Με τα έως τώρα πέντε κείμενα γενικής πολιτικής που αναρτήθηκαν στο blog μου, προσπάθησα να περιγράψω το πλαίσιο της πολιτικής μου σκέψης και τοποθέτησης. Η αλήθεια είναι πως, καθώς μεγαλώνουμε – και παράλληλα αλλάζει και η ποιότητα και η ποσότητα των εξωτερικών ερεθισμάτων που δεχόμαστε, αλλάζει και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.
Όποιος πιστεύει ότι θα αλλάξει και θα αλλάξουμε τον κόσμο με ένα μαγικό ραβδί στο χέρι, είναι και ψεύτης – προς τον εαυτό του – και ονειροπαρμένος.
Η πραγματικότητα δείχνει ότι κάθε μας προσπάθεια, μεγάλη ή μικρή, αφαιρεί ή προσθέτει μόνον κάτι το ελάχιστο!
Δεν μας αρέσουν όλα. Δεν πιστεύουμε στα πάντα. Μας ενοχλούν πρόσωπα και πολιτικές. Εμείς είμαστε οι εχθροί ενός συστήματος διακυβέρνησης των βολεμένων και των καιροσκόπων. Συγχρόνως, εμείς είμαστε και η γενεσιουργός αιτία του κακού… άρα, και διατήρησής τους στην εξουσία.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, με το να εκφράζουμε την διαφωνία μας έντονα ή έστω υποτονικά, ή να προσπαθούμε και να δημιουργούμε εντυπώσεις για τα «μάτια του κόσμου», δεν λύνουμε προβλήματα, παρά καθησυχάζουμε με την ψευδαίσθηση της συμμετοχής σε κάτι πιο μεγάλο και πιο σημαντικό από τον εαυτό μας και τον μικρόκοσμό του…
Αποτελεί κοινός τόπος σκέψης πολλών από εμάς και ανεξάρτητα από ιδεολογικό προσανατολισμό ότι, το «σύστημα» το πολεμάς καλλίτερα από μέσα και όχι από την απέναντι γωνία…
Έχω ταχθεί δημόσια κατά της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων στην χώρα μας, εφόσον ο τρόπος λειτουργίας τους και η αντιμετώπιση της εξουσίας και των πολιτών από αυτά, εφαρμόζεται εις βάρος, συνήθως, των κοινών συμφερόντων – όπως ακριβώς αποδεικνύεται στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Όμως, πάντα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα εργαλεία που μπορούμε να έχουμε στην διάθεσή μας. Και, αφού το σύστημα καταπολεμείται από μέσα, αυτό θα πρέπει και να πράξουμε, εάν βέβαια αποφασίσουμε ότι συμφωνούμε.
Έτσι μπορώ να δικαιολογήσω την εργασία μου πάνω στο Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, την οποία και δημοσιοποιώ, διότι κάθε τέτοιου είδους εργασία θα πρέπει να είναι αντικείμενο κοινής διαβούλευσης όλων και όχι ορισμένων.
Ενδεχομένως, κάποιος καλόπιστος αναγνώστης θα με ρωτούσε: «Για ποιο λόγο κόπτεσαι τόσο για το ΠΑΣΟΚ και δεν ασχολείσαι και με ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων, αφού, όπως ισχυρίζεσαι, οι ανησυχίες σου δεν περιορίζονται στα στενά και διακριτά πλαίσια ενός πολύ συγκεκριμένου χώρου;»
Η μόνη πειστική απάντηση που θα μπορούσα να δώσω ως πραγματικός φιλελεύθερος (κυριολεκτικά και όχι με την έννοια του όρου που δίνουμε εμείς στην Ελλάδα) είναι, πως σε ό,τι αφορά στην Νέα Δημοκρατία και την Κυβέρνησή της, δεν καταδέχομαι να ασχοληθώ με ανεπαρκείς ερασιτέχνες – εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι «υγιείς» και σκεπτόμενοι δεξιοί, βρίσκονται εκτός Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ.!
Σε ό,τι αφορά την Αριστερά, καθώς δεν είμαι αριστερός, νομίζω ότι δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να κρίνω τις επιλογές της και να προτείνω τις αλλαγές εκείνες που, φαντάζομαι, θα την έκαναν πιο προοδευτική και αποτελεσματική. Γι’ αυτό άλλωστε δεν μπορώ να κατανοήσω την αναγκαιότητα της «αριστερής στροφής» που πολλοί ευαγγελίζονται.
Στο τέλος-τέλος δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθούμε «χρώματα» και «παρατάξεις», για να έχουμε το δικαίωμα της ελεύθερης κρίσης και έκφρασης!;
Τα κόμματα σήμερα στην Ελλάδα, όλα τα κόμματα, δεν εξυπηρετούν κάνεναν απολύτως σκοπό, πέραν της ίδιας της διαχείρισης της εξουσίας προς όφελός τους. Αυτό αποδεικνύεται από την δομή τους τουλάχιστον! Μπορούν όμως να αποκτήσουν λόγο ύπαρξης και τελικά, να προσφέρουν αυτό που έχει ανάγκη ο πολίτης. Εάν τα κόμματα, όλα τα κόμματα, δεν αλλάξουν κοινωνική συμπεριφορά, εάν δεν μεταλλαχθούν σε κοινοφελείς οργανισμούς και εάν δεν αποκτήσουν την «εταιρική» φυσιογνωμία που επιβάλλουν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς τότε, μόνον περισσότερο κακό θα προξενήσουν, παρά φορείς δημοκρατίας, ενέργειας, ανάπτυξης και πολιτισμού θα είναι, έστω κι αν θα πασχίζουν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Παρ’ όλα αυτά, ο ιδεολογικοπολιτικός χώρος που στρατηγικά καταλαμβάνεται – κυρίως –από το ΠΑΣΟΚ είναι ο μοναδικός χώρος, ο οποίος φαίνεται να έχει τις δυνατοτήτες εκείνες που μπορούν να επιτρέψουν αποφασιστικές κοινωνικές παρεμβάσεις, φτάνει μόνο το ΠΑΣΟΚ και οι εσωτερικές του λειτουργίες να ανανεωθούν και να επαναπροσδιοριστούν οι επιδιώξεις του, όχι με βάση την ανάληψη της εξουσίας ή παραδοσιακές αντιλήψεις, αλλά με στόχο την εξέλιξη της κοινωνίας και την ενδυνάμωση του ρόλου των πολιτών σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι το ισχύον Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας μας για ένα κόμμα ανοικτό, δημοκρατικό, ευέλικτο και αποφασιστικό, με σαφή δομή και οργάνωση που θα διασφαλίζει την απρόσκοπτη πολιτική και κοινωνική παρέμβαση των οργάνων και των μελών του.
Όσο καλές και αγαθές κι αν ήταν οι προθέσεις όλων εκείνων που συνεισέφεραν στην κατάρτιση του, δυστυχώς δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την μη λειτουργικότητά του. Ουσιαστικά, παρέμεινε ένα άχρηστο κείμενο αφού σε πολλές των περιπτώσεων το Καταστατικό δεν ακολουθήθηκε όπως άλλωστε θα έπρεπε.
Το κάθε Καταστατικό αποτελεί σύνολο κανόνων για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού που περιγράφει και όσο κι αν μελετήσουμε, όσο και αν το θέλουμε, το Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, δεν περιέχει ούτε τολμηρές, ούτε ριζοσπαστικές, ούτε καινοτόμες προβλέψεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Περισσότερο σύγχυση προκαλεί.
Απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι η ανοικτή δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και πάρα πολύ καιρό, αναφορικά με την ιδεολογική ανασυγκρότηση και τις αναγκαίες καταστατικές μεταρρυθμίσεις τόσο στην δομή, όσο και στην φυσιογνωμία του κόμματος.
Το ζητούμενο βέβαια, δεν είναι μόνον η αναζήτηση στοιχείων, πολιτικών, σκέψεων και προτάσεων που θα μπορούσαν να ξανακάνουν ελκυστικό το ΠΑΣΟΚ στην πλειοψηφία των πολιτών. Χρειάζεται το ίδιο το ΠΑΣΟΚ να τολμήσει ριζικές αλλαγές στην δομή και την οργάνωσή του και αυτό είναι μια δουλειά στην οποία πρέπει να συμμετάσχουν όλοι.
Το σχέδιο που παρουσιάζεται εδώ, δεν είναι το καλλίτερο δυνατό, ούτε πρέπει να το αντιμετωπίσετε σαν μια «πρόταση-κονσέρβα» που χάριν συναδελφικότητας θα πρέπει να αποδεχτείτε. Σκοπός του είναι να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο στις συζητήσεις μας, να εμπλουτιστεί με περισσότερα στοιχεία ή να απορριφθούν προβλέψεις που δεν εκφράζουν και εξυπηρετούν την κοινωνία στο σύνολό της.
Έπειτα, κι εφόσον συμφωνήσουμε, θα πρέπει να προσπαθήσουμε στο επερχόμενο Συνέδριο και να γνωστοποιήσουμε τις προτάσεις και τις θέσεις μας και να αγωνιστούμε έτσι ώστε πολλές από αυτές να ενταχθούν στα πλαίσια της επίσημης πολιτικής λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, θα παρατηρήσετε κι εσείς ότι το σχέδιο αυτό «πατάει» πάνω στο ισχύον Καταστατικό, δίχως να το απορρίπτει εξ ολοκλήρου.
Επεξηγηματικά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το αυτό το προσχέδιο επιδιώκει:
Α) Την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ σε ένα ευρύ, δημοκρατικό, ευέλικτο και αποτελεσματικό πολιτικό και κοινωνικό οργανισμό, που θα εξυπηρετεί τα μέλη και τους πολίτες και όχι την εξουσία. Το κάθε κομματικό ή κυβερνητικό αξίωμα δεν αντιμετωπίζεται ως αυτοσκοπός αλλά ως το μέσο για την επίτευξη μιας καλλίτερης και πιο δίκαιης κοινωνίας των πολιτών.
Β) Την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ ως κόμμα διάφανο με δομή και αρχές που θα επιτρέπει και θα επιδιώκει την διαρκή ανανέωση του στελεχιακού του δυναμικού, θα προσφέρει συνθήκες συνεργασίας και θα δίνει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους για προσφορά και εργασία.
Γ) Την κατάργηση κάθε είδους προσωπικού μηχανισμού, παραγόντων και παραγοντίσκων που μόνον κακό προσέφεραν και στο κόμμα και στους πολίτες.
Όποιος πιστεύει ότι θα αλλάξει και θα αλλάξουμε τον κόσμο με ένα μαγικό ραβδί στο χέρι, είναι και ψεύτης – προς τον εαυτό του – και ονειροπαρμένος.
Η πραγματικότητα δείχνει ότι κάθε μας προσπάθεια, μεγάλη ή μικρή, αφαιρεί ή προσθέτει μόνον κάτι το ελάχιστο!
Δεν μας αρέσουν όλα. Δεν πιστεύουμε στα πάντα. Μας ενοχλούν πρόσωπα και πολιτικές. Εμείς είμαστε οι εχθροί ενός συστήματος διακυβέρνησης των βολεμένων και των καιροσκόπων. Συγχρόνως, εμείς είμαστε και η γενεσιουργός αιτία του κακού… άρα, και διατήρησής τους στην εξουσία.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, με το να εκφράζουμε την διαφωνία μας έντονα ή έστω υποτονικά, ή να προσπαθούμε και να δημιουργούμε εντυπώσεις για τα «μάτια του κόσμου», δεν λύνουμε προβλήματα, παρά καθησυχάζουμε με την ψευδαίσθηση της συμμετοχής σε κάτι πιο μεγάλο και πιο σημαντικό από τον εαυτό μας και τον μικρόκοσμό του…
Αποτελεί κοινός τόπος σκέψης πολλών από εμάς και ανεξάρτητα από ιδεολογικό προσανατολισμό ότι, το «σύστημα» το πολεμάς καλλίτερα από μέσα και όχι από την απέναντι γωνία…
Έχω ταχθεί δημόσια κατά της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων στην χώρα μας, εφόσον ο τρόπος λειτουργίας τους και η αντιμετώπιση της εξουσίας και των πολιτών από αυτά, εφαρμόζεται εις βάρος, συνήθως, των κοινών συμφερόντων – όπως ακριβώς αποδεικνύεται στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Όμως, πάντα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα εργαλεία που μπορούμε να έχουμε στην διάθεσή μας. Και, αφού το σύστημα καταπολεμείται από μέσα, αυτό θα πρέπει και να πράξουμε, εάν βέβαια αποφασίσουμε ότι συμφωνούμε.
Έτσι μπορώ να δικαιολογήσω την εργασία μου πάνω στο Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, την οποία και δημοσιοποιώ, διότι κάθε τέτοιου είδους εργασία θα πρέπει να είναι αντικείμενο κοινής διαβούλευσης όλων και όχι ορισμένων.
Ενδεχομένως, κάποιος καλόπιστος αναγνώστης θα με ρωτούσε: «Για ποιο λόγο κόπτεσαι τόσο για το ΠΑΣΟΚ και δεν ασχολείσαι και με ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων, αφού, όπως ισχυρίζεσαι, οι ανησυχίες σου δεν περιορίζονται στα στενά και διακριτά πλαίσια ενός πολύ συγκεκριμένου χώρου;»
Η μόνη πειστική απάντηση που θα μπορούσα να δώσω ως πραγματικός φιλελεύθερος (κυριολεκτικά και όχι με την έννοια του όρου που δίνουμε εμείς στην Ελλάδα) είναι, πως σε ό,τι αφορά στην Νέα Δημοκρατία και την Κυβέρνησή της, δεν καταδέχομαι να ασχοληθώ με ανεπαρκείς ερασιτέχνες – εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι «υγιείς» και σκεπτόμενοι δεξιοί, βρίσκονται εκτός Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ.!
Σε ό,τι αφορά την Αριστερά, καθώς δεν είμαι αριστερός, νομίζω ότι δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να κρίνω τις επιλογές της και να προτείνω τις αλλαγές εκείνες που, φαντάζομαι, θα την έκαναν πιο προοδευτική και αποτελεσματική. Γι’ αυτό άλλωστε δεν μπορώ να κατανοήσω την αναγκαιότητα της «αριστερής στροφής» που πολλοί ευαγγελίζονται.
Στο τέλος-τέλος δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθούμε «χρώματα» και «παρατάξεις», για να έχουμε το δικαίωμα της ελεύθερης κρίσης και έκφρασης!;
Τα κόμματα σήμερα στην Ελλάδα, όλα τα κόμματα, δεν εξυπηρετούν κάνεναν απολύτως σκοπό, πέραν της ίδιας της διαχείρισης της εξουσίας προς όφελός τους. Αυτό αποδεικνύεται από την δομή τους τουλάχιστον! Μπορούν όμως να αποκτήσουν λόγο ύπαρξης και τελικά, να προσφέρουν αυτό που έχει ανάγκη ο πολίτης. Εάν τα κόμματα, όλα τα κόμματα, δεν αλλάξουν κοινωνική συμπεριφορά, εάν δεν μεταλλαχθούν σε κοινοφελείς οργανισμούς και εάν δεν αποκτήσουν την «εταιρική» φυσιογνωμία που επιβάλλουν οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς τότε, μόνον περισσότερο κακό θα προξενήσουν, παρά φορείς δημοκρατίας, ενέργειας, ανάπτυξης και πολιτισμού θα είναι, έστω κι αν θα πασχίζουν να μας πείσουν για το αντίθετο.
Παρ’ όλα αυτά, ο ιδεολογικοπολιτικός χώρος που στρατηγικά καταλαμβάνεται – κυρίως –από το ΠΑΣΟΚ είναι ο μοναδικός χώρος, ο οποίος φαίνεται να έχει τις δυνατοτήτες εκείνες που μπορούν να επιτρέψουν αποφασιστικές κοινωνικές παρεμβάσεις, φτάνει μόνο το ΠΑΣΟΚ και οι εσωτερικές του λειτουργίες να ανανεωθούν και να επαναπροσδιοριστούν οι επιδιώξεις του, όχι με βάση την ανάληψη της εξουσίας ή παραδοσιακές αντιλήψεις, αλλά με στόχο την εξέλιξη της κοινωνίας και την ενδυνάμωση του ρόλου των πολιτών σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι το ισχύον Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας μας για ένα κόμμα ανοικτό, δημοκρατικό, ευέλικτο και αποφασιστικό, με σαφή δομή και οργάνωση που θα διασφαλίζει την απρόσκοπτη πολιτική και κοινωνική παρέμβαση των οργάνων και των μελών του.
Όσο καλές και αγαθές κι αν ήταν οι προθέσεις όλων εκείνων που συνεισέφεραν στην κατάρτιση του, δυστυχώς δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την μη λειτουργικότητά του. Ουσιαστικά, παρέμεινε ένα άχρηστο κείμενο αφού σε πολλές των περιπτώσεων το Καταστατικό δεν ακολουθήθηκε όπως άλλωστε θα έπρεπε.
Το κάθε Καταστατικό αποτελεί σύνολο κανόνων για την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού που περιγράφει και όσο κι αν μελετήσουμε, όσο και αν το θέλουμε, το Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, δεν περιέχει ούτε τολμηρές, ούτε ριζοσπαστικές, ούτε καινοτόμες προβλέψεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Περισσότερο σύγχυση προκαλεί.
Απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι η ανοικτή δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και πάρα πολύ καιρό, αναφορικά με την ιδεολογική ανασυγκρότηση και τις αναγκαίες καταστατικές μεταρρυθμίσεις τόσο στην δομή, όσο και στην φυσιογνωμία του κόμματος.
Το ζητούμενο βέβαια, δεν είναι μόνον η αναζήτηση στοιχείων, πολιτικών, σκέψεων και προτάσεων που θα μπορούσαν να ξανακάνουν ελκυστικό το ΠΑΣΟΚ στην πλειοψηφία των πολιτών. Χρειάζεται το ίδιο το ΠΑΣΟΚ να τολμήσει ριζικές αλλαγές στην δομή και την οργάνωσή του και αυτό είναι μια δουλειά στην οποία πρέπει να συμμετάσχουν όλοι.
Το σχέδιο που παρουσιάζεται εδώ, δεν είναι το καλλίτερο δυνατό, ούτε πρέπει να το αντιμετωπίσετε σαν μια «πρόταση-κονσέρβα» που χάριν συναδελφικότητας θα πρέπει να αποδεχτείτε. Σκοπός του είναι να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο στις συζητήσεις μας, να εμπλουτιστεί με περισσότερα στοιχεία ή να απορριφθούν προβλέψεις που δεν εκφράζουν και εξυπηρετούν την κοινωνία στο σύνολό της.
Έπειτα, κι εφόσον συμφωνήσουμε, θα πρέπει να προσπαθήσουμε στο επερχόμενο Συνέδριο και να γνωστοποιήσουμε τις προτάσεις και τις θέσεις μας και να αγωνιστούμε έτσι ώστε πολλές από αυτές να ενταχθούν στα πλαίσια της επίσημης πολιτικής λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, θα παρατηρήσετε κι εσείς ότι το σχέδιο αυτό «πατάει» πάνω στο ισχύον Καταστατικό, δίχως να το απορρίπτει εξ ολοκλήρου.
Επεξηγηματικά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το αυτό το προσχέδιο επιδιώκει:
Α) Την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ σε ένα ευρύ, δημοκρατικό, ευέλικτο και αποτελεσματικό πολιτικό και κοινωνικό οργανισμό, που θα εξυπηρετεί τα μέλη και τους πολίτες και όχι την εξουσία. Το κάθε κομματικό ή κυβερνητικό αξίωμα δεν αντιμετωπίζεται ως αυτοσκοπός αλλά ως το μέσο για την επίτευξη μιας καλλίτερης και πιο δίκαιης κοινωνίας των πολιτών.
Β) Την οργάνωση του ΠΑΣΟΚ ως κόμμα διάφανο με δομή και αρχές που θα επιτρέπει και θα επιδιώκει την διαρκή ανανέωση του στελεχιακού του δυναμικού, θα προσφέρει συνθήκες συνεργασίας και θα δίνει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους για προσφορά και εργασία.
Γ) Την κατάργηση κάθε είδους προσωπικού μηχανισμού, παραγόντων και παραγοντίσκων που μόνον κακό προσέφεραν και στο κόμμα και στους πολίτες.
