Δεν πιστεύω να εξέπληξε κανέναν η χθεσινή παράσταση του Κώστα Καραμανλή στο Σ.Ο.Χ (Σώμα Ορκωτών Χειροκροτητών) της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν μία παράσταση που τα είχε όλα! Ενθουσιασμό, πάθος, ένταση, διλήμματα, απειλές, παραινέσεις, "θυμό", "οργή", τελεσίγραφα... Η Νέα Δημοκρατία (που γνώριζα και γνωρίζω) σε όλο το μεγαλείο της!
Περίπου τα ίδια συνέβαιναν το 1984. Παρόμοιο το σκηνικό και το 1993... όμως, εδώ δεν έχω σκοπό ν' αναφερθώ στην ιστορία της Νέας Δημοκρατίας ούτε βέβαια και να εξομοιώσω πρόσωπα και καταστάσεις, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν άτοπο, αντίθετα, αναφέρομαι σε συμπτώσεις που αποκαλύπτουν την παθογένεια του ευρύτερου δεξιού χώρου (δεν λέω φιλελεύθερου, διότι η ΝΔ δεν έχει καμία σχέση με τον φιλελευθερισμό), η οποία επιμένει να ταλαιπωρεί την παράταξη του αείμνηστου Κ. Καραμανλή, σχεδόν από την ίδρυσή της, με αποτέλεσμα την απαξίωση και την φίμωση των ποιοτικών φωνών στο εσωτερικό της. Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας ήταν και είναι πάντοτε ηθικό! Ηθικό, διότι υπάρχει ασυνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων. Το πρόβλημα είναι και πολιτικό. Πολιτικό, διότι η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ σε θέση να καταρτίσει και ένα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα σύγχρονο (κάθε φορά) και εναρμονισμένο με τις απαιτήσεις των πολιτών. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι όσοι δεξιοί σέβονται τον εαυτό τους βρίσκονται εκτός ΝΔ.
Σήμερα, υπό το βάρος των σκανδάλων, των προκλητικών συμπεριφορών του ίδιου του πρωθυπουργού, υπουργών και στελεχών, της ασυνέπειας προς τους πολίτες, του ερασιτεχνισμού και της ανεπάρκειας στην εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών και ναι, λόγω των διεθνών δεδομένων που προκαλούν τριγμούς σε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού, ο Κώστας Καραμανλής, όχι ως πρωθυπουργός μόνον αλλά και ως σημείο αναφοράς εντός της ΝΔ, είχε την ανάγκη και ήταν υποχρεωμένος να δηλώσει παρών.
Όμως, για δεύτερη φορά μέσα σ' ένα μήνα, έκανε το ίδιο ακριβώς λάθος: Αντί να απευθυνθεί στην κοινωνία και τους πολίτες, προτίμησε το γαλάζιο ακροατήριό του... Αντί να μιλήσει πολιτικά, αντί να συμπεριφερθεί με θάρρος και αποφασιστικότητα, προτίμησε να επιδείξει "πυγμή" μέσα σ' ένα πλήρως ελεγχόμενο και κατευθυνόμενο περιβάλλον. Προτίμησε ν' αναφερθεί στο ανύπαρκτο έργο της διακύβέρνησής του και απείλησε θεούς και δαίμονες στο όνομα της παράταξης, της Ελλάδας και των ελλήνων...
Είχε το θράσος να δηλώνει θυμωμένος!
Είχε το θράσος να ομιλεί σαν να μην ήταν εκείνος ο οποίος κατέστρεψε τους έλληνες και υποθήκευσε το παρόν και το μέλλον μας σε συμφέροντα, παρέες και κουμπάρους.
Είχε το θράσος να ομιλεί εκείνος που απαξίωσε πρώτος θεσμούς και πρόσωπα.
Είχε το θράσος να μιλάει εκείνος που εξαπάτησε τους έλληνες (βλέπε σεισμόπληκτοι, πυρόπληκτοι κ.λπ.).
Είχε το θράσος να μιλάει εκείνος που είναι υπαίτιος για τις σύγχρονες κοινωνικές ανισότητες, τις εντάσεις και στο τέλος-τέλος της αποκοπής και αποξένωσης της κεντρικής εξουσίας από τους πολίτες.
Έχει το θράσος να νιώθει αδικημένος εκείνος που απογοητεύει καθημερινά και γυρνά την πλάτη στους πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν!
Μέρα με την ημέρα αποκαλύπτεται ο πραγματικός του εαυτός. Η ανεπάρκεια της πολιτικής του στόχευσης και η αδυναμία να προτείνει και να εφαρμόσει λύσεις. Επομένως, το ύφος της ομιλίας του στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας εχθές, ήταν επιτακτική ανάγκη για να συμμαζέψει πρώτα πρώτα τον πολιτικό του φορέα, να μετρήσει "φίλους" και "εχθρούς" και ν' αναμετρηθεί με όρους που γνωρίζει καλά. Καθαρά κομματικούς. Για πολιτική όμως... δεν είπε τίποτε! Για τα καθημερινά κοινωνικά προβλήματα, δεν είπε απολύτως τίποτε! Κύριο μέλημά του, ήταν η αντιμετώπιση της εσωκομματικής αμφισβήτησης και η αποκατάσταση των ισορροπιών... Το κατάφερε; Θα το καταφέρει; Πολύ αμφιβάλλω.
Αν θέλεις να ηγείσαι πρέπει να είσαι και πραγματιστής και ειλικρινής. Και ο Κώστας Καραμανλής δεν είναι τίποτα από τα δύο. Ακόμη δεν έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις σε ό,τι αφορά συμπεριφορές και πρόσωπα. Επίσης, πρέπει να γνωρίζεις τα λάθη σου, τις παραλείψεις σου και να διορθώνεσαι καθημερινά. Γιατί αυτή είναι η δουλειά σου! Ο Κώστας Καραμανλής δείχνει να μην κατανοεί ότι αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Ο οποιοσδήποτε, μπορεί να κατηγορήσει εμάς τους έλληνες για ανεκτικότητα, για αφέλεια... για οτιδήποτε. Όχι όμως και για βλακεία! Αν θέλεις να βρεις χειροκροτητές, γιατί έτσι νομίζεις πως θα αντιστρέψεις το βαρύ κλίμα εις βάρος σου, αυτό είναι είναι κάτι πολύ εύκολο. Θα βρεθούν πολλοί πρόθυμοι για να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Αν όμως θέλεις να κυβερνήσεις, τότε αλαζονικές συμπεριφορές, απειλές, διλήμματα και φωνές, φοβάμαι δεν είναι αρκετές για να πείσουν για το αγαθό των προθέσεων σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου