Έχουμε "γενέθλια" σήμερα???

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος; Απ' ό,τι φαίνεται...

Ακόμη έχω στο μυαλό μου εκείνο το βροχερό βράδυ της πρώτης ανάρτησης... Ακόμη θυμάμαι με πόσο διστακτικό ενθουσιασμό ήμουν έτοιμος να πατήσω "δημοσίευση" μ' ένα κλικ του ποντικιού μου... Πολλά συνέβησαν από τότε και στην προσωπική μου ζωή και την επαγγελματική και κοινωνική μου ενασχόληση. Όμως, αυτό που έχω να σημειώσω με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι το blogging μου έμαθε πάρα πολλά.

Ναι! Νιώθω κερδισμένος!

Γιατί;

Γιατί ξαναβρήκα παλιούς φίλους. Γιατί έκανα νέους φίλους. Γιατί βρήκα έναν ακόμη πολύ καλό τρόπο να εκφράζω ελεύθερα τις σκέψεις μου και τις απόψεις μου και να τις θέτω στην κρίση όλων! Γιατί βρήκα έναν αξιόπιστο τρόπο να "συγκρίνω" τον εαυτό μου με άλλους και να διορθώνω - όσο μπορώ - τα δικά μου λάθη. Γιατί βρήκα μία ανεξάντλητη πηγή μη κονσερβοποιημένης γνώσης!

Όπως και στον πραγματικό κόσμο, έτσι και μέσα στο διαδίκτυο, μπορείς να βρεις και να επικοινωνήσεις με θαυμάσιους ανθρώπους ενώ, δεν λείπουν και όλοι εκείνοι οι άχρηστοι που προσπαθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να επιβιώσουν (για ποιόν λόγο άραγε;) παρασιτικά μέσα από ένα γίγνεσθαι που οφείλει να δημιουργεί, να διδάσκει και να μην παρασύρεται σε ανούσιες... "διαδρομές". Όπως και στον πραγματικό κόσμο, μπορείς να βρεις λογής-λογής ανθρώπους...

Επομένως, οφείλω να ευχαριστήσω πολλούς. Αντί να τους ονοματίσω εδώ - φοβούμενος μην ξεχάσω κανέναν - μπορείτε να τους βρείτε όλους μαζεμένους στην διπλανή στήλη. Πιο πολύ όμως, οφείλω να ευχαριστήσω τους αναγνώστες της Πολιτικής Προσέγγισης που με επαναλαμβανόμενες ή μη επισκέψεις είχαν την καλοσύνη να διαθέσουν χρόνο και να  επιδείξουν ανοχή στην ανάγνωση των αναρτήσεών μου, ιδιαίτερα όταν διαφωνούσαν μαζί μου.

Στο πέρασμα αυτού του πρώτου χρόνου διαδικτυακής παρουσίας μπορώ να αισθάνομαι ικανοποιημένος για σκέψεις μου ή προτάσεις μου που βρήκαν άμεση ανταπόκριση όπως για παράδειγμα το άρθρο για τα διόδια... το οποίο (μαζί και με άλλες παρεμβάσεις άλλων ιστολογίων) κατάφερε όχι μόνο να προκαλέσει αίσθηση, αλλά να προκαλέσει και αντιδράσεις.

Παράλληλα, πρέπει να ομολογήσω ότι θα μπορούσα να είχα ασχοληθεί πιο δυναμικά και με περισσότερα θέματα κάτι που δεν κατέστη δυνατό - κυρίως - λόγω έλλειψης χρόνου, ως απόρροια των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων! Ένας άλλος λόγος που περιορίζει στο ελάχιστο την διαδικτυακή μου συγγραφή, είναι ότι δεν δύναμαι να ασχολούμαι επί παντός θέματος και γεγονότος, αν δεν γνωρίζω τι να γράψω και πως! Δεν βρίσκω κάτι μεμπτό σε αυτό και δεν είμαι εγώ εκείνος που θα ακολουθούσε την επιτυχημένη συνταγή της ασάφειας και της γενικολογίας ή έστω του copy/paste δίχως αιτία ή συγκεκριμένη στόχευση. Ούτε και είμαι φτασμένος ή επίδοξος δημοσιογράφος, ιδιότητα που θα δικαιολογούσε ενδεχομένως τον σχεδόν καθημερινό σχολιασμό "των πάντων"! Εντούτοις, χαίρομαι που υπάρχουν άλλοι ιστολόγοι με περισσότερες γνώσεις από εμένα που μού κάνουν κατανοητά πράγματα τα οποία δεν γνωρίζω εις βάθος!

Επέτυχε όμως η "Πολιτική Προσέγγιση" στους στόχους της; Ειλικρινά δεν μπορώ να δώσω μια καλή απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Μάλλον, όσοι διαβάζουν τις αναρτήσεις μου έχουν πιο πολλά να πουν και με περισσότερη ευθυκρισία... Και σε καμία περίπτωση δεν σκοπεύω ν' αναφερθώ σε, αδιάφορα για μένα, στατιστικά στοιχεία παρόλο που υπάρχει counter ο οποίος ελέγχει την κίνηση του ιστολογίου μου και διασκεδάζει έτσι την ματαιοδοξία μου.

Για το τέλος, είναι κάτι που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας: Η  "Πολιτική Προσέγγιση" ήταν ο τίτλος του πρώτου μου άρθρου στην εφημερίδα "Πελοποννησιακά Νέα" των Πατρών κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90... Δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα από τότε - εννοώ πολιτικά και κοινωνικά. Στην πραγματικότητα, ακόμη κι αν είχε γραφτεί μόλις χθες, θα ήταν σα να περιέγραφε... σα να αναφερόταν στις μέρες μας! Αυτός ήταν ο λόγος που δεν προσπάθησα να βρω κάτι πιο φρέσκο, πιο έξυπνο... ίσως πιο πρωτότυπο από έναν ξαναχρησιμοποιημένο (από εμένα) τίτλο και τελικά, επέλεξα ξανά την χρήση του στην διαδικτυακή μου παρουσία.

Δεν γνωρίζω πως θα εξελιχθεί για μένα και για την "Πολιτική Προσέγγιση" η συνέχεια. Θέλω να συνεχίσω την ιστολογική μου παρουσία και πιστεύω πως θα τα καταφέρω. Δεν σας κρύβω ότι κάθε φορά που δημοσιεύω ένα άρθρο... ένα σχόλιο... κάτι τέλος πάντων, νιώθω την ίδια ακριβώς συγκίνηση, όπως ακριβώς έναν χρόνο πριν! Θα δούμε...