Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Ποιά η αλήθεια και ποιό το ψέμμα;

Ποιοί αντιεξουσιαστές και ποιοί αναρχικοί;

Η αλήθεια είναι πως ένα παιδί 15 χρονών πέθανε χωρίς λόγο και η αλήθεια είναι πως πέθανε από τα πυρά δύο νταήδων... από τους πολλούς που διαθέτει η ελληνική αστυνομία, οι οποίοι θέλησαν με αυτόν τον τρόπο να επιδείξουν τον "ανδρισμό" τους.

Πιστεύει κανείς πως δύο παραιτήσεις (που ορθά δεν έγιναν αποδεκτές στην προκειμένη περίπτωση) θα ήταν αρκετές; Πιστεύει κανείς πως τα επεισόδια που ακολούθησαν και οι καταστροφές ήταν αρκετές; Πιστεύει κανείς πως η "παραδειγματική" τιμωρία των φονιάδων θα είναι αρκετή; Όλα αυτά θα φέρουν πίσω μια παιδική ψυχή;

Πόσα και πόσα μεμονωμένα περιστατικά δεν θα ξαναδοκιμάσουν τις συναισθηματικές μας αντοχές; Ποιός είναι εκείνος που κρίνει φονιάδες ως ικανούς να φέρουν το εθνόσημο και να κουβαλούν όπλο, επιφορτισμένοι δήθεν με το καθήκον της ασφάλειας των πολιτών και της διατήρησης της "νομιμότητας"; Δυστυχώς, θα το επαναλάβω, φταίμε όλοι εμείς. Όλοι εμείς που αντί να προλαβαίνουμε το κακό, διαριγνύουμε τα ιμάτιά μας αφού έχει συμβεί!

Το ξέρω, θα το μετανιώσω - όπως συνήθως γίνεται όταν γράφουμε και μιλούμε υπό συναισθηματική φόρτιση, όμως, γι' αυτούς τους δύο φονιάδες ειδικά, θα πρέπει να παραχωρηθεί το προνόμιο της αυτοκτονίας αν και ένας τέτοιος θάνατος θα τους ήταν πολύ τιμητικός...

Διαφορετικά, και ως δείγμα πολιτισμού, ίσως ήρθε η ώρα ν' ανοίξουν και πάλι τα νησιά... Μακρόνησος, Σπιναλόγκα, Γυάρος... για να δεχτούν αυτά τα αποβράσματα που θα μας γλυτώσουν από την παρουσία τους μια και καλή!

Δεν υπάρχουν σχόλια: