμως μία από τα ίδια. Ελπίζω στην ανάπτυξη του διαλόγου και την αντιπαράθεση μέσα από αυτό το blog, αν έτσι κατορθώσουμε όχι μόνον να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας΄ να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε αλλά, επιτέλους να προτείνουμε τις απόψεις μας και ενδεχομένως λύσεις… σε όλους εκείνους, που πεισματικά αρνούνται να μας ακούσουν…

όροι χρήσης

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ, ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΧΡΗΣΗΣ

Η χρήση του ιστολογίου cmoiss.blogspot.com, συνεπάγεται την αποδοχή των Όρων και Προϋποθέσεων χρήσης του. Στην περίπτωση που δεν τους αποδέχεστε πλήρως, μην προχωρήσετε στην οποιαδήποτε χρήση του ιστολογίου.

Το περιεχόμενο αυτού του ιστολογίου είναι ιδιοκτησία του cmoiss.blogspot.com και προστατεύεται από το νόμο για κατοχύρωση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Παρέχεται η άδεια για τη χρησιμοποίηση εγγράφων ή κειμένων, από το συγκεκριμένο ιστολόγιο, υπό τους εξής όρους: (1) η ειδοποίηση θα εμφανίζεται σε όλα τα αντίγραφα και ειδικότερα η ειδοποίηση αντιγραφής καθώς και παροχής άδειας, (2) η χρήση των κειμένων αυτού του ιστολογίου είναι μόνο για πληροφόρηση, ενημέρωση και όχι για εμπορική, ή προσωπική χρήση και απαγορεύεται η αντιγραφή ή η καταχώρηση σε άλλο δίκτυο ή η μετάδοση του από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και (3) δεν θα πραγματοποιηθεί καμιά τροποποίηση των κειμένων. Απαγορεύεται ρητά η χρήση για οποιονδήποτε άλλο λόγο και μπορεί να επιφέρει αστικές και ποινικές κυρώσεις. Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών διώκεται ποινικά.

Η άδεια που προαναφέρεται δεν συμπεριλαμβάνει τη χρησιμοποίηση του σχεδίου, ή της διάταξης του ιστολογίου cmoiss.blogspot.com.

Δήλωση αποποίησης

Έχουν πραγματοποιηθεί όλες οι δυνατές προσπάθειες για έγκυρη και πλήρως ενημερωμένη πληροφόρηση αυτου του ιστολογίου. Παρ' όλα αυτά το cmoiss.blogspot.com δεν αντιπροσωπεύει την καταλληλότητα των πληροφοριών που εμπεριέχονται στα κείμενα, ούτε και τα σχετικά με αυτές γραφήματα που δημοσιεύονται στo ιστολόγιο. Όλα τα κείμενα και τα γραφήματα παραθέτονται "ως έχουν", χωρίς καμιά γραπτή εγγύηση, οποιασδήποτε φύσης. Το cmoiss.blogspot.com, με την παρούσα, αποποιείται των εγγυήσεων και των προϋποθέσεων, σχετικά με τις πληροφορίες αυτές, συμπεριλαμβανομένων όλων των σιωπηρών εγγυήσεων και των προϋποθέσεων που διέπουν την εμπορικότητα, την καταλληλότητα για συγκεκριμένο σκοπό, τίτλο και παραβίαση. Η πρόσβαση, η χρησιμοποίηση και η αναβάθμιση είναι αποκλειστικά ευθύνη του χρήστη. Σε καμιά περίπτωση το cmoiss.blogpost.com δεν ευθύνενται για ειδική, έμμεση ή πιθανή βλάβη ή οποιαδήποτε άλλη βλάβη, προερχόμενη από απώλεια των αρχείων χρήσης, δεδομένων ή κερδών, ή συμβολαίου, αμέλεια ή άλλη υπαίτια πράξη, που πιθανώς να εμφανιστεί από ή σε σχέση με τη χρήση ή εκτέλεση της πληροφορίας, η οποία διατίθεται από αυτό το ιστολόγιο.

Τα κείμενα και τα σχετικά γραφήματα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο, μπορεί να περιέχουν τεχνικές ανακρίβειες ή τυπογραφικά λάθη. Περιοδικά προστίθενται αλλαγές στις πληροφορίες που βρίσκονται στο παρόν. Το cmoiss.blogspot.com μπορεί να προβεί σε βελτίωση ή/και σε τροποποιήσεις οποιαδήποτε στιγμή.


Συνδεδεμένες ιστοσελίδες

Οι σύνδεσμοι σε αυτή την περιοχή θα σας αφήσουν να βγείτε από το ιστολόγιο. Οι συνδεδεμένες ιστοσελίδες ή ιστολόγια δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχο του moiss.blogspot.gr και για τον λόγο αυτό κανένα νομικό ή φυσικό πρόσωπο από την ομάδα του cmoiss.blogspot.com δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο των συνδεδεμένων ιστοσελίδων / ιστολογίων, ούτε και για τους συνδέσμους σε συνδεδεμένη ιστοσελίδα, ούτε για τυχόν τροποποιήσεις ή ενημερώσεις στις ιστοσελίδες αυτές. Δεν ευθύνεται επίσης για τη μετάδοση μέσω δικτύου ή μέσω οποιουδήποτε άλλου τρόπου μετάδοσης, που λαμβάνεται απο οποιαδήποτε συνδεδεμένη σελίδα. Οι συνδεδεμένες ιστοσελίδες και ιστολόγια, εμφανίζονται σε εσάς μόνο για λόγους διευκόλυνσης και το περιεχόμενό τους δεν ελέγχεται από το cmoiss.blogspot.com

1. πρώτη σελίδα

Όταν έχεις μια μηχανή που χάνει υγρά από παντού, το ξέρεις πολύ καλά πως όσο κι αν τα συμπληρώνεις, στο τέλος θα ξεμείνεις. Επομένως, έχεις δύο επιλογές. ‘Η την επισκευάζεις, ή την αντικαθιστάς με μια καινούρια. Όποια επιλογή κι αν διαλέξεις, προς το παρόν, δεν έχει και τόση σημασία, αφού ο σκοπός είναι να φτάσεις στον προορισμό σου. Και αυτός ο προορισμός είναι διαφορετικός για τον καθένα…

Στο blog αυτό, δεν είναι απαραίτητες μηχανολογικές γνώσεις. Χρειάζεται όμως λίγη κοινή λογική και πολύ συναίσθημα για μία χώρα, την χώρα μας, που φαίνεται πως έχει χάσει τον προορισμό της ή αν δεν τον έχει χάσει, τότε ξέμεινε από λάδια!

Ακροβατώντας στα όρια μεταξύ σοβαρότητας και σοβαροφάνειας, μού φαίνεται πολύ ελκυστικός ο λαϊκισμός, και αναρωτιέμαι κατά πόσο η δική μου φωνή μπορεί να συνδράμει έναν ευρύτερο προβληματισμό ο οποίος αναπτύσσεται και διαμορφώνεται καθημερινά από πάρα πολλές πλευρές και με την χρήση διάφορων μέσων.

Αν κάτι πρέπει να προστατεύσουμε, αυτή είναι η καθημερινότητά μας! Αν για κάτι θα πρέπει να αγωνιστούμε είναι όλα όσα κουβαλάμε μέσα μας… τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, τις γνώσεις μας, τις ελπίδες μας, τις αγωνίες μας, τα οράματά μας και τις επιδιώξεις μας για ένα καλλίτερο αύριο. Εκ των πραγμάτων χωριζόμαστε σε στρατόπεδα. Αντιμέτωποι βρισκόμαστε εμείς και οι άλλοι.

Στην μια πλευρά βρισκόμαστε εμείς. Εμείς, που δεν ζούμε μέσα στα φύλλα των εφημερίδων, ούτε στα παράθυρα των τηλεοπτικών κοινοβουλίων – δικαστηρίων. Εμείς, που εργαζόμαστε καθημερινά και επιτυγχάνουμε παρά τις όποιες δυσκολίες! Από την άλλη, βρίσκονται εκείνοι που αντί να δημιουργούν εξελίξεις σύρονται από αυτές. Βρίσκονται εκείνοι που δεν γνωρίζουν καν πιο είναι το κόστος του εισιτηρίου των αστικών λεωφορείων. Βρίσκονται εκείνοι που χρειάζονται γυμναστήρια για να είναι σε φόρμα, παπούτσια για τους περιπάτους τους και δωρεάν διάβαση από τα διόδια… συν των όλων άλλων προνομίων, την στιγμή μάλιστα που πολλοί από εμάς, διακριτοί ανάμεσά μας, ελπίζουν πως η αυριανή ημέρα ίσως θα είναι λίγο καλλίτερη και ψάχνουν να βρουν λίγα ευρώ για να κρατήσουν ζωντανή έστω και προσωρινά αυτή τους την ελπίδα…

Σε αυτούς που είναι βολεμένοι, έχουμε να πούμε ένα πράγμα: και σας παρακολουθούμε και σας κρίνουμε και θεωρούμε πως πλέον δεν είστε χρήσιμοι! Είστε προσωρινοί!

Μέσα σε όλη την ασχήμια, δεν μπορεί παρά να γυρίσει κανείς το βλέμμα του τριγύρω και να δει όλα αυτά τα σπουδαία και θαυμαστά πράγματα που επιτελούνται στον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την κοινωνική πρόνοια και ασφάλεια, την δικαιοσύνη, το εμπόριο… οπουδήποτε αλλού, εκτός της χώρας μας! Όχι γιατί δεν υπάρχει η διάθεση ή τα αναγκαία κεφάλαια (υλικά και πνευματικά) αντίθετα, διότι οι διαχειριστές της καθημερινότητας μας είναι ανίδεοι και άτολμοι, όταν τυχαίνει να αναγνωρίζουν τις ανάγκες των πολιτών.

Πλήθος τα παραδείγματα. Από πού να ξεκινήσουμε? Από την παιδεία? Το ασφαλιστικό? Την εξωτερική μας πολιτική? Την υγεία? Την οικονομία? Αυτά που συμβαίνουν σήμερα μάς αξίζουν? Ασφαλώς και όχι! Και για μια ακόμη φορά, μιλάμε εμείς, οι νέοι άνθρωποι που πραγματικά σπουδάζουν, που πραγματικά εργάζονται, που πραγματικά αγωνιούν. Δεν είμαστε εμείς κάποιοι μέσα στο πλήθος. Δεν είμαστε το πλήθος! Και ξέρουμε καλά πως υπάρχουν λύσεις! Και χρήματα υπάρχουν! Και τεχνογνωσία υπάρχει! Και θέληση υπάρχει! Και αν οι όποιοι εθνοπατέρες μας δεν μάς λαμβάνουν υπόψη, πρέπει να γνωρίζουν καλά την γεωγραφία της πλάτης μας. Γιατί ήδη τους αφήσαμε πίσω.

Σιωπούσαμε και ανεχόμασταν για αρκετό καιρό πρόσωπα και καταστάσεις.

Δεν πάει άλλο!

Χρειαζόμαστε συμμάχους σε αυτήν την προσπάθεια. Χρειαζόμαστε και εχθρούς, γιατί:
α) πιστεύουμε στην συμμετοχή,
β) πιστεύουμε στην διαφορετικότητα και
γ) διότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να γίνουμε καλλίτεροι.

Το πώς αντιλαμβάνεται κανείς την καθημερινότητα αξιωματικά είναι κάτι το υποκειμενικό. Όμως, ο σκοπός είναι κοινός. Έστω κι έτσι, κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτήν την ιστορία…