Το γελοίο του πράγματος είναι, πως έπρεπε να ρεζιλευτούμε διεθνώς, να χάσουμε πολλά – κυρίως την πίστη μας και την αυτοπεποίθησή μας, για να καταλήξουμε στο αυτονόητο: πως θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στο εαυτό μας και ενωμένοι στα δύσκολα, αν θέλουμε να επιτύχουμε κάτι.
Τώρα, στ’ αλήθεια με τον τρόπο που αυτή η ενότητα εκβιάστηκε και επιβλήθηκε, ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στα πρόσωπα που θα την εκφράζουν και στις πολιτικές που θα εφαρμοστούν «εις το όνομα του ελληνικού λαού»?
Πληρώνουμε και θα πληρώνουμε τα «βίτσια» εξουσίας ανεπάγγελτων, ανίκανων, αναίσθητων και ανήθικων πολιτικών ανδρείκελων που βολεύουν και βολεύονται… «εις το όνομα του ελληνικού λαού»!
Έως πότε? Τι άλλο θα πρέπει να συμβεί? Έως πότε η βιασμένη ελληνική ψυχή θα καλύπτει τους βιαστές της? Έως πότε η πατρίδα μας θα αγοράζεται και θα εξαγοράζεται για ψίχουλα προς χάριν της διατήρησης της παντοδυναμίας των «ελέω Θεού» αρχόντων της? Ως πότε θα κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο και θα ευχαριστούμε την καλή μας τύχη που δεν μας πήρε και μας σήκωσε?
Ίσως πρέπει να πούμε: ως εδώ! Ίσως, ήρθε η ώρα αυτός ο πολύπαθος και κατ’ επανάληψη εξαπατημένος ελληνικός λαός να μιλήσει μόνος του – δίχως μεσάζοντες! Να πορευτεί μόνος του με την δύναμή του και την – ξεχασμένη – λεβεντιά του! Ίσως ήρθε η ώρα αυτός ο ελληνικός λαός να διεκδικήσει και να επιτύχει γυρνώντας την πλάτη στους διακορευτές του!
Μέχρι τότε όμως… να τους χαιρόμαστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου